underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.902
- Likes
- 13.508
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Αρχές Οκτώβρη και ήμουν εν μέσω μιας κατάστασης τρελής ευφορίας. Ερωτοχτυπημένη και τρελά χαρούμενη, ενώ ταυτόχρονα είχα βρει μια καλοπληρωμένη συμπληρωματική δουλειά. Μια από αυτές τις περιόδους που φωτίζουν τη ζωή ενός ανθρώπου, που ξυπνάς το πρωί και αισθάνεσαι ευτυχισμένος. Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι αυτά μου συνέβησαν μετά από ένα περίπου χρόνο με πολύ στρες και αρκετές δυσκολίες, γίνεται εύκολα αντιληπτό το πόσο ευγνώμων αισθανόμουν για τα τόσα καλά που είχαν προκύψει.
Το ταξίδι λοιπόν στη Βαλτική το είδα σαν επισφράγισμα της χαράς μου! Πού να διοχετεύσω όλη αυτή τη θετική ενέργεια αν όχι σε ένα όμορφο ταξιδάκι; Ήθελα κάπου βορινά να αισθανθώ χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, βρήκα σχετικά οικονομικά αεροπορικά για Βίλνιους με την aerosvit κι αυτό ήταν! Το ταξίδι οργανώθηκε για τις αρχές Δεκέμβρη, θα περιλάμβανε 9 διανυκτερεύσεις και στάσεις και στις 3 βαλτικές πρωτεύουσες, ενώ στο μάτι είχα βάλει αρκετά ακόμα μέρη (Τρακάι, Jurmala, Λόφο των Σταυρών). Απίστευτος ενθουσιασμός.
Μια εβδομάδα περίπου μετά το booking όλα άλλαξαν. Η ρομαντική ιστορία που εμπλεκόμουν λαμβάνει άδοξο τέλος, η ψυχολογία μου αγγίζει να πατώματα, η ζωή μου είναι σπίτι-δουλειά-σπίτι και φυσικά η ενασχόληση με την οργάνωση του ταξιδιού είναι το τελευταίο με το οποίο μπορώ να ασχοληθώ, όσο και να το θέλω. Λίγο μετά προκύπτει και ένα επαγγελματικής φύσης κώλυμα που καθιστά επίφοβο το να ταξιδέψω τις συγκεκριμένες ημερομηνίες, κι εκεί αρχίζω να σκέφτομαι «Γ@μ@ το, δεν σε θέλει η φάση, μην πας».
Ήμουν στα πρόθυρα του να κάτσω στα αυγά μου οπότε, αλλά με τα πολλά το είδα πεισματικά και δεν πτοήθηκα! «Όχι, θα πάω». Αλλαγή εισιτηρίων (και καμιά εκατοστή επιπλέον ευρώπουλα μείον από το λογαριασμό μου), λιγότερες διανυκτερεύσεις (7), επαναπρογραμματισμός. Η Εσθονία αναγκαστικά βγήκε έξω, ο Λόφος των Σταυρών αν και δεν εγκαταλείφθηκε σαν ιδέα στάθηκε στο πίσω μέρος του μυαλού, ενώ αποφάσισα να δώσω βάση στο Βίλνιους (με την απαραίτητη εξόρμηση στο Τρακάι) και τη Ρίγα.
Και βέβαια, καθώς όπως προανέφερα η ψυχολογία δεν ήταν κατάλληλη για πολύ μοναχικότητα, σκέψεις και αυτοαναλύσεις και καθώς δεν μπορείς να αποφύγεις τα παραπάνω όταν ταξιδεύεις solo, αποφάσισα να κοινωνικοποιηθώ δίνοντας μια ακόμα ευκαιρία στο couchsurfing (όχι, δεν φιλοξενήθηκα κάπου αν και έπαιξε η πιθανότητα για μια διανυκτέρευση, απλά γνώρισα ντόπιους και πήγα για βόλτες/μπύρες/φαγητό μαζί τους). Το αποτέλεσμα ήταν πολύ βοηθητικό! Η γνωριμία και η αλληλεπίδραση με αυτά τα άτομα είχε πολύ ενδιαφέρον για μένα και έδωσε μια ζεστασιά στο ταξίδι μου στις κρύες αυτές χώρες. Επίσης, σίγουρα ανανεώθηκα, χαλάρωσα και γύρισα με μια διαφορετική, πιο ανάλαφρη διάθεση.
Έτσι, σε αυτή την ιστορία θα σταθώ, πέρα από τα μέρη που είδα, τις φωτός και τα ταξιδιωτικά tips, στους ανθρώπους. Τόσο σε αυτούς που γνώρισα, όσο και σε εκείνους με τους οποίους συνδιαλλάχθηκα, είχα μια σύντομη αλληλεπίδραση ή απλά παρατήρησα. Και βέβαια, δύσκολα θα αποφύγετε τις αμπελοφιλοσοφίες και τις σκέψεις μου που συντέλεσαν στο να θεωρήσω, για μια ακόμα φορά, ότι ένα ταξίδι μπορεί να δράσει ψυχοθεραπευτικά.
(Θέλησα να βάλω μια ανθρωποκεντρική εικόνα ως βασική για αυτή την ιστορία. Έτσι, στη συνημμένη φωτό μπορείτε να δείτε μια ηλικιωμένη κυρία που πλένει ρούχα σε μια από τις λίμνες του Τρακάι. Φοράει χρωματιστό κεφαλομάντιλο, κάτι συχνότατο από ό, τι παρατήρησα για τις Λιθουανές ηλικιωμένες γυναίκες που συναντάται ευρέως ακόμα και στην πρωτεύουσα Βίλνιους).
Το ταξίδι λοιπόν στη Βαλτική το είδα σαν επισφράγισμα της χαράς μου! Πού να διοχετεύσω όλη αυτή τη θετική ενέργεια αν όχι σε ένα όμορφο ταξιδάκι; Ήθελα κάπου βορινά να αισθανθώ χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, βρήκα σχετικά οικονομικά αεροπορικά για Βίλνιους με την aerosvit κι αυτό ήταν! Το ταξίδι οργανώθηκε για τις αρχές Δεκέμβρη, θα περιλάμβανε 9 διανυκτερεύσεις και στάσεις και στις 3 βαλτικές πρωτεύουσες, ενώ στο μάτι είχα βάλει αρκετά ακόμα μέρη (Τρακάι, Jurmala, Λόφο των Σταυρών). Απίστευτος ενθουσιασμός.
Μια εβδομάδα περίπου μετά το booking όλα άλλαξαν. Η ρομαντική ιστορία που εμπλεκόμουν λαμβάνει άδοξο τέλος, η ψυχολογία μου αγγίζει να πατώματα, η ζωή μου είναι σπίτι-δουλειά-σπίτι και φυσικά η ενασχόληση με την οργάνωση του ταξιδιού είναι το τελευταίο με το οποίο μπορώ να ασχοληθώ, όσο και να το θέλω. Λίγο μετά προκύπτει και ένα επαγγελματικής φύσης κώλυμα που καθιστά επίφοβο το να ταξιδέψω τις συγκεκριμένες ημερομηνίες, κι εκεί αρχίζω να σκέφτομαι «Γ@μ@ το, δεν σε θέλει η φάση, μην πας».
Ήμουν στα πρόθυρα του να κάτσω στα αυγά μου οπότε, αλλά με τα πολλά το είδα πεισματικά και δεν πτοήθηκα! «Όχι, θα πάω». Αλλαγή εισιτηρίων (και καμιά εκατοστή επιπλέον ευρώπουλα μείον από το λογαριασμό μου), λιγότερες διανυκτερεύσεις (7), επαναπρογραμματισμός. Η Εσθονία αναγκαστικά βγήκε έξω, ο Λόφος των Σταυρών αν και δεν εγκαταλείφθηκε σαν ιδέα στάθηκε στο πίσω μέρος του μυαλού, ενώ αποφάσισα να δώσω βάση στο Βίλνιους (με την απαραίτητη εξόρμηση στο Τρακάι) και τη Ρίγα.
Και βέβαια, καθώς όπως προανέφερα η ψυχολογία δεν ήταν κατάλληλη για πολύ μοναχικότητα, σκέψεις και αυτοαναλύσεις και καθώς δεν μπορείς να αποφύγεις τα παραπάνω όταν ταξιδεύεις solo, αποφάσισα να κοινωνικοποιηθώ δίνοντας μια ακόμα ευκαιρία στο couchsurfing (όχι, δεν φιλοξενήθηκα κάπου αν και έπαιξε η πιθανότητα για μια διανυκτέρευση, απλά γνώρισα ντόπιους και πήγα για βόλτες/μπύρες/φαγητό μαζί τους). Το αποτέλεσμα ήταν πολύ βοηθητικό! Η γνωριμία και η αλληλεπίδραση με αυτά τα άτομα είχε πολύ ενδιαφέρον για μένα και έδωσε μια ζεστασιά στο ταξίδι μου στις κρύες αυτές χώρες. Επίσης, σίγουρα ανανεώθηκα, χαλάρωσα και γύρισα με μια διαφορετική, πιο ανάλαφρη διάθεση.
Έτσι, σε αυτή την ιστορία θα σταθώ, πέρα από τα μέρη που είδα, τις φωτός και τα ταξιδιωτικά tips, στους ανθρώπους. Τόσο σε αυτούς που γνώρισα, όσο και σε εκείνους με τους οποίους συνδιαλλάχθηκα, είχα μια σύντομη αλληλεπίδραση ή απλά παρατήρησα. Και βέβαια, δύσκολα θα αποφύγετε τις αμπελοφιλοσοφίες και τις σκέψεις μου που συντέλεσαν στο να θεωρήσω, για μια ακόμα φορά, ότι ένα ταξίδι μπορεί να δράσει ψυχοθεραπευτικά.
(Θέλησα να βάλω μια ανθρωποκεντρική εικόνα ως βασική για αυτή την ιστορία. Έτσι, στη συνημμένη φωτό μπορείτε να δείτε μια ηλικιωμένη κυρία που πλένει ρούχα σε μια από τις λίμνες του Τρακάι. Φοράει χρωματιστό κεφαλομάντιλο, κάτι συχνότατο από ό, τι παρατήρησα για τις Λιθουανές ηλικιωμένες γυναίκες που συναντάται ευρέως ακόμα και στην πρωτεύουσα Βίλνιους).
Attachments
Last edited by a moderator:
