mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
Το Μάιο του 2008 βρισκόμουν στη σχολή για να ψάξω καθηγητη και να τελειώσω επιτέλους τη καταραμένη διπλωματική μου εργασία... Εκείνη την ωρα είχαν μάθημα και τριγύριζα στους διαδρόμους χαζευοντας στις ανακοινώσεις...Το μάτι μου πέφτει σε μια αφίσα , μμμμ, Κωνσταντινούπολη με ξεναγό εναν καθηγητη με απίστευτες γνώσεις της πόλης..μμμ....λιγα λεφτά...μμμμ! οχ, σκατα, ληγει σήμερα η προθεσμία....Τηλεφωνώ στο έταιρο ήμισι τον Μ....Καλα μου λέει, μην αγχωνεσαι, αστο... τι εννοεις λεω? Θα παμε μαζί γιατι εχω και κατι αλλο στο μυαλό μου...που μυαλό για διπλωματική, τα παρατάω όλα και τρέχω στη παραλία για σχεδιασμό ταξιδιού υπο τη επήρεια τσιπουρων...
Λαχανιασμενη φτάνω στο τσιπουράδικο...Λοιπον μου λέει ερχομαι μαζί σου Κωνσταντινούπολη με μια μόνο προυπόθεση ...! κρέμομαι απο τα χείλη του..........οτι θα περάσουμε 3-4 μέρες σε ένα απίστευτο μέρος περπατώντας, στη Καππαδοκία ! Αχ ανθρωπε μου αυτο ηταν όλο? Λες να μη θέλω να πάω??????????
Ηταν η πρώτη φορά που θα έκανα ταξίδι εκτός σχολής στο εξωτερικο, δηλαδη εισιτηρια, ξενοδοχεία , μεταφορές έπρεπε για πρώτη φορά να τα κανονίσω μόνη! και είχαμε και περιορισμό budget...ακριβως χιλια ευρω ο καθένας για 23 μέρες....Και τελικά ήταν τόσο απολαυστικό να ψάχνεις και να κανονίζεις που το επανέλαβα την επόμενη χρονιά σε μεγαλύτερη χώρα και για το διπλάσιο χρόνο ....Γι αυτο το λόγο, το πτυχίο, όποιος έχει μέινει με την απορία, το πήρα 2,5 χρόνια μετά....
Δυστυχώς η ευτυχώς όσο ψάχνεις στο διαδίκτυο ανακαλύπτεις και άλλα μερη που δεν είναι τόσο μακριά και που θές να πας....Ετσι σταδιακά το αρχικό προγραμματάκι απο 4 μέρες Κωνσταντινούπολη και 3 Καππαδοκια, έγινε 4 μέρες Κωνσταντινούπολη και 3 καππαδοκία και 2 Αντάλεια και 2 Fethiye και 3 Σμύρνη και 1 παμούκαλε και άλλες 3 Κωνσταντινόυπολη για ξεκούραση στο τέλος... Αυτα σε καθαρες διανυκτερεύσεις ξενοδοχείων, γιατι κατα τ'άλλα το μυαλουδάκι μας είχε συλλάβει ένα ακόμα πιο μεγαλοπρεπές σχέδιο.....τρενάκι μεχρι τη πόλη και πίσω και ανάμεσα στους προορισμούς βραδινά πούλμαν για εξοικονόμηση χρημάτων και χρόνου....οπότε το συνολικό διάστημα παραμονής στη χώρα αγγιζε τις 23 μέρες ! ωχ αμαν ! θα με σκοτώσουν οι γονείς μου σκέφτομαι!
Οι διαδικασίες έγιναν κατι παραπάνω απο γρήγορα, είχαμε μόλις 2 βδομάδες στη διαθεσή μας, στη διάρκεια των οποίων ανανέωσε ο Μ διαβατήριο μέσο της πρεσβείας του γιατι ειναι απο Κύπρο και είναι απαραίτητο, κλείσαμε τρένο για τη πόλη , κλέισαμε δωματιάκια ενοικιαζόμενα και μας έμεναν οι μεταφορές!
Μετά απο πολλή μελέτη απορρίψαμε τα τρένα λόγω χρόνου και μη καλης κάλυψης της χώρας και άρχισα νε μελετάω τις εταιρείες των πούλμαν . Διάβασα τόσο που αν η διπλωματική μου μπορούσε να έχει αυτό το θέμα , θα είχα πάρει ενα 8 ( βεβαια την επόμενη χρονιά για τα Ινδικα τρένα άγγιζα το δεκα)
Αυτα που διπιστώσαμε σε γενικές γραμμές ηταν οτι τα κτελ στη τουρκία είναι μακράν ο πιο οικονομικός και άνετος σχετικά τρόπος να μετακινηθείς στη γείτονα χώρα.Υπάρχουν άπειρες εταιρείες, οι πιο γνωστές έχουν υπερσύγχρονα λεωφορεία και έξτρα ανέσεις, οι πιο χάλια είναι απλά στα ελληνικά δεδομένα.... Ξεχάστε τα στενά καθίσματα, τη δίψα, τη ταλαιπωρία, τις συχνές αλλαγές. Κλέινεις εισιτήριο απο το ιντερνετ η το γραφείο της πολης , 2-3 μέρες πριν... Στις μεγαλες πόλεις , βανάκι της εταιρεέιας παραλαμβάνει τους επιβάτες απο μερικά σημεία μες τη πόλη και τους μεταφέρει στο σταθμό . Υπάλληλος τοποθετεί τις αποσκευές σου στο λεωφορείο αφου πρώτα τοποθετήσει ταμπελάκι με το ονομάσου. Κάθεσαι στη θέση σου και κατα τη διάρκεια του ταξιδιού λεωφορειοσυνοδός σερβίρει δωρεάν απεριόριστο, τσαι , καφέ, νερό και κάποια σνακ ανάλογα με το ταξίδι. Σε κάποια διαδρομή μια μέρα με ήλιο και ζέστη, μας είχαν σερβίρει ακόμα και παγωτό!!! Ο οδηγός αλλάζει ανα κάποια ώρα όπως θα έπρεπε να γινεται και εδω και γίνονται ανα δίωρο στάσεις για πιπι ...
Πιο καλές εταιρείες με εγγυημένες τις παραπάνω ανέσεις θεωρούνται οι :
Istanbul Seyahat , Hakiki Koç, Metro Turism, Pamukkale Seyahat, Ulusoy, Varan, Kamil Koc
Απο αυτές δοκίμασα 4 και μπορω να εκφερω γνωμη...Φυσικα ακολουθούν και άλλες πολλές εταιρείες....περισσότερα για τις εταιρέιες και χάρτες με τις περιοχές που καλύπτουν σε επόμενο κεφάλαιο...
Αφου τα κανονισαμε και τα υπεραστικά τι μας έμενα, α τα τοπικά....Εκει είχα πληροφορηθεί καλά απο ενα πρωτο ξαδερφάκι μου που πέρναγε ενα μηνα κάθε χρόνο Τουρκία (ερωτας βλέπετε) οτι δε θα έχω κανένα πρόβλημα....Στη τουρκία οι τοπικές μεταφορές, ανάμεσα σε χωριά, γύρω απο τις μικρές πόλεις και μέσα σε αυτές καθώς και σε διάφορα αξιοθέτα γίνονται ευκολα με τα Dolmus…Τα dolmus είναι μικρά ιδιωτικά βανάκια χωρητικότητας 15-20 ατόμων τα οποία έχουν προκαθορισμένα δρομολόγια προς καποιο μέρος και κάνουν στάσεις συχνές στη διαδρομή ανάλογα με το που θές να κατέβεις. Η κάλυψη και η συχνότητα είναι τόσο καλή που είναι σχεδόν απίθανο να μη βρεις dolmus για κάθε μέρος που θές να πας.Άλλωστε χρησιμοποιούνται για τις καθημερινές μετακινήσεις των ντόπιων. Και το καλύτερο , η τιμή τους είναι πολύ μικρή, συνηθως γύρω στο ένα ευρω!
Φευγαμε σε μια βδομάδα και όμως κάτι είχα ξεχάσει να κάνω.....Αχ! ναι! Δε πήρα τους γονείς μου να τους το πω! Αγχος με έχει κυριευσει το πως θα γλιτωσουμε απο το εγκεφαλικο!Γιατι η μάνα μου φοβάται πολυ τα πάντα......
Σηκώνω το τηλέφωνο:
ελα μάνα θα πάω εκδρομή ...-σε κανα βουνό πάλι? Ε όχι λιγο πιο μακριά..εξωτερικό! -που ? να μωρε ο καθηγητης που ξεκινησα διπλωματική πάει μια εκδρομή Τουρκία , κωνσταντινούπολη και κει γύρω σε κατι πόλεις... (γελια απο τον Μ...) τρομερή ευκαιρία, θ αποκτήσω πολλές γνώσεις σχετικά με την αρχιτεκτονική, θα με βοηθήσει και στο ερευνητικό μου που είναι για τις προσφυγικές συνοικίες(Ο Μ έχει διπλωθεί απο τα γέλια ) ....τελευταίο έτος μου είναι ( αρνητικο κουνημα κεφαλιού και ο Μ κοπανιέται απο τα γέλια) -δε πιστευω να τρέχετε στα βάθη της τουρκίας? οχι δε θα παμε κέντρο τουρκίας μη φοβάσαι(δαγκωνομαι) -θα είστε πολλοι? Ναι ναι, 20 ατομα, μην ανχωνεσαι, α και 2 καθηγητες( για καθησυχασμό) τι θα πάθουμε τόσα άτομα...! -θα κάτσετε πολύ? Εκει κολλησα και απαντω περιπου 2 βδομάδες (??? Και μουτζες απο τον Μ....). κλεινω το τηλ, αποστολη εξετελεσθει, απωλειες 0..... Και τωρα μου λέει, μπο@ρδελ@ τα κανες, θα γυρίσουμε σε 23 μέρες...ελα του λέω , λεπτομέρειες, ας φύγουμε και ας ερθει να με βρει.....!!!!
Ξεκιναμε λοιπον...Βολος-Θεσσαλονικη με τρενάκι και απο εκεί αναχώρηση με τρενάκι επίσης....Πληρώσαμε 45 ευρουλάκια και είμασταν τυχεροί ήταν η τουρκική και άνετη αμαξοστοιχεία...περισσότερα δε χρειάζονται καθώς δεν υπάρχει πια το δρομολόγιο! Με τις πρώτες αχτίνες του ηλίου ανοίγω τα μάτια, είμασταν έξω απο τη Κωνσταντινούπολη....Η πρώτη εντύπωση περίεργη..Πάνω απο μισή ώρα περνάγαμε απο προάστεια με μπλόκ εργατικών κατοικιών...Μετά απο μια συνοικία με παράγκες και τσουπ φτάσαμε...
Για τη Κωνσταντινουπολη δε θα πω πολλά , καθως νομίζω το θέμα έχει εξαντληθεί στο φόρουμ..περάσαμε 4 πολύ όμορφες μέρες τριγυρίζοντας και τρώγοντας και χορτάσαμε τζαμιά, αγορές, παλάτια, εκκλησίες ....Κάποιες φωτογραφίες απο τα μέρη που επισκεφτήκαμε αυτό το τριήμερο
2-3 συμβουλές μόνο....
Αν πατε άνοιξη /καλοκαιράκι απέναντι απο το τζαμί Suleymaniye Υπάρχουν κάτι σκαλάκια που σε κατεβάζουν σε ένα όμορφο, κήπο για καφέ Βρίσκεται σε χαμηλότερη στάθμη απο το διαμορφωμένο έδαφος και ακούσαμε τη μουσικούλα αλλιώς δε θα το ειχαμε δει ποτε...
Οταν διαλέγετε εστιατόρια να βεβαιώνεστε οτι έχει αλκόολ, γιατι τη μέρα που αποφασίσαμε να βγουμε να φαμε και να πιουμε γιατι ειχα γενεθλια κάτσαμε σε ένα που δε σερβιρε αλκοολ! Ειχα πάθει 3 εμφράγματα, εφαγα αρον αρον και πήγαμε για yeni raki…
Mη πάτε ποτέ στα πριγκηπονήσια απο Μάιο ως Σεπτέβριο Κυριακή. Ολη η πόλη πάει εκεί για μπάνια και θα καταλήξετε σα σαρδέλες σε σαπιοκάραβα με 12χρονα δίπλα σας να σας λιβανίζουν με μπάφους..(ναι το είδαμε και αυτό)
Αν καπνίζετε καπνό προμηθευτείτε τη ποσότητα καπνου, φιλτράκια, χαρτάκια απο πριν! Εκανα το λάθος και πίστεψα θα βρω εκεί. 23 ολοκληρες μέρες έψαχνα απο ψιλικατζίδικα μέχρι μαγαζιά με είδη καπνού, μέχρι και στη μαυρη αγορά να βρω καπνό γιατι δε μπορώ να κάνω τσιγάρα κανονικά. Οι προσπαθειές μου ηταν άκαρπες, το πιο σχετικό που βρήκα ήταν καπνός για πίπα και ένα παππου να πουλάει αμφιβόλου ποιότητας καπνό σε ενα τσουβάλι σε μια στάση του μετρό . Επίσης αν πάρετε καπνό απο ελλαδα προσέχετε να ειναι με τη μάρκα η συσκευασία κανονικά και οχι σε θηκουλα γιατι είχα βαρεθεί να με ρωτάνε αν κανω χας χας και να μου λενε απαγορευεται θα σε πιασουν.
Αν θέλετε να αγοράσετε μουσικά οργανα, μη τολμήστε να πάρετε απο το κέντρο, οι τιμές είναι ληστρικές και η ποιότητα άθλια. Επειδή εν τέλει αγοράσαμε ένα σάζι για να έχουμε και μουσική υπόκρουση το υπόλοιπο του ταξιδιού καταλήξαμε (απο τα σχετικά κοντινά μαγαζιά ) σε ένα που βρίσκεται σε ενα πολυκατάστημα, στην αρχή της λεωφόρου Αtaturk.
View attachment 11092
Απο κει αγοράσαμε εν τέλει και άλλα 2 σάζι για δώρα. Τι είναι το σάζι?
Είναι ένα μουσικό όργανο που θυμίζει αρκετά μπουζούκι ή τζουρα έχει όμως πιο ανατολίτικο άκουσμα και είναι και λίγο πιο πολύπλοκο στο παίξιμο...Ο Μ. Επειδή το έχει με τα μουσικα οργανα γενικότερα ξετρελάθηκε με την αγορά του και τις τελευταίες μας ώρες πριν αναχωρήσουμε για Καππαδοκία τις περάσαμε στο καταπράσινο πάρκο Gulhane παίζoντας μουσική.
μερικες εικόνες απο τη πόλη
Στο επόμενο κεφάλαιο ξεκινάει η περιπλάνηση με τα πουλμαν
Λιγα πράγματα παραπάνω για τις τουρκικές εταιρείες λεωφορείων. Οι περισσότερες εταιρείες έχουν site , δυστυχώς οι περισσότερες επίσης δεν έχουν αγγλικα...Αν μάθεις 2-3 κρίσιμες λεξούλες μπορεις να βγάλεις άκρη με τα δρομολόγια.... Συνήθως η κάθε εταιρεία επικεντρώνεται σε κάποιες περιοχές της χώρας, συχνά απο το όνομα καταλαβαίνεις και τη περιοχή που κυρίως καλύπτει.
Μερικές χρήσιμες φράσεις/λέξεις για να βγάλετε άκρη
Kalkış : Αναχώρηση
Varış : Άφιξη
Saati: ώρα
Tarih : ημερομηνία
Sefer : διαδρομή
Sefer Durakları: στάσεις διαδρομής
Fiyatı: τιμή
Bilet: εισιτήριο
Εδω μπορειτε να βρείτε με αναχώρηση απο κωνσταντινούπολη, εταιρεία και τιμή εισιτηριου προς τη πόλη που θέλετε... Οι πόλεις προορισμοι είναι αλφαβητικά στη πρωτη λίστα , διπλα τιμη(ελάχιστη-μέγιστη), χιλιομετρική απόσταση απο κωνσσταντινούπολη και εταιρείες.
Bus Routes from Istanbul to Other Cities in Turkey
Site των πιο γνωστων εταιρειών:
Ιstanbul seyahat.
Εξυπηρετει κυρίως τις περιοχές σε αιγαίο και μεσογειακή τουρκία.
?stanbul Seyahat
kamil Koc
Παει σε πολλα μέρη, αλλα εξυπηρετεί κυρίως αιγαίο, μεσόγειο και κέντρική τουρκία. Θεωρω οτι είναι απο τις κορυφαίες εταιρείες και σε service και σε κατάσταση οχημάτων και άνεση.
K
Metro Turizm
Κάνει το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη- Κωνσταντινούπολη. Είναι η πιο πιθανή που θα χρησιμοποιήσει κάποιος που θα κινηθεί με λεωφορεία γιατι είναι απο τις καλύτερες και πάει σχεδόν παντού! Αλλα σαν την παραπάνω δεν είναι.
Yolculu?unuzun Ba?lad??? Yerdeyiz
ulusoy
Otob
Varan
Θεωρείται η καλύτερη τουρκική εταιρεία, τα λεωφορεία της είναι απο τα καλύτερα που είδα ποτέ. Δυστυχώς δεν είχα τη τιμή να ταξιδεψω μαζί της. Η καλύτερη επιλογή για μάυρη θάλασσα και παράλια αιγαίου.
Varan Turizm Seyahat A.
Pamukkale Seyahat
Εξυπηρετεί κυρίως τη περιοχή προς τα παράλια του Αιγαίου και κάποιες πόλεις της μαυρης θάλασσας
Pamukkale
Kαποιες γενικές παρατηρήσεις.
Οι εταιρείες και τα δρομολόγια είναι αρκετά οπότε σε γενικές γραμμές δε χρειάζεται να κλείνεις εισιτήρια πολλές μέρες πριν. Εμείς βρήκαμε απο πρίν φύγουμε για τουρκία ποιές εταιρείες πάνε σε κάθε μέρος που θέλουμε ωστε να ξερουμε περιπου , γιατι η καθεμία έχει το δικό της γραφείο κ.τλ και μόλις φτάναμε στο ένα μέρος αγοράζαμε το επόμενο εισιτήριο. Συχνά το πέρναμε και μια μέρα πριν.
Περα απο τις παραπάνω υπάρχουν άπειρες εταιρείες.. Ειδικά σε δρομολόγια με λιγότερη ζήτηση τουριστική είναι πιο πιθανό να βρεις σε πιο τοπικές εταιρείες, Εμείς ταξιδέψαμε με κάποιες εταιρείες όπως η Nevsehir sehayat και ηταν απλά επιπέδου ελληνικών κτέλ.
τελευταία και πιο χρήσιμη συμβουλή! Οποιος επιθυμεί να ταξιδέψει απο Κωνσταντινούπολη μη κανει το λαθος να παει στο κεντρικό σταθμό ουτε για να αγοράσει εισιτήρια ούτε για να ταξιδέψει. Είναι σαν να βρίσκεσαι στο σταθμό του Κηφισου στην αθηνα με πολλά επίπεδα και αρκετες φορες μεγαλύτερος, χαος η κατάσταση. Ευτυχώς για αυτό κάθε εταιρεία έχει γραφεία στο κέντρο απο όπου αγοράζεις εισιτήρια αλλα και αναχωρείς με βανάκι για το λεωφορείο που θα ταξιδεψεις. Πολλα γραφεία είναι στην οδο Ιnonu κοντά στη πλατεία Ταξιμ.
Το ταξίδι μας ξεκίνησε στις δεκα το βράδυ απο την Κωνσταντινούπολη...με τις πρώτες αχτινες του ηλίου άρχισε να διαταράζεται ο τέλειος ύπνος μου. Τέλειος γιατι ο δρόμος απο Κωνσταντινούπολη για καππαδοκια ειναι ο καλύτερος για να κοιμηθείς, 6 ωρες σε εθνική οδό και άλλες 3 σε ενα ερημικό τοπίο χωρίς βουνά και στροφές. Ανοιξα τα ματάκια μου και είμασταν σε ενα δρόμο εκει στις ερημιές, προχωραγαμε, προχωράγαμε, με είχε φάει η αγωνία. Καλά πάμε έλεγα στον Μ, δε βλέπω κανένα βράχο προκλητικού σχήματος, τπτ, μόνο ευθεία...Συνεχίσαμε άλλη μια ώρα σε αυτη την ευθεία και είχα αρχίσει να απελπίζομαι, να λεω δεν υπάρχει αυτο το μέρος τελικά, κανα κατσάβραχο φωτογραφίζουν σε κανα κτημα και θα περάσουμε 4 μέρες στις ερημιές. Και εκεί που ζάλιζα τον καημένο τον Μ, κάνει μια στροφή ο δρόμος και αποκαλύφθηκαν όλα....Μια κοιλάδα γεμάτη βραχώδεις σχηματισμού λουσμένη με το φως της ανατολής, ενα παραμυθένιο τοπίο...ειχα χάσει τα λόγια μου!
Το λεωφορείο σταματούσε στο χωριό Goreme, ενα μικρό χωριό οπου σπίτια μπλέκονται με τα βράχια, τοσο παραμυθένιο που νομίζεις θα κόψεις κομματάκι και θα είναι απο ζαχαρωτα...Το δωμάτιο μας ηταν 5 λεπτα μακριά και ηταν το καλύτερο δωμάτιο που έχω μείνει ποτε σε ταξίδι.
Ηταν ενα δωμάτιο σα μενιρ...Μέσα στο βράχο κρυβόταν ενα πολυ όμορφο δωματιο με μεταλλικό κρεβάτι και ντιβάνια εφτιαχναν ενα σαλονάκι πιο δίπλα. Και επειδή το ξενοδοχείο ηταν στην άκρη της πόλης απο το παράθυρο είχες θέα μόνο τοπίο...Και τι τοπίο, δεν έβλεπα την ώρα να το γυρίσω....
Πρωτη κινηση μας να νοικιάσουμε ποδήλατα....Απο χωριό εγώ επέμενα να πάρουμε mountain , ελεγα του Μ θα είμαστε στα χώματα, βράχια κ.τλ . Ο Μ ή δεν εχουν χώμα στη Λεμεσό η κατα πάσα πιθανότητα του γυάλισαν κατι ωραιότατα ποδηλατάκια ιδανικά για πόλη τα οποία ηταν και πολυ βαριά. Αρχίσαμε μια αντιπαράθεση και τελικα είπα να του κάνω το χατήρι...Απόφαση που τη πλήρωσα με τον ιδρώτα μου και παραλιγο μια λιποθυμία μετα!
Για 8 ωρες δεν αφήσαμε μονοπάτι για μονοπάτι ποδηλατώντας απο βράχια μέχρι άμμο, ανεβήκαμε σε κάθε λόφο , εκκλησία , φτάσαμε σε 2 γειτονικά χωριά
τα βράχια της καππαδοκίας λόγω του οτι το έδαφος ήταν μαλακό για σκάψιμο, αλλα οι επιφάνεις που έρχονταν σε επαφή με το περιβάλλον σταδιακά γίνονταν σκληρές, χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν ως κατοικίες. Συχνά τα λαξευμένα δωμάτια ή σκαλοπάτια είναι πολύ καλά διατηρημένα
Ολο το τοπίο είναι ένα αξιοθέατο αλλα κάποια που θυμάμαι ιδιαίτερα:
Το χωριό cavusin και το εγκατελειμένο μοναστήρι.Εκεί υπάρχει ένας βράχος σκαμένος σα πολυκατοικία με επίπεδα. Μάθαμε απο ένα κάτοικο οτι αρχικά ήταν μοναστήρι και μέχρι και το 1960 χρησιμοποιόταν το χαμηλότερο τμήμα για κατοικία. Το 1960 η κυβέρνηση απαγόρεψε στους κατοίκους να μένουν εκεί για λόγος ασφαλείας . Το χωριό σήμερα είναι στους πρόποδες του βράχου.
Mόλις κατεβήκαμε εξαντλημένοι απο το βράχο ένας κύριος μας κάλεσε να πιούμε τσάι στον κήπο- αναψυκτήριο- σπίτι του, που βρίσκεται ακριβώς κάτω απο το βράχο. 'Ηπιαμε ένα ποτηράκι τσάι μήλου, το πιο αγαπημένο τσάι στη Τουρκία, μας είπε την ιστορία του βράχου και μας καθοδήγησε με τις διαδρομές. Ο κύριος αυτός ζει μόνιμα εκεί με τα παιδιά του πραγματικά στη μέση του πουθενά. Και σίγουρα δεν είναι η ζωή εύκολη έκεί το χειμώνα, και απο άποψή καιρού και απο μη ύπαρξη τουριστών, δηλαδή έξτρα εισοδημάτων. Άλλωστε η καππαδοκία είναι μια ξερή γη, μόνο λίγα αμπέλια βλέπεις και μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει απο το τουρισμό.
και άλλες φωτο
Οι περιοχές έχουν ονόματα ανάλογα με τα βράχια και εκεινη την ημέρα περπατούσαμε κυρίως στην red valley.
και κάποια στιγμή κατα τις 4 το απόγευμα και ενω είμασταν 2-3 χιλιόμετρα μακρια λεω δε τη παλευω αλλο, πάμε πίσω... Ποδηλατούσα πάνω σε αμμωδες εδαφος , με ηλιο να σε χτυπάει απο παντου, με ενα ποδήλατο τα μισά κιλά μου και καθώς εκανα πετάλι έμενα στην ίδια θέση..
Εβριζα τα πάντα, στο τέλος δε μπορούσα να κρατήσω ουτε το βάρος του ποδηλάτου όρθιο, αφήνω το ποδήλατο κάτω και του λεω, ασε με εδω να πεθάνω, δε κανω βήμα. Ξαφνικα σε χρονο δευτερολέπτων σαν βιβλικό σκηνικό χανεται ο ηλιος, αρχίζει και βρέχει καταρρακτωδως και ταυτόχρονα να ρίχνει κεραυνούς...με τους κεραυνους εχω ενα θεμα, μαζευω τις τελευταίες μου δυνάμεις και τα καταφερα...
Μολις φτάσαμε τον εστειλα να μου πάρει ενα σπέσιαλ tavuk doner και χαλαρωσαμε στη μπανιερα-τζακουζι!
Την ημέρα αυτή ακολουθήσαμε μια οργανωμένη εκδρομή ώστε να πάμε σύντομα και φτηνά σε 2-3 πιο απομακρυσμένα μέρη τα οποία θέλαμε οπωσδήποτε να δούμε. Ο κύριος λόγος που δε πήγαμε μόνοι μας ειναι οτι το συστημα με τα dolmus δε πολυλειτουργει στη καππαδοκία έτσι θυσιάσαμε για μαι μέρα την ανεξαρτησία μας....
Υπάρχουν διάφορες ημερήσιες εκδρομές με 2 επικρατέστερες και πολλοί τουρίστες που ταξιδεύουν μόνοι ή είναι μεγαλύτερης ηλικίας τα προτιμούν. Γνωρίσαμε άτομα απο διάφορες χώρες που έρχονταν για 2 βράδια μόνο, έκαναν 2 εκδρομές και έφευγαν. με τις 2 αυτες οργανωμενες εκδρομές έχεις δει αρκετά απο τα βασικά στη καπαπδοκία.....
Υπάρχουν βέβαια και εκδρομές με αερόστατο . Ο Μ ψηνόταν αλλα εγω θελω τα ποδαράκια μου να πατούν στο έδαφος και επίσης η τιμούλα ηταν λίγο απαγορευτική για το μπατζετ μου....γυρω στα 140 ευρω αν θυμαμαι καλα. Εμείς δε μπορούσαμε να διαθέσουμε τόσα χρήματα.
Στο χάρτη είναι η οργανωμένη διαδρομή και τα μέρη που πήγαμε. Στοίχισε 50 λίρες δηλαδή περίπου 25- 28 ευρώ και στη τιμή περιελαμβανόταν μετακίνηση με minibus των 20 ατόμων , είσοδοι στα μέρη που επισκεφτήκαμε και φαγητό σε εστιατόριο δίπλα σε ένα ποταμάκι....
ξεκινήσαμε με ενα τρελοπαρεάκι αποτελούμενο απο κινέζους, νεοζηλανδούς, γάλλους και δε θυμαμαι τι αλλες εθνικότητες.
Αρχικά σταματήσαμε σε ένα παλιό σταθμό για καραβάνια . Η καππαδοκία ήταν μια καλή στάση για τα καραβάνια που ξεκινούσαν απο τα βάθη με κατευθυνση τα παράλια του Αιγαίου και την Ευρώπη.
Στη συνέχεια σταματήσαμε στο σημείο αυτό για να δούμε τη τοποθεσία που και καλα γυρίστηκαν σκηνές απο τη ταινία ο πόλεμος των άστρων. Πέρα απο τους γιαπωνέζους φίλους που δείξαν κατενθουσιασμένοι απο το γεγονός οι υπόλοιποι αρκεστήκαμε σε μια δυο φωτογραφίες και στη συνέχεια καταλήξαμε στο μινι μάρκετ για πατατάκια Αλα τουρκ( να φάτε οπωσδήποτε, είναι φανταστικά) και αναψυκτικά.
στη συνέχεια πήγαμε για μια μικρή πεζοπορία (3 χλμ) μέσα απο μια πράσινη κοιλάδα, την ihlara valley.
Στην αρχη της κοιλάδας επισκεφτήκαμε κάποιες υπόσκαφες εκκλησίες και στη συνέχεια περπατήσαμε...Υπάρχουν μονοπάτια αρκετά και μεγαλύτερων αποστάσεων στη κοιλάδα, αλλα το γκρούπ καλύπτει μια μικρή απόσταση....Οι γιαπωνέζες φίλες μας περπατούσαν με τα ομπρελίνια στα χέρια και με είχαν κόψει τα γέλια...Πολυ θα θέλαμε να περπατούσαμε ως το τέλος αλλα θα έπρεπε να βρούμε τρόπο να γυρίσουμε μετά στις ερημιές....Στο τέλος της κοιλάδας φάγαμε σε μια συμπαθητική ταβέρνα δίπλα στο νερό.
Το καλύτερο κομμάτι της εκδρομής και ο ουσιατικός λόγος που ακολουθήσαμε όμως ηταν η υπόγεια πόλη, γύρω στα 40 χιλιόμετρα απο το Goreme. Η είσοδος της συγκεκριμένης βρίσκεται στο χωριό Derinkuyu αλλα υπάρχουν και άλλες υπόγειες πόλης στη καππαδοκία. Το μέγεθος αυτών των πόλεων είναι πραγματικά πολύ μεγαλύτερο απο οτι φαντάζεσαι. Αυτή που επισκεφτήκαμε είχε 28 ορόφους κάτω απο τη γη και μπορούσε να φιλοξενήσει 10.000 άτομα.
Διέθετε σύστημα εξαερισμού καθώς και άυτονομία νερού . Μέσα υπήρχε οτι,δήποτε υπάρχει σε μια πόλη, σχολείο, εκκλησία, μαγαζιά κ.α. Οι κάτοικοι δεν έμεναν μόνιμα εκεί, κατοικούσαν στη περιοχή γύρω, σε περίπτωση όμως βαρβαρικής εισβολής διέφευγαν εκεί όπου ήταν δυνατόν να κρυφτούν μέχρι 2-3 μήνες, οσότου ο κίνδυνος να περάσει.
Οι χώροι ήταν στενοί βέβαια και στις σκάλες χρειάζεται να είσαι διπλωμένος στα 2 κυριολεκτικά. Για το κοινό είναι ανοικτοί μόνο οι 8 πρώτοι όροφοι.
Το απόγευμα πήγαμε ένα περίπατο στο ψηλότερο σημείο του χωριού για να δούμε ηλιοβασίλεμα στη καππαδοκία. Πραγματικά στο σημείο αυτό είχες θέα όλης της γύρω περιοχής. Ομολογώ οτι οι φωτογραφίες μου απέτυχαν να δείξουν την ομορφιά του τοπίου....
Ένα απο τα πιό γνωστά αξιοθέτα στη καππαδοκία είναι το Goreme Open Air Museum . Βρίσκεται περίπου 1,5 χιλιόμετρo απο το χωριό, δηλαδή πάς και περπατώντας. Η διαφορά με τα κλασσικα μουσεία είναι οτι ,οπως λεει και το ονομα του, πρόκειται για ένα ανοιχτό χώρο που περπατάς και γύρω γύρω βλέπεις μικρές πόρτες στα βράχια. Μπαίνοντας ανακαλύπτεις οτι είναι βυζαντινές εκκλησίες και μάλιστα απο τις πιο συγκεντρωμένες και καλοδιατηρημένες της περιοχής.
Στη καππαδοκία κτίζονταν βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια μέσα στα βράχια απο το 1 μ.χ αιώνα ώς και τον 16ο περίπου. Η διαφορά βέβαια με τη υπόλοιπη καππαδοκία είναι οτι έχουν στρώσει το μονοπάτι γύρω απο τις εκκλησίες, υπάρχει γενικά ανθρώπινη παρέμβαση και είσοδος σε κάποια τμηματα!
περισσότερα
Goreme Open Air Museum, Goreme, Cappadocia
Την υπόλοιπη μέρα την αφιερώσαμε περπατώντας στη κοιλάδα...Με αφετηρία το ανοιχτό μουσείο ξεκινήσαμε μια 6ωρη πεζοπορία σε φαράγγια, άμμο κ.τλ Το τοπίο σε προκαλεί να περπατήσεις παντού και γενικά η πολύ χαμηλή βλάστηση σου επιτρέπει να ξεφύγεις και εκτός απο τα μονοπάτια! πολλές φορές καταλήξαμε σε αδιέξοδα, κατρακυλήσαμε σε χωράφια και πλαγιές και γίναμε άσπροι απο το χώμα....Στο τέλος καταλήξαμε στη Love Valley....Η ονομασία του ονόματος πηγάζει φαντάζομαι απο το ιδιαίτερο σχήμα των βράχων που θυμίζουν .......
Το βραδάκι περπατήσαμε στο χωριό χαζεύοντας τα χειροποίητα χαλιά για τα οποία φημίζεται η περιοχή....
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε με τα πόδια ακολουθώντας τον στρωμένο δρόμο για το κοντινό χωριό που λέγεται Uchisar. Η διαδρομή αν και απο το δρόμο έχει πολύ καλή θέα καθώς δεξιά και αριστερά του δρόμου βρίσκονται όμορφες κοιλάδες. Επίσης η κίνηση στο δρόμο είναι ελάχιστη.
Σε κάποιο σημεί που σταματήσαμε για φωτογραφίες μ΄άρεσε πολύ το concept του καταστηματάρχη για να πουλήσει τα γούρια του. Το ονόμασα ματόδεντρο. Σε προηγούμενη φωτό στις προηγούμενες αναρτήσεις μου φαίνεται και το σταμνόδεντρο.
Το χωριό ήταν πραγματικά κοντά, αλλα φτάνωντας βλέπεις οτι για να ανέβεις στο κάστρο που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του θές άλλη μια ώρα. Το κοιτάζαμε με απελπισία όταν ένα κόκκινο αμάξι σταματάει δίπλα μας. Ο οδηγός με νοήματα και δείχνοντας το κάστρο μας ανοίγει τη πόρτα. Ορμήσαμε μέσα και καταφέραμε με νοήματα και λιγοστά αγγλικά να καταλάβουμε οτι και αυτός για το κάστρο πήγαινε.
Το κάστρο είναι και αυτό ένα σύμπλεγμα δωματίων και τούνελ στο εσωτερικό αυτού του βράχου. Απο κεί ψηλά είχε και υπέροχη θέα.
Φεύγοντας απο το Uchisar σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε και πάλι προς το Cavusin αυτή τη φορά ακολουθώντας τα ένα μονοπάτι μέσα απο τη κοιλάδα που δεν είχαμε επισκεφτεί καθόλου. Ψάξαμε πραγματικά επίμονα για την αρχη του μονοπατιού που θα μας κατέβαζε απο το δρόμο στη κοιλάδα , αλλα διακοπτόταν απο μπαζώματα ή απο χωράφια και έβγαζε σε αδιέξοδο. Τελικά ακολουθήσαμε ένα χωματόδρομο, πατήσαμε αρκετά χωράφια, κατρακυλήσαμε σε πλαγιές και φτάσαμε . Καταλήξαμε τελικά στον ίδιο κύριο που μας κέρασε τσάι της πρώτη μέρα....
Αποχαιρετήσαμε με θλίψη τα βράχια της καππαδοκίας και πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Με πολλη θλίψη όμως....Μετα απο μια επίσκεψη στη καππαδοκία πραγματικά αισθάνεσαι τυχερός που βρέθηκες εκεί. Και φεύγεις με μερικές απο τις πιο όμορφες εικόνες και αναμνήσεις.
Το ίδιο βράδυ , στις 8 ξεκινούσαμε με λεωφορείο για Αntalya, στη νοτια μεριά της Τουρκίας.
Στις 7 το πρωί , ύστερα απο ενα όχι και τόσο ευχάριστο λόγω στροφών 11ωρο ταξίδι φτάσαμε στη πόλη. Ξεκινήσαμε απο τη καππαδοκία το προηγούμενο βράδυ με την εταιρεία Nevsehir Seyahat .
Nev
τα λεωφορεία της δεν είχαν την άνεση των προηγούμενων εταιρεών αλλα και πάλι ηταν ικανοποιητικά με κερασμένα νεράκι τσαί κ.τλ
Πήραμε το λεωφορειάκι της εταιρείας των κτελ που θα μας πήγαινε κέντρο, αλλα παρα το χάρτη δε μπορούσαμε να καταλάβουμε που πάμε.Ευτυχώς είδαμε μια ταμπέλα που έλεγε Kale ici και φωνάξαμε στον οδηγό να σταματήσει να κατέβουμε.
Eίχαμε κλείσει δωμάτιο στη περιοχή της παλιάς πόλης...αλλα δεν είναι και τόσο ευκολο όταν καταφέρεις να μπείς στα στενάκια, να βρείς κάτι. Ρωτώντας συνεχώς καταφέραμε να φτάσουμε στη πανσιόν.
Η παλαιά πόλη περιστοιχίζεται απο τείχη και η πρόσβαση είναι δυνατή απο 3-4 σημεία μόνο. Εχει παλια και πιο μικρά παραδοσικά κτίρια και πεζοδρομημένα σοκάκια και είναι εντονη η αντίθεση με την υπόλοιπη πόλη...
Στις 7.οο το πρωί τα σοκάκια ήταν άδεια και επικρατούσε μια απίστευτη ησυχία. Τις υπόλοιπες ώρες η περιοχή είναι γεμάτη απο κόσμο , ντόπιους και τουρίστες κυρίως.
Η Antalya είναι μια σύγχονη πόλη, ιδιαίτερη καθώς είναι κτισμένη πάνω απο αποκρημνες πλαγιές δίπλα στη θάλασσα.
μετά απο λίγη ώρα ξεκούρασης περπατήσαμε στους δρόμους πάνω απο τη θάλασσα και ακολουθώντας την εξωτερική πλευρά τωντειχών φτάσαμε στη πύλη του ανδριανού. Στο παραλιακό μέτωπο υπάχουν αρκετοί χώροι πρασίνου και γήπεδα...
Το απόγευμα είπαμε να δροσιστούμε λιγάκι στη θάλασσα. Στη δυτική μεριά της πόλης βρίσκονται μεγάλες παραλίες και κει είναι και τα περισσσότερα ξενοδοχεία. Εμείς επιλέξαμε να πάρουμε κάποιο απο τα μονοπάτια που κατεβαίνουν στο επίπεδο της θάλασσας , εκεί έχουν βάλει σκαλίτσες για να μπορεί ο κόσμος να βουτά απο τα βράχια. Χρειάζεται προσοχή με τους αχινούς βέβαια....γιατι ο συνταξιδιώτης Μ κατάφερε να έρθει σε πολυ στενή επαφη με αρκετούς απο αυτούς !!!!
Μετά τη καππαδοκία και την απίστευτη ηρεμια της ήταν πολύ δύσκολη η προσαρμογή σε μια τόσο ζωντανή πόλη. Βασικά η Αntalya είχε την ατυχία να είναι ο επόμενος προοριμός μετα τη καππαδοκια και αρχικά είμασταν λίγο ξενερωμενοι και κατσουφιασμενοι.Ετσι την επόμενη μέρα πήραμε ένα λεωφορειάκι για να πάμε σε κάποιο πάρκο έξω απο τη πόλη. Το πάρκο εκεί είναι γνωστό για τα τρεχούμενα νερά και για τους καταρράκτες . Λέγονται Duden waterfalls.
Φτάνωντας στο πάρκο βλέπουμε ένα πλήθος απο τουριστικά μαγαζάκια και καφέ, εστιατόρια.Γενικά ήταν όμορφο αλλα με έντονη ανθρώπινη παρέμβαση. Ο Μ κατσούφιασε και δεν ήθελε να κάτσει λεπτό, εδω μου λέει είναι τέρμα τουριστικά...Θέλω ένα αληθινό παρκο με αληθινά τοπία...
Σκεφτήκαμε να πάμε σε ένα εθνικό πάρκο οπου εκει βρίσκονται οι καταρράκτες Kursunlu.Το πρόβλημα ήταν οτι δεν υπάρχει σύνδεση με αστική συγκοινωνία. Μετά απο αρκετά παζάρια με ένα ταξιτζή συμφωνήσαμε με 20 ευρώ να μας πάει ως εκεί, να μας περιμένει 2 ώρες και μετά να μας γυρίσει στη πόλη.Τα ταξί είναι ένας καλός σχετικά τρόπος να κινηθείς με την ανεσή σουόπου δε βολευουν τα Μ.Μ.Μ καθώς είναι αρκετά φτηνά....
Πραγματικά Το τοπίο εδώ ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό, χωρίς το έντονο τουριστικό στοιχείο. Υπήρχαν καταρράκτες, μικρές λίμνες σε διαφορετικά επίπεδα και μονοπάτι 1 ώρα γύρω απο αυτές. Χωρίς έντονη παρέμβαση, τσιμέντο, καφετέριες κ.τλ
Το βράδυ κάναμε μια βόλτα στο κέντρο. Η παλιά πόλη είναι γεμάτη εστιατόρια και μπαράκια για όλα τα γούστα.Εμείς πήραμε μπύρες και καθίσαμε στο παραλιακό μέτωπο κοιτώντας τη θάλασσα απο ψηλά και τα αστερια !
Πρωί πρωί ξεκινήσαμε απο Αntalya με προορισμό τη πόλη Fethiye.Αυτη τη φορα ταξιδεψαμε με ενα 30αρι πουλμαν καποιας τοπικης εταιρείας....
Η Fethiye βρίσκεται στο Αιγαίο, περίπου απέναντι απο τή Ρόδο.Μαλιστα εχει τους καλοκαιρινους μηνες συνδεση με τη Ροδο, νομιζω καθημερινα... Είναι μια απο τις πολύ τουριστικές πόλεις, λόγω της μαρίνας που φιλοξενεί απιστευτα πολλα σκάφη και ιστιοπλοικά. Εκεί συναντάς πολλούς τουρίστες ερχόμενους ή με προορισμό της ελλάδα. Η πόλη έχει ένα παραλιακό μέτωπο γεμάτο ξενοδοχεία και εστιατόρια αλλα πραγματικά 2 δρόμους πιο μέσα ήταν απο τις πιο αδιάφορες πόλεις που είδαμε.
Μετα απο μια εναλλαγή dolmus λογω λάθους βρεθήκαμε προς το κέντρο .Αναζητήσαμε το Hostel το οποιο, περα απο το γεγονος οτι είχε ενα εξτρα ανηφορικό δρόμο που ψοφησα να τον ανεβω με το backpack στη πλατη, ηταν απο τα χειρότερα που μείναμε στη τουρκία, απο αποψη αγένειας των ιδιοκτητών... Για τα 18 ευρω του ομως δε περιμέναμε και πολλά. Γενικά στα παράλια οι τιμές των ενοικιαζόμενων ειναι πολυ χαμηλές καθώς έχει πλήθος δωματιών..... Είχαμε σκάσει απο τη ζέστη αλλα παρα το γεγονός οτι το δωμάτιο εγραφε οτι είχε κλιματιστικό στη τιμή, δεν εγραφε οτι για να πάρεις το κοντρόλ πρέπει να πληρώσεις αλλα 4 ευρω...Επειδη μας έπιασε πείσμα αρνηθήκαμε και αποφασίσαμε να δροσιστούμε σε μια απο τις πιο διάσημες παραλίες της χώρας ....
Πήραμε κλασσικά ένα dolmus με κόστος γύρω στο 1 ευρώ και κατευθυνθήκαμε προς τη παραλία olu deniz που είναι κανα εικοσάλεπτο μακρια . Περισσότερα
ΓlΓΌdeniz - Wikipedia, the free encyclopedia
Oludeniz Beach - Olu deniz Hisaronu Ovacik Fethiye Guide
Η παραλία ενώνεται με μια λίμνη, στο κόλπο υπάρχουν μικροσκοπικά νησάκια και το πράσινο σκάει στο κύμα... Το τοπίο είναι πολυ ιδιαίτερο και εντυπωσιακό αλλα 1. τα νερα ειναι πολυ μέτρια, ιδίως όσο πλησιάζεις τη λίμνη και 2. απογοητευτηκα βλέπωντας οτι υπήρχαν σε μεγάλο κομμάτι οργανωμένες ομπρέλες (αν και καμια σχέση με το δικό μας χάλι). Υπήρχε και είσοδος 5 λίρες (2,5 ευρώ περίπου). Πάντως κάναμε μια βουτίτσα στο δροσερό νεράκι.
Φωτογραφίες χωρις φάτσες-πόδια-χέρια δεν έχω , έβαλα ένα απόσπασμα του google earth για να πάρετε μια άποψη του τοπίου....
Απο κεί δίπλα ξεκινάνε και καραβάκια για τη butterfly valley, μια παραλία μπροστά απο μια κοιλάδα, που κάποτε φαντάζομαι θα ήταν φανταστικό μέρος για μπανιο και κατασκήνωση....Τωρα έχει συνεχώς καραβάκια που κάνουν ημερήσιες εκδρομές....
η εικόνα είναι απο το ιντερνετ απο τη σελίδα Butterfly Valley – Turkey, Asia « Places you have to visit
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για να περπατήσουμε σε ένα φαράγγι , το Saklikent Gorge .Βρίσκεται περίπου μισή ωρα απο τη Fethiye... Απο τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού ήταν το περπάτημα σε αυτο το όμορφο φαράγγι. Στο φαράγγι μπαίνεις απο μια διαδρομή ψηλότερα απο τη στάθμη του ποταμού και σε περίπου 500 μέτρα βρίσκεσαι σε μια πλατεία με κάποια εστιατόρια... Εκει σταματάνε οι πολλοί. Απο κεί και πέρα αφού περάσεις τα πιο παγωμένα νερά της ζωής σου ξεκινάει μια διαδρομή μέσα στο φαράγγι . Το εξωτικό στοιχείο του φαραγγιού είναι και τα κάτασπρα απο τα ιζήματα βράχια με το καταγάλανο νερό να κυλάει παντού....
περισσότερα για το φαράγγι
Lycian Turkey - Saklikent Gorge
Στο φαράγγι περπατάς συνεχώς μες το νερό και τα βράχια, οπότε χρειάζεσαι σανδάλια που να δένουν γερά και να μη γλιστράνε και λίγα ρούχα ή καλύτερα μαγιώ. Βασικά όσο προχωράς τόσο πιο στενή γίνεται η διαδρομή και τα νερά πιο ορμητικά.Επίσης ο κόσμος που περπατά αραιώνει.
τα νερά συνεχώς αγρίευαν λιγάκι καθώς το φαράγγι στένευε και φτάσαμε σε σημεία που έπρεπε η κινδύνευες να βραχείς ολόκληρος για να περάσεις... Για να μη χάσουμε την εμπειρία αλλα να μη θυσιάσουμε και κάμερες κινητά, αφου εκανα μια αρκετα καλη βουτιά, τοποθετήσαμε τα πάντα σε μια νάυλον σακούλα και προχωρήσαμε λίγο ακόμα... Δυστυχώς φωτό δεν υπάρχουν απο εδω και πέρα...
Στο γυρισμό ζήλεψα πολύ αυτό το νεαρό που είχε πάρει χαλί και σοφρά και την είχε αράξει απο την άλλη όχθη στη σκιά...
καθώς βγαίναμε απο το φαράγγι το σανδάλι μου κόπηκε απο τη ταλαιπωρία και έμεινα σχεδόν ξυπόλητη....ευτυχως οχι λίγο πριν. Επίσης απο τα ιζήματα και την υγρασία- ζεστη , μετα απο λίγες ξεχασμένες ωρες στη πλαστική τσάντα τα παπούτσια είχαν μετατραπεί σε καταπληκτικούς πίνακες του Pollock απο τους μυκητες....
Το απόγευμα γυρίσαμε στη πόλη και πήραμε ένα άλλο dolmus με κατευθυνση το Kayakoy (ελληνικά Καρμιλασσός), ένα χωριό φάντασμα εγκαταλελειμένο το 1922 απο τους έλληνες κάτοικούς του. Το χωριό έχει μείνει σχεδόν όπως ήταν , απλά εχει φθορές λόγω εγκατάλειψης και χρόνου.
περισσότερα: Kayak
Η δύση του ηλίου μας βρήκε να περιφερόμαστε στο εγκατελειμένο αυτό χωριό...
Ξεκινήσαμε με κτελ φυσικα, απο την Fethiye αργα το βραδυ και στις 6 το πρωί φτάσαμε στη πόλη της Σμύρνης, Izmir στα τούρκικα. Η Σμύρνη είναι μια όμορφη σύγχρονη παραλιακή πόλη με 2.600.000 κατοίκους. Πίστευα οτι εκει θα έβλεπα πολλούς τουρίστες ιδίως ελληνες αλλα ειναι η μονη πόλη που δε συναντήσαμε σχεδόν καθόλου τουρίστες. Πιθανόν επειδή τα περισσότερα γκρουπ που πάνε με κατευθυνση την Εφεσσο διανυκτερευουν στις κωμοπόλεις γύρω...
Στη φωτογραφία η πλατεία Konak, κεντρική πλατεία της πόλης, με τον ιστορκό της πύργο ρολόι χτισμένο το 1901 .
Αρχικά κάναμε μια βόλτα κατα μήκος της παραλίας με κατευθνση προς το ασανσέρ της πόλης στην ομώνυμη περιοχή.
Το ασανσερ αυτό χτίστηκε το 1907 και χρησιμοποιείται απο τους κατοίκος για να ανεβαίνουν στις πάνω συνοικίες, που έχουν μια εμφανή υψομετρική διαφορά.
Το μεσημέρι χωθήκαμε στα στενά και ανακαλύψαμε οτι στο κέντρο της πόλης υπάρχει ένα μεγάλο παζάρι γεμάτο εμπορεύματα και κόσμο. Πήραμε φρέσκα φρούτα και ξηρούς καρπούς σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές και φάγαμε σε ένα ντόπιο μαγειρείο με μόλις 6 ευρώ και οι δύο.
Το απόγευμα περπατήσαμε προς τη περιοχή της Σμύρνης που διατηρούνται ακόμα σπίτια απο τη περίοδο που έμεναν έλληνες στη πόλη. Όμορφη περιοχή γεμάτη νεους καθώς εκεί βρίσκονται καλόγουστα μικρά καφέ και μαγαζάκια.
Την επόμενη μέρα ξυπνησαμε νωρίς και αφου γευτήκαμε ενα πολυ νόστιμο κουλούρι με τυρί και ντομάτα ξεκινήσαμε με κτελ τοπικό για τον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσσου, που βρίσκεται 1.30 ώρα νότια της πόλης.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Εφέσου αποτελείται απο πολλά κτίσματα κυρίως ελληνιστικής και ρωμαικής περιόδου.
Η βιβλιοθήκη του Κελσίου, χτίστηκε το 135 π.χ. Η πρόσοψη που φαίνεται στη φωτογραφία αποκατάσταθηκε τη σύχρονη εποχή .
Στον αρχαιολογικό χώρο βρίσκονται επίσης η πύλη το Αυγούστου, ένα θέατρο,ένα μικρό στεγασμένο θέατρο και άλλα κτίσματα. Στην έφεσο υπήρχε ο γνωστός ναός της Άρτεμις, που δεν υπάρχουν απομεινάρια σήμερα.
Για να μαθαίνουμε και περισσότερα κολλούσαμε κατα διαστήματα σε κάποιο απο τα πολλά ελληνικά γκρούπ που περνάνε καθημερινά μονοημερες εκδρομές απο τη Σάμο.
περισσότερες φωτογραφίες απο τον αρχαιολογικό χώρο...
Το απόγευμα επιστρέψαμε στη πόλη και σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε προς το Kadifekale. Είναι ένας λόφος μέσα στη πόλη όπου βρίσκεται ένα κάστρο με το ίδιο όνομα. Απο κεί ψηλά μπορείς να δείς όλη τη πόλη και το κόλπο της Σμύρνης.
Η γύρω περιοχή είναι πολύ φτωχή και υποβαθμισμένη,ετοιμόροπες πολυκατοικίες και παράγκες,χωματόδρομοι, πιτσιρίκια να παίζουν στις λάσπες κ.τλ Είναι αισθητή η διαφορά απο το κέντρο μόλις 20 λεπτά με το λεωφορείο πιο κάτω...
το επόμενο πρωί θα ξεκινούσαμε για το Pamukkale....
Αφού αποχαιρετήσαμε τη Σμύρνη πήραμε λεωφορείο για τη πόλη Denizli η μεγαλύτερη πόλη δίπλα στο Pamukkale . Αυτη τη φορά ταξιδέψαμε με μία απο τις καλύτερες εταιρείες πούλμαν την kamil koc. Η διαδρομή ήταν περίπου 4 ώρες και η εξυπηρέτηση στο λεωφορείο άψογη. Πληρώσαμε γύρω στα 8 ευρω και είχαμε νεράκια, τσάι , καφέ και παγωτό κερασμένα. Οι θέσεις αν και τοπική διαδρομή, ανετότατες, το λεωφορείο πολυ καλό.
Απο το Denizli πήραμε λεωφορειάκι τοπικό, για να πάμε στο Pamukkale που απέχει μισή ώρα. .
Το Pamukkale στη τούρκικη γλώσσα σημαίνει κάστρο απο βαμβάκι. Είναι ένας μικρός λόφος με τρεχούμενα νερά, και το κάτασπρο χρώμα προέρχεται απο τα ιζήματα που τον καλύπτουν. Πάνω στο λόφο βρίσκεται επίσης η αρχαία πόλη Ιεράπολις.
Αρχικά κατευθυνθηκαμε στο ξενοδοχείο το οπίο για τα 16 ευρω του ηταν πολυ καλό(μεγάλα δωμάτια, πισίνα, κλιματισμός) και αυτοι που το διαχειρίζονταν πολυ ευγενικοι και εξυπηρετικοί. Είχε και ένα ωραίο σαλονάκι με τάβλι και επιτραπέζια οπου μπορούσες να χαλαρώσεις ευχαριστα...
Το απόγευμα αρκεστήκαμε σε μια βόλτα κάτω απο το βράχο όπου υπάρχει ένα μικρό παρκο. Γυρίσαμε λίγο και στο χωριό το οποίο είναι πολύ μικρό και έχει μόνο μικρά ξενοδοχεία .Εστιατόρια δεν υπάρχουν, τρώς στο ξενοδοχείο, αλλα βρήκαμε μια γιαγια που είχε ένα ανεπίσημο μαγειρείο στο κήπο της και μας εφτιαξε μια μενεμένη (στραπατσάδα νομίζω λέγεται στην ελλάδα). Επίσης στα στενά άλλη μια γιαγιά μας κέρασε φρέσκα βερύκοκα απο το κήπο της...!
Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για το λόφο ωστε να αποφύγουμε τα πλήθη τουριστών που καταφτάνουν απο γειτονικές πόλεις συνήθως κατα τις 11. Υπάρχει είσοδος 10 λίρες που συμπεριελαμβάνει και την ιεράπολις.
Η λευκότητα του βράχου σε εντυπωσιάζει.Σε όλη τη διαδρομή το νερό κυλάει και περπατάς ξυπόλητος. Η υφή του βράχου μου θύμησε πολύ κόκκαλο καλαμαριού!
Σε πολλά σημεία σχηματίζονται μικρές πισίνες με ζεστό νερό. Στις πισίνες αυτές δεν επιτρέπεται να μπαίνεις γιατι καταστρέφονται.Η διαδικασία σχηματισμού παίρνει λίγα χρόνια και ο βράχος αλλάζει συνεχώς.
Κατα μήκος της διαδρομής έχουν δημιουργήσει τεχνητές που σιγά σιγά επικαλύφθηκαν με ιζήματα και μοιάζουν πλέον σαν φυσικές. Εκεί μπορείς να παίξεις όσο θές.
Σε κάποια σημεία μπορείς να διακρίνεις κορμούς δέντρων που κάποτε καλύφτηκαν και αυτοί.
Το τοπίο είναι παραμυθένιο!!!!!
και η αγαπημένη μου φωτό....
Στη συνέχεια περπατήσαμε ανάμεσα στην αρχαία πόλη.
Η νεκρόπολις με τους τάφους μνημεία σε σχήμα ναών σε εντυπωσιάζει ! Το γεγονός οτι βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού και είναι ημιχωσμένοι απο τα ιζήματα τους κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακούς.
Στο συγκρότημα υπάρχουν ακόμα ένα θέατρο , μια παλαιοχριστιανική βασιλική και αλλα κτίσματα.
Η Ιεράπολις ήταν γνωστή απο την αρχαιότητα για τα ιαματικά λουτρά της και υπάρχει σήμερα αυτή η πισίνα που μπορείς να κολυμπήσεις ανάμεσα σε αρχαίους κίονες με 10 ευρω!
Στο σημείο αυτό υπήρχαν και άφθονα καφέ και εστιατόρια.
Αφου γεμίσαμε το μυαλό μας και τη φωτογραφική με εικονες απο το πανεμορφο αυτο τοπίο ξεκινήσαμε με βαριά καρδιά για το ξενοδοχείο... Το ίδιο βράδυ θα πέρναμε το λεωφορείο που θα μας γύριζε στη Κωανσταντινούπολη....Το ταξίδι εφτανε σιγα σιγα στο τέλος του....
Μετα το πανεμορφο pamukkale θα επιστρεφαμε στη Κωνσταντινούπολη....ταξιδεψαμε με βραδινο δρομολόγιο της εταιρείας pamukkale seyahat, καλη εταιρεία και αυτη. Την επόμενη μέρα το πρωί ξυπνήσαμε στη Κωνσταντινούπολη.Αυτή τη φορά την βρήκαμε ακόμα πιο οικεία..Μετά απο 20 μέρες είχαμε πάρει μια καλύτερη γευση της χώρας και των ανθρώπων, είχαμε γεμίσει τη ψηφιακή και κυρίως τη μνήμη μας με άπειρες εικόνες και είχαμε μάθει και αρκετές λέξεις στα τούρκικα..
τις τελευταίες μέρες τις περάσαμε ξεκούραστα σχετικά ....
Τη πρώτη μέρα τη περάσαμε χαζεύοντας και ψωνίζοντας. Αγοράσαμε αλλα 2 σάζι για δώρο σε φίλους και επισκεφτήκαμε την αγορά με τα μπαχαρικά για να πάρουμε κάποια δωράκια σε συγγενείς και φίλους..
Το απόγευμα καθίσαμε σε μια καφετέρια και είδαμε στο κατάλογο οτι είχε φραπέ. Μας είχε λείψει πολύ ενας κρύος καφές, έστω και αυτο το ξέπλυμα που ονομάζεται φραπές, καθώς στη γειτονική χώρα εκτός φυσικά απο τσάι σε πολλές γευσεις, πίνουν μόνο αχτύπητο ζεστό καφε.Και φυσικά γλυκός , μέτριος είναι άγνωστες λέξεις γι αυτό μας έφερναν και ζαχαρίτσες... Όταν ήρθε σερβιρισμένος σαν κάποιο εξωτικό κοκταίηλ και μετά το πρώτο γέλιο φωτογράφισα το φραπεδάκι μου για να μη το ξεχάσω ! Είχε και κάτι σαν αφρόγαλα απο πάνω μπορω να πω οτι ήταν κάτι ανάμεσα σε φραπέ και φρεντο....
Το ίδιο βράδυ αποφασίσαμε να γιορτάσουμε τα γενεθλιά μου σε κάποιο εστιατόριο... Είχαμε βρεί κάποια απο το ιντερνετ και διαλέξαμε ένα, δυστυχώς όπως εγραψα στο πρώτο κεφάλαιο ηταν μη καπνιστών και μη αλκοολικων...Ετσι αφου φάγαμε την κάναμε γρήγορα με ελαφριά πηδηματάκια προς αναζήτηση αλκοολ....
Το επόμενο πρωί πήραμε ένα καραβάκι απο την περιοχή eminonu με σκοπό να φτάσουμε όσο πιο κοντά στη μαύρη θάλασσα και να πατήσουμε και λίγο της ασιατική πλευρά της Istanbul.
θέα του πύργου του Γαλατά απο το καραβάκι.
Τελευταία στάση ήταν η Αnatolu Kavagi, οπου βρίσκεται ένα μικρό χωριό . Πάνω απο το χωριό σε ένα λόφο υπάρχει ένα μικρό κάστρο και στο βάθος μπορείς να διακρίνεις τη μαυρη θάλασσα.
την επόμενη μέρα για μια στιγμή μας πέρασε απο το μυαλό να αναβάλουμε της επιστροφή μας και να πάμε μια βόλτα απο τραπεζούντα αλλα τη διώξαμε επιτυχώς....Περάσαμε τη τελευταία μέρα τριγυρνώντας στη πόλη και σίγουρα με τη σκέψη οτι κάποια στιγμή στο μέλλον θα ξαναπεράσουμε για να κάνουμε μια βόλτα προς τη βόρεια ή την νοτιοανατολική μερια της χώρας ...
Με μια μικρή μελαγχολία προχωρήσαμε προς το σταθμό....Στις 8 το βράδυ ξεκινήσαμε με το ίδιο τρένο που μας έφερε πριν 3 βδομάδες πίσω για Θεσσαλονίκη....Το ταξίδι είχε τελειώσει....!
Η τελική μας διαδρομή ηταν η παρακάτω...
Απο θεσσαλονίκη προς κωνσταντινούπολη και πίσω ταξιδέψαμε με βραδινό τρένο, το οποίο πλέον έχει καταργηθεί. Πληρώσαμε 90 ευρω με επιστροφή σε δίκλινη κουκέτα.
Στο εσωτερικό της Τουρκίας, στα υπεραστικά, ταξιδέψαμε με εταιρείες κτελ. Για εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων πήραμε 4 βραδινά δρομολόγια.Γραφω διαδρομές, ώρες και περιπου τιμες σε τουρκικες λιρες. ( istanbul-goreme, 9 h, 45 Τ.L , goreme-antalya, 11h, 40 T.L, fethiye- Izmir, 6.5 h, 35 T.L., Pamukkale- Istanbul 9 h 45 T.L ) και 2 ημερήσια δρομολόγια ( antalya- fethiye, 3.5 h, 15 T.L, Izmir-pamukkale 4 h, 15 T.L )
Τοπικά κινηθήκαμε με dolmus ( 1- 4 T.L)
Για ενοικιαζόμενα δωμάτια με βασικές παροχές δώσαμε περίπου 45 ευρω στη Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη και γύρω στα 20 σε antalya, fethiye, pamukkale.
τελικά έξοδα
250 ευρω ολες οι μετακινήσεις, 250 διαμονή και κατα μέσο όρο 20 με 25 ευρω τη μέρα για ενα εστιατόριο μεσαίου budjet, street food (tavuk doner ), αφθονους φυσικους χυμους και μπύρες με πατατάκια αλα Τούρκα...
end of story
Λαχανιασμενη φτάνω στο τσιπουράδικο...Λοιπον μου λέει ερχομαι μαζί σου Κωνσταντινούπολη με μια μόνο προυπόθεση ...! κρέμομαι απο τα χείλη του..........οτι θα περάσουμε 3-4 μέρες σε ένα απίστευτο μέρος περπατώντας, στη Καππαδοκία ! Αχ ανθρωπε μου αυτο ηταν όλο? Λες να μη θέλω να πάω??????????
Ηταν η πρώτη φορά που θα έκανα ταξίδι εκτός σχολής στο εξωτερικο, δηλαδη εισιτηρια, ξενοδοχεία , μεταφορές έπρεπε για πρώτη φορά να τα κανονίσω μόνη! και είχαμε και περιορισμό budget...ακριβως χιλια ευρω ο καθένας για 23 μέρες....Και τελικά ήταν τόσο απολαυστικό να ψάχνεις και να κανονίζεις που το επανέλαβα την επόμενη χρονιά σε μεγαλύτερη χώρα και για το διπλάσιο χρόνο ....Γι αυτο το λόγο, το πτυχίο, όποιος έχει μέινει με την απορία, το πήρα 2,5 χρόνια μετά....
Δυστυχώς η ευτυχώς όσο ψάχνεις στο διαδίκτυο ανακαλύπτεις και άλλα μερη που δεν είναι τόσο μακριά και που θές να πας....Ετσι σταδιακά το αρχικό προγραμματάκι απο 4 μέρες Κωνσταντινούπολη και 3 Καππαδοκια, έγινε 4 μέρες Κωνσταντινούπολη και 3 καππαδοκία και 2 Αντάλεια και 2 Fethiye και 3 Σμύρνη και 1 παμούκαλε και άλλες 3 Κωνσταντινόυπολη για ξεκούραση στο τέλος... Αυτα σε καθαρες διανυκτερεύσεις ξενοδοχείων, γιατι κατα τ'άλλα το μυαλουδάκι μας είχε συλλάβει ένα ακόμα πιο μεγαλοπρεπές σχέδιο.....τρενάκι μεχρι τη πόλη και πίσω και ανάμεσα στους προορισμούς βραδινά πούλμαν για εξοικονόμηση χρημάτων και χρόνου....οπότε το συνολικό διάστημα παραμονής στη χώρα αγγιζε τις 23 μέρες ! ωχ αμαν ! θα με σκοτώσουν οι γονείς μου σκέφτομαι!
Οι διαδικασίες έγιναν κατι παραπάνω απο γρήγορα, είχαμε μόλις 2 βδομάδες στη διαθεσή μας, στη διάρκεια των οποίων ανανέωσε ο Μ διαβατήριο μέσο της πρεσβείας του γιατι ειναι απο Κύπρο και είναι απαραίτητο, κλείσαμε τρένο για τη πόλη , κλέισαμε δωματιάκια ενοικιαζόμενα και μας έμεναν οι μεταφορές!
Μετά απο πολλή μελέτη απορρίψαμε τα τρένα λόγω χρόνου και μη καλης κάλυψης της χώρας και άρχισα νε μελετάω τις εταιρείες των πούλμαν . Διάβασα τόσο που αν η διπλωματική μου μπορούσε να έχει αυτό το θέμα , θα είχα πάρει ενα 8 ( βεβαια την επόμενη χρονιά για τα Ινδικα τρένα άγγιζα το δεκα)
Αυτα που διπιστώσαμε σε γενικές γραμμές ηταν οτι τα κτελ στη τουρκία είναι μακράν ο πιο οικονομικός και άνετος σχετικά τρόπος να μετακινηθείς στη γείτονα χώρα.Υπάρχουν άπειρες εταιρείες, οι πιο γνωστές έχουν υπερσύγχρονα λεωφορεία και έξτρα ανέσεις, οι πιο χάλια είναι απλά στα ελληνικά δεδομένα.... Ξεχάστε τα στενά καθίσματα, τη δίψα, τη ταλαιπωρία, τις συχνές αλλαγές. Κλέινεις εισιτήριο απο το ιντερνετ η το γραφείο της πολης , 2-3 μέρες πριν... Στις μεγαλες πόλεις , βανάκι της εταιρεέιας παραλαμβάνει τους επιβάτες απο μερικά σημεία μες τη πόλη και τους μεταφέρει στο σταθμό . Υπάλληλος τοποθετεί τις αποσκευές σου στο λεωφορείο αφου πρώτα τοποθετήσει ταμπελάκι με το ονομάσου. Κάθεσαι στη θέση σου και κατα τη διάρκεια του ταξιδιού λεωφορειοσυνοδός σερβίρει δωρεάν απεριόριστο, τσαι , καφέ, νερό και κάποια σνακ ανάλογα με το ταξίδι. Σε κάποια διαδρομή μια μέρα με ήλιο και ζέστη, μας είχαν σερβίρει ακόμα και παγωτό!!! Ο οδηγός αλλάζει ανα κάποια ώρα όπως θα έπρεπε να γινεται και εδω και γίνονται ανα δίωρο στάσεις για πιπι ...
Πιο καλές εταιρείες με εγγυημένες τις παραπάνω ανέσεις θεωρούνται οι :
Istanbul Seyahat , Hakiki Koç, Metro Turism, Pamukkale Seyahat, Ulusoy, Varan, Kamil Koc
Απο αυτές δοκίμασα 4 και μπορω να εκφερω γνωμη...Φυσικα ακολουθούν και άλλες πολλές εταιρείες....περισσότερα για τις εταιρέιες και χάρτες με τις περιοχές που καλύπτουν σε επόμενο κεφάλαιο...
Αφου τα κανονισαμε και τα υπεραστικά τι μας έμενα, α τα τοπικά....Εκει είχα πληροφορηθεί καλά απο ενα πρωτο ξαδερφάκι μου που πέρναγε ενα μηνα κάθε χρόνο Τουρκία (ερωτας βλέπετε) οτι δε θα έχω κανένα πρόβλημα....Στη τουρκία οι τοπικές μεταφορές, ανάμεσα σε χωριά, γύρω απο τις μικρές πόλεις και μέσα σε αυτές καθώς και σε διάφορα αξιοθέτα γίνονται ευκολα με τα Dolmus…Τα dolmus είναι μικρά ιδιωτικά βανάκια χωρητικότητας 15-20 ατόμων τα οποία έχουν προκαθορισμένα δρομολόγια προς καποιο μέρος και κάνουν στάσεις συχνές στη διαδρομή ανάλογα με το που θές να κατέβεις. Η κάλυψη και η συχνότητα είναι τόσο καλή που είναι σχεδόν απίθανο να μη βρεις dolmus για κάθε μέρος που θές να πας.Άλλωστε χρησιμοποιούνται για τις καθημερινές μετακινήσεις των ντόπιων. Και το καλύτερο , η τιμή τους είναι πολύ μικρή, συνηθως γύρω στο ένα ευρω!
Φευγαμε σε μια βδομάδα και όμως κάτι είχα ξεχάσει να κάνω.....Αχ! ναι! Δε πήρα τους γονείς μου να τους το πω! Αγχος με έχει κυριευσει το πως θα γλιτωσουμε απο το εγκεφαλικο!Γιατι η μάνα μου φοβάται πολυ τα πάντα......
Σηκώνω το τηλέφωνο:
ελα μάνα θα πάω εκδρομή ...-σε κανα βουνό πάλι? Ε όχι λιγο πιο μακριά..εξωτερικό! -που ? να μωρε ο καθηγητης που ξεκινησα διπλωματική πάει μια εκδρομή Τουρκία , κωνσταντινούπολη και κει γύρω σε κατι πόλεις... (γελια απο τον Μ...) τρομερή ευκαιρία, θ αποκτήσω πολλές γνώσεις σχετικά με την αρχιτεκτονική, θα με βοηθήσει και στο ερευνητικό μου που είναι για τις προσφυγικές συνοικίες(Ο Μ έχει διπλωθεί απο τα γέλια ) ....τελευταίο έτος μου είναι ( αρνητικο κουνημα κεφαλιού και ο Μ κοπανιέται απο τα γέλια) -δε πιστευω να τρέχετε στα βάθη της τουρκίας? οχι δε θα παμε κέντρο τουρκίας μη φοβάσαι(δαγκωνομαι) -θα είστε πολλοι? Ναι ναι, 20 ατομα, μην ανχωνεσαι, α και 2 καθηγητες( για καθησυχασμό) τι θα πάθουμε τόσα άτομα...! -θα κάτσετε πολύ? Εκει κολλησα και απαντω περιπου 2 βδομάδες (??? Και μουτζες απο τον Μ....). κλεινω το τηλ, αποστολη εξετελεσθει, απωλειες 0..... Και τωρα μου λέει, μπο@ρδελ@ τα κανες, θα γυρίσουμε σε 23 μέρες...ελα του λέω , λεπτομέρειες, ας φύγουμε και ας ερθει να με βρει.....!!!!
Ξεκιναμε λοιπον...Βολος-Θεσσαλονικη με τρενάκι και απο εκεί αναχώρηση με τρενάκι επίσης....Πληρώσαμε 45 ευρουλάκια και είμασταν τυχεροί ήταν η τουρκική και άνετη αμαξοστοιχεία...περισσότερα δε χρειάζονται καθώς δεν υπάρχει πια το δρομολόγιο! Με τις πρώτες αχτίνες του ηλίου ανοίγω τα μάτια, είμασταν έξω απο τη Κωνσταντινούπολη....Η πρώτη εντύπωση περίεργη..Πάνω απο μισή ώρα περνάγαμε απο προάστεια με μπλόκ εργατικών κατοικιών...Μετά απο μια συνοικία με παράγκες και τσουπ φτάσαμε...
Για τη Κωνσταντινουπολη δε θα πω πολλά , καθως νομίζω το θέμα έχει εξαντληθεί στο φόρουμ..περάσαμε 4 πολύ όμορφες μέρες τριγυρίζοντας και τρώγοντας και χορτάσαμε τζαμιά, αγορές, παλάτια, εκκλησίες ....Κάποιες φωτογραφίες απο τα μέρη που επισκεφτήκαμε αυτό το τριήμερο
2-3 συμβουλές μόνο....
Αν πατε άνοιξη /καλοκαιράκι απέναντι απο το τζαμί Suleymaniye Υπάρχουν κάτι σκαλάκια που σε κατεβάζουν σε ένα όμορφο, κήπο για καφέ Βρίσκεται σε χαμηλότερη στάθμη απο το διαμορφωμένο έδαφος και ακούσαμε τη μουσικούλα αλλιώς δε θα το ειχαμε δει ποτε...
Οταν διαλέγετε εστιατόρια να βεβαιώνεστε οτι έχει αλκόολ, γιατι τη μέρα που αποφασίσαμε να βγουμε να φαμε και να πιουμε γιατι ειχα γενεθλια κάτσαμε σε ένα που δε σερβιρε αλκοολ! Ειχα πάθει 3 εμφράγματα, εφαγα αρον αρον και πήγαμε για yeni raki…
Mη πάτε ποτέ στα πριγκηπονήσια απο Μάιο ως Σεπτέβριο Κυριακή. Ολη η πόλη πάει εκεί για μπάνια και θα καταλήξετε σα σαρδέλες σε σαπιοκάραβα με 12χρονα δίπλα σας να σας λιβανίζουν με μπάφους..(ναι το είδαμε και αυτό)
Αν καπνίζετε καπνό προμηθευτείτε τη ποσότητα καπνου, φιλτράκια, χαρτάκια απο πριν! Εκανα το λάθος και πίστεψα θα βρω εκεί. 23 ολοκληρες μέρες έψαχνα απο ψιλικατζίδικα μέχρι μαγαζιά με είδη καπνού, μέχρι και στη μαυρη αγορά να βρω καπνό γιατι δε μπορώ να κάνω τσιγάρα κανονικά. Οι προσπαθειές μου ηταν άκαρπες, το πιο σχετικό που βρήκα ήταν καπνός για πίπα και ένα παππου να πουλάει αμφιβόλου ποιότητας καπνό σε ενα τσουβάλι σε μια στάση του μετρό . Επίσης αν πάρετε καπνό απο ελλαδα προσέχετε να ειναι με τη μάρκα η συσκευασία κανονικά και οχι σε θηκουλα γιατι είχα βαρεθεί να με ρωτάνε αν κανω χας χας και να μου λενε απαγορευεται θα σε πιασουν.
Αν θέλετε να αγοράσετε μουσικά οργανα, μη τολμήστε να πάρετε απο το κέντρο, οι τιμές είναι ληστρικές και η ποιότητα άθλια. Επειδή εν τέλει αγοράσαμε ένα σάζι για να έχουμε και μουσική υπόκρουση το υπόλοιπο του ταξιδιού καταλήξαμε (απο τα σχετικά κοντινά μαγαζιά ) σε ένα που βρίσκεται σε ενα πολυκατάστημα, στην αρχή της λεωφόρου Αtaturk.
View attachment 11092
Απο κει αγοράσαμε εν τέλει και άλλα 2 σάζι για δώρα. Τι είναι το σάζι?
μερικες εικόνες απο τη πόλη
Στο επόμενο κεφάλαιο ξεκινάει η περιπλάνηση με τα πουλμαν
Λιγα πράγματα παραπάνω για τις τουρκικές εταιρείες λεωφορείων. Οι περισσότερες εταιρείες έχουν site , δυστυχώς οι περισσότερες επίσης δεν έχουν αγγλικα...Αν μάθεις 2-3 κρίσιμες λεξούλες μπορεις να βγάλεις άκρη με τα δρομολόγια.... Συνήθως η κάθε εταιρεία επικεντρώνεται σε κάποιες περιοχές της χώρας, συχνά απο το όνομα καταλαβαίνεις και τη περιοχή που κυρίως καλύπτει.
Μερικές χρήσιμες φράσεις/λέξεις για να βγάλετε άκρη
Kalkış : Αναχώρηση
Varış : Άφιξη
Saati: ώρα
Tarih : ημερομηνία
Sefer : διαδρομή
Sefer Durakları: στάσεις διαδρομής
Fiyatı: τιμή
Bilet: εισιτήριο
Εδω μπορειτε να βρείτε με αναχώρηση απο κωνσταντινούπολη, εταιρεία και τιμή εισιτηριου προς τη πόλη που θέλετε... Οι πόλεις προορισμοι είναι αλφαβητικά στη πρωτη λίστα , διπλα τιμη(ελάχιστη-μέγιστη), χιλιομετρική απόσταση απο κωνσσταντινούπολη και εταιρείες.
Bus Routes from Istanbul to Other Cities in Turkey
Site των πιο γνωστων εταιρειών:
Ιstanbul seyahat.
Εξυπηρετει κυρίως τις περιοχές σε αιγαίο και μεσογειακή τουρκία.
?stanbul Seyahat
kamil Koc
Παει σε πολλα μέρη, αλλα εξυπηρετεί κυρίως αιγαίο, μεσόγειο και κέντρική τουρκία. Θεωρω οτι είναι απο τις κορυφαίες εταιρείες και σε service και σε κατάσταση οχημάτων και άνεση.
K
Metro Turizm
Κάνει το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη- Κωνσταντινούπολη. Είναι η πιο πιθανή που θα χρησιμοποιήσει κάποιος που θα κινηθεί με λεωφορεία γιατι είναι απο τις καλύτερες και πάει σχεδόν παντού! Αλλα σαν την παραπάνω δεν είναι.
Yolculu?unuzun Ba?lad??? Yerdeyiz
ulusoy
Otob
Varan
Θεωρείται η καλύτερη τουρκική εταιρεία, τα λεωφορεία της είναι απο τα καλύτερα που είδα ποτέ. Δυστυχώς δεν είχα τη τιμή να ταξιδεψω μαζί της. Η καλύτερη επιλογή για μάυρη θάλασσα και παράλια αιγαίου.
Varan Turizm Seyahat A.
Pamukkale Seyahat
Εξυπηρετεί κυρίως τη περιοχή προς τα παράλια του Αιγαίου και κάποιες πόλεις της μαυρης θάλασσας
Pamukkale
Kαποιες γενικές παρατηρήσεις.
Οι εταιρείες και τα δρομολόγια είναι αρκετά οπότε σε γενικές γραμμές δε χρειάζεται να κλείνεις εισιτήρια πολλές μέρες πριν. Εμείς βρήκαμε απο πρίν φύγουμε για τουρκία ποιές εταιρείες πάνε σε κάθε μέρος που θέλουμε ωστε να ξερουμε περιπου , γιατι η καθεμία έχει το δικό της γραφείο κ.τλ και μόλις φτάναμε στο ένα μέρος αγοράζαμε το επόμενο εισιτήριο. Συχνά το πέρναμε και μια μέρα πριν.
Περα απο τις παραπάνω υπάρχουν άπειρες εταιρείες.. Ειδικά σε δρομολόγια με λιγότερη ζήτηση τουριστική είναι πιο πιθανό να βρεις σε πιο τοπικές εταιρείες, Εμείς ταξιδέψαμε με κάποιες εταιρείες όπως η Nevsehir sehayat και ηταν απλά επιπέδου ελληνικών κτέλ.
τελευταία και πιο χρήσιμη συμβουλή! Οποιος επιθυμεί να ταξιδέψει απο Κωνσταντινούπολη μη κανει το λαθος να παει στο κεντρικό σταθμό ουτε για να αγοράσει εισιτήρια ούτε για να ταξιδέψει. Είναι σαν να βρίσκεσαι στο σταθμό του Κηφισου στην αθηνα με πολλά επίπεδα και αρκετες φορες μεγαλύτερος, χαος η κατάσταση. Ευτυχώς για αυτό κάθε εταιρεία έχει γραφεία στο κέντρο απο όπου αγοράζεις εισιτήρια αλλα και αναχωρείς με βανάκι για το λεωφορείο που θα ταξιδεψεις. Πολλα γραφεία είναι στην οδο Ιnonu κοντά στη πλατεία Ταξιμ.
Το ταξίδι μας ξεκίνησε στις δεκα το βράδυ απο την Κωνσταντινούπολη...με τις πρώτες αχτινες του ηλίου άρχισε να διαταράζεται ο τέλειος ύπνος μου. Τέλειος γιατι ο δρόμος απο Κωνσταντινούπολη για καππαδοκια ειναι ο καλύτερος για να κοιμηθείς, 6 ωρες σε εθνική οδό και άλλες 3 σε ενα ερημικό τοπίο χωρίς βουνά και στροφές. Ανοιξα τα ματάκια μου και είμασταν σε ενα δρόμο εκει στις ερημιές, προχωραγαμε, προχωράγαμε, με είχε φάει η αγωνία. Καλά πάμε έλεγα στον Μ, δε βλέπω κανένα βράχο προκλητικού σχήματος, τπτ, μόνο ευθεία...Συνεχίσαμε άλλη μια ώρα σε αυτη την ευθεία και είχα αρχίσει να απελπίζομαι, να λεω δεν υπάρχει αυτο το μέρος τελικά, κανα κατσάβραχο φωτογραφίζουν σε κανα κτημα και θα περάσουμε 4 μέρες στις ερημιές. Και εκεί που ζάλιζα τον καημένο τον Μ, κάνει μια στροφή ο δρόμος και αποκαλύφθηκαν όλα....Μια κοιλάδα γεμάτη βραχώδεις σχηματισμού λουσμένη με το φως της ανατολής, ενα παραμυθένιο τοπίο...ειχα χάσει τα λόγια μου!
Το λεωφορείο σταματούσε στο χωριό Goreme, ενα μικρό χωριό οπου σπίτια μπλέκονται με τα βράχια, τοσο παραμυθένιο που νομίζεις θα κόψεις κομματάκι και θα είναι απο ζαχαρωτα...Το δωμάτιο μας ηταν 5 λεπτα μακριά και ηταν το καλύτερο δωμάτιο που έχω μείνει ποτε σε ταξίδι.
Πρωτη κινηση μας να νοικιάσουμε ποδήλατα....Απο χωριό εγώ επέμενα να πάρουμε mountain , ελεγα του Μ θα είμαστε στα χώματα, βράχια κ.τλ . Ο Μ ή δεν εχουν χώμα στη Λεμεσό η κατα πάσα πιθανότητα του γυάλισαν κατι ωραιότατα ποδηλατάκια ιδανικά για πόλη τα οποία ηταν και πολυ βαριά. Αρχίσαμε μια αντιπαράθεση και τελικα είπα να του κάνω το χατήρι...Απόφαση που τη πλήρωσα με τον ιδρώτα μου και παραλιγο μια λιποθυμία μετα!
Για 8 ωρες δεν αφήσαμε μονοπάτι για μονοπάτι ποδηλατώντας απο βράχια μέχρι άμμο, ανεβήκαμε σε κάθε λόφο , εκκλησία , φτάσαμε σε 2 γειτονικά χωριά
τα βράχια της καππαδοκίας λόγω του οτι το έδαφος ήταν μαλακό για σκάψιμο, αλλα οι επιφάνεις που έρχονταν σε επαφή με το περιβάλλον σταδιακά γίνονταν σκληρές, χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν ως κατοικίες. Συχνά τα λαξευμένα δωμάτια ή σκαλοπάτια είναι πολύ καλά διατηρημένα
Ολο το τοπίο είναι ένα αξιοθέατο αλλα κάποια που θυμάμαι ιδιαίτερα:
Το χωριό cavusin και το εγκατελειμένο μοναστήρι.Εκεί υπάρχει ένας βράχος σκαμένος σα πολυκατοικία με επίπεδα. Μάθαμε απο ένα κάτοικο οτι αρχικά ήταν μοναστήρι και μέχρι και το 1960 χρησιμοποιόταν το χαμηλότερο τμήμα για κατοικία. Το 1960 η κυβέρνηση απαγόρεψε στους κατοίκους να μένουν εκεί για λόγος ασφαλείας . Το χωριό σήμερα είναι στους πρόποδες του βράχου.
Mόλις κατεβήκαμε εξαντλημένοι απο το βράχο ένας κύριος μας κάλεσε να πιούμε τσάι στον κήπο- αναψυκτήριο- σπίτι του, που βρίσκεται ακριβώς κάτω απο το βράχο. 'Ηπιαμε ένα ποτηράκι τσάι μήλου, το πιο αγαπημένο τσάι στη Τουρκία, μας είπε την ιστορία του βράχου και μας καθοδήγησε με τις διαδρομές. Ο κύριος αυτός ζει μόνιμα εκεί με τα παιδιά του πραγματικά στη μέση του πουθενά. Και σίγουρα δεν είναι η ζωή εύκολη έκεί το χειμώνα, και απο άποψή καιρού και απο μη ύπαρξη τουριστών, δηλαδή έξτρα εισοδημάτων. Άλλωστε η καππαδοκία είναι μια ξερή γη, μόνο λίγα αμπέλια βλέπεις και μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει απο το τουρισμό.
και άλλες φωτο
Οι περιοχές έχουν ονόματα ανάλογα με τα βράχια και εκεινη την ημέρα περπατούσαμε κυρίως στην red valley.
και κάποια στιγμή κατα τις 4 το απόγευμα και ενω είμασταν 2-3 χιλιόμετρα μακρια λεω δε τη παλευω αλλο, πάμε πίσω... Ποδηλατούσα πάνω σε αμμωδες εδαφος , με ηλιο να σε χτυπάει απο παντου, με ενα ποδήλατο τα μισά κιλά μου και καθώς εκανα πετάλι έμενα στην ίδια θέση..
Εβριζα τα πάντα, στο τέλος δε μπορούσα να κρατήσω ουτε το βάρος του ποδηλάτου όρθιο, αφήνω το ποδήλατο κάτω και του λεω, ασε με εδω να πεθάνω, δε κανω βήμα. Ξαφνικα σε χρονο δευτερολέπτων σαν βιβλικό σκηνικό χανεται ο ηλιος, αρχίζει και βρέχει καταρρακτωδως και ταυτόχρονα να ρίχνει κεραυνούς...με τους κεραυνους εχω ενα θεμα, μαζευω τις τελευταίες μου δυνάμεις και τα καταφερα...
Μολις φτάσαμε τον εστειλα να μου πάρει ενα σπέσιαλ tavuk doner και χαλαρωσαμε στη μπανιερα-τζακουζι!
Την ημέρα αυτή ακολουθήσαμε μια οργανωμένη εκδρομή ώστε να πάμε σύντομα και φτηνά σε 2-3 πιο απομακρυσμένα μέρη τα οποία θέλαμε οπωσδήποτε να δούμε. Ο κύριος λόγος που δε πήγαμε μόνοι μας ειναι οτι το συστημα με τα dolmus δε πολυλειτουργει στη καππαδοκία έτσι θυσιάσαμε για μαι μέρα την ανεξαρτησία μας....
Υπάρχουν διάφορες ημερήσιες εκδρομές με 2 επικρατέστερες και πολλοί τουρίστες που ταξιδεύουν μόνοι ή είναι μεγαλύτερης ηλικίας τα προτιμούν. Γνωρίσαμε άτομα απο διάφορες χώρες που έρχονταν για 2 βράδια μόνο, έκαναν 2 εκδρομές και έφευγαν. με τις 2 αυτες οργανωμενες εκδρομές έχεις δει αρκετά απο τα βασικά στη καπαπδοκία.....
Υπάρχουν βέβαια και εκδρομές με αερόστατο . Ο Μ ψηνόταν αλλα εγω θελω τα ποδαράκια μου να πατούν στο έδαφος και επίσης η τιμούλα ηταν λίγο απαγορευτική για το μπατζετ μου....γυρω στα 140 ευρω αν θυμαμαι καλα. Εμείς δε μπορούσαμε να διαθέσουμε τόσα χρήματα.
Στο χάρτη είναι η οργανωμένη διαδρομή και τα μέρη που πήγαμε. Στοίχισε 50 λίρες δηλαδή περίπου 25- 28 ευρώ και στη τιμή περιελαμβανόταν μετακίνηση με minibus των 20 ατόμων , είσοδοι στα μέρη που επισκεφτήκαμε και φαγητό σε εστιατόριο δίπλα σε ένα ποταμάκι....
ξεκινήσαμε με ενα τρελοπαρεάκι αποτελούμενο απο κινέζους, νεοζηλανδούς, γάλλους και δε θυμαμαι τι αλλες εθνικότητες.
Αρχικά σταματήσαμε σε ένα παλιό σταθμό για καραβάνια . Η καππαδοκία ήταν μια καλή στάση για τα καραβάνια που ξεκινούσαν απο τα βάθη με κατευθυνση τα παράλια του Αιγαίου και την Ευρώπη.
Στη συνέχεια σταματήσαμε στο σημείο αυτό για να δούμε τη τοποθεσία που και καλα γυρίστηκαν σκηνές απο τη ταινία ο πόλεμος των άστρων. Πέρα απο τους γιαπωνέζους φίλους που δείξαν κατενθουσιασμένοι απο το γεγονός οι υπόλοιποι αρκεστήκαμε σε μια δυο φωτογραφίες και στη συνέχεια καταλήξαμε στο μινι μάρκετ για πατατάκια Αλα τουρκ( να φάτε οπωσδήποτε, είναι φανταστικά) και αναψυκτικά.
στη συνέχεια πήγαμε για μια μικρή πεζοπορία (3 χλμ) μέσα απο μια πράσινη κοιλάδα, την ihlara valley.
Στην αρχη της κοιλάδας επισκεφτήκαμε κάποιες υπόσκαφες εκκλησίες και στη συνέχεια περπατήσαμε...Υπάρχουν μονοπάτια αρκετά και μεγαλύτερων αποστάσεων στη κοιλάδα, αλλα το γκρούπ καλύπτει μια μικρή απόσταση....Οι γιαπωνέζες φίλες μας περπατούσαν με τα ομπρελίνια στα χέρια και με είχαν κόψει τα γέλια...Πολυ θα θέλαμε να περπατούσαμε ως το τέλος αλλα θα έπρεπε να βρούμε τρόπο να γυρίσουμε μετά στις ερημιές....Στο τέλος της κοιλάδας φάγαμε σε μια συμπαθητική ταβέρνα δίπλα στο νερό.
Το καλύτερο κομμάτι της εκδρομής και ο ουσιατικός λόγος που ακολουθήσαμε όμως ηταν η υπόγεια πόλη, γύρω στα 40 χιλιόμετρα απο το Goreme. Η είσοδος της συγκεκριμένης βρίσκεται στο χωριό Derinkuyu αλλα υπάρχουν και άλλες υπόγειες πόλης στη καππαδοκία. Το μέγεθος αυτών των πόλεων είναι πραγματικά πολύ μεγαλύτερο απο οτι φαντάζεσαι. Αυτή που επισκεφτήκαμε είχε 28 ορόφους κάτω απο τη γη και μπορούσε να φιλοξενήσει 10.000 άτομα.
Οι χώροι ήταν στενοί βέβαια και στις σκάλες χρειάζεται να είσαι διπλωμένος στα 2 κυριολεκτικά. Για το κοινό είναι ανοικτοί μόνο οι 8 πρώτοι όροφοι.
Το απόγευμα πήγαμε ένα περίπατο στο ψηλότερο σημείο του χωριού για να δούμε ηλιοβασίλεμα στη καππαδοκία. Πραγματικά στο σημείο αυτό είχες θέα όλης της γύρω περιοχής. Ομολογώ οτι οι φωτογραφίες μου απέτυχαν να δείξουν την ομορφιά του τοπίου....
Ένα απο τα πιό γνωστά αξιοθέτα στη καππαδοκία είναι το Goreme Open Air Museum . Βρίσκεται περίπου 1,5 χιλιόμετρo απο το χωριό, δηλαδή πάς και περπατώντας. Η διαφορά με τα κλασσικα μουσεία είναι οτι ,οπως λεει και το ονομα του, πρόκειται για ένα ανοιχτό χώρο που περπατάς και γύρω γύρω βλέπεις μικρές πόρτες στα βράχια. Μπαίνοντας ανακαλύπτεις οτι είναι βυζαντινές εκκλησίες και μάλιστα απο τις πιο συγκεντρωμένες και καλοδιατηρημένες της περιοχής.
Στη καππαδοκία κτίζονταν βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια μέσα στα βράχια απο το 1 μ.χ αιώνα ώς και τον 16ο περίπου. Η διαφορά βέβαια με τη υπόλοιπη καππαδοκία είναι οτι έχουν στρώσει το μονοπάτι γύρω απο τις εκκλησίες, υπάρχει γενικά ανθρώπινη παρέμβαση και είσοδος σε κάποια τμηματα!
περισσότερα
Goreme Open Air Museum, Goreme, Cappadocia
Την υπόλοιπη μέρα την αφιερώσαμε περπατώντας στη κοιλάδα...Με αφετηρία το ανοιχτό μουσείο ξεκινήσαμε μια 6ωρη πεζοπορία σε φαράγγια, άμμο κ.τλ Το τοπίο σε προκαλεί να περπατήσεις παντού και γενικά η πολύ χαμηλή βλάστηση σου επιτρέπει να ξεφύγεις και εκτός απο τα μονοπάτια! πολλές φορές καταλήξαμε σε αδιέξοδα, κατρακυλήσαμε σε χωράφια και πλαγιές και γίναμε άσπροι απο το χώμα....Στο τέλος καταλήξαμε στη Love Valley....Η ονομασία του ονόματος πηγάζει φαντάζομαι απο το ιδιαίτερο σχήμα των βράχων που θυμίζουν .......
Το βραδάκι περπατήσαμε στο χωριό χαζεύοντας τα χειροποίητα χαλιά για τα οποία φημίζεται η περιοχή....
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε με τα πόδια ακολουθώντας τον στρωμένο δρόμο για το κοντινό χωριό που λέγεται Uchisar. Η διαδρομή αν και απο το δρόμο έχει πολύ καλή θέα καθώς δεξιά και αριστερά του δρόμου βρίσκονται όμορφες κοιλάδες. Επίσης η κίνηση στο δρόμο είναι ελάχιστη.
Σε κάποιο σημεί που σταματήσαμε για φωτογραφίες μ΄άρεσε πολύ το concept του καταστηματάρχη για να πουλήσει τα γούρια του. Το ονόμασα ματόδεντρο. Σε προηγούμενη φωτό στις προηγούμενες αναρτήσεις μου φαίνεται και το σταμνόδεντρο.
Το χωριό ήταν πραγματικά κοντά, αλλα φτάνωντας βλέπεις οτι για να ανέβεις στο κάστρο που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του θές άλλη μια ώρα. Το κοιτάζαμε με απελπισία όταν ένα κόκκινο αμάξι σταματάει δίπλα μας. Ο οδηγός με νοήματα και δείχνοντας το κάστρο μας ανοίγει τη πόρτα. Ορμήσαμε μέσα και καταφέραμε με νοήματα και λιγοστά αγγλικά να καταλάβουμε οτι και αυτός για το κάστρο πήγαινε.
Το κάστρο είναι και αυτό ένα σύμπλεγμα δωματίων και τούνελ στο εσωτερικό αυτού του βράχου. Απο κεί ψηλά είχε και υπέροχη θέα.
Φεύγοντας απο το Uchisar σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε και πάλι προς το Cavusin αυτή τη φορά ακολουθώντας τα ένα μονοπάτι μέσα απο τη κοιλάδα που δεν είχαμε επισκεφτεί καθόλου. Ψάξαμε πραγματικά επίμονα για την αρχη του μονοπατιού που θα μας κατέβαζε απο το δρόμο στη κοιλάδα , αλλα διακοπτόταν απο μπαζώματα ή απο χωράφια και έβγαζε σε αδιέξοδο. Τελικά ακολουθήσαμε ένα χωματόδρομο, πατήσαμε αρκετά χωράφια, κατρακυλήσαμε σε πλαγιές και φτάσαμε . Καταλήξαμε τελικά στον ίδιο κύριο που μας κέρασε τσάι της πρώτη μέρα....
Αποχαιρετήσαμε με θλίψη τα βράχια της καππαδοκίας και πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Με πολλη θλίψη όμως....Μετα απο μια επίσκεψη στη καππαδοκία πραγματικά αισθάνεσαι τυχερός που βρέθηκες εκεί. Και φεύγεις με μερικές απο τις πιο όμορφες εικόνες και αναμνήσεις.
Το ίδιο βράδυ , στις 8 ξεκινούσαμε με λεωφορείο για Αntalya, στη νοτια μεριά της Τουρκίας.
Στις 7 το πρωί , ύστερα απο ενα όχι και τόσο ευχάριστο λόγω στροφών 11ωρο ταξίδι φτάσαμε στη πόλη. Ξεκινήσαμε απο τη καππαδοκία το προηγούμενο βράδυ με την εταιρεία Nevsehir Seyahat .
Nev
τα λεωφορεία της δεν είχαν την άνεση των προηγούμενων εταιρεών αλλα και πάλι ηταν ικανοποιητικά με κερασμένα νεράκι τσαί κ.τλ
Πήραμε το λεωφορειάκι της εταιρείας των κτελ που θα μας πήγαινε κέντρο, αλλα παρα το χάρτη δε μπορούσαμε να καταλάβουμε που πάμε.Ευτυχώς είδαμε μια ταμπέλα που έλεγε Kale ici και φωνάξαμε στον οδηγό να σταματήσει να κατέβουμε.
Eίχαμε κλείσει δωμάτιο στη περιοχή της παλιάς πόλης...αλλα δεν είναι και τόσο ευκολο όταν καταφέρεις να μπείς στα στενάκια, να βρείς κάτι. Ρωτώντας συνεχώς καταφέραμε να φτάσουμε στη πανσιόν.
Η παλαιά πόλη περιστοιχίζεται απο τείχη και η πρόσβαση είναι δυνατή απο 3-4 σημεία μόνο. Εχει παλια και πιο μικρά παραδοσικά κτίρια και πεζοδρομημένα σοκάκια και είναι εντονη η αντίθεση με την υπόλοιπη πόλη...
Στις 7.οο το πρωί τα σοκάκια ήταν άδεια και επικρατούσε μια απίστευτη ησυχία. Τις υπόλοιπες ώρες η περιοχή είναι γεμάτη απο κόσμο , ντόπιους και τουρίστες κυρίως.
Η Antalya είναι μια σύγχονη πόλη, ιδιαίτερη καθώς είναι κτισμένη πάνω απο αποκρημνες πλαγιές δίπλα στη θάλασσα.
μετά απο λίγη ώρα ξεκούρασης περπατήσαμε στους δρόμους πάνω απο τη θάλασσα και ακολουθώντας την εξωτερική πλευρά τωντειχών φτάσαμε στη πύλη του ανδριανού. Στο παραλιακό μέτωπο υπάχουν αρκετοί χώροι πρασίνου και γήπεδα...
Το απόγευμα είπαμε να δροσιστούμε λιγάκι στη θάλασσα. Στη δυτική μεριά της πόλης βρίσκονται μεγάλες παραλίες και κει είναι και τα περισσσότερα ξενοδοχεία. Εμείς επιλέξαμε να πάρουμε κάποιο απο τα μονοπάτια που κατεβαίνουν στο επίπεδο της θάλασσας , εκεί έχουν βάλει σκαλίτσες για να μπορεί ο κόσμος να βουτά απο τα βράχια. Χρειάζεται προσοχή με τους αχινούς βέβαια....γιατι ο συνταξιδιώτης Μ κατάφερε να έρθει σε πολυ στενή επαφη με αρκετούς απο αυτούς !!!!
Μετά τη καππαδοκία και την απίστευτη ηρεμια της ήταν πολύ δύσκολη η προσαρμογή σε μια τόσο ζωντανή πόλη. Βασικά η Αntalya είχε την ατυχία να είναι ο επόμενος προοριμός μετα τη καππαδοκια και αρχικά είμασταν λίγο ξενερωμενοι και κατσουφιασμενοι.Ετσι την επόμενη μέρα πήραμε ένα λεωφορειάκι για να πάμε σε κάποιο πάρκο έξω απο τη πόλη. Το πάρκο εκεί είναι γνωστό για τα τρεχούμενα νερά και για τους καταρράκτες . Λέγονται Duden waterfalls.
Φτάνωντας στο πάρκο βλέπουμε ένα πλήθος απο τουριστικά μαγαζάκια και καφέ, εστιατόρια.Γενικά ήταν όμορφο αλλα με έντονη ανθρώπινη παρέμβαση. Ο Μ κατσούφιασε και δεν ήθελε να κάτσει λεπτό, εδω μου λέει είναι τέρμα τουριστικά...Θέλω ένα αληθινό παρκο με αληθινά τοπία...
Σκεφτήκαμε να πάμε σε ένα εθνικό πάρκο οπου εκει βρίσκονται οι καταρράκτες Kursunlu.Το πρόβλημα ήταν οτι δεν υπάρχει σύνδεση με αστική συγκοινωνία. Μετά απο αρκετά παζάρια με ένα ταξιτζή συμφωνήσαμε με 20 ευρώ να μας πάει ως εκεί, να μας περιμένει 2 ώρες και μετά να μας γυρίσει στη πόλη.Τα ταξί είναι ένας καλός σχετικά τρόπος να κινηθείς με την ανεσή σουόπου δε βολευουν τα Μ.Μ.Μ καθώς είναι αρκετά φτηνά....
Πραγματικά Το τοπίο εδώ ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό, χωρίς το έντονο τουριστικό στοιχείο. Υπήρχαν καταρράκτες, μικρές λίμνες σε διαφορετικά επίπεδα και μονοπάτι 1 ώρα γύρω απο αυτές. Χωρίς έντονη παρέμβαση, τσιμέντο, καφετέριες κ.τλ
Το βράδυ κάναμε μια βόλτα στο κέντρο. Η παλιά πόλη είναι γεμάτη εστιατόρια και μπαράκια για όλα τα γούστα.Εμείς πήραμε μπύρες και καθίσαμε στο παραλιακό μέτωπο κοιτώντας τη θάλασσα απο ψηλά και τα αστερια !
Πρωί πρωί ξεκινήσαμε απο Αntalya με προορισμό τη πόλη Fethiye.Αυτη τη φορα ταξιδεψαμε με ενα 30αρι πουλμαν καποιας τοπικης εταιρείας....
Η Fethiye βρίσκεται στο Αιγαίο, περίπου απέναντι απο τή Ρόδο.Μαλιστα εχει τους καλοκαιρινους μηνες συνδεση με τη Ροδο, νομιζω καθημερινα... Είναι μια απο τις πολύ τουριστικές πόλεις, λόγω της μαρίνας που φιλοξενεί απιστευτα πολλα σκάφη και ιστιοπλοικά. Εκεί συναντάς πολλούς τουρίστες ερχόμενους ή με προορισμό της ελλάδα. Η πόλη έχει ένα παραλιακό μέτωπο γεμάτο ξενοδοχεία και εστιατόρια αλλα πραγματικά 2 δρόμους πιο μέσα ήταν απο τις πιο αδιάφορες πόλεις που είδαμε.
Μετα απο μια εναλλαγή dolmus λογω λάθους βρεθήκαμε προς το κέντρο .Αναζητήσαμε το Hostel το οποιο, περα απο το γεγονος οτι είχε ενα εξτρα ανηφορικό δρόμο που ψοφησα να τον ανεβω με το backpack στη πλατη, ηταν απο τα χειρότερα που μείναμε στη τουρκία, απο αποψη αγένειας των ιδιοκτητών... Για τα 18 ευρω του ομως δε περιμέναμε και πολλά. Γενικά στα παράλια οι τιμές των ενοικιαζόμενων ειναι πολυ χαμηλές καθώς έχει πλήθος δωματιών..... Είχαμε σκάσει απο τη ζέστη αλλα παρα το γεγονός οτι το δωμάτιο εγραφε οτι είχε κλιματιστικό στη τιμή, δεν εγραφε οτι για να πάρεις το κοντρόλ πρέπει να πληρώσεις αλλα 4 ευρω...Επειδη μας έπιασε πείσμα αρνηθήκαμε και αποφασίσαμε να δροσιστούμε σε μια απο τις πιο διάσημες παραλίες της χώρας ....
Πήραμε κλασσικά ένα dolmus με κόστος γύρω στο 1 ευρώ και κατευθυνθήκαμε προς τη παραλία olu deniz που είναι κανα εικοσάλεπτο μακρια . Περισσότερα
ΓlΓΌdeniz - Wikipedia, the free encyclopedia
Oludeniz Beach - Olu deniz Hisaronu Ovacik Fethiye Guide
Η παραλία ενώνεται με μια λίμνη, στο κόλπο υπάρχουν μικροσκοπικά νησάκια και το πράσινο σκάει στο κύμα... Το τοπίο είναι πολυ ιδιαίτερο και εντυπωσιακό αλλα 1. τα νερα ειναι πολυ μέτρια, ιδίως όσο πλησιάζεις τη λίμνη και 2. απογοητευτηκα βλέπωντας οτι υπήρχαν σε μεγάλο κομμάτι οργανωμένες ομπρέλες (αν και καμια σχέση με το δικό μας χάλι). Υπήρχε και είσοδος 5 λίρες (2,5 ευρώ περίπου). Πάντως κάναμε μια βουτίτσα στο δροσερό νεράκι.
Φωτογραφίες χωρις φάτσες-πόδια-χέρια δεν έχω , έβαλα ένα απόσπασμα του google earth για να πάρετε μια άποψη του τοπίου....
Απο κεί δίπλα ξεκινάνε και καραβάκια για τη butterfly valley, μια παραλία μπροστά απο μια κοιλάδα, που κάποτε φαντάζομαι θα ήταν φανταστικό μέρος για μπανιο και κατασκήνωση....Τωρα έχει συνεχώς καραβάκια που κάνουν ημερήσιες εκδρομές....
η εικόνα είναι απο το ιντερνετ απο τη σελίδα Butterfly Valley – Turkey, Asia « Places you have to visit
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για να περπατήσουμε σε ένα φαράγγι , το Saklikent Gorge .Βρίσκεται περίπου μισή ωρα απο τη Fethiye... Απο τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού ήταν το περπάτημα σε αυτο το όμορφο φαράγγι. Στο φαράγγι μπαίνεις απο μια διαδρομή ψηλότερα απο τη στάθμη του ποταμού και σε περίπου 500 μέτρα βρίσκεσαι σε μια πλατεία με κάποια εστιατόρια... Εκει σταματάνε οι πολλοί. Απο κεί και πέρα αφού περάσεις τα πιο παγωμένα νερά της ζωής σου ξεκινάει μια διαδρομή μέσα στο φαράγγι . Το εξωτικό στοιχείο του φαραγγιού είναι και τα κάτασπρα απο τα ιζήματα βράχια με το καταγάλανο νερό να κυλάει παντού....
περισσότερα για το φαράγγι
Lycian Turkey - Saklikent Gorge
Στο φαράγγι περπατάς συνεχώς μες το νερό και τα βράχια, οπότε χρειάζεσαι σανδάλια που να δένουν γερά και να μη γλιστράνε και λίγα ρούχα ή καλύτερα μαγιώ. Βασικά όσο προχωράς τόσο πιο στενή γίνεται η διαδρομή και τα νερά πιο ορμητικά.Επίσης ο κόσμος που περπατά αραιώνει.
τα νερά συνεχώς αγρίευαν λιγάκι καθώς το φαράγγι στένευε και φτάσαμε σε σημεία που έπρεπε η κινδύνευες να βραχείς ολόκληρος για να περάσεις... Για να μη χάσουμε την εμπειρία αλλα να μη θυσιάσουμε και κάμερες κινητά, αφου εκανα μια αρκετα καλη βουτιά, τοποθετήσαμε τα πάντα σε μια νάυλον σακούλα και προχωρήσαμε λίγο ακόμα... Δυστυχώς φωτό δεν υπάρχουν απο εδω και πέρα...
Στο γυρισμό ζήλεψα πολύ αυτό το νεαρό που είχε πάρει χαλί και σοφρά και την είχε αράξει απο την άλλη όχθη στη σκιά...
καθώς βγαίναμε απο το φαράγγι το σανδάλι μου κόπηκε απο τη ταλαιπωρία και έμεινα σχεδόν ξυπόλητη....ευτυχως οχι λίγο πριν. Επίσης απο τα ιζήματα και την υγρασία- ζεστη , μετα απο λίγες ξεχασμένες ωρες στη πλαστική τσάντα τα παπούτσια είχαν μετατραπεί σε καταπληκτικούς πίνακες του Pollock απο τους μυκητες....
Το απόγευμα γυρίσαμε στη πόλη και πήραμε ένα άλλο dolmus με κατευθυνση το Kayakoy (ελληνικά Καρμιλασσός), ένα χωριό φάντασμα εγκαταλελειμένο το 1922 απο τους έλληνες κάτοικούς του. Το χωριό έχει μείνει σχεδόν όπως ήταν , απλά εχει φθορές λόγω εγκατάλειψης και χρόνου.
περισσότερα: Kayak
Η δύση του ηλίου μας βρήκε να περιφερόμαστε στο εγκατελειμένο αυτό χωριό...
Ξεκινήσαμε με κτελ φυσικα, απο την Fethiye αργα το βραδυ και στις 6 το πρωί φτάσαμε στη πόλη της Σμύρνης, Izmir στα τούρκικα. Η Σμύρνη είναι μια όμορφη σύγχρονη παραλιακή πόλη με 2.600.000 κατοίκους. Πίστευα οτι εκει θα έβλεπα πολλούς τουρίστες ιδίως ελληνες αλλα ειναι η μονη πόλη που δε συναντήσαμε σχεδόν καθόλου τουρίστες. Πιθανόν επειδή τα περισσότερα γκρουπ που πάνε με κατευθυνση την Εφεσσο διανυκτερευουν στις κωμοπόλεις γύρω...
Στη φωτογραφία η πλατεία Konak, κεντρική πλατεία της πόλης, με τον ιστορκό της πύργο ρολόι χτισμένο το 1901 .
Αρχικά κάναμε μια βόλτα κατα μήκος της παραλίας με κατευθνση προς το ασανσέρ της πόλης στην ομώνυμη περιοχή.
Το ασανσερ αυτό χτίστηκε το 1907 και χρησιμοποιείται απο τους κατοίκος για να ανεβαίνουν στις πάνω συνοικίες, που έχουν μια εμφανή υψομετρική διαφορά.
Το μεσημέρι χωθήκαμε στα στενά και ανακαλύψαμε οτι στο κέντρο της πόλης υπάρχει ένα μεγάλο παζάρι γεμάτο εμπορεύματα και κόσμο. Πήραμε φρέσκα φρούτα και ξηρούς καρπούς σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές και φάγαμε σε ένα ντόπιο μαγειρείο με μόλις 6 ευρώ και οι δύο.
Το απόγευμα περπατήσαμε προς τη περιοχή της Σμύρνης που διατηρούνται ακόμα σπίτια απο τη περίοδο που έμεναν έλληνες στη πόλη. Όμορφη περιοχή γεμάτη νεους καθώς εκεί βρίσκονται καλόγουστα μικρά καφέ και μαγαζάκια.
Την επόμενη μέρα ξυπνησαμε νωρίς και αφου γευτήκαμε ενα πολυ νόστιμο κουλούρι με τυρί και ντομάτα ξεκινήσαμε με κτελ τοπικό για τον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσσου, που βρίσκεται 1.30 ώρα νότια της πόλης.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Εφέσου αποτελείται απο πολλά κτίσματα κυρίως ελληνιστικής και ρωμαικής περιόδου.
Η βιβλιοθήκη του Κελσίου, χτίστηκε το 135 π.χ. Η πρόσοψη που φαίνεται στη φωτογραφία αποκατάσταθηκε τη σύχρονη εποχή .
Στον αρχαιολογικό χώρο βρίσκονται επίσης η πύλη το Αυγούστου, ένα θέατρο,ένα μικρό στεγασμένο θέατρο και άλλα κτίσματα. Στην έφεσο υπήρχε ο γνωστός ναός της Άρτεμις, που δεν υπάρχουν απομεινάρια σήμερα.
Για να μαθαίνουμε και περισσότερα κολλούσαμε κατα διαστήματα σε κάποιο απο τα πολλά ελληνικά γκρούπ που περνάνε καθημερινά μονοημερες εκδρομές απο τη Σάμο.
περισσότερες φωτογραφίες απο τον αρχαιολογικό χώρο...
Το απόγευμα επιστρέψαμε στη πόλη και σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε προς το Kadifekale. Είναι ένας λόφος μέσα στη πόλη όπου βρίσκεται ένα κάστρο με το ίδιο όνομα. Απο κεί ψηλά μπορείς να δείς όλη τη πόλη και το κόλπο της Σμύρνης.
Η γύρω περιοχή είναι πολύ φτωχή και υποβαθμισμένη,ετοιμόροπες πολυκατοικίες και παράγκες,χωματόδρομοι, πιτσιρίκια να παίζουν στις λάσπες κ.τλ Είναι αισθητή η διαφορά απο το κέντρο μόλις 20 λεπτά με το λεωφορείο πιο κάτω...
το επόμενο πρωί θα ξεκινούσαμε για το Pamukkale....
Αφού αποχαιρετήσαμε τη Σμύρνη πήραμε λεωφορείο για τη πόλη Denizli η μεγαλύτερη πόλη δίπλα στο Pamukkale . Αυτη τη φορά ταξιδέψαμε με μία απο τις καλύτερες εταιρείες πούλμαν την kamil koc. Η διαδρομή ήταν περίπου 4 ώρες και η εξυπηρέτηση στο λεωφορείο άψογη. Πληρώσαμε γύρω στα 8 ευρω και είχαμε νεράκια, τσάι , καφέ και παγωτό κερασμένα. Οι θέσεις αν και τοπική διαδρομή, ανετότατες, το λεωφορείο πολυ καλό.
Απο το Denizli πήραμε λεωφορειάκι τοπικό, για να πάμε στο Pamukkale που απέχει μισή ώρα. .
Το Pamukkale στη τούρκικη γλώσσα σημαίνει κάστρο απο βαμβάκι. Είναι ένας μικρός λόφος με τρεχούμενα νερά, και το κάτασπρο χρώμα προέρχεται απο τα ιζήματα που τον καλύπτουν. Πάνω στο λόφο βρίσκεται επίσης η αρχαία πόλη Ιεράπολις.
Αρχικά κατευθυνθηκαμε στο ξενοδοχείο το οπίο για τα 16 ευρω του ηταν πολυ καλό(μεγάλα δωμάτια, πισίνα, κλιματισμός) και αυτοι που το διαχειρίζονταν πολυ ευγενικοι και εξυπηρετικοί. Είχε και ένα ωραίο σαλονάκι με τάβλι και επιτραπέζια οπου μπορούσες να χαλαρώσεις ευχαριστα...
Το απόγευμα αρκεστήκαμε σε μια βόλτα κάτω απο το βράχο όπου υπάρχει ένα μικρό παρκο. Γυρίσαμε λίγο και στο χωριό το οποίο είναι πολύ μικρό και έχει μόνο μικρά ξενοδοχεία .Εστιατόρια δεν υπάρχουν, τρώς στο ξενοδοχείο, αλλα βρήκαμε μια γιαγια που είχε ένα ανεπίσημο μαγειρείο στο κήπο της και μας εφτιαξε μια μενεμένη (στραπατσάδα νομίζω λέγεται στην ελλάδα). Επίσης στα στενά άλλη μια γιαγιά μας κέρασε φρέσκα βερύκοκα απο το κήπο της...!
Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για το λόφο ωστε να αποφύγουμε τα πλήθη τουριστών που καταφτάνουν απο γειτονικές πόλεις συνήθως κατα τις 11. Υπάρχει είσοδος 10 λίρες που συμπεριελαμβάνει και την ιεράπολις.
Η λευκότητα του βράχου σε εντυπωσιάζει.Σε όλη τη διαδρομή το νερό κυλάει και περπατάς ξυπόλητος. Η υφή του βράχου μου θύμησε πολύ κόκκαλο καλαμαριού!
Σε πολλά σημεία σχηματίζονται μικρές πισίνες με ζεστό νερό. Στις πισίνες αυτές δεν επιτρέπεται να μπαίνεις γιατι καταστρέφονται.Η διαδικασία σχηματισμού παίρνει λίγα χρόνια και ο βράχος αλλάζει συνεχώς.
Κατα μήκος της διαδρομής έχουν δημιουργήσει τεχνητές που σιγά σιγά επικαλύφθηκαν με ιζήματα και μοιάζουν πλέον σαν φυσικές. Εκεί μπορείς να παίξεις όσο θές.
Σε κάποια σημεία μπορείς να διακρίνεις κορμούς δέντρων που κάποτε καλύφτηκαν και αυτοί.
Το τοπίο είναι παραμυθένιο!!!!!
και η αγαπημένη μου φωτό....
Στη συνέχεια περπατήσαμε ανάμεσα στην αρχαία πόλη.
Η νεκρόπολις με τους τάφους μνημεία σε σχήμα ναών σε εντυπωσιάζει ! Το γεγονός οτι βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού και είναι ημιχωσμένοι απο τα ιζήματα τους κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακούς.
Στο συγκρότημα υπάρχουν ακόμα ένα θέατρο , μια παλαιοχριστιανική βασιλική και αλλα κτίσματα.
Η Ιεράπολις ήταν γνωστή απο την αρχαιότητα για τα ιαματικά λουτρά της και υπάρχει σήμερα αυτή η πισίνα που μπορείς να κολυμπήσεις ανάμεσα σε αρχαίους κίονες με 10 ευρω!
Στο σημείο αυτό υπήρχαν και άφθονα καφέ και εστιατόρια.
Αφου γεμίσαμε το μυαλό μας και τη φωτογραφική με εικονες απο το πανεμορφο αυτο τοπίο ξεκινήσαμε με βαριά καρδιά για το ξενοδοχείο... Το ίδιο βράδυ θα πέρναμε το λεωφορείο που θα μας γύριζε στη Κωανσταντινούπολη....Το ταξίδι εφτανε σιγα σιγα στο τέλος του....
Μετα το πανεμορφο pamukkale θα επιστρεφαμε στη Κωνσταντινούπολη....ταξιδεψαμε με βραδινο δρομολόγιο της εταιρείας pamukkale seyahat, καλη εταιρεία και αυτη. Την επόμενη μέρα το πρωί ξυπνήσαμε στη Κωνσταντινούπολη.Αυτή τη φορά την βρήκαμε ακόμα πιο οικεία..Μετά απο 20 μέρες είχαμε πάρει μια καλύτερη γευση της χώρας και των ανθρώπων, είχαμε γεμίσει τη ψηφιακή και κυρίως τη μνήμη μας με άπειρες εικόνες και είχαμε μάθει και αρκετές λέξεις στα τούρκικα..
τις τελευταίες μέρες τις περάσαμε ξεκούραστα σχετικά ....
Τη πρώτη μέρα τη περάσαμε χαζεύοντας και ψωνίζοντας. Αγοράσαμε αλλα 2 σάζι για δώρο σε φίλους και επισκεφτήκαμε την αγορά με τα μπαχαρικά για να πάρουμε κάποια δωράκια σε συγγενείς και φίλους..
Το απόγευμα καθίσαμε σε μια καφετέρια και είδαμε στο κατάλογο οτι είχε φραπέ. Μας είχε λείψει πολύ ενας κρύος καφές, έστω και αυτο το ξέπλυμα που ονομάζεται φραπές, καθώς στη γειτονική χώρα εκτός φυσικά απο τσάι σε πολλές γευσεις, πίνουν μόνο αχτύπητο ζεστό καφε.Και φυσικά γλυκός , μέτριος είναι άγνωστες λέξεις γι αυτό μας έφερναν και ζαχαρίτσες... Όταν ήρθε σερβιρισμένος σαν κάποιο εξωτικό κοκταίηλ και μετά το πρώτο γέλιο φωτογράφισα το φραπεδάκι μου για να μη το ξεχάσω ! Είχε και κάτι σαν αφρόγαλα απο πάνω μπορω να πω οτι ήταν κάτι ανάμεσα σε φραπέ και φρεντο....
Το ίδιο βράδυ αποφασίσαμε να γιορτάσουμε τα γενεθλιά μου
σε κάποιο εστιατόριο... Είχαμε βρεί κάποια απο το ιντερνετ και διαλέξαμε ένα, δυστυχώς όπως εγραψα στο πρώτο κεφάλαιο ηταν μη καπνιστών και μη αλκοολικων...Ετσι αφου φάγαμε την κάναμε γρήγορα με ελαφριά πηδηματάκια προς αναζήτηση αλκοολ....Το επόμενο πρωί πήραμε ένα καραβάκι απο την περιοχή eminonu με σκοπό να φτάσουμε όσο πιο κοντά στη μαύρη θάλασσα και να πατήσουμε και λίγο της ασιατική πλευρά της Istanbul.
θέα του πύργου του Γαλατά απο το καραβάκι.
Τελευταία στάση ήταν η Αnatolu Kavagi, οπου βρίσκεται ένα μικρό χωριό . Πάνω απο το χωριό σε ένα λόφο υπάρχει ένα μικρό κάστρο και στο βάθος μπορείς να διακρίνεις τη μαυρη θάλασσα.
την επόμενη μέρα για μια στιγμή μας πέρασε απο το μυαλό να αναβάλουμε της επιστροφή μας και να πάμε μια βόλτα απο τραπεζούντα αλλα τη διώξαμε επιτυχώς....Περάσαμε τη τελευταία μέρα τριγυρνώντας στη πόλη και σίγουρα με τη σκέψη οτι κάποια στιγμή στο μέλλον θα ξαναπεράσουμε για να κάνουμε μια βόλτα προς τη βόρεια ή την νοτιοανατολική μερια της χώρας ...
Με μια μικρή μελαγχολία προχωρήσαμε προς το σταθμό....Στις 8 το βράδυ ξεκινήσαμε με το ίδιο τρένο που μας έφερε πριν 3 βδομάδες πίσω για Θεσσαλονίκη....Το ταξίδι είχε τελειώσει....!
Η τελική μας διαδρομή ηταν η παρακάτω...
Απο θεσσαλονίκη προς κωνσταντινούπολη και πίσω ταξιδέψαμε με βραδινό τρένο, το οποίο πλέον έχει καταργηθεί. Πληρώσαμε 90 ευρω με επιστροφή σε δίκλινη κουκέτα.
Στο εσωτερικό της Τουρκίας, στα υπεραστικά, ταξιδέψαμε με εταιρείες κτελ. Για εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων πήραμε 4 βραδινά δρομολόγια.Γραφω διαδρομές, ώρες και περιπου τιμες σε τουρκικες λιρες. ( istanbul-goreme, 9 h, 45 Τ.L , goreme-antalya, 11h, 40 T.L, fethiye- Izmir, 6.5 h, 35 T.L., Pamukkale- Istanbul 9 h 45 T.L ) και 2 ημερήσια δρομολόγια ( antalya- fethiye, 3.5 h, 15 T.L, Izmir-pamukkale 4 h, 15 T.L )
Τοπικά κινηθήκαμε με dolmus ( 1- 4 T.L)
Για ενοικιαζόμενα δωμάτια με βασικές παροχές δώσαμε περίπου 45 ευρω στη Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη και γύρω στα 20 σε antalya, fethiye, pamukkale.
τελικά έξοδα
250 ευρω ολες οι μετακινήσεις, 250 διαμονή και κατα μέσο όρο 20 με 25 ευρω τη μέρα για ενα εστιατόριο μεσαίου budjet, street food (tavuk doner ), αφθονους φυσικους χυμους και μπύρες με πατατάκια αλα Τούρκα...
end of story
Το'πες και το'κανες... Μου εχεις βαλει τρομερες ιδεες και θα αρχισω να γεμιζω το κουμπαρα μου 
