Nikos1986
Member
- Μηνύματα
- 905
- Likes
- 4.002
- Επόμενο Ταξίδι
- Γενεύη - Ανεσί
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αυστραλία - Καλιφόρνια
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 2. Λίγα Λόγια για τη Χαβάη
- 3. Πρόσβαση και Μετακινήσεις
- 4. Πρόγραμμα
- 5. Αθήνα - Λος Άντζελες - Χονολουλού
- 6. Λίγα Λόγια για το Οάχου
- 7. Εξερεύνηση της Χονολουλού
- 8. Εξερεύνηση του Οάχου
- 9. Οάχου - Τι Δεν Προλάβαμε
- 10. Λίγα Λόγια για το Μπιγκ Άιλαντ
- 11. Εξερεύνηση Ανατολικού Μπιγκ Άιλαντ
- 12. Τα Ηφαίστεια του Μπιγκ Άιλαντ
- 13. Εξερεύσηση Δυτικού Μπιγκ Άιλαντ
- 14. Μπιγκ Άιλαντ - Τι Δεν Προλάβαμε
- 15. Λος Άντζελες
- 16. Επίλογος
15. Λος Άντζελες
Στην πόλη του Los Angeles, είχαμε μείνει για ένα βράδυ στο πήγαινε, χωρίζοντας στα δύο το πολύωρο ταξίδι μέχρι τη Χονολουλού. Οι ώρες που είχαμε περάσει εκεί, δεν επαρκούσαν για κάτι άλλο, πέρα από το να κοιμηθούμε και να ξεκουραστούμε για το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού.
Στην επιστροφή, θα φτάναμε γύρω στις 6:30 το πρωί. Καθώς θα αναχωρούσαμε πάλι την επόμενη ημέρα αργά το απόγευμα, είχαμε όλη την πρώτη ημέρα και αρκετές ώρες από τη δεύτερη για να δούμε ό,τι μπορούσαμε από την αχανή πόλη. Καθώς στο Los Angeles υπάρχουν πάρα πολλά για να δει κανείς, η επιλογή των 2-3 που θα προλαβαίναμε να επισκεφθούμε δεν ήταν εύκολη. Εν τέλει, την πρώτη ημέρα, μιας και την είχαμε ολόκληρη, θα πηγαίναμε στη Disneyland. Για τη δεύτερη ημέρα, το πρωί θα περπατούσαμε στη Hollywood Boulevard και το μεσημεράκι θα βλέπαμε τη Santa Monica.
Όπως και όταν ερχόμασταν, έτσι και στην επιστροφή θα διανυκτερεύαμε στο Hilton Los Angeles Airport. Την διαδρομή για το ξενοδοχείο την θυμόμασταν, οπότε δεν θα χάναμε χρόνο στο ψάξιμο. Επίσης, βόλευαν πολύ και οι συγκοινωνίες, καθώς το λεωφορείο για Santa Monica (που επίσης περνά και από το σταθμό LAX City Bus Center, προσφέροντας έτσι ανταπόκριση με το λεωφορείο του αεροδρομίου) περνά από μια στάση που είχε κοντά στο ξενοδοχείο. Έτσι θα αξιοποιούσαμε όσο μπορούσαμε, τον ήδη περιορισμένο χρόνο μας στη Santa Monica.
Κάποιες επιπλέον πληροφορίες για το Los Angeles, έχω αναφέρει στο "5. Αθήνα – Λος Άντζελες – Χονολουλού", στην υποενότητα "Λίγες Πληροφορίες για το Λος Άντζελες".
Χίλο - Χονολουλού - Λος Άντζελες
Για τη μετάβαση από Hilo σε Los Angeles, καθώς δεν υπήρχε απευθείας πτήση, θα πηγαίναμε μέσω Honolulu. Φεύγοντας από το Hilo στις 18:21 (μαζί με τους Ελβετούς και τους Άγγλους, στα συνώνυμα της λέξης "ακρίβεια" πρέπει να μπουν και οι Χαβανέζοι), και μετά από μια πολύ σύντομη πτήση 45 λεπτών, φτάσαμε στη Honolulu. Στη Honolulu, θα είχαμε αναμονή 3 ώρες, μέχρι τις 22:15 που θα αναχωρούσε το αεροπλάνο για το Los Angeles.
Το ηλιοβασίλεμα από το αεροπλάνο κατά τη σύντομη πτήση Hilo - Honolulu, πάνω από τη (συννεφιασμένη) Hamakua Coast
Όπως ήταν φυσιολογικό, υπήρχε μια ψιλο-μελαγχολία που θα φεύγαμε από αυτά τα πανέμορφα νησιά. Μια μελαγχολία, που προσπαθούσαμε να ξεχάσουμε, σκεπτόμενοι πως αύριο το πρωί θα επισκεπτόμασταν το "πιο χαρούμενο μέρος στη Γη".
Όταν τελικά επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, μας περίμενε ένα ταξίδι 5μιση ωρών. Θα φτάναμε στο Los Angeles στις 6:30 το πρωί, οπότε όσο πιο γρήγορα μας έπαιρνε ο ύπνος στο αεροπλάνο, τόσο το καλύτερο.
Disneyland
Εν τέλει, μετά από ένα κουτσό ύπνο 3-4 ωρών, φτάσαμε στο Los Angeles. Αφού πήραμε τις βαλίτσες, πήραμε το λεωφορείο του αεροδρομίου μέχρι το σταθμό City Bus Center, από όπου και περπατήσαμε μέχρι το ξενοδοχείο. Μετά από ένα (πολύ) early check-in, ξεκινήσαμε για τη Disneyland.
Το ίδιο το θεματικό πάρκο βρίσκεται στο Anaheim, γύρω στα 50 km από το κέντρο (downtown) του Los Angeles. Ανοίγοντας μια μικρή παρένθεση, σχεδόν κάθε πολιτεία των ΗΠΑ (για να μη πω όλες...) έχει και από ένα μεγάλο θεματικό πάρκο. Η Καλιφόρνια δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση, με διάφορα πάρκα κοντά στις 3 μεγάλες πόλεις (San Francisco, Los Angeles, San Diego). Μόνο στο Los Angeles, κανείς μπορεί να διαλέξει μεταξύ των Universal Studios κοντά στο Griffith Park, της Disneyland κοντά στο Anaheim και του Knott’s Berry Farm επίσης κοντά στο Anaheim. Μεταξύ των τριών, είχαμε διαλέξει τη Disneyland. Εγώ είχα επισκεφθεί το 2009 την Euro-Disney στο Παρίσι, και εννοείται δεν την είχα χορτάσει. Ο αδερφός μου δεν είχε έρθει τότε μαζί, οπότε ήταν η πρώτη του επίσκεψη σε ένα τέτοιο πάρκο. Ήταν λοιπόν μια πολύ καλή ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια και να δούμε, ζωντανά, τους παιδικούς ήρωες με τους οποίους είχαμε μεγαλώσει!
Η Disneyland αποτελείται κυρίως από 2 πάρκα: το Disneyland Park και το California Adventure. Το Disneyland Park είναι αυτό που οι περισσότεροι φανταζόμαστε σαν Disneyland. Εκεί βρίσκονται τα σπίτια του Μίκυ, του Ντόναλντ, του Γκούφυ, του Πλούτο, των Τσιπ και Ντέηλ κλπ. Εκεί βρίσκεται ο Πύργος της Ωραίας Κοιμωμένης και εκεί γίνονται οι παρελάσεις. Υπάρχουν πάρα πολλά παιχνίδια, και όλα (εκτός ίσως από 1-2 τρενάκια) είναι κατάλληλα και για μικρά παιδιά. Το California Adventure, βρίσκεται απέναντι από το Disneyland Park. Στο πάρκο αυτό υπάρχουν και παιχνίδια που απευθύνονται μόνο σε μεγάλους. Η καλύτερη επιλογή για μια οικογένεια με μικρά παιδιά, είναι σίγουρα το Disneyland Park. Όσοι θέλουν κάτι με περισσότερη αδρεναλίνη, ίσως θα τους αρέσει περισσότερο το California Adventure ή και το Knott’s Berry Farm. Τόσο το Disneyland Parkόσο και το California Adventure είναι πάρκα με πάρα πολλά παιχνίδια, και ο συνδυασμός τους μέσα στην ίδια μέρα (κατά τη γνώμη μου) δεν αξίζει.
Τα εισιτήρια για το πάρκο κοστίζουν ακριβά, σε σχέση με το αντίστοιχο πάρκο στο Παρίσι(τουλάχιστον όταν είχα πάει εγώ το 2009). Για ένα από τα 2 πάρκα (Disneyland Park ή California Adventure) το ημερήσιο εισιτήριο κοστίζει σχεδόν 100$ το άτομο, ενώ το ενιαίο και για τα 2 πάρκα σχεδόν 150$ το άτομο. Στην τιμή αυτή περιλαμβάνεται η είσοδος στα παιχνίδια. Το φαγητό και φυσικά τα αναμνηστικά, είναι έξτρα.
Όπως είναι αναμενόμενο, οι ουρές στα παιχνίδια ενδέχεται να είναι μεγάλες. Εμείς είχαμε πάει Μεγάλη Παρασκευή, και γινόταν ο χαμός. Επίσης είναι και το εκάστοτε παιχνίδι. Για παράδειγμα, στους Πειρατές της Καραϊβικής, η αναμονή, σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, δεν έπεσε κάτω από τις 2 ώρες. Στη Jungle Cruise, που αναχωρούσαν οι βάρκες η μία πίσω από την άλλη, περιμέναμε τουλάχιστον μισή ώρα.
Για να φτάσει κανείς στη Disneyland (καθώς και στο Knott’s Berry Farm που βρίσκεται λίγο πιο πριν), έχει διάφορες επιλογές, με πιο πρακτική το αυτοκίνητο. Εναλλακτικά, η πρώτη επιλογή είναι το βανάκι Disneyland Resort Express, το οποίο περνά από τα terminals του LAX, και σε 1 ώρα σε πηγαίνει στη Disneyland. Όμως είναι ακριβό, με εισιτήριο σχεδόν 50$ το πήγαινε-έλα. Η δεύτερη επιλογή, είναι το λεωφορείο 460, το οποίο συνδέει το downtown (σταθμός MetroRail "7th Street / Metro Center") με τη Disneyland. Η διαδρομή διαρκεί γύρω στις 2 ώρες, ανάλογα βέβαια και με την κίνηση. Το εισιτήριο είναι το απλό του λεωφορείου. Η τρίτη επιλογή, είναι να παρακάμψει κανείς την κίνηση του κέντρου, παίρνοντας το MetroRail για το σταθμό "Norwalk" στο τέλος της πράσινης γραμμής, και από εκεί να πάρει το 460 για την υπόλοιπη διαδρομή. Έτσι η διαδρομή διαρκεί 1-1,5 ώρα. Έτσι πήγαμε και εμείς. Μία τέταρτη επιλογή, είναι να πάει κανείς με τον προαστιακό (MetroLink - Orange County Line) ή το τρένο (Amtrak - Pacific Surfliner Line) στη στάση "Anaheim". Από εκεί, για την Disneyland, μπορεί κανείς να πάρει ταξί, το λεωφορείο 050, το δωρεάν λεωφορείο 430 (μόνο τις καθημερινές 6:30-8:45 και 15:30-18:00), ή να περπατήσει 3 km κατά μήκος της Katella Avenue. Η διαδρομή με τα τρένα διαρκεί περίπου 45 λεπτά. Το Amtrak κοστίζει γύρω στα 35$ πήγαινε-έλα, ενώ το MetroLink τα μισά.
Κάποιος που, αντί της Disneyland, έχει επιλέξει το Knott’s Berry Farm, μπορεί να πάει εκεί με τις επιλογές (2) και (3), καθώς το 460 λίγο πριν φτάσει στη Disneyland περνάει και από το Knott’s Berry Farm.
Εκείνη τη μέρα, φτάσαμε κατά τις 11 στη Disneyland. Καθώς υπήρχαν πολλά ταμεία, δεν καθυστερήσαμε στην ουρά για τα εισιτήρια. Από τα 2 πάρκα της Disneyland, είχαμε επιλέξει να δούμε το Disneyland Park. Από το ταμείο πήραμε και το χάρτη του πάρκου, που εκτός από τα παιχνίδια περιλάμβανε και τις ώρες που θα εμφανίζονταν οι ήρωες της Disney στα διάφορα μέρη του πάρκου, τις ώρες των παρελάσεων και την ώρα των βραδινών πυροτεχνημάτων.
Ο κεντρικός δρόμος του πάρκου, είναι η Main Street USA, που συνδέει την είσοδο του πάρκου με τον Πύργο της Ωραίας Κοιμωμένης. Κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν εστιατόρια και καταστήματα με αναμνηστικά.
Η Main Street USA, ο κεντρικός πεζόδρομος του Disneyland Park
Το άγαλμα του Walt Disney με τον Μίκυ
Το αριστερό (δυτικό) κομμάτι της Disneyland χωρίζεται σε διάφορα τμήματα.
Η Adventureland, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει τη Jungle Cruise, τη διαδρομή του Indiana Jones, και το σπίτι του Ταρζάν. Περισσότερο μας άρεσε, παρά την αναμονή μέχρι να επιβιβαστούμε στη βάρκα, η Jungle Cruise. Με ένα πολύ πλακατζή ξεναγό, με βαριά αμερικάνικη προφορά, κάναμε το γύρο της ζούγκλας. Στη διαδρομή υπήρχαν κατασκευασμένα ερείπια ναών, ζώα της ζούγκλας και καταρράκτες.
Φτάνει η σειρά μας!
Φωτογραφίες από τη διαδρομή Jungle Cruise
Δίπλα από την Anventureland, βρίσκεται η New Orleans Square. Τα 2 κύρια παιχνίδια, είναι οι Πειρατές της Καραϊβικής και η Στοιχειωμένη Έπαυλη (Haunted Mansion). Στους Πειρατές της Καραϊβικής περνάς από λιμνούλες και τούνελ, με ηχητικά εφέ και ολογράμματα με τους πρωταγωνιστές των ταινιών. Στη Στοιχειωμένη Έπαυλη, επίσης υπάρχουν εντυπωσιακά ολογράμματα.
Η είσοδος για τους Πειρατές της Καραϊβικής
Ολόγραμμα του Davy Jones, από την ταινία
Τάφοι έξω από τη Στοιχειωμένη Έπαυλη
Ολογράμματα κατά τη διαδρομή μέσα στη Στοιχειωμένη Έπαυλη
Στο δυτικότερο άκρο του πάρκου, βρίσκεται η Critter Country. Πέρα από το Splash Mountain, ένα παιχνίδι σαν το La Isla του Allou, υπάρχει και το Many Adventures of the Winnie the Pooh. Σίγουρα αυτό φαινόταν να είναι το αγαπημένο τρενάκι των μικρών παιδιών.
Η Critter Country, με κύριο παιχνίδι το τρενάκι του Γουίνι
Το υπόλοιπο τμήμα του δυτικού κομματιού της Disneyland, καταλαμβάνεται από τη Frontierland. Στο κέντρο της λίμνης, βρίσκεται το νησί του Tom Sawyer. Υπάρχει επίσης ένα ομοίωμα ποταμόπλοιου (Mark Twain Riverboat), που κάνει το γύρο της λίμνης. Βέβαια, το παιχνίδι που μας άρεσε περισσότερο από τη Frontierland, ήταν το Big Thunder Mountain Railroad. Το τρενάκι είναι γρήγορο και περνά ξυστά από τους βράχους του βουνού και δίπλα από διάφορους σκελετούς δεινοσαύρων.
Το τρενάκι του Big Thunder Mountain Railroad, περνά ξυστά από το σκελετό του δεινοσαύρου
Τριγύρω από τον Πύργο της Ωραίας Κοιμωμένης, βρίσκεται η Fantasyland. Πέρα από τον ίδιο τον πύργο, υπάρχουν αρκετά άλλα παιχνίδια, που απευθύνονται κυρίως σε μικρά παιδιά. Μεταξύ αυτών, μια μικρή πίστα με αυτοκίνητα σαν τα συγκρουόμενα, περιστρεφόμενες κούπες κλπ. Υπάρχουν επίσης και κάποιοι χώροι για θεατρικές παραστάσσεις. Δίπλα από το καρουζέλ του Βασιλιά Αρθούρου, υπάρχει το Εξκάλιμπερ καρφωμένο στον βράχο. Το Matterhorn, ένα τρενάκι που διασχίζει ένα ομοίωμα του γνωστού βουνού στις Άλπεις, ήταν κλειστό την περίοδο που πήγαμε.
Το καρουζέλ στη Fantasyland, με το Matterhorn στο βάθος
Ο Πύργος της Ωραίας Κοιμωμένης, στο κέντρο της Fantasyland
Επίσης, από την Fantasyland και την Main Street USA περνά η παρέλαση. Όλος ο κόσμος του πάρκου συγκεντρώνεται για να τη δει. Από παιδιά του δημοτικού ή ακόμα και μωρά με τους γονείς τους, μέχρι και παππούδες και γιαγιάδες που είχαν επισκεφθεί το πάρκο μόνοι τους! Όπως όλοι, έτσι και εμείς περιμέναμε πώς και πώς να δούμε τους αγαπημένους μας ήρωες!
Φωτογραφίες κατά τη διάρκεια της παρέλασης
Στο δεξί (ανατολικό) κομμάτι της Disneyland, βρίσκεται η Tomorrowland. Όπως και το Matterhorn, έτσι και κάποια από αυτά τα παιχνίδια, την περίοδο που πήγαμε, είχαν κλείσει για συντήρηση. Καθώς η ώρα είχε περάσει όταν φτάσαμε εκεί, μεταξύ του Star Tours και του Space Mountain, επιλέξαμε το Space Mountain. Η διαδρομή μέσα στο σκοτάδι με τα οπτικά και ηχητικά εφέ ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακή. Όμως σε σύγκριση με το ομώνυμο παιχνίδι της Euro-Disney του Παρισιού, το Space Mountain εδώ δεν ήταν τόσο "τρομακτικό" όσο θα θέλαμε, καθώς δεν είχε π.χ. τις περιστροφές ούτε την μεγάλη άνοδο και τη απότομη κάθοδο στην αρχή. Φυσικά, βγαίνοντας από το τρενάκι, κανείς μπορεί να αγοράσει τις αστείες φωτογραφίες που σε έχουν τραβήξει κατά τη διάρκεια της διαδρομής!
Πλησιάζοντας στο τρενάκι του Space Mountain
Για κάποιον που έχει έρθει να δει τους "παλιούς" ήρωες της Disney, το αγαπημένο τμήμα του πάρκου, θα είναι σίγουρα το βόρειο, η Mickey’s Toontown. Γύρω από την πλατεία με το σιντριβάνι του Μίκυ, βρίσκονται τα σπίτια των ηρώων μας: του Γκούφυ, του Ντόναλντ, των Τσιπ και Ντέηλ, του Μίκυ και Πλούτο, της Μίνι. Οι ήρωες κυκλοφορούν επίσης συχνά κάπου εκεί γύρω, οπότε είναι η καλύτερη ευκαιρία για μία φωτογραφία μαζί τους.
Η είσοδος στη Mickey's Toontown
Πανοραμική φωτογραφία της Mickey's Toontown
Το κεντρικό συντριβάνι με τον Μίκυ
Το σπίτι του Γκούφυ (πάνω) και του Ντόναλντ (κάτω)
Στο σπίτι του Μίκυ υπάρχουν φωτογραφίες των φίλων του
Η ευφάνταστη πρόσοψη ενός φαστφουντάδικου με χοτ-ντογκ
Αν υπήρχε κάτι που, ως δια μαγείας, για όλη τη μέρα θα μπορούσε να μας κάνει να ξεχάσουμε πως αύριο θα ήταν η τελευταία ημέρα αυτών των ονειρικών διακοπών, σίγουρα αυτό ήταν η Disneyland! Παρά την μεγάλη κούραση από την έλλειψη ύπνου, καταφέραμε να γυρίσουμε το πάρκο και να κάνουμε πολλά από τα παιχνίδια, μόλις σε μια ημέρα!
Ίσως το μόνο λάθος που κάναμε, ήταν που λόγω της πολύ μεγάλης κούρασης, φύγαμε από το πάρκο στις 20:30, μια ώρα πριν τα πυροτεχνήματα. Αυτό βέβαια το λέω τώρα. Αναλογιζόμενος όμως την εξάντληση εκείνο το βράδυ, πολύ δύσκολα θα μέναμε μέχρι τότε. Τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα τα είδα αργότερα, σπίτι, στο YouTube. Για μια στιγμή το μετάνιωσα που φύγαμε, αλλά αυτό το συναίσθημα βγήκε εκ του ασφαλούς, από την άνεση του σπιτιού.
Στον γυρισμό επιστρέψαμε με το λεωφορείο 460 και κατεβήκαμε στη στάση "Norwalk". Σχεδόν σε όλη τη διαδρομή με το λεωφορείο και οι δύο κοιμόμασταν. Ευτυχώς που δεν μας έκλεψε κανείς πορτοφόλι, κινητό κλπ. Ευτυχώς πάλι, που ξυπνήσαμε λίγο πριν φτάσουμε στη στάση που θα κατεβαίναμε. Από τη "Norwalk" πήραμε το MetroRail για την "Aviation / LAX", απ’όπου και περπατήσαμε έως το ξενοδοχείο.
Santa Monica
Την επόμενη ημέρα, αφότου κάναμε check-out, θα αφήναμε τις βαλίτσες στη φύλαξη του ξενοδοχείου και θα κάναμε μια τελευταία βόλτα στην πόλη του Los Angeles. Είχαμε σχεδιάσει το πρωί να περπατούσαμε στη Hollywood Boulevard, με τη γνωστή Walk of Fame. Στη συνέχεια θα πηγαίναμε στην παραλία της Santa Monica. Το μεσημέρι θα γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο, για να πάρουμε τις αποσκευές και να κατευθυνθούμε στο αεροδρόμιο.
Η πρόσβαση στη Hollywood Boulevard είναι εύκολη, με διάφορες στάσεις της κόκκινης γραμμής του MetroRail (π.χ. "Hollywood / Vine"). Από εκεί θα παίρναμε αναγκαστικά λεωφορείο, για να πάμε στη Santa Monica. Η γρήγορη επιλογή, ήταν το λεωφορείο Rapid 10, το οποίο θα πέρναγε από τη στάση του MetroRail "7th / Center" και μέσω του I-10 (Santa Monica Freeway) θα μας πήγαινε στη Santa Monica. Η αργή επιλογή, ήταν το λεωφορείο 704, που πάει Santa Monica διασχίζοντας την Santa Monica Boulevard (δρόμος με σημαντικά περισσότερη κίνηση από τον I-10). Καθώς όμως ήταν Σάββατο, το Rapid 10 δεν εκτελούσε δρομολόγια, με αποτέλεσμα η μόνη επιλογή να είναι το 704.
Από τη Santa Monica, υπάρχει το βολικό λεωφορείο 3 (και το Rapid 3 τις καθημερινές), το οποίο περνάει και από τη στάση LAX City Bus Center, προσφέροντας έτσι ανταπόκριση με τα λεωφορεία του αεροδρομίου. Επίσης πέρναγε και μπροστά από το ξενοδοχείο μας.
Καθώς όμως, λόγω της κούρασης, ξυπνήσαμε κατά τις 8:30, ήταν μεγάλο ρίσκο να επιχειρήσουμε τη διαδρομή Hollywood - Santa Monicaμε το 704. Έτσι, κάποιο από τα 2 έπρεπε να το αφήσουμε. Στο τέλος αποφασίσαμε να "θυσιάσουμε" το Hollywood, και να πάμε για μία βόλτα στην παραλία της Santa Monica.
Η Santa Monica είναι ένα παραλιακό προάστιο του Los Angeles. Βρίσκεται μεταξύ της παραλίας Venice (βόρεια του αεροδρομίου LAX) και του Malibu. Αν και το LAX φαίνεται να είναι πολύ κοντά, η διαδρομή με το λεωφορείο από το LAX City Bus Center έως την παραλία μπορεί να διαρκέσει και πάνω από 1 ώρα, λόγω της αναμενόμενης κίνησης και των πολλών φαναριών.
Η περιοχή γενικά φιλοξενεί λίγα μουσεία. Όμως η Santa Monica είναι κυρίως γνωστή για την προβλήτα της, το Palisades Park και τη Third Street Promenade. Η λιακάδα είναι σχεδόν εξασφαλισμένη και οι δρόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι για περατζάδα. Υπάρχουν πολλά εστιατόρια, φαστφουντάδικα ακόμη και καφετέριες για να κάτσει κανείς και να χαζεύει τους περαστικούς με τις ώρες.
Η πινακίδα στην αρχή της προβλήτας της Santa Monica είναι μια εικόνα που είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο. Μέχρι ένα σημείο της προβλήτας επιτρέπεται η κίνηση των αυτοκινήτων, αλλά στο τέλος επιτρέπονται μόνο οι πεζοί. Κατά μήκος της προβλήτας, υπάρχουν μικρά εστιατόρια, καταστήματα με αναμνηστικά, πλανόδιοι πωλητές και καλλιτέχνες. Επίσης εκεί βρίσκεται η ταμπέλα που πολλοί φωτογραφίζουν, θεωρώντας πως πρόκειται για το τέλος του γνωστού Route 66, του ιστορικού δρόμοι που συνδέει το Chicago με το Los Angeles. Το ορόσημο βέβαια της προκυμαίας, είναι τοPacific Park, το λούνα παρκ. Αν και μικρό, περιλαμβάνει το γνωστό μύλο, συγκρουόμενα, καρουζέλ, ένα τρενάκι, τραμπολίνο και διάφορα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Στο τέλος της προβλήτας υπάρχει ένα κτήριο, που αν θυμάμαι καλά είναι του λιμενικού. Όμως μπορεί ο καθένας να ανέβει στο μπαλκονάκι για να θαυμάσει την προβλήτα ή να βγάλει φωτογραφίες.
Η γνωστή ταμπέλα στην αρχή της προβλήτας της Santa Monica
Η προβλήτα
Η ταμπέλα που (υποτίθεται πως) σηματοδοτεί το τέλος του Route 66
Φωτογραφία από το τέρμα της προβλήτας
Από την προβλήτα και παράλληλα με την ακτή (προς τα βόρεια), εκτείνεται το Palisades Park. Αυτό το μακρόστενο πάρκο βρίσκεται στην άκρη του μίνι-γκρεμού, και η σκιά από τα δέντρα είναι ό,τι πρέπει για να σε παρακινήσει να το περπατήσεις. Το πάρκο δεν είναι φαρδύ, αλλά περπατώντας στο μονοπάτι προς την πλευρά της θάλασσας, ξεχνάς τα αυτοκίνητα που περνούν στο διπλανό δρόμο. Στο πάρκο θα συναντήσετε σίγουρα μουσικούς καθώς και κόσμο που θα είναι συγκεντρωμένος γύρω από χορευτές break-dance! Απέναντι από το πάρκο, και στην άκρη της παραλίας, υπάρχουν πολλά μικρά αλλά ωραία και μάλλον πανάκριβα σπίτια. Δίπλα από το πάρκο, στη διασταύρωση της Ocean Avenue (ο δρόμος δίπλα από το πάρκο) με τη Santa Monica Boulevard, βρίσκεται το πραγματικό τέλος του Route 66.
Το τμήμα της παραλίας της Santa Monica, που εκτείνεται βόρεια από την προβλήτα
Η παραλία, όπως φαίνεται από την άκρη του Palisades Park
Η πλάκα που σηματοδοτεί το τέλος του Route 66, στη διασταύρωση των Ocean Avenue και Santa Monica Boulevard
Όπως προδίδει και το όνομά της, 3 στενά ανατολικά του Palisades Park, βρίσκεται η Third Street Promenade. Ο δρόμος αυτός, ξεκινά από το εμπορικό κέντρο Santa Monica Place, και εκτείνεται βόρεια, παράλληλα με την παραλία. Το τμήμα μέχρι τη Wilshire Boulevard έχει μετατραπεί σε πεζόδρομο. Στον πεζόδρομο αυτό, υπάρχουν πολλά καταστήματα, κυρίως με ρούχα. Επίσης υπάρχουν καφετέριες και εστιατόρια, με ντόπιους και ξένους να πλημμυρίζουν τον πεζόδρομο. Στον πεζόδρομο υπήρχαν και μερικά ευφάνταστα σιντριβάνια με ομοιώματα δεινοσαύρων!
Τμήμα της Third Street Promenade
Στη Santa Monica καθίσαμε μέχρι τις 3-3:30, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαμε να μέναμε όλη την ημέρα. Το όμορφο προάστιο αυτό, δίπλα στη θάλασσα, φαίνεται να βρίσκεται σε έναν τελείως άλλο κόσμο, πολύ μακριά από την αχανή μεγαλούπολη του Los Angeles. Ωραία ίσως θα ήταν και η βόλτα στην Hollywood Boulevard, αλλά καθώς σαν Έλληνες έχουμε στο DNA μας τον ήλιο και τη θάλασσα, η ζυγαριά έγειρε προς τη Santa Monica. Μια επιλογή που δεν τη μετανιώσαμε καθόλου.
Φύγαμε από τη Santa Monica, παίρνοντας το λεωφορείο 3, που θα πέρναγε μπροστά από το ξενοδοχείο μας. Με το αεροπλάνο να φεύγει στις 19:45, θα προλαβαίναμε να πάρουμε τις βαλίτσες και να φτάσουμε στο αεροδρόμιο στην ώρα μας.
Λος Άντζελες - Ζυρίχη - Αθήνα
Στο αεροδρόμιο φτάσαμε με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία, το ταξίδι αυτό τελείωνε. Από την άλλη, υπήρχε μια μικρή ανυπομονησία να γυρίσουμε στους δικούς μας.
Αφού κάναμε το check-inκαι ήρθε η ώρα της επιβίβασης, ξεκινήσαμε για τη Ζυρίχη. Στην Ζυρίχη θα φτάναμε την επόμενη ημέρα, στις 15:45. Μετά από μια μάλλον βαρετή πτήση, φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Το μόνο αξιοσημείωτο του ταξιδιού, έγινε μόλις φτάσαμε στην πύλη. Το πλήρωμα καμπίνας δεν μπορούσε να ανοίξει την πόρτα του αεροπλάνου που βρισκόταν λίγες σειρές μπροστά από εμάς, οπότε και κατεβήκαμε τελικά από τις μπροστινές πόρτες.
Με το που κατεβήκαμε, πήραμε το "διαστημικό" τρένο για να πάμε από το σχεδόν άδειο terminal E στο B, από όπου και μετά από 5,5 ώρες θα αναχωρούσαμε για την Αθήνα. Αλλά και στο terminal B, για κάποιο παράξενο λόγο, υπήρχε λίγος κόσμος και τα περισσότερα μαγαζιά ήταν άδεια. Έτσι περάσαμε την περισσότερη ώρα κάνοντας βόλτες και χαζεύοντας τα αεροπλάνα. Υπήρχε η ιδέα να επισκεφθούμε την πόλη, αλλά το γεγονός ότι δεν είχαμε μαζί μας κάποιο χάρτη και κυρίως ο καιρός (φορούσαμε κοντομάνικα ενώ έξω είχε αρχίσει να χιονίζει), μας κράτησαν τελικά στο αεροδρόμιο.
Εν τέλει, η αναμονή τελείωσε και στις 21:05 ξεκινήσαμε για την Αθήνα. Οι 2,5 ώρες της πτήσης, πέρασαν στο πι και φι. Στην Αθήνα φτάσαμε κατά τις 0:45, απλά και μόνο για να λέμε πως είχαμε πάει διακοπές μια παραπάνω μέρα!
Στην πόλη του Los Angeles, είχαμε μείνει για ένα βράδυ στο πήγαινε, χωρίζοντας στα δύο το πολύωρο ταξίδι μέχρι τη Χονολουλού. Οι ώρες που είχαμε περάσει εκεί, δεν επαρκούσαν για κάτι άλλο, πέρα από το να κοιμηθούμε και να ξεκουραστούμε για το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού.
Στην επιστροφή, θα φτάναμε γύρω στις 6:30 το πρωί. Καθώς θα αναχωρούσαμε πάλι την επόμενη ημέρα αργά το απόγευμα, είχαμε όλη την πρώτη ημέρα και αρκετές ώρες από τη δεύτερη για να δούμε ό,τι μπορούσαμε από την αχανή πόλη. Καθώς στο Los Angeles υπάρχουν πάρα πολλά για να δει κανείς, η επιλογή των 2-3 που θα προλαβαίναμε να επισκεφθούμε δεν ήταν εύκολη. Εν τέλει, την πρώτη ημέρα, μιας και την είχαμε ολόκληρη, θα πηγαίναμε στη Disneyland. Για τη δεύτερη ημέρα, το πρωί θα περπατούσαμε στη Hollywood Boulevard και το μεσημεράκι θα βλέπαμε τη Santa Monica.
Όπως και όταν ερχόμασταν, έτσι και στην επιστροφή θα διανυκτερεύαμε στο Hilton Los Angeles Airport. Την διαδρομή για το ξενοδοχείο την θυμόμασταν, οπότε δεν θα χάναμε χρόνο στο ψάξιμο. Επίσης, βόλευαν πολύ και οι συγκοινωνίες, καθώς το λεωφορείο για Santa Monica (που επίσης περνά και από το σταθμό LAX City Bus Center, προσφέροντας έτσι ανταπόκριση με το λεωφορείο του αεροδρομίου) περνά από μια στάση που είχε κοντά στο ξενοδοχείο. Έτσι θα αξιοποιούσαμε όσο μπορούσαμε, τον ήδη περιορισμένο χρόνο μας στη Santa Monica.
Κάποιες επιπλέον πληροφορίες για το Los Angeles, έχω αναφέρει στο "5. Αθήνα – Λος Άντζελες – Χονολουλού", στην υποενότητα "Λίγες Πληροφορίες για το Λος Άντζελες".
Χίλο - Χονολουλού - Λος Άντζελες
Για τη μετάβαση από Hilo σε Los Angeles, καθώς δεν υπήρχε απευθείας πτήση, θα πηγαίναμε μέσω Honolulu. Φεύγοντας από το Hilo στις 18:21 (μαζί με τους Ελβετούς και τους Άγγλους, στα συνώνυμα της λέξης "ακρίβεια" πρέπει να μπουν και οι Χαβανέζοι), και μετά από μια πολύ σύντομη πτήση 45 λεπτών, φτάσαμε στη Honolulu. Στη Honolulu, θα είχαμε αναμονή 3 ώρες, μέχρι τις 22:15 που θα αναχωρούσε το αεροπλάνο για το Los Angeles.
Το ηλιοβασίλεμα από το αεροπλάνο κατά τη σύντομη πτήση Hilo - Honolulu, πάνω από τη (συννεφιασμένη) Hamakua Coast
Όπως ήταν φυσιολογικό, υπήρχε μια ψιλο-μελαγχολία που θα φεύγαμε από αυτά τα πανέμορφα νησιά. Μια μελαγχολία, που προσπαθούσαμε να ξεχάσουμε, σκεπτόμενοι πως αύριο το πρωί θα επισκεπτόμασταν το "πιο χαρούμενο μέρος στη Γη".
Όταν τελικά επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, μας περίμενε ένα ταξίδι 5μιση ωρών. Θα φτάναμε στο Los Angeles στις 6:30 το πρωί, οπότε όσο πιο γρήγορα μας έπαιρνε ο ύπνος στο αεροπλάνο, τόσο το καλύτερο.
Disneyland
Εν τέλει, μετά από ένα κουτσό ύπνο 3-4 ωρών, φτάσαμε στο Los Angeles. Αφού πήραμε τις βαλίτσες, πήραμε το λεωφορείο του αεροδρομίου μέχρι το σταθμό City Bus Center, από όπου και περπατήσαμε μέχρι το ξενοδοχείο. Μετά από ένα (πολύ) early check-in, ξεκινήσαμε για τη Disneyland.
Το ίδιο το θεματικό πάρκο βρίσκεται στο Anaheim, γύρω στα 50 km από το κέντρο (downtown) του Los Angeles. Ανοίγοντας μια μικρή παρένθεση, σχεδόν κάθε πολιτεία των ΗΠΑ (για να μη πω όλες...) έχει και από ένα μεγάλο θεματικό πάρκο. Η Καλιφόρνια δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση, με διάφορα πάρκα κοντά στις 3 μεγάλες πόλεις (San Francisco, Los Angeles, San Diego). Μόνο στο Los Angeles, κανείς μπορεί να διαλέξει μεταξύ των Universal Studios κοντά στο Griffith Park, της Disneyland κοντά στο Anaheim και του Knott’s Berry Farm επίσης κοντά στο Anaheim. Μεταξύ των τριών, είχαμε διαλέξει τη Disneyland. Εγώ είχα επισκεφθεί το 2009 την Euro-Disney στο Παρίσι, και εννοείται δεν την είχα χορτάσει. Ο αδερφός μου δεν είχε έρθει τότε μαζί, οπότε ήταν η πρώτη του επίσκεψη σε ένα τέτοιο πάρκο. Ήταν λοιπόν μια πολύ καλή ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια και να δούμε, ζωντανά, τους παιδικούς ήρωες με τους οποίους είχαμε μεγαλώσει!
Η Disneyland αποτελείται κυρίως από 2 πάρκα: το Disneyland Park και το California Adventure. Το Disneyland Park είναι αυτό που οι περισσότεροι φανταζόμαστε σαν Disneyland. Εκεί βρίσκονται τα σπίτια του Μίκυ, του Ντόναλντ, του Γκούφυ, του Πλούτο, των Τσιπ και Ντέηλ κλπ. Εκεί βρίσκεται ο Πύργος της Ωραίας Κοιμωμένης και εκεί γίνονται οι παρελάσεις. Υπάρχουν πάρα πολλά παιχνίδια, και όλα (εκτός ίσως από 1-2 τρενάκια) είναι κατάλληλα και για μικρά παιδιά. Το California Adventure, βρίσκεται απέναντι από το Disneyland Park. Στο πάρκο αυτό υπάρχουν και παιχνίδια που απευθύνονται μόνο σε μεγάλους. Η καλύτερη επιλογή για μια οικογένεια με μικρά παιδιά, είναι σίγουρα το Disneyland Park. Όσοι θέλουν κάτι με περισσότερη αδρεναλίνη, ίσως θα τους αρέσει περισσότερο το California Adventure ή και το Knott’s Berry Farm. Τόσο το Disneyland Parkόσο και το California Adventure είναι πάρκα με πάρα πολλά παιχνίδια, και ο συνδυασμός τους μέσα στην ίδια μέρα (κατά τη γνώμη μου) δεν αξίζει.
Τα εισιτήρια για το πάρκο κοστίζουν ακριβά, σε σχέση με το αντίστοιχο πάρκο στο Παρίσι(τουλάχιστον όταν είχα πάει εγώ το 2009). Για ένα από τα 2 πάρκα (Disneyland Park ή California Adventure) το ημερήσιο εισιτήριο κοστίζει σχεδόν 100$ το άτομο, ενώ το ενιαίο και για τα 2 πάρκα σχεδόν 150$ το άτομο. Στην τιμή αυτή περιλαμβάνεται η είσοδος στα παιχνίδια. Το φαγητό και φυσικά τα αναμνηστικά, είναι έξτρα.
Όπως είναι αναμενόμενο, οι ουρές στα παιχνίδια ενδέχεται να είναι μεγάλες. Εμείς είχαμε πάει Μεγάλη Παρασκευή, και γινόταν ο χαμός. Επίσης είναι και το εκάστοτε παιχνίδι. Για παράδειγμα, στους Πειρατές της Καραϊβικής, η αναμονή, σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, δεν έπεσε κάτω από τις 2 ώρες. Στη Jungle Cruise, που αναχωρούσαν οι βάρκες η μία πίσω από την άλλη, περιμέναμε τουλάχιστον μισή ώρα.
Για να φτάσει κανείς στη Disneyland (καθώς και στο Knott’s Berry Farm που βρίσκεται λίγο πιο πριν), έχει διάφορες επιλογές, με πιο πρακτική το αυτοκίνητο. Εναλλακτικά, η πρώτη επιλογή είναι το βανάκι Disneyland Resort Express, το οποίο περνά από τα terminals του LAX, και σε 1 ώρα σε πηγαίνει στη Disneyland. Όμως είναι ακριβό, με εισιτήριο σχεδόν 50$ το πήγαινε-έλα. Η δεύτερη επιλογή, είναι το λεωφορείο 460, το οποίο συνδέει το downtown (σταθμός MetroRail "7th Street / Metro Center") με τη Disneyland. Η διαδρομή διαρκεί γύρω στις 2 ώρες, ανάλογα βέβαια και με την κίνηση. Το εισιτήριο είναι το απλό του λεωφορείου. Η τρίτη επιλογή, είναι να παρακάμψει κανείς την κίνηση του κέντρου, παίρνοντας το MetroRail για το σταθμό "Norwalk" στο τέλος της πράσινης γραμμής, και από εκεί να πάρει το 460 για την υπόλοιπη διαδρομή. Έτσι η διαδρομή διαρκεί 1-1,5 ώρα. Έτσι πήγαμε και εμείς. Μία τέταρτη επιλογή, είναι να πάει κανείς με τον προαστιακό (MetroLink - Orange County Line) ή το τρένο (Amtrak - Pacific Surfliner Line) στη στάση "Anaheim". Από εκεί, για την Disneyland, μπορεί κανείς να πάρει ταξί, το λεωφορείο 050, το δωρεάν λεωφορείο 430 (μόνο τις καθημερινές 6:30-8:45 και 15:30-18:00), ή να περπατήσει 3 km κατά μήκος της Katella Avenue. Η διαδρομή με τα τρένα διαρκεί περίπου 45 λεπτά. Το Amtrak κοστίζει γύρω στα 35$ πήγαινε-έλα, ενώ το MetroLink τα μισά.
Κάποιος που, αντί της Disneyland, έχει επιλέξει το Knott’s Berry Farm, μπορεί να πάει εκεί με τις επιλογές (2) και (3), καθώς το 460 λίγο πριν φτάσει στη Disneyland περνάει και από το Knott’s Berry Farm.
Εκείνη τη μέρα, φτάσαμε κατά τις 11 στη Disneyland. Καθώς υπήρχαν πολλά ταμεία, δεν καθυστερήσαμε στην ουρά για τα εισιτήρια. Από τα 2 πάρκα της Disneyland, είχαμε επιλέξει να δούμε το Disneyland Park. Από το ταμείο πήραμε και το χάρτη του πάρκου, που εκτός από τα παιχνίδια περιλάμβανε και τις ώρες που θα εμφανίζονταν οι ήρωες της Disney στα διάφορα μέρη του πάρκου, τις ώρες των παρελάσεων και την ώρα των βραδινών πυροτεχνημάτων.
Ο κεντρικός δρόμος του πάρκου, είναι η Main Street USA, που συνδέει την είσοδο του πάρκου με τον Πύργο της Ωραίας Κοιμωμένης. Κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν εστιατόρια και καταστήματα με αναμνηστικά.
Η Main Street USA, ο κεντρικός πεζόδρομος του Disneyland Park
Το άγαλμα του Walt Disney με τον Μίκυ
Το αριστερό (δυτικό) κομμάτι της Disneyland χωρίζεται σε διάφορα τμήματα.
Η Adventureland, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει τη Jungle Cruise, τη διαδρομή του Indiana Jones, και το σπίτι του Ταρζάν. Περισσότερο μας άρεσε, παρά την αναμονή μέχρι να επιβιβαστούμε στη βάρκα, η Jungle Cruise. Με ένα πολύ πλακατζή ξεναγό, με βαριά αμερικάνικη προφορά, κάναμε το γύρο της ζούγκλας. Στη διαδρομή υπήρχαν κατασκευασμένα ερείπια ναών, ζώα της ζούγκλας και καταρράκτες.
Φτάνει η σειρά μας!
Φωτογραφίες από τη διαδρομή Jungle Cruise
Δίπλα από την Anventureland, βρίσκεται η New Orleans Square. Τα 2 κύρια παιχνίδια, είναι οι Πειρατές της Καραϊβικής και η Στοιχειωμένη Έπαυλη (Haunted Mansion). Στους Πειρατές της Καραϊβικής περνάς από λιμνούλες και τούνελ, με ηχητικά εφέ και ολογράμματα με τους πρωταγωνιστές των ταινιών. Στη Στοιχειωμένη Έπαυλη, επίσης υπάρχουν εντυπωσιακά ολογράμματα.
Η είσοδος για τους Πειρατές της Καραϊβικής
Ολόγραμμα του Davy Jones, από την ταινία
Τάφοι έξω από τη Στοιχειωμένη Έπαυλη
Ολογράμματα κατά τη διαδρομή μέσα στη Στοιχειωμένη Έπαυλη
Στο δυτικότερο άκρο του πάρκου, βρίσκεται η Critter Country. Πέρα από το Splash Mountain, ένα παιχνίδι σαν το La Isla του Allou, υπάρχει και το Many Adventures of the Winnie the Pooh. Σίγουρα αυτό φαινόταν να είναι το αγαπημένο τρενάκι των μικρών παιδιών.
Η Critter Country, με κύριο παιχνίδι το τρενάκι του Γουίνι
Το υπόλοιπο τμήμα του δυτικού κομματιού της Disneyland, καταλαμβάνεται από τη Frontierland. Στο κέντρο της λίμνης, βρίσκεται το νησί του Tom Sawyer. Υπάρχει επίσης ένα ομοίωμα ποταμόπλοιου (Mark Twain Riverboat), που κάνει το γύρο της λίμνης. Βέβαια, το παιχνίδι που μας άρεσε περισσότερο από τη Frontierland, ήταν το Big Thunder Mountain Railroad. Το τρενάκι είναι γρήγορο και περνά ξυστά από τους βράχους του βουνού και δίπλα από διάφορους σκελετούς δεινοσαύρων.
Το τρενάκι του Big Thunder Mountain Railroad, περνά ξυστά από το σκελετό του δεινοσαύρου
Τριγύρω από τον Πύργο της Ωραίας Κοιμωμένης, βρίσκεται η Fantasyland. Πέρα από τον ίδιο τον πύργο, υπάρχουν αρκετά άλλα παιχνίδια, που απευθύνονται κυρίως σε μικρά παιδιά. Μεταξύ αυτών, μια μικρή πίστα με αυτοκίνητα σαν τα συγκρουόμενα, περιστρεφόμενες κούπες κλπ. Υπάρχουν επίσης και κάποιοι χώροι για θεατρικές παραστάσσεις. Δίπλα από το καρουζέλ του Βασιλιά Αρθούρου, υπάρχει το Εξκάλιμπερ καρφωμένο στον βράχο. Το Matterhorn, ένα τρενάκι που διασχίζει ένα ομοίωμα του γνωστού βουνού στις Άλπεις, ήταν κλειστό την περίοδο που πήγαμε.
Το καρουζέλ στη Fantasyland, με το Matterhorn στο βάθος
Ο Πύργος της Ωραίας Κοιμωμένης, στο κέντρο της Fantasyland
Επίσης, από την Fantasyland και την Main Street USA περνά η παρέλαση. Όλος ο κόσμος του πάρκου συγκεντρώνεται για να τη δει. Από παιδιά του δημοτικού ή ακόμα και μωρά με τους γονείς τους, μέχρι και παππούδες και γιαγιάδες που είχαν επισκεφθεί το πάρκο μόνοι τους! Όπως όλοι, έτσι και εμείς περιμέναμε πώς και πώς να δούμε τους αγαπημένους μας ήρωες!
Φωτογραφίες κατά τη διάρκεια της παρέλασης
Στο δεξί (ανατολικό) κομμάτι της Disneyland, βρίσκεται η Tomorrowland. Όπως και το Matterhorn, έτσι και κάποια από αυτά τα παιχνίδια, την περίοδο που πήγαμε, είχαν κλείσει για συντήρηση. Καθώς η ώρα είχε περάσει όταν φτάσαμε εκεί, μεταξύ του Star Tours και του Space Mountain, επιλέξαμε το Space Mountain. Η διαδρομή μέσα στο σκοτάδι με τα οπτικά και ηχητικά εφέ ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακή. Όμως σε σύγκριση με το ομώνυμο παιχνίδι της Euro-Disney του Παρισιού, το Space Mountain εδώ δεν ήταν τόσο "τρομακτικό" όσο θα θέλαμε, καθώς δεν είχε π.χ. τις περιστροφές ούτε την μεγάλη άνοδο και τη απότομη κάθοδο στην αρχή. Φυσικά, βγαίνοντας από το τρενάκι, κανείς μπορεί να αγοράσει τις αστείες φωτογραφίες που σε έχουν τραβήξει κατά τη διάρκεια της διαδρομής!
Πλησιάζοντας στο τρενάκι του Space Mountain
Για κάποιον που έχει έρθει να δει τους "παλιούς" ήρωες της Disney, το αγαπημένο τμήμα του πάρκου, θα είναι σίγουρα το βόρειο, η Mickey’s Toontown. Γύρω από την πλατεία με το σιντριβάνι του Μίκυ, βρίσκονται τα σπίτια των ηρώων μας: του Γκούφυ, του Ντόναλντ, των Τσιπ και Ντέηλ, του Μίκυ και Πλούτο, της Μίνι. Οι ήρωες κυκλοφορούν επίσης συχνά κάπου εκεί γύρω, οπότε είναι η καλύτερη ευκαιρία για μία φωτογραφία μαζί τους.
Η είσοδος στη Mickey's Toontown
Πανοραμική φωτογραφία της Mickey's Toontown
Το κεντρικό συντριβάνι με τον Μίκυ
Το σπίτι του Γκούφυ (πάνω) και του Ντόναλντ (κάτω)
Στο σπίτι του Μίκυ υπάρχουν φωτογραφίες των φίλων του
Η ευφάνταστη πρόσοψη ενός φαστφουντάδικου με χοτ-ντογκ
Αν υπήρχε κάτι που, ως δια μαγείας, για όλη τη μέρα θα μπορούσε να μας κάνει να ξεχάσουμε πως αύριο θα ήταν η τελευταία ημέρα αυτών των ονειρικών διακοπών, σίγουρα αυτό ήταν η Disneyland! Παρά την μεγάλη κούραση από την έλλειψη ύπνου, καταφέραμε να γυρίσουμε το πάρκο και να κάνουμε πολλά από τα παιχνίδια, μόλις σε μια ημέρα!
Ίσως το μόνο λάθος που κάναμε, ήταν που λόγω της πολύ μεγάλης κούρασης, φύγαμε από το πάρκο στις 20:30, μια ώρα πριν τα πυροτεχνήματα. Αυτό βέβαια το λέω τώρα. Αναλογιζόμενος όμως την εξάντληση εκείνο το βράδυ, πολύ δύσκολα θα μέναμε μέχρι τότε. Τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα τα είδα αργότερα, σπίτι, στο YouTube. Για μια στιγμή το μετάνιωσα που φύγαμε, αλλά αυτό το συναίσθημα βγήκε εκ του ασφαλούς, από την άνεση του σπιτιού.
Στον γυρισμό επιστρέψαμε με το λεωφορείο 460 και κατεβήκαμε στη στάση "Norwalk". Σχεδόν σε όλη τη διαδρομή με το λεωφορείο και οι δύο κοιμόμασταν. Ευτυχώς που δεν μας έκλεψε κανείς πορτοφόλι, κινητό κλπ. Ευτυχώς πάλι, που ξυπνήσαμε λίγο πριν φτάσουμε στη στάση που θα κατεβαίναμε. Από τη "Norwalk" πήραμε το MetroRail για την "Aviation / LAX", απ’όπου και περπατήσαμε έως το ξενοδοχείο.
Santa Monica
Την επόμενη ημέρα, αφότου κάναμε check-out, θα αφήναμε τις βαλίτσες στη φύλαξη του ξενοδοχείου και θα κάναμε μια τελευταία βόλτα στην πόλη του Los Angeles. Είχαμε σχεδιάσει το πρωί να περπατούσαμε στη Hollywood Boulevard, με τη γνωστή Walk of Fame. Στη συνέχεια θα πηγαίναμε στην παραλία της Santa Monica. Το μεσημέρι θα γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο, για να πάρουμε τις αποσκευές και να κατευθυνθούμε στο αεροδρόμιο.
Η πρόσβαση στη Hollywood Boulevard είναι εύκολη, με διάφορες στάσεις της κόκκινης γραμμής του MetroRail (π.χ. "Hollywood / Vine"). Από εκεί θα παίρναμε αναγκαστικά λεωφορείο, για να πάμε στη Santa Monica. Η γρήγορη επιλογή, ήταν το λεωφορείο Rapid 10, το οποίο θα πέρναγε από τη στάση του MetroRail "7th / Center" και μέσω του I-10 (Santa Monica Freeway) θα μας πήγαινε στη Santa Monica. Η αργή επιλογή, ήταν το λεωφορείο 704, που πάει Santa Monica διασχίζοντας την Santa Monica Boulevard (δρόμος με σημαντικά περισσότερη κίνηση από τον I-10). Καθώς όμως ήταν Σάββατο, το Rapid 10 δεν εκτελούσε δρομολόγια, με αποτέλεσμα η μόνη επιλογή να είναι το 704.
Από τη Santa Monica, υπάρχει το βολικό λεωφορείο 3 (και το Rapid 3 τις καθημερινές), το οποίο περνάει και από τη στάση LAX City Bus Center, προσφέροντας έτσι ανταπόκριση με τα λεωφορεία του αεροδρομίου. Επίσης πέρναγε και μπροστά από το ξενοδοχείο μας.
Καθώς όμως, λόγω της κούρασης, ξυπνήσαμε κατά τις 8:30, ήταν μεγάλο ρίσκο να επιχειρήσουμε τη διαδρομή Hollywood - Santa Monicaμε το 704. Έτσι, κάποιο από τα 2 έπρεπε να το αφήσουμε. Στο τέλος αποφασίσαμε να "θυσιάσουμε" το Hollywood, και να πάμε για μία βόλτα στην παραλία της Santa Monica.
Η Santa Monica είναι ένα παραλιακό προάστιο του Los Angeles. Βρίσκεται μεταξύ της παραλίας Venice (βόρεια του αεροδρομίου LAX) και του Malibu. Αν και το LAX φαίνεται να είναι πολύ κοντά, η διαδρομή με το λεωφορείο από το LAX City Bus Center έως την παραλία μπορεί να διαρκέσει και πάνω από 1 ώρα, λόγω της αναμενόμενης κίνησης και των πολλών φαναριών.
Η περιοχή γενικά φιλοξενεί λίγα μουσεία. Όμως η Santa Monica είναι κυρίως γνωστή για την προβλήτα της, το Palisades Park και τη Third Street Promenade. Η λιακάδα είναι σχεδόν εξασφαλισμένη και οι δρόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι για περατζάδα. Υπάρχουν πολλά εστιατόρια, φαστφουντάδικα ακόμη και καφετέριες για να κάτσει κανείς και να χαζεύει τους περαστικούς με τις ώρες.
Η πινακίδα στην αρχή της προβλήτας της Santa Monica είναι μια εικόνα που είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο. Μέχρι ένα σημείο της προβλήτας επιτρέπεται η κίνηση των αυτοκινήτων, αλλά στο τέλος επιτρέπονται μόνο οι πεζοί. Κατά μήκος της προβλήτας, υπάρχουν μικρά εστιατόρια, καταστήματα με αναμνηστικά, πλανόδιοι πωλητές και καλλιτέχνες. Επίσης εκεί βρίσκεται η ταμπέλα που πολλοί φωτογραφίζουν, θεωρώντας πως πρόκειται για το τέλος του γνωστού Route 66, του ιστορικού δρόμοι που συνδέει το Chicago με το Los Angeles. Το ορόσημο βέβαια της προκυμαίας, είναι τοPacific Park, το λούνα παρκ. Αν και μικρό, περιλαμβάνει το γνωστό μύλο, συγκρουόμενα, καρουζέλ, ένα τρενάκι, τραμπολίνο και διάφορα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Στο τέλος της προβλήτας υπάρχει ένα κτήριο, που αν θυμάμαι καλά είναι του λιμενικού. Όμως μπορεί ο καθένας να ανέβει στο μπαλκονάκι για να θαυμάσει την προβλήτα ή να βγάλει φωτογραφίες.
Η γνωστή ταμπέλα στην αρχή της προβλήτας της Santa Monica
Η προβλήτα
Η ταμπέλα που (υποτίθεται πως) σηματοδοτεί το τέλος του Route 66
Φωτογραφία από το τέρμα της προβλήτας
Από την προβλήτα και παράλληλα με την ακτή (προς τα βόρεια), εκτείνεται το Palisades Park. Αυτό το μακρόστενο πάρκο βρίσκεται στην άκρη του μίνι-γκρεμού, και η σκιά από τα δέντρα είναι ό,τι πρέπει για να σε παρακινήσει να το περπατήσεις. Το πάρκο δεν είναι φαρδύ, αλλά περπατώντας στο μονοπάτι προς την πλευρά της θάλασσας, ξεχνάς τα αυτοκίνητα που περνούν στο διπλανό δρόμο. Στο πάρκο θα συναντήσετε σίγουρα μουσικούς καθώς και κόσμο που θα είναι συγκεντρωμένος γύρω από χορευτές break-dance! Απέναντι από το πάρκο, και στην άκρη της παραλίας, υπάρχουν πολλά μικρά αλλά ωραία και μάλλον πανάκριβα σπίτια. Δίπλα από το πάρκο, στη διασταύρωση της Ocean Avenue (ο δρόμος δίπλα από το πάρκο) με τη Santa Monica Boulevard, βρίσκεται το πραγματικό τέλος του Route 66.
Το τμήμα της παραλίας της Santa Monica, που εκτείνεται βόρεια από την προβλήτα
Η παραλία, όπως φαίνεται από την άκρη του Palisades Park
Η πλάκα που σηματοδοτεί το τέλος του Route 66, στη διασταύρωση των Ocean Avenue και Santa Monica Boulevard
Όπως προδίδει και το όνομά της, 3 στενά ανατολικά του Palisades Park, βρίσκεται η Third Street Promenade. Ο δρόμος αυτός, ξεκινά από το εμπορικό κέντρο Santa Monica Place, και εκτείνεται βόρεια, παράλληλα με την παραλία. Το τμήμα μέχρι τη Wilshire Boulevard έχει μετατραπεί σε πεζόδρομο. Στον πεζόδρομο αυτό, υπάρχουν πολλά καταστήματα, κυρίως με ρούχα. Επίσης υπάρχουν καφετέριες και εστιατόρια, με ντόπιους και ξένους να πλημμυρίζουν τον πεζόδρομο. Στον πεζόδρομο υπήρχαν και μερικά ευφάνταστα σιντριβάνια με ομοιώματα δεινοσαύρων!
Τμήμα της Third Street Promenade
Στη Santa Monica καθίσαμε μέχρι τις 3-3:30, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαμε να μέναμε όλη την ημέρα. Το όμορφο προάστιο αυτό, δίπλα στη θάλασσα, φαίνεται να βρίσκεται σε έναν τελείως άλλο κόσμο, πολύ μακριά από την αχανή μεγαλούπολη του Los Angeles. Ωραία ίσως θα ήταν και η βόλτα στην Hollywood Boulevard, αλλά καθώς σαν Έλληνες έχουμε στο DNA μας τον ήλιο και τη θάλασσα, η ζυγαριά έγειρε προς τη Santa Monica. Μια επιλογή που δεν τη μετανιώσαμε καθόλου.
Φύγαμε από τη Santa Monica, παίρνοντας το λεωφορείο 3, που θα πέρναγε μπροστά από το ξενοδοχείο μας. Με το αεροπλάνο να φεύγει στις 19:45, θα προλαβαίναμε να πάρουμε τις βαλίτσες και να φτάσουμε στο αεροδρόμιο στην ώρα μας.
Λος Άντζελες - Ζυρίχη - Αθήνα
Στο αεροδρόμιο φτάσαμε με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία, το ταξίδι αυτό τελείωνε. Από την άλλη, υπήρχε μια μικρή ανυπομονησία να γυρίσουμε στους δικούς μας.
Αφού κάναμε το check-inκαι ήρθε η ώρα της επιβίβασης, ξεκινήσαμε για τη Ζυρίχη. Στην Ζυρίχη θα φτάναμε την επόμενη ημέρα, στις 15:45. Μετά από μια μάλλον βαρετή πτήση, φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Το μόνο αξιοσημείωτο του ταξιδιού, έγινε μόλις φτάσαμε στην πύλη. Το πλήρωμα καμπίνας δεν μπορούσε να ανοίξει την πόρτα του αεροπλάνου που βρισκόταν λίγες σειρές μπροστά από εμάς, οπότε και κατεβήκαμε τελικά από τις μπροστινές πόρτες.
Με το που κατεβήκαμε, πήραμε το "διαστημικό" τρένο για να πάμε από το σχεδόν άδειο terminal E στο B, από όπου και μετά από 5,5 ώρες θα αναχωρούσαμε για την Αθήνα. Αλλά και στο terminal B, για κάποιο παράξενο λόγο, υπήρχε λίγος κόσμος και τα περισσότερα μαγαζιά ήταν άδεια. Έτσι περάσαμε την περισσότερη ώρα κάνοντας βόλτες και χαζεύοντας τα αεροπλάνα. Υπήρχε η ιδέα να επισκεφθούμε την πόλη, αλλά το γεγονός ότι δεν είχαμε μαζί μας κάποιο χάρτη και κυρίως ο καιρός (φορούσαμε κοντομάνικα ενώ έξω είχε αρχίσει να χιονίζει), μας κράτησαν τελικά στο αεροδρόμιο.
Εν τέλει, η αναμονή τελείωσε και στις 21:05 ξεκινήσαμε για την Αθήνα. Οι 2,5 ώρες της πτήσης, πέρασαν στο πι και φι. Στην Αθήνα φτάσαμε κατά τις 0:45, απλά και μόνο για να λέμε πως είχαμε πάει διακοπές μια παραπάνω μέρα!
Last edited:
περιμένουμε τη συνέχεια!
(τοπικό έδεσμα των νησιών, μαζί με τις γαρίδες και τον ανανά). Όμως και η ίδια η Haleiwa μοιάζει με χωριό μπροστά στη Honolulu, τόσο όσον αφορά την έκταση όσο και τον πληθυσμό, τους ρυθμούς της καθημερινότητας κλπ. Κάποια καταλύματα που αναφέρουν ως τοποθεσία την Haleiwa, ενδέχεται να βρίσκονται στον Kamehameha Highway και όχι μέσα στην ίδια την Haleiwa. Η Haleiwa συνδέεται με τη Honolulu, αν θυμάμαι καλά με τη γραμμή The Bus 52.
