s-travelholic
Member
- Μηνύματα
- 55
- Likes
- 355
4.5.6. ΑΡΜΕΝΙΑ-YEREVAN & Tsaghkadzor,Kecharis,Sevan,Dilijan,Haghartsin & Goshavank
Τις επόμενες ημέρες παρέμεινα στο Yerevan κάνοντας και πάλι κάποιες μικρές εκδρομές. Θα αναφέρω επιγραμματικά την εκδρομή σε Tsaghkadzor,Kecharis,Sevan,Dilijan,Haghartsin & Goshavank. To Tsaghkadzor είναι μια δημοφιλής λουτρόπολη, εδώ επί σοβιετικής ένωσης προετοιμάζονταν οι αθλητές για τους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες. Το μοναστήρι Kecharis είναι το μεγαλύτερο σύμπλεγμα μοναστηριών της χώρας και εκεί θα δείτε μερικά από τα καλύτερα δείγματα khatschkars, τους χαρακτηριστικούς σκαλιστούς πέτρινους σταυρούς με ευφάνταστα μοτίβα. Η Sevan είναι η μοναδική λίμνη της χώρας με μήκος 75 χλμ και στα 1900 μέτρα , εδώ εγκαταστάθηκαν μετά την γενοκτονία οι κάτοικοι της λίμνης Βαν ( Τουρκία). Το Dilijan είναι η "Ελβετία" της Αρμενίας ενώ Haghartsin & Goshavank είναι ακόμη δύο εντυπωσιακά μοναστήρια το πρώτο υπήρξε σημαντικό πνευματικό κέντρο, ενώ το δεύτερο βρίσκεται σε ένα καταπράσινο τοπίο. Τελείωνε ένας γάμος εκείνη τη στιγμή και ο κόσμος, στολισμένος σαν λατέρνα όπως και στο Ελλάντα έφευγε κορνάροντας.
Η εκδρομή ήταν μία όαση δροσιάς γιατί οι θερμοκρασίες του Ιουλίου στην πόλη ήταν ανεβασμένες. Σε πολλά σημεία των δρόμων της πρωτεύουσας υπήρχαν βρύσες με πόσιμο νερό για λίγη δροσιά αλλά γενικότερα η ανυπόφορη ζέστη δεν έκανε πολύ εύκολη την μετακίνηση. Παρόλα αυτά επισκέφθηκα την οδό Abovyan με τα ωραία της κτίρια και καφέ, την πλατεία Δημοκρατίας έναν συνδυασμό αρμένικης και σταλινικής αρχιτεκτονικής σε χρώματα ροζ-μπεζ-κίτρινο όπου δεσπόζει το Εθνικό Μουσείο και το ξενοδοχείο Marriot. Εκεί το βράδυ μαζεύεται πολύς κόσμος και τα συντριβάνια "χορεύουν" συνοδεία μουσικής.
Στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης που στεγάζεται σε μία πολυκατοικία (δεν ξέρω αν αυτό είναι άποψη) ήμουν η μόνη επισκέπτης και μία κυρία με ακολουθούσε σε κάθε αίθουσα ανάβοντας και κλείνοντας τα φώτα.
Αξιομνημόνευτο επίσης σαντουιτσάκι με υπέροχο ψωμάκι, λουκάνικο, πατάτα με πάπρικα, μαϊντανό και άνηθο από το δρόμο- συνοψίζει για μένα την αγαπησιάρικη κουζίνα τους. Επίσης αρμένικο λαβάς με χόρτα. Ένα από τα μέρη που δοκίμασα αρμένικη κουζίνα είναι η Αfrikyans tavern με παραδοσιακό φαγητό και ζωντανή μουσική.
Υπάρχει και ένα εντυπωσιακό μπλε τζαμί, μια υπενθύμιση για το πόσο ωραία αρχιτεκτονική θα δει κανείς αν επισκεφθεί το Ιράν.
Το highlight όμως για εμένα ήταν το Μουσείο του Sergei Parajanov το πρώτο μουσείο που επισκέφθηκα με φυλλάδιο στα ελληνικά παρακαλώ! Πέραν του ότι θεωρείται από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του 20ου αι, κατά την διάρκεια της φυλάκισης του από το κομμουνιστικό κόμμα, δημιούργησε 800 έργα κεραμικά,κολλάζ, κούκλες αμίμητης ομορφιάς!
Μέσω του couchsurfing και πάλι συναντήθηκα με μία κοπέλα την Lusine, ψυχολόγο στο επάγγελμα. Μιλήσαμε για διάφορα πράγματα, αλλά αυτό που θυμάμαι πιο πολύ είναι πόσο δύσκολο λόγω βίζας είναι για αυτούς να ταξιδέψουν. Είχα δει τις ουρές βέβαια στην πρεσβεία και αυτές ήταν μόνο για την ελληνική βίζα. Πήγαμε μαζί στο Vernisage, μία ανοιχτή αγορά με χειροποίητα είδη και μετά στο πολύ ωραίο Artbridge bookstore, ένα μικρό βιβλιοπωλείο με καφέ στο εσωτερικό. Εκεί ήπιαμε το γνωστό καφέ που εδώ λέγεται αρμένικος (τον ελληνικό καλέ) με μία προσθήκη έκπληξη: παγωτό! Σου φέρνουν το παγωτό σε μπωλάκι και προσθέτεις λίγο στον καφέ, αυτό λιώνει στην επιφάνεια και ιδού ο καπουτσίνο της Αρμενίας!
Μετά πήραμε λεωφορείο για να πάμε στο κέντρο που εργάζεται. Στα λεωφορεία τύπου mini bus πληρώνεις καθώς βγαίνεις, αν το λεωφορείο είναι γεμάτο τα λεφτά περνάνε χέρι με χέρι στον οδηγό. Τι φάση! Στο κέντρο παρακολούθησα ένα ομαδικό πρόγραμμα art therapy. H συνάδελφος της , που είχε δουλέψει για λίγους μήνες στην Ελλάδα στο γηροκομείο της Λιβαδειάς, μας έβαλε να ζωγραφίσουμε διάφορα και μετά σκιαγράφησε το προφίλ μας.
Το τελευταίο βράδυ στο Yerevan καθώς προχωρούσαμε στο δρόμο με την Lusine συνάντησα τον ¨ξεναγό" της πρώτης βραδιάς,τον αμερικανοαρμένιο ντε ! Γιατί δεν απαντάς στα μηνύματα μου λέει. Δεν πήρα κανένα μήνυμα του λέω. Τελικά αφού είχα φύγει είδα ότι μου είχε στείλει 4-5 μηνύματα που είχαν πάει στα spam. Ε τι να κάνουμε ...H αγάπη άργησε μια μέρα !!!
Τις επόμενες ημέρες παρέμεινα στο Yerevan κάνοντας και πάλι κάποιες μικρές εκδρομές. Θα αναφέρω επιγραμματικά την εκδρομή σε Tsaghkadzor,Kecharis,Sevan,Dilijan,Haghartsin & Goshavank. To Tsaghkadzor είναι μια δημοφιλής λουτρόπολη, εδώ επί σοβιετικής ένωσης προετοιμάζονταν οι αθλητές για τους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες. Το μοναστήρι Kecharis είναι το μεγαλύτερο σύμπλεγμα μοναστηριών της χώρας και εκεί θα δείτε μερικά από τα καλύτερα δείγματα khatschkars, τους χαρακτηριστικούς σκαλιστούς πέτρινους σταυρούς με ευφάνταστα μοτίβα. Η Sevan είναι η μοναδική λίμνη της χώρας με μήκος 75 χλμ και στα 1900 μέτρα , εδώ εγκαταστάθηκαν μετά την γενοκτονία οι κάτοικοι της λίμνης Βαν ( Τουρκία). Το Dilijan είναι η "Ελβετία" της Αρμενίας ενώ Haghartsin & Goshavank είναι ακόμη δύο εντυπωσιακά μοναστήρια το πρώτο υπήρξε σημαντικό πνευματικό κέντρο, ενώ το δεύτερο βρίσκεται σε ένα καταπράσινο τοπίο. Τελείωνε ένας γάμος εκείνη τη στιγμή και ο κόσμος, στολισμένος σαν λατέρνα όπως και στο Ελλάντα έφευγε κορνάροντας.
Η εκδρομή ήταν μία όαση δροσιάς γιατί οι θερμοκρασίες του Ιουλίου στην πόλη ήταν ανεβασμένες. Σε πολλά σημεία των δρόμων της πρωτεύουσας υπήρχαν βρύσες με πόσιμο νερό για λίγη δροσιά αλλά γενικότερα η ανυπόφορη ζέστη δεν έκανε πολύ εύκολη την μετακίνηση. Παρόλα αυτά επισκέφθηκα την οδό Abovyan με τα ωραία της κτίρια και καφέ, την πλατεία Δημοκρατίας έναν συνδυασμό αρμένικης και σταλινικής αρχιτεκτονικής σε χρώματα ροζ-μπεζ-κίτρινο όπου δεσπόζει το Εθνικό Μουσείο και το ξενοδοχείο Marriot. Εκεί το βράδυ μαζεύεται πολύς κόσμος και τα συντριβάνια "χορεύουν" συνοδεία μουσικής.
Στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης που στεγάζεται σε μία πολυκατοικία (δεν ξέρω αν αυτό είναι άποψη) ήμουν η μόνη επισκέπτης και μία κυρία με ακολουθούσε σε κάθε αίθουσα ανάβοντας και κλείνοντας τα φώτα.
Αξιομνημόνευτο επίσης σαντουιτσάκι με υπέροχο ψωμάκι, λουκάνικο, πατάτα με πάπρικα, μαϊντανό και άνηθο από το δρόμο- συνοψίζει για μένα την αγαπησιάρικη κουζίνα τους. Επίσης αρμένικο λαβάς με χόρτα. Ένα από τα μέρη που δοκίμασα αρμένικη κουζίνα είναι η Αfrikyans tavern με παραδοσιακό φαγητό και ζωντανή μουσική.
Υπάρχει και ένα εντυπωσιακό μπλε τζαμί, μια υπενθύμιση για το πόσο ωραία αρχιτεκτονική θα δει κανείς αν επισκεφθεί το Ιράν.
Το highlight όμως για εμένα ήταν το Μουσείο του Sergei Parajanov το πρώτο μουσείο που επισκέφθηκα με φυλλάδιο στα ελληνικά παρακαλώ! Πέραν του ότι θεωρείται από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του 20ου αι, κατά την διάρκεια της φυλάκισης του από το κομμουνιστικό κόμμα, δημιούργησε 800 έργα κεραμικά,κολλάζ, κούκλες αμίμητης ομορφιάς!
Μέσω του couchsurfing και πάλι συναντήθηκα με μία κοπέλα την Lusine, ψυχολόγο στο επάγγελμα. Μιλήσαμε για διάφορα πράγματα, αλλά αυτό που θυμάμαι πιο πολύ είναι πόσο δύσκολο λόγω βίζας είναι για αυτούς να ταξιδέψουν. Είχα δει τις ουρές βέβαια στην πρεσβεία και αυτές ήταν μόνο για την ελληνική βίζα. Πήγαμε μαζί στο Vernisage, μία ανοιχτή αγορά με χειροποίητα είδη και μετά στο πολύ ωραίο Artbridge bookstore, ένα μικρό βιβλιοπωλείο με καφέ στο εσωτερικό. Εκεί ήπιαμε το γνωστό καφέ που εδώ λέγεται αρμένικος (τον ελληνικό καλέ) με μία προσθήκη έκπληξη: παγωτό! Σου φέρνουν το παγωτό σε μπωλάκι και προσθέτεις λίγο στον καφέ, αυτό λιώνει στην επιφάνεια και ιδού ο καπουτσίνο της Αρμενίας!
Μετά πήραμε λεωφορείο για να πάμε στο κέντρο που εργάζεται. Στα λεωφορεία τύπου mini bus πληρώνεις καθώς βγαίνεις, αν το λεωφορείο είναι γεμάτο τα λεφτά περνάνε χέρι με χέρι στον οδηγό. Τι φάση! Στο κέντρο παρακολούθησα ένα ομαδικό πρόγραμμα art therapy. H συνάδελφος της , που είχε δουλέψει για λίγους μήνες στην Ελλάδα στο γηροκομείο της Λιβαδειάς, μας έβαλε να ζωγραφίσουμε διάφορα και μετά σκιαγράφησε το προφίλ μας.
Το τελευταίο βράδυ στο Yerevan καθώς προχωρούσαμε στο δρόμο με την Lusine συνάντησα τον ¨ξεναγό" της πρώτης βραδιάς,τον αμερικανοαρμένιο ντε ! Γιατί δεν απαντάς στα μηνύματα μου λέει. Δεν πήρα κανένα μήνυμα του λέω. Τελικά αφού είχα φύγει είδα ότι μου είχε στείλει 4-5 μηνύματα που είχαν πάει στα spam. Ε τι να κάνουμε ...H αγάπη άργησε μια μέρα !!!
Last edited:
