ΗΠΑ Χαβάη : Ένα Όνειρο Που Έγινε Πραγματικότητα

[Nikos1986]

15. Λος Άντζελες

Στην πόλη του Los Angeles, είχαμε μείνει για ένα βράδυ στο πήγαινε, χωρίζοντας στα δύο το πολύωρο ταξίδι μέχρι τη Χονολουλού. Οι ώρες που είχαμε περάσει εκεί, δεν επαρκούσαν για κάτι άλλο, πέρα από το να κοιμηθούμε και να ξεκουραστούμε για το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού.
Στην επιστροφή, θα φτάναμε γύρω στις 6:30 το πρωί. Καθώς θα αναχωρούσαμε πάλι την επόμενη ημέρα αργά το απόγευμα, είχαμε όλη την πρώτη ημέρα και αρκετές ώρες από τη δεύτερη για να δούμε ό,τι μπορούσαμε από την αχανή πόλη. Καθώς στο Los Angeles υπάρχουν πάρα πολλά για να δει κανείς, η επιλογή των 2-3 που θα προλαβαίναμε να επισκεφθούμε δεν ήταν εύκολη. Εν τέλει, την πρώτη ημέρα, μιας και την είχαμε ολόκληρη, θα πηγαίναμε στη Disneyland. Για τη δεύτερη ημέρα, το πρωί θα περπατούσαμε στη Hollywood Boulevard και το μεσημεράκι θα βλέπαμε τη Santa Monica.
Όπως και όταν ερχόμασταν, έτσι και στην επιστροφή θα διανυκτερεύαμε στο Hilton Los Angeles Airport. Την διαδρομή για το ξενοδοχείο την θυμόμασταν, οπότε δεν θα χάναμε χρόνο στο ψάξιμο. Επίσης, βόλευαν πολύ και οι συγκοινωνίες, καθώς το λεωφορείο για Santa Monica (που επίσης περνά και από το σταθμό LAX City Bus Center, προσφέροντας έτσι ανταπόκριση με το λεωφορείο του αεροδρομίου) περνά από μια στάση που είχε κοντά στο ξενοδοχείο. Έτσι θα αξιοποιούσαμε όσο μπορούσαμε, τον ήδη περιορισμένο χρόνο μας στη Santa Monica.

Κάποιες επιπλέον πληροφορίες για το Los Angeles, έχω αναφέρει στο "5. Αθήνα – Λος Άντζελες – Χονολουλού", στην υποενότητα "Λίγες Πληροφορίες για το Λος Άντζελες".

Χίλο - Χονολουλού - Λος Άντζελες
Για τη μετάβαση από Hilo σε Los Angeles, καθώς δεν υπήρχε απευθείας πτήση, θα πηγαίναμε μέσω Honolulu. Φεύγοντας από το Hilo στις 18:21 (μαζί με τους Ελβετούς και τους Άγγλους, στα συνώνυμα της λέξης "ακρίβεια" πρέπει να μπουν και οι Χαβανέζοι), και μετά από μια πολύ σύντομη πτήση 45 λεπτών, φτάσαμε στη Honolulu. Στη Honolulu, θα είχαμε αναμονή 3 ώρες, μέχρι τις 22:15 που θα αναχωρούσε το αεροπλάνο για το Los Angeles.

Το ηλιοβασίλεμα από το αεροπλάνο κατά τη σύντομη πτήση Hilo - Honolulu, πάνω από τη (συννεφιασμένη) Hamakua Coast​

Όπως ήταν φυσιολογικό, υπήρχε μια ψιλο-μελαγχολία που θα φεύγαμε από αυτά τα πανέμορφα νησιά. Μια μελαγχολία, που προσπαθούσαμε να ξεχάσουμε, σκεπτόμενοι πως αύριο το πρωί θα επισκεπτόμασταν το "πιο χαρούμενο μέρος στη Γη".
Όταν τελικά επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, μας περίμενε ένα ταξίδι 5μιση ωρών. Θα φτάναμε στο Los Angeles στις 6:30 το πρωί, οπότε όσο πιο γρήγορα μας έπαιρνε ο ύπνος στο αεροπλάνο, τόσο το καλύτερο.

Disneyland
Εν τέλει, μετά από ένα κουτσό ύπνο 3-4 ωρών, φτάσαμε στο Los Angeles. Αφού πήραμε τις βαλίτσες, πήραμε το λεωφορείο του αεροδρομίου μέχρι το σταθμό City Bus Center, από όπου και περπατήσαμε μέχρι το ξενοδοχείο. Μετά από ένα (πολύ) early check-in, ξεκινήσαμε για τη Disneyland.

Το ίδιο το θεματικό πάρκο βρίσκεται στο Anaheim, γύρω στα 50 km από το κέντρο (downtown) του Los Angeles. Ανοίγοντας μια μικρή παρένθεση, σχεδόν κάθε πολιτεία των ΗΠΑ (για να μη πω όλες...) έχει και από ένα μεγάλο θεματικό πάρκο. Η Καλιφόρνια δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση, με διάφορα πάρκα κοντά στις 3 μεγάλες πόλεις (San Francisco, Los Angeles, San Diego). Μόνο στο Los Angeles, κανείς μπορεί να διαλέξει μεταξύ των Universal Studios κοντά στο Griffith Park, της Disneyland κοντά στο Anaheim και του Knott’s Berry Farm επίσης κοντά στο Anaheim. Μεταξύ των τριών, είχαμε διαλέξει τη Disneyland. Εγώ είχα επισκεφθεί το 2009 την Euro-Disney στο Παρίσι, και εννοείται δεν την είχα χορτάσει. Ο αδερφός μου δεν είχε έρθει τότε μαζί, οπότε ήταν η πρώτη του επίσκεψη σε ένα τέτοιο πάρκο. Ήταν λοιπόν μια πολύ καλή ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια και να δούμε, ζωντανά, τους παιδικούς ήρωες με τους οποίους είχαμε μεγαλώσει!

Η Disneyland αποτελείται κυρίως από 2 πάρκα: το Disneyland Park και το California Adventure. Το Disneyland Park είναι αυτό που οι περισσότεροι φανταζόμαστε σαν Disneyland. Εκεί βρίσκονται τα σπίτια του Μίκυ, του Ντόναλντ, του Γκούφυ, του Πλούτο, των Τσιπ και Ντέηλ κλπ. Εκεί βρίσκεται ο Πύργος της Ωραίας Κοιμωμένης και εκεί γίνονται οι παρελάσεις. Υπάρχουν πάρα πολλά παιχνίδια, και όλα (εκτός ίσως από 1-2 τρενάκια) είναι κατάλληλα και για μικρά παιδιά. Το California Adventure, βρίσκεται απέναντι από το Disneyland Park. Στο πάρκο αυτό υπάρχουν και παιχνίδια που απευθύνονται μόνο σε μεγάλους. Η καλύτερη επιλογή για μια οικογένεια με μικρά παιδιά, είναι σίγουρα το Disneyland Park. Όσοι θέλουν κάτι με περισσότερη αδρεναλίνη, ίσως θα τους αρέσει περισσότερο το California Adventure ή και το Knott’s Berry Farm. Τόσο το Disneyland Parkόσο και το California Adventure είναι πάρκα με πάρα πολλά παιχνίδια, και ο συνδυασμός τους μέσα στην ίδια μέρα (κατά τη γνώμη μου) δεν αξίζει.
Τα εισιτήρια για το πάρκο κοστίζουν ακριβά, σε σχέση με το αντίστοιχο πάρκο στο Παρίσι(τουλάχιστον όταν είχα πάει εγώ το 2009). Για ένα από τα 2 πάρκα (Disneyland Park ή California Adventure) το ημερήσιο εισιτήριο κοστίζει σχεδόν 100$ το άτομο, ενώ το ενιαίο και για τα 2 πάρκα σχεδόν 150$ το άτομο. Στην τιμή αυτή περιλαμβάνεται η είσοδος στα παιχνίδια. Το φαγητό και φυσικά τα αναμνηστικά, είναι έξτρα.
Όπως είναι αναμενόμενο, οι ουρές στα παιχνίδια ενδέχεται να είναι μεγάλες. Εμείς είχαμε πάει Μεγάλη Παρασκευή, και γινόταν ο χαμός. Επίσης είναι και το εκάστοτε παιχνίδι. Για παράδειγμα, στους Πειρατές της Καραϊβικής, η αναμονή, σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, δεν έπεσε κάτω από τις 2 ώρες. Στη Jungle Cruise, που αναχωρούσαν οι βάρκες η μία πίσω από την άλλη, περιμέναμε τουλάχιστον μισή ώρα.
Για να φτάσει κανείς στη Disneyland (καθώς και στο Knott’s Berry Farm που βρίσκεται λίγο πιο πριν), έχει διάφορες επιλογές, με πιο πρακτική το αυτοκίνητο. Εναλλακτικά, η πρώτη επιλογή είναι το βανάκι Disneyland Resort Express, το οποίο περνά από τα terminals του LAX, και σε 1 ώρα σε πηγαίνει στη Disneyland. Όμως είναι ακριβό, με εισιτήριο σχεδόν 50$ το πήγαινε-έλα. Η δεύτερη επιλογή, είναι το λεωφορείο 460, το οποίο συνδέει το downtown (σταθμός MetroRail "7th Street / Metro Center") με τη Disneyland. Η διαδρομή διαρκεί γύρω στις 2 ώρες, ανάλογα βέβαια και με την κίνηση. Το εισιτήριο είναι το απλό του λεωφορείου. Η τρίτη επιλογή, είναι να παρακάμψει κανείς την κίνηση του κέντρου, παίρνοντας το MetroRail για το σταθμό "Norwalk" στο τέλος της πράσινης γραμμής, και από εκεί να πάρει το 460 για την υπόλοιπη διαδρομή. Έτσι η διαδρομή διαρκεί 1-1,5 ώρα. Έτσι πήγαμε και εμείς. Μία τέταρτη επιλογή, είναι να πάει κανείς με τον προαστιακό (MetroLink - Orange County Line) ή το τρένο (Amtrak - Pacific Surfliner Line) στη στάση "Anaheim". Από εκεί, για την Disneyland, μπορεί κανείς να πάρει ταξί, το λεωφορείο 050, το δωρεάν λεωφορείο 430 (μόνο τις καθημερινές 6:30-8:45 και 15:30-18:00), ή να περπατήσει 3 km κατά μήκος της Katella Avenue. Η διαδρομή με τα τρένα διαρκεί περίπου 45 λεπτά. Το Amtrak κοστίζει γύρω στα 35$ πήγαινε-έλα, ενώ το MetroLink τα μισά.
Κάποιος που, αντί της Disneyland, έχει επιλέξει το Knott’s Berry Farm, μπορεί να πάει εκεί με τις επιλογές (2) και (3), καθώς το 460 λίγο πριν φτάσει στη Disneyland περνάει και από το Knott’s Berry Farm.

Εκείνη τη μέρα, φτάσαμε κατά τις 11 στη Disneyland. Καθώς υπήρχαν πολλά ταμεία, δεν καθυστερήσαμε στην ουρά για τα εισιτήρια. Από τα 2 πάρκα της Disneyland, είχαμε επιλέξει να δούμε το Disneyland Park. Από το ταμείο πήραμε και το χάρτη του πάρκου, που εκτός από τα παιχνίδια περιλάμβανε και τις ώρες που θα εμφανίζονταν οι ήρωες της Disney στα διάφορα μέρη του πάρκου, τις ώρες των παρελάσεων και την ώρα των βραδινών πυροτεχνημάτων.

Ο κεντρικός δρόμος του πάρκου, είναι η Main Street USA, που συνδέει την είσοδο του πάρκου με τον Πύργο της Ωραίας Κοιμωμένης. Κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν εστιατόρια και καταστήματα με αναμνηστικά.

Η Main Street USA, ο κεντρικός πεζόδρομος του Disneyland Park

Το άγαλμα του Walt Disney με τον Μίκυ​

Το αριστερό (δυτικό) κομμάτι της Disneyland χωρίζεται σε διάφορα τμήματα.
Η Adventureland, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει τη Jungle Cruise, τη διαδρομή του Indiana Jones, και το σπίτι του Ταρζάν. Περισσότερο μας άρεσε, παρά την αναμονή μέχρι να επιβιβαστούμε στη βάρκα, η Jungle Cruise. Με ένα πολύ πλακατζή ξεναγό, με βαριά αμερικάνικη προφορά, κάναμε το γύρο της ζούγκλας. Στη διαδρομή υπήρχαν κατασκευασμένα ερείπια ναών, ζώα της ζούγκλας και καταρράκτες.

Φτάνει η σειρά μας!

Φωτογραφίες από τη διαδρομή Jungle Cruise​

Δίπλα από την Anventureland, βρίσκεται η New Orleans Square. Τα 2 κύρια παιχνίδια, είναι οι Πειρατές της Καραϊβικής και η Στοιχειωμένη Έπαυλη (Haunted Mansion). Στους Πειρατές της Καραϊβικής περνάς από λιμνούλες και τούνελ, με ηχητικά εφέ και ολογράμματα με τους πρωταγωνιστές των ταινιών. Στη Στοιχειωμένη Έπαυλη, επίσης υπάρχουν εντυπωσιακά ολογράμματα.

Η είσοδος για τους Πειρατές της Καραϊβικής

Ολόγραμμα του Davy Jones, από την ταινία

Τάφοι έξω από τη Στοιχειωμένη Έπαυλη

Ολογράμματα κατά τη διαδρομή μέσα στη Στοιχειωμένη Έπαυλη​

Στο δυτικότερο άκρο του πάρκου, βρίσκεται η Critter Country. Πέρα από το Splash Mountain, ένα παιχνίδι σαν το La Isla του Allou, υπάρχει και το Many Adventures of the Winnie the Pooh. Σίγουρα αυτό φαινόταν να είναι το αγαπημένο τρενάκι των μικρών παιδιών.

Η Critter Country, με κύριο παιχνίδι το τρενάκι του Γουίνι​

Το υπόλοιπο τμήμα του δυτικού κομματιού της Disneyland, καταλαμβάνεται από τη Frontierland. Στο κέντρο της λίμνης, βρίσκεται το νησί του Tom Sawyer. Υπάρχει επίσης ένα ομοίωμα ποταμόπλοιου (Mark Twain Riverboat), που κάνει το γύρο της λίμνης. Βέβαια, το παιχνίδι που μας άρεσε περισσότερο από τη Frontierland, ήταν το Big Thunder Mountain Railroad. Το τρενάκι είναι γρήγορο και περνά ξυστά από τους βράχους του βουνού και δίπλα από διάφορους σκελετούς δεινοσαύρων.

Το τρενάκι του Big Thunder Mountain Railroad, περνά ξυστά από το σκελετό του δεινοσαύρου​

Τριγύρω από τον Πύργο της Ωραίας Κοιμωμένης, βρίσκεται η Fantasyland. Πέρα από τον ίδιο τον πύργο, υπάρχουν αρκετά άλλα παιχνίδια, που απευθύνονται κυρίως σε μικρά παιδιά. Μεταξύ αυτών, μια μικρή πίστα με αυτοκίνητα σαν τα συγκρουόμενα, περιστρεφόμενες κούπες κλπ. Υπάρχουν επίσης και κάποιοι χώροι για θεατρικές παραστάσσεις. Δίπλα από το καρουζέλ του Βασιλιά Αρθούρου, υπάρχει το Εξκάλιμπερ καρφωμένο στον βράχο. Το Matterhorn, ένα τρενάκι που διασχίζει ένα ομοίωμα του γνωστού βουνού στις Άλπεις, ήταν κλειστό την περίοδο που πήγαμε.

Το καρουζέλ στη Fantasyland, με το Matterhorn στο βάθος

Ο Πύργος της Ωραίας Κοιμωμένης, στο κέντρο της Fantasyland​

Επίσης, από την Fantasyland και την Main Street USA περνά η παρέλαση. Όλος ο κόσμος του πάρκου συγκεντρώνεται για να τη δει. Από παιδιά του δημοτικού ή ακόμα και μωρά με τους γονείς τους, μέχρι και παππούδες και γιαγιάδες που είχαν επισκεφθεί το πάρκο μόνοι τους! Όπως όλοι, έτσι και εμείς περιμέναμε πώς και πώς να δούμε τους αγαπημένους μας ήρωες!

Φωτογραφίες κατά τη διάρκεια της παρέλασης​

Στο δεξί (ανατολικό) κομμάτι της Disneyland, βρίσκεται η Tomorrowland. Όπως και το Matterhorn, έτσι και κάποια από αυτά τα παιχνίδια, την περίοδο που πήγαμε, είχαν κλείσει για συντήρηση. Καθώς η ώρα είχε περάσει όταν φτάσαμε εκεί, μεταξύ του Star Tours και του Space Mountain, επιλέξαμε το Space Mountain. Η διαδρομή μέσα στο σκοτάδι με τα οπτικά και ηχητικά εφέ ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακή. Όμως σε σύγκριση με το ομώνυμο παιχνίδι της Euro-Disney του Παρισιού, το Space Mountain εδώ δεν ήταν τόσο "τρομακτικό" όσο θα θέλαμε, καθώς δεν είχε π.χ. τις περιστροφές ούτε την μεγάλη άνοδο και τη απότομη κάθοδο στην αρχή. Φυσικά, βγαίνοντας από το τρενάκι, κανείς μπορεί να αγοράσει τις αστείες φωτογραφίες που σε έχουν τραβήξει κατά τη διάρκεια της διαδρομής!

Πλησιάζοντας στο τρενάκι του Space Mountain​

Για κάποιον που έχει έρθει να δει τους "παλιούς" ήρωες της Disney, το αγαπημένο τμήμα του πάρκου, θα είναι σίγουρα το βόρειο, η Mickey’s Toontown. Γύρω από την πλατεία με το σιντριβάνι του Μίκυ, βρίσκονται τα σπίτια των ηρώων μας: του Γκούφυ, του Ντόναλντ, των Τσιπ και Ντέηλ, του Μίκυ και Πλούτο, της Μίνι. Οι ήρωες κυκλοφορούν επίσης συχνά κάπου εκεί γύρω, οπότε είναι η καλύτερη ευκαιρία για μία φωτογραφία μαζί τους.

Η είσοδος στη Mickey's Toontown

Πανοραμική φωτογραφία της Mickey's Toontown

Το κεντρικό συντριβάνι με τον Μίκυ

Το σπίτι του Γκούφυ (πάνω) και του Ντόναλντ (κάτω)

Στο σπίτι του Μίκυ υπάρχουν φωτογραφίες των φίλων του

Η ευφάνταστη πρόσοψη ενός φαστφουντάδικου με χοτ-ντογκ​

Αν υπήρχε κάτι που, ως δια μαγείας, για όλη τη μέρα θα μπορούσε να μας κάνει να ξεχάσουμε πως αύριο θα ήταν η τελευταία ημέρα αυτών των ονειρικών διακοπών, σίγουρα αυτό ήταν η Disneyland! Παρά την μεγάλη κούραση από την έλλειψη ύπνου, καταφέραμε να γυρίσουμε το πάρκο και να κάνουμε πολλά από τα παιχνίδια, μόλις σε μια ημέρα!
Ίσως το μόνο λάθος που κάναμε, ήταν που λόγω της πολύ μεγάλης κούρασης, φύγαμε από το πάρκο στις 20:30, μια ώρα πριν τα πυροτεχνήματα. Αυτό βέβαια το λέω τώρα. Αναλογιζόμενος όμως την εξάντληση εκείνο το βράδυ, πολύ δύσκολα θα μέναμε μέχρι τότε. Τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα τα είδα αργότερα, σπίτι, στο YouTube. Για μια στιγμή το μετάνιωσα που φύγαμε, αλλά αυτό το συναίσθημα βγήκε εκ του ασφαλούς, από την άνεση του σπιτιού.

Στον γυρισμό επιστρέψαμε με το λεωφορείο 460 και κατεβήκαμε στη στάση "Norwalk". Σχεδόν σε όλη τη διαδρομή με το λεωφορείο και οι δύο κοιμόμασταν. Ευτυχώς που δεν μας έκλεψε κανείς πορτοφόλι, κινητό κλπ. Ευτυχώς πάλι, που ξυπνήσαμε λίγο πριν φτάσουμε στη στάση που θα κατεβαίναμε. Από τη "Norwalk" πήραμε το MetroRail για την "Aviation / LAX", απ’όπου και περπατήσαμε έως το ξενοδοχείο.

Santa Monica
Την επόμενη ημέρα, αφότου κάναμε check-out, θα αφήναμε τις βαλίτσες στη φύλαξη του ξενοδοχείου και θα κάναμε μια τελευταία βόλτα στην πόλη του Los Angeles. Είχαμε σχεδιάσει το πρωί να περπατούσαμε στη Hollywood Boulevard, με τη γνωστή Walk of Fame. Στη συνέχεια θα πηγαίναμε στην παραλία της Santa Monica. Το μεσημέρι θα γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο, για να πάρουμε τις αποσκευές και να κατευθυνθούμε στο αεροδρόμιο.

Η πρόσβαση στη Hollywood Boulevard είναι εύκολη, με διάφορες στάσεις της κόκκινης γραμμής του MetroRail (π.χ. "Hollywood / Vine"). Από εκεί θα παίρναμε αναγκαστικά λεωφορείο, για να πάμε στη Santa Monica. Η γρήγορη επιλογή, ήταν το λεωφορείο Rapid 10, το οποίο θα πέρναγε από τη στάση του MetroRail "7th / Center" και μέσω του I-10 (Santa Monica Freeway) θα μας πήγαινε στη Santa Monica. Η αργή επιλογή, ήταν το λεωφορείο 704, που πάει Santa Monica διασχίζοντας την Santa Monica Boulevard (δρόμος με σημαντικά περισσότερη κίνηση από τον I-10). Καθώς όμως ήταν Σάββατο, το Rapid 10 δεν εκτελούσε δρομολόγια, με αποτέλεσμα η μόνη επιλογή να είναι το 704.
Από τη Santa Monica, υπάρχει το βολικό λεωφορείο 3 (και το Rapid 3 τις καθημερινές), το οποίο περνάει και από τη στάση LAX City Bus Center, προσφέροντας έτσι ανταπόκριση με τα λεωφορεία του αεροδρομίου. Επίσης πέρναγε και μπροστά από το ξενοδοχείο μας.

Καθώς όμως, λόγω της κούρασης, ξυπνήσαμε κατά τις 8:30, ήταν μεγάλο ρίσκο να επιχειρήσουμε τη διαδρομή Hollywood - Santa Monicaμε το 704. Έτσι, κάποιο από τα 2 έπρεπε να το αφήσουμε. Στο τέλος αποφασίσαμε να "θυσιάσουμε" το Hollywood, και να πάμε για μία βόλτα στην παραλία της Santa Monica.

Η Santa Monica είναι ένα παραλιακό προάστιο του Los Angeles. Βρίσκεται μεταξύ της παραλίας Venice (βόρεια του αεροδρομίου LAX) και του Malibu. Αν και το LAX φαίνεται να είναι πολύ κοντά, η διαδρομή με το λεωφορείο από το LAX City Bus Center έως την παραλία μπορεί να διαρκέσει και πάνω από 1 ώρα, λόγω της αναμενόμενης κίνησης και των πολλών φαναριών.
Η περιοχή γενικά φιλοξενεί λίγα μουσεία. Όμως η Santa Monica είναι κυρίως γνωστή για την προβλήτα της, το Palisades Park και τη Third Street Promenade. Η λιακάδα είναι σχεδόν εξασφαλισμένη και οι δρόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι για περατζάδα. Υπάρχουν πολλά εστιατόρια, φαστφουντάδικα ακόμη και καφετέριες για να κάτσει κανείς και να χαζεύει τους περαστικούς με τις ώρες.

Η πινακίδα στην αρχή της προβλήτας της Santa Monica είναι μια εικόνα που είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο. Μέχρι ένα σημείο της προβλήτας επιτρέπεται η κίνηση των αυτοκινήτων, αλλά στο τέλος επιτρέπονται μόνο οι πεζοί. Κατά μήκος της προβλήτας, υπάρχουν μικρά εστιατόρια, καταστήματα με αναμνηστικά, πλανόδιοι πωλητές και καλλιτέχνες. Επίσης εκεί βρίσκεται η ταμπέλα που πολλοί φωτογραφίζουν, θεωρώντας πως πρόκειται για το τέλος του γνωστού Route 66, του ιστορικού δρόμοι που συνδέει το Chicago με το Los Angeles. Το ορόσημο βέβαια της προκυμαίας, είναι τοPacific Park, το λούνα παρκ. Αν και μικρό, περιλαμβάνει το γνωστό μύλο, συγκρουόμενα, καρουζέλ, ένα τρενάκι, τραμπολίνο και διάφορα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Στο τέλος της προβλήτας υπάρχει ένα κτήριο, που αν θυμάμαι καλά είναι του λιμενικού. Όμως μπορεί ο καθένας να ανέβει στο μπαλκονάκι για να θαυμάσει την προβλήτα ή να βγάλει φωτογραφίες.

Η γνωστή ταμπέλα στην αρχή της προβλήτας της Santa Monica

Η προβλήτα

Η ταμπέλα που (υποτίθεται πως) σηματοδοτεί το τέλος του Route 66

Φωτογραφία από το τέρμα της προβλήτας​

Από την προβλήτα και παράλληλα με την ακτή (προς τα βόρεια), εκτείνεται το Palisades Park. Αυτό το μακρόστενο πάρκο βρίσκεται στην άκρη του μίνι-γκρεμού, και η σκιά από τα δέντρα είναι ό,τι πρέπει για να σε παρακινήσει να το περπατήσεις. Το πάρκο δεν είναι φαρδύ, αλλά περπατώντας στο μονοπάτι προς την πλευρά της θάλασσας, ξεχνάς τα αυτοκίνητα που περνούν στο διπλανό δρόμο. Στο πάρκο θα συναντήσετε σίγουρα μουσικούς καθώς και κόσμο που θα είναι συγκεντρωμένος γύρω από χορευτές break-dance! Απέναντι από το πάρκο, και στην άκρη της παραλίας, υπάρχουν πολλά μικρά αλλά ωραία και μάλλον πανάκριβα σπίτια. Δίπλα από το πάρκο, στη διασταύρωση της Ocean Avenue (ο δρόμος δίπλα από το πάρκο) με τη Santa Monica Boulevard, βρίσκεται το πραγματικό τέλος του Route 66.

Το τμήμα της παραλίας της Santa Monica, που εκτείνεται βόρεια από την προβλήτα

Η παραλία, όπως φαίνεται από την άκρη του Palisades Park

Η πλάκα που σηματοδοτεί το τέλος του Route 66, στη διασταύρωση των Ocean Avenue και Santa Monica Boulevard​

Όπως προδίδει και το όνομά της, 3 στενά ανατολικά του Palisades Park, βρίσκεται η Third Street Promenade. Ο δρόμος αυτός, ξεκινά από το εμπορικό κέντρο Santa Monica Place, και εκτείνεται βόρεια, παράλληλα με την παραλία. Το τμήμα μέχρι τη Wilshire Boulevard έχει μετατραπεί σε πεζόδρομο. Στον πεζόδρομο αυτό, υπάρχουν πολλά καταστήματα, κυρίως με ρούχα. Επίσης υπάρχουν καφετέριες και εστιατόρια, με ντόπιους και ξένους να πλημμυρίζουν τον πεζόδρομο. Στον πεζόδρομο υπήρχαν και μερικά ευφάνταστα σιντριβάνια με ομοιώματα δεινοσαύρων!

Τμήμα της Third Street Promenade​

Στη Santa Monica καθίσαμε μέχρι τις 3-3:30, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαμε να μέναμε όλη την ημέρα. Το όμορφο προάστιο αυτό, δίπλα στη θάλασσα, φαίνεται να βρίσκεται σε έναν τελείως άλλο κόσμο, πολύ μακριά από την αχανή μεγαλούπολη του Los Angeles. Ωραία ίσως θα ήταν και η βόλτα στην Hollywood Boulevard, αλλά καθώς σαν Έλληνες έχουμε στο DNA μας τον ήλιο και τη θάλασσα, η ζυγαριά έγειρε προς τη Santa Monica. Μια επιλογή που δεν τη μετανιώσαμε καθόλου.

Φύγαμε από τη Santa Monica, παίρνοντας το λεωφορείο 3, που θα πέρναγε μπροστά από το ξενοδοχείο μας. Με το αεροπλάνο να φεύγει στις 19:45, θα προλαβαίναμε να πάρουμε τις βαλίτσες και να φτάσουμε στο αεροδρόμιο στην ώρα μας.

Λος Άντζελες - Ζυρίχη - Αθήνα
Στο αεροδρόμιο φτάσαμε με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία, το ταξίδι αυτό τελείωνε. Από την άλλη, υπήρχε μια μικρή ανυπομονησία να γυρίσουμε στους δικούς μας.

Αφού κάναμε το check-inκαι ήρθε η ώρα της επιβίβασης, ξεκινήσαμε για τη Ζυρίχη. Στην Ζυρίχη θα φτάναμε την επόμενη ημέρα, στις 15:45. Μετά από μια μάλλον βαρετή πτήση, φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Το μόνο αξιοσημείωτο του ταξιδιού, έγινε μόλις φτάσαμε στην πύλη. Το πλήρωμα καμπίνας δεν μπορούσε να ανοίξει την πόρτα του αεροπλάνου που βρισκόταν λίγες σειρές μπροστά από εμάς, οπότε και κατεβήκαμε τελικά από τις μπροστινές πόρτες.

Με το που κατεβήκαμε, πήραμε το "διαστημικό" τρένο για να πάμε από το σχεδόν άδειο terminal E στο B, από όπου και μετά από 5,5 ώρες θα αναχωρούσαμε για την Αθήνα. Αλλά και στο terminal B, για κάποιο παράξενο λόγο, υπήρχε λίγος κόσμος και τα περισσότερα μαγαζιά ήταν άδεια. Έτσι περάσαμε την περισσότερη ώρα κάνοντας βόλτες και χαζεύοντας τα αεροπλάνα. Υπήρχε η ιδέα να επισκεφθούμε την πόλη, αλλά το γεγονός ότι δεν είχαμε μαζί μας κάποιο χάρτη και κυρίως ο καιρός (φορούσαμε κοντομάνικα ενώ έξω είχε αρχίσει να χιονίζει), μας κράτησαν τελικά στο αεροδρόμιο.

Εν τέλει, η αναμονή τελείωσε και στις 21:05 ξεκινήσαμε για την Αθήνα. Οι 2,5 ώρες της πτήσης, πέρασαν στο πι και φι. Στην Αθήνα φτάσαμε κατά τις 0:45, απλά και μόνο για να λέμε πως είχαμε πάει διακοπές μια παραπάνω μέρα!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 13
• 14
• 15
• 16

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 15 of 16

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Nikos1986]

2. Λίγα Λόγια για τη Χαβάη

Γενικά
Η Χαβάη είναι μια ομάδα νησιών στον ειρηνικό, περίπου στο 1/3 της απόστασης μεταξύ ΗΠΑ και Αυστραλίας. Απέχουν περίπου 4.000 km από την δυτική ακτή των ΗΠΑ, 6.000 km από την Ιαπωνία και 7.600 km από την Αυστραλία. Βρισκόμενα πίσω από την Ελλάδα πάνω στην υδρόγειο, έχουν 12 ώρες διαφορά με εμάς (13 ώρες πίσω το καλοκαίρι). Στην τροπική ζώνη που βρίσκονται, δεν αλλάζουν ώρα το καλοκαίρι.

Η Χαβάη αποτελείται από 137 νησιά, με τα 6 από αυτά να είναι τα πιο γνωστά. Από ΒΔ προς ΝΑ είναι τα εξής: Καουάι, Οάχου, Μολοκάι, Λανάι, Μάουι, Χαβάη. Η πρωτεύουσα, Χονολουλού, βρίσκεται στο νότιο Οάχου. Η Χαβάη, το μεγαλύτερο νησί, έχει δώσει το όνομά της σε όλη την ομάδα νησιών. Ως Χαβάη αποτελούν την 50η πολιτεία των ΗΠΑ, επίσημα από το 1959. Προκειμένου το νησί Χαβάη να διακρίνεται από την πολιτεία Χαβάη, το νησί είναι γνωστό ως Μπιγκ Άιλαντ (Big Island - Μεγάλο Νησί).

Σχεδιάγραμμα των Νησιών [πηγή: wikitravel.org]​

Γεωλογία
Παρότι δεν είμαι γεωλόγος, θα προσπαθήσω να κάνω μια περιγραφή της δημιουργίας των νησιών. Λίγη επιείκεια εδώ, παρακαλώ… Αν και βρίσκονται στη μέση της πλάκας του ειρηνικού, μακριά από τον δακτύλιο της φωτιάς, τα νησιά έχουν δημιουργηθεί από την λάβα. Περίπου στην θέση που βρίσκεται σήμερα το Μπιγκ Άιλαντ, πριν από 30.000.000 χρόνια, δημιουργήθηκε ρωγμή στο βυθό του ειρηνικού, σε βάθος περίπου 4.700 m. Αυτό το θερμό σημείο (hot spot), “γεννά” 1-1 σιγά σιγά τα νησιά. Αρχικά δημιουργήθηκε το Καουάι πριν από 6.000.000 χρόνια. Καθώς η πλάκα του ειρηνικού μετατοπίζεται ΒΔ με ρυθμό 5 cm/χρόνο, μαζί της μετατοπίζεται και το Καουάι, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό ενός νέου νησιού πάνω από το θερμό σημείο. Το δεύτερο νησί είναι το Οάχου. Έτσι πλέον, το τελευταίο νησί που σχηματίστηκε είναι το Μπιγκ Άιλαντ με ηλικία 1.000.000 χρόνια. Όμως, ακόμη και σήμερα, 30 km νοτιοδυτικά του, έχει αρχίσει ο σχηματισμός ενός ακόμα νησιού, του Λοΐχι, το οποίο βρίσκεται 1,5 km κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το μελλοντικό νησί αναμένεται να αναδυθεί σε 100.000-200.000 χρόνια. Ένα καλό βιβλίο που βρήκα εκεί, σχετικά με τα ηφαίστεια, είναι το “Volcano Watching” των Robert & Barbara Decker από την Hawai’i Natural History Association (ISBN: 978-0-940295-16-2). Περιγράφει με απλά λόγια τα ηφαίστεια, την λάβα και τον σχηματισμό των νησιών. Είναι στα αγγλικά, αλλά είναι αρκετά κατανοητό.

Καιρός
Η θερμοκρασία στα νησιά παραμένει πάνω-κάτω σταθερή όλο το χρόνο, μεταξύ 15-25 βαθμούς κελσίου. Φυσικά στα ψηλά βουνά (π.χ. Μαούνα Κέα και Μαούνα Λόα) η θερμοκρασία είναι πιο χαμηλή. Λόγω της εγγύτητας στον ισημερινό, ο ήλιος καίει αρκετά, ακόμα και την άνοιξη. Οι θερμοκρασίες δίνουν την εντύπωση πως είναι πιο υψηλές και ίσως είναι προτιμότερα κάποια πιο λεπτά ρούχα από αυτά που θα έπαιρνε κάποιος μαζί. Στην περίπτωση που προγραμματίζετε επίσκεψη σε κάποιο από τα Μαούνα Κέα και Μαούνα Λόα, πάρτε ζακέτα και πουλόβερ καθώς το βράδυ κάνει κρύο (τέλη Μάρτη το βράδυ είχε 8 βαθμούς στο Onizuka Center for International Astronomy στο Μαούνα Κέα στα 2.800 m).

Στα νησιά φυσούν συνεχώς αληγείς άνεμοι (ΒΑ). Αυτό έχει σαν συνέπεια, σε όλα τα νησιά, οι ΒΑ ακτές (προσήνεμες) να είναι γενικά συννεφιασμένες, με πολλές βροχές και γεμάτες βλάστηση. Αντίθετα, οι ΝΔ ακτές (υπήνεμες) είναι σχετικά ξηρές και με καθαρό ουρανό. Η μεγαλύτερη αντίθεση παρατηρείται στο Μπιγκ Άιλαντ, κυρίως λόγω των υψηλών ηφαιστείων που βρίσκονται στο εσωτερικό του. Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται και από το Google Maps, όντως η ΒΔ χερσόνησος του Μπιγκ Άιλαντ (Κοχάλα) χωρίζεται σε εύφορη και άγονη με μια γραμμή.

Η χερσόνησος Κοχάλα, όπως φαίνεται στο Google Maps

Η χερσόνησος Κοχάλα, από τον Route 250. Πέρα από τα σπίτια, αρχίζει η έρημος...​

Σέρφινγκ
Τα νησιά της Χαβάης, και κυρίως η ΒΔ ακτή του Οάχου, αποτελούν παράδεισο για τους σέρφερς. Οι καταιγίδες του βόρειου ειρηνικού, σε συνδυασμό με τον “περίεργο” βυθό, δημιουργούν εντυπωσιακά κύματα ύψους πάνω από 5 μέτρα τον χειμώνα. Το σέρφινγκ αποτελούσε αγαπημένο άθλημα των βασιλιάδων της Χαβάης. Τον 19ο αιώνα το σέρφινγκ παραγκωνίστηκε από τους ιεραπόστολους. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Ντουκ Καχαναμόκου, χρυσός ολυμπιονίκης της κολύμβησης, συνέβαλλε στην αναβίωση του αθλήματος στην Χαβάη και στη διάδοσή του στην Καλιφόρνια και στην Αυστραλία. Άγαλμα του μεγάλου σέρφερ υπάρχει στην παραλιακή Kalakaua Avenue, στο Waikiki. Στην εποχή μας, ο γνωστότερος διεθνής διαγωνισμός σέρφινγκ είναι το “Triple Crown of Surfing” στις πόλεις Waimea και Haleiwa του Οάχου, στις αρχές Δεκέμβρη.

 

[Nikos1986]

3. Πρόσβαση και Μετακινήσεις

Πτήσεις
Τα μεγαλύτερα αεροδρόμια των νησιών, που συνδέονται με απευθείας πτήσεις με τον υπόλοιπο κόσμο, είναι η Χονολουλού στο Οάχου και δευτερευόντως το Καχουλούι στο Μάουι. Για τα υπόλοιπα νησιά, θα πρέπει κάποιος να αλλάξει αεροπλάνο σε ένα από τα αεροδρόμια αυτά. Απευθείας πτήσεις από Ελλάδα δεν υπάρχουν. Ο πιο βολικός τρόπος είναι μέσω κάποιας πόλης της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ, συνήθως μέσω Λος Άντζελες ή Σαν Φρανσίσκο. Υπάρχουν επίσης απευθείας πτήσεις της Hawaiian από Σιάτλ, Λας Βέγκας, Σαν Ντιέγκο και Φίνιξ. Επίσης η Hawaiian διαφημίζει και απευθείας πτήση από Νέα Υόρκη (Νιούαρκ), που όμως δεν την έβρισκα σε κάποια μηχανή αναζήτησης πτήσεων. Αν θυμάμαι καλά, η Delta επίσης είχε απευθείας πτήσεις από Ατλάντα. Για πιο σκληροπυρηνικούς, υπάρχει σύνδεση και με Κίνα, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.

Οι πτήσεις από Ελλάδα για Λος Άντζελες και Σαν Φρανσίσκο διαρκεί γύρω στις 15 ώρες, συν τον χρόνο στην πόλη της ανταπόκρισης. Από εκεί έχουμε άλλες 4-6 ώρες μέχρι τη Χονολουλού ή το Καχουλούι. Οι πτήσεις από νησί σε νησί διαρκούν το πολύ 1 ώρα.

Συγκοινωνία
Από τα νησιά, το Οάχου είναι αυτό που έχει δημόσια συγκοινωνία που βοηθά και τις μετακινήσεις των τουριστών. Πρακτικά, για την Χονολουλού, δεν χρειάζεται αυτοκίνητο. Επίσης η Χονολουλού είναι το μόνο μέρος που λογικά θα συναντήσετε και κίνηση. Στα υπόλοιπα νησιά, όμως, το αυτοκίνητο είναι απαραίτητο.

Η Χονολουλού είναι η μόνη μεγάλη πόλη. Πόλη και κίνηση πάνε πακέτο... Εδώ στον δρόμο που συνδέει Waikiki και αεροδρόμιο​

Σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν (και αυτά από τις εταιρείες ενοικίασης) είναι αυτόματα. Ακόμα και για κάποιον που δεν έχει οδηγήσει ως τώρα τέτοια (όπως εγώ), ούτε έχει δει στις ταινίες, ο χειρισμός τους είναι εύκολος. Έχουν μόνο 2 πετάλια, γκάζι-φρένο. Το ρόλο του συμπλέκτη παίζει ένα κουμπί, πάνω στο λεβιέ των ταχυτήτων. Στις ταχύτητες υπάρχουν διάφορες επιλογές:
P (Park) -> το βάζουμε όταν παρκάρουμε, όπως βάζουμε ταχύτητα και στο χειροκίνητο.
D (Drive) -> αυτόματες αλλαγές ταχύτητας, με βάση το γκάζι που πατάμε.
N (Neutral) -> νεκρά.
R (Reverse) -> όπισθεν.
M (Manual) -> χειροκίνητη αλλαγή ταχυτήτων, συνήθως με τα “αυτάκια” στο τιμόνι.

 

[Nikos1986]

4. Πρόγραμμα

Το πρόγραμμα που είχαμε σχεδιάσει για αυτό το ταξίδι, είχε ως εξής:

• 10/3/2015: Αναχώρηση από την Αθήνα για Λος Άντζελες, μέσω Ζυρίχης. Άφιξη το απόγευμα.
• 11/3/2015: Πρωινή πτήση Λος Άντζελες - Χονολουλού.
• 11/3/2015 - 22/3/2015: Εξερεύνηση του Οάχου. Μέχρι τις 18/3, χωρίς αυτοκίνητο θα βλέπαμε την Χονολουλού, και μετά με αυτοκίνητο θα γυρίζαμε το υπόλοιπο νησί.
• 22/3/2015: Πτήση Χονολουλού - Χίλο.
• 22/3/2015 - 2/4/2015: Εξερεύνηση του Μπιγκ Άιλαντ. Με βάση το Χίλο, αρχικά θα γυρνούσαμε το ανατολικό κομμάτι του νησιού. Με βάση το Μάουντεν Βιού, θα βλέπαμε τα ηφαίστεια Μαούνα Κέα, Μαούνα Λόα και Κιλαουέα. Με βάση τη Γουαϊκολόα, θα βλέπαμε το δυτικό κομμάτι του νησιού.
• 2/4/2015 - 3/4/2015: Πτήση Χίλο - Χονολουλού και Χονολουλού - Λος Άντζελες. Άφιξη το πρωί.
• 3/4/2015 - 4/4/2015: Εξερεύνηση του Λος Άντζελες (Ντίσνεϊλαντ και Σάντα Μόνικα).
• 4/4/2015 - 6/4/2015: Επιστροφή από Λος Άντζελες για Αθήνα, πάλι μέσω Ζυρίχης.

Οι πτήσεις Αθήνα - Ζυρίχη - Λος Άντζελες και Λος Άντζελες - Ζυρίχη - Αθήνα θα ήταν με τη Swiss.
Οι πτήσεις Λος Άντζελες - Χονολουλού, Χονολουλού - Χίλο, Χίλο - Χονολουλού και Χονολουλού - Λος Άντζελες θα ήταν με την Hawaiian.
Στο Λος Άντζελες, και στο πήγαινε και στο έλα, θα μέναμε στο Hilton Los Angeles Airport.
Στο Οάχου, θα μέναμε όλες τις μέρες στο Hilton Hawaiian Village, στο Γουαικίκι.
Στο Μπιγκ Άιλαντ, θα μέναμε στο Χίλο στο Hilo Seaside Hotel, στο Μάουντεν Βιού στο Secluded Rainforest Retreat και στη Γουαϊκολόα στο Waikoloa Beach Marriott.

 

[go2dbeach]

Να είσαι καλά φίλε που μας γράφεις για αυτόν τον τόσο μακρινό προορισμό, αλλά κυρίως για τις λεπτομέρειες και τις πληροφορίες

 

[Nikos1986]

5. Αθήνα - Λος Άντζελες - Χονολουλού

Τις προηγούμενες 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 φορές που είχα πάει στο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν για να πάω στρατό, καθώς τελείωνε η άδεια. Αυτή τη φορά θα ήταν διαφορετικά όμως! Τι κι αν το αεροπλάνο αναχωρούσε στις 6:30 το πρωί. Μετά από ένα κουτσό 5ωρο ύπνο, ξυπνήσαμε κατά τις 3 για να ετοιμαστούμε να ξεκινήσουμε.
Θα φεύγαμε στις 6:30 το πρωί με Swiss και θα φτάναμε Ζυρίχη στις 8:20. Στη συνέχεια, πάλι με Swiss, θα φεύγαμε από εκεί 13:10 και θα φτάναμε στο Λος Άντζελες 17:50. Λόγω διαφοράς ώρας θα φτάναμε πάλι 10/3. Θα κοιμόμασταν εκεί και την επόμενη το πρωί, θα ξαναπηγαίναμε στο αεροδρόμιο για Χονολουλού.

Το Ταξίδι Έως το Λος Άντζελες
Η πτήση από εδώ ως τη Ζυρίχη ήταν καλή, αν και ακόμα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως το ταξίδι μόλις άρχιζε. Οι τρείς ώρες πέρασαν γρήγορα, αν και λαγοκοιμόμασταν, προσπαθώντας να αναπληρώσουμε λίγο από το νυχτερινό ύπνο.

Η ανατολή στην Αθήνα​

Όταν προσγειωθήκαμε πήγαμε για να τσιμπήσουμε τίποτα και αρχίσαμε να κάνουμε βόλτες για να περάσουμε τις επόμενες 5 ώρες. Ενώ φτάσαμε στο terminal B, το αεροπλάνο για ΗΠΑ έφευγε από το terminal E. Τα 2 terminals συνδέονται με ένα σαν συρμό μετρό, που όμως πάει χωρίς οδηγό. Αφού μας ήλεγξαν τα διαβατήρια και τα εισιτήρια, κατευθυνθήκαμε προς το βαγόνι για το terminal E.

Μεταφορά μεταξύ των terminals​

Στο άλλο terminal δεν υπήρχαν πολλά καταστήματα, όμως είχε καλύτερη θέα στους διαδρόμους απογείωσης / προσγείωσης. Έτσι την περισσότερη ώρα χαζεύαμε τα αεροπλάνα που έρχονταν και έφευγαν. Μεταξύ αυτών και τα 2 τελευταία μοντέλα των Boeing και Airbus.

Το Airbus 380 της Singapore

Το Boeing 787 της Etihad​

Τελικά η αναμονή τελείωσε και επιτέλους ήρθε και η σειρά μας να επιβιβαστούμε. Αφού (ξανα) ήλεγξαν τα διαβατήρια, κατευθυνθήκαμε προς την πύλη για να φύγουμε.

Η πτήση για το Λος Άντζελες διήρκησε περίπου 12,5 ώρες. Με λίγα κουνήματα, το πρώτο μισό έως τη Γροιλανδία κύλησε γρήγορα. Από το αεροπλάνο βλέπαμε τους πάγους πάνω από την Ισλανδία, τη Γροιλανδία και τον βόρειο Καναδά.

Οι πάγοι στην Γροιλανδία​

Ωραίο θέαμα μεν, αλλά η έλλειψη ύπνου είχε αρχίσει να επιδρά. Ενώ ο αδερφός μου είχε κοιμηθεί ήδη, εγώ έκλεισα τα μάτια πάνω από τον κόλπο Χάντσον. Όταν ξύπνησα κοντεύαμε στο Λας Βέγκας. Πλέον είχαμε αρχίσει να κατεβαίνουμε. Περάσαμε πάνω από το Μπάρστοου και πλέον φτάναμε στο Λος Άντζελες.

Έχοντας αρχίσει την κάθοδο, πάνω από το Σαν Μπερναρντίνο​

Αφού για κάμποση ώρα περνούσαμε πάνω από τα σπίτια της αχανούς πόλης, κάποια στιγμή προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο. Επιτέλους ήμασταν στην Αμερική!

Το Λος Άντζελες​

Λίγες Πληροφορίες για το Λος Άντζελες
Το Λος Άντζελες είναι η μεγαλύτερη πόλη της Καλιφόρνια, αν και ο τίτλος της πρωτεύουσας ανήκει στο Σακραμέντο. Η αχανής αυτή μεγαλούπολη, μαζί με τα πάμπολλα προάστιά της έχει πληθυσμό περίπου 8,5 εκατομμύρια. Γνωστές συνοικίες και προάστια της πόλης είναι το Χόλιγουντ, το Μπέβερλι Χιλς, η Σάντα Μόνικα, το Μαλιμπού και η Λονγκ Μπιτς. Λόγω της συνεχόμενης δόμησης, ακόμη και το Αναχάιμ (όπου βρίσκεται η Ντίσνεϊλαντ), 50 χιλιόμετρα μακριά, δίνει την εντύπωση ενός ακόμα προαστίου.

Το Λος Άντζελες περιλαμβάνει πλήθος από μουσεία και άλλα αξιοθέατα. Οι γνωστές παραλίες της πόλης είναι η Santa Monica και Venice. Παγκοσμίου φήμης μουσεία είναι τα Getty, LACMA και Huntington. Γνωστοί δρόμοι της πόλης είναι η Rodeo Drive, η Sunset Boulevard και η Hollywood Boulevard με την Walk of Fame. Στην πρωτεύουσα του κινηματογράφου, έχουν την έδρα τους μεγάλες εταιρείες του χώρου, όπως η Paramount, η Warner Bros και η Universal. Επίσης κορυφαία πανεπιστήμια βρίσκονται στο Λος Άντζελες, όπως το UCLA και το USC. Το αντίστοιχο του Central Park της Νέας Υόρκης, εδώ είναι το πάρκο Griffith με το γνωστό αστεροσκοπείο. Τέλος υπάρχουν και τα θεματικά πάρκα της Disneyland και Knott’s Berry.

Ένα πρόβλημα της αχανούς αυτής πόλης είναι το κυκλοφοριακό. Το αυτοκίνητο ζει και βασιλεύει, οπότε γενικά χρειάζεται προσεκτικός σχεδιασμός, από κάποιον που σκοπεύει να επισκεφθεί τα αξιοθέατα της πόλης. Όμως είναι και το καλύτερο μέσο για να γνωρίσει κανείς την πόλη.

Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι λίγο μπερδεμένα. Υπάρχουν τα λεωφορεία και το μετρό (MetroRail). Το MetroLink, είναι σαν τον Προαστιακό. Το μετρό της πόλης, έχει σχετικά λίγους σταθμούς για την έκταση της πόλης και ενδέχεται να μην βολεύει πάντα. Επίσης, στην πόλη κυκλοφορούν λεωφορεία από διάφορα προάστια, με διαφορετικά χρώματα και λογότυπα. Για παράδειγμα, η εταιρεία που διαχειρίζεται τα λεωφορεία της Santa Monica ονομάζεται Big Blue Bus και τα λεωφορεία είναι προφανώς μπλε. Τα λεωφορεία της Culver City είναι πράσινα κλπ. Ένα άλλο ζήτημα που χρήζει προσοχής, είναι οι γραμμές. Μπορεί μία γραμμή να υπάρχει μόνο την ημέρα, ενώ υπάρχουν και άλλες που είναι μόνο νυχτερινές. Επίσης κάποιες γραμμές εκτελούνται μόνο τις καθημερινές, ενώ υπάρχουν άλλες μόνο τα Σαββατοκύριακα. Οπότε μπορεί κάποιος που σχεδίαζε να πάει από το A στο Β την Παρασκευή και τελικά αλλάζει το πρόγραμμα για το Σάββατο, να μείνει στη στάση να περιμένει το λεωφορείο…

Εισιτήριο βγάζεις από τον οδηγό. Πρέπει να έχεις το ακριβές ποσό, καθώς δε δίνουν ρέστα. Συνήθως τα εισιτήρια έχουν 1-2$ για 1 διαδρομή. Μία άλλη επιλογή είναι η κάρτα TAP. Η κάρτα αυτή κοστίζει 1$. Εμείς είχαμε βγάλει μια από το σταθμό του MetroRail “Aviation / LAX”. Στην κάρτα αυτή βάζεις χρήματα και την χτυπάς κάθε φορά που επιβιβάζεσαι σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς, μέχρι να τελειώσουν τα χρήματα. Όμως δεν την δέχονται όλες οι εταιρείες που διαχειρίζονται λεωφορειακές γραμμές στο Λος Άντζελες. Για τις εταιρίες που την δέχονται, δείτε εδώ.

Το αεροδρόμιο του Λος Άντζελες (LAX) συνδέεται με την πόλη με διάφορους τρόπους. Υπάρχει ένα λεωφορείο, το LAX Shuttle C-Route, το οποίο περνά από όλα τα terminals και συνδέει το αεροδρόμιο με τον σταθμό των λεωφορείων LAX City Bus Center (ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων της πόλης είναι ο Union Station). Μία άλλη εναλλακτική είναι το LAX Shuttle G-Route, το οποίο επίσης περνά από όλα τα terminals και συνδέει το αεροδρόμιο με την πράσινη γραμμή του MetroRail στη στάση Aviation / LAX. Και τα 2 αυτά λεωφορεία είναι δωρεάν. Αν κάποιος πάρει στη συνέχεια το “κανονικό” λεωφορείο ή το MetroRail πληρώνει το κανονικό εισιτήριο. Επίσης πολλά ξενοδοχεία έχουν βανάκι που πάει απευθείας στο αεροδρόμιο.

Λος Άντζελες - Διαμονή
Στο Λος Άντζελες φτάσαμε κατά τις 6 το απόγευμα. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, μας είχαν δώσει να συμπληρώσουμε τα χαρτιά του immigration. Μόλις φτάσαμε, πήραμε τις βαλίτσες, φακελωθήκαμε (φωτογραφία και αποτυπώματα) και δώσαμε το χαρτί που είχαμε συμπληρώσει στο αεροπλάνο. Μου έκανε εντύπωση το πόσο γρήγορα τελειώσαμε με τα διαδικαστικά.

Επειδή θα φεύγαμε το επόμενο πρωί, δεν θα βλέπαμε τίποτα στο Λος Άντζελες εκείνο το βράδυ. Είχαμε καταλήξει στο να επισκεφθούμε τη Disneyland, τη Hollywood Boulevard και τη Santa Monica στον γυρισμό. Έτσι, ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο που θα διανυκτερεύαμε, το Hilton Los Angeles Airport. Το συγκεκριμένο, όπως και τα περισσότερα του αεροδρομίου, βρισκόταν κοντά στη στάση LAX City Bus Center, που πάνε τα λεωφορεία του αεροδρομίου. Αφού αφήσαμε τις βαλίτσες, πήγαμε για φαγητό σε κάποια Mc Donalds που είχαμε δει λίγο πιο κάτω. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ένα κανονικό ύπνο, ανυπόμονοι για την επόμενη μέρα.

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε πάλι για το αεροδρόμιο. Η πτήση της Hawaiian για Χονολουλού έφευγε στις 10. Η πρώτη ελληνίδα που συναντήσαμε στην Αμερική, ήταν η πολύ ευγενική υπάλληλος στο αεροδρόμιο που ήλεγχε τα διαβατήρια. Παρότι στο terminal της Hawaiian γίνονταν έργα και τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά, βρήκαμε ένα στην πύλη με κάτι σαν-σάντουιτς για πρωινό, φάγαμε και περιμέναμε με ανυπομονησία την αναχώρηση.

Το Ταξίδι για τη Χονολουλού
ΣΗΜΕΙΩΣΗ #1: Η Hawaiian, όπως και όλες νομίζω οι αμερικάνικες εταιρείες, χρεώνουν ξεχωριστά τις αποσκευές κατά το check-in στις πτήσεις εσωτερικού. Η κάθε βαλίτσα κοστίζει 25$ ανά πτήση είτε προς ηπειρωτικές ΗΠΑ είτε μεταξύ των νησιών. Η τιμή γίνεται 15$ αν κάποιος γραφεί μέλος στο πρόγραμμα HawaiianMiles. Επίσης οι ταινίες στο αεροπλάνο είναι pay-per-view.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ #2: Αν κάποιος σκοπεύει να πάει και του αρέσουν οι εκπλήξεις, ας παρακάμψει το επόμενο κομμάτι της ενότητας…


Οι υπόλοιποι ΟΚ; Συνεχίζουμε. Η πτήση για Χονολουλού από τις πόλεις της δυτικής ακτής κρατάει 6 ώρες. Μαζί με τις 3 ώρες που έχουν διαφορά το Λος Άντζελες με τη Χονολουλού, θα φτάναμε εκεί στις 1 το μεσημέρι. Το A330 ήταν ένα από τα αεροπλάνα που ήθελα πάντα να πετάξω.

Το A332 της Hawaiian​

Η πρώτη έκπληξη ήρθε με το που μπήκαμε στο αεροπλάνο, καθώς πάνω από τα ντουλαπάκια των χειραποσκευών υπήρχαν χρωματιστά LED. Πηγαίνοντας προς τις θέσεις μας, είδαμε καμιά δεκαριά ηλικιωμένους με στολές, οι οποίοι ήταν βετεράνοι του Β’ ΠΠ και θα μετέβαιναν στο Γκουάμ για κάποια βράβευση. Επίσης ο πολύ ευγενικός αεροσυνοδός που ήταν υπεύθυνος για το τμήμα που καθόμασταν εμείς, ήταν ένας παππούλης γύρω στα 65. Από την αρχή, η ατμόσφαιρα στο αεροπλάνο ήταν ευχάριστη.

Το εσωτερικό του αεροπλάνου

Φεύγοντας από το Λος Άντζελες​

Οι 6 ώρες της πτήσης γενικά πέρασαν με κουνήματα αλλά και ένα αίσθημα ανυπομονησίας. Λίγο τσιμπολόγημα, λίγη κουβέντα… Τα σύννεφα που υπήρχαν πάνω από το Λος Άντζελες άρχισαν να διαλύονται κοντά στα νησιά.

Η άφιξη στη Χονολουλού​

Η μεγαλύτερη έκπληξη του ταξιδιού, ήταν όμως όταν προσγειωθήκαμε, όπου ο πιλότος έβαλε χαβανέζικη μουσική. Γενικά, το σκέλος αυτό του ταξιδιού, ήταν η καλύτερη εισαγωγή για τις διακοπές που ουσιαστικά μόλις ξεκινούσαν.

 

[go2dbeach]

περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[Nikos1986]

6. Λίγα Λόγια για το Οάχου

Το Oahu είναι το πιο πυκνοκατοικημένο νησί της Χαβάης. Το νησί έχει διαστάσεις περίπου 70 km x 50 km. Οι 2 κύριες οροσειρές που διατρέχουν το νησί από ΒΔ προς ΝΑ είναι η Koolau στα ανατολικά και η Waianae στα δυτικά.

Χάρτης του Οάχου [πηγή: wikitravel.org]​

Η πρωτεύουσα Χονολουλού, αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου στα νησιά, αφού το αεροδρόμιό της υποδέχεται τις περισσότερες πτήσεις από της ηπειρωτικές ΗΠΑ και το εξωτερικό. Το αεροδρόμιο έχει διάφορα terminals, με τα λεωφορεία 19 και 20 για το Waikiki να πραγματοποιούν στάσεις σε όλα. Επίσης, από τις στάσεις των terminals περνάνε και τα βανάκια των εταιρειών ενοικίασης αυτοκινήτων (δεν πας με τα πόδια). Η ενοικίαση αυτοκινήτου στη Χαβάη είναι φθηνή, υπολογίστε περίπου 50$ την ημέρα, ακόμα και για σπορ αυτοκίνητο (χώρια η ασφάλεια που θα επιλέξετε). Επίσης η βενζίνη είναι φθηνή, περίπου 3,5$ / γαλόνι (1 γαλόνι = 3,8 λίτρα και με ισοτιμία 1,2 είναι περίπου 0,75 ευρώ / λίτρο).


Η Honolulu, με την γνωστή παραλία Waikiki, βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού και εκτείνεται πρακτικά από το Pearl Harbor έως και τη νοτιοανατολική ακτή του νησιού στο Koko Head. Στη Honolulu βρίσκονται 4 ηφαιστειακοί κώνοι, ο Punchbowl με το στρατιωτικό νεκροταφείο, ο Diamond Head ένα φυσικό ορόσημο του Waikiki, ο απότομος Koko Head και ο πλημμυρισμένος με θαλασσινό νερό Hanauma Bay. Τα περισσότερα ξενοδοχεία του νησιού βρίσκονται στο μακρόστενο Waikiki, μια στενή λωρίδα Γης, ανάμεσα στον ωκεανό και το κανάλι Ala Wai.
Η πόλη της Honolulu είναι η μόνη “μεγαλούπολη” στην πολιτεία, με ό,τι καλό και κακό συνεπάγεται. Πέρα από τα ξενοδοχεία, υπάρχει πληθώρα επιλογών για φαγητό και ποτό, κατά κύριο λόγο στο Waikiki. Υπάρχουν επίσης μερικά εμπορικά κέντρα, όπως το Ala Moana στο Waikiki και το Aloha Tower Marketplace στο κέντρο της πόλης (Downtown). Επίσης, ενδέχεται να υπάρχει κίνηση στους δρόμους, κυρίως στις Kalakaua Avenue και Kuhio Avenue του Waikiki, καθώς και στον Nimitz Highway που πάει στο αεροδρόμιο. Το πάρκινγκ στην Honolulu είναι σχεδόν παντού επί πληρωμή, είτε στο πεζοδρόμιο με παρκόμετρα είτε σε χώρους στάθμευσης με αυτόματα μηχανήματα. Για το δεύτερο υπολογίζετε τιμές 10-20$ για 24 ώρες.

Το Oahu επίσης είναι το μοναδικό νησί με βολικό σύστημα για τις δημόσιες συγκοινωνίες. Τα λεωφορεία The Bus διασχίζουν τη Honolulu και πραγματοποιούν και δρομολόγια μέχρι και τη βόρεια ακτή και τη Haleiwa. Βολικά δρομολόγια είναι τα 19 και 20, που συνδέουν το Waikiki με το αεροδρόμιο. Το 20 επίσης συνεχίζει και στο Pearl Harbor. Τα εισιτήρια έχουν 2,5$, πληρώνονται στον οδηγό μετρητά και δεν δίνονται ρέστα. Τα λεωφορεία το αεροδρομίου είναι ίδια με τα υπόλοιπα, και ο οδηγός θα επιμείνει οι βαλίτσες να μπουν κάτω από το κάθισμα. Για να κατέβετε, δίνετε σήμα στον οδηγό τραβώντας το σκοινί πάνω από τα παράθυρα.


Από τη Χονολουλού εκτείνονται ακτινικά 3 αυτοκινητόδρομοι. Ο H-1 ενώνει το Pearl Harbor και το αεροδρόμιο με το Diamond Head και στη συνέχεια με τη νοτιοανατολική ακτή, ο H-2 πάει προς την Haleiwa στην βόρεια ακτή, και ο H-3 κατευθύνεται προς την προσήνεμη (βορειοανατολική) πλευρά.


Πέρα από τη Honolulu, η μεγαλύτερη άλλη κωμόπολη του νησιού που ενδιαφέρει τον ξένο, είναι η Haleiwa, στην γνωστή για το σέρφινγκ, βόρεια ακτή. Οι γνωστές παραλίες της βόρειας ακτής εκτείνονται από τη Haleiwa έως την Kawela. Τα υψηλότερα κύματα παρατηρούνται τον χειμώνα, και μπορεί να ξεπεράσουν τα 5 μέτρα. Επίσης, ο διαγωνισμός Triple Crown of Surfing πραγματοποιείται εδώ, κάθε Δεκέμβρη. Στην πόλυ της Haleiwa υπάρχουν εστιατόρια και καταστήματα με είδη σέρφινγκ. Επίσης εδώ βρίσκεται και το Matsumoto's, το κατάστημα με τις καλύτερες γρανίτες (τοπικό έδεσμα των νησιών, μαζί με τις γαρίδες και τον ανανά). Όμως και η ίδια η Haleiwa μοιάζει με χωριό μπροστά στη Honolulu, τόσο όσον αφορά την έκταση όσο και τον πληθυσμό, τους ρυθμούς της καθημερινότητας κλπ. Κάποια καταλύματα που αναφέρουν ως τοποθεσία την Haleiwa, ενδέχεται να βρίσκονται στον Kamehameha Highway και όχι μέσα στην ίδια την Haleiwa. Η Haleiwa συνδέεται με τη Honolulu, αν θυμάμαι καλά με τη γραμμή The Bus 52.


Ειδικά στο Oahu, υπάρχει ο κίνδυνος μόλυνσης από λεπτοσπείρωση. Έτσι καλό είναι να αποφεύγεται το κολύμπι σε ποτάμια και λίμνες. Επίσης γενικά η ιατρική περίθαλψη στη Χαβάη κοστίζει. Επειδή την πατήσαμε και μάθαμε, για ένα απλό αντιβιοτικό μαζί με την απαραίτητη ιατρική συνταγή και ένα παυσίπονο υπολογίζετε γύρω στα 150-200 $.

Προειδοποιητική πινακίδα για τη λεπτοσπείρωση στους καταρράκτες της Waimea​

 

[jimakos]

Περιμένουμε με ανυπονονησια την συνεχεια!

 

[KIKI]

περιμενω και εγω τη συνεχεια .
σε ευχαριστουμε για τις πολυ χρησιμες πληροφοριες .
Εχω κανει το ιδιο ταξιδι παλιά με DELTA , αλλά χωρις υπνο στη Καλιφορνια οπως πολυ σοφά κανατε .Πεταξα Αθηνα - Φρανφουρτη - λος Αντζελες - Χονολουλου ( με λιγο υπνο στη Χονολουλου ) και μετά Μπιγκ Αιλαντ .
οταν εφτασα στη Κόνα δεν θυμομουν ουτε το ονομα μου

 

[varioAthens]

Θελουμε και ΠΟΛΛΕΣ φωτογραφιες!!

 

[villi]

Συναρπαστικό ταξίδι και πολύ λεπτομερής η περιγραφή σου!Περιμένουμε τη συνέχεια!