paefstra
Member
- Μηνύματα
- 14.448
- Likes
- 46.837
(συνέχεια)
Το Γκντανσκ (Danzing) αποτέλεσε μέλος της Χανσεατικής ένωσης των πόλεων της Βαλτικής. Ο 15ος αιώνας ήταν η χρυσή εποχή της Χάνσα. Είχε καταφέρει να ιδρύσει παροικίες εμπόρων σε όλες τις πολιτείες της Βόρειας θάλασσας και της Βαλτικής. Αυτές οι παροικίες ζούσαν αυτόνομα, συμμετείχαν όμως στη διοίκηση των πόλεων που έδρευαν. Διέθετε 3 μόνιμους εμπορικούς σταθμούς στο Λονδίνο και την Μπρυζ για τον έλεγχο του εμπορίου μαλλιού και υφασμάτων και στο Μπέργκεν για τον έλεγχο της διακίνησης ξυλείας, μεταλλευμάτων και ψαριών. Η Ένωση είχε καταφέρει να επιβάλλει μονοπώλιο στο εμπόριο της Βαλτικής, υποχρεώνοντας τους τοπικούς εμπόρους να συναλλάσσονται μόνο μαζί της.
Είναι προφανές ότι οι πολιτισμικές ανταλλαγές μεταξύ των πόλεων της Χανσεατικής Ένωσης ήταν εξίσου έντονες. Γι΄αυτό και οι στενές προσόψεις των σπιτιών, τα οποία όπως και στη Φλάνδρα, υφίσταντο φορολόγηση ανάλαγα με το πλάτος της πρόσοψης κι έτσι ήταν προτιμότερο να φτιάχνουν σπίτια με μεγάλο ύψος, μήκος, αλλά πολύ στενά. Η διακόσμηση της πρόσοψης αποκάλυπτε την οικονομική ευμάρεια της οικογένειας
Το Golden Gate μιμείται το Δημαρχείο της Αμβέρσας
Θα προσπαθήσω να πω για τα πιο ενδιαφέροντα σημεία μιας βόλτας σε αυτήν την πανέμορφη πόλη.
Εκτός από την οδό Dluga, που είναι ο κεντρικότερος και μεγαλύτερος πεζόδρομος της παλιάς πόλης και ανέφερα πιο πάνω
η οδός Matriacka με τα παλαιοπωλεία (εμείς την βρήκαμε παντέρημη, λόγω Πάσχα, αλλά υποθέτω ότι θα ήταν ζωντανή τις άλλες μέρες)
και η οδός Piwna με τις αμέτρητες μπυραρίες, η οποία θα μας φιλοξενουσε τα βράδια καθως ακόμη και Πάσχα, έσφυζε από ζωή. Το pub crowling εδώ είχε και έπαθλο:αν συμπλήρωνες 6 (αν θυμάμαι καλά) επισκέψεις με κατανάλωση μπύρας σε ένα βράδυ, στην τελευταία είχες βράβευση και αναμνηστικά δωρα. Δεν το επιχειρήσαμε.
Πολύ όμορφη πλατεία με συντριβάνι η Four Quarters Fountain, απο την οποία περνούσαμε συνέχεια στον δρόμο από το ξενοδοχείο για την Παλιά Πόλη.
η παραποτάμια ξύλινη promenade από την οποία έχεις θέα όλο το γραφικό λιμάνι.
και φυσικά η αποβάθρα από όπου ξεκινούσαν και πλοιαράκια για παραποτάμια βόλτα (δεν το τολμήσαμε)
Εδώ κυριαρχούν τα πολύ όμορφα εστιατόρια (όπου φάγαμε και ίσως είμασταν τυχεροί αλλά το φαγητό ήταν σούπερ και όχι ιδιαίτερα ακριβό σε πανέμορφο χώρο) και τα καταστήματα με κοσμήματα από κεχριμπάρι. Το κεχριμπάρι είναι ενα υλικό που κυριαρχει στην περιοχή. Τα καταστήματα εδω ειχαν εξωφρενικά ακριβές τιμές, στα κοσμήματα των πλανόδιων έκανε μπαμ ότι μάλλον ήταν απομίμηση. Τελικά αγόρασα ένα ζευγάρι ασημένια σκουλαρίκια από το μουσείο του Malbork με εγγύηση αυθεντικότητας σε λογική τιμή, ελπίζοντας και να είναι αυθεντικό.
Εδώ στην αποβάθρα είναι και το Crane, η κατασκευή που ανύψωνε πλοία
Είναι εύκολο να μπεις και να δεις από κάτω τον μηχανισμό.
Κάθε μια από τις εισόδους της πόλης από το τείχος είναι πανέμορφη.
Τι χάσαμε: Την πανοραμική θέα απο την Εκκλησία Αγίου Νικολάου. Η είσοδος για το καμπαναριό άνοιγε ΚΑΙ ΑΥΤΗ την τριτη μερα μετά το Πάσχα. Πόσα να προλάβει κανείς σε ένα πρωί; Και τα milk bar. Είναι εστιατόρια που προορίζονταν για τους εργάτες με εργατικά γεύματα σε πολύ χαμηλές τιμές. Είχαμε εντοπίσει ενα δύο, αλλα αφού δεν εργαζόταν κανένας σε αργίες, δεν πρόσφεραν εργατικά γεύματα, άρα δεν λειτουργουσαν!
Γενικά οι ρυθμοί ήταν στο ρελαντί στα πάντα λόγω Πάσχα. Είδαμε για πρώτη μέρα φούρνο ανοιχτό την Τρίτη το πρωί και μας έσωσε τρεις μερες το πρωινό του ξενοδοχείου. Για τα υπόλοιπα γεύματα της μέρας δεν δυσκολευτήκαμε, τα εστιατόρια και οι μπυραρίες λειτουργούσαν κανονικά και μάλιστα με αρκετά νόστιμο και οικονομικό φαγητό.
Λόγω ψύχους (-5 βαθμούς σταθερά που το βράδυ έπεφτε και στους -8 ) το ταξί σε όλο το ταξίδι ήταν ο καλύτερος φίλος μας. Με 2 ευρώ μετακινιόσουν άνετα όταν είχαν παγώσει τα μέλη για και από το ξενοδοχείο.
Αυτά μέχρι το βράδυ της Δευτέρας. Οπου εξουθενωμένοι από το συνεχές κρύο ενώ μιλούσαμε με Ελλάδα και μαθαίναμε για κοντομάνικα, καθόμαστε στο σαλόνι του ξενοδοχείου πριν παμε για ύπνο και η τηλεόραση παίζει Πολωνικές ειδήσεις. Το άλλο πρωί θα γινόταν ο αγώνας δρόμου να δούμε ό,τι άνοιξε και ήταν ως τώρα κλειστό και το μεσημερι με λεωφορείο για Τορούν, ελπίζοντας σε καλύτερες συνθηκες αφού ήταν πιο νότια. Και τοτε πέφτει η καρτέλα με την πρόγνωση του καιρού και δείχνει ολοκληρη την Πολωνία με χιόνια. Το απελπισμένο μας γέλιο ακουστηκε σε όλο το ξενοδοχείο.
Το άλλο πρωί έγιναν επιλογές. Εγώ ήθελα οπωσδήποτε να παω στο Εθνικό Μουσείο για την Τελική Κρίση και απο κει αν προλάβω να ρίξω μια ματιά στο Shakespeare Theater δίπλα που ήταν αρχιτεκτονικα πολυ ενδιαφέρον και με ωραία θέα. Χωριστήκαμε για να μην καταπιεζόμαστε και γιατί το πίστευα ότιι θα έβλεπα πιο χαλαρά το Μουσείο χωρις πιεση να το ξεπετάξω.
Το Μουσείο είναι στην αλλη πλευρά της πόλης. Το σκεφτηκα να παρω ταξί λόγω του κρύου, αλλά η πόλη μου ειχε αρέσει πραγματικά παρα πολύ και προτίμησα μια τελευταία βόλτα. Ενα εικοσάλεπτο περπάτημα ήταν. Το μουείο είναι ένα εξαιρετικό κτίριο εξωτερικά.
Καμία ουρά απ' έξω, καμία στο γκισέ των εισιτηρίων. Δέχονται να μου βγάλουν δωρεάν φοιτητικο εισιτηριο. Και ανεβάινω στον πανω όροφο και είναι μπροστά μου αυτό που ήθελα διακαώς να δω, το αριστούργημα του Hans Memling Τελική Κρίση. Σε μια άδεια αιθουσα!
Θες να φταιγε η αργία, θες το κρύο, θες που δεν το ξέρουν και τόσοι, ενώ είναι ενα από τα μεγαλειωδέστερα τρίπτυχα που εχω δει, εγώ πάντως είχα την ευκαιρία να το χαρώ ολομόναχη, όση ώρα ήθελα. Φωτογραφίες, επιτέλους, ελεύθερα.
Θα μπορούσα να ανεβάσω δεκάδες φωτογραφιες από τα εργα του μουσείου, καθώς μοιάζει σαν να διακτινίστηκε το Βέλγιο και η Ολλανδία εδώ. Σαν να μην είσαι Πολωνία. Όλος ο επανω όροφος είναι αφιερωμένος στου Φλαμανδούς.
Αλλά δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ενθoυσιασμό μου και να μην παραθέσω το έργο "Σίβυλλα και Αινείας στον Άδη" του Van Swanenburgh (1600).
Και ένα έργο που φανερώνει τη βαθιά σχέση της χώρας κατά την περίοδο της Επιστημονικής Επανάστασης (16ος-17ος αι.) με την αστρονομία ( Hevelius και Κοπέρνικος, εξάλλου για τον δεύτερο φεύγαμε το ίδιο μεσημερι για διήμερο στο Τορούν): "Η Αγία Τριάδα και το Πτολεμαικό Μοντέλο του Κόσμου" του Hermann Han, 1610.
Φεύγοντας επέλεξα να δω το Shakespeare Theater, έργο σύγχρονης αρχιτεκτονικής και εντυπωσιακότατο, και ας έχανα τη θέα απο το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Είναι χτισμένο πάνω στα απομεινάρια Σεξπιρικού θεάτρου του 17ου αιώνα όπου περιοδεύοντες αγγλικοί θίασοι έπαιζαν έργα τυ Ελισσαβετιανού θεάτρου. Αρχιτέκτονας του νέου θεάτρου ο Renato Rizzi, χρησιμοποιησε τις επιρροές που λεγεται ότι είχε το παλιό θέατρο από το Fortune Playhouse του Λονδίνου, μια σεξπηρική σκηνή συνομήλικη με το Globe Theater.
Το ωραίο με αυτό το κτίριο είναι ότι αφού δεν με άφησαν να μπω μέσα σε ωρες μη λειτουργίας, αν και μπήκε ένα σχολείο, κάνεις μια καταπληκτική βόλτα στον εξώστη- ταράτσα σου με καταπληκτική θέα στην πλευά αυτή του Γκντανσκ.
Απο εδω θα έχω τις τελευταίες σχεδόν εικόνες από την πόλη, πριν καταλήξω για τελευταία φορά στην Dluga και μετά ξενοδοχείο για αναχώρηση για Τορούν
[Κατά την δεύτερη μέρα της διαμονής μας στο Γκντανσκ έγινε ημερήσια στη Τευτονικό κάστρο του Malbork. Πάλι καλά που δεν ήταν κι αυτό κλειστο...Θεώρησα ότι, αν και ήταν μια πολύ ωραία εκδρομή, θα ήταν καλό να μην μπερδέψω και αυτές τις εικόνες με το Γκντανσκ, ειδικά σε μια ιστορία με ύφος σπονδυλωτό]
Το Γκντανσκ (Danzing) αποτέλεσε μέλος της Χανσεατικής ένωσης των πόλεων της Βαλτικής. Ο 15ος αιώνας ήταν η χρυσή εποχή της Χάνσα. Είχε καταφέρει να ιδρύσει παροικίες εμπόρων σε όλες τις πολιτείες της Βόρειας θάλασσας και της Βαλτικής. Αυτές οι παροικίες ζούσαν αυτόνομα, συμμετείχαν όμως στη διοίκηση των πόλεων που έδρευαν. Διέθετε 3 μόνιμους εμπορικούς σταθμούς στο Λονδίνο και την Μπρυζ για τον έλεγχο του εμπορίου μαλλιού και υφασμάτων και στο Μπέργκεν για τον έλεγχο της διακίνησης ξυλείας, μεταλλευμάτων και ψαριών. Η Ένωση είχε καταφέρει να επιβάλλει μονοπώλιο στο εμπόριο της Βαλτικής, υποχρεώνοντας τους τοπικούς εμπόρους να συναλλάσσονται μόνο μαζί της.
Είναι προφανές ότι οι πολιτισμικές ανταλλαγές μεταξύ των πόλεων της Χανσεατικής Ένωσης ήταν εξίσου έντονες. Γι΄αυτό και οι στενές προσόψεις των σπιτιών, τα οποία όπως και στη Φλάνδρα, υφίσταντο φορολόγηση ανάλαγα με το πλάτος της πρόσοψης κι έτσι ήταν προτιμότερο να φτιάχνουν σπίτια με μεγάλο ύψος, μήκος, αλλά πολύ στενά. Η διακόσμηση της πρόσοψης αποκάλυπτε την οικονομική ευμάρεια της οικογένειας
Το Golden Gate μιμείται το Δημαρχείο της Αμβέρσας
Θα προσπαθήσω να πω για τα πιο ενδιαφέροντα σημεία μιας βόλτας σε αυτήν την πανέμορφη πόλη.
Εκτός από την οδό Dluga, που είναι ο κεντρικότερος και μεγαλύτερος πεζόδρομος της παλιάς πόλης και ανέφερα πιο πάνω
η οδός Matriacka με τα παλαιοπωλεία (εμείς την βρήκαμε παντέρημη, λόγω Πάσχα, αλλά υποθέτω ότι θα ήταν ζωντανή τις άλλες μέρες)
και η οδός Piwna με τις αμέτρητες μπυραρίες, η οποία θα μας φιλοξενουσε τα βράδια καθως ακόμη και Πάσχα, έσφυζε από ζωή. Το pub crowling εδώ είχε και έπαθλο:αν συμπλήρωνες 6 (αν θυμάμαι καλά) επισκέψεις με κατανάλωση μπύρας σε ένα βράδυ, στην τελευταία είχες βράβευση και αναμνηστικά δωρα. Δεν το επιχειρήσαμε.
Πολύ όμορφη πλατεία με συντριβάνι η Four Quarters Fountain, απο την οποία περνούσαμε συνέχεια στον δρόμο από το ξενοδοχείο για την Παλιά Πόλη.
η παραποτάμια ξύλινη promenade από την οποία έχεις θέα όλο το γραφικό λιμάνι.
και φυσικά η αποβάθρα από όπου ξεκινούσαν και πλοιαράκια για παραποτάμια βόλτα (δεν το τολμήσαμε)
Εδώ κυριαρχούν τα πολύ όμορφα εστιατόρια (όπου φάγαμε και ίσως είμασταν τυχεροί αλλά το φαγητό ήταν σούπερ και όχι ιδιαίτερα ακριβό σε πανέμορφο χώρο) και τα καταστήματα με κοσμήματα από κεχριμπάρι. Το κεχριμπάρι είναι ενα υλικό που κυριαρχει στην περιοχή. Τα καταστήματα εδω ειχαν εξωφρενικά ακριβές τιμές, στα κοσμήματα των πλανόδιων έκανε μπαμ ότι μάλλον ήταν απομίμηση. Τελικά αγόρασα ένα ζευγάρι ασημένια σκουλαρίκια από το μουσείο του Malbork με εγγύηση αυθεντικότητας σε λογική τιμή, ελπίζοντας και να είναι αυθεντικό.
Εδώ στην αποβάθρα είναι και το Crane, η κατασκευή που ανύψωνε πλοία
Είναι εύκολο να μπεις και να δεις από κάτω τον μηχανισμό.
Κάθε μια από τις εισόδους της πόλης από το τείχος είναι πανέμορφη.
Τι χάσαμε: Την πανοραμική θέα απο την Εκκλησία Αγίου Νικολάου. Η είσοδος για το καμπαναριό άνοιγε ΚΑΙ ΑΥΤΗ την τριτη μερα μετά το Πάσχα. Πόσα να προλάβει κανείς σε ένα πρωί; Και τα milk bar. Είναι εστιατόρια που προορίζονταν για τους εργάτες με εργατικά γεύματα σε πολύ χαμηλές τιμές. Είχαμε εντοπίσει ενα δύο, αλλα αφού δεν εργαζόταν κανένας σε αργίες, δεν πρόσφεραν εργατικά γεύματα, άρα δεν λειτουργουσαν!
Γενικά οι ρυθμοί ήταν στο ρελαντί στα πάντα λόγω Πάσχα. Είδαμε για πρώτη μέρα φούρνο ανοιχτό την Τρίτη το πρωί και μας έσωσε τρεις μερες το πρωινό του ξενοδοχείου. Για τα υπόλοιπα γεύματα της μέρας δεν δυσκολευτήκαμε, τα εστιατόρια και οι μπυραρίες λειτουργούσαν κανονικά και μάλιστα με αρκετά νόστιμο και οικονομικό φαγητό.
Λόγω ψύχους (-5 βαθμούς σταθερά που το βράδυ έπεφτε και στους -8 ) το ταξί σε όλο το ταξίδι ήταν ο καλύτερος φίλος μας. Με 2 ευρώ μετακινιόσουν άνετα όταν είχαν παγώσει τα μέλη για και από το ξενοδοχείο.
Αυτά μέχρι το βράδυ της Δευτέρας. Οπου εξουθενωμένοι από το συνεχές κρύο ενώ μιλούσαμε με Ελλάδα και μαθαίναμε για κοντομάνικα, καθόμαστε στο σαλόνι του ξενοδοχείου πριν παμε για ύπνο και η τηλεόραση παίζει Πολωνικές ειδήσεις. Το άλλο πρωί θα γινόταν ο αγώνας δρόμου να δούμε ό,τι άνοιξε και ήταν ως τώρα κλειστό και το μεσημερι με λεωφορείο για Τορούν, ελπίζοντας σε καλύτερες συνθηκες αφού ήταν πιο νότια. Και τοτε πέφτει η καρτέλα με την πρόγνωση του καιρού και δείχνει ολοκληρη την Πολωνία με χιόνια. Το απελπισμένο μας γέλιο ακουστηκε σε όλο το ξενοδοχείο.
Το άλλο πρωί έγιναν επιλογές. Εγώ ήθελα οπωσδήποτε να παω στο Εθνικό Μουσείο για την Τελική Κρίση και απο κει αν προλάβω να ρίξω μια ματιά στο Shakespeare Theater δίπλα που ήταν αρχιτεκτονικα πολυ ενδιαφέρον και με ωραία θέα. Χωριστήκαμε για να μην καταπιεζόμαστε και γιατί το πίστευα ότιι θα έβλεπα πιο χαλαρά το Μουσείο χωρις πιεση να το ξεπετάξω.
Το Μουσείο είναι στην αλλη πλευρά της πόλης. Το σκεφτηκα να παρω ταξί λόγω του κρύου, αλλά η πόλη μου ειχε αρέσει πραγματικά παρα πολύ και προτίμησα μια τελευταία βόλτα. Ενα εικοσάλεπτο περπάτημα ήταν. Το μουείο είναι ένα εξαιρετικό κτίριο εξωτερικά.
Καμία ουρά απ' έξω, καμία στο γκισέ των εισιτηρίων. Δέχονται να μου βγάλουν δωρεάν φοιτητικο εισιτηριο. Και ανεβάινω στον πανω όροφο και είναι μπροστά μου αυτό που ήθελα διακαώς να δω, το αριστούργημα του Hans Memling Τελική Κρίση. Σε μια άδεια αιθουσα!
Θες να φταιγε η αργία, θες το κρύο, θες που δεν το ξέρουν και τόσοι, ενώ είναι ενα από τα μεγαλειωδέστερα τρίπτυχα που εχω δει, εγώ πάντως είχα την ευκαιρία να το χαρώ ολομόναχη, όση ώρα ήθελα. Φωτογραφίες, επιτέλους, ελεύθερα.
Θα μπορούσα να ανεβάσω δεκάδες φωτογραφιες από τα εργα του μουσείου, καθώς μοιάζει σαν να διακτινίστηκε το Βέλγιο και η Ολλανδία εδώ. Σαν να μην είσαι Πολωνία. Όλος ο επανω όροφος είναι αφιερωμένος στου Φλαμανδούς.
Αλλά δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ενθoυσιασμό μου και να μην παραθέσω το έργο "Σίβυλλα και Αινείας στον Άδη" του Van Swanenburgh (1600).
Και ένα έργο που φανερώνει τη βαθιά σχέση της χώρας κατά την περίοδο της Επιστημονικής Επανάστασης (16ος-17ος αι.) με την αστρονομία ( Hevelius και Κοπέρνικος, εξάλλου για τον δεύτερο φεύγαμε το ίδιο μεσημερι για διήμερο στο Τορούν): "Η Αγία Τριάδα και το Πτολεμαικό Μοντέλο του Κόσμου" του Hermann Han, 1610.
Φεύγοντας επέλεξα να δω το Shakespeare Theater, έργο σύγχρονης αρχιτεκτονικής και εντυπωσιακότατο, και ας έχανα τη θέα απο το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Είναι χτισμένο πάνω στα απομεινάρια Σεξπιρικού θεάτρου του 17ου αιώνα όπου περιοδεύοντες αγγλικοί θίασοι έπαιζαν έργα τυ Ελισσαβετιανού θεάτρου. Αρχιτέκτονας του νέου θεάτρου ο Renato Rizzi, χρησιμοποιησε τις επιρροές που λεγεται ότι είχε το παλιό θέατρο από το Fortune Playhouse του Λονδίνου, μια σεξπηρική σκηνή συνομήλικη με το Globe Theater.
Το ωραίο με αυτό το κτίριο είναι ότι αφού δεν με άφησαν να μπω μέσα σε ωρες μη λειτουργίας, αν και μπήκε ένα σχολείο, κάνεις μια καταπληκτική βόλτα στον εξώστη- ταράτσα σου με καταπληκτική θέα στην πλευά αυτή του Γκντανσκ.
Απο εδω θα έχω τις τελευταίες σχεδόν εικόνες από την πόλη, πριν καταλήξω για τελευταία φορά στην Dluga και μετά ξενοδοχείο για αναχώρηση για Τορούν
[Κατά την δεύτερη μέρα της διαμονής μας στο Γκντανσκ έγινε ημερήσια στη Τευτονικό κάστρο του Malbork. Πάλι καλά που δεν ήταν κι αυτό κλειστο...Θεώρησα ότι, αν και ήταν μια πολύ ωραία εκδρομή, θα ήταν καλό να μην μπερδέψω και αυτές τις εικόνες με το Γκντανσκ, ειδικά σε μια ιστορία με ύφος σπονδυλωτό]
Last edited: