ΗΠΑ Χαβάη : Ένα Όνειρο Που Έγινε Πραγματικότητα

[Nikos1986]

14. Μπιγκ Άιλαντ - Τι Δεν Προλάβαμε

Και στο Big Island υπήρξαν κάποια μέρη, τα οποία είτε δεν προλάβαμε είτε δεν μπορέσαμε να επισκεφθούμε.

Όσον αφορά την ακτή Hamakua, μεταξύ του Hilo και της Waipio Valley, υπάρχουν πολλά μέρη για να σταματήσει κανείς. Αφήνοντας την Waipio Valley (η οποία λόγω της κουραστικής πεζοπορίας χρειάζεται μια ημέρα), η καλύτερη επιλογή για κάποιον που θέλει να δει τα αξιοθέατα της ΒΑ ακτής, είναι να αφιερώσει 2 ημέρες. Ενδεχομένως να είναι εφικτό να χωρέσουν όλα σε μια ημέρα, αν κάποιος ξεκινήσει νωρίς το πρωί από το Hilo, αλλά δεν πάμε διακοπές για να ακολουθήσουμε το φορτωμένο πρόγραμμα που ακολουθούμε και στο σπίτι...
Επίσης, μεγάλο μέρος του Εθνικού Πάρκου Ηφαιστείων ήταν κλειστό, λόγω των αναθυμιάσεων από τον κρατήρα Halemaumau. Η δραστηριότητα σε ένα άλλο κρατήρα, τον Puu Oo, ήταν η αιτία που είχε κλείσει το Chain of Craters Trail. Καθώς το Kilauea περνά από φάσεις εξάρσεων και υφέσεων, κάποια μέρη του πάρκου που ήταν ανοικτά και τα επισκεφθήκαμε μπορεί να κλείσουν, ενώ άλλα που ήταν κλειστά, ίσως ανοίξουν.

Εφόσον τα παρακάτω μέρη εν τέλει δεν τα επισκεφθήκαμε, δε μπορώ να εκφέρω γνώμη για το αν αξίζουν πράγματι μια επίσκεψη. Πάντως, όταν μάζευα πληροφορίες για τα αξιοθέατα του νησιού, φαίνονταν ωραία.

Pacific Tsunami Museum
Τα νησιά της Χαβάης, παρότι βρίσκονται στη μέση ενός (φαινομενικά αχανούς) ωκεανού, έχουν θρηνήσει θύματα από καταστροφές που έγιναν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Οι σεισμοί στο "δακτυλίδι της φωτιάς", δηλαδή στις ιδιαίτερα σεισμογενείς ακτές που περιβάλλουν τον ειρηνικό ωκεανό, έχουν προκαλέσει πολλές φορές παλιρροϊκά κύματα. Τα τσουνάμι από τους σεισμούς του 1946 στην Αλάσκα και του 1960 στη Χιλή ήταν καταστροφικά για τα νησιά. Ως αποτέλεσμα, στο Big Island έχουν τοποθετηθεί πινακίδες που οριοθετούν τις Tsunami Evacuation Zones. Επίσης, με αφορμή το τσουνάμι του 1960, από το 1970 έχει ανοίξει το Pacific Tsunami Museum στο Hilo, το οποίο πέρα από φωτογραφίες και βίντεο, περιγράφει τον τρόπο δημιουργίας των κυμάτων.

Κήποι Liliuokalani
Σε όλα τα μέρη που έχουμε πάει, πάντα έχει υπάρξει ένα αξιοθέατο / μουσείο κλπ, το οποίο ενώ είναι κοντά στο ξενοδοχείο και λέμε "σίγουρα κάποια στιγμή θα πάμε να το δούμε", τελικά δεν το επισκεπτόμαστε. Για να μη χαλάσει η παράδοση, στο Hilo αυτό το αξιοθέατο ήταν οι κήποι Liliuokalani. Οι Ιαπωνικοί κήποι βρίσκονται στη μικρή χερσόνησο Waiakea, βορειοδυτικά του αεροδρομίου. Μεταξύ άλλων, υπάρχουν μικρές λίμνες με γεφυρούλες και παγόδες. Επίσης, ένα μικρό γεφυράκι, οδηγεί στο νησί Coconut.

Naha Stone
Ο βράχος Naha βρίσκεται κοντά στην δημόσια βιβλιοθήκη του Hilo. Με βάση την αρχαία προφητεία, όποιος κατάφερνε να μετακινήσει το βράχο των 2,5 τόνων, θα γινόταν ο βασιλιάς των νησιών. Λέγεται πως ο Μέγας Καμεχαμέχα κατάφερε να τον μετακινήσει σε ηλικία 14 ετών. Η προφητεία εκπληρώθηκε, αφού στη συνέχεια κατάφερε να ενώσει τα νησιά κάτω από το σκήπτρο του.

Hawaii Tropical Botanical Gardens
Οι τροπικοί βοτανικοί κήποι βρίσκονται στα μέσα του Papeekeo Scenic Drive, δίπλα από την Papeekeo Beach. Στους κήπους, που βρίσκονται ουσιαστικά μέσα στο δάσος της βροχής, υπάρχουν μονοπάτια που περνούν δίπλα από τροπικά φυτά.

World Botanical Gardens & Umauma Falls
Οι World Botanical Gardens αποτελούν τους μεγαλύτερους βοτανικούς κήπους της πολιτείας, με 5.000 είδη φυτών. Πιο εντυπωσιακοί είναι οι Umauma Falls. Οι καταρράκτες αυτοί πέφτουν από ύψος 90 μέτρων σε 3 επίπεδα. Το σημείο αυτό της διαδρομής το προσπεράσαμε κυριολεκτικά από απροσεξία, καθώς είχαμε ξεχάσει να το σημειώσουμε στον τελικό χάρτη, τον οποίο χρησιμοποιήσαμε εκείνη την ημέρα... Κανονικά, μια στάση θα κάναμε σίγουρα εκεί.

Καταρράκτης Hiilawe
Λίγες μέρες πριν αναχωρήσουμε, έμαθα τυχαία για τον πανύψηλο καταρράκτη Hiilawe, ο οποίος πέφτει από το εντυπωσιακό ύψος των 500 μέτρων. Ο καταρράκτης βρίσκεται στην Waipio Valley. Φτάνοντας κάποιος στην βάση της κοιλάδας, μπορεί είτε να πάει δεξιά προς την θάλασσα, είτε αριστερά προς το εσωτερικό της κοιλάδας και τον καταρράκτη. Οι απόψεις (τουλάχιστον στο internet) διίστανται για το εάν κάποιος για να φτάσει στον καταρράκτη περνά ή όχι μέσα από ιδιωτικές εκτάσεις. Άλλοι υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσεις στην κοιλάδα προς τον καταρράκτη χωρίς να μπεις σε ιδιωτικές εκτάσεις, ενώ άλλοι αναφέρουν πως δεν χρειάστηκε να διασχίσουν κάποιο περιφραγμένο χώρο. Εμείς, που επισκεφθήκαμε πρώτη φορά την περιοχή, προτιμήσαμε την θάλασσα. Ίσως εάν επισκεπτόμουν πάλι το μέρος, να δοκίμαζα και την διαδρομή προς τον καταρράκτη. Πάντως, και μόνο η κούραση για να κατέβει κάποιος στη βάση της κοιλάδας, κάνει πολύ δελεαστική την διαδρομή ως τη θάλασσα που βρίσκεται δίπλα. Για όποιον ενδιαφέρεται, ένα link με την περιγραφή μιας παρέας που έφτασε έως τον καταρράκτη, είναι αυτό.

Keck Observatory Visitor Center
Τα δίδυμα τηλεσκόπια Keck βρίσκονται στην κορυφή του Mauna Kea, και λόγω της τοποθεσίας λαμβάνουν ιδιαίτερα καθαρές εικόνες από το διάστημα. Αν και η πρόσβαση στα τηλεσκόπια ίσως είναι δυνατή με το κατάλληλο όχημα, δεν ξέρω εάν οι εγκαταστάσεις είναι ανοικτές στους επισκέπτες (παρόλαυτά, μπορεί ο καθένας να επισκεφθεί το Onizuka Center for International Astronomy). Στην πόλη της Waimea, υπάρχει το κέντρο επισκεπτών του Keck Observatory. Μεταξύ άλλων, υπάρχουν μοντέλα των τηλεσκοπίων και φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί. Θεωρώ must την επίσκεψη κάποιου που του αρέσει ιδιαίτερα η αστρονομία. Αν και εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία, το ωράριο του κέντρου αποτέλεσε τον λόγο που δεν μπορέσουμε να το επισκεφθούμε. Τουλάχιστον για την περίοδο που πήγαμε, το κέντρο ήταν ανοικτό για το κοινό Δευτέρα - Παρασκευή, 10 - 2. Αυτό πρέπει να το λάβει υπόψη κάποιος που έχει ως βάση το Hilo και θέλει να δει και την ακτή Hamakua. Μια επιλογή είναι να ξεκινήσει πολύ νωρίς το πρωί για να έχει φτάσει στη Waimea νωρίς το μεσημέρι. Εναλλακτικά, θα πάει απευθείας στη Waimea και όταν τελειώσει από εκεί, θα αρχίσει να κατεβαίνει τη Hamakua κάνοντας στάσεις στα σημεία που έχει επιλέξει. Όμως, σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος νυχτώνει σχετικά νωρίς (ο ήλιος έδυε κατά τις 6:30) και ίδια η πυκνή βλάστηση κρύβει ακόμη περισσότερο το φως, με αποτέλεσμα η λύση αυτή να μην είναι τόσο καλή. Εκτός και αν κάποιος έχει ελεύθερες μέρες στο Hilo για να επισκεφθεί το κέντρο επισκεπτών στη Waimea, ίσως η καλύτερη επιλογή είναι να το επισκεφθεί έχοντας ως βάση είτε την ίδια τη Waimea είτε κάποιο μέρος στη δυτική ακτή (π.χ. την Waikoloa ή την Kona).

Pololu Valley
Μία άλλη κοιλάδα, βορειοδυτικά της Waipio Valley, είναι η Pololu Valley. Όπως και η Waipio, έτσι και η Pololu βλέπει στην προσήνεμη ακτή του νησιού. Από τον (ομολογουμένως μικρό) χώρο στάθμευσης, ξεκινά μονοπάτι που κατεβαίνει στην βάση της κοιλάδας. Με βάση διαφόρους τουριστικούς οδηγούς, η κατάβαση διαρκεί περίπου 20 λεπτά. Εμείς φτάσαμε στην Pololu το ίδιο απόγευμα που είχαμε επισκεφθεί και την Waipio. Καθώς ήμασταν κουρασμένοι και είχε περάσει η ώρα, δεν επιχειρήσαμε να κατέβουμε κάτω. Το μονοπάτι, τουλάχιστον στην αρχή του, είναι χωμάτινο, σε αντίθεση με το τσιμεντένιο στην Wailio. Υπήρχαν πεζοπόροι που ανέβαιναν όταν φτάσαμε εμείς, αλλά η βροχή που έπεφτε από το μεσημέρι είχε κάνει το μονοπάτι ιδιαίτερα γλιστερό (τουλάχιστον στην αρχή). Συνεπώς, αν κάποιος σχεδιάζει να κατέβει στην Pololu, καλύτερα να το επιχειρήσει μια μέρα που (κατά το δυνατόν) δεν φαίνεται πως θα βρέξει. Για να φτάσει κάποιος στην Pololu, θα πρέπει να πάει μέσω Waimea και Kapaau. Αν και μόλις 15 km από τη Waipio, δεν υπάρχει δρόμος που να τις ενώνει.

Mauna Loa Weather Station
Από τον Saddle Road, όπως κατευθυνόμαστε από Hilo προς Waimea, λίγο πριν την έξοδο για το Mauna Kea, υπάρχει η έξοδος για τον δρόμο που ανεβαίνει στην βόρεια πλαγιά του Mauna Loa (Mauna Loa Road). Ο δρόμος αυτός, μετά από 27 km φτάνει στις εγκαταστάσεις του Weather Station, σε υψόμετρο 3.350 μέτρων. Από τον σταθμό αυτό, όπως είναι αναμενόμενο, υπάρχει ωραία θέα. Επίσης, για τους σκληροπυρηνικούς, από εκεί ξεκινά ένα δύσκολο μονοπάτι για την κορυφή του ηφαιστείου. Με βάση διάφορες περιγραφές από το internet, χρειάζεται τζιπ για να οδηγήσει κανείς μέχρι τον Weather Station. Όμως, από φωτογραφίες που υπάρχουν στο Google Maps, φαίνονται στον χώρο στάθμευσης παρκαρισμένα και "χαμηλά" σεντάν. Αυτές οι περιγραφές στάθηκαν η αφορμή για να νοικιάσουμε το Wrangler. Όμως, η μεγάλη καθυστέρηση μέχρι να πάρουμε το αυτοκίνητο, είχε σαν αποτέλεσμα να μην προλάβουμε να δοκιμάσουμε την διαδρομή προς τον Weather Station. Αντίθετα, προτιμήσαμε να κατευθυνθούμε στο Mauna Kea και το Onizuka για την παρατήρηση του ουρανού. Μία τελευταία λεπτομέρεια: ο δρόμος που ανεβαίνει στο Mauna Loa και καταλήγει στον Weather Station από τον Saddle Road, είναι ο Mauna Loa Road. Αυτός ανεβαίνει από την βόρεια πλαγιά. Ο γραφικός Mauna Loa Access Road, είναι άλλος δρόμος, ο οποίος ανεβαίνει την νότια πλαγιά και ξεκινά από τον #11, στο ύψος του Kilauea.

Εθνικό Πάρκο Ηφαιστείων - Kilauea
Το τμήμα του Εθνικού Πάρκου Ηφαιστείων που περιλαμβάνει το Kilauea (στο ίδιο πάρκο περιλαμβάνονται και τμήμα του Mauna Loa και ο Haleakala στο νησί Maui), είναι τεράστιο σε έκταση. Στο Kilauea υπάρχουν πολλά μονοπάτια που μπορεί να ακολουθήσει κανείς. Βέβαια, το ποια από αυτά θα είναι ανοικτά, εξαρτάται από το ίδιο το ηφαίστειο. Όταν είχαμε επισκεφθεί το Kilauea, το νοτιοδυτικό τμήμα του πάρκου παρέμενε κλειστό, λόγω των αναθυμιάσεων. Μόλις λίγες μέρες πριν, είχε ανοίξει τμήμα του Crater Rim Drive, μέχρι τον κρατήρα Keanakakoi. Τα μέρη του πάρκου που δεν επισκεφθήκαμε, ήταν τα εξής:
1) Kipuka Puaulu : Με την λέξη "kipuka", οι χαβανέζοι εννοούσαν τα τμήματα γης τα οποία δεν είχαν καλυφθεί από τη λάβα. Τέτοια "νησάκια" υπάρχουν σε διάφορα σημεία. Ένα από αυτά, είναι το Kipuka Puaulu, το οποίο βρίσκεται δίπλα από τον Mauna Access Road. Όπως έγραψα παραπάνω, ο εν λόγω δρόμος ξεκινά από τον #11, λίγο μετά την είσοδο του πάρκου, και ανεβαίνει την νότια πλαγιά του Mauna Loa. Αν θυμάμαι καλά, δεν ενώνεται με τον Crater Rim Drive που περνά λίγο πιο δίπλα. Το ίδιο το Kipuka Puualu, είναι ουσιαστικά ένα δάσος, το οποίο (σαν νησί) περιβάλλεται από στερεοποιημένη λάβα. Υπάρχει ένα μονοπάτι, μήκους 2 km, το οποίο περνά ανάμεσα από τα δέντρα. Ένα άλλο kipuka είναι το Kipuka Pepeiao, το οποίο βρίσκεται γύρω στα 25 km νοτιοδυτικά του Kilauea. Το συγκεκριμένο kipuka, καθώς και τα μονοπάτια που καταλήγουν σε αυτό είναι κλειστά, λόγω των αναθυμιάσεων.
2) Puu Huluhulu Trail : Το μονοπάτι αυτό ξεκινά από τον Chain of Craters Road και καταλήγει στον κρατήρα Puu Huluhulu του Mauna Ulu. Μέχρι την έκρηξη του Mauna Ulu το 1969, ο Chain of Craters Road έφτανε ως τον κρατήρα. Πλέον, η διαδρομή γίνεται από το μονοπάτι, μήκους 2 km. Το μονοπάτι ανεβαίνει στον κρατήρα Puu Huluhulu, ύψους 64 μέτρων, με τα τελευταία 400 μέτρα της διαδρομής να είναι απότομα. Πάντως, από την κορυφή υπάρχει θέα προς τον γειτονικό κρατήρα Puu Oo, ο οποίος είναι ενεργός. Καθώς δεν προλάβαμε να κάνουμε στάσεις στον Chain of Craters Road, δεν περπατήσαμε στο μονοπάτι αυτό, για να γράψω τις εντυπώσεις μου.
3) Mauna Iki Trail : Στα δυτικά του Kilauea, βρίσκεται το Mauna Iki Trail. Το μονοπάτι αυτό περνά δίπλα από την διαδρομή που είχαν ακολουθήσει ο αρχηγός Keoua με τον στρατό του, το 1790. Καθώς ο βασιλιάς του τελευταίου βασιλείου του Big Island που δεν είχε υποταχθεί στον Μέγα Καμεχαμέχα ετοιμαζόταν για μια ακόμα μάχη, εξερράγη το Kilauea. Μεγάλο μέρος του στρατού του βρήκε το θάνατο από τη λάβα. Από το Mauna Iki Trail είναι ορατά αποτυπώματα στην στερεοποιημένη λάβα, από τις πατημασιές των πολεμιστών του Keoua. Η πρόσβαση στο μονοπάτι αυτό σήμερα είναι αδύνατη, καθώς βρίσκεται στη μέση της περιοχής που έχει κλείσει λόγω των αναθυμιάσεων.
4) Halemaumau Trail : Το μονοπάτι που περνά από την καρδιά του Kilauea... Το μονοπάτι ξεκινά λίγο μετά το Volcano House. Αφού κατέβει στην καλντέρα του Kilauea, περνά ακριβώς δίπλα από τον κρατήρα Halemaumau, διασταυρώνεται με τον Crater Rim Drive στα νοτιοδυτικά και μετά από λίγο τελειώνει στο Crater Rim Trail. Το μήκος του μονοπατιού είναι 5,5 km. Το τοπίο είναι σίγουρα εντυπωσιακό, καθώς κατεβαίνει στην καλντέρα του ηφαιστείου. Επίσης, περνά από το παρατηρητήριο Halemaumau Overlook, ακριβώς στην άκρη του Halemaumau. Καθώς ο κρατήρας αυτός βγάζει πολλές αναθυμιάσεις, το καλύτερο τμήμα του μονοπατιού ήταν κλειστό. Όταν είχαμε πάει, επιτρεπόταν η πεζοπορία μέχρι την πινακίδα #10, που βρίσκεται ακριβώς στο σημείο που ξεκινά ο "πάτος" της καλντέρας. Μέχρι εκεί φτάσαμε και εμείς. Αφού έχεις κατέβει έως κάτω, μπροστά σου απλώνεται μια τεράστια έκταση ξεραμένης λάβας. Στο βάθος υπήρχε μια τεράστια τρύπα στο έδαφος, ο Halemaumau. Στη διαδρομή μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι είδαμε πολύ λίγο κόσμο, ίσως να μην ήξεραν πως ένα τμήμα του μονοπατιού είναι ανοικτό. Το τμήμα του μονοπατιού που ήταν ανοικτό ήταν σκιερό, καθώς μέχρι τον πάτο της καλντέρας υπάρχουν δέντρα. Όμως, κάτω το τοπίο είναι κρανίου τόπος και (εφόσον το τμήμα αυτό ανοίξει) κάποιος που θα επιχειρήσει την πεζοπορία θα χρειαστεί σίγουρα αρκετό νερό για τη διαδρομή.
5) Puu Loa Petroglyphs : Λίγο πριν ο Chain of Craters Road φτάσει στη θάλασσα, ξεκινά ένα μονοπάτι προς τα πετρογλυφικά (kahakii στα Χαβανέζικα) στην τοποθεσία Puu Loa. Το μονοπάτι αυτό έχει μήκος 1 km, δεν είναι μεγάλο. Παρόλαυτά, όταν φτάσαμε εμείς εκεί, είχε ήδη αρχίσει να σουρουπώνει, καθώς είχαμε καθυστερήσει με τη στάση μας στο Alanui Kahiko. Έτσι, δεν περπατήσαμε στο μονοπάτι αυτό. Στη συγκεκριμένη περιοχή, υπάρχουν περίπου 23.000 πετρογλυφικά. Οι φιγούρες πάνω στην λάβα, απεικονίζουν κυρίως ανθρώπινες μορφές, ενώ έχουν σχεδιαστεί επίσης το φεγγάρι, πλοία, ψάρια και διάφορα γεωμετρικά σχήματα. Πέρα από το συγκεκριμένο χώρο, πετρογλυφικά μπορεί κανείς να συναντήσει και σε άλλα σημεία του Big Island: μεταξύ άλλων στο Puako και στη Waikoloa.
6) Chain of Craters Trail : Πέρα από το Halemaumau Trail, το άλλο μονοπάτι του πάρκου που θα θέλαμε πολύ να περπατήσουμε, αλλά όπως και το Halemaumau ήταν κλειστό. Το μονοπάτι αυτό ξεκινά από το τέλος του Chain of Craters Road και συνεχίζει ευθεία, δίπλα στη θάλασσα, για άλλο 1 km. Εκεί που σήμερα υπάρχει το μονοπάτι, συνέχιζε ο Chain of Craters Road, έως και το 2003, όπου και έκλεισε λόγω της ροής της λάβας από τον κρατήρα Puu Oo. Παρόλαυτά, μέχρι πρόσφατα, ήταν δυνατή η διάσχιση του μονοπατιού με τα πόδια. Για όσο ήταν ανοικτό το μονοπάτι, αποτελούσε την δεύτερη καλύτερη επιλογή για κάποιον που ήθελε να δει την καυτή λάβα να χύνεται στον ωκεανό (η καλύτερη επιλογή είναι οι πολύ τακτικές περιηγήσεις με ελικόπτερο, που μπορεί να κλείσει κανείς στο αεροδρόμιο του Hilo, οι οποίες όμως προφανώς κοστίζουν). Το μονοπάτι ήταν ανοικτό και το βράδυ, με το θέαμα να είναι ακόμη εντυπωσιακότερο. Ευτυχώς για τους ντόπιους, αλλά δυστυχώς για τους επισκέπτες, το μονοπάτι αυτό έχει κλείσει. Ο λόγος είναι η κατασκευή ενός εφεδρικού δρόμου για την ενδεχόμενη εκκένωση μερικών χωριών στα ανατολικά του Kilauea που απειλούνται από τη λάβα τα τελευταία χρόνια. Ο δρόμος αυτός θα περνάει πάνω από εκεί που βρισκόταν το μονοπάτι. Όταν είχαμε εμείς επισκεφθεί την περιοχή, το τέλος του Chain of Craters Road ήταν κλειστό με μπάρες και από πίσω υπήρχαν μπουλντόζες και άλλα μηχανήματα για την επέκταση του δρόμου.
7) Punaluu County Beach Park : Περίπου 40 km νοτιοδυτικά του Kilauea, βρίσκεται η παραλία Punaluu. Στην παραλία μπορεί να φτάσει κανείς, μέσω του #11. Η παραλία έχει μαύρη άμμο και οι φοίνικες ρίχνουν τη σκιά τους. Όπως και σε όλο αυτό το τμήμα του νησιού, η πρόσβαση στην παραλία πλέον απαγορεύεται, λόγω των αναθυμιάσεων από το ηφαίστειο.

Kamehameha Akahi Aina Heiau
Την 21η ημέρα των διακοπών, είχαμε επιχειρήσει να βρούμε το Kamehameha Akahi Aina Heiau. Το μέρος αυτό, που με βάση τις πληροφορίες που είχαμε μαζέψει βρισκόταν κοντά στο μικρό αεροδρόμιο Upolu, στο βόρειο άκρο της Kohala, είναι το μέρος που γεννήθηκε ο Μέγας Καμεχαμέχα. Το μνημείο στην περιοχή αυτή δεν μπορέσαμε να το εντοπίσουμε. Ο ένας δρόμος που δοκιμάσαμε να ακολουθήσουμε κατέληγε σε μια περιφραγμένη, ιδιωτική έκταση. Ο άλλος, παράλληλος με το διάδρομο προσγείωσης / απογείωσης του αεροδρομίου, ήταν πολύ κακοτράχαλος και θα είχαμε πρόβλημα με το χαμηλό αυτοκίνητο. Βέβαια, υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην το είχαμε εντοπίσει σωστά στον χάρτη.

Puukohola Heiau
Βόρεια της παραλίας Hapuna, βρίσκεται ο ιστορικός χώρος Puukohola Heiau. Ο κεντρικός ναός, Puukohola Heiau, έχει δώσει το όνομά του στον χώρο. Ο ναός κατασκευάστηκε από τον Μέγα Καμεχαμέχα, καθώς σύμφωνα με ένα χρησμό έπρεπε να χτίσει ένα ναό για τον Θεό του πολέμου, Kukailimoku, προκειμένου να κατακτήσει το Big Island. Ο ναός χτίστηκε το 1790. Στα εγκαίνια του ναού, ο Μέγας Καμεχαμέχα είχε προσκαλέσει και τον μεγάλο του αντίπαλο, Keoua, τον βασιλιά του τελευταίου ελεύθερου βασιλείου, στα νότια του Big Island. Μόλις ο Keoua αποβιβάστηκε στην ακτή, ο Μέγας Καμεχαμέχα τον συνέλαβε και τον θυσίασε στο βωμό του ναού. Πέρα από τον κεντρικό ναό, στο χώρο βρίσκονται και τα ερείπια του Mailekini Heiau. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως υπάρχει και ένας τρίτος ναός στην περιοχή, ο Haleokapuni Heiau, ο οποίος μάλλον σήμερα είναι βυθισμένος στη θάλασσα.

Πετρογλυφικά Mauna Lani & Puako & Waikoloa
Πέρα από το Puu Loa, στη νότια πλαγιά του Kilauea, πετρογλυφικά μπορεί να δει κανείς και σε άλλα σημεία του νησιού. Μεταξύ αυτών, και στην ίδια τη Waikoloa. Μέσα από το θέρετρο με τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια κλπ, ξεκινά ένα μονοπάτι που κατευθύνεται βόρεια, το King's Foot Trail. Υπάρχουν πινακίδες που κατευθύνουν τον επισκέπτη προς το μονοπάτι. Άλλα μονοπάτια με πετρογλυφικά βρίσκονται στο Mauna Lani και στο Puako, μεταξύ Waikoloa και Hapuna. Από το Mauna Lani ξεκινά το Kalahuipuaa Trail, το οποίο περνά από πολλά πετρογλυφικά. Η διαδρομή διαρκεί περίπου μισή ώρα. Περισσότερα από 3.000 πετρογλυφικα βρίσκονται στο Puako. Το Mauna Lani και το Puako συνδέονται με το Malama Trail, μήκους 2,2 km. Σε όλα τα μονοπάτια έχει ήλιο, οπότε χρειάζεται καπέλο και σίγουρα νερό.

Kailua - Kona
Ύστερα από την επίσκεψη στο Lapakahi και το μπάνιο στη Hapuna την 21η ημέρα, επισκεφθήκαμε τη μεγαλύτερη πόλη της δυτικής ακτής, την Kona. Στην Kona φτάσαμε βράδυ, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουμε να τη γυρίσουμε και να τη δούμε όπως θα θέλαμε. Πέρα από τη βόλτα που μπορεί να κάνει κανείς στην προκυμαία οποιαδήποτε ώρα, υπάρχουν και κάποια αξιοθέατα. Μεταξύ αυτών, ο αρχαίος ναός Ahuena Heiau. Αυτή ήταν η τοποθεσία στην Kona, όπου ο διάδοχος του Μέγα Καμεχαμέχα, Liholiho, γευμάτισε στο ίδιο τραπέζι με τις Keopuolani και Kaahumanu. Μία κίνηση που στάθηκε η αφορμή, για την κατάργηση του συστήματος kapu που είχαν εισάγει οι Πολυνήσιοι. Ένα άλλο ιστορικό κτήριο, είναι το Hulihee Palace, το οποίο σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, περιγράφοντας τη ζωή των βασιλικών οικογενειών της Χαβάης.

Keauhu
Νότια της Kona, βρίσκεται το Keauhu. Πέρα από τα πετρογλυφικά, στον χώρο βρίσκονται το αντίγραφο ενός παραθαλάσσιου ανακτόρου του 19ου αιώνα, καθώς και μια πισίνα που προοριζόταν για τη βασιλική οικογένεια.

Kealakekua Bay
Ο κόλπος Kealakekua βρίσκεται λίγο βορειότερα από το Puuhonua O Honaunau. Πρόκειται για το μέρος στο οποίο αποβιβάστηκε ο James Cook, όταν τον Ιανουάριο του 1778 έφτασε για πρώτη φορά στα νησιά της Χαβάης. Ο Cook έφτασε τυχαία στα νησιά αυτά, με τα πλοία Resolution και Discovery. Η άφιξή του συνέπεσε με την γιορτή του θεού της γεωργίας, Lono. Καθώς στη μυθολογία των Χαβανέζων γινόταν λόγος για την επιστροφή του θεού στο νησί από τη θάλασσα, οι κάτοικοι θεώρησαν τον πλοίαρχο ως το θεό που επέστρεψε στο νησί. Κατά συνέπεια, η αρχική υποδοχή από τους κατοίκους του νησιού, ήταν η θερμότερη που έλαβε στα ταξίδια του. Από σύμπτωση, στο μέρος αυτό, ο Άγγλος εξερευνητής βρήκε το θάνατο στις 14 Φεβρουαρίου 1779. Κατά την αναχώρηση του Cook από τη Χαβάη, μια καταιγίδα προκάλεσε ζημιές σε ένα από τα πλοία, αναγκάζοντάς τον να γυρίσει στον Kealakekua Bay. Ύστερα από την κλοπή μιας βάρκας, και κατά την αψιμαχία με τους κατοίκους του νησιού που ακολούθησε, ο Cook μαχαιρώθηκε και πέθανε. Στο σημείο που σκοτώθηκε ο Cook, υπάρχει σήμερα ένας οβελίσκος 35 μέτρων. Στο σημείο αυτό, μπορεί να φτάσει κανείς ακολουθώντας το μονοπάτι που ξεκινά από τον #160, λίγο μετά τη διασταύρωση με τον #11. Επίσης στο σημείο που αποβιβάστηκε ο Cook, εκεί που βγαίνει ο #160 στη θάλασσα, βρίσκεται ο ναός Hikiau Heiau. Στον οβελίσκο δεν μπορέσαμε να φτάσουμε, καθώς γίνονταν έργα στην περιοχή και το μονοπάτι είχε (κυριολεκτικά) κοπεί στη μέση.

Ka Lae (South Point)
Το Ka Lae, όπως προδίδει και η ονομασία του στα αγγλικά, είναι το νότιο άκρο του νησιού. Αποτελεί επίσης το νοτιότερο σημείο των 50 πολιτειών των ΗΠΑ. Τα ερείπια ενός αρχαίου λιμανιού, που πιστεύεται πως κατασκευάστηκε μεταξύ 300 και 500 μ.Χ., αποτελούν την αρχαιότερη ένδειξη παρουσίας ανθρώπων στα νησιά. Πιστεύεται πως οι πρώτοι που έφτασαν εδώ είχαν αποπλεύσει από τα νησιά Μαρκέσας, στη σημερινή Γαλλική Πολυνησία. Για να φτάσει κανείς στο Ka Lae, ακολουθεί τον #11 και κοντά στο νοτιότερο σημείο του, στρίβει νότια στη διασταύρωση. Μετά από 18 km ο δρόμος αυτός καταλήγει στη θάλασσα. Όταν επισκεφθήκαμε εμείς το νησί, η πρόσβαση από τα ανατολικά (από Hilo) ήταν αδύνατη, καθώς ο #11 έκλεινε μετά το Kilauea, λόγω του ηφαιστείου. Οπότε η μόνη δυνατότητα ήταν να το προσεγγίσει κανείς από τα δυτικά, και την Kona. Η κίνηση που συναντήσαμε μετά την Kona, δεν μας έδινε τη δυνατότητα να φτάσουμε εκεί νωρίς, οπότε αναγκαστικά το αφήσαμε εκτός. Ακόμη και χωρίς τα έργα, ο δρόμος είναι στενός, με στροφές και περνά από χωριά, οπότε καλό είναι, αν κάποιος επιχειρήσει τη διαδρομή, να υπολογίσει περισσότερη ώρα σε σχέση με τα χιλιόμετρα που μετράει πάνω στο χάρτη.

Papakolea Green Sand Beach
Γύρω στα 4,5 km βορειο-ανατολικά του Ka Lae, σε έναν όρμο, βρίσκεται η παραλία Papakolea. Η παραλία είναι γνωστή για την πράσινη άμμο. Το χρώμα στην άμμο, το δίνει ο ολιβίνης, συστατικό της λάβας. Για τη διαδρομή από το Ka Lae απαιτείται όχημα 4x4, αλλά η διαδρομή μπορεί να γίνει και με πεζοπορία μίας ώρας. Τόσο στην παραλία της "πράσινης άμμου", όσο και στο Ka Lae, έχει κύματα, και το κολύμπι είναι επικίνδυνο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 16

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Nikos1986]

2. Λίγα Λόγια για τη Χαβάη

Γενικά
Η Χαβάη είναι μια ομάδα νησιών στον ειρηνικό, περίπου στο 1/3 της απόστασης μεταξύ ΗΠΑ και Αυστραλίας. Απέχουν περίπου 4.000 km από την δυτική ακτή των ΗΠΑ, 6.000 km από την Ιαπωνία και 7.600 km από την Αυστραλία. Βρισκόμενα πίσω από την Ελλάδα πάνω στην υδρόγειο, έχουν 12 ώρες διαφορά με εμάς (13 ώρες πίσω το καλοκαίρι). Στην τροπική ζώνη που βρίσκονται, δεν αλλάζουν ώρα το καλοκαίρι.

Η Χαβάη αποτελείται από 137 νησιά, με τα 6 από αυτά να είναι τα πιο γνωστά. Από ΒΔ προς ΝΑ είναι τα εξής: Καουάι, Οάχου, Μολοκάι, Λανάι, Μάουι, Χαβάη. Η πρωτεύουσα, Χονολουλού, βρίσκεται στο νότιο Οάχου. Η Χαβάη, το μεγαλύτερο νησί, έχει δώσει το όνομά της σε όλη την ομάδα νησιών. Ως Χαβάη αποτελούν την 50η πολιτεία των ΗΠΑ, επίσημα από το 1959. Προκειμένου το νησί Χαβάη να διακρίνεται από την πολιτεία Χαβάη, το νησί είναι γνωστό ως Μπιγκ Άιλαντ (Big Island - Μεγάλο Νησί).

Σχεδιάγραμμα των Νησιών [πηγή: wikitravel.org]​

Γεωλογία
Παρότι δεν είμαι γεωλόγος, θα προσπαθήσω να κάνω μια περιγραφή της δημιουργίας των νησιών. Λίγη επιείκεια εδώ, παρακαλώ… Αν και βρίσκονται στη μέση της πλάκας του ειρηνικού, μακριά από τον δακτύλιο της φωτιάς, τα νησιά έχουν δημιουργηθεί από την λάβα. Περίπου στην θέση που βρίσκεται σήμερα το Μπιγκ Άιλαντ, πριν από 30.000.000 χρόνια, δημιουργήθηκε ρωγμή στο βυθό του ειρηνικού, σε βάθος περίπου 4.700 m. Αυτό το θερμό σημείο (hot spot), “γεννά” 1-1 σιγά σιγά τα νησιά. Αρχικά δημιουργήθηκε το Καουάι πριν από 6.000.000 χρόνια. Καθώς η πλάκα του ειρηνικού μετατοπίζεται ΒΔ με ρυθμό 5 cm/χρόνο, μαζί της μετατοπίζεται και το Καουάι, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό ενός νέου νησιού πάνω από το θερμό σημείο. Το δεύτερο νησί είναι το Οάχου. Έτσι πλέον, το τελευταίο νησί που σχηματίστηκε είναι το Μπιγκ Άιλαντ με ηλικία 1.000.000 χρόνια. Όμως, ακόμη και σήμερα, 30 km νοτιοδυτικά του, έχει αρχίσει ο σχηματισμός ενός ακόμα νησιού, του Λοΐχι, το οποίο βρίσκεται 1,5 km κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το μελλοντικό νησί αναμένεται να αναδυθεί σε 100.000-200.000 χρόνια. Ένα καλό βιβλίο που βρήκα εκεί, σχετικά με τα ηφαίστεια, είναι το “Volcano Watching” των Robert & Barbara Decker από την Hawai’i Natural History Association (ISBN: 978-0-940295-16-2). Περιγράφει με απλά λόγια τα ηφαίστεια, την λάβα και τον σχηματισμό των νησιών. Είναι στα αγγλικά, αλλά είναι αρκετά κατανοητό.

Καιρός
Η θερμοκρασία στα νησιά παραμένει πάνω-κάτω σταθερή όλο το χρόνο, μεταξύ 15-25 βαθμούς κελσίου. Φυσικά στα ψηλά βουνά (π.χ. Μαούνα Κέα και Μαούνα Λόα) η θερμοκρασία είναι πιο χαμηλή. Λόγω της εγγύτητας στον ισημερινό, ο ήλιος καίει αρκετά, ακόμα και την άνοιξη. Οι θερμοκρασίες δίνουν την εντύπωση πως είναι πιο υψηλές και ίσως είναι προτιμότερα κάποια πιο λεπτά ρούχα από αυτά που θα έπαιρνε κάποιος μαζί. Στην περίπτωση που προγραμματίζετε επίσκεψη σε κάποιο από τα Μαούνα Κέα και Μαούνα Λόα, πάρτε ζακέτα και πουλόβερ καθώς το βράδυ κάνει κρύο (τέλη Μάρτη το βράδυ είχε 8 βαθμούς στο Onizuka Center for International Astronomy στο Μαούνα Κέα στα 2.800 m).

Στα νησιά φυσούν συνεχώς αληγείς άνεμοι (ΒΑ). Αυτό έχει σαν συνέπεια, σε όλα τα νησιά, οι ΒΑ ακτές (προσήνεμες) να είναι γενικά συννεφιασμένες, με πολλές βροχές και γεμάτες βλάστηση. Αντίθετα, οι ΝΔ ακτές (υπήνεμες) είναι σχετικά ξηρές και με καθαρό ουρανό. Η μεγαλύτερη αντίθεση παρατηρείται στο Μπιγκ Άιλαντ, κυρίως λόγω των υψηλών ηφαιστείων που βρίσκονται στο εσωτερικό του. Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται και από το Google Maps, όντως η ΒΔ χερσόνησος του Μπιγκ Άιλαντ (Κοχάλα) χωρίζεται σε εύφορη και άγονη με μια γραμμή.

Η χερσόνησος Κοχάλα, όπως φαίνεται στο Google Maps

Η χερσόνησος Κοχάλα, από τον Route 250. Πέρα από τα σπίτια, αρχίζει η έρημος...​

Σέρφινγκ
Τα νησιά της Χαβάης, και κυρίως η ΒΔ ακτή του Οάχου, αποτελούν παράδεισο για τους σέρφερς. Οι καταιγίδες του βόρειου ειρηνικού, σε συνδυασμό με τον “περίεργο” βυθό, δημιουργούν εντυπωσιακά κύματα ύψους πάνω από 5 μέτρα τον χειμώνα. Το σέρφινγκ αποτελούσε αγαπημένο άθλημα των βασιλιάδων της Χαβάης. Τον 19ο αιώνα το σέρφινγκ παραγκωνίστηκε από τους ιεραπόστολους. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Ντουκ Καχαναμόκου, χρυσός ολυμπιονίκης της κολύμβησης, συνέβαλλε στην αναβίωση του αθλήματος στην Χαβάη και στη διάδοσή του στην Καλιφόρνια και στην Αυστραλία. Άγαλμα του μεγάλου σέρφερ υπάρχει στην παραλιακή Kalakaua Avenue, στο Waikiki. Στην εποχή μας, ο γνωστότερος διεθνής διαγωνισμός σέρφινγκ είναι το “Triple Crown of Surfing” στις πόλεις Waimea και Haleiwa του Οάχου, στις αρχές Δεκέμβρη.

 

[Nikos1986]

3. Πρόσβαση και Μετακινήσεις

Πτήσεις
Τα μεγαλύτερα αεροδρόμια των νησιών, που συνδέονται με απευθείας πτήσεις με τον υπόλοιπο κόσμο, είναι η Χονολουλού στο Οάχου και δευτερευόντως το Καχουλούι στο Μάουι. Για τα υπόλοιπα νησιά, θα πρέπει κάποιος να αλλάξει αεροπλάνο σε ένα από τα αεροδρόμια αυτά. Απευθείας πτήσεις από Ελλάδα δεν υπάρχουν. Ο πιο βολικός τρόπος είναι μέσω κάποιας πόλης της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ, συνήθως μέσω Λος Άντζελες ή Σαν Φρανσίσκο. Υπάρχουν επίσης απευθείας πτήσεις της Hawaiian από Σιάτλ, Λας Βέγκας, Σαν Ντιέγκο και Φίνιξ. Επίσης η Hawaiian διαφημίζει και απευθείας πτήση από Νέα Υόρκη (Νιούαρκ), που όμως δεν την έβρισκα σε κάποια μηχανή αναζήτησης πτήσεων. Αν θυμάμαι καλά, η Delta επίσης είχε απευθείας πτήσεις από Ατλάντα. Για πιο σκληροπυρηνικούς, υπάρχει σύνδεση και με Κίνα, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.

Οι πτήσεις από Ελλάδα για Λος Άντζελες και Σαν Φρανσίσκο διαρκεί γύρω στις 15 ώρες, συν τον χρόνο στην πόλη της ανταπόκρισης. Από εκεί έχουμε άλλες 4-6 ώρες μέχρι τη Χονολουλού ή το Καχουλούι. Οι πτήσεις από νησί σε νησί διαρκούν το πολύ 1 ώρα.

Συγκοινωνία
Από τα νησιά, το Οάχου είναι αυτό που έχει δημόσια συγκοινωνία που βοηθά και τις μετακινήσεις των τουριστών. Πρακτικά, για την Χονολουλού, δεν χρειάζεται αυτοκίνητο. Επίσης η Χονολουλού είναι το μόνο μέρος που λογικά θα συναντήσετε και κίνηση. Στα υπόλοιπα νησιά, όμως, το αυτοκίνητο είναι απαραίτητο.

Η Χονολουλού είναι η μόνη μεγάλη πόλη. Πόλη και κίνηση πάνε πακέτο... Εδώ στον δρόμο που συνδέει Waikiki και αεροδρόμιο​

Σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν (και αυτά από τις εταιρείες ενοικίασης) είναι αυτόματα. Ακόμα και για κάποιον που δεν έχει οδηγήσει ως τώρα τέτοια (όπως εγώ), ούτε έχει δει στις ταινίες, ο χειρισμός τους είναι εύκολος. Έχουν μόνο 2 πετάλια, γκάζι-φρένο. Το ρόλο του συμπλέκτη παίζει ένα κουμπί, πάνω στο λεβιέ των ταχυτήτων. Στις ταχύτητες υπάρχουν διάφορες επιλογές:
P (Park) -> το βάζουμε όταν παρκάρουμε, όπως βάζουμε ταχύτητα και στο χειροκίνητο.
D (Drive) -> αυτόματες αλλαγές ταχύτητας, με βάση το γκάζι που πατάμε.
N (Neutral) -> νεκρά.
R (Reverse) -> όπισθεν.
M (Manual) -> χειροκίνητη αλλαγή ταχυτήτων, συνήθως με τα “αυτάκια” στο τιμόνι.

 

[Nikos1986]

4. Πρόγραμμα

Το πρόγραμμα που είχαμε σχεδιάσει για αυτό το ταξίδι, είχε ως εξής:

• 10/3/2015: Αναχώρηση από την Αθήνα για Λος Άντζελες, μέσω Ζυρίχης. Άφιξη το απόγευμα.
• 11/3/2015: Πρωινή πτήση Λος Άντζελες - Χονολουλού.
• 11/3/2015 - 22/3/2015: Εξερεύνηση του Οάχου. Μέχρι τις 18/3, χωρίς αυτοκίνητο θα βλέπαμε την Χονολουλού, και μετά με αυτοκίνητο θα γυρίζαμε το υπόλοιπο νησί.
• 22/3/2015: Πτήση Χονολουλού - Χίλο.
• 22/3/2015 - 2/4/2015: Εξερεύνηση του Μπιγκ Άιλαντ. Με βάση το Χίλο, αρχικά θα γυρνούσαμε το ανατολικό κομμάτι του νησιού. Με βάση το Μάουντεν Βιού, θα βλέπαμε τα ηφαίστεια Μαούνα Κέα, Μαούνα Λόα και Κιλαουέα. Με βάση τη Γουαϊκολόα, θα βλέπαμε το δυτικό κομμάτι του νησιού.
• 2/4/2015 - 3/4/2015: Πτήση Χίλο - Χονολουλού και Χονολουλού - Λος Άντζελες. Άφιξη το πρωί.
• 3/4/2015 - 4/4/2015: Εξερεύνηση του Λος Άντζελες (Ντίσνεϊλαντ και Σάντα Μόνικα).
• 4/4/2015 - 6/4/2015: Επιστροφή από Λος Άντζελες για Αθήνα, πάλι μέσω Ζυρίχης.

Οι πτήσεις Αθήνα - Ζυρίχη - Λος Άντζελες και Λος Άντζελες - Ζυρίχη - Αθήνα θα ήταν με τη Swiss.
Οι πτήσεις Λος Άντζελες - Χονολουλού, Χονολουλού - Χίλο, Χίλο - Χονολουλού και Χονολουλού - Λος Άντζελες θα ήταν με την Hawaiian.
Στο Λος Άντζελες, και στο πήγαινε και στο έλα, θα μέναμε στο Hilton Los Angeles Airport.
Στο Οάχου, θα μέναμε όλες τις μέρες στο Hilton Hawaiian Village, στο Γουαικίκι.
Στο Μπιγκ Άιλαντ, θα μέναμε στο Χίλο στο Hilo Seaside Hotel, στο Μάουντεν Βιού στο Secluded Rainforest Retreat και στη Γουαϊκολόα στο Waikoloa Beach Marriott.

 

[go2dbeach]

Να είσαι καλά φίλε που μας γράφεις για αυτόν τον τόσο μακρινό προορισμό, αλλά κυρίως για τις λεπτομέρειες και τις πληροφορίες

 

[Nikos1986]

5. Αθήνα - Λος Άντζελες - Χονολουλού

Τις προηγούμενες 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 φορές που είχα πάει στο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν για να πάω στρατό, καθώς τελείωνε η άδεια. Αυτή τη φορά θα ήταν διαφορετικά όμως! Τι κι αν το αεροπλάνο αναχωρούσε στις 6:30 το πρωί. Μετά από ένα κουτσό 5ωρο ύπνο, ξυπνήσαμε κατά τις 3 για να ετοιμαστούμε να ξεκινήσουμε.
Θα φεύγαμε στις 6:30 το πρωί με Swiss και θα φτάναμε Ζυρίχη στις 8:20. Στη συνέχεια, πάλι με Swiss, θα φεύγαμε από εκεί 13:10 και θα φτάναμε στο Λος Άντζελες 17:50. Λόγω διαφοράς ώρας θα φτάναμε πάλι 10/3. Θα κοιμόμασταν εκεί και την επόμενη το πρωί, θα ξαναπηγαίναμε στο αεροδρόμιο για Χονολουλού.

Το Ταξίδι Έως το Λος Άντζελες
Η πτήση από εδώ ως τη Ζυρίχη ήταν καλή, αν και ακόμα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως το ταξίδι μόλις άρχιζε. Οι τρείς ώρες πέρασαν γρήγορα, αν και λαγοκοιμόμασταν, προσπαθώντας να αναπληρώσουμε λίγο από το νυχτερινό ύπνο.

Η ανατολή στην Αθήνα​

Όταν προσγειωθήκαμε πήγαμε για να τσιμπήσουμε τίποτα και αρχίσαμε να κάνουμε βόλτες για να περάσουμε τις επόμενες 5 ώρες. Ενώ φτάσαμε στο terminal B, το αεροπλάνο για ΗΠΑ έφευγε από το terminal E. Τα 2 terminals συνδέονται με ένα σαν συρμό μετρό, που όμως πάει χωρίς οδηγό. Αφού μας ήλεγξαν τα διαβατήρια και τα εισιτήρια, κατευθυνθήκαμε προς το βαγόνι για το terminal E.

Μεταφορά μεταξύ των terminals​

Στο άλλο terminal δεν υπήρχαν πολλά καταστήματα, όμως είχε καλύτερη θέα στους διαδρόμους απογείωσης / προσγείωσης. Έτσι την περισσότερη ώρα χαζεύαμε τα αεροπλάνα που έρχονταν και έφευγαν. Μεταξύ αυτών και τα 2 τελευταία μοντέλα των Boeing και Airbus.

Το Airbus 380 της Singapore

Το Boeing 787 της Etihad​

Τελικά η αναμονή τελείωσε και επιτέλους ήρθε και η σειρά μας να επιβιβαστούμε. Αφού (ξανα) ήλεγξαν τα διαβατήρια, κατευθυνθήκαμε προς την πύλη για να φύγουμε.

Η πτήση για το Λος Άντζελες διήρκησε περίπου 12,5 ώρες. Με λίγα κουνήματα, το πρώτο μισό έως τη Γροιλανδία κύλησε γρήγορα. Από το αεροπλάνο βλέπαμε τους πάγους πάνω από την Ισλανδία, τη Γροιλανδία και τον βόρειο Καναδά.

Οι πάγοι στην Γροιλανδία​

Ωραίο θέαμα μεν, αλλά η έλλειψη ύπνου είχε αρχίσει να επιδρά. Ενώ ο αδερφός μου είχε κοιμηθεί ήδη, εγώ έκλεισα τα μάτια πάνω από τον κόλπο Χάντσον. Όταν ξύπνησα κοντεύαμε στο Λας Βέγκας. Πλέον είχαμε αρχίσει να κατεβαίνουμε. Περάσαμε πάνω από το Μπάρστοου και πλέον φτάναμε στο Λος Άντζελες.

Έχοντας αρχίσει την κάθοδο, πάνω από το Σαν Μπερναρντίνο​

Αφού για κάμποση ώρα περνούσαμε πάνω από τα σπίτια της αχανούς πόλης, κάποια στιγμή προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο. Επιτέλους ήμασταν στην Αμερική!

Το Λος Άντζελες​

Λίγες Πληροφορίες για το Λος Άντζελες
Το Λος Άντζελες είναι η μεγαλύτερη πόλη της Καλιφόρνια, αν και ο τίτλος της πρωτεύουσας ανήκει στο Σακραμέντο. Η αχανής αυτή μεγαλούπολη, μαζί με τα πάμπολλα προάστιά της έχει πληθυσμό περίπου 8,5 εκατομμύρια. Γνωστές συνοικίες και προάστια της πόλης είναι το Χόλιγουντ, το Μπέβερλι Χιλς, η Σάντα Μόνικα, το Μαλιμπού και η Λονγκ Μπιτς. Λόγω της συνεχόμενης δόμησης, ακόμη και το Αναχάιμ (όπου βρίσκεται η Ντίσνεϊλαντ), 50 χιλιόμετρα μακριά, δίνει την εντύπωση ενός ακόμα προαστίου.

Το Λος Άντζελες περιλαμβάνει πλήθος από μουσεία και άλλα αξιοθέατα. Οι γνωστές παραλίες της πόλης είναι η Santa Monica και Venice. Παγκοσμίου φήμης μουσεία είναι τα Getty, LACMA και Huntington. Γνωστοί δρόμοι της πόλης είναι η Rodeo Drive, η Sunset Boulevard και η Hollywood Boulevard με την Walk of Fame. Στην πρωτεύουσα του κινηματογράφου, έχουν την έδρα τους μεγάλες εταιρείες του χώρου, όπως η Paramount, η Warner Bros και η Universal. Επίσης κορυφαία πανεπιστήμια βρίσκονται στο Λος Άντζελες, όπως το UCLA και το USC. Το αντίστοιχο του Central Park της Νέας Υόρκης, εδώ είναι το πάρκο Griffith με το γνωστό αστεροσκοπείο. Τέλος υπάρχουν και τα θεματικά πάρκα της Disneyland και Knott’s Berry.

Ένα πρόβλημα της αχανούς αυτής πόλης είναι το κυκλοφοριακό. Το αυτοκίνητο ζει και βασιλεύει, οπότε γενικά χρειάζεται προσεκτικός σχεδιασμός, από κάποιον που σκοπεύει να επισκεφθεί τα αξιοθέατα της πόλης. Όμως είναι και το καλύτερο μέσο για να γνωρίσει κανείς την πόλη.

Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι λίγο μπερδεμένα. Υπάρχουν τα λεωφορεία και το μετρό (MetroRail). Το MetroLink, είναι σαν τον Προαστιακό. Το μετρό της πόλης, έχει σχετικά λίγους σταθμούς για την έκταση της πόλης και ενδέχεται να μην βολεύει πάντα. Επίσης, στην πόλη κυκλοφορούν λεωφορεία από διάφορα προάστια, με διαφορετικά χρώματα και λογότυπα. Για παράδειγμα, η εταιρεία που διαχειρίζεται τα λεωφορεία της Santa Monica ονομάζεται Big Blue Bus και τα λεωφορεία είναι προφανώς μπλε. Τα λεωφορεία της Culver City είναι πράσινα κλπ. Ένα άλλο ζήτημα που χρήζει προσοχής, είναι οι γραμμές. Μπορεί μία γραμμή να υπάρχει μόνο την ημέρα, ενώ υπάρχουν και άλλες που είναι μόνο νυχτερινές. Επίσης κάποιες γραμμές εκτελούνται μόνο τις καθημερινές, ενώ υπάρχουν άλλες μόνο τα Σαββατοκύριακα. Οπότε μπορεί κάποιος που σχεδίαζε να πάει από το A στο Β την Παρασκευή και τελικά αλλάζει το πρόγραμμα για το Σάββατο, να μείνει στη στάση να περιμένει το λεωφορείο…

Εισιτήριο βγάζεις από τον οδηγό. Πρέπει να έχεις το ακριβές ποσό, καθώς δε δίνουν ρέστα. Συνήθως τα εισιτήρια έχουν 1-2$ για 1 διαδρομή. Μία άλλη επιλογή είναι η κάρτα TAP. Η κάρτα αυτή κοστίζει 1$. Εμείς είχαμε βγάλει μια από το σταθμό του MetroRail “Aviation / LAX”. Στην κάρτα αυτή βάζεις χρήματα και την χτυπάς κάθε φορά που επιβιβάζεσαι σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς, μέχρι να τελειώσουν τα χρήματα. Όμως δεν την δέχονται όλες οι εταιρείες που διαχειρίζονται λεωφορειακές γραμμές στο Λος Άντζελες. Για τις εταιρίες που την δέχονται, δείτε εδώ.

Το αεροδρόμιο του Λος Άντζελες (LAX) συνδέεται με την πόλη με διάφορους τρόπους. Υπάρχει ένα λεωφορείο, το LAX Shuttle C-Route, το οποίο περνά από όλα τα terminals και συνδέει το αεροδρόμιο με τον σταθμό των λεωφορείων LAX City Bus Center (ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων της πόλης είναι ο Union Station). Μία άλλη εναλλακτική είναι το LAX Shuttle G-Route, το οποίο επίσης περνά από όλα τα terminals και συνδέει το αεροδρόμιο με την πράσινη γραμμή του MetroRail στη στάση Aviation / LAX. Και τα 2 αυτά λεωφορεία είναι δωρεάν. Αν κάποιος πάρει στη συνέχεια το “κανονικό” λεωφορείο ή το MetroRail πληρώνει το κανονικό εισιτήριο. Επίσης πολλά ξενοδοχεία έχουν βανάκι που πάει απευθείας στο αεροδρόμιο.

Λος Άντζελες - Διαμονή
Στο Λος Άντζελες φτάσαμε κατά τις 6 το απόγευμα. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, μας είχαν δώσει να συμπληρώσουμε τα χαρτιά του immigration. Μόλις φτάσαμε, πήραμε τις βαλίτσες, φακελωθήκαμε (φωτογραφία και αποτυπώματα) και δώσαμε το χαρτί που είχαμε συμπληρώσει στο αεροπλάνο. Μου έκανε εντύπωση το πόσο γρήγορα τελειώσαμε με τα διαδικαστικά.

Επειδή θα φεύγαμε το επόμενο πρωί, δεν θα βλέπαμε τίποτα στο Λος Άντζελες εκείνο το βράδυ. Είχαμε καταλήξει στο να επισκεφθούμε τη Disneyland, τη Hollywood Boulevard και τη Santa Monica στον γυρισμό. Έτσι, ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο που θα διανυκτερεύαμε, το Hilton Los Angeles Airport. Το συγκεκριμένο, όπως και τα περισσότερα του αεροδρομίου, βρισκόταν κοντά στη στάση LAX City Bus Center, που πάνε τα λεωφορεία του αεροδρομίου. Αφού αφήσαμε τις βαλίτσες, πήγαμε για φαγητό σε κάποια Mc Donalds που είχαμε δει λίγο πιο κάτω. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ένα κανονικό ύπνο, ανυπόμονοι για την επόμενη μέρα.

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε πάλι για το αεροδρόμιο. Η πτήση της Hawaiian για Χονολουλού έφευγε στις 10. Η πρώτη ελληνίδα που συναντήσαμε στην Αμερική, ήταν η πολύ ευγενική υπάλληλος στο αεροδρόμιο που ήλεγχε τα διαβατήρια. Παρότι στο terminal της Hawaiian γίνονταν έργα και τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά, βρήκαμε ένα στην πύλη με κάτι σαν-σάντουιτς για πρωινό, φάγαμε και περιμέναμε με ανυπομονησία την αναχώρηση.

Το Ταξίδι για τη Χονολουλού
ΣΗΜΕΙΩΣΗ #1: Η Hawaiian, όπως και όλες νομίζω οι αμερικάνικες εταιρείες, χρεώνουν ξεχωριστά τις αποσκευές κατά το check-in στις πτήσεις εσωτερικού. Η κάθε βαλίτσα κοστίζει 25$ ανά πτήση είτε προς ηπειρωτικές ΗΠΑ είτε μεταξύ των νησιών. Η τιμή γίνεται 15$ αν κάποιος γραφεί μέλος στο πρόγραμμα HawaiianMiles. Επίσης οι ταινίες στο αεροπλάνο είναι pay-per-view.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ #2: Αν κάποιος σκοπεύει να πάει και του αρέσουν οι εκπλήξεις, ας παρακάμψει το επόμενο κομμάτι της ενότητας…


Οι υπόλοιποι ΟΚ; Συνεχίζουμε. Η πτήση για Χονολουλού από τις πόλεις της δυτικής ακτής κρατάει 6 ώρες. Μαζί με τις 3 ώρες που έχουν διαφορά το Λος Άντζελες με τη Χονολουλού, θα φτάναμε εκεί στις 1 το μεσημέρι. Το A330 ήταν ένα από τα αεροπλάνα που ήθελα πάντα να πετάξω.

Το A332 της Hawaiian​

Η πρώτη έκπληξη ήρθε με το που μπήκαμε στο αεροπλάνο, καθώς πάνω από τα ντουλαπάκια των χειραποσκευών υπήρχαν χρωματιστά LED. Πηγαίνοντας προς τις θέσεις μας, είδαμε καμιά δεκαριά ηλικιωμένους με στολές, οι οποίοι ήταν βετεράνοι του Β’ ΠΠ και θα μετέβαιναν στο Γκουάμ για κάποια βράβευση. Επίσης ο πολύ ευγενικός αεροσυνοδός που ήταν υπεύθυνος για το τμήμα που καθόμασταν εμείς, ήταν ένας παππούλης γύρω στα 65. Από την αρχή, η ατμόσφαιρα στο αεροπλάνο ήταν ευχάριστη.

Το εσωτερικό του αεροπλάνου

Φεύγοντας από το Λος Άντζελες​

Οι 6 ώρες της πτήσης γενικά πέρασαν με κουνήματα αλλά και ένα αίσθημα ανυπομονησίας. Λίγο τσιμπολόγημα, λίγη κουβέντα… Τα σύννεφα που υπήρχαν πάνω από το Λος Άντζελες άρχισαν να διαλύονται κοντά στα νησιά.

Η άφιξη στη Χονολουλού​

Η μεγαλύτερη έκπληξη του ταξιδιού, ήταν όμως όταν προσγειωθήκαμε, όπου ο πιλότος έβαλε χαβανέζικη μουσική. Γενικά, το σκέλος αυτό του ταξιδιού, ήταν η καλύτερη εισαγωγή για τις διακοπές που ουσιαστικά μόλις ξεκινούσαν.

 

[go2dbeach]

περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[Nikos1986]

6. Λίγα Λόγια για το Οάχου

Το Oahu είναι το πιο πυκνοκατοικημένο νησί της Χαβάης. Το νησί έχει διαστάσεις περίπου 70 km x 50 km. Οι 2 κύριες οροσειρές που διατρέχουν το νησί από ΒΔ προς ΝΑ είναι η Koolau στα ανατολικά και η Waianae στα δυτικά.

Χάρτης του Οάχου [πηγή: wikitravel.org]​

Η πρωτεύουσα Χονολουλού, αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου στα νησιά, αφού το αεροδρόμιό της υποδέχεται τις περισσότερες πτήσεις από της ηπειρωτικές ΗΠΑ και το εξωτερικό. Το αεροδρόμιο έχει διάφορα terminals, με τα λεωφορεία 19 και 20 για το Waikiki να πραγματοποιούν στάσεις σε όλα. Επίσης, από τις στάσεις των terminals περνάνε και τα βανάκια των εταιρειών ενοικίασης αυτοκινήτων (δεν πας με τα πόδια). Η ενοικίαση αυτοκινήτου στη Χαβάη είναι φθηνή, υπολογίστε περίπου 50$ την ημέρα, ακόμα και για σπορ αυτοκίνητο (χώρια η ασφάλεια που θα επιλέξετε). Επίσης η βενζίνη είναι φθηνή, περίπου 3,5$ / γαλόνι (1 γαλόνι = 3,8 λίτρα και με ισοτιμία 1,2 είναι περίπου 0,75 ευρώ / λίτρο).


Η Honolulu, με την γνωστή παραλία Waikiki, βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού και εκτείνεται πρακτικά από το Pearl Harbor έως και τη νοτιοανατολική ακτή του νησιού στο Koko Head. Στη Honolulu βρίσκονται 4 ηφαιστειακοί κώνοι, ο Punchbowl με το στρατιωτικό νεκροταφείο, ο Diamond Head ένα φυσικό ορόσημο του Waikiki, ο απότομος Koko Head και ο πλημμυρισμένος με θαλασσινό νερό Hanauma Bay. Τα περισσότερα ξενοδοχεία του νησιού βρίσκονται στο μακρόστενο Waikiki, μια στενή λωρίδα Γης, ανάμεσα στον ωκεανό και το κανάλι Ala Wai.
Η πόλη της Honolulu είναι η μόνη “μεγαλούπολη” στην πολιτεία, με ό,τι καλό και κακό συνεπάγεται. Πέρα από τα ξενοδοχεία, υπάρχει πληθώρα επιλογών για φαγητό και ποτό, κατά κύριο λόγο στο Waikiki. Υπάρχουν επίσης μερικά εμπορικά κέντρα, όπως το Ala Moana στο Waikiki και το Aloha Tower Marketplace στο κέντρο της πόλης (Downtown). Επίσης, ενδέχεται να υπάρχει κίνηση στους δρόμους, κυρίως στις Kalakaua Avenue και Kuhio Avenue του Waikiki, καθώς και στον Nimitz Highway που πάει στο αεροδρόμιο. Το πάρκινγκ στην Honolulu είναι σχεδόν παντού επί πληρωμή, είτε στο πεζοδρόμιο με παρκόμετρα είτε σε χώρους στάθμευσης με αυτόματα μηχανήματα. Για το δεύτερο υπολογίζετε τιμές 10-20$ για 24 ώρες.

Το Oahu επίσης είναι το μοναδικό νησί με βολικό σύστημα για τις δημόσιες συγκοινωνίες. Τα λεωφορεία The Bus διασχίζουν τη Honolulu και πραγματοποιούν και δρομολόγια μέχρι και τη βόρεια ακτή και τη Haleiwa. Βολικά δρομολόγια είναι τα 19 και 20, που συνδέουν το Waikiki με το αεροδρόμιο. Το 20 επίσης συνεχίζει και στο Pearl Harbor. Τα εισιτήρια έχουν 2,5$, πληρώνονται στον οδηγό μετρητά και δεν δίνονται ρέστα. Τα λεωφορεία το αεροδρομίου είναι ίδια με τα υπόλοιπα, και ο οδηγός θα επιμείνει οι βαλίτσες να μπουν κάτω από το κάθισμα. Για να κατέβετε, δίνετε σήμα στον οδηγό τραβώντας το σκοινί πάνω από τα παράθυρα.


Από τη Χονολουλού εκτείνονται ακτινικά 3 αυτοκινητόδρομοι. Ο H-1 ενώνει το Pearl Harbor και το αεροδρόμιο με το Diamond Head και στη συνέχεια με τη νοτιοανατολική ακτή, ο H-2 πάει προς την Haleiwa στην βόρεια ακτή, και ο H-3 κατευθύνεται προς την προσήνεμη (βορειοανατολική) πλευρά.


Πέρα από τη Honolulu, η μεγαλύτερη άλλη κωμόπολη του νησιού που ενδιαφέρει τον ξένο, είναι η Haleiwa, στην γνωστή για το σέρφινγκ, βόρεια ακτή. Οι γνωστές παραλίες της βόρειας ακτής εκτείνονται από τη Haleiwa έως την Kawela. Τα υψηλότερα κύματα παρατηρούνται τον χειμώνα, και μπορεί να ξεπεράσουν τα 5 μέτρα. Επίσης, ο διαγωνισμός Triple Crown of Surfing πραγματοποιείται εδώ, κάθε Δεκέμβρη. Στην πόλυ της Haleiwa υπάρχουν εστιατόρια και καταστήματα με είδη σέρφινγκ. Επίσης εδώ βρίσκεται και το Matsumoto's, το κατάστημα με τις καλύτερες γρανίτες (τοπικό έδεσμα των νησιών, μαζί με τις γαρίδες και τον ανανά). Όμως και η ίδια η Haleiwa μοιάζει με χωριό μπροστά στη Honolulu, τόσο όσον αφορά την έκταση όσο και τον πληθυσμό, τους ρυθμούς της καθημερινότητας κλπ. Κάποια καταλύματα που αναφέρουν ως τοποθεσία την Haleiwa, ενδέχεται να βρίσκονται στον Kamehameha Highway και όχι μέσα στην ίδια την Haleiwa. Η Haleiwa συνδέεται με τη Honolulu, αν θυμάμαι καλά με τη γραμμή The Bus 52.


Ειδικά στο Oahu, υπάρχει ο κίνδυνος μόλυνσης από λεπτοσπείρωση. Έτσι καλό είναι να αποφεύγεται το κολύμπι σε ποτάμια και λίμνες. Επίσης γενικά η ιατρική περίθαλψη στη Χαβάη κοστίζει. Επειδή την πατήσαμε και μάθαμε, για ένα απλό αντιβιοτικό μαζί με την απαραίτητη ιατρική συνταγή και ένα παυσίπονο υπολογίζετε γύρω στα 150-200 $.

Προειδοποιητική πινακίδα για τη λεπτοσπείρωση στους καταρράκτες της Waimea​

 

[jimakos]

Περιμένουμε με ανυπονονησια την συνεχεια!

 

[KIKI]

περιμενω και εγω τη συνεχεια .
σε ευχαριστουμε για τις πολυ χρησιμες πληροφοριες .
Εχω κανει το ιδιο ταξιδι παλιά με DELTA , αλλά χωρις υπνο στη Καλιφορνια οπως πολυ σοφά κανατε .Πεταξα Αθηνα - Φρανφουρτη - λος Αντζελες - Χονολουλου ( με λιγο υπνο στη Χονολουλου ) και μετά Μπιγκ Αιλαντ .
οταν εφτασα στη Κόνα δεν θυμομουν ουτε το ονομα μου

 

[varioAthens]

Θελουμε και ΠΟΛΛΕΣ φωτογραφιες!!

 

[villi]

Συναρπαστικό ταξίδι και πολύ λεπτομερής η περιγραφή σου!Περιμένουμε τη συνέχεια!