s-travelholic
Member
- Μηνύματα
- 55
- Likes
- 346
10.11 ON THE WAY TO ΓΕΩΡΓΙΑ + TIBLISI & DAVIT GAREJA
Το hostel που έμεινα στο Ερεβάν, το Envoy, διοργανώνει εβδομαδιαίως εκδρομή προς Τιφλίδα και αντιστρόφως, σταματώντας σε κάποια από τα αξιοθέατα του βορρά της Αρμενίας. Ευκαιρία ήταν λοιπόν να πάω στην Τιφλίδα με αυτό τον τρόπο και σας το προτείνω, δεν χρειάζεται φυσικά να μένεις στο hostel. Η συγκάτοικος μου στο δωμάτιο,η Αμερικανίδα traveholic που έγραψα χθες -η οποία δεν είχε κενή σελίδα στο 50φυλλο διαβατήριο της (από τη ζήλεια μου το λέω αυτό γιατί πρώτον είναι καθηγήτρια και δεύτερον δουλεύει στην Ελβετία δλδ και χρόνος και χρήμα για ταξίδια)- θα ακολουθούσε και αυτή, ε λοιπόν η διαδρομή αυτή ήταν η αφορμή να ξεκινήσει άλλο ένα ωραίο παρεάκι με την Jennifer και αργότερα και τον Jeremy που ήταν κι αυτός στο ίδιο λεωφορείο.
Είδαμε τις χιονισμένες κορυφές του Aragat του ψηλότερου βουνού της χώρας, φάγαμε νόστιμη πίτα με κοτόπουλο και καρύδια στο φημισμένο για τις πίτες του Αparan, επισκεφθήκαμε τα μοναστήρια Sanahin & Haghpat,μοναδικά αριστουργήματα της Αρμενικής αρχιτεκτονικής, που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Επίσης το μοναστήρι AKHTALA, διαφορετικό από τα σχεδόν "γυμνά" εσωτερικά των υπολοίπων, αποτέλεσμα της γεωργιανής επιρροής.
Ε μάθαμε και μερικά ανέκδοτα που λέγονται μεταξύ των δύο χωρών. Οι Γεωργιανοί λένε ότι ο Θεός έδωσε το τελευταίο κομμάτι γης στους Αρμένιους,ότι είχε απομείνει σκέτα βουνά και βράχοι. Όταν εμφανίστηκαν οι Γεωργιανοί, αναγκάστηκε να τους δώσει το κομμάτι που είχε κρατήσει για τον εαυτό του,με ποτάμια, λίμνες,βουνά,θάλασσα, τα πάντα!
Οι Αρμένιοι πάλι λένε ότι όταν μοίραζε ο Θεός αλφάβητο, πήραν όλοι και μετά κάθησε να ξεκουραστεί και να φάει. Εμφανίστηκαν οι Γεωργιανοί και πάλι κι ο Θεός νευρίασε που τον ενοχλούσαν και τους πέταξε τα σπαγγέτι που έτρωγε. Έτσι έφτιαξαν οι γεωργιανοί το αλφάβητο τους!
Οι Αρμένιοι είναι περήφανοι για το μοναδικό τους αλφάβητο, υπάρχει και Μουσείο της Αλφαβήτας κάπου εκεί στο βορρά.
Σταματήσαμε σε ένα σπίτι για φαγητό σε μια ρεματιά. Ένα σπίτι αγροτικό, για να πας τουαλέτα είχε μια αυτοσχέδια σκάλα φτιαγμένη από παλιές πόρτες.Δύο μικρά παιδιά παίζανε με το νερό σε μία αυτοσχέδια σιδερένια πισίνα. Το τραπέζι μας περίμενε στρωμένο με ένα σωρό φαγητά.Για αναψυκτικό,είχε ένα υπέργλυκο ρόφημα από αχλάδι που είχα δοκιμάσει και σε άλλα μέρη, δεν θυμάμαι πως το λένε.
Φτάσαμε στην Τιφλίδα το βράδυ πια. Είχα κλείσει ένα hostel στο κέντρο, πολύ καλή επιλογή.Ήταν πιο πολύ σαν να έμενα σε ένα διαμέρισμα με φίλους. Ο Αλεξ ο ιδιοκτήτης του μας έφτιαχνε κάθε μέρα pancakes, μοιραζόταν μαζί μου το καρπούζι του και παραμένει από τότε ο πιο φανατικός ακόλουθος των ταξιδιών μου κι εγώ της παρέας του hostel του.
Συνάντησα μία παρέα με 3 Τούρκους ταξιδιώτες που μόλις είχαν επιστρέψει από το Svaneti. Αυτό είναι ένα καταπληκτικό μέρος στον Καύκασο, ανάμεσα στις κορυφές των 3-5χιλ μέτρων ξεπροβάλλουν πέτρινοι πύργοι μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO κι αυτοί. Δυστυχώς οι πτήσεις ήταν κλεισμένες όλο το μήνα και είχα αποκλείσει την επίσκεψη. Οι γείτονες με κέρασαν καφέ και σοκολάτα και μου έδειξαν όλο το φωτογραφικό υλικό από την περιοχή.
Στην επόμενη επίσκεψη λοιπόν!
Την επόμενη ημέρα είχα ραντεβού με την Jennifer και τον Jeremy να πάμε μαζί σε ένα σύμπλεγμα μοναστηριών το David Gareja.Το πρώτο από αυτά, το Lavra monastery, λειτουργεί ακόμα.Τα frescoes έχουν βανδαλιστεί σε μεγάλο βαθμό από Μογγόλους, Άραβες αλλά και από την εποχή της ΕΣΣΔ που χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς.
Υπάρχουν ακόμα εκκλησίες-σπηλιές, δηλητηριώδη φίδια και τα σύνορα του Αζερμπαϊτζάν σε απόσταση αναπνοής.
Το highight της ημέρας ήταν το εστιατόριο OASIS στην μέση του πουθενά. Ένα κτίσμα σαν αποθήκη/στάβλος σε ένα αγροτικό τοπίο με πολύ ενδιαφέρουσα διακόσμηση. Δεν θυμάμαι πως και γιατί ήμουν μόνη εκεί χωρίς το
παρεάκι αλλά βρέθηκα να τρώω khachapuri με μια υπέροχη γαλλίδα 6-7 δεκαετιών που ταξιδεύει συνέχεια τα τελευταία 8 χρόνια! (από την ζήλεια μου κιτρίνισα πάλι)
Το khachapuri για την ιστορία δεν είναι απλά το εθνικό τους φαγητό, μετράνε λένε τον πληθωρισμό της χώρας με βάση τον δείκτη τιμής του!
Το hostel που έμεινα στο Ερεβάν, το Envoy, διοργανώνει εβδομαδιαίως εκδρομή προς Τιφλίδα και αντιστρόφως, σταματώντας σε κάποια από τα αξιοθέατα του βορρά της Αρμενίας. Ευκαιρία ήταν λοιπόν να πάω στην Τιφλίδα με αυτό τον τρόπο και σας το προτείνω, δεν χρειάζεται φυσικά να μένεις στο hostel. Η συγκάτοικος μου στο δωμάτιο,η Αμερικανίδα traveholic που έγραψα χθες -η οποία δεν είχε κενή σελίδα στο 50φυλλο διαβατήριο της (από τη ζήλεια μου το λέω αυτό γιατί πρώτον είναι καθηγήτρια και δεύτερον δουλεύει στην Ελβετία δλδ και χρόνος και χρήμα για ταξίδια)- θα ακολουθούσε και αυτή, ε λοιπόν η διαδρομή αυτή ήταν η αφορμή να ξεκινήσει άλλο ένα ωραίο παρεάκι με την Jennifer και αργότερα και τον Jeremy που ήταν κι αυτός στο ίδιο λεωφορείο.
Είδαμε τις χιονισμένες κορυφές του Aragat του ψηλότερου βουνού της χώρας, φάγαμε νόστιμη πίτα με κοτόπουλο και καρύδια στο φημισμένο για τις πίτες του Αparan, επισκεφθήκαμε τα μοναστήρια Sanahin & Haghpat,μοναδικά αριστουργήματα της Αρμενικής αρχιτεκτονικής, που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Επίσης το μοναστήρι AKHTALA, διαφορετικό από τα σχεδόν "γυμνά" εσωτερικά των υπολοίπων, αποτέλεσμα της γεωργιανής επιρροής.
Ε μάθαμε και μερικά ανέκδοτα που λέγονται μεταξύ των δύο χωρών. Οι Γεωργιανοί λένε ότι ο Θεός έδωσε το τελευταίο κομμάτι γης στους Αρμένιους,ότι είχε απομείνει σκέτα βουνά και βράχοι. Όταν εμφανίστηκαν οι Γεωργιανοί, αναγκάστηκε να τους δώσει το κομμάτι που είχε κρατήσει για τον εαυτό του,με ποτάμια, λίμνες,βουνά,θάλασσα, τα πάντα!
Οι Αρμένιοι πάλι λένε ότι όταν μοίραζε ο Θεός αλφάβητο, πήραν όλοι και μετά κάθησε να ξεκουραστεί και να φάει. Εμφανίστηκαν οι Γεωργιανοί και πάλι κι ο Θεός νευρίασε που τον ενοχλούσαν και τους πέταξε τα σπαγγέτι που έτρωγε. Έτσι έφτιαξαν οι γεωργιανοί το αλφάβητο τους!
Οι Αρμένιοι είναι περήφανοι για το μοναδικό τους αλφάβητο, υπάρχει και Μουσείο της Αλφαβήτας κάπου εκεί στο βορρά.
Σταματήσαμε σε ένα σπίτι για φαγητό σε μια ρεματιά. Ένα σπίτι αγροτικό, για να πας τουαλέτα είχε μια αυτοσχέδια σκάλα φτιαγμένη από παλιές πόρτες.Δύο μικρά παιδιά παίζανε με το νερό σε μία αυτοσχέδια σιδερένια πισίνα. Το τραπέζι μας περίμενε στρωμένο με ένα σωρό φαγητά.Για αναψυκτικό,είχε ένα υπέργλυκο ρόφημα από αχλάδι που είχα δοκιμάσει και σε άλλα μέρη, δεν θυμάμαι πως το λένε.
Φτάσαμε στην Τιφλίδα το βράδυ πια. Είχα κλείσει ένα hostel στο κέντρο, πολύ καλή επιλογή.Ήταν πιο πολύ σαν να έμενα σε ένα διαμέρισμα με φίλους. Ο Αλεξ ο ιδιοκτήτης του μας έφτιαχνε κάθε μέρα pancakes, μοιραζόταν μαζί μου το καρπούζι του και παραμένει από τότε ο πιο φανατικός ακόλουθος των ταξιδιών μου κι εγώ της παρέας του hostel του.
Συνάντησα μία παρέα με 3 Τούρκους ταξιδιώτες που μόλις είχαν επιστρέψει από το Svaneti. Αυτό είναι ένα καταπληκτικό μέρος στον Καύκασο, ανάμεσα στις κορυφές των 3-5χιλ μέτρων ξεπροβάλλουν πέτρινοι πύργοι μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO κι αυτοί. Δυστυχώς οι πτήσεις ήταν κλεισμένες όλο το μήνα και είχα αποκλείσει την επίσκεψη. Οι γείτονες με κέρασαν καφέ και σοκολάτα και μου έδειξαν όλο το φωτογραφικό υλικό από την περιοχή.
Στην επόμενη επίσκεψη λοιπόν!
Την επόμενη ημέρα είχα ραντεβού με την Jennifer και τον Jeremy να πάμε μαζί σε ένα σύμπλεγμα μοναστηριών το David Gareja.Το πρώτο από αυτά, το Lavra monastery, λειτουργεί ακόμα.Τα frescoes έχουν βανδαλιστεί σε μεγάλο βαθμό από Μογγόλους, Άραβες αλλά και από την εποχή της ΕΣΣΔ που χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς.
Υπάρχουν ακόμα εκκλησίες-σπηλιές, δηλητηριώδη φίδια και τα σύνορα του Αζερμπαϊτζάν σε απόσταση αναπνοής.
Το highight της ημέρας ήταν το εστιατόριο OASIS στην μέση του πουθενά. Ένα κτίσμα σαν αποθήκη/στάβλος σε ένα αγροτικό τοπίο με πολύ ενδιαφέρουσα διακόσμηση. Δεν θυμάμαι πως και γιατί ήμουν μόνη εκεί χωρίς το
παρεάκι αλλά βρέθηκα να τρώω khachapuri με μια υπέροχη γαλλίδα 6-7 δεκαετιών που ταξιδεύει συνέχεια τα τελευταία 8 χρόνια! (από την ζήλεια μου κιτρίνισα πάλι)
Το khachapuri για την ιστορία δεν είναι απλά το εθνικό τους φαγητό, μετράνε λένε τον πληθωρισμό της χώρας με βάση τον δείκτη τιμής του!
Last edited:
