mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
Πρωί πρωί ξεκινήσαμε απο Αntalya με προορισμό τη πόλη Fethiye.Αυτη τη φορα ταξιδεψαμε με ενα 30αρι πουλμαν καποιας τοπικης εταιρείας....
Η Fethiye βρίσκεται στο Αιγαίο, περίπου απέναντι απο τή Ρόδο.Μαλιστα εχει τους καλοκαιρινους μηνες συνδεση με τη Ροδο, νομιζω καθημερινα... Είναι μια απο τις πολύ τουριστικές πόλεις, λόγω της μαρίνας που φιλοξενεί απιστευτα πολλα σκάφη και ιστιοπλοικά. Εκεί συναντάς πολλούς τουρίστες ερχόμενους ή με προορισμό της ελλάδα. Η πόλη έχει ένα παραλιακό μέτωπο γεμάτο ξενοδοχεία και εστιατόρια αλλα πραγματικά 2 δρόμους πιο μέσα ήταν απο τις πιο αδιάφορες πόλεις που είδαμε.
Μετα απο μια εναλλαγή dolmus λογω λάθους βρεθήκαμε προς το κέντρο .Αναζητήσαμε το Hostel το οποιο, περα απο το γεγονος οτι είχε ενα εξτρα ανηφορικό δρόμο που ψοφησα να τον ανεβω με το backpack στη πλατη, ηταν απο τα χειρότερα που μείναμε στη τουρκία, απο αποψη αγένειας των ιδιοκτητών... Για τα 18 ευρω του ομως δε περιμέναμε και πολλά. Γενικά στα παράλια οι τιμές των ενοικιαζόμενων ειναι πολυ χαμηλές καθώς έχει πλήθος δωματιών..... Είχαμε σκάσει απο τη ζέστη αλλα παρα το γεγονός οτι το δωμάτιο εγραφε οτι είχε κλιματιστικό στη τιμή, δεν εγραφε οτι για να πάρεις το κοντρόλ πρέπει να πληρώσεις αλλα 4 ευρω...Επειδη μας έπιασε πείσμα αρνηθήκαμε και αποφασίσαμε να δροσιστούμε σε μια απο τις πιο διάσημες παραλίες της χώρας ....
Πήραμε κλασσικά ένα dolmus με κόστος γύρω στο 1 ευρώ και κατευθυνθήκαμε προς τη παραλία olu deniz που είναι κανα εικοσάλεπτο μακρια . Περισσότερα
ΓlΓΌdeniz - Wikipedia, the free encyclopedia
Oludeniz Beach - Olu deniz Hisaronu Ovacik Fethiye Guide
Η παραλία ενώνεται με μια λίμνη, στο κόλπο υπάρχουν μικροσκοπικά νησάκια και το πράσινο σκάει στο κύμα... Το τοπίο είναι πολυ ιδιαίτερο και εντυπωσιακό αλλα 1. τα νερα ειναι πολυ μέτρια, ιδίως όσο πλησιάζεις τη λίμνη και 2. απογοητευτηκα βλέπωντας οτι υπήρχαν σε μεγάλο κομμάτι οργανωμένες ομπρέλες (αν και καμια σχέση με το δικό μας χάλι). Υπήρχε και είσοδος 5 λίρες (2,5 ευρώ περίπου). Πάντως κάναμε μια βουτίτσα στο δροσερό νεράκι.
Φωτογραφίες χωρις φάτσες-πόδια-χέρια δεν έχω , έβαλα ένα απόσπασμα του google earth για να πάρετε μια άποψη του τοπίου....
Απο κεί δίπλα ξεκινάνε και καραβάκια για τη butterfly valley, μια παραλία μπροστά απο μια κοιλάδα, που κάποτε φαντάζομαι θα ήταν φανταστικό μέρος για μπανιο και κατασκήνωση....Τωρα έχει συνεχώς καραβάκια που κάνουν ημερήσιες εκδρομές....
η εικόνα είναι απο το ιντερνετ απο τη σελίδα Butterfly Valley – Turkey, Asia « Places you have to visit
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για να περπατήσουμε σε ένα φαράγγι , το Saklikent Gorge .Βρίσκεται περίπου μισή ωρα απο τη Fethiye... Απο τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού ήταν το περπάτημα σε αυτο το όμορφο φαράγγι. Στο φαράγγι μπαίνεις απο μια διαδρομή ψηλότερα απο τη στάθμη του ποταμού και σε περίπου 500 μέτρα βρίσκεσαι σε μια πλατεία με κάποια εστιατόρια... Εκει σταματάνε οι πολλοί. Απο κεί και πέρα αφού περάσεις τα πιο παγωμένα νερά της ζωής σου ξεκινάει μια διαδρομή μέσα στο φαράγγι . Το εξωτικό στοιχείο του φαραγγιού είναι και τα κάτασπρα απο τα ιζήματα βράχια με το καταγάλανο νερό να κυλάει παντού....
περισσότερα για το φαράγγι
Lycian Turkey - Saklikent Gorge
Στο φαράγγι περπατάς συνεχώς μες το νερό και τα βράχια, οπότε χρειάζεσαι σανδάλια που να δένουν γερά και να μη γλιστράνε και λίγα ρούχα ή καλύτερα μαγιώ. Βασικά όσο προχωράς τόσο πιο στενή γίνεται η διαδρομή και τα νερά πιο ορμητικά.Επίσης ο κόσμος που περπατά αραιώνει.
τα νερά συνεχώς αγρίευαν λιγάκι καθώς το φαράγγι στένευε και φτάσαμε σε σημεία που έπρεπε η κινδύνευες να βραχείς ολόκληρος για να περάσεις... Για να μη χάσουμε την εμπειρία αλλα να μη θυσιάσουμε και κάμερες κινητά, αφου εκανα μια αρκετα καλη βουτιά, τοποθετήσαμε τα πάντα σε μια νάυλον σακούλα και προχωρήσαμε λίγο ακόμα... Δυστυχώς φωτό δεν υπάρχουν απο εδω και πέρα...
Στο γυρισμό ζήλεψα πολύ αυτό το νεαρό που είχε πάρει χαλί και σοφρά και την είχε αράξει απο την άλλη όχθη στη σκιά...
καθώς βγαίναμε απο το φαράγγι το σανδάλι μου κόπηκε απο τη ταλαιπωρία και έμεινα σχεδόν ξυπόλητη....ευτυχως οχι λίγο πριν. Επίσης απο τα ιζήματα και την υγρασία- ζεστη , μετα απο λίγες ξεχασμένες ωρες στη πλαστική τσάντα τα παπούτσια είχαν μετατραπεί σε καταπληκτικούς πίνακες του Pollock απο τους μυκητες....
Το απόγευμα γυρίσαμε στη πόλη και πήραμε ένα άλλο dolmus με κατευθυνση το Kayakoy (ελληνικά Καρμιλασσός), ένα χωριό φάντασμα εγκαταλελειμένο το 1922 απο τους έλληνες κάτοικούς του. Το χωριό έχει μείνει σχεδόν όπως ήταν , απλά εχει φθορές λόγω εγκατάλειψης και χρόνου.
περισσότερα: Kayak
Η δύση του ηλίου μας βρήκε να περιφερόμαστε στο εγκατελειμένο αυτό χωριό...
Ξεκινήσαμε με κτελ φυσικα, απο την Fethiye αργα το βραδυ και στις 6 το πρωί φτάσαμε στη πόλη της Σμύρνης, Izmir στα τούρκικα. Η Σμύρνη είναι μια όμορφη σύγχρονη παραλιακή πόλη με 2.600.000 κατοίκους. Πίστευα οτι εκει θα έβλεπα πολλούς τουρίστες ιδίως ελληνες αλλα ειναι η μονη πόλη που δε συναντήσαμε σχεδόν καθόλου τουρίστες. Πιθανόν επειδή τα περισσότερα γκρουπ που πάνε με κατευθυνση την Εφεσσο διανυκτερευουν στις κωμοπόλεις γύρω...
Στη φωτογραφία η πλατεία Konak, κεντρική πλατεία της πόλης, με τον ιστορκό της πύργο ρολόι χτισμένο το 1901 .
Αρχικά κάναμε μια βόλτα κατα μήκος της παραλίας με κατευθνση προς το ασανσέρ της πόλης στην ομώνυμη περιοχή.
Το ασανσερ αυτό χτίστηκε το 1907 και χρησιμοποιείται απο τους κατοίκος για να ανεβαίνουν στις πάνω συνοικίες, που έχουν μια εμφανή υψομετρική διαφορά.
Το μεσημέρι χωθήκαμε στα στενά και ανακαλύψαμε οτι στο κέντρο της πόλης υπάρχει ένα μεγάλο παζάρι γεμάτο εμπορεύματα και κόσμο. Πήραμε φρέσκα φρούτα και ξηρούς καρπούς σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές και φάγαμε σε ένα ντόπιο μαγειρείο με μόλις 6 ευρώ και οι δύο.
Το απόγευμα περπατήσαμε προς τη περιοχή της Σμύρνης που διατηρούνται ακόμα σπίτια απο τη περίοδο που έμεναν έλληνες στη πόλη. Όμορφη περιοχή γεμάτη νεους καθώς εκεί βρίσκονται καλόγουστα μικρά καφέ και μαγαζάκια.
Την επόμενη μέρα ξυπνησαμε νωρίς και αφου γευτήκαμε ενα πολυ νόστιμο κουλούρι με τυρί και ντομάτα ξεκινήσαμε με κτελ τοπικό για τον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσσου, που βρίσκεται 1.30 ώρα νότια της πόλης.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Εφέσου αποτελείται απο πολλά κτίσματα κυρίως ελληνιστικής και ρωμαικής περιόδου.
Η βιβλιοθήκη του Κελσίου, χτίστηκε το 135 π.χ. Η πρόσοψη που φαίνεται στη φωτογραφία αποκατάσταθηκε τη σύχρονη εποχή .
Στον αρχαιολογικό χώρο βρίσκονται επίσης η πύλη το Αυγούστου, ένα θέατρο,ένα μικρό στεγασμένο θέατρο και άλλα κτίσματα. Στην έφεσο υπήρχε ο γνωστός ναός της Άρτεμις, που δεν υπάρχουν απομεινάρια σήμερα.
Για να μαθαίνουμε και περισσότερα κολλούσαμε κατα διαστήματα σε κάποιο απο τα πολλά ελληνικά γκρούπ που περνάνε καθημερινά μονοημερες εκδρομές απο τη Σάμο.
περισσότερες φωτογραφίες απο τον αρχαιολογικό χώρο...
Το απόγευμα επιστρέψαμε στη πόλη και σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε προς το Kadifekale. Είναι ένας λόφος μέσα στη πόλη όπου βρίσκεται ένα κάστρο με το ίδιο όνομα. Απο κεί ψηλά μπορείς να δείς όλη τη πόλη και το κόλπο της Σμύρνης.
Η γύρω περιοχή είναι πολύ φτωχή και υποβαθμισμένη,ετοιμόροπες πολυκατοικίες και παράγκες,χωματόδρομοι, πιτσιρίκια να παίζουν στις λάσπες κ.τλ Είναι αισθητή η διαφορά απο το κέντρο μόλις 20 λεπτά με το λεωφορείο πιο κάτω...
το επόμενο πρωί θα ξεκινούσαμε για το Pamukkale....
Αφού αποχαιρετήσαμε τη Σμύρνη πήραμε λεωφορείο για τη πόλη Denizli η μεγαλύτερη πόλη δίπλα στο Pamukkale . Αυτη τη φορά ταξιδέψαμε με μία απο τις καλύτερες εταιρείες πούλμαν την kamil koc. Η διαδρομή ήταν περίπου 4 ώρες και η εξυπηρέτηση στο λεωφορείο άψογη. Πληρώσαμε γύρω στα 8 ευρω και είχαμε νεράκια, τσάι , καφέ και παγωτό κερασμένα. Οι θέσεις αν και τοπική διαδρομή, ανετότατες, το λεωφορείο πολυ καλό.
Απο το Denizli πήραμε λεωφορειάκι τοπικό, για να πάμε στο Pamukkale που απέχει μισή ώρα. .
Το Pamukkale στη τούρκικη γλώσσα σημαίνει κάστρο απο βαμβάκι. Είναι ένας μικρός λόφος με τρεχούμενα νερά, και το κάτασπρο χρώμα προέρχεται απο τα ιζήματα που τον καλύπτουν. Πάνω στο λόφο βρίσκεται επίσης η αρχαία πόλη Ιεράπολις.
Αρχικά κατευθυνθηκαμε στο ξενοδοχείο το οπίο για τα 16 ευρω του ηταν πολυ καλό(μεγάλα δωμάτια, πισίνα, κλιματισμός) και αυτοι που το διαχειρίζονταν πολυ ευγενικοι και εξυπηρετικοί. Είχε και ένα ωραίο σαλονάκι με τάβλι και επιτραπέζια οπου μπορούσες να χαλαρώσεις ευχαριστα...
Το απόγευμα αρκεστήκαμε σε μια βόλτα κάτω απο το βράχο όπου υπάρχει ένα μικρό παρκο. Γυρίσαμε λίγο και στο χωριό το οποίο είναι πολύ μικρό και έχει μόνο μικρά ξενοδοχεία .Εστιατόρια δεν υπάρχουν, τρώς στο ξενοδοχείο, αλλα βρήκαμε μια γιαγια που είχε ένα ανεπίσημο μαγειρείο στο κήπο της και μας εφτιαξε μια μενεμένη (στραπατσάδα νομίζω λέγεται στην ελλάδα). Επίσης στα στενά άλλη μια γιαγιά μας κέρασε φρέσκα βερύκοκα απο το κήπο της...!
Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για το λόφο ωστε να αποφύγουμε τα πλήθη τουριστών που καταφτάνουν απο γειτονικές πόλεις συνήθως κατα τις 11. Υπάρχει είσοδος 10 λίρες που συμπεριελαμβάνει και την ιεράπολις.
Η λευκότητα του βράχου σε εντυπωσιάζει.Σε όλη τη διαδρομή το νερό κυλάει και περπατάς ξυπόλητος. Η υφή του βράχου μου θύμησε πολύ κόκκαλο καλαμαριού!
Σε πολλά σημεία σχηματίζονται μικρές πισίνες με ζεστό νερό. Στις πισίνες αυτές δεν επιτρέπεται να μπαίνεις γιατι καταστρέφονται.Η διαδικασία σχηματισμού παίρνει λίγα χρόνια και ο βράχος αλλάζει συνεχώς.
Κατα μήκος της διαδρομής έχουν δημιουργήσει τεχνητές που σιγά σιγά επικαλύφθηκαν με ιζήματα και μοιάζουν πλέον σαν φυσικές. Εκεί μπορείς να παίξεις όσο θές.
Σε κάποια σημεία μπορείς να διακρίνεις κορμούς δέντρων που κάποτε καλύφτηκαν και αυτοί.
Το τοπίο είναι παραμυθένιο!!!!!
και η αγαπημένη μου φωτό....
Στη συνέχεια περπατήσαμε ανάμεσα στην αρχαία πόλη.
Η νεκρόπολις με τους τάφους μνημεία σε σχήμα ναών σε εντυπωσιάζει ! Το γεγονός οτι βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού και είναι ημιχωσμένοι απο τα ιζήματα τους κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακούς.
Στο συγκρότημα υπάρχουν ακόμα ένα θέατρο , μια παλαιοχριστιανική βασιλική και αλλα κτίσματα.
Η Ιεράπολις ήταν γνωστή απο την αρχαιότητα για τα ιαματικά λουτρά της και υπάρχει σήμερα αυτή η πισίνα που μπορείς να κολυμπήσεις ανάμεσα σε αρχαίους κίονες με 10 ευρω!
Στο σημείο αυτό υπήρχαν και άφθονα καφέ και εστιατόρια.
Αφου γεμίσαμε το μυαλό μας και τη φωτογραφική με εικονες απο το πανεμορφο αυτο τοπίο ξεκινήσαμε με βαριά καρδιά για το ξενοδοχείο... Το ίδιο βράδυ θα πέρναμε το λεωφορείο που θα μας γύριζε στη Κωανσταντινούπολη....Το ταξίδι εφτανε σιγα σιγα στο τέλος του....
Μετα το πανεμορφο pamukkale θα επιστρεφαμε στη Κωνσταντινούπολη....ταξιδεψαμε με βραδινο δρομολόγιο της εταιρείας pamukkale seyahat, καλη εταιρεία και αυτη. Την επόμενη μέρα το πρωί ξυπνήσαμε στη Κωνσταντινούπολη.Αυτή τη φορά την βρήκαμε ακόμα πιο οικεία..Μετά απο 20 μέρες είχαμε πάρει μια καλύτερη γευση της χώρας και των ανθρώπων, είχαμε γεμίσει τη ψηφιακή και κυρίως τη μνήμη μας με άπειρες εικόνες και είχαμε μάθει και αρκετές λέξεις στα τούρκικα..
τις τελευταίες μέρες τις περάσαμε ξεκούραστα σχετικά ....
Τη πρώτη μέρα τη περάσαμε χαζεύοντας και ψωνίζοντας. Αγοράσαμε αλλα 2 σάζι για δώρο σε φίλους και επισκεφτήκαμε την αγορά με τα μπαχαρικά για να πάρουμε κάποια δωράκια σε συγγενείς και φίλους..
Το απόγευμα καθίσαμε σε μια καφετέρια και είδαμε στο κατάλογο οτι είχε φραπέ. Μας είχε λείψει πολύ ενας κρύος καφές, έστω και αυτο το ξέπλυμα που ονομάζεται φραπές, καθώς στη γειτονική χώρα εκτός φυσικά απο τσάι σε πολλές γευσεις, πίνουν μόνο αχτύπητο ζεστό καφε.Και φυσικά γλυκός , μέτριος είναι άγνωστες λέξεις γι αυτό μας έφερναν και ζαχαρίτσες... Όταν ήρθε σερβιρισμένος σαν κάποιο εξωτικό κοκταίηλ και μετά το πρώτο γέλιο φωτογράφισα το φραπεδάκι μου για να μη το ξεχάσω ! Είχε και κάτι σαν αφρόγαλα απο πάνω μπορω να πω οτι ήταν κάτι ανάμεσα σε φραπέ και φρεντο....
Το ίδιο βράδυ αποφασίσαμε να γιορτάσουμε τα γενεθλιά μου σε κάποιο εστιατόριο... Είχαμε βρεί κάποια απο το ιντερνετ και διαλέξαμε ένα, δυστυχώς όπως εγραψα στο πρώτο κεφάλαιο ηταν μη καπνιστών και μη αλκοολικων...Ετσι αφου φάγαμε την κάναμε γρήγορα με ελαφριά πηδηματάκια προς αναζήτηση αλκοολ....
Το επόμενο πρωί πήραμε ένα καραβάκι απο την περιοχή eminonu με σκοπό να φτάσουμε όσο πιο κοντά στη μαύρη θάλασσα και να πατήσουμε και λίγο της ασιατική πλευρά της Istanbul.
θέα του πύργου του Γαλατά απο το καραβάκι.
Τελευταία στάση ήταν η Αnatolu Kavagi, οπου βρίσκεται ένα μικρό χωριό . Πάνω απο το χωριό σε ένα λόφο υπάρχει ένα μικρό κάστρο και στο βάθος μπορείς να διακρίνεις τη μαυρη θάλασσα.
την επόμενη μέρα για μια στιγμή μας πέρασε απο το μυαλό να αναβάλουμε της επιστροφή μας και να πάμε μια βόλτα απο τραπεζούντα αλλα τη διώξαμε επιτυχώς....Περάσαμε τη τελευταία μέρα τριγυρνώντας στη πόλη και σίγουρα με τη σκέψη οτι κάποια στιγμή στο μέλλον θα ξαναπεράσουμε για να κάνουμε μια βόλτα προς τη βόρεια ή την νοτιοανατολική μερια της χώρας ...
Με μια μικρή μελαγχολία προχωρήσαμε προς το σταθμό....Στις 8 το βράδυ ξεκινήσαμε με το ίδιο τρένο που μας έφερε πριν 3 βδομάδες πίσω για Θεσσαλονίκη....Το ταξίδι είχε τελειώσει....!
Η τελική μας διαδρομή ηταν η παρακάτω...
Απο θεσσαλονίκη προς κωνσταντινούπολη και πίσω ταξιδέψαμε με βραδινό τρένο, το οποίο πλέον έχει καταργηθεί. Πληρώσαμε 90 ευρω με επιστροφή σε δίκλινη κουκέτα.
Στο εσωτερικό της Τουρκίας, στα υπεραστικά, ταξιδέψαμε με εταιρείες κτελ. Για εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων πήραμε 4 βραδινά δρομολόγια.Γραφω διαδρομές, ώρες και περιπου τιμες σε τουρκικες λιρες. ( istanbul-goreme, 9 h, 45 Τ.L , goreme-antalya, 11h, 40 T.L, fethiye- Izmir, 6.5 h, 35 T.L., Pamukkale- Istanbul 9 h 45 T.L ) και 2 ημερήσια δρομολόγια ( antalya- fethiye, 3.5 h, 15 T.L, Izmir-pamukkale 4 h, 15 T.L )
Τοπικά κινηθήκαμε με dolmus ( 1- 4 T.L)
Για ενοικιαζόμενα δωμάτια με βασικές παροχές δώσαμε περίπου 45 ευρω στη Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη και γύρω στα 20 σε antalya, fethiye, pamukkale.
τελικά έξοδα
250 ευρω ολες οι μετακινήσεις, 250 διαμονή και κατα μέσο όρο 20 με 25 ευρω τη μέρα για ενα εστιατόριο μεσαίου budjet, street food (tavuk doner ), αφθονους φυσικους χυμους και μπύρες με πατατάκια αλα Τούρκα...
end of story
Η Fethiye βρίσκεται στο Αιγαίο, περίπου απέναντι απο τή Ρόδο.Μαλιστα εχει τους καλοκαιρινους μηνες συνδεση με τη Ροδο, νομιζω καθημερινα... Είναι μια απο τις πολύ τουριστικές πόλεις, λόγω της μαρίνας που φιλοξενεί απιστευτα πολλα σκάφη και ιστιοπλοικά. Εκεί συναντάς πολλούς τουρίστες ερχόμενους ή με προορισμό της ελλάδα. Η πόλη έχει ένα παραλιακό μέτωπο γεμάτο ξενοδοχεία και εστιατόρια αλλα πραγματικά 2 δρόμους πιο μέσα ήταν απο τις πιο αδιάφορες πόλεις που είδαμε.
Μετα απο μια εναλλαγή dolmus λογω λάθους βρεθήκαμε προς το κέντρο .Αναζητήσαμε το Hostel το οποιο, περα απο το γεγονος οτι είχε ενα εξτρα ανηφορικό δρόμο που ψοφησα να τον ανεβω με το backpack στη πλατη, ηταν απο τα χειρότερα που μείναμε στη τουρκία, απο αποψη αγένειας των ιδιοκτητών... Για τα 18 ευρω του ομως δε περιμέναμε και πολλά. Γενικά στα παράλια οι τιμές των ενοικιαζόμενων ειναι πολυ χαμηλές καθώς έχει πλήθος δωματιών..... Είχαμε σκάσει απο τη ζέστη αλλα παρα το γεγονός οτι το δωμάτιο εγραφε οτι είχε κλιματιστικό στη τιμή, δεν εγραφε οτι για να πάρεις το κοντρόλ πρέπει να πληρώσεις αλλα 4 ευρω...Επειδη μας έπιασε πείσμα αρνηθήκαμε και αποφασίσαμε να δροσιστούμε σε μια απο τις πιο διάσημες παραλίες της χώρας ....
Πήραμε κλασσικά ένα dolmus με κόστος γύρω στο 1 ευρώ και κατευθυνθήκαμε προς τη παραλία olu deniz που είναι κανα εικοσάλεπτο μακρια . Περισσότερα
ΓlΓΌdeniz - Wikipedia, the free encyclopedia
Oludeniz Beach - Olu deniz Hisaronu Ovacik Fethiye Guide
Η παραλία ενώνεται με μια λίμνη, στο κόλπο υπάρχουν μικροσκοπικά νησάκια και το πράσινο σκάει στο κύμα... Το τοπίο είναι πολυ ιδιαίτερο και εντυπωσιακό αλλα 1. τα νερα ειναι πολυ μέτρια, ιδίως όσο πλησιάζεις τη λίμνη και 2. απογοητευτηκα βλέπωντας οτι υπήρχαν σε μεγάλο κομμάτι οργανωμένες ομπρέλες (αν και καμια σχέση με το δικό μας χάλι). Υπήρχε και είσοδος 5 λίρες (2,5 ευρώ περίπου). Πάντως κάναμε μια βουτίτσα στο δροσερό νεράκι.
Φωτογραφίες χωρις φάτσες-πόδια-χέρια δεν έχω , έβαλα ένα απόσπασμα του google earth για να πάρετε μια άποψη του τοπίου....
Απο κεί δίπλα ξεκινάνε και καραβάκια για τη butterfly valley, μια παραλία μπροστά απο μια κοιλάδα, που κάποτε φαντάζομαι θα ήταν φανταστικό μέρος για μπανιο και κατασκήνωση....Τωρα έχει συνεχώς καραβάκια που κάνουν ημερήσιες εκδρομές....
η εικόνα είναι απο το ιντερνετ απο τη σελίδα Butterfly Valley – Turkey, Asia « Places you have to visit
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για να περπατήσουμε σε ένα φαράγγι , το Saklikent Gorge .Βρίσκεται περίπου μισή ωρα απο τη Fethiye... Απο τις πιο όμορφες στιγμές του ταξιδιού ήταν το περπάτημα σε αυτο το όμορφο φαράγγι. Στο φαράγγι μπαίνεις απο μια διαδρομή ψηλότερα απο τη στάθμη του ποταμού και σε περίπου 500 μέτρα βρίσκεσαι σε μια πλατεία με κάποια εστιατόρια... Εκει σταματάνε οι πολλοί. Απο κεί και πέρα αφού περάσεις τα πιο παγωμένα νερά της ζωής σου ξεκινάει μια διαδρομή μέσα στο φαράγγι . Το εξωτικό στοιχείο του φαραγγιού είναι και τα κάτασπρα απο τα ιζήματα βράχια με το καταγάλανο νερό να κυλάει παντού....
περισσότερα για το φαράγγι
Lycian Turkey - Saklikent Gorge
Στο φαράγγι περπατάς συνεχώς μες το νερό και τα βράχια, οπότε χρειάζεσαι σανδάλια που να δένουν γερά και να μη γλιστράνε και λίγα ρούχα ή καλύτερα μαγιώ. Βασικά όσο προχωράς τόσο πιο στενή γίνεται η διαδρομή και τα νερά πιο ορμητικά.Επίσης ο κόσμος που περπατά αραιώνει.
τα νερά συνεχώς αγρίευαν λιγάκι καθώς το φαράγγι στένευε και φτάσαμε σε σημεία που έπρεπε η κινδύνευες να βραχείς ολόκληρος για να περάσεις... Για να μη χάσουμε την εμπειρία αλλα να μη θυσιάσουμε και κάμερες κινητά, αφου εκανα μια αρκετα καλη βουτιά, τοποθετήσαμε τα πάντα σε μια νάυλον σακούλα και προχωρήσαμε λίγο ακόμα... Δυστυχώς φωτό δεν υπάρχουν απο εδω και πέρα...
Στο γυρισμό ζήλεψα πολύ αυτό το νεαρό που είχε πάρει χαλί και σοφρά και την είχε αράξει απο την άλλη όχθη στη σκιά...
καθώς βγαίναμε απο το φαράγγι το σανδάλι μου κόπηκε απο τη ταλαιπωρία και έμεινα σχεδόν ξυπόλητη....ευτυχως οχι λίγο πριν. Επίσης απο τα ιζήματα και την υγρασία- ζεστη , μετα απο λίγες ξεχασμένες ωρες στη πλαστική τσάντα τα παπούτσια είχαν μετατραπεί σε καταπληκτικούς πίνακες του Pollock απο τους μυκητες....
Το απόγευμα γυρίσαμε στη πόλη και πήραμε ένα άλλο dolmus με κατευθυνση το Kayakoy (ελληνικά Καρμιλασσός), ένα χωριό φάντασμα εγκαταλελειμένο το 1922 απο τους έλληνες κάτοικούς του. Το χωριό έχει μείνει σχεδόν όπως ήταν , απλά εχει φθορές λόγω εγκατάλειψης και χρόνου.
περισσότερα: Kayak
Η δύση του ηλίου μας βρήκε να περιφερόμαστε στο εγκατελειμένο αυτό χωριό...
Ξεκινήσαμε με κτελ φυσικα, απο την Fethiye αργα το βραδυ και στις 6 το πρωί φτάσαμε στη πόλη της Σμύρνης, Izmir στα τούρκικα. Η Σμύρνη είναι μια όμορφη σύγχρονη παραλιακή πόλη με 2.600.000 κατοίκους. Πίστευα οτι εκει θα έβλεπα πολλούς τουρίστες ιδίως ελληνες αλλα ειναι η μονη πόλη που δε συναντήσαμε σχεδόν καθόλου τουρίστες. Πιθανόν επειδή τα περισσότερα γκρουπ που πάνε με κατευθυνση την Εφεσσο διανυκτερευουν στις κωμοπόλεις γύρω...
Στη φωτογραφία η πλατεία Konak, κεντρική πλατεία της πόλης, με τον ιστορκό της πύργο ρολόι χτισμένο το 1901 .
Αρχικά κάναμε μια βόλτα κατα μήκος της παραλίας με κατευθνση προς το ασανσέρ της πόλης στην ομώνυμη περιοχή.
Το ασανσερ αυτό χτίστηκε το 1907 και χρησιμοποιείται απο τους κατοίκος για να ανεβαίνουν στις πάνω συνοικίες, που έχουν μια εμφανή υψομετρική διαφορά.
Το μεσημέρι χωθήκαμε στα στενά και ανακαλύψαμε οτι στο κέντρο της πόλης υπάρχει ένα μεγάλο παζάρι γεμάτο εμπορεύματα και κόσμο. Πήραμε φρέσκα φρούτα και ξηρούς καρπούς σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές και φάγαμε σε ένα ντόπιο μαγειρείο με μόλις 6 ευρώ και οι δύο.
Το απόγευμα περπατήσαμε προς τη περιοχή της Σμύρνης που διατηρούνται ακόμα σπίτια απο τη περίοδο που έμεναν έλληνες στη πόλη. Όμορφη περιοχή γεμάτη νεους καθώς εκεί βρίσκονται καλόγουστα μικρά καφέ και μαγαζάκια.
Την επόμενη μέρα ξυπνησαμε νωρίς και αφου γευτήκαμε ενα πολυ νόστιμο κουλούρι με τυρί και ντομάτα ξεκινήσαμε με κτελ τοπικό για τον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσσου, που βρίσκεται 1.30 ώρα νότια της πόλης.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Εφέσου αποτελείται απο πολλά κτίσματα κυρίως ελληνιστικής και ρωμαικής περιόδου.
Η βιβλιοθήκη του Κελσίου, χτίστηκε το 135 π.χ. Η πρόσοψη που φαίνεται στη φωτογραφία αποκατάσταθηκε τη σύχρονη εποχή .
Στον αρχαιολογικό χώρο βρίσκονται επίσης η πύλη το Αυγούστου, ένα θέατρο,ένα μικρό στεγασμένο θέατρο και άλλα κτίσματα. Στην έφεσο υπήρχε ο γνωστός ναός της Άρτεμις, που δεν υπάρχουν απομεινάρια σήμερα.
Για να μαθαίνουμε και περισσότερα κολλούσαμε κατα διαστήματα σε κάποιο απο τα πολλά ελληνικά γκρούπ που περνάνε καθημερινά μονοημερες εκδρομές απο τη Σάμο.
περισσότερες φωτογραφίες απο τον αρχαιολογικό χώρο...
Το απόγευμα επιστρέψαμε στη πόλη και σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε προς το Kadifekale. Είναι ένας λόφος μέσα στη πόλη όπου βρίσκεται ένα κάστρο με το ίδιο όνομα. Απο κεί ψηλά μπορείς να δείς όλη τη πόλη και το κόλπο της Σμύρνης.
Η γύρω περιοχή είναι πολύ φτωχή και υποβαθμισμένη,ετοιμόροπες πολυκατοικίες και παράγκες,χωματόδρομοι, πιτσιρίκια να παίζουν στις λάσπες κ.τλ Είναι αισθητή η διαφορά απο το κέντρο μόλις 20 λεπτά με το λεωφορείο πιο κάτω...
το επόμενο πρωί θα ξεκινούσαμε για το Pamukkale....
Αφού αποχαιρετήσαμε τη Σμύρνη πήραμε λεωφορείο για τη πόλη Denizli η μεγαλύτερη πόλη δίπλα στο Pamukkale . Αυτη τη φορά ταξιδέψαμε με μία απο τις καλύτερες εταιρείες πούλμαν την kamil koc. Η διαδρομή ήταν περίπου 4 ώρες και η εξυπηρέτηση στο λεωφορείο άψογη. Πληρώσαμε γύρω στα 8 ευρω και είχαμε νεράκια, τσάι , καφέ και παγωτό κερασμένα. Οι θέσεις αν και τοπική διαδρομή, ανετότατες, το λεωφορείο πολυ καλό.
Απο το Denizli πήραμε λεωφορειάκι τοπικό, για να πάμε στο Pamukkale που απέχει μισή ώρα. .
Το Pamukkale στη τούρκικη γλώσσα σημαίνει κάστρο απο βαμβάκι. Είναι ένας μικρός λόφος με τρεχούμενα νερά, και το κάτασπρο χρώμα προέρχεται απο τα ιζήματα που τον καλύπτουν. Πάνω στο λόφο βρίσκεται επίσης η αρχαία πόλη Ιεράπολις.
Αρχικά κατευθυνθηκαμε στο ξενοδοχείο το οπίο για τα 16 ευρω του ηταν πολυ καλό(μεγάλα δωμάτια, πισίνα, κλιματισμός) και αυτοι που το διαχειρίζονταν πολυ ευγενικοι και εξυπηρετικοί. Είχε και ένα ωραίο σαλονάκι με τάβλι και επιτραπέζια οπου μπορούσες να χαλαρώσεις ευχαριστα...
Το απόγευμα αρκεστήκαμε σε μια βόλτα κάτω απο το βράχο όπου υπάρχει ένα μικρό παρκο. Γυρίσαμε λίγο και στο χωριό το οποίο είναι πολύ μικρό και έχει μόνο μικρά ξενοδοχεία .Εστιατόρια δεν υπάρχουν, τρώς στο ξενοδοχείο, αλλα βρήκαμε μια γιαγια που είχε ένα ανεπίσημο μαγειρείο στο κήπο της και μας εφτιαξε μια μενεμένη (στραπατσάδα νομίζω λέγεται στην ελλάδα). Επίσης στα στενά άλλη μια γιαγιά μας κέρασε φρέσκα βερύκοκα απο το κήπο της...!
Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για το λόφο ωστε να αποφύγουμε τα πλήθη τουριστών που καταφτάνουν απο γειτονικές πόλεις συνήθως κατα τις 11. Υπάρχει είσοδος 10 λίρες που συμπεριελαμβάνει και την ιεράπολις.
Η λευκότητα του βράχου σε εντυπωσιάζει.Σε όλη τη διαδρομή το νερό κυλάει και περπατάς ξυπόλητος. Η υφή του βράχου μου θύμησε πολύ κόκκαλο καλαμαριού!
Σε πολλά σημεία σχηματίζονται μικρές πισίνες με ζεστό νερό. Στις πισίνες αυτές δεν επιτρέπεται να μπαίνεις γιατι καταστρέφονται.Η διαδικασία σχηματισμού παίρνει λίγα χρόνια και ο βράχος αλλάζει συνεχώς.
Κατα μήκος της διαδρομής έχουν δημιουργήσει τεχνητές που σιγά σιγά επικαλύφθηκαν με ιζήματα και μοιάζουν πλέον σαν φυσικές. Εκεί μπορείς να παίξεις όσο θές.
Σε κάποια σημεία μπορείς να διακρίνεις κορμούς δέντρων που κάποτε καλύφτηκαν και αυτοί.
Το τοπίο είναι παραμυθένιο!!!!!
και η αγαπημένη μου φωτό....
Στη συνέχεια περπατήσαμε ανάμεσα στην αρχαία πόλη.
Η νεκρόπολις με τους τάφους μνημεία σε σχήμα ναών σε εντυπωσιάζει ! Το γεγονός οτι βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού και είναι ημιχωσμένοι απο τα ιζήματα τους κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακούς.
Στο συγκρότημα υπάρχουν ακόμα ένα θέατρο , μια παλαιοχριστιανική βασιλική και αλλα κτίσματα.
Η Ιεράπολις ήταν γνωστή απο την αρχαιότητα για τα ιαματικά λουτρά της και υπάρχει σήμερα αυτή η πισίνα που μπορείς να κολυμπήσεις ανάμεσα σε αρχαίους κίονες με 10 ευρω!
Στο σημείο αυτό υπήρχαν και άφθονα καφέ και εστιατόρια.
Αφου γεμίσαμε το μυαλό μας και τη φωτογραφική με εικονες απο το πανεμορφο αυτο τοπίο ξεκινήσαμε με βαριά καρδιά για το ξενοδοχείο... Το ίδιο βράδυ θα πέρναμε το λεωφορείο που θα μας γύριζε στη Κωανσταντινούπολη....Το ταξίδι εφτανε σιγα σιγα στο τέλος του....
Μετα το πανεμορφο pamukkale θα επιστρεφαμε στη Κωνσταντινούπολη....ταξιδεψαμε με βραδινο δρομολόγιο της εταιρείας pamukkale seyahat, καλη εταιρεία και αυτη. Την επόμενη μέρα το πρωί ξυπνήσαμε στη Κωνσταντινούπολη.Αυτή τη φορά την βρήκαμε ακόμα πιο οικεία..Μετά απο 20 μέρες είχαμε πάρει μια καλύτερη γευση της χώρας και των ανθρώπων, είχαμε γεμίσει τη ψηφιακή και κυρίως τη μνήμη μας με άπειρες εικόνες και είχαμε μάθει και αρκετές λέξεις στα τούρκικα..
τις τελευταίες μέρες τις περάσαμε ξεκούραστα σχετικά ....
Τη πρώτη μέρα τη περάσαμε χαζεύοντας και ψωνίζοντας. Αγοράσαμε αλλα 2 σάζι για δώρο σε φίλους και επισκεφτήκαμε την αγορά με τα μπαχαρικά για να πάρουμε κάποια δωράκια σε συγγενείς και φίλους..
Το απόγευμα καθίσαμε σε μια καφετέρια και είδαμε στο κατάλογο οτι είχε φραπέ. Μας είχε λείψει πολύ ενας κρύος καφές, έστω και αυτο το ξέπλυμα που ονομάζεται φραπές, καθώς στη γειτονική χώρα εκτός φυσικά απο τσάι σε πολλές γευσεις, πίνουν μόνο αχτύπητο ζεστό καφε.Και φυσικά γλυκός , μέτριος είναι άγνωστες λέξεις γι αυτό μας έφερναν και ζαχαρίτσες... Όταν ήρθε σερβιρισμένος σαν κάποιο εξωτικό κοκταίηλ και μετά το πρώτο γέλιο φωτογράφισα το φραπεδάκι μου για να μη το ξεχάσω ! Είχε και κάτι σαν αφρόγαλα απο πάνω μπορω να πω οτι ήταν κάτι ανάμεσα σε φραπέ και φρεντο....
Το ίδιο βράδυ αποφασίσαμε να γιορτάσουμε τα γενεθλιά μου
σε κάποιο εστιατόριο... Είχαμε βρεί κάποια απο το ιντερνετ και διαλέξαμε ένα, δυστυχώς όπως εγραψα στο πρώτο κεφάλαιο ηταν μη καπνιστών και μη αλκοολικων...Ετσι αφου φάγαμε την κάναμε γρήγορα με ελαφριά πηδηματάκια προς αναζήτηση αλκοολ....Το επόμενο πρωί πήραμε ένα καραβάκι απο την περιοχή eminonu με σκοπό να φτάσουμε όσο πιο κοντά στη μαύρη θάλασσα και να πατήσουμε και λίγο της ασιατική πλευρά της Istanbul.
θέα του πύργου του Γαλατά απο το καραβάκι.
Τελευταία στάση ήταν η Αnatolu Kavagi, οπου βρίσκεται ένα μικρό χωριό . Πάνω απο το χωριό σε ένα λόφο υπάρχει ένα μικρό κάστρο και στο βάθος μπορείς να διακρίνεις τη μαυρη θάλασσα.
την επόμενη μέρα για μια στιγμή μας πέρασε απο το μυαλό να αναβάλουμε της επιστροφή μας και να πάμε μια βόλτα απο τραπεζούντα αλλα τη διώξαμε επιτυχώς....Περάσαμε τη τελευταία μέρα τριγυρνώντας στη πόλη και σίγουρα με τη σκέψη οτι κάποια στιγμή στο μέλλον θα ξαναπεράσουμε για να κάνουμε μια βόλτα προς τη βόρεια ή την νοτιοανατολική μερια της χώρας ...
Με μια μικρή μελαγχολία προχωρήσαμε προς το σταθμό....Στις 8 το βράδυ ξεκινήσαμε με το ίδιο τρένο που μας έφερε πριν 3 βδομάδες πίσω για Θεσσαλονίκη....Το ταξίδι είχε τελειώσει....!
Η τελική μας διαδρομή ηταν η παρακάτω...
Απο θεσσαλονίκη προς κωνσταντινούπολη και πίσω ταξιδέψαμε με βραδινό τρένο, το οποίο πλέον έχει καταργηθεί. Πληρώσαμε 90 ευρω με επιστροφή σε δίκλινη κουκέτα.
Στο εσωτερικό της Τουρκίας, στα υπεραστικά, ταξιδέψαμε με εταιρείες κτελ. Για εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων πήραμε 4 βραδινά δρομολόγια.Γραφω διαδρομές, ώρες και περιπου τιμες σε τουρκικες λιρες. ( istanbul-goreme, 9 h, 45 Τ.L , goreme-antalya, 11h, 40 T.L, fethiye- Izmir, 6.5 h, 35 T.L., Pamukkale- Istanbul 9 h 45 T.L ) και 2 ημερήσια δρομολόγια ( antalya- fethiye, 3.5 h, 15 T.L, Izmir-pamukkale 4 h, 15 T.L )
Τοπικά κινηθήκαμε με dolmus ( 1- 4 T.L)
Για ενοικιαζόμενα δωμάτια με βασικές παροχές δώσαμε περίπου 45 ευρω στη Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη και γύρω στα 20 σε antalya, fethiye, pamukkale.
τελικά έξοδα
250 ευρω ολες οι μετακινήσεις, 250 διαμονή και κατα μέσο όρο 20 με 25 ευρω τη μέρα για ενα εστιατόριο μεσαίου budjet, street food (tavuk doner ), αφθονους φυσικους χυμους και μπύρες με πατατάκια αλα Τούρκα...
end of story
Το'πες και το'κανες... Μου εχεις βαλει τρομερες ιδεες και θα αρχισω να γεμιζω το κουμπαρα μου 
