underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.902
- Likes
- 13.508
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Ημέρα 2η: πρώτη εξόρμηση στο Βίλνιους
Μετά από ένα χορταστικό πρωινό και αφού ντύθηκα ζεστά καθώς το κρύο ήταν τσουχτερό, ξεκίνησα για την πρώτη μου εξόρμηση στο Βίλνιους. Το τρόλεϊ για το κέντρο συχνότατο. Ανεβαίνω λοιπόν χαρωπή και ρωτάω τον οδηγό αν μπορεί να μου δώσει εισιτήριο (καθώς μπορείς να αγοράσεις τόσο από περίπτερο, όσο και μέσα στο όχημα). Χρησιμοποιώ συμπληρωματικά τη γλώσσα του σώματος καθώς υποψιάζομαι ότι γενικότερα τα αγγλικά των ανθρώπων εκεί δεν είναι και τα ιδανικά. Η αντίδρασή του με ξάφνιασε: άρχισε να φωνάζει και να χειρονομεί με τρόπο που μου θύμισε κάποιους χρυσαυγίτικων επιρροών λεωφορειατζήδες εδώ στην Αθήνα όταν απευθύνονται σε Πακιστανούς. What the fuck? Σάστισα λίγο, αλλά μετά από μερικά δευτερόλεπτα συνέχισα επίμονα να του δείχνω το μηχάνημα ακύρωσης και τη θήκη για τα λεφτά στο διαχωριστικό του. Με τα πολλά έγινε η συναλλαγή και όλα καλά.
Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη μου επαφή με τη λιθουανική «ευγένεια». Γενικότερα οι άνθρωποι είναι αγέλαστοι, αρκετά απότομοι, ενώ όταν πας να τους ρωτήσεις κάποιες πληροφορίες στο δρόμο σπάνια φιλοτιμούνται να βοηθήσουν. Πολλές φορές η αντίδρασή τους στην προσέγγισή μου ήταν σα να πήγαινα να τους ζητήσω δανεικά! Δεν έλειπαν βέβαια και οι εξαιρέσεις, καθώς γνώρισα και μερικούς ευγενέστατους και εγκάρδιους Λιθουανούς. Περισσότερο απότομοι ήταν οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, ενώ γενικότερα οι άντρες ήταν πιο προσιτοί από τις γυναίκες.
Άτομα που μίλησα μου έδωσαν διάφορες εξηγήσεις για αυτή τη συμπεριφορά. Η βασική (που είναι και αυτή που κρατάω) είναι τα απομεινάρια του σοβιετικού παρελθόντος της χώρας. Το γεγονός ότι η πλειοψηφία αντιμετωπίζει τεράστια δυσκολία στα αγγλικά κάνει ακόμα εντονότερη την κατάσταση. Βέβαια τα παραπάνω ισχύουν λίγο-πολύ και για τη Λεττονία, όπου η αντίδραση τους ήταν όμως τελείως διαφορετική (λεπτομέρειες σε άλλο κεφάλαιο). Η άλλη εξήγηση είναι το ότι συνδέουν τους νοτιοευρωπαίους με τους τσιγγάνους και ότι θεωρούν ότι πιθανώς να θέλουμε να τους πουλήσουμε κάτι.
Αυτό μου το είπε ένας συγκεκριμένος Λιθουανός ο οποίος τόνισε ότι του έχουν αναφέρει παρόμοιες συμπεριφορές διάφοροι Ιταλοί και γενικότερα μεσόγειοι και ότι αυτή είναι η εξήγηση που δίνει. Το παραπάνω μου φάνηκε ατυχές σχόλιο σε μια προσπάθειά του να δικαιολογήσει τους συμπατριώτες του, αλλά γενικότερα μου φαίνεται απίθανο να ισχύει κάτι τέτοιο, κι ακόμα περισσότερο για μένα που, αν εξαιρέσουμε τα σκούρα μαλλιά μου, δεν έχω τα τυπικά μεσογειακά χρώματα.
Μετά από αυτή τη μικρή παρένθεση ας περάσω και στο Βίλνιους. Κατέβηκα σε μια μεγάλη πλατεία όπου βρίσκονται ο σιδηροδρομικός σταθμός και αυτός των υπεραστικών, έχουν αφετηρία πολλά λεωφορεία, υπάρχει πιάτσα ταξί και τα σχετικά. Πολύ χρώμα στην περιοχή δίνει ο ηλικιωμένος ακορντεονίστας, τον οποίο συναντούσα κάθε φορά που περνούσα από αυτό το σημείο. Αφού έκανα συνάλλαγμα άρχισα να περπατάω προς την Παλιά Πόλη. Η αρχική εικόνα του Βίλνιους είχε μια αίσθηση παρακμής με παλιά και κακοδιατηρημένα κτίρια κι όλο αυτό έκαναν ακόμα εντονότερο οι σκυθρωπές φάτσες και το γκρίζο χειμωνιάτικο χρώμα. Παρ’ όλα αυτά μου άρεσε.
Πλησιάζοντας προς την Παλιά Πόλη η πόλη απέκτησε περισσότερο ενδιαφέρον. Όμορφα κτίρια, έντονο μπαρόκ στοιχείο με νεοκλασσικές και γοτθικές πινελιές, πλήθος εκκλησιών. Πλησιάζοντας προς την Pilies gatve ο κόσμος αυξανόταν, ενώ σε διάφορα σημεία μπορούσες να δεις υπαίθριους πωλητές.
Vilnius*
vilnius
vilnius_around
Η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου
Vilnious_st.nickolas
vilnius_st.nickolas
Η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παρασκευά και ανοιχτή αγορά
Vilnious_st.paraskeva
Εντύπωση μου έκανε η πληθώρα των πανάκριβων καταστημάτων μόδας που είδα σε εκείνη την περιοχή. Όλο αυτό μου έδωσε την εικόνα μιας επίπλαστης ευμάρειας και δεν μπόρεσα παρά να μην θυμηθώ την κατάσταση στην Ελλάδα πριν μερικά χρόνια, με τις έντονες επιδείξεις νεοπλουτισμού. Μελαγχόλησα λίγο.
vilnius_souv
Η Pilies gatve καταλήγει πολύ κοντά στην πλατεία του Καθεδρικού. Πρόκειται για μια τεράστια πλατεία, στην οποία δεσπόζει όπως είναι φυσικό ο Καθεδρικός. Αρχικά χτίστηκε το 1251 στο σημείο όπου παλιότερα βρισκόταν ένας παγανιστικός ναός, αλλά η σημερινή του, νεοκλασσικού στυλ, μορφή χρονολογείται στα τέλη του 18ου αιώνα. Από ό, τι διαβάζω έκλεισε από τους σοβιετικούς το 1950, συζητήθηκε ακόμα και η χρήση του ως γκαράζ για επισκευή φορτηγών, άνοιξε πάλι το 1956 σαν γκαλερί, ενώ ξαναέγινε καθολικός ναός το 1989.
Vilnious_cathedral
Vilnious_cathedral
Λίγο πιο πέρα υπάρχει ένα πάρκο, η φθινοπωρινή εικόνα του οποίου με γοήτευσε. Λατρεύω τα πεσμένα στη γη κίτρινα φύλλα και την όλη ατμόσφαιρα που δημιουργούν.
mom_park
Εκεί ξεκινά και το δρομάκι που ανεβαίνει στον μικρό λόφο με το Κάστρο, το οποίο αποτελεί το σύμβολο της ανεξάρτητης Λιθουανίας. Το ανηφόρισμα ευχάριστο και αρκετά ξεκούραστο, δε λαχάνιασα καθόλου παρά το κρύο. Η θέα μου άρεσε πολύ, από τη μία η παλιά πόλη και ο Λόφος των Τριών Σταυρών που αποτελεί το σύμβολο του Βίλνιους, από την άλλη το μοντέρνο κομμάτι της πόλης με τους ουρανοξύστες.
Vilnious_uppercastle
Vilnious_uppercastle
Vilnious_panoramic
Vilnious_panoramic
3crosseshill
Μαυροπούλια πετούσαν συνέχεια από πάνω μας, δίνοντας μια ατμοσφαιρική, χειμωνιάτικη αίσθηση στο τοπίο. Είχα ήδη αρχίσει να ερωτεύομαι το Βίλνιους!
3crossesandbirds
Κατηφόρισμα, βόλτα στα μεσαιωνικά σοκάκια και κατάληξη στην υπέροχη γοτθική εκκλησία της Αγίας Άννας, τη ωραιότερη ίσως εκκλησία του Βίλνιους. Ο τοπικός θρύλος λέει ότι ο Ναπολέων είχε ενθουσιαστεί τόσο μαζί της, όπου ανέφερε ότι θα ήθελε να μπορούσε να τη συρρικνώσει και να την πάρει μαζί του στο Παρίσιτοποθετώντας τη στη χούφτα του.
Vilnious_st.anne
Λίγο πιο πέρα υπάρχει ένα ρέμα (Vilnia) το οποίο οδηγεί στο Uzupis, την μποέμ συνοικία του Βίλνιους για την οποία θα σας μιλήσω σε άλλο κεφάλαιο. Το γεφυράκι που ενώνει τις δύο πλευρές είναι γεμάτο λουκέτα που έχουν αφήσει ζευγαράκια, ενώ είδα κολλημένα ακόμα και post-it με τηλέφωνα και mails.
Vilnious_bridge
Κάπου εκεί πείνασα και ξαναπήγα στην Pilies gatve και πιο συγκεκριμένα στο όμορφο και ατμοσφαιρικό εστιατόριο λιθουανικής κουζίνας Forto Dvaras. Κάθισα στο υπόγειο και απόλαυσα πεντανόστιμες σπεσιαλιτέ. Γενικότερα πολύ δημοφιλείς είναι οι ρέγκες, τις οποίες μαρινάρουν με διάφορους τρόπους και σερβίρουν με ποικίλα συνοδευτικά. Δοκίμασα με καραμελωμένα λαχανικά, σταφίδες και πατάτες, ενώ για κυρίως πήρα κοτόπουλο με σως τυριού. Γι’ αυτά συν μια τεράστια μπύρα πλήρωσα το «δυσβάσταχτο» ποσό των 30 litas!
herrings
chicken
Συνέχεια της βολτίτσας μου ενώ ο ήλιος άρχισε να πέφτει. Στάση στο πανεπιστήμιο, ενώ αγόρασα μερικές καρτ-ποστάλ από το βιβλιοπωλείο Littera, στο οποίο ξεχωρίζουν οι ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες στο εσωτερικό του.
vilnious_uni
Στη συνέχεια πέρασα πάλι από την Πλατεία Καθεδρικού και διέσχισα τη γέφυρα του ποταμού Neris όπου οδηγεί στο σύγχρονο κομμάτι της πόλης. Έβγαλα μερικές φωτός, αλλά οι περισσότερες δεν είναι καλές για να τις ανεβάσω.
Vilnious_cathedral
Λίγο μετά πήγα στον Καθεδρικό για λίγη ξεκούραση και παρακολούθηση της λειτουργίας, μέχρι να συναντήσω την Ε., την πρώτη couchsurfer που γνώρισα.
Εδώ θα πρέπει να κάνω μερικά σχόλια για το couchsurfing, το οποίο ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα τόσο συστηματικά. Συγκεκριμένα, έβαλα μια «ανοιχτή» request όπου όλοι οι χρήστες των πόλεων στις οποίες θα επισκεπτόμουν μπορούσαν να δουν, αν έκαναν search, ότι έψαχνα (μεταξύ άλλων couchsurfers) να γνωρίσω ντόπιους. Τότε ήταν που διαπίστωσα εκ των έσω αυτά που λένε για το περίφημο «νυφοπάζαρο» του couchsurfing. Έλαβα πολλές requests από άντρες οι οποίες είχαν ξεκάθαρο υπονοούμενο ερωτικής φύσης! Η αλήθεια είναι ότι φρίκαρα, αλλά κατάλαβα ότι για πολύ κόσμο, ακόμα και στην Ευρώπη, το να ταξιδεύει μια κοπέλα μόνη σημαίνει ότι έχει «άλλου είδους» βλέψεις. Με τα πολλά αφαίρεσα τις δημόσιες requests και αποφάσισα να βγω μόνο με γυναίκες, με την εξαίρεση ενός συγκεκριμένου άντρα ο οποίος ήταν παντρεμένος και αυτό με έκανε να αισθάνομαι ασφαλής.
Γι’ αυτό θα ήθελα να τονίσω σε όλες τις γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες να είναι προσεκτικές με αυτά. Δεν λέω να μην γνωρίσετε άντρες ή να μην φιλοξενηθείτε στα σπίτια τους, άλλωστε υπάρχουν ιστορίες στο forum με πολύ καλές εμπειρίες. Απλά κάντε το με πολύ σύνεση, δείτε προσεκτικά το προφίλ του άλλου ατόμου και καλύτερα να επενδύσετε σε προσωπικό ψάξιμο παρά στην ευκολία μιας ανοιχτής request.
Το απόγευμά μου με την Ε., μια πολύ γλυκιά και ευχάριστη κοπέλα 36 ετών, ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ανεβήκαμε με το αυτοκίνητο στο Λόφο των Τριών Σταυρών για να δω τη νυχτερινή θέα της πόλης από ψηλά, ενώ στη συνέχεια αποπειράθηκε να με πάει στο Skybar του ξενοδοχείου Radisson για να πιούμε το ποτό μας επίσης με θέα. Δυστυχώς ήταν κλειστό λόγω ιδιωτικού event, αλλά δεν πολυστενοχωρήθηκα επειδή τα κυριλέ μπαρ δεν μου πολυαρέσουν. Εν τέλει πήγαμε σε ένα άλλο, επίσης με θέα, όπου δοκίμασα νόστιμο ζεστό κρασί και το ποτό-βόμβα 999, το οποίο δεν με ενθουσίασε.
Η συζήτηση με την Ε. είχε πολύ ενδιαφέρον, καθώς με εισήγαγε στην κουλτούρα της χώρας, ενώ όσα συζητήσαμε επαληθεύτηκαν τις επόμενες μέρες σε μεγάλο βαθμό βάσει των εμπειριών μου με ντόπιους. Διαπίστωσα λοιπόν ότι πολλές γυναίκες που είναι τώρα 35-40 ετών έχουν πολύ μεγάλα παιδιά καθώς παντρεύτηκαν τότε πολύ νέες, ακόμα και έφηβες. Προφανώς καταπιεστήκαν και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των διαζευγμένων που ζουν ίσως λίγο ετεροχρονισμένα περισσότερο «ανέμελα», έχοντας το πλεονέκτημα ότι δεν έχουν τις ευθύνες των περισσοτέρων συνομήλικών τους στη Δυτική Ευρώπη καθώς έχουν ήδη μεγαλώσει τα παιδιά τους και μπορούν να είναι ιδιαίτερα δραστήριες στον ελεύθερο χρόνο τους.
Επίσης είδα την αξία που έχουν γι’ αυτούς τους ανθρώπους τα ανοιχτά σύνορα και η δυνατότητα να ταξιδεύουν στην Ευρώπη χωρίς βίζα, κάτι που για εμάς θεωρείται δεδομένο. Γενικότερα η συζήτηση μου άρεσε πολύ, ενώ με κέρδισε απίστευτα η καλοσύνη και η γενναιοδωρία της Ε. Όταν το βράδυ γύρισα στο ξενοδοχείο αισθανόμουν χαρούμενη και γεμάτη νέες εμπειρίες.
Μετά από ένα χορταστικό πρωινό και αφού ντύθηκα ζεστά καθώς το κρύο ήταν τσουχτερό, ξεκίνησα για την πρώτη μου εξόρμηση στο Βίλνιους. Το τρόλεϊ για το κέντρο συχνότατο. Ανεβαίνω λοιπόν χαρωπή και ρωτάω τον οδηγό αν μπορεί να μου δώσει εισιτήριο (καθώς μπορείς να αγοράσεις τόσο από περίπτερο, όσο και μέσα στο όχημα). Χρησιμοποιώ συμπληρωματικά τη γλώσσα του σώματος καθώς υποψιάζομαι ότι γενικότερα τα αγγλικά των ανθρώπων εκεί δεν είναι και τα ιδανικά. Η αντίδρασή του με ξάφνιασε: άρχισε να φωνάζει και να χειρονομεί με τρόπο που μου θύμισε κάποιους χρυσαυγίτικων επιρροών λεωφορειατζήδες εδώ στην Αθήνα όταν απευθύνονται σε Πακιστανούς. What the fuck? Σάστισα λίγο, αλλά μετά από μερικά δευτερόλεπτα συνέχισα επίμονα να του δείχνω το μηχάνημα ακύρωσης και τη θήκη για τα λεφτά στο διαχωριστικό του. Με τα πολλά έγινε η συναλλαγή και όλα καλά.
Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη μου επαφή με τη λιθουανική «ευγένεια». Γενικότερα οι άνθρωποι είναι αγέλαστοι, αρκετά απότομοι, ενώ όταν πας να τους ρωτήσεις κάποιες πληροφορίες στο δρόμο σπάνια φιλοτιμούνται να βοηθήσουν. Πολλές φορές η αντίδρασή τους στην προσέγγισή μου ήταν σα να πήγαινα να τους ζητήσω δανεικά! Δεν έλειπαν βέβαια και οι εξαιρέσεις, καθώς γνώρισα και μερικούς ευγενέστατους και εγκάρδιους Λιθουανούς. Περισσότερο απότομοι ήταν οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, ενώ γενικότερα οι άντρες ήταν πιο προσιτοί από τις γυναίκες.
Άτομα που μίλησα μου έδωσαν διάφορες εξηγήσεις για αυτή τη συμπεριφορά. Η βασική (που είναι και αυτή που κρατάω) είναι τα απομεινάρια του σοβιετικού παρελθόντος της χώρας. Το γεγονός ότι η πλειοψηφία αντιμετωπίζει τεράστια δυσκολία στα αγγλικά κάνει ακόμα εντονότερη την κατάσταση. Βέβαια τα παραπάνω ισχύουν λίγο-πολύ και για τη Λεττονία, όπου η αντίδραση τους ήταν όμως τελείως διαφορετική (λεπτομέρειες σε άλλο κεφάλαιο). Η άλλη εξήγηση είναι το ότι συνδέουν τους νοτιοευρωπαίους με τους τσιγγάνους και ότι θεωρούν ότι πιθανώς να θέλουμε να τους πουλήσουμε κάτι.
Αυτό μου το είπε ένας συγκεκριμένος Λιθουανός ο οποίος τόνισε ότι του έχουν αναφέρει παρόμοιες συμπεριφορές διάφοροι Ιταλοί και γενικότερα μεσόγειοι και ότι αυτή είναι η εξήγηση που δίνει. Το παραπάνω μου φάνηκε ατυχές σχόλιο σε μια προσπάθειά του να δικαιολογήσει τους συμπατριώτες του, αλλά γενικότερα μου φαίνεται απίθανο να ισχύει κάτι τέτοιο, κι ακόμα περισσότερο για μένα που, αν εξαιρέσουμε τα σκούρα μαλλιά μου, δεν έχω τα τυπικά μεσογειακά χρώματα. Μετά από αυτή τη μικρή παρένθεση ας περάσω και στο Βίλνιους. Κατέβηκα σε μια μεγάλη πλατεία όπου βρίσκονται ο σιδηροδρομικός σταθμός και αυτός των υπεραστικών, έχουν αφετηρία πολλά λεωφορεία, υπάρχει πιάτσα ταξί και τα σχετικά. Πολύ χρώμα στην περιοχή δίνει ο ηλικιωμένος ακορντεονίστας, τον οποίο συναντούσα κάθε φορά που περνούσα από αυτό το σημείο. Αφού έκανα συνάλλαγμα άρχισα να περπατάω προς την Παλιά Πόλη. Η αρχική εικόνα του Βίλνιους είχε μια αίσθηση παρακμής με παλιά και κακοδιατηρημένα κτίρια κι όλο αυτό έκαναν ακόμα εντονότερο οι σκυθρωπές φάτσες και το γκρίζο χειμωνιάτικο χρώμα. Παρ’ όλα αυτά μου άρεσε.
Πλησιάζοντας προς την Παλιά Πόλη η πόλη απέκτησε περισσότερο ενδιαφέρον. Όμορφα κτίρια, έντονο μπαρόκ στοιχείο με νεοκλασσικές και γοτθικές πινελιές, πλήθος εκκλησιών. Πλησιάζοντας προς την Pilies gatve ο κόσμος αυξανόταν, ενώ σε διάφορα σημεία μπορούσες να δεις υπαίθριους πωλητές.
Vilnius*
vilnius
vilnius_around
Η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου
Vilnious_st.nickolas
vilnius_st.nickolas
Η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παρασκευά και ανοιχτή αγορά
Vilnious_st.paraskeva
Εντύπωση μου έκανε η πληθώρα των πανάκριβων καταστημάτων μόδας που είδα σε εκείνη την περιοχή. Όλο αυτό μου έδωσε την εικόνα μιας επίπλαστης ευμάρειας και δεν μπόρεσα παρά να μην θυμηθώ την κατάσταση στην Ελλάδα πριν μερικά χρόνια, με τις έντονες επιδείξεις νεοπλουτισμού. Μελαγχόλησα λίγο.
vilnius_souv
Η Pilies gatve καταλήγει πολύ κοντά στην πλατεία του Καθεδρικού. Πρόκειται για μια τεράστια πλατεία, στην οποία δεσπόζει όπως είναι φυσικό ο Καθεδρικός. Αρχικά χτίστηκε το 1251 στο σημείο όπου παλιότερα βρισκόταν ένας παγανιστικός ναός, αλλά η σημερινή του, νεοκλασσικού στυλ, μορφή χρονολογείται στα τέλη του 18ου αιώνα. Από ό, τι διαβάζω έκλεισε από τους σοβιετικούς το 1950, συζητήθηκε ακόμα και η χρήση του ως γκαράζ για επισκευή φορτηγών, άνοιξε πάλι το 1956 σαν γκαλερί, ενώ ξαναέγινε καθολικός ναός το 1989.
Vilnious_cathedral
Vilnious_cathedral
Λίγο πιο πέρα υπάρχει ένα πάρκο, η φθινοπωρινή εικόνα του οποίου με γοήτευσε. Λατρεύω τα πεσμένα στη γη κίτρινα φύλλα και την όλη ατμόσφαιρα που δημιουργούν.
mom_park
Εκεί ξεκινά και το δρομάκι που ανεβαίνει στον μικρό λόφο με το Κάστρο, το οποίο αποτελεί το σύμβολο της ανεξάρτητης Λιθουανίας. Το ανηφόρισμα ευχάριστο και αρκετά ξεκούραστο, δε λαχάνιασα καθόλου παρά το κρύο. Η θέα μου άρεσε πολύ, από τη μία η παλιά πόλη και ο Λόφος των Τριών Σταυρών που αποτελεί το σύμβολο του Βίλνιους, από την άλλη το μοντέρνο κομμάτι της πόλης με τους ουρανοξύστες.
Vilnious_uppercastle
Vilnious_uppercastle
Vilnious_panoramic
Vilnious_panoramic
3crosseshill
Μαυροπούλια πετούσαν συνέχεια από πάνω μας, δίνοντας μια ατμοσφαιρική, χειμωνιάτικη αίσθηση στο τοπίο. Είχα ήδη αρχίσει να ερωτεύομαι το Βίλνιους!
3crossesandbirds
Κατηφόρισμα, βόλτα στα μεσαιωνικά σοκάκια και κατάληξη στην υπέροχη γοτθική εκκλησία της Αγίας Άννας, τη ωραιότερη ίσως εκκλησία του Βίλνιους. Ο τοπικός θρύλος λέει ότι ο Ναπολέων είχε ενθουσιαστεί τόσο μαζί της, όπου ανέφερε ότι θα ήθελε να μπορούσε να τη συρρικνώσει και να την πάρει μαζί του στο Παρίσιτοποθετώντας τη στη χούφτα του.
Vilnious_st.anne
Λίγο πιο πέρα υπάρχει ένα ρέμα (Vilnia) το οποίο οδηγεί στο Uzupis, την μποέμ συνοικία του Βίλνιους για την οποία θα σας μιλήσω σε άλλο κεφάλαιο. Το γεφυράκι που ενώνει τις δύο πλευρές είναι γεμάτο λουκέτα που έχουν αφήσει ζευγαράκια, ενώ είδα κολλημένα ακόμα και post-it με τηλέφωνα και mails.
Vilnious_bridge
Κάπου εκεί πείνασα και ξαναπήγα στην Pilies gatve και πιο συγκεκριμένα στο όμορφο και ατμοσφαιρικό εστιατόριο λιθουανικής κουζίνας Forto Dvaras. Κάθισα στο υπόγειο και απόλαυσα πεντανόστιμες σπεσιαλιτέ. Γενικότερα πολύ δημοφιλείς είναι οι ρέγκες, τις οποίες μαρινάρουν με διάφορους τρόπους και σερβίρουν με ποικίλα συνοδευτικά. Δοκίμασα με καραμελωμένα λαχανικά, σταφίδες και πατάτες, ενώ για κυρίως πήρα κοτόπουλο με σως τυριού. Γι’ αυτά συν μια τεράστια μπύρα πλήρωσα το «δυσβάσταχτο» ποσό των 30 litas!
herrings
chicken
Συνέχεια της βολτίτσας μου ενώ ο ήλιος άρχισε να πέφτει. Στάση στο πανεπιστήμιο, ενώ αγόρασα μερικές καρτ-ποστάλ από το βιβλιοπωλείο Littera, στο οποίο ξεχωρίζουν οι ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες στο εσωτερικό του.
vilnious_uni
Στη συνέχεια πέρασα πάλι από την Πλατεία Καθεδρικού και διέσχισα τη γέφυρα του ποταμού Neris όπου οδηγεί στο σύγχρονο κομμάτι της πόλης. Έβγαλα μερικές φωτός, αλλά οι περισσότερες δεν είναι καλές για να τις ανεβάσω.
Vilnious_cathedral
Λίγο μετά πήγα στον Καθεδρικό για λίγη ξεκούραση και παρακολούθηση της λειτουργίας, μέχρι να συναντήσω την Ε., την πρώτη couchsurfer που γνώρισα.
Εδώ θα πρέπει να κάνω μερικά σχόλια για το couchsurfing, το οποίο ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα τόσο συστηματικά. Συγκεκριμένα, έβαλα μια «ανοιχτή» request όπου όλοι οι χρήστες των πόλεων στις οποίες θα επισκεπτόμουν μπορούσαν να δουν, αν έκαναν search, ότι έψαχνα (μεταξύ άλλων couchsurfers) να γνωρίσω ντόπιους. Τότε ήταν που διαπίστωσα εκ των έσω αυτά που λένε για το περίφημο «νυφοπάζαρο» του couchsurfing. Έλαβα πολλές requests από άντρες οι οποίες είχαν ξεκάθαρο υπονοούμενο ερωτικής φύσης! Η αλήθεια είναι ότι φρίκαρα, αλλά κατάλαβα ότι για πολύ κόσμο, ακόμα και στην Ευρώπη, το να ταξιδεύει μια κοπέλα μόνη σημαίνει ότι έχει «άλλου είδους» βλέψεις. Με τα πολλά αφαίρεσα τις δημόσιες requests και αποφάσισα να βγω μόνο με γυναίκες, με την εξαίρεση ενός συγκεκριμένου άντρα ο οποίος ήταν παντρεμένος και αυτό με έκανε να αισθάνομαι ασφαλής.
Γι’ αυτό θα ήθελα να τονίσω σε όλες τις γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες να είναι προσεκτικές με αυτά. Δεν λέω να μην γνωρίσετε άντρες ή να μην φιλοξενηθείτε στα σπίτια τους, άλλωστε υπάρχουν ιστορίες στο forum με πολύ καλές εμπειρίες. Απλά κάντε το με πολύ σύνεση, δείτε προσεκτικά το προφίλ του άλλου ατόμου και καλύτερα να επενδύσετε σε προσωπικό ψάξιμο παρά στην ευκολία μιας ανοιχτής request.
Το απόγευμά μου με την Ε., μια πολύ γλυκιά και ευχάριστη κοπέλα 36 ετών, ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ανεβήκαμε με το αυτοκίνητο στο Λόφο των Τριών Σταυρών για να δω τη νυχτερινή θέα της πόλης από ψηλά, ενώ στη συνέχεια αποπειράθηκε να με πάει στο Skybar του ξενοδοχείου Radisson για να πιούμε το ποτό μας επίσης με θέα. Δυστυχώς ήταν κλειστό λόγω ιδιωτικού event, αλλά δεν πολυστενοχωρήθηκα επειδή τα κυριλέ μπαρ δεν μου πολυαρέσουν. Εν τέλει πήγαμε σε ένα άλλο, επίσης με θέα, όπου δοκίμασα νόστιμο ζεστό κρασί και το ποτό-βόμβα 999, το οποίο δεν με ενθουσίασε.
Η συζήτηση με την Ε. είχε πολύ ενδιαφέρον, καθώς με εισήγαγε στην κουλτούρα της χώρας, ενώ όσα συζητήσαμε επαληθεύτηκαν τις επόμενες μέρες σε μεγάλο βαθμό βάσει των εμπειριών μου με ντόπιους. Διαπίστωσα λοιπόν ότι πολλές γυναίκες που είναι τώρα 35-40 ετών έχουν πολύ μεγάλα παιδιά καθώς παντρεύτηκαν τότε πολύ νέες, ακόμα και έφηβες. Προφανώς καταπιεστήκαν και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των διαζευγμένων που ζουν ίσως λίγο ετεροχρονισμένα περισσότερο «ανέμελα», έχοντας το πλεονέκτημα ότι δεν έχουν τις ευθύνες των περισσοτέρων συνομήλικών τους στη Δυτική Ευρώπη καθώς έχουν ήδη μεγαλώσει τα παιδιά τους και μπορούν να είναι ιδιαίτερα δραστήριες στον ελεύθερο χρόνο τους.
Επίσης είδα την αξία που έχουν γι’ αυτούς τους ανθρώπους τα ανοιχτά σύνορα και η δυνατότητα να ταξιδεύουν στην Ευρώπη χωρίς βίζα, κάτι που για εμάς θεωρείται δεδομένο. Γενικότερα η συζήτηση μου άρεσε πολύ, ενώ με κέρδισε απίστευτα η καλοσύνη και η γενναιοδωρία της Ε. Όταν το βράδυ γύρισα στο ξενοδοχείο αισθανόμουν χαρούμενη και γεμάτη νέες εμπειρίες.
Attachments
Last edited by a moderator:
