dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.885
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Ημέρα 2η)
- Κεφάλαιο 3ο (Ημέρα 3η)
- Κεφάλαιο 4ο (Ημέρα 3η-συνέχεια)][B]ROTHENBURG OB DER TAUBER[/B
- Κεφάλαιο 5ο (Ημέρα 4η)][B]REGENSBURG[/B
- Κεφάλαιο 6ο (Ημέρα 5η & 6η)
- Κεφάλαιο 7ο (Ημέρα 7η)][B]ΒΕΡΟΛΙΝΟ[/B
- Κεφάλαιο 8ο (Ημέρα 8η)][B]ΒΕΡΟΛΙΝΟ - POTSDAM[/B
- Κεφάλαιο 9ο (Ημέρα 9η)][B]LEIPZIG[/B
- Κεφάλαιο 10ο (Ημέρα 10η)][B]ΛΙΜΝΕΣ, ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ[/B
Λίγο μετά το ξημέρωμα σηκώθηκα χορτασμένος ύπνο και ξεκούραστος. Ο καιρός βαρύς και υγρός. Φόρεσα ένα μπουφάν (δάγκωνε το κρύο), πήρα μια καρέκλα και έκατσα κάτω από μια βελανιδιά. Η απόλυτη ησυχία και ηρεμία γέμιζε κάθε μου κύτταρο. Ώσπου ένας σιγανός ήχος τράβηξε την προσοχή μου. Ένα σκιουράκι έψαχνε κάτω από τα δέντρα για βελανίδια. Σε λίγο άλλο ένα και ένα τρίτο στήσανε συναυλία μασουλώντας τα βελανίδια που έβρισκαν κάτω. Δυστυχώς το κάμπινγκ άρχισε να ξυπνά και τα σκιουράκια εξαφανίστηκαν μαζί με την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα. Σε λίγο ξύπνησαν και οι υπόλοιποι, φτιάξαμε το πρωινό μας και ήμασταν έτοιμοι για την πρώτη μέρα μας στη Μέση Φραγκονία. Με οδηγό τα GPS φτάσαμε στο σπίτι του φίλου μας. Χαρές, αγκαλιές και φιλιά με την γυναίκα του και ξεκινάμε για το κέντρο της Νυρεμβέργης.
Η Νυρεμβέργη κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια γνώρισε πολύ μεγάλη ακμή και αυτό φαίνεται σήμερα στο Ιστορικό της Κέντρο, το οποίο αν και σχεδόν ισοπεδώθηκε από τους συμμάχους στα τέλη του Β΄ Π.Π., αποκαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό για να είναι σήμερα ένα κόσμημα που το χαίρονται ντόπιοι και επισκέπτες. (δες στη Wikipedia Νυρεμβέργη)
Αφήνουμε τα αυτοκίνητα σε στεγασμένο πάρκινγκ μέσα στην παλιά πόλη και ξεκινάμε τον ποδαρόδρομο. Πρώτη μας στάση η πλατεία μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Σέμπαλντ. Στη μια πλευρά η εκκλησία και γύρω κτίρια μεσαιωνικού χαρακτήρα με τις αλλαγές που έχουν υποστεί κατά τη διάρκεια των αιώνων χρήσης τους. Ορισμένα από αυτά με τις χαρακτηριστικές εξωτερικές ξυλοδεσιές και με μια ιδιαίτερη προεξοχή που μου θύμιζε λίγο τα καφασωτά των Αραβικών και γενικά Μουσουλμανικών χωρών. Σήμερα με γυάλινα παράθυρα, στολισμένα με λουλούδια και μικρά κεντημένα κουρτινάκια αποτελούν μια πολύ γραφική πινελιά στην έτσι κι αλλιώς πανέμορφη εικόνα. Οι προεξοχές αυτές όμως σε παλαιότερες εποχές έπαιζαν άλλο ρόλο. Ήταν τα μικρά παρεκκλήσια των σπιτιών, οι χώροι προσευχής της οικογένειας. Μόνο ένα από τα κτίρια της πλατείας φαινόταν ότι διέθετε το παλιό εκείνο παρεκκλήσι και μάλιστα με την αλλοτινή του χρήση. Τα κτίρια γενικά μέσα στην παλιά πόλη είναι συνήθως ή κυβερνητικά ή εκκλησιαστικά (όπως αυτό απέναντι από την εκκλησία και το οποίο ήταν το σπίτι του ιερέα) ή έχουν άλλες χρήσεις (εστιατόρια, ξενοδοχεία, μπυραρίες και λοιπά καταστήματα) Εντύπωση μου έκανε ένα κτίριο με θαυμάσια αναγεννησιακή πρόσοψη που λειτουργεί σαν youth hostel!! Και όμως διατηρείται σε άριστη κατάσταση.
Μπήκαμε στην εκκλησία. Αναφέρεται σαν η παλαιότερη εκκλησία της πόλης, του 14ου αι. Μεγάλη, εντυπωσιακή και όπως οι περισσότερες μεσαιωνικού χαρακτήρα Ευρωπαϊκές εκκλησίες, πολύ λιτή. Διάφορα έργα τέχνης κοσμούν το ναό με εντυπωσιακότερο τον τάφο του Αγ.Σέμπαλντ, ένα μπρούτζινο αριστούργημα για τη δημιουργία του οποίου εργάστηκαν 11 χρόνια ο Peter Vischer ο Πρεσβύτερος και οι γιοι του. Σε κάποιο σημείο του υπάρχει και ανάγλυφη η αυτοπροσωπογραφία του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη αλλά και ο Ηρακλής (!!!) με τη λεοντή του και το ρόπαλο αλλά και άλλες φιγούρες της Ελληνικής μυθολογίας.
Στη φωτογραφία φαίνονται μερικές λεπτομέρειες από τον τάφο. Αριστερά ο καλλιτέχνης, δεξιά πάνω φιγούρες από την Ελληνική Μυθολογία και κάτω ο Ηρακλής.
Πολύ ενδιαφέρον το άγαλμα δίπλα σε μία από τις πύλες που εικονίζει έναν άντρα . Από μπρος είναι κανονικά ντυμένος αλλά από πίσω λείπει το ρούχο και φαίνεται το μισοσαπισμένο νεκρό κορμί με κάποια από τα όργανα να φαίνονται και διάφορα «ζωντανά» να βγαίνουν από μέσα. Η θρησκευτική αλληγορία σε όλο το φρικιαστικό της μεγαλείο!
Πολύ όμορφο το ξυλόγλυπτο και χρωματισμένο τρίπτυχο του διάσημου τέκνου της Νυρεμβέργης, του Veit Stoss, έργα του οποίου υπάρχουν σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας αλλά και άλλων χωρών με πιο γνωστό ίσως από όλα την ανεπανάληπτη Αγία Τράπεζα του Καθεδρικού της Παναγίας στην κεντρική πλατεία της Κρακοβίας στην Πολωνία. Στην έξοδο του Ναού την προσοχή μας τράβηξε ένα παράξενο σύγχρονο αντικείμενο. Αφού το περιεργαστήκαμε είδαμε ότι πρόκειται για φορητό κρεβάτι με ρόδες και τιμόνι πατινιού για εύκολη μεταφορά, αλλά και με διάφορα απαραίτητα για άστεγους που τους το «δανείζει» η εκκλησία!!
Βγήκαμε από την εκκλησία και ανηφορίσαμε για το κάστρο. Μπροστά μας η πλατεία του πιο διάσημου τέκνου της πόλης του μεγάλου ζωγράφου Albrecht Durer και το μνημείο του. Κάτω από την πλατεία βρίσκεται ένα σύστημα στοών που έχουν χρησιμέψει παλαιότερα σαν ζυθοποιία αλλά και σαν καταφύγιο στον Β΄ Π.Π. και σήμερα είναι επισκέψιμες. Εμείς συνεχίσαμε την ανηφόρα και βγήκαμε στην κυρίως πλατεία της πάνω παλιάς πόλης με το σπίτι του Ντύρερ στα αριστερά αλλά και την πύλη του πύργου Tiergartnertor . Δεξιά μας το ξύλινο υστερογοτθικό κτίριο Pilatushaus με το γλυπτό του λαγού μπροστά του, έργο του 1984, αναφορά σε γνωστή υδατογραφία του Ντύρερ στον οποίο είναι αφιερωμένο. Όλη η πλατεία γύρω γύρω έχει κτίρια με ξυλοδεσιές, μια εικόνα γνώριμη σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις και χαρακτηριστική της μεσαιωνικής περιόδου.
Περάσαμε την πύλη και βρεθήκαμε έξω από τα τείχη με την τάφρο που σήμερα είναι όμορφοι κήποι στα δεξιά μας και εμείς κινηθήκαμε προς το κάστρο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σύμπλεγμα κτιρίων, αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων κατεδαφίσεων και ανεγέρσεων στη διάρκεια των αιώνων που πέρασαν. Φυσικά αυτό που δεσπόζει είναι το κυρίως αυτοκρατορικό κάστρο με τους κήπους του.
Γυρίσαμε προς την πλατεία που είναι το σπίτι του Ντύρερ και κατεβήκαμε τα απότομα κατηφορικά καλντερίμια. Περάσαμε πίσω από το Ναό του Αγ. Σέμπαλντ και απέναντι φάνηκε το παλιό Δημαρχείο με την αναγεννησιακή του πρόσοψη.
Λίγο πιο κάτω απλώνεται η μεγάλη πλατεία της αγοράς Hauptmarkt με τον Ναό Frauenkirche του 14ου αι. κι αυτός.
Κτίστηκε κατ’εντολή του Καρόλου του Δ΄ και για πολλά χρόνια φιλοξενούσε τα κοσμήματα του στέμματος. Απέναντι ακριβώς, μέσα στην πλατεία βρίσκεται το σύγχρονο Δημαρχείο και μπροστά του το «Όμορφο Σιντριβάνι» (Schoner Brunnen), ένα αριστούργημα με ύψος 19 μ. και 40 φιγούρες.
Για άλλη μια φορά φαινόταν το ψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο της πόλης που όμως μόνο τυχαίο δεν είναι. Η πόλη άκμασε σαν εμπορικός κόμβος πάνω στον εμπορικό δρόμο βορά νότου. Φαίνεται και στην υπέροχη τοιχογραφία απέναντι από το παλιό Δημαρχείο
και στο όμορφο ανάγλυφο δίπλα στην πόρτα του Εμπορικού επιμελητηρίου που στεγάζεται στο ίδιο κτίριο που στεγαζόταν τον μεσαίωνα η συντεχνία των εμπόρων.
Η οικονομική άνθηση έφερε και την πολιτιστική και, σύμφωνα με τον οδηγό μου, πολλά από τα εργαλεία που βοήθησαν στην επέκταση της Ευρώπης στην εποχή των ανακαλύψεων κατασκευάστηκαν ή και ανακαλύφθηκαν σε αυτή την πόλη.
Πάνω στο σιντριβάνι υπάρχει ένα μπρούτζινο δαχτυλίδι που όλοι πήγαιναν να γυρίσουν 3 φορές και έτσι «εξασφάλιζαν» την επάνοδό σου στην πόλη, σύμφωνα με το θρύλο, κάτι που εμείς το τάξαμε στον εαυτό μας μιας και εδώ τέλειωσε η βόλτα μας στην πανέμορφη αυτή πόλη. Ξέραμε ότι δεν είχαμε δει ούτε τα μισά αλλά έπρεπε να πάμε για φαΐ σε ένα πολύ καλό εστιατόριο πίσω από το δημαρχείο και μετά να πάμε στο ραντεβού μας. Η γυναίκα του φίλου μας μας περίμενε με σπιτικά γλυκά στο σπίτι και μετά έπρεπε να πάμε, αφού θα πηγαίναμε να αλλάξουμε, στην όπερα της πόλης στην οποία δουλεύει ο φίλος μας και μας είχε κρατήσει εισιτήρια.
Το βράδυ μας λοιπόν τελείωσε με Ντον Τζιοβάνι του Μότσαρντ σε μια αρκετά μοντέρνα παράσταση, με πολύ καλούς τραγουδιστές και ορχήστρα. Κάτι όμως η κούραση της μέρας, κάτι το μέγεθος του έργου (πάνω από 3 ώρες), κάτι τα Ιταλικά με Γερμανικούς υπέρτιτλους που δεν καταλαβαίναμε τίποτα, δεν μας επέτρεψαν να το ευχαριστηθούμε όπως θα θέλαμε. Περασμένα μεσάνυχτα γυρίσαμε στο κάμπινγκ και πέσαμε ξεροί για ύπνο. Η «δόση» κουλτούρας της μέρας που πέρασε ήταν αρκετά μεγάλη. Καλό ξημέρωμα!!
Η Νυρεμβέργη κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια γνώρισε πολύ μεγάλη ακμή και αυτό φαίνεται σήμερα στο Ιστορικό της Κέντρο, το οποίο αν και σχεδόν ισοπεδώθηκε από τους συμμάχους στα τέλη του Β΄ Π.Π., αποκαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό για να είναι σήμερα ένα κόσμημα που το χαίρονται ντόπιοι και επισκέπτες. (δες στη Wikipedia Νυρεμβέργη)
Αφήνουμε τα αυτοκίνητα σε στεγασμένο πάρκινγκ μέσα στην παλιά πόλη και ξεκινάμε τον ποδαρόδρομο. Πρώτη μας στάση η πλατεία μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Σέμπαλντ. Στη μια πλευρά η εκκλησία και γύρω κτίρια μεσαιωνικού χαρακτήρα με τις αλλαγές που έχουν υποστεί κατά τη διάρκεια των αιώνων χρήσης τους. Ορισμένα από αυτά με τις χαρακτηριστικές εξωτερικές ξυλοδεσιές και με μια ιδιαίτερη προεξοχή που μου θύμιζε λίγο τα καφασωτά των Αραβικών και γενικά Μουσουλμανικών χωρών. Σήμερα με γυάλινα παράθυρα, στολισμένα με λουλούδια και μικρά κεντημένα κουρτινάκια αποτελούν μια πολύ γραφική πινελιά στην έτσι κι αλλιώς πανέμορφη εικόνα. Οι προεξοχές αυτές όμως σε παλαιότερες εποχές έπαιζαν άλλο ρόλο. Ήταν τα μικρά παρεκκλήσια των σπιτιών, οι χώροι προσευχής της οικογένειας. Μόνο ένα από τα κτίρια της πλατείας φαινόταν ότι διέθετε το παλιό εκείνο παρεκκλήσι και μάλιστα με την αλλοτινή του χρήση. Τα κτίρια γενικά μέσα στην παλιά πόλη είναι συνήθως ή κυβερνητικά ή εκκλησιαστικά (όπως αυτό απέναντι από την εκκλησία και το οποίο ήταν το σπίτι του ιερέα) ή έχουν άλλες χρήσεις (εστιατόρια, ξενοδοχεία, μπυραρίες και λοιπά καταστήματα) Εντύπωση μου έκανε ένα κτίριο με θαυμάσια αναγεννησιακή πρόσοψη που λειτουργεί σαν youth hostel!! Και όμως διατηρείται σε άριστη κατάσταση.
Μπήκαμε στην εκκλησία. Αναφέρεται σαν η παλαιότερη εκκλησία της πόλης, του 14ου αι. Μεγάλη, εντυπωσιακή και όπως οι περισσότερες μεσαιωνικού χαρακτήρα Ευρωπαϊκές εκκλησίες, πολύ λιτή. Διάφορα έργα τέχνης κοσμούν το ναό με εντυπωσιακότερο τον τάφο του Αγ.Σέμπαλντ, ένα μπρούτζινο αριστούργημα για τη δημιουργία του οποίου εργάστηκαν 11 χρόνια ο Peter Vischer ο Πρεσβύτερος και οι γιοι του. Σε κάποιο σημείο του υπάρχει και ανάγλυφη η αυτοπροσωπογραφία του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη αλλά και ο Ηρακλής (!!!) με τη λεοντή του και το ρόπαλο αλλά και άλλες φιγούρες της Ελληνικής μυθολογίας.
Στη φωτογραφία φαίνονται μερικές λεπτομέρειες από τον τάφο. Αριστερά ο καλλιτέχνης, δεξιά πάνω φιγούρες από την Ελληνική Μυθολογία και κάτω ο Ηρακλής.
Πολύ ενδιαφέρον το άγαλμα δίπλα σε μία από τις πύλες που εικονίζει έναν άντρα . Από μπρος είναι κανονικά ντυμένος αλλά από πίσω λείπει το ρούχο και φαίνεται το μισοσαπισμένο νεκρό κορμί με κάποια από τα όργανα να φαίνονται και διάφορα «ζωντανά» να βγαίνουν από μέσα. Η θρησκευτική αλληγορία σε όλο το φρικιαστικό της μεγαλείο!
Πολύ όμορφο το ξυλόγλυπτο και χρωματισμένο τρίπτυχο του διάσημου τέκνου της Νυρεμβέργης, του Veit Stoss, έργα του οποίου υπάρχουν σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας αλλά και άλλων χωρών με πιο γνωστό ίσως από όλα την ανεπανάληπτη Αγία Τράπεζα του Καθεδρικού της Παναγίας στην κεντρική πλατεία της Κρακοβίας στην Πολωνία. Στην έξοδο του Ναού την προσοχή μας τράβηξε ένα παράξενο σύγχρονο αντικείμενο. Αφού το περιεργαστήκαμε είδαμε ότι πρόκειται για φορητό κρεβάτι με ρόδες και τιμόνι πατινιού για εύκολη μεταφορά, αλλά και με διάφορα απαραίτητα για άστεγους που τους το «δανείζει» η εκκλησία!!
Βγήκαμε από την εκκλησία και ανηφορίσαμε για το κάστρο. Μπροστά μας η πλατεία του πιο διάσημου τέκνου της πόλης του μεγάλου ζωγράφου Albrecht Durer και το μνημείο του. Κάτω από την πλατεία βρίσκεται ένα σύστημα στοών που έχουν χρησιμέψει παλαιότερα σαν ζυθοποιία αλλά και σαν καταφύγιο στον Β΄ Π.Π. και σήμερα είναι επισκέψιμες. Εμείς συνεχίσαμε την ανηφόρα και βγήκαμε στην κυρίως πλατεία της πάνω παλιάς πόλης με το σπίτι του Ντύρερ στα αριστερά αλλά και την πύλη του πύργου Tiergartnertor . Δεξιά μας το ξύλινο υστερογοτθικό κτίριο Pilatushaus με το γλυπτό του λαγού μπροστά του, έργο του 1984, αναφορά σε γνωστή υδατογραφία του Ντύρερ στον οποίο είναι αφιερωμένο. Όλη η πλατεία γύρω γύρω έχει κτίρια με ξυλοδεσιές, μια εικόνα γνώριμη σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις και χαρακτηριστική της μεσαιωνικής περιόδου.
Περάσαμε την πύλη και βρεθήκαμε έξω από τα τείχη με την τάφρο που σήμερα είναι όμορφοι κήποι στα δεξιά μας και εμείς κινηθήκαμε προς το κάστρο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σύμπλεγμα κτιρίων, αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων κατεδαφίσεων και ανεγέρσεων στη διάρκεια των αιώνων που πέρασαν. Φυσικά αυτό που δεσπόζει είναι το κυρίως αυτοκρατορικό κάστρο με τους κήπους του.
Γυρίσαμε προς την πλατεία που είναι το σπίτι του Ντύρερ και κατεβήκαμε τα απότομα κατηφορικά καλντερίμια. Περάσαμε πίσω από το Ναό του Αγ. Σέμπαλντ και απέναντι φάνηκε το παλιό Δημαρχείο με την αναγεννησιακή του πρόσοψη.
Λίγο πιο κάτω απλώνεται η μεγάλη πλατεία της αγοράς Hauptmarkt με τον Ναό Frauenkirche του 14ου αι. κι αυτός.
Κτίστηκε κατ’εντολή του Καρόλου του Δ΄ και για πολλά χρόνια φιλοξενούσε τα κοσμήματα του στέμματος. Απέναντι ακριβώς, μέσα στην πλατεία βρίσκεται το σύγχρονο Δημαρχείο και μπροστά του το «Όμορφο Σιντριβάνι» (Schoner Brunnen), ένα αριστούργημα με ύψος 19 μ. και 40 φιγούρες.
Για άλλη μια φορά φαινόταν το ψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο της πόλης που όμως μόνο τυχαίο δεν είναι. Η πόλη άκμασε σαν εμπορικός κόμβος πάνω στον εμπορικό δρόμο βορά νότου. Φαίνεται και στην υπέροχη τοιχογραφία απέναντι από το παλιό Δημαρχείο
και στο όμορφο ανάγλυφο δίπλα στην πόρτα του Εμπορικού επιμελητηρίου που στεγάζεται στο ίδιο κτίριο που στεγαζόταν τον μεσαίωνα η συντεχνία των εμπόρων.
Η οικονομική άνθηση έφερε και την πολιτιστική και, σύμφωνα με τον οδηγό μου, πολλά από τα εργαλεία που βοήθησαν στην επέκταση της Ευρώπης στην εποχή των ανακαλύψεων κατασκευάστηκαν ή και ανακαλύφθηκαν σε αυτή την πόλη.
Πάνω στο σιντριβάνι υπάρχει ένα μπρούτζινο δαχτυλίδι που όλοι πήγαιναν να γυρίσουν 3 φορές και έτσι «εξασφάλιζαν» την επάνοδό σου στην πόλη, σύμφωνα με το θρύλο, κάτι που εμείς το τάξαμε στον εαυτό μας μιας και εδώ τέλειωσε η βόλτα μας στην πανέμορφη αυτή πόλη. Ξέραμε ότι δεν είχαμε δει ούτε τα μισά αλλά έπρεπε να πάμε για φαΐ σε ένα πολύ καλό εστιατόριο πίσω από το δημαρχείο και μετά να πάμε στο ραντεβού μας. Η γυναίκα του φίλου μας μας περίμενε με σπιτικά γλυκά στο σπίτι και μετά έπρεπε να πάμε, αφού θα πηγαίναμε να αλλάξουμε, στην όπερα της πόλης στην οποία δουλεύει ο φίλος μας και μας είχε κρατήσει εισιτήρια.
Το βράδυ μας λοιπόν τελείωσε με Ντον Τζιοβάνι του Μότσαρντ σε μια αρκετά μοντέρνα παράσταση, με πολύ καλούς τραγουδιστές και ορχήστρα. Κάτι όμως η κούραση της μέρας, κάτι το μέγεθος του έργου (πάνω από 3 ώρες), κάτι τα Ιταλικά με Γερμανικούς υπέρτιτλους που δεν καταλαβαίναμε τίποτα, δεν μας επέτρεψαν να το ευχαριστηθούμε όπως θα θέλαμε. Περασμένα μεσάνυχτα γυρίσαμε στο κάμπινγκ και πέσαμε ξεροί για ύπνο. Η «δόση» κουλτούρας της μέρας που πέρασε ήταν αρκετά μεγάλη. Καλό ξημέρωμα!!
Attachments
-
23,5 KB Προβολές: 146
Last edited by a moderator: