s-travelholic
Member
- Μηνύματα
- 55
- Likes
- 355
14.15.16 ΓΕΩΡΓΙΑ-ΤΙΦΛΙΔΑ & GORI-UPLISTSIKHE
Από το παρεάκι που είχαμε τις προηγούμενες ημέρες, είχε μείνει μόνο ο Jeremy με τον οποίο είχα κανονίσει να συναντηθούμε και να πάμε στο Gori, την γενέτειρα του Στάλιν.
Χρησιμοποιήσαμε μετρό για τον σταθμό Didube, από αυτό τον σταθμό φεύγουν πολλά λεωφορεία για όποιον θέλει να κινηθεί έξω από την Τιφλίδα. Εκτός από τα λεωφορεία που ξέρουμε υπάρχουν και τα Marshutkas, μίνι λεωφορεία, τα οποία δεν έχουν καθορισμένο timetable που λένε και στο χωριό μου. Απλά περιμένουν να γεμίσουν. Δεν έχουν επίσης καθορισμένες στάσεις, σταματάς εκεί που θέλεις εσύ. Πέρα από λεωφορεία στο σταθμό αυτό βρίσκεις ταξί, νόμιμα και παράνομα. Κι εκεί άρχισε το ψηστήρι.
Μας πλησίασε ένας τύπος που προσφέρθηκε να μας πάει Gori & Uplistsikhe με το αυτοκίνητο του. Επειδή εγώ το παιζα κάπως δύσκολη ο τύπος μπήκε στο minibus που είχε μόνο δύο επιβάτες-κοπέλες και αφού κατάφερε να τις ψήσει ήρθε με ολοκληρωμένη-πολύ συμφέρουσα- πρόταση: να μας πάει όλους μαζί και στους δύο προορισμούς , περιμένοντας όσο χρειάζεται και πληρώνοντας ο καθένας μας περίπου όσο το κόστος του εισιτηρίου! Φυσικά η πρόταση έγινε δεκτή πανηγυρικά, τις ικανότητες οδήγησης του ούτε που τις σκεφτήκαμε, άλλωστε όλοι εκεί οδηγούν σαν τρελοί.
Οι δύο κοπέλες η Sima και η Sonya ήταν δύο αδερφές από την Ουκρανία που ταξίδευαν για τρίτη φορά στην Γεωργία, οι γνώσεις των οποίων στην ρωσική αποδείχτηκαν χρήσιμες. Επιπλέον είχαμε καλή χημεία και αυτό ήταν η αφορμή να επισκεφθώ το Κίεβο, δύο μήνες μετά σε ένα ταξίδι προς Ρωσία και χώρες της Βαλτικής, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Η διαδρομή ήταν περίφημη και το παρεάκι ενθουσιώδες . Σκεφτείτε παράνομο ταξιτζή, που τα έχει τσεπώσει έχοντας βρει τους πελάτες της ημέρας και τι αυτό συνεπάγεται. Τραγούδια στη διαπασών, σταματήματα στην μέση του πουθενά μην τυχόν και δεν απαθανατίσουμε το αυτοσχέδιο βενζινάδικο στην μέση του πουθενά ή αφήσουμε καμιά μουριά απαρηγόρητη που δεν την επιθυμήσαμε. Κάπως έτσι κύλησαν οι διαδρομές, με πρώτη στάση στην πόλη Gori την γενέτειρα του Στάλιν.Το μουσείο άνοιξε την σοβιετική περίοδο. Το 2008 λόγω του πολέμου στην Οσσετία, η οποία απέχει 30 μόλις χλμ, η πόλη βομβαρδίστηκε.
Στο Μουσείο βλέπει κανείς το σπίτι που έζησε με την οικογένεια του ως 4 χρονών, το τρενάκι που ταξίδευε γιατί δεν έμπαινε σε αεροπλάνο -αν και "ατσάλινος" (Στάλιν στα ρωσικά)- και μαθαίνει για την ζωή του: από το θρησκευτικό σχολείο στο Γκόρι ως τη διάσκεψη της Γιάλτας (τέλος Β' παγκοσμίου). Με ξενάγηση στα αγγλικά όλα αυτά.
Κατόπιν επισκεφθήκαμε την UPLISTSIKHE, μια αρχαία πόλη λαξευμένη στο βράχο η οποία χρονολογείται από την ύστερη εποχή του Χαλκού, γύρω στο 1000 π.Χ.. Αρχικά ήταν αφιερωμένη στο θεό Ήλιο, μετά έγινε χριστιανική (ξέρετε πως: παίρνεις ένα παγανιστικό τέμπλο και με ευλάβεια το μετατρέπεις σε χριστιανικό) και συνέχισε να κατοικείται μέχρι τον 13ο αιώνα μ.Χ. ενώ αποτελούσε ένα σημαντικό θρησκευτικό, πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο. Είχε μέχρι και 20.000 κατοίκους στην ακμή της.
Τα γράφω τώρα αυτά και θυμάμαι την απίστευτη ζέστη, γιατί που να βρεις σκιά εκεί στους βράχους, τα γέλια που ρίξαμε με τα κορίτσια, τον "ταξιτζή" που μας περίμενε σε κάθε έξοδο παρέα με άλλους παράνομους οδηγούς.
Μας έκανε και εξτραδάκι-δώρο την επίσκεψη στην πόλη Mtskheta, την πνευματική καρδιά του χριστιανισμού της Γεωργίας.
Επιστρέφοντας στην Τιφλίδα κάναμε όλοι μαζί μια μεγάλη βόλτα στην πόλη. Μιας και τα κορίτσια είχαν ξανάρθει μας πήγαν στα αγαπημένα τους μέρη. Η οδός Rustaveli, έχει όλα τα σημαντικά ρωσικά κτίρια του 19ου αι. (Κοινοβούλιο, Μουσείο της Γεωργίας, Μουσείο Καλών Τεχνών κλπ). Φάγαμε σε ένα πολύ ατμοσφαιρικό εστιατόριο αλλά με μέτριο φαγητό.Έπειτα αγοράσαμε ένα γεωργιανό κρασί και το ήπιαμε στην σκεπή των Βασιλικών Λουτρών. Η Τιφλίδα είναι γνωστή για τα ιαματικά λουτρά της, τα μπάνια είναι υπόγεια και το κτίριο αποτελείται από αλλεπάλληλους τρούλους φτιαγμένους από τούβλο που φτιάχνουν ένα μαγευτικό σκηνικό. Εκεί σκαρφαλώσαμε λοιπόν και αράξαμε πίνοντας κρασί και απολαμβάνοντας τη θέα στην πόλη. Εκεί κοντά βρίσκεται
και ο καταρράκτης της πόλης, ένα μέρος που μαζεύονται τα ζευγαράκια το βράδυ. Εμείς τώρα 3 γυναίκες κι ένας άντρας δεν είμασταν για ρομαντζάδα αλλά περπατήσαμe ως εκεί, έτσι για την αλητεία.
Και κλείσαμε την βραδιά με μια βόλτα στην ωραία φωταγωγημένη μοντέρνα πεζογέφυρα ( Bridge of peace) landmark της πόλης (αν και οι ντόπιοι την αποκαλούν always,ξέρετε, αυτή που πρώτη λάνσαρε τα ¨φτερά" χαχα) και τον Παραμυθένιο Πύργο του Ρολογιού.Αυτός ο κεκλιμένος πύργος, ταιριάζει απόλυτα με το διπλανό θέατρο μαριονέτας της Τιφλίδας, δημιουργώντας παραμυθένιο σκηνικό.
Εκεί είχα δώσει ραντεβού την επόμενη ημέρα με μια κοπέλα, την Nino, φίλη-φίλης μου που πολύ ανοιχτόκαρδα δέχτηκε να συναντηθούμε στο δίωρο διάλειμμα της από την δουλειά. Δίπλα ακριβώς από τον πύργο είναι το καφέ
Gabriadze,διακοσμημένο με θεατρικές λεπτομέρειες. Μάλιστα η Nino, που εκτός από τραπεζικό στέλεχος είναι πολύ δραστήρια οργανώνοντας από τηλεοπτικές εκπομπές μέχρι tedx Tiblisi, μου είπε ότι στο χώρο αυτό ¨γράφουν¨πολλές από τις εκπομπές τους.
Κι εδώ να σημειώσω για την γεωργιανή φιλοξενία: η κοπέλα, μόλις της είπε η φίλη μου ότι θα είμαι εκεί, βρήκε χρόνο να με συναντήσει (είναι και μητέρα δύο μικρών παιδιών), ήρθε με δώρα για μένα και την κοινή μας φίλη και παρήγγειλε το μισό μενού του μαγαζιού, προκειμένου να δοκιμάσω τις σπεσιαλιτέ του τόπου της!
Παντού και πάντα, σε όλα τα μέρη του κόσμου, γνωρίζοντας τέτοιους υπέροχους ανθρώπους γεμίζω από ικανοποίηση που είμαι τόσο τυχερή και μπορώ να ταξιδεύω και να τους συναντώ στον δρόμο μου.
Το τελευταίο μου βράδυ στην Τιφλίδα, έβρεχε πολύ δυνατά και το πέρασα στο hostel με μία Ιρανή. Είχε ταξιδέψει με το λεωφορείο για 30 ώρες, για να μείνει 3 ημέρες μόνο.Και πάλι πίσω 30 ώρες.Γι αυτό και πάντα λέω ότι όποιος πραγματικά θέλει να ταξιδέψει, θα βρει τρόπο να το κάνει! Εγώ προσωπικά έκανα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό χωρίς καθόλου λεφτά, επειδή πήρα κυριολεκτικά τη συμβουλή μιας ανώτερης μου στην δουλειά τότε ¨δεν χρειάζεσαι χρήμα για να ταξιδέψεις, χρόνο χρειάζεσαι!"
Η γυναίκα αυτή είχε εκείνη την εποχή αρκετά λεφτά για να ταξιδέψει αλλά μία δουλειά πολύ απαιτητική και δύο παιδιά κάτω των 2 χρόνων.
Και με αυτό το αισιόδοξο μήνυμα κλείνω αυτή την ιστορία που ξεκίνησε με κακούς οιωνούς αλλά τελείωσε με την ελπίδα να ξαναζήσω κι άλλες τέτοιες περιπέτειες!
Από το παρεάκι που είχαμε τις προηγούμενες ημέρες, είχε μείνει μόνο ο Jeremy με τον οποίο είχα κανονίσει να συναντηθούμε και να πάμε στο Gori, την γενέτειρα του Στάλιν.
Χρησιμοποιήσαμε μετρό για τον σταθμό Didube, από αυτό τον σταθμό φεύγουν πολλά λεωφορεία για όποιον θέλει να κινηθεί έξω από την Τιφλίδα. Εκτός από τα λεωφορεία που ξέρουμε υπάρχουν και τα Marshutkas, μίνι λεωφορεία, τα οποία δεν έχουν καθορισμένο timetable που λένε και στο χωριό μου. Απλά περιμένουν να γεμίσουν. Δεν έχουν επίσης καθορισμένες στάσεις, σταματάς εκεί που θέλεις εσύ. Πέρα από λεωφορεία στο σταθμό αυτό βρίσκεις ταξί, νόμιμα και παράνομα. Κι εκεί άρχισε το ψηστήρι.
Μας πλησίασε ένας τύπος που προσφέρθηκε να μας πάει Gori & Uplistsikhe με το αυτοκίνητο του. Επειδή εγώ το παιζα κάπως δύσκολη ο τύπος μπήκε στο minibus που είχε μόνο δύο επιβάτες-κοπέλες και αφού κατάφερε να τις ψήσει ήρθε με ολοκληρωμένη-πολύ συμφέρουσα- πρόταση: να μας πάει όλους μαζί και στους δύο προορισμούς , περιμένοντας όσο χρειάζεται και πληρώνοντας ο καθένας μας περίπου όσο το κόστος του εισιτηρίου! Φυσικά η πρόταση έγινε δεκτή πανηγυρικά, τις ικανότητες οδήγησης του ούτε που τις σκεφτήκαμε, άλλωστε όλοι εκεί οδηγούν σαν τρελοί.
Οι δύο κοπέλες η Sima και η Sonya ήταν δύο αδερφές από την Ουκρανία που ταξίδευαν για τρίτη φορά στην Γεωργία, οι γνώσεις των οποίων στην ρωσική αποδείχτηκαν χρήσιμες. Επιπλέον είχαμε καλή χημεία και αυτό ήταν η αφορμή να επισκεφθώ το Κίεβο, δύο μήνες μετά σε ένα ταξίδι προς Ρωσία και χώρες της Βαλτικής, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Η διαδρομή ήταν περίφημη και το παρεάκι ενθουσιώδες . Σκεφτείτε παράνομο ταξιτζή, που τα έχει τσεπώσει έχοντας βρει τους πελάτες της ημέρας και τι αυτό συνεπάγεται. Τραγούδια στη διαπασών, σταματήματα στην μέση του πουθενά μην τυχόν και δεν απαθανατίσουμε το αυτοσχέδιο βενζινάδικο στην μέση του πουθενά ή αφήσουμε καμιά μουριά απαρηγόρητη που δεν την επιθυμήσαμε. Κάπως έτσι κύλησαν οι διαδρομές, με πρώτη στάση στην πόλη Gori την γενέτειρα του Στάλιν.Το μουσείο άνοιξε την σοβιετική περίοδο. Το 2008 λόγω του πολέμου στην Οσσετία, η οποία απέχει 30 μόλις χλμ, η πόλη βομβαρδίστηκε.
Στο Μουσείο βλέπει κανείς το σπίτι που έζησε με την οικογένεια του ως 4 χρονών, το τρενάκι που ταξίδευε γιατί δεν έμπαινε σε αεροπλάνο -αν και "ατσάλινος" (Στάλιν στα ρωσικά)- και μαθαίνει για την ζωή του: από το θρησκευτικό σχολείο στο Γκόρι ως τη διάσκεψη της Γιάλτας (τέλος Β' παγκοσμίου). Με ξενάγηση στα αγγλικά όλα αυτά.
Κατόπιν επισκεφθήκαμε την UPLISTSIKHE, μια αρχαία πόλη λαξευμένη στο βράχο η οποία χρονολογείται από την ύστερη εποχή του Χαλκού, γύρω στο 1000 π.Χ.. Αρχικά ήταν αφιερωμένη στο θεό Ήλιο, μετά έγινε χριστιανική (ξέρετε πως: παίρνεις ένα παγανιστικό τέμπλο και με ευλάβεια το μετατρέπεις σε χριστιανικό) και συνέχισε να κατοικείται μέχρι τον 13ο αιώνα μ.Χ. ενώ αποτελούσε ένα σημαντικό θρησκευτικό, πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο. Είχε μέχρι και 20.000 κατοίκους στην ακμή της.
Τα γράφω τώρα αυτά και θυμάμαι την απίστευτη ζέστη, γιατί που να βρεις σκιά εκεί στους βράχους, τα γέλια που ρίξαμε με τα κορίτσια, τον "ταξιτζή" που μας περίμενε σε κάθε έξοδο παρέα με άλλους παράνομους οδηγούς.
Μας έκανε και εξτραδάκι-δώρο την επίσκεψη στην πόλη Mtskheta, την πνευματική καρδιά του χριστιανισμού της Γεωργίας.
Επιστρέφοντας στην Τιφλίδα κάναμε όλοι μαζί μια μεγάλη βόλτα στην πόλη. Μιας και τα κορίτσια είχαν ξανάρθει μας πήγαν στα αγαπημένα τους μέρη. Η οδός Rustaveli, έχει όλα τα σημαντικά ρωσικά κτίρια του 19ου αι. (Κοινοβούλιο, Μουσείο της Γεωργίας, Μουσείο Καλών Τεχνών κλπ). Φάγαμε σε ένα πολύ ατμοσφαιρικό εστιατόριο αλλά με μέτριο φαγητό.Έπειτα αγοράσαμε ένα γεωργιανό κρασί και το ήπιαμε στην σκεπή των Βασιλικών Λουτρών. Η Τιφλίδα είναι γνωστή για τα ιαματικά λουτρά της, τα μπάνια είναι υπόγεια και το κτίριο αποτελείται από αλλεπάλληλους τρούλους φτιαγμένους από τούβλο που φτιάχνουν ένα μαγευτικό σκηνικό. Εκεί σκαρφαλώσαμε λοιπόν και αράξαμε πίνοντας κρασί και απολαμβάνοντας τη θέα στην πόλη. Εκεί κοντά βρίσκεται
και ο καταρράκτης της πόλης, ένα μέρος που μαζεύονται τα ζευγαράκια το βράδυ. Εμείς τώρα 3 γυναίκες κι ένας άντρας δεν είμασταν για ρομαντζάδα αλλά περπατήσαμe ως εκεί, έτσι για την αλητεία.
Και κλείσαμε την βραδιά με μια βόλτα στην ωραία φωταγωγημένη μοντέρνα πεζογέφυρα ( Bridge of peace) landmark της πόλης (αν και οι ντόπιοι την αποκαλούν always,ξέρετε, αυτή που πρώτη λάνσαρε τα ¨φτερά" χαχα) και τον Παραμυθένιο Πύργο του Ρολογιού.Αυτός ο κεκλιμένος πύργος, ταιριάζει απόλυτα με το διπλανό θέατρο μαριονέτας της Τιφλίδας, δημιουργώντας παραμυθένιο σκηνικό.
Εκεί είχα δώσει ραντεβού την επόμενη ημέρα με μια κοπέλα, την Nino, φίλη-φίλης μου που πολύ ανοιχτόκαρδα δέχτηκε να συναντηθούμε στο δίωρο διάλειμμα της από την δουλειά. Δίπλα ακριβώς από τον πύργο είναι το καφέ
Gabriadze,διακοσμημένο με θεατρικές λεπτομέρειες. Μάλιστα η Nino, που εκτός από τραπεζικό στέλεχος είναι πολύ δραστήρια οργανώνοντας από τηλεοπτικές εκπομπές μέχρι tedx Tiblisi, μου είπε ότι στο χώρο αυτό ¨γράφουν¨πολλές από τις εκπομπές τους.
Κι εδώ να σημειώσω για την γεωργιανή φιλοξενία: η κοπέλα, μόλις της είπε η φίλη μου ότι θα είμαι εκεί, βρήκε χρόνο να με συναντήσει (είναι και μητέρα δύο μικρών παιδιών), ήρθε με δώρα για μένα και την κοινή μας φίλη και παρήγγειλε το μισό μενού του μαγαζιού, προκειμένου να δοκιμάσω τις σπεσιαλιτέ του τόπου της!
Παντού και πάντα, σε όλα τα μέρη του κόσμου, γνωρίζοντας τέτοιους υπέροχους ανθρώπους γεμίζω από ικανοποίηση που είμαι τόσο τυχερή και μπορώ να ταξιδεύω και να τους συναντώ στον δρόμο μου.
Το τελευταίο μου βράδυ στην Τιφλίδα, έβρεχε πολύ δυνατά και το πέρασα στο hostel με μία Ιρανή. Είχε ταξιδέψει με το λεωφορείο για 30 ώρες, για να μείνει 3 ημέρες μόνο.Και πάλι πίσω 30 ώρες.Γι αυτό και πάντα λέω ότι όποιος πραγματικά θέλει να ταξιδέψει, θα βρει τρόπο να το κάνει! Εγώ προσωπικά έκανα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό χωρίς καθόλου λεφτά, επειδή πήρα κυριολεκτικά τη συμβουλή μιας ανώτερης μου στην δουλειά τότε ¨δεν χρειάζεσαι χρήμα για να ταξιδέψεις, χρόνο χρειάζεσαι!"
Η γυναίκα αυτή είχε εκείνη την εποχή αρκετά λεφτά για να ταξιδέψει αλλά μία δουλειά πολύ απαιτητική και δύο παιδιά κάτω των 2 χρόνων.
Και με αυτό το αισιόδοξο μήνυμα κλείνω αυτή την ιστορία που ξεκίνησε με κακούς οιωνούς αλλά τελείωσε με την ελπίδα να ξαναζήσω κι άλλες τέτοιες περιπέτειες!
Last edited:
