Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.218
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο. Ταξίδι ως το Ντιγιαρμπακίρ.
- Κεφάλαιο 3ο. Από τη Γη των μπακιριών ως τον τάφο του Αντίοχου.
- Κεφάλαιο 4ο. Στην αρχαία Κομμαγηνή, το μπόνους ταξιδιωτικό highlight
- Κεφάλαιο 5ο. Βέρι νάις έξω, εκεί στο Γιουβάτζαλι.
- Κεφάλαιο 6ο. Ένδοξη Έδεσσα - Σανλιούρφα
- Κεφάλαιο 7ο. Μαρντίν
- Κεφάλαιο 8ο.Ντοχούκ, εισαγωγή στην Αυτόνομη Κουρδική Περιοχή τού Ιράκ.
- Κεφάλαιο 9ο. Ερμπίλ / Άρβηλα / Hweler
- Κεφάλαιο 10ο. Επίσκεψη στο Lalish
- Κεφάλαιο 11ο. Καλημέρα στην πόλη των τριών Mάγων
- Κεφάλαιο 12o. Πέρασμα συνόρων. Μιντιάτ
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο.
- Κεφάλαιο 16ο.
Κεφάλαιο 11ο. Καλημέρα στην πόλη των τριών Mάγων.
Πέμπτη, 29 Σεπτεμβρίου.
Για σήμερα έχουμε πρόγραμμα την επίσκεψη της πόλης Αμαντία. Είναι μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου. Την κατοίκησαν διαδοχικά Μήδοι, Ασσύριοι, Πάρθοι και άλλοι, έως ότου την κατέκτησαν οι Μουσουλμάνοι.
Όπως συνηθίζουμε ξεκινάμε πρωινοί. Πάμε με ταξί ως την πιάτσα των υπεραστικών ταξί, σε μια έξοδο της πόλης Ντοχούκ. Εδώ βρίσκουμε έναν ταξιτζή πού θα μας πάει στον προορισμό μας.
Η πόλη που λέγεται Amadiya ή Amedy βρίσκεται σε απόσταση περίπου 90 χλμ βορειοανατολικά. Η συμφωνία είναι μετάβαση και επιστροφή, με παραμονή δύο ωρών για επίσκεψη, έναντι 60,000 δηναρίων.
Ο οδηγός μας είναι ένας εύσωμος Κούρδος. Ονομάζεται Γαζί και μιλάει Κουρδικά και λιγότερο Αραβικά. Εγώ μιλάω ακόμα λιγότερο τα Αραβικά, οπότε καταλαβαίνετε τις δυσκολίες τής συνεννόησης. Όμως ο Γαζί είναι καλός άνθρωπος και πολύ φιλότιμος ταξιτζής και αυτό μετράει περισσότερο.
Η Αμαντία είναι κτισμένη στην κορυφή ενός βράχου, στα 1200 μέτρα υψόμετρο. Σύμφωνα με την παράδοση από δω ξεκίνησαν οι τρεις Μάγοι για να προσκυνήσουν τον Χριστό στην Βηθλεέμ. Έχει κατοίκους χριστιανούς και μουσουλμάνους, με εκκλησίες και τζαμιά.
Αφήνουμε το ταξί στην είσοδο της Αμαντία και μπαίνουμε στην πόλη περπατώντας. Ο Γαζί δε γνωρίζει το μέρος, ποτέ δεν έχει επισκεφθεί την παλιά πόλη.
Οι όροι έχουν αντιστραφεί, μπροστά πάω εγώ ψάχνοντας, ο Γαζί με το συνταξιδιώτη μου ακολουθούν. Δεν υπάρχει και μεγάλη κίνηση στους δρόμους της Αμαντία αυτήν την ώρα. Βλέπουμε ένα ντόπιο με ένα ημιφορτηγό και ο Γαζί πάει δίπλα του και τον ρωτάει που μπορεί να πάει τους επισκέπτες.
Και τότε ο ντόπιος μας φωνάζει «Καλημέρα». Φυσικά συναντιόμαστε. Όλοι ευχαριστιόμαστε τη γνωριμία αλλά τα χαμόγελα περισσεύουν στον οδηγό μας. Ο νέος μας φίλος εξηγεί σε αρκετά κατανοητά Ελληνικά την ιστορία του.
Είναι ένας Κούρδος (μουσουλμάνος) που πέρασε μερικά χρόνια στο στρατόπεδο προσφύγων στο Λαύριο, γύρω στα 1990. Ύστερα έφυγε, πήγε στον Καναδά. Εκεί δούλεψε, έβγαλε κάτι χρήματα και πριν μερικά χρόνια γύρισε στην πατρίδα του, όπου έχει ένα μικρό συνεργείο που ασχολείται με οικοδομικές εργασίες. Μας βάζει και στο σπίτι του από το οποίο βλέπουμε την εντυπωσιακή θέα. Στα βουνά απέναντι φαίνεται ένα από τα παλάτια που έκτισε ο Σαντάμ Χουσεΐν...
Κάνουμε μια μικρή βόλτα, δυστυχώς η ώρα κάπως πέρασε, δεν είναι ανοιχτές οι παλιές εκκλησίες.
Από τα τείχη που υπήρχαν κάποτε σώζεται μόνο ένα κομμάτι με την ανατολική πύλη, όπου κατεβήκαμε και βγάλαμε φωτογραφίες.
Άποψη της πόλης Αμαντία, επάνω στο βουνό, με μια μνημειακή πύλη στην είσοδό της.
Αφού λοιπόν περπατήσαμε με τα πόδια γύρω από τo ιστορικό κέντρο της Αμαντία, αποχαιρετούμε το μέρος και μπαίνουμε στο ταξί. Πάμε προς τα πίσω 5 χλμ. στο Σουλάβ (Sulav), ένα μέρος με τρεχούμενα νερά, που αποτελεί τόπο ημερήσιας εξόδου και εκδρομής και ασφαλώς φαγητού για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Αυτό το μέρος ο Γαζί το γνωρίζει και έχει την ευχαρίστηση να μας το δείξει. Ανεβαίνουμε μαζί του ως τις πηγές από σκάλες, και επιστρέφουμε στο δρόμο.
Σουλάβ.
Το μεσημέρι είμαστε πίσω στο Ντόχουκ.
Το απόγευμα σήμερα έχουμε χρόνο για ξεκούραση. Αυτή είναι η τελευταία μας ημέρα στο Ιράκ. Λιγάκι χαλαρώσαμε, μπορούσαμε να επισκεφθούμε την τεχνητή λίμνη πάνω από το Ντόχουκ αλλά δεν το κάναμε. Το απόγευμα γυρίζουμε πάλι το παζάρι.
Ενώ το βράδυ πάμε με ταξί στα περίχωρα σε ένα μεγάλο λούνα Παρκ το «Dream City». Εννοείται ότι δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει τον ταξιδιώτη αλλά είναι ένα δροσερό μέρος, γεμάτο κόσμο καθώς αποτελεί τον αγαπημένο τόπο οικογενειακής εξόδου κάθε Πέμπτη βράδυ (παραμονή αργίας).
Πέμπτη, 29 Σεπτεμβρίου.
Για σήμερα έχουμε πρόγραμμα την επίσκεψη της πόλης Αμαντία. Είναι μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου. Την κατοίκησαν διαδοχικά Μήδοι, Ασσύριοι, Πάρθοι και άλλοι, έως ότου την κατέκτησαν οι Μουσουλμάνοι.
Όπως συνηθίζουμε ξεκινάμε πρωινοί. Πάμε με ταξί ως την πιάτσα των υπεραστικών ταξί, σε μια έξοδο της πόλης Ντοχούκ. Εδώ βρίσκουμε έναν ταξιτζή πού θα μας πάει στον προορισμό μας.
Η πόλη που λέγεται Amadiya ή Amedy βρίσκεται σε απόσταση περίπου 90 χλμ βορειοανατολικά. Η συμφωνία είναι μετάβαση και επιστροφή, με παραμονή δύο ωρών για επίσκεψη, έναντι 60,000 δηναρίων.
Ο οδηγός μας είναι ένας εύσωμος Κούρδος. Ονομάζεται Γαζί και μιλάει Κουρδικά και λιγότερο Αραβικά. Εγώ μιλάω ακόμα λιγότερο τα Αραβικά, οπότε καταλαβαίνετε τις δυσκολίες τής συνεννόησης. Όμως ο Γαζί είναι καλός άνθρωπος και πολύ φιλότιμος ταξιτζής και αυτό μετράει περισσότερο.
Η Αμαντία είναι κτισμένη στην κορυφή ενός βράχου, στα 1200 μέτρα υψόμετρο. Σύμφωνα με την παράδοση από δω ξεκίνησαν οι τρεις Μάγοι για να προσκυνήσουν τον Χριστό στην Βηθλεέμ. Έχει κατοίκους χριστιανούς και μουσουλμάνους, με εκκλησίες και τζαμιά.
Αφήνουμε το ταξί στην είσοδο της Αμαντία και μπαίνουμε στην πόλη περπατώντας. Ο Γαζί δε γνωρίζει το μέρος, ποτέ δεν έχει επισκεφθεί την παλιά πόλη.
Οι όροι έχουν αντιστραφεί, μπροστά πάω εγώ ψάχνοντας, ο Γαζί με το συνταξιδιώτη μου ακολουθούν. Δεν υπάρχει και μεγάλη κίνηση στους δρόμους της Αμαντία αυτήν την ώρα. Βλέπουμε ένα ντόπιο με ένα ημιφορτηγό και ο Γαζί πάει δίπλα του και τον ρωτάει που μπορεί να πάει τους επισκέπτες.
Και τότε ο ντόπιος μας φωνάζει «Καλημέρα». Φυσικά συναντιόμαστε. Όλοι ευχαριστιόμαστε τη γνωριμία αλλά τα χαμόγελα περισσεύουν στον οδηγό μας. Ο νέος μας φίλος εξηγεί σε αρκετά κατανοητά Ελληνικά την ιστορία του.
Είναι ένας Κούρδος (μουσουλμάνος) που πέρασε μερικά χρόνια στο στρατόπεδο προσφύγων στο Λαύριο, γύρω στα 1990. Ύστερα έφυγε, πήγε στον Καναδά. Εκεί δούλεψε, έβγαλε κάτι χρήματα και πριν μερικά χρόνια γύρισε στην πατρίδα του, όπου έχει ένα μικρό συνεργείο που ασχολείται με οικοδομικές εργασίες. Μας βάζει και στο σπίτι του από το οποίο βλέπουμε την εντυπωσιακή θέα. Στα βουνά απέναντι φαίνεται ένα από τα παλάτια που έκτισε ο Σαντάμ Χουσεΐν...
Κάνουμε μια μικρή βόλτα, δυστυχώς η ώρα κάπως πέρασε, δεν είναι ανοιχτές οι παλιές εκκλησίες.
Από τα τείχη που υπήρχαν κάποτε σώζεται μόνο ένα κομμάτι με την ανατολική πύλη, όπου κατεβήκαμε και βγάλαμε φωτογραφίες.
Άποψη της πόλης Αμαντία, επάνω στο βουνό, με μια μνημειακή πύλη στην είσοδό της.
Αφού λοιπόν περπατήσαμε με τα πόδια γύρω από τo ιστορικό κέντρο της Αμαντία, αποχαιρετούμε το μέρος και μπαίνουμε στο ταξί. Πάμε προς τα πίσω 5 χλμ. στο Σουλάβ (Sulav), ένα μέρος με τρεχούμενα νερά, που αποτελεί τόπο ημερήσιας εξόδου και εκδρομής και ασφαλώς φαγητού για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Αυτό το μέρος ο Γαζί το γνωρίζει και έχει την ευχαρίστηση να μας το δείξει. Ανεβαίνουμε μαζί του ως τις πηγές από σκάλες, και επιστρέφουμε στο δρόμο.
Σουλάβ.
Το μεσημέρι είμαστε πίσω στο Ντόχουκ.
Το απόγευμα σήμερα έχουμε χρόνο για ξεκούραση. Αυτή είναι η τελευταία μας ημέρα στο Ιράκ. Λιγάκι χαλαρώσαμε, μπορούσαμε να επισκεφθούμε την τεχνητή λίμνη πάνω από το Ντόχουκ αλλά δεν το κάναμε. Το απόγευμα γυρίζουμε πάλι το παζάρι.
Ενώ το βράδυ πάμε με ταξί στα περίχωρα σε ένα μεγάλο λούνα Παρκ το «Dream City». Εννοείται ότι δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει τον ταξιδιώτη αλλά είναι ένα δροσερό μέρος, γεμάτο κόσμο καθώς αποτελεί τον αγαπημένο τόπο οικογενειακής εξόδου κάθε Πέμπτη βράδυ (παραμονή αργίας).
Last edited by a moderator: