ΗΠΑ Χαβάη : Ένα Όνειρο Που Έγινε Πραγματικότητα

[Nikos1986]

16. Επίλογος

Ο περισσότερος κόσμος (όπως και εγώ) πριν μαζέψει κάποιες πληροφορίες για τα νησιά, έχει ήδη στο νου του κάποια συνώνυμα της "Χαβάης": "παραλίες", "σέρφινγκ", "ηφαίστεια", "Περλ Χάρμπορ", "λέι".

Υπάρχει πολύ ωραία φύση, ακόμα και στα προάστια της Χονολουλού. Στα νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας, ξεχωρίζει το Diamond Head. Όπως εξίσου εκπληκτικό είναι και το τοπίο που διασχίζει ο Kalanianaole Highway. Σε πάρα πολλά σημεία μπορεί κανείς να σταματήσει για να θαυμάσει το τοπίο, και αν κατέβει να περπατήσει στα βράχια δε θα χάσει.
Αν και τα νησιά δεν έχουν ιδιαίτερα μακραίωνη ιστορία, υπάρχουν μερικά πολύ ωραία μουσεία όπως το Bishop, όπου μπορεί κανείς να μάθει πολλά για την ιστορία αυτή, τη μυθολογία και γενικότερα την κουλτούρα των Πολυνησίων. Η βάση του Pearl Harbor, επίσης, έχει συνδεθεί με την ιστορία των νησιών και η επίσκεψη κυρίως στο USS Missouri και στο μνημείο του Arizona είναι συγκινητική. Ο κύριος "αρχαιολογικός χώρος" των νησιών είναι φυσικά το Puuhonua O Honaunau, με τη δυνατότητα που έδινε σε παραβάτες του kapu να εξιλεωθούν και να ζήσουν ελεύθεροι, εφόσον κατάφερναν να φτάσουν εκεί πριν από τους διώκτες τους. Τέλος, αν και μικρό, το Jaggar Museum στο χείλος της καλντέρας του Kilauea περιγράφει το τι συμβαίνει κάτω από τα νησιά, με τον κρατήρα Halemaumau να καπνίζει σε απόσταση αναπνοής.
Πέρα από την ίδια την πρωτεύουσα, ο άλλος κύριος πόλος έλξης του Oahu είναι η Βόρεια Ακτή. Η ίδια η Haleiwa, θυμίζει χωριό και ακολουθεί έναν ακόμα πιο χαλαρό ρυθμό ζωής. Οι παραλίες, αν και ενδεχομένως να είναι επικίνδυνες για κολύμπι, είναι υπέροχες και οποιοσδήποτε μπορεί να κάθεται με τις ώρες να θαυμάζει τους σέρφερς. Ίσως κανείς να συναντήσει κάποια παρέα εφήβων, που να έχει στραβοξυπνήσει, ξεχνώντας το υπέροχο νησί στο οποίο ζούνε καθημερινά. Όμως πέρα από ένα "haoli" μέσα από τα δόντια ("ξένε" ή "λευκέ", μια λέξη που χρησιμοποιείται προσβλητικά στα Χαβανέζικα), και με καλή καρδιά το πράγμα μένει εκεί, και ο καθένας συνεχίζει ευχάριστα την υπόλοιπη ημέρα του. Μια ημέρα που τελειώνει με το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, με τον ήλιο να βυθίζεται στον αχανή Ειρηνικό.
Το Oahu (πιθανότατα και το Maui) μαζεύουν τον περισσότερο κόσμο. Το... μεγαλύτερο νησί της πολιτείας, το Big Island, είναι το μέρος όπου συνδυάζει πάρα πολλά για να δει κανείς και με λίγο κόσμο. Οι μεγαλύτερες "πόλεις", το Hilo και η Kona δεν συγκρίνονται με τη Honolulu, τουλάχιστον όσον αφορά το πλήθος των ξένων. Η ακτές Hamakua και Puna, παρόμοια με την νοτιοανατολική ακτή της Honolulu, έχουν πάρα πολλά σημεία στα οποία μπορεί κανείς να σταματήσει για να θαυμάσει το τοπίο.
Το Kilauea είναι πολύ εύκολα προσβάσιμο με το αυτοκίνητο. Επίσης, το υψόμετρο είναι χαμηλό και, κατά συνέπεια, οι καιρικές συνθήκες γενικά καλές. Έτσι, μπορεί κανείς να εξερευνήσει τα μονοπάτια πιο εύκολα, ξεκούραστα και ασφαλέστερα σε σχέση με άλλα ενεργά ηφαίστεια του κόσμου.
Τέλος, η δυτική ακτή, πέρα από τους αρχαιολογικούς χώρους, περιλαμβάνει και τις κύριες παραλίες του νησιού. Τα νερά είναι ασφαλή για κολύμπι και επίσης προσφέρουν το ίδιο όμορφο ηλιοβασίλεμα.

Για τα περισσότερα αξιοθέατα, όποιος διαβάσει ένα τουριστικό οδηγό, ψάξει στο internet, δει κάποιο ντοκιμαντέρ ή ρωτήσει σε κάποιο τουριστικό γραφείο θα πάρει πληροφορίες. Όμως είναι η φιλοσοφία "aloha" η οποία θα μείνει στην καρδιά κάποιου που επισκέπτεται τα νησιά. Αν και (όπως παντού) υπάρχουν εξαιρέσεις, η γενικότερη εικόνα που αποκόμισα από τους Πολυνήσιους είναι πως είναι ζεστοί άνθρωποι, υπομονετικοί, ομιλητικοί ακόμη και με τον ξένο που ταξίδεψε από την άλλη άκρη της Γης. Άνθρωποι χαμογελαστοί, όπως οι γιαγιάδες στο Ken’s House of Pancakes που είτε βγάζουν το χαμόγελο από την καρδιά τους, είτε, τι να πω, τους αξίζει πραγματικά όσκαρ για την προσποίηση. Φυσικά, όπως και σε όλο τον κόσμο, έτσι κι εκεί οι άνθρωποι δεν ζουν μια ιδανική ζωή, χωρίς προβλήματα. Παρ’όλ’αυτά, το "aloha" ζει, και ο κόσμος αυτός είναι που κερδίζει όποιον επιχειρήσει το ταξίδι στα νησιά αυτά.

Για κάποιον που βάλει στόχο να κάνει το ταξίδι, πιστεύω πρέπει να αναφέρω λίγα πράγματα και για τον οικονομικό προγραμματισμό. Για τους περισσότερους από εμάς, το ταξίδι αυτό δεν είναι κάτι που το αποφασίζουμε σήμερα και μέσα σε 6 μήνες έχουμε μαζέψει τις πληροφορίες για τα αξιοθέατα, έχουμε κλείσει τα αεροπορικά / ξενοδοχεία και είμαστε έτοιμοι να φύγουμε.
Αν και χιλιομετρικά η απόσταση είναι περίπου ίδια είτε κάποιος πετάξει ανατολικά (μέσω Ασίας) ή δυτικά (μέσω Αμερικής), το ταξίδι είναι καλύτερο να γίνει μέσω Αμερικής. Πέρα από τους συνήθως φθηνότερους ναύλους (θα αναφερθώ εκτενέστερα σε αυτό παρακάτω), δημιουργείται επίσης η ψευδαίσθηση πως έχεις κερδίσει και μια μέρα παραπάνω, αφού μπορείς να φτάσεις π.χ. στο Los Angeles "αυθημερόν". Αντίθετα, μέσω π.χ. Ιαπωνίας, πέρα από την "κόντρα" αλλαγή της ώρας, διασχίζεις και τη γραμμή αλλαγής ημέρας. Έτσι η ημερομηνία που φτάνεις στα νησιά, είναι 2-3 μέρες μετά από την ημερομηνία που ξεκίνησες.
Οι αεροπορικοί ναύλοι για την Αμερική (ΗΠΑ ή Καναδάς) παίζουν. Οι κύριες εναλλακτικές είναι 2. Κάποιος μπορεί να επιλέξει είτε το υπερατλαντικό σκέλος του ταξιδιού να τελειώνει στην ανατολική ακτή, να πετάξει στη συνέχεια σε κάποια μεγάλη πόλη της δυτικής ακτής και από εκεί να πάρει την τελευταία πτήση για τη Χαβάη. Η άλλη εναλλακτική είναι μια υπερατλαντική πτήση που να προσγειώνεται στη δυτική ακτή και από εκεί να συνεχίσει για τη Χαβάη. Οι χαμηλότεροι ναύλοι για ανατολική ακτή που έχω δει εγώ, ήταν γύρω στα 250 ευρώ. Πάντως, διάφορες αεροπορικές βγάζουν προσφορές γύρω στα 300. Επίσης, θεωρώ καλά τα 500 ευρώ για την δυτική ακτή. Όλες αυτές οι τιμές είναι από Αθήνα και ανά άτομο. Υπολογίζοντας άλλα π.χ. 250 ευρώ από δυτική ακτή για Χαβάη, προκύπτουν γύρω στα 750 ευρώ το πήγαινε-έλα ανά άτομο. Τα εισιτήρια μάλλον θα πρέπει να κλειστούν χωριστά, οπότε θέλει προσοχή για να λάβουμε υπόψη πιθανές καθυστερήσεις κλπ. Οπότε αναγκαστικά θα μπει στην εξίσωση και η κούραση, και τα πιθανά έξοδα της διανυκτέρευσης σε μία πόλη που θα έχουμε ανταπόκριση. Έτσι αυτά τα 750 ευρώ ίσως είναι μια ιδανική τιμή, που προϋποθέτει να συμπέσουν μερικές καλές προσφορές και να γίνει ένα μονοκόμματο ταξίδι 20-24 ωρών. Μια πιο ρεαλιστική τιμή είναι γύρω στο χιλιάρικο, ίσως και λίγο παραπάνω, συνυπολογίζοντας και μια διανυκτέρευση σε κάποια Αμερικάνικη πόλη.
Για τις παροχές που περιμένει κανείς από τα ξενοδοχεία, ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του, και εδώ δεν μπορώ να εκτιμήσω κάτι. Κάποιος μπορεί να θέλει την καλύτερη σουίτα του καλύτερου ξενοδοχείου και με θέα στο Waikiki, ενώ κάποιος άλλος μπορεί να θέλει απλά ένα κρεβάτι και μια τουαλέτα. Γούστα είναι αυτά.
Ίσως τα αεροπορικά και τα ξενοδοχεία να μπορούν να συνδυαστούν, με το κόστος ενδεχομένως να είναι μικρότερο από ότι αν κλείνονταν ξεχωριστά.
Επίσης και για το φαγητό δεν μπορώ να πω πολλά. Κάποιος μπορεί να θέλει μεσημεριανό και βραδινό σε κάποιο καλό εστιατόριο. Κάποιος άλλος μπορεί να συμβιβάζεται με τα McDonald’s ή να παραλείπει κάποιο γεύμα ή να τρώει κάτι πρόχειρο ή να ψωνίζει από τα σούπερ μάρκετ. Πάντως οι τιμές είναι υψηλότερες από τις ηπειρωτικές ΗΠΑ. Κάποιες ενδεικτικές τιμές για το φαγητό είχα αναφέρει στην ενότητα "7. Εξερεύνηση της Χονολουλού".
Αντίθετα με το φαγητό, το κόστος ενοικίασης και χρήσης του αυτοκινήτου είναι πολύ χαμηλό. Μπορεί κανείς να νοικιάσει ένα σπορ 4λιτρο κάμπριο, με τα χρήματα που εδώ νοικιάζει μικρό 1200ράκι, από την ίδια εταιρεία. Η βενζίνη είναι ακριβότερη από τις ηπειρωτικές ΗΠΑ, αλλά και πάλι τα περίπου 0,75 ευρώ / λίτρο που είχε όταν πήγαμε είναι πολύ καλή τιμή, σε σχέση με τις τιμές στην Ελλάδα (και γενικά στην Ευρώπη).
Ένα ακόμη θέμα, είναι η επικοινωνία με την πατρίδα. Το κόστος περιαγωγής είναι υψηλό. Επειδή την είχαμε πατήσει με την Αυστραλία, αυτή τη φορά αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε για πρώτη φορά το Skype. Όλα τα ξενοδοχεία είχαν Wi-Fi, που συμπεριλαμβανόταν στην τιμή του δωματίου. Έτσι, με το Skype γλιτώσαμε αρκετά χρήματα. Εδώ, στο forum, είχε γίνει λόγος για ένα πακέτο της T-Mobile με δωρεάν χρόνο προς Ελλάδα, όμως οι υπάλληλοι του καταστήματος στη downtown της Honolulu αγνοούσαν την ύπαρξη της προσφοράς αυτής. Στο Los Angeles δεν είχαμε βρει κάποιο κατάστημα κοντά στο ξενοδοχείο (έτσι και αλλιώς ο χρόνος μας στο πήγαινε ήταν πολύ περιορισμένος, οπότε δεν προλαβαίναμε να κοιτάξουμε αλλού), οπότε όσο ψάξαμε την T-Mobile ήταν στη Honolulu. Ίσως απλά οι υπάλληλοι να μην ήταν ενήμεροι, και άλλοι που έχουν ταξιδέψει στις ηπειρωτικές ΗΠΑ να βρήκαν και να χρησιμοποίησαν αυτή την προσφορά. Εμείς πάντως, βολευτήκαμε μια χαρά με το Skype.
Κάτι τελευταίο που δεν είχε προβληματίσει όσους από εμάς κυκλοφορούσαμε στα κράτη του ευρώ, είναι η ισοτιμία. Καθώς το κόστος του ταξιδιού για τους περισσότερους από εμάς είναι ήδη μεγάλο, μια καλή ισοτιμία μπορεί να μας κάνει τον προγραμματισμό πολύ καλύτερο. Ενδεικτικά εμείς, όταν κλείσαμε τα πρώτα αεροπορικά με τη Hawaiian, η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου ήταν γύρω στο 1,4. Λίγες μέρες πριν φύγουμε, όταν πήγαμε να βγάλουμε συνάλλαγμα, η ισοτιμία ήταν γύρω στο 1,1. Η διαφορά ίσως να ακούγεται μικρή, αλλά π.χ. τα 3000 ευρώ με την "καλή" ισοτιμία αντιστοιχούν σε 900 παραπάνω δολάρια. Συνεπώς η διαφορά (υπολογίζοντας το συνολικό ποσό σε ευρώ που θα χρειαστεί να αποταμιεύσει κάποιος) δεν είναι αμελητέα. Απλά και μόνο λόγω καλής ισοτιμίας, μπορεί να υπάρξει η δυνατότητα για μια εβδομάδα παραπάνω διακοπών, για την επίσκεψη σε ένα ακόμα νησί κλπ.

Πιθανότατα, για τους περισσότερους όταν αποφασίσουμε μια μέρα να επισκεφθούμε αυτά τα νησιά, σίγουρα στην πορεία θα υπάρξουν στιγμές που θα αναρωτηθούμε "τι στόχο βάλαμε". Αυτό έγινε και με εμένα, και ουκ ολίγες φορές, από τη στιγμή που αποφασίσαμε να πάμε μέχρι να κάνουμε την πρώτη κράτηση. Σίγουρα ένα τέτοιο ταξίδι απαιτεί θυσίες και επιμονή για όποιον αποφασίσει να το πραγματοποιήσει. Ίσως θα χρειαστεί να αναβληθούν οι επόμενες κοντινές αποδράσεις στην Ευρώπη. Όμως, ένα χρόνο μετά, τουλάχιστον εγώ, δεν το έχω μετανιώσει καθόλου. Αναβάλλετε την αγορά του καινούριου φοβερού κινητού και με τα ίδια χρήματα κλείστε τα αεροπορικά για το Λος Άντζελες! Με άλλα 300 έχετε προσγειωθεί στη Χονολουλού! Παραφράζοντας τα λόγια του Χρυσοδάκτυλου: "Και το ταξίδι στη Χαβάη, είναι ένα ταξίδι... Μπορεί να είναι μακρύτερο, ακριβότερο αλλά παραμένει ένα ταξίδι. Μπορεί να πραγματοποιηθεί!"

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 14
• 15
• 16

First Προηγούμενη 16 of 16

Go to chapter

Go

[Nikos1986]

2. Λίγα Λόγια για τη Χαβάη

Γενικά
Η Χαβάη είναι μια ομάδα νησιών στον ειρηνικό, περίπου στο 1/3 της απόστασης μεταξύ ΗΠΑ και Αυστραλίας. Απέχουν περίπου 4.000 km από την δυτική ακτή των ΗΠΑ, 6.000 km από την Ιαπωνία και 7.600 km από την Αυστραλία. Βρισκόμενα πίσω από την Ελλάδα πάνω στην υδρόγειο, έχουν 12 ώρες διαφορά με εμάς (13 ώρες πίσω το καλοκαίρι). Στην τροπική ζώνη που βρίσκονται, δεν αλλάζουν ώρα το καλοκαίρι.

Η Χαβάη αποτελείται από 137 νησιά, με τα 6 από αυτά να είναι τα πιο γνωστά. Από ΒΔ προς ΝΑ είναι τα εξής: Καουάι, Οάχου, Μολοκάι, Λανάι, Μάουι, Χαβάη. Η πρωτεύουσα, Χονολουλού, βρίσκεται στο νότιο Οάχου. Η Χαβάη, το μεγαλύτερο νησί, έχει δώσει το όνομά της σε όλη την ομάδα νησιών. Ως Χαβάη αποτελούν την 50η πολιτεία των ΗΠΑ, επίσημα από το 1959. Προκειμένου το νησί Χαβάη να διακρίνεται από την πολιτεία Χαβάη, το νησί είναι γνωστό ως Μπιγκ Άιλαντ (Big Island - Μεγάλο Νησί).

Σχεδιάγραμμα των Νησιών [πηγή: wikitravel.org]​

Γεωλογία
Παρότι δεν είμαι γεωλόγος, θα προσπαθήσω να κάνω μια περιγραφή της δημιουργίας των νησιών. Λίγη επιείκεια εδώ, παρακαλώ… Αν και βρίσκονται στη μέση της πλάκας του ειρηνικού, μακριά από τον δακτύλιο της φωτιάς, τα νησιά έχουν δημιουργηθεί από την λάβα. Περίπου στην θέση που βρίσκεται σήμερα το Μπιγκ Άιλαντ, πριν από 30.000.000 χρόνια, δημιουργήθηκε ρωγμή στο βυθό του ειρηνικού, σε βάθος περίπου 4.700 m. Αυτό το θερμό σημείο (hot spot), “γεννά” 1-1 σιγά σιγά τα νησιά. Αρχικά δημιουργήθηκε το Καουάι πριν από 6.000.000 χρόνια. Καθώς η πλάκα του ειρηνικού μετατοπίζεται ΒΔ με ρυθμό 5 cm/χρόνο, μαζί της μετατοπίζεται και το Καουάι, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό ενός νέου νησιού πάνω από το θερμό σημείο. Το δεύτερο νησί είναι το Οάχου. Έτσι πλέον, το τελευταίο νησί που σχηματίστηκε είναι το Μπιγκ Άιλαντ με ηλικία 1.000.000 χρόνια. Όμως, ακόμη και σήμερα, 30 km νοτιοδυτικά του, έχει αρχίσει ο σχηματισμός ενός ακόμα νησιού, του Λοΐχι, το οποίο βρίσκεται 1,5 km κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το μελλοντικό νησί αναμένεται να αναδυθεί σε 100.000-200.000 χρόνια. Ένα καλό βιβλίο που βρήκα εκεί, σχετικά με τα ηφαίστεια, είναι το “Volcano Watching” των Robert & Barbara Decker από την Hawai’i Natural History Association (ISBN: 978-0-940295-16-2). Περιγράφει με απλά λόγια τα ηφαίστεια, την λάβα και τον σχηματισμό των νησιών. Είναι στα αγγλικά, αλλά είναι αρκετά κατανοητό.

Καιρός
Η θερμοκρασία στα νησιά παραμένει πάνω-κάτω σταθερή όλο το χρόνο, μεταξύ 15-25 βαθμούς κελσίου. Φυσικά στα ψηλά βουνά (π.χ. Μαούνα Κέα και Μαούνα Λόα) η θερμοκρασία είναι πιο χαμηλή. Λόγω της εγγύτητας στον ισημερινό, ο ήλιος καίει αρκετά, ακόμα και την άνοιξη. Οι θερμοκρασίες δίνουν την εντύπωση πως είναι πιο υψηλές και ίσως είναι προτιμότερα κάποια πιο λεπτά ρούχα από αυτά που θα έπαιρνε κάποιος μαζί. Στην περίπτωση που προγραμματίζετε επίσκεψη σε κάποιο από τα Μαούνα Κέα και Μαούνα Λόα, πάρτε ζακέτα και πουλόβερ καθώς το βράδυ κάνει κρύο (τέλη Μάρτη το βράδυ είχε 8 βαθμούς στο Onizuka Center for International Astronomy στο Μαούνα Κέα στα 2.800 m).

Στα νησιά φυσούν συνεχώς αληγείς άνεμοι (ΒΑ). Αυτό έχει σαν συνέπεια, σε όλα τα νησιά, οι ΒΑ ακτές (προσήνεμες) να είναι γενικά συννεφιασμένες, με πολλές βροχές και γεμάτες βλάστηση. Αντίθετα, οι ΝΔ ακτές (υπήνεμες) είναι σχετικά ξηρές και με καθαρό ουρανό. Η μεγαλύτερη αντίθεση παρατηρείται στο Μπιγκ Άιλαντ, κυρίως λόγω των υψηλών ηφαιστείων που βρίσκονται στο εσωτερικό του. Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται και από το Google Maps, όντως η ΒΔ χερσόνησος του Μπιγκ Άιλαντ (Κοχάλα) χωρίζεται σε εύφορη και άγονη με μια γραμμή.

Η χερσόνησος Κοχάλα, όπως φαίνεται στο Google Maps

Η χερσόνησος Κοχάλα, από τον Route 250. Πέρα από τα σπίτια, αρχίζει η έρημος...​

Σέρφινγκ
Τα νησιά της Χαβάης, και κυρίως η ΒΔ ακτή του Οάχου, αποτελούν παράδεισο για τους σέρφερς. Οι καταιγίδες του βόρειου ειρηνικού, σε συνδυασμό με τον “περίεργο” βυθό, δημιουργούν εντυπωσιακά κύματα ύψους πάνω από 5 μέτρα τον χειμώνα. Το σέρφινγκ αποτελούσε αγαπημένο άθλημα των βασιλιάδων της Χαβάης. Τον 19ο αιώνα το σέρφινγκ παραγκωνίστηκε από τους ιεραπόστολους. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Ντουκ Καχαναμόκου, χρυσός ολυμπιονίκης της κολύμβησης, συνέβαλλε στην αναβίωση του αθλήματος στην Χαβάη και στη διάδοσή του στην Καλιφόρνια και στην Αυστραλία. Άγαλμα του μεγάλου σέρφερ υπάρχει στην παραλιακή Kalakaua Avenue, στο Waikiki. Στην εποχή μας, ο γνωστότερος διεθνής διαγωνισμός σέρφινγκ είναι το “Triple Crown of Surfing” στις πόλεις Waimea και Haleiwa του Οάχου, στις αρχές Δεκέμβρη.

 

[Nikos1986]

3. Πρόσβαση και Μετακινήσεις

Πτήσεις
Τα μεγαλύτερα αεροδρόμια των νησιών, που συνδέονται με απευθείας πτήσεις με τον υπόλοιπο κόσμο, είναι η Χονολουλού στο Οάχου και δευτερευόντως το Καχουλούι στο Μάουι. Για τα υπόλοιπα νησιά, θα πρέπει κάποιος να αλλάξει αεροπλάνο σε ένα από τα αεροδρόμια αυτά. Απευθείας πτήσεις από Ελλάδα δεν υπάρχουν. Ο πιο βολικός τρόπος είναι μέσω κάποιας πόλης της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ, συνήθως μέσω Λος Άντζελες ή Σαν Φρανσίσκο. Υπάρχουν επίσης απευθείας πτήσεις της Hawaiian από Σιάτλ, Λας Βέγκας, Σαν Ντιέγκο και Φίνιξ. Επίσης η Hawaiian διαφημίζει και απευθείας πτήση από Νέα Υόρκη (Νιούαρκ), που όμως δεν την έβρισκα σε κάποια μηχανή αναζήτησης πτήσεων. Αν θυμάμαι καλά, η Delta επίσης είχε απευθείας πτήσεις από Ατλάντα. Για πιο σκληροπυρηνικούς, υπάρχει σύνδεση και με Κίνα, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.

Οι πτήσεις από Ελλάδα για Λος Άντζελες και Σαν Φρανσίσκο διαρκεί γύρω στις 15 ώρες, συν τον χρόνο στην πόλη της ανταπόκρισης. Από εκεί έχουμε άλλες 4-6 ώρες μέχρι τη Χονολουλού ή το Καχουλούι. Οι πτήσεις από νησί σε νησί διαρκούν το πολύ 1 ώρα.

Συγκοινωνία
Από τα νησιά, το Οάχου είναι αυτό που έχει δημόσια συγκοινωνία που βοηθά και τις μετακινήσεις των τουριστών. Πρακτικά, για την Χονολουλού, δεν χρειάζεται αυτοκίνητο. Επίσης η Χονολουλού είναι το μόνο μέρος που λογικά θα συναντήσετε και κίνηση. Στα υπόλοιπα νησιά, όμως, το αυτοκίνητο είναι απαραίτητο.

Η Χονολουλού είναι η μόνη μεγάλη πόλη. Πόλη και κίνηση πάνε πακέτο... Εδώ στον δρόμο που συνδέει Waikiki και αεροδρόμιο​

Σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν (και αυτά από τις εταιρείες ενοικίασης) είναι αυτόματα. Ακόμα και για κάποιον που δεν έχει οδηγήσει ως τώρα τέτοια (όπως εγώ), ούτε έχει δει στις ταινίες, ο χειρισμός τους είναι εύκολος. Έχουν μόνο 2 πετάλια, γκάζι-φρένο. Το ρόλο του συμπλέκτη παίζει ένα κουμπί, πάνω στο λεβιέ των ταχυτήτων. Στις ταχύτητες υπάρχουν διάφορες επιλογές:
P (Park) -> το βάζουμε όταν παρκάρουμε, όπως βάζουμε ταχύτητα και στο χειροκίνητο.
D (Drive) -> αυτόματες αλλαγές ταχύτητας, με βάση το γκάζι που πατάμε.
N (Neutral) -> νεκρά.
R (Reverse) -> όπισθεν.
M (Manual) -> χειροκίνητη αλλαγή ταχυτήτων, συνήθως με τα “αυτάκια” στο τιμόνι.

 

[Nikos1986]

4. Πρόγραμμα

Το πρόγραμμα που είχαμε σχεδιάσει για αυτό το ταξίδι, είχε ως εξής:

• 10/3/2015: Αναχώρηση από την Αθήνα για Λος Άντζελες, μέσω Ζυρίχης. Άφιξη το απόγευμα.
• 11/3/2015: Πρωινή πτήση Λος Άντζελες - Χονολουλού.
• 11/3/2015 - 22/3/2015: Εξερεύνηση του Οάχου. Μέχρι τις 18/3, χωρίς αυτοκίνητο θα βλέπαμε την Χονολουλού, και μετά με αυτοκίνητο θα γυρίζαμε το υπόλοιπο νησί.
• 22/3/2015: Πτήση Χονολουλού - Χίλο.
• 22/3/2015 - 2/4/2015: Εξερεύνηση του Μπιγκ Άιλαντ. Με βάση το Χίλο, αρχικά θα γυρνούσαμε το ανατολικό κομμάτι του νησιού. Με βάση το Μάουντεν Βιού, θα βλέπαμε τα ηφαίστεια Μαούνα Κέα, Μαούνα Λόα και Κιλαουέα. Με βάση τη Γουαϊκολόα, θα βλέπαμε το δυτικό κομμάτι του νησιού.
• 2/4/2015 - 3/4/2015: Πτήση Χίλο - Χονολουλού και Χονολουλού - Λος Άντζελες. Άφιξη το πρωί.
• 3/4/2015 - 4/4/2015: Εξερεύνηση του Λος Άντζελες (Ντίσνεϊλαντ και Σάντα Μόνικα).
• 4/4/2015 - 6/4/2015: Επιστροφή από Λος Άντζελες για Αθήνα, πάλι μέσω Ζυρίχης.

Οι πτήσεις Αθήνα - Ζυρίχη - Λος Άντζελες και Λος Άντζελες - Ζυρίχη - Αθήνα θα ήταν με τη Swiss.
Οι πτήσεις Λος Άντζελες - Χονολουλού, Χονολουλού - Χίλο, Χίλο - Χονολουλού και Χονολουλού - Λος Άντζελες θα ήταν με την Hawaiian.
Στο Λος Άντζελες, και στο πήγαινε και στο έλα, θα μέναμε στο Hilton Los Angeles Airport.
Στο Οάχου, θα μέναμε όλες τις μέρες στο Hilton Hawaiian Village, στο Γουαικίκι.
Στο Μπιγκ Άιλαντ, θα μέναμε στο Χίλο στο Hilo Seaside Hotel, στο Μάουντεν Βιού στο Secluded Rainforest Retreat και στη Γουαϊκολόα στο Waikoloa Beach Marriott.

 

[go2dbeach]

Να είσαι καλά φίλε που μας γράφεις για αυτόν τον τόσο μακρινό προορισμό, αλλά κυρίως για τις λεπτομέρειες και τις πληροφορίες

 

[Nikos1986]

5. Αθήνα - Λος Άντζελες - Χονολουλού

Τις προηγούμενες 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 φορές που είχα πάει στο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν για να πάω στρατό, καθώς τελείωνε η άδεια. Αυτή τη φορά θα ήταν διαφορετικά όμως! Τι κι αν το αεροπλάνο αναχωρούσε στις 6:30 το πρωί. Μετά από ένα κουτσό 5ωρο ύπνο, ξυπνήσαμε κατά τις 3 για να ετοιμαστούμε να ξεκινήσουμε.
Θα φεύγαμε στις 6:30 το πρωί με Swiss και θα φτάναμε Ζυρίχη στις 8:20. Στη συνέχεια, πάλι με Swiss, θα φεύγαμε από εκεί 13:10 και θα φτάναμε στο Λος Άντζελες 17:50. Λόγω διαφοράς ώρας θα φτάναμε πάλι 10/3. Θα κοιμόμασταν εκεί και την επόμενη το πρωί, θα ξαναπηγαίναμε στο αεροδρόμιο για Χονολουλού.

Το Ταξίδι Έως το Λος Άντζελες
Η πτήση από εδώ ως τη Ζυρίχη ήταν καλή, αν και ακόμα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως το ταξίδι μόλις άρχιζε. Οι τρείς ώρες πέρασαν γρήγορα, αν και λαγοκοιμόμασταν, προσπαθώντας να αναπληρώσουμε λίγο από το νυχτερινό ύπνο.

Η ανατολή στην Αθήνα​

Όταν προσγειωθήκαμε πήγαμε για να τσιμπήσουμε τίποτα και αρχίσαμε να κάνουμε βόλτες για να περάσουμε τις επόμενες 5 ώρες. Ενώ φτάσαμε στο terminal B, το αεροπλάνο για ΗΠΑ έφευγε από το terminal E. Τα 2 terminals συνδέονται με ένα σαν συρμό μετρό, που όμως πάει χωρίς οδηγό. Αφού μας ήλεγξαν τα διαβατήρια και τα εισιτήρια, κατευθυνθήκαμε προς το βαγόνι για το terminal E.

Μεταφορά μεταξύ των terminals​

Στο άλλο terminal δεν υπήρχαν πολλά καταστήματα, όμως είχε καλύτερη θέα στους διαδρόμους απογείωσης / προσγείωσης. Έτσι την περισσότερη ώρα χαζεύαμε τα αεροπλάνα που έρχονταν και έφευγαν. Μεταξύ αυτών και τα 2 τελευταία μοντέλα των Boeing και Airbus.

Το Airbus 380 της Singapore

Το Boeing 787 της Etihad​

Τελικά η αναμονή τελείωσε και επιτέλους ήρθε και η σειρά μας να επιβιβαστούμε. Αφού (ξανα) ήλεγξαν τα διαβατήρια, κατευθυνθήκαμε προς την πύλη για να φύγουμε.

Η πτήση για το Λος Άντζελες διήρκησε περίπου 12,5 ώρες. Με λίγα κουνήματα, το πρώτο μισό έως τη Γροιλανδία κύλησε γρήγορα. Από το αεροπλάνο βλέπαμε τους πάγους πάνω από την Ισλανδία, τη Γροιλανδία και τον βόρειο Καναδά.

Οι πάγοι στην Γροιλανδία​

Ωραίο θέαμα μεν, αλλά η έλλειψη ύπνου είχε αρχίσει να επιδρά. Ενώ ο αδερφός μου είχε κοιμηθεί ήδη, εγώ έκλεισα τα μάτια πάνω από τον κόλπο Χάντσον. Όταν ξύπνησα κοντεύαμε στο Λας Βέγκας. Πλέον είχαμε αρχίσει να κατεβαίνουμε. Περάσαμε πάνω από το Μπάρστοου και πλέον φτάναμε στο Λος Άντζελες.

Έχοντας αρχίσει την κάθοδο, πάνω από το Σαν Μπερναρντίνο​

Αφού για κάμποση ώρα περνούσαμε πάνω από τα σπίτια της αχανούς πόλης, κάποια στιγμή προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο. Επιτέλους ήμασταν στην Αμερική!

Το Λος Άντζελες​

Λίγες Πληροφορίες για το Λος Άντζελες
Το Λος Άντζελες είναι η μεγαλύτερη πόλη της Καλιφόρνια, αν και ο τίτλος της πρωτεύουσας ανήκει στο Σακραμέντο. Η αχανής αυτή μεγαλούπολη, μαζί με τα πάμπολλα προάστιά της έχει πληθυσμό περίπου 8,5 εκατομμύρια. Γνωστές συνοικίες και προάστια της πόλης είναι το Χόλιγουντ, το Μπέβερλι Χιλς, η Σάντα Μόνικα, το Μαλιμπού και η Λονγκ Μπιτς. Λόγω της συνεχόμενης δόμησης, ακόμη και το Αναχάιμ (όπου βρίσκεται η Ντίσνεϊλαντ), 50 χιλιόμετρα μακριά, δίνει την εντύπωση ενός ακόμα προαστίου.

Το Λος Άντζελες περιλαμβάνει πλήθος από μουσεία και άλλα αξιοθέατα. Οι γνωστές παραλίες της πόλης είναι η Santa Monica και Venice. Παγκοσμίου φήμης μουσεία είναι τα Getty, LACMA και Huntington. Γνωστοί δρόμοι της πόλης είναι η Rodeo Drive, η Sunset Boulevard και η Hollywood Boulevard με την Walk of Fame. Στην πρωτεύουσα του κινηματογράφου, έχουν την έδρα τους μεγάλες εταιρείες του χώρου, όπως η Paramount, η Warner Bros και η Universal. Επίσης κορυφαία πανεπιστήμια βρίσκονται στο Λος Άντζελες, όπως το UCLA και το USC. Το αντίστοιχο του Central Park της Νέας Υόρκης, εδώ είναι το πάρκο Griffith με το γνωστό αστεροσκοπείο. Τέλος υπάρχουν και τα θεματικά πάρκα της Disneyland και Knott’s Berry.

Ένα πρόβλημα της αχανούς αυτής πόλης είναι το κυκλοφοριακό. Το αυτοκίνητο ζει και βασιλεύει, οπότε γενικά χρειάζεται προσεκτικός σχεδιασμός, από κάποιον που σκοπεύει να επισκεφθεί τα αξιοθέατα της πόλης. Όμως είναι και το καλύτερο μέσο για να γνωρίσει κανείς την πόλη.

Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι λίγο μπερδεμένα. Υπάρχουν τα λεωφορεία και το μετρό (MetroRail). Το MetroLink, είναι σαν τον Προαστιακό. Το μετρό της πόλης, έχει σχετικά λίγους σταθμούς για την έκταση της πόλης και ενδέχεται να μην βολεύει πάντα. Επίσης, στην πόλη κυκλοφορούν λεωφορεία από διάφορα προάστια, με διαφορετικά χρώματα και λογότυπα. Για παράδειγμα, η εταιρεία που διαχειρίζεται τα λεωφορεία της Santa Monica ονομάζεται Big Blue Bus και τα λεωφορεία είναι προφανώς μπλε. Τα λεωφορεία της Culver City είναι πράσινα κλπ. Ένα άλλο ζήτημα που χρήζει προσοχής, είναι οι γραμμές. Μπορεί μία γραμμή να υπάρχει μόνο την ημέρα, ενώ υπάρχουν και άλλες που είναι μόνο νυχτερινές. Επίσης κάποιες γραμμές εκτελούνται μόνο τις καθημερινές, ενώ υπάρχουν άλλες μόνο τα Σαββατοκύριακα. Οπότε μπορεί κάποιος που σχεδίαζε να πάει από το A στο Β την Παρασκευή και τελικά αλλάζει το πρόγραμμα για το Σάββατο, να μείνει στη στάση να περιμένει το λεωφορείο…

Εισιτήριο βγάζεις από τον οδηγό. Πρέπει να έχεις το ακριβές ποσό, καθώς δε δίνουν ρέστα. Συνήθως τα εισιτήρια έχουν 1-2$ για 1 διαδρομή. Μία άλλη επιλογή είναι η κάρτα TAP. Η κάρτα αυτή κοστίζει 1$. Εμείς είχαμε βγάλει μια από το σταθμό του MetroRail “Aviation / LAX”. Στην κάρτα αυτή βάζεις χρήματα και την χτυπάς κάθε φορά που επιβιβάζεσαι σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς, μέχρι να τελειώσουν τα χρήματα. Όμως δεν την δέχονται όλες οι εταιρείες που διαχειρίζονται λεωφορειακές γραμμές στο Λος Άντζελες. Για τις εταιρίες που την δέχονται, δείτε εδώ.

Το αεροδρόμιο του Λος Άντζελες (LAX) συνδέεται με την πόλη με διάφορους τρόπους. Υπάρχει ένα λεωφορείο, το LAX Shuttle C-Route, το οποίο περνά από όλα τα terminals και συνδέει το αεροδρόμιο με τον σταθμό των λεωφορείων LAX City Bus Center (ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων της πόλης είναι ο Union Station). Μία άλλη εναλλακτική είναι το LAX Shuttle G-Route, το οποίο επίσης περνά από όλα τα terminals και συνδέει το αεροδρόμιο με την πράσινη γραμμή του MetroRail στη στάση Aviation / LAX. Και τα 2 αυτά λεωφορεία είναι δωρεάν. Αν κάποιος πάρει στη συνέχεια το “κανονικό” λεωφορείο ή το MetroRail πληρώνει το κανονικό εισιτήριο. Επίσης πολλά ξενοδοχεία έχουν βανάκι που πάει απευθείας στο αεροδρόμιο.

Λος Άντζελες - Διαμονή
Στο Λος Άντζελες φτάσαμε κατά τις 6 το απόγευμα. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, μας είχαν δώσει να συμπληρώσουμε τα χαρτιά του immigration. Μόλις φτάσαμε, πήραμε τις βαλίτσες, φακελωθήκαμε (φωτογραφία και αποτυπώματα) και δώσαμε το χαρτί που είχαμε συμπληρώσει στο αεροπλάνο. Μου έκανε εντύπωση το πόσο γρήγορα τελειώσαμε με τα διαδικαστικά.

Επειδή θα φεύγαμε το επόμενο πρωί, δεν θα βλέπαμε τίποτα στο Λος Άντζελες εκείνο το βράδυ. Είχαμε καταλήξει στο να επισκεφθούμε τη Disneyland, τη Hollywood Boulevard και τη Santa Monica στον γυρισμό. Έτσι, ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο που θα διανυκτερεύαμε, το Hilton Los Angeles Airport. Το συγκεκριμένο, όπως και τα περισσότερα του αεροδρομίου, βρισκόταν κοντά στη στάση LAX City Bus Center, που πάνε τα λεωφορεία του αεροδρομίου. Αφού αφήσαμε τις βαλίτσες, πήγαμε για φαγητό σε κάποια Mc Donalds που είχαμε δει λίγο πιο κάτω. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ένα κανονικό ύπνο, ανυπόμονοι για την επόμενη μέρα.

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε πάλι για το αεροδρόμιο. Η πτήση της Hawaiian για Χονολουλού έφευγε στις 10. Η πρώτη ελληνίδα που συναντήσαμε στην Αμερική, ήταν η πολύ ευγενική υπάλληλος στο αεροδρόμιο που ήλεγχε τα διαβατήρια. Παρότι στο terminal της Hawaiian γίνονταν έργα και τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά, βρήκαμε ένα στην πύλη με κάτι σαν-σάντουιτς για πρωινό, φάγαμε και περιμέναμε με ανυπομονησία την αναχώρηση.

Το Ταξίδι για τη Χονολουλού
ΣΗΜΕΙΩΣΗ #1: Η Hawaiian, όπως και όλες νομίζω οι αμερικάνικες εταιρείες, χρεώνουν ξεχωριστά τις αποσκευές κατά το check-in στις πτήσεις εσωτερικού. Η κάθε βαλίτσα κοστίζει 25$ ανά πτήση είτε προς ηπειρωτικές ΗΠΑ είτε μεταξύ των νησιών. Η τιμή γίνεται 15$ αν κάποιος γραφεί μέλος στο πρόγραμμα HawaiianMiles. Επίσης οι ταινίες στο αεροπλάνο είναι pay-per-view.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ #2: Αν κάποιος σκοπεύει να πάει και του αρέσουν οι εκπλήξεις, ας παρακάμψει το επόμενο κομμάτι της ενότητας…


Οι υπόλοιποι ΟΚ; Συνεχίζουμε. Η πτήση για Χονολουλού από τις πόλεις της δυτικής ακτής κρατάει 6 ώρες. Μαζί με τις 3 ώρες που έχουν διαφορά το Λος Άντζελες με τη Χονολουλού, θα φτάναμε εκεί στις 1 το μεσημέρι. Το A330 ήταν ένα από τα αεροπλάνα που ήθελα πάντα να πετάξω.

Το A332 της Hawaiian​

Η πρώτη έκπληξη ήρθε με το που μπήκαμε στο αεροπλάνο, καθώς πάνω από τα ντουλαπάκια των χειραποσκευών υπήρχαν χρωματιστά LED. Πηγαίνοντας προς τις θέσεις μας, είδαμε καμιά δεκαριά ηλικιωμένους με στολές, οι οποίοι ήταν βετεράνοι του Β’ ΠΠ και θα μετέβαιναν στο Γκουάμ για κάποια βράβευση. Επίσης ο πολύ ευγενικός αεροσυνοδός που ήταν υπεύθυνος για το τμήμα που καθόμασταν εμείς, ήταν ένας παππούλης γύρω στα 65. Από την αρχή, η ατμόσφαιρα στο αεροπλάνο ήταν ευχάριστη.

Το εσωτερικό του αεροπλάνου

Φεύγοντας από το Λος Άντζελες​

Οι 6 ώρες της πτήσης γενικά πέρασαν με κουνήματα αλλά και ένα αίσθημα ανυπομονησίας. Λίγο τσιμπολόγημα, λίγη κουβέντα… Τα σύννεφα που υπήρχαν πάνω από το Λος Άντζελες άρχισαν να διαλύονται κοντά στα νησιά.

Η άφιξη στη Χονολουλού​

Η μεγαλύτερη έκπληξη του ταξιδιού, ήταν όμως όταν προσγειωθήκαμε, όπου ο πιλότος έβαλε χαβανέζικη μουσική. Γενικά, το σκέλος αυτό του ταξιδιού, ήταν η καλύτερη εισαγωγή για τις διακοπές που ουσιαστικά μόλις ξεκινούσαν.

 

[go2dbeach]

περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[Nikos1986]

6. Λίγα Λόγια για το Οάχου

Το Oahu είναι το πιο πυκνοκατοικημένο νησί της Χαβάης. Το νησί έχει διαστάσεις περίπου 70 km x 50 km. Οι 2 κύριες οροσειρές που διατρέχουν το νησί από ΒΔ προς ΝΑ είναι η Koolau στα ανατολικά και η Waianae στα δυτικά.

Χάρτης του Οάχου [πηγή: wikitravel.org]​

Η πρωτεύουσα Χονολουλού, αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου στα νησιά, αφού το αεροδρόμιό της υποδέχεται τις περισσότερες πτήσεις από της ηπειρωτικές ΗΠΑ και το εξωτερικό. Το αεροδρόμιο έχει διάφορα terminals, με τα λεωφορεία 19 και 20 για το Waikiki να πραγματοποιούν στάσεις σε όλα. Επίσης, από τις στάσεις των terminals περνάνε και τα βανάκια των εταιρειών ενοικίασης αυτοκινήτων (δεν πας με τα πόδια). Η ενοικίαση αυτοκινήτου στη Χαβάη είναι φθηνή, υπολογίστε περίπου 50$ την ημέρα, ακόμα και για σπορ αυτοκίνητο (χώρια η ασφάλεια που θα επιλέξετε). Επίσης η βενζίνη είναι φθηνή, περίπου 3,5$ / γαλόνι (1 γαλόνι = 3,8 λίτρα και με ισοτιμία 1,2 είναι περίπου 0,75 ευρώ / λίτρο).


Η Honolulu, με την γνωστή παραλία Waikiki, βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού και εκτείνεται πρακτικά από το Pearl Harbor έως και τη νοτιοανατολική ακτή του νησιού στο Koko Head. Στη Honolulu βρίσκονται 4 ηφαιστειακοί κώνοι, ο Punchbowl με το στρατιωτικό νεκροταφείο, ο Diamond Head ένα φυσικό ορόσημο του Waikiki, ο απότομος Koko Head και ο πλημμυρισμένος με θαλασσινό νερό Hanauma Bay. Τα περισσότερα ξενοδοχεία του νησιού βρίσκονται στο μακρόστενο Waikiki, μια στενή λωρίδα Γης, ανάμεσα στον ωκεανό και το κανάλι Ala Wai.
Η πόλη της Honolulu είναι η μόνη “μεγαλούπολη” στην πολιτεία, με ό,τι καλό και κακό συνεπάγεται. Πέρα από τα ξενοδοχεία, υπάρχει πληθώρα επιλογών για φαγητό και ποτό, κατά κύριο λόγο στο Waikiki. Υπάρχουν επίσης μερικά εμπορικά κέντρα, όπως το Ala Moana στο Waikiki και το Aloha Tower Marketplace στο κέντρο της πόλης (Downtown). Επίσης, ενδέχεται να υπάρχει κίνηση στους δρόμους, κυρίως στις Kalakaua Avenue και Kuhio Avenue του Waikiki, καθώς και στον Nimitz Highway που πάει στο αεροδρόμιο. Το πάρκινγκ στην Honolulu είναι σχεδόν παντού επί πληρωμή, είτε στο πεζοδρόμιο με παρκόμετρα είτε σε χώρους στάθμευσης με αυτόματα μηχανήματα. Για το δεύτερο υπολογίζετε τιμές 10-20$ για 24 ώρες.

Το Oahu επίσης είναι το μοναδικό νησί με βολικό σύστημα για τις δημόσιες συγκοινωνίες. Τα λεωφορεία The Bus διασχίζουν τη Honolulu και πραγματοποιούν και δρομολόγια μέχρι και τη βόρεια ακτή και τη Haleiwa. Βολικά δρομολόγια είναι τα 19 και 20, που συνδέουν το Waikiki με το αεροδρόμιο. Το 20 επίσης συνεχίζει και στο Pearl Harbor. Τα εισιτήρια έχουν 2,5$, πληρώνονται στον οδηγό μετρητά και δεν δίνονται ρέστα. Τα λεωφορεία το αεροδρομίου είναι ίδια με τα υπόλοιπα, και ο οδηγός θα επιμείνει οι βαλίτσες να μπουν κάτω από το κάθισμα. Για να κατέβετε, δίνετε σήμα στον οδηγό τραβώντας το σκοινί πάνω από τα παράθυρα.


Από τη Χονολουλού εκτείνονται ακτινικά 3 αυτοκινητόδρομοι. Ο H-1 ενώνει το Pearl Harbor και το αεροδρόμιο με το Diamond Head και στη συνέχεια με τη νοτιοανατολική ακτή, ο H-2 πάει προς την Haleiwa στην βόρεια ακτή, και ο H-3 κατευθύνεται προς την προσήνεμη (βορειοανατολική) πλευρά.


Πέρα από τη Honolulu, η μεγαλύτερη άλλη κωμόπολη του νησιού που ενδιαφέρει τον ξένο, είναι η Haleiwa, στην γνωστή για το σέρφινγκ, βόρεια ακτή. Οι γνωστές παραλίες της βόρειας ακτής εκτείνονται από τη Haleiwa έως την Kawela. Τα υψηλότερα κύματα παρατηρούνται τον χειμώνα, και μπορεί να ξεπεράσουν τα 5 μέτρα. Επίσης, ο διαγωνισμός Triple Crown of Surfing πραγματοποιείται εδώ, κάθε Δεκέμβρη. Στην πόλυ της Haleiwa υπάρχουν εστιατόρια και καταστήματα με είδη σέρφινγκ. Επίσης εδώ βρίσκεται και το Matsumoto's, το κατάστημα με τις καλύτερες γρανίτες (τοπικό έδεσμα των νησιών, μαζί με τις γαρίδες και τον ανανά). Όμως και η ίδια η Haleiwa μοιάζει με χωριό μπροστά στη Honolulu, τόσο όσον αφορά την έκταση όσο και τον πληθυσμό, τους ρυθμούς της καθημερινότητας κλπ. Κάποια καταλύματα που αναφέρουν ως τοποθεσία την Haleiwa, ενδέχεται να βρίσκονται στον Kamehameha Highway και όχι μέσα στην ίδια την Haleiwa. Η Haleiwa συνδέεται με τη Honolulu, αν θυμάμαι καλά με τη γραμμή The Bus 52.


Ειδικά στο Oahu, υπάρχει ο κίνδυνος μόλυνσης από λεπτοσπείρωση. Έτσι καλό είναι να αποφεύγεται το κολύμπι σε ποτάμια και λίμνες. Επίσης γενικά η ιατρική περίθαλψη στη Χαβάη κοστίζει. Επειδή την πατήσαμε και μάθαμε, για ένα απλό αντιβιοτικό μαζί με την απαραίτητη ιατρική συνταγή και ένα παυσίπονο υπολογίζετε γύρω στα 150-200 $.

Προειδοποιητική πινακίδα για τη λεπτοσπείρωση στους καταρράκτες της Waimea​

 

[jimakos]

Περιμένουμε με ανυπονονησια την συνεχεια!

 

[KIKI]

περιμενω και εγω τη συνεχεια .
σε ευχαριστουμε για τις πολυ χρησιμες πληροφοριες .
Εχω κανει το ιδιο ταξιδι παλιά με DELTA , αλλά χωρις υπνο στη Καλιφορνια οπως πολυ σοφά κανατε .Πεταξα Αθηνα - Φρανφουρτη - λος Αντζελες - Χονολουλου ( με λιγο υπνο στη Χονολουλου ) και μετά Μπιγκ Αιλαντ .
οταν εφτασα στη Κόνα δεν θυμομουν ουτε το ονομα μου

 

[varioAthens]

Θελουμε και ΠΟΛΛΕΣ φωτογραφιες!!

 

[villi]

Συναρπαστικό ταξίδι και πολύ λεπτομερής η περιγραφή σου!Περιμένουμε τη συνέχεια!