s-travelholic
Member
- Μηνύματα
- 55
- Likes
- 346
12.13.ΓΕΩΡΓΙΑ-ΤΙΦΛΙΔΑ & Zhinvali-Ananuri-Gudauri-Pasanauri-Kazbegi
Το hostel που έμεινα στο Ερεβάν, το Envoy, έχει και υποκατάστημα Τιφλίδας και ενώ δεν είχε δωμάτιο για να μείνω, είχα κλείσει με αυτούς εκδρομή σε Zhinvali-Ananuri-Gudauri-Pasanauri-Kazbegi.
H διαδρομή διασχίζει την Γεωργιανή στρατιωτική λεωφόρο, έναν δρόμο που φτιάχτηκε στο σημείο που αποτελεί πέρασμα από την αρχαιότητα.
To Zhinvali είναι ένα υδροηλεκτρικό φράγμα στο ποταμό Aragvi στα βουνά του Καυκάσου.Το Ananuri είναι ένα κάστρο με εκκλησίες στο εσωτερικό, στις όχθες του φράγματος. Η εικόνα είναι χιλιοφωτογραφημένη, η έκδοση του LP της εποχής είχε αυτό για εξώφυλλο.
Στο Gudauri βρίσκεται το μνημείο της ρωσογεωργιανής φιλίας, φτιάχτηκε το 1983 για τα 100 χρόνια φιλίας των δύο λαών. Είναι ένα πολύχρωμο μπαλκόνι με καταπληκτική θέα στα βουνά του Καυκάσου αλλά για την φιλία τι να σας πω, είναι περίπλοκο που δηλώνουν και κάποιοι στο facebook για την σχέση τους.
Η περιοχή έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ως θέρετρο για σκι, πολλοί Φινλανδοί έχουν χτίσει σπίτια στην περιοχή.
Καθ οδόν είδαμε και κάτι εκτρώματα κομμουνιστικής εποχής.Τα διαμερίσματα της εποχής εκείνης λέει, είχαν λεπτούς τοίχους για να μην υπάρχουν μυστικά και πολύ μικρές κουζίνες για να μην συναθροίζονται.
To highlight της ημέρας όμως ήταν το Kazbegi, μία πόλη στα 1750 μέτρα, 15 χλμ στα σύνορα με την Ρωσία με την εκκλησία της Αγίας Τριάδας (Tsminda Sameda) στην κορυφή του λόφου. Αυτή κι αν είναι πολυφωτογραφημένη!
Για να ανεβείς πάνω θέλεις μία ώρα περίπου και παραδόξως το κατέβασμα είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί είναι πολύ απότομα. Αλλιώς παίρνεις ένα 4χ4 και έφτασες!
Εγώ προτίμησα το 4χ4 διότι είχε αρχίσει ένα ψιλόβροχο και δεν είχα καμία όρεξη να αρρωστήσω. Είχα πάρει μάλλον ακατάλληλα ρούχα, όχι αρκετά ζεστά για το κρύο που είχε. Αφού όταν φτάσαμε στην εκκλησία και έπρεπε
να καλυφθούμε με όλα τα "παρεό" και τις μαντίλες για να μπούμε, εγώ τα φορούσα μέχρι να φύγουμε για να ζεσταθεί λίγο το κοκκαλάκι μου.
Μετά την εκκλησία πήγαμε για φαγητό σε ένα σπίτι. Η οικοδέσποινα δεν είχε μόνο ετοιμάσει ένα σωρό φαγητό αλλά είχε συνομωτήσει με τον ξεναγό και είχε ετοιμάσει μία τούρτα για την Jennifer που είχε τα γενέθλια της εκείνη την ημέρα. Ήπιαμε και κόκκινο κρασί της περιοχής ( ήξερες ότι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην Γεωργία , μεγάλα πήλινα δοχεία που στο εσωτερικό τους υπήρχαν τα αρχαιότερα μέχρι σήμερα ίχνη κρασιού, ηλικίας περίπου 8.000 ετών
και ένα άλλο ποτό-δυναμίτη ( redbull αλά Καύκασος). Στο τέλος κάναμε και μάθημα μαγειρικής, φτιάχνοντας khinkali (χινκάλι) ένα από τα πιο παραδοσιακά πιάτα στη Γεωργία,ένα μεγάλο ντάμπλινγ είναι βασικά γεμισμένο με κρέας.
Γυρίσαμε αργά το βράδυ στην Τιφλίδα και γνώρισα ένα νέο συγκάτοικο, τον πρώτο άνθρωπο από το Ουζμπεκιστάν που έχω συναντήσει, έχει φύγει από την χώρα γιατί μισεί τον Πρόεδρο και ζει στην Νέα Υόρκη δουλεύοντας ως προγραμματιστής.Μου χάρισε και την ομπρέλα του γιατί θα επέστρεφε την άλλη μέρα πίσω στο γιου-ες.
Το άλλο πρωί, βρέθηκα να παίρνω πρωινό με έναν τύπο από την Σαγκάη που έτρωγε τα pancakes με κάτι δικό τους που μύριζε σαν τουρσί! Θέλει φαντασία αυτό, τι σιρόπια σφενδάμου και μλκς, αυτά είναι για τύπους χωρίς φαντασία!
Το πρωί έβρεχε και την άραξα στο hostel, γνώρισα ένα Φινλανδό τενόρο που ζει 6 μήνες στην Κολομβία και τον υπόλοιπο καιρό συνδυάζει συναυλίες με ταξίδια. Έσκασα πάλι από την ζήλεια μου.
Μόλις η βροχή σταμάτησε βγήκα μία βόλτα. Το να διασχίσω δρόμο στην Τιφλίδα αποδείχθηκε το πιο περιπετειώδες μέρος του ταξιδιού. Φανάρια δεν υπάρχουν, οι οδηγοί πάνε σαν τρελοί, λίγες γέφυρες και υπόγειες διαβάσεις και τελικά σώθηκα με την εξής λύση:Διέσχιζα τον δρόμο μόνο όταν έβλεπα κάποιον ντόπιο να το κάνει χαχα
Η Τιφλίδα είναι μια όμορφη πόλη. Η αρχιτεκτονική της είναι ένα μείγμα από μεσαιωνικά, νεοκλασικά, αρ νουβό, σταλινικά και μοντέρνα οικοδομήματα αλλά και κάποια με "ανατολιτικές" επιρροές.
Επισκέφθηκα το νέο κτίριο Δημόσιας Διοίκησης, που μοιάζει με μανιτάρι, είναι εντυπωσιακό αρχιτεκτονικά αλλά και πρακτικά αφού εξυπηρετεί καθημερινά 15.000 πολίτες, μέσα από τις 400 διαφορετικές υπηρεσίες που φιλοξενεί.Μπορείς να βγάλεις από ταυτότητα, μέχρι να κάνεις έναρξη επιχείρησης.
Έκανα τις βόλτες μου, έφαγα khachapuri ξανά, καρπούζι κερασμένο από τον Αlex στο hostel και πήγα για ύπνο αφού μάλλον είχα ψιλοαρρωστήσει με το κρύο στο Kazbegi.
Το hostel που έμεινα στο Ερεβάν, το Envoy, έχει και υποκατάστημα Τιφλίδας και ενώ δεν είχε δωμάτιο για να μείνω, είχα κλείσει με αυτούς εκδρομή σε Zhinvali-Ananuri-Gudauri-Pasanauri-Kazbegi.
H διαδρομή διασχίζει την Γεωργιανή στρατιωτική λεωφόρο, έναν δρόμο που φτιάχτηκε στο σημείο που αποτελεί πέρασμα από την αρχαιότητα.
To Zhinvali είναι ένα υδροηλεκτρικό φράγμα στο ποταμό Aragvi στα βουνά του Καυκάσου.Το Ananuri είναι ένα κάστρο με εκκλησίες στο εσωτερικό, στις όχθες του φράγματος. Η εικόνα είναι χιλιοφωτογραφημένη, η έκδοση του LP της εποχής είχε αυτό για εξώφυλλο.
Στο Gudauri βρίσκεται το μνημείο της ρωσογεωργιανής φιλίας, φτιάχτηκε το 1983 για τα 100 χρόνια φιλίας των δύο λαών. Είναι ένα πολύχρωμο μπαλκόνι με καταπληκτική θέα στα βουνά του Καυκάσου αλλά για την φιλία τι να σας πω, είναι περίπλοκο που δηλώνουν και κάποιοι στο facebook για την σχέση τους.
Η περιοχή έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ως θέρετρο για σκι, πολλοί Φινλανδοί έχουν χτίσει σπίτια στην περιοχή.
Καθ οδόν είδαμε και κάτι εκτρώματα κομμουνιστικής εποχής.Τα διαμερίσματα της εποχής εκείνης λέει, είχαν λεπτούς τοίχους για να μην υπάρχουν μυστικά και πολύ μικρές κουζίνες για να μην συναθροίζονται.
To highlight της ημέρας όμως ήταν το Kazbegi, μία πόλη στα 1750 μέτρα, 15 χλμ στα σύνορα με την Ρωσία με την εκκλησία της Αγίας Τριάδας (Tsminda Sameda) στην κορυφή του λόφου. Αυτή κι αν είναι πολυφωτογραφημένη!
Για να ανεβείς πάνω θέλεις μία ώρα περίπου και παραδόξως το κατέβασμα είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί είναι πολύ απότομα. Αλλιώς παίρνεις ένα 4χ4 και έφτασες!
Εγώ προτίμησα το 4χ4 διότι είχε αρχίσει ένα ψιλόβροχο και δεν είχα καμία όρεξη να αρρωστήσω. Είχα πάρει μάλλον ακατάλληλα ρούχα, όχι αρκετά ζεστά για το κρύο που είχε. Αφού όταν φτάσαμε στην εκκλησία και έπρεπε
να καλυφθούμε με όλα τα "παρεό" και τις μαντίλες για να μπούμε, εγώ τα φορούσα μέχρι να φύγουμε για να ζεσταθεί λίγο το κοκκαλάκι μου.
Μετά την εκκλησία πήγαμε για φαγητό σε ένα σπίτι. Η οικοδέσποινα δεν είχε μόνο ετοιμάσει ένα σωρό φαγητό αλλά είχε συνομωτήσει με τον ξεναγό και είχε ετοιμάσει μία τούρτα για την Jennifer που είχε τα γενέθλια της εκείνη την ημέρα. Ήπιαμε και κόκκινο κρασί της περιοχής ( ήξερες ότι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην Γεωργία , μεγάλα πήλινα δοχεία που στο εσωτερικό τους υπήρχαν τα αρχαιότερα μέχρι σήμερα ίχνη κρασιού, ηλικίας περίπου 8.000 ετών
και ένα άλλο ποτό-δυναμίτη ( redbull αλά Καύκασος). Στο τέλος κάναμε και μάθημα μαγειρικής, φτιάχνοντας khinkali (χινκάλι) ένα από τα πιο παραδοσιακά πιάτα στη Γεωργία,ένα μεγάλο ντάμπλινγ είναι βασικά γεμισμένο με κρέας.Γυρίσαμε αργά το βράδυ στην Τιφλίδα και γνώρισα ένα νέο συγκάτοικο, τον πρώτο άνθρωπο από το Ουζμπεκιστάν που έχω συναντήσει, έχει φύγει από την χώρα γιατί μισεί τον Πρόεδρο και ζει στην Νέα Υόρκη δουλεύοντας ως προγραμματιστής.Μου χάρισε και την ομπρέλα του γιατί θα επέστρεφε την άλλη μέρα πίσω στο γιου-ες.
Το άλλο πρωί, βρέθηκα να παίρνω πρωινό με έναν τύπο από την Σαγκάη που έτρωγε τα pancakes με κάτι δικό τους που μύριζε σαν τουρσί! Θέλει φαντασία αυτό, τι σιρόπια σφενδάμου και μλκς, αυτά είναι για τύπους χωρίς φαντασία!
Το πρωί έβρεχε και την άραξα στο hostel, γνώρισα ένα Φινλανδό τενόρο που ζει 6 μήνες στην Κολομβία και τον υπόλοιπο καιρό συνδυάζει συναυλίες με ταξίδια. Έσκασα πάλι από την ζήλεια μου.
Μόλις η βροχή σταμάτησε βγήκα μία βόλτα. Το να διασχίσω δρόμο στην Τιφλίδα αποδείχθηκε το πιο περιπετειώδες μέρος του ταξιδιού. Φανάρια δεν υπάρχουν, οι οδηγοί πάνε σαν τρελοί, λίγες γέφυρες και υπόγειες διαβάσεις και τελικά σώθηκα με την εξής λύση:Διέσχιζα τον δρόμο μόνο όταν έβλεπα κάποιον ντόπιο να το κάνει χαχα
Η Τιφλίδα είναι μια όμορφη πόλη. Η αρχιτεκτονική της είναι ένα μείγμα από μεσαιωνικά, νεοκλασικά, αρ νουβό, σταλινικά και μοντέρνα οικοδομήματα αλλά και κάποια με "ανατολιτικές" επιρροές.
Επισκέφθηκα το νέο κτίριο Δημόσιας Διοίκησης, που μοιάζει με μανιτάρι, είναι εντυπωσιακό αρχιτεκτονικά αλλά και πρακτικά αφού εξυπηρετεί καθημερινά 15.000 πολίτες, μέσα από τις 400 διαφορετικές υπηρεσίες που φιλοξενεί.Μπορείς να βγάλεις από ταυτότητα, μέχρι να κάνεις έναρξη επιχείρησης.
Έκανα τις βόλτες μου, έφαγα khachapuri ξανά, καρπούζι κερασμένο από τον Αlex στο hostel και πήγα για ύπνο αφού μάλλον είχα ψιλοαρρωστήσει με το κρύο στο Kazbegi.
Last edited:
