John-Rebus
Member
- Μηνύματα
- 50
- Likes
- 34
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσυβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Cataratas del Iguazu, 28-30/10/08)][CENTER][attach=full]20863[/attach][/CENTER
- Κεφάλαιο 3ο (Cataratas del Iguazu, Πρακτικότητες και Παρατηρήσεις)
- Κεφάλαιο 4ο (Τίγκρε και Δέλτα του Παρανά, 31/10)]Επιστρέφοντας από το Ιγκουασού και πριν την αναχώρησή μας για το άλλο άκρο της χώρας, τη Γη του Πυρός, εξορμήσαμε από το Μπουένος Άιρες (ΜΑ) στη κοντινή πόλη [URL="http://www.vivitigre.gov.ar/"]Tigre[/URL] (Τίγκρε) στο καταπράσινο [URL="http://en.wikipedia.org/wiki/Paran%C3%A1_Delta"]Δέλτα του ποταμού Παρανά[/URL
- Κεφάλαιο 5ο (Στο Τέλος του Κόσμου, 1-4/11 #1)]Το αεροπλάνο πλησιάζει το διεθνές αεροδρόμιο της [URL="http://en.wikipedia.org/wiki/Ushuaia,_Argentina"]Ushuaia[/URL
- Κεφάλαιο 6ο (Στο Τέλος του Κόσμου, 1-4/11 #2)
- Κεφάλαιο 7ο (Στο Τέλος του Κόσμου, 1-4/11 #3)][B]El Almacen – Ένα κατάστημα γεμάτο ιστορία[/B
- Κεφάλαιο 8ο (Στο Τέλος του Κόσμου, 1-4/11 #4)][B]Το πραγματικό Τέλος του Κόσμου[/B
- Κεφάλαιο 9ο (Στο Τέλος του Κόσμου, 1-4/11, Πρακτικότητες και Παρατηρήσεις)
- Κεφάλαιο 10ο (¡No Hay Monedas!)
- Κεφάλαιο 11ο (Μοντεβίδεο – Κολόνια, 6-7/11 #1)
- Κεφάλαιο 12ο (Μοντεβίδεο – Κολόνια, 6-7/11 #2)][B]Mate όπως φραπέ[/B
- Κεφάλαιο 13ο (San Antonio de Areco, 9/11)]Την προτελευταία μας μέρα στην Αργεντινή είχαμε αποφασίσει να τη περάσουμε στη πόλη [URL="http://sanantoniodeareco.com/turismo/index.htm"]San Antonio de Areco[/URL], 113 χλμ μακριά από το Μπουένος Άιρες. Ο λόγος ήταν ότι εκεί λάμβανε χώρα η ετήσια μέρα της Παράδοσης ([URL="http://sanantoniodeareco.com/turismo/fiestadelatradicion/index.htm"]Día de la Tradición[/URL]), δηλαδή η μεγαλύτερη στη χώρα γιορτή-συγκέντρωση των τοπικών καουμπόηδων, των [URL="http://en.wikipedia.org/wiki/Gaucho"]Gauchos[/URL
- Κεφάλαιο 14ο (Μπουένος Άιρες: Σκόρπιες Σημειώσεις #1)
- Κεφάλαιο 15ο (Μπουένος Άιρες: Σκόρπιες Σημειώσεις #2)
Περπατώντας ένα πρωινό στο παραλιακό δρόμο, τη προσοχή μου τράβηξε στη πρόσοψη ενός μαγαζιού μια εντυπωσιακή, μεγάλη, παλιά, μεταλλική διαφήμιση του ιταλικού βερμούτ Cinzano. Σταματώντας να τη φωτογραφίσω με προτρέπει κάποιος να τον ακολουθήσω στο εσωτερικό του μαγαζιού για να φωτογραφίσω κάτι πιο ενδιαφέρον. Ήταν ο ιδιοκτήτης του μπαρ-καφέ-μπιστρό-φούρνου-ζαχαροπλαστείου αλλά και μουσείου “RamosGenerales – ElAlmacen”, κ. Enrique Chasco.
Μπαίνοντας, εντυπωσιάστηκα αμέσως από το εσωτερικό του. Έμεινα να παρατηρώ για ώρα τα δεκάδες εκθέματα-παλιά αντικείμενα που ήταν τοποθετημένα στις επιτοίχιες παλιές ξύλινες ραφιέρες της μεγάλης κεντρικής σάλας. Παλιά παιχνίδια, μεταλλικά κουτιά, παλιές διαφημιστικές πινακίδες, ογκώδη βιβλία, μηχανήματα, έως και αυθεντικές στολές καταδίκων από τις ιστορικές φυλακές της πόλης. Νόμισα ότι είχα γυρίσει στη δεκαετία του 30’. Τότε που ο ευφυής έμπορος, Mr. Salomón είχε στήσει με μεγάλη επιτυχία την αποθήκη γενικού εμπορίου και προμήθευε το τοπικό πληθυσμό με όλα τα απαραίτητα προϊόντα. Ο κύριος Chasco μου εξηγεί την ιστορία του καταστήματος. Για περίπου μισό αιώνα η αποθήκη παρέμενε κλειστή, μέχρι που αυτός και η γυναίκα του αποφάσισαν να την αγοράσουν το 2004 και να την «αναστήσουν», μετατρέποντας τη σε έναν εξαιρετικό χώρο. Το ένα μέρος έγινε το “El Almacen” και ακριβώς δίπλα το άλλο έγινε κατάστημα ρούχων της γυναίκας του. Δούλεψαν εντατικά για 2 χρόνια, με μεράκι και σχολαστικότητα, για να καταφέρουν να ζωντανέψουν την ιστορία (από το 1906 υπήρχε η αποθήκη) που παρέμενε θαμμένη στη σκόνη τόσα χρόνια. Ότι μπορούσαν το επισκεύασαν και το άφησαν όπως ήταν. Κράτησαν τα καλύτερα αντικείμενα που βρήκαν εκεί για να διακοσμήσουν τον αναπαλαιωμένο χώρο. Το 2006 το έργο ολοκληρώθηκε και οι πόρτες του “El Almacen” άνοιξαν.
Με ρώτησε πως και μιλάω ισπανικά και από που είμαι. Μόλις του είπα ότι είμαι Έλληνας, άρχισε να μου μιλά για τον πρώτο Έλληνα που κατέφθασε στις αρχές του 20ου αιώνα στη περιοχή. Επρόκειτο για τον Στέλιο Λουισόν (Stelios Luizón) από την Τένεδο. Μου είπε πως τα παιδιά του ζουν ακόμα εδώ στην Ουσουάια και μου υπέδειξε μάλιστα που είναι το σπίτι τους. Τότε θυμήθηκα την ιστορία που είχα διαβάσει στο site του Δημήτρη για το μοναδικό Έλληνα κάτοικο που είχε συναντήσει εδώ. Ήταν η οικογένεια του Demetrio Luizón. Για να μου επιβεβαιώσει ο κ. Chasco πως πρόκειται για τον Stelios Luizón, μου παρουσίασε ένα μοναδικό ντοκουμέντο. Ανέσυρε ένα τεράστιο δερματόδετο παλαιό βιβλίο, ένα τεφτέρι όπου εκείνη την εποχή ο Mr. Salomón κρατούσε τα βερεσέ των πελατών του. Είχε μία ολόκληρη σελίδα με τους λογαριασμούς και τις αγορές που είχε πραγματοποιήσει ο Έλληνας μετανάστης.
Στο μαγαζί επέστρεψα την επόμενη μέρα το βράδυ, με τον φίλο αυτή τη φορά, για να απολαύσουμε την εξαίρετη ατμόσφαιρα πίνοντας μπίρα. Πραγματικά μπορώ να πω πως είναι ένα από τα πιο όμορφα μαγαζιά που έχω δει ποτέ. Καταπληκτική δουλειά. Στα must της πόλης.
Περισσότερα στο mikrocosmos
Μπαίνοντας, εντυπωσιάστηκα αμέσως από το εσωτερικό του. Έμεινα να παρατηρώ για ώρα τα δεκάδες εκθέματα-παλιά αντικείμενα που ήταν τοποθετημένα στις επιτοίχιες παλιές ξύλινες ραφιέρες της μεγάλης κεντρικής σάλας. Παλιά παιχνίδια, μεταλλικά κουτιά, παλιές διαφημιστικές πινακίδες, ογκώδη βιβλία, μηχανήματα, έως και αυθεντικές στολές καταδίκων από τις ιστορικές φυλακές της πόλης. Νόμισα ότι είχα γυρίσει στη δεκαετία του 30’. Τότε που ο ευφυής έμπορος, Mr. Salomón είχε στήσει με μεγάλη επιτυχία την αποθήκη γενικού εμπορίου και προμήθευε το τοπικό πληθυσμό με όλα τα απαραίτητα προϊόντα. Ο κύριος Chasco μου εξηγεί την ιστορία του καταστήματος. Για περίπου μισό αιώνα η αποθήκη παρέμενε κλειστή, μέχρι που αυτός και η γυναίκα του αποφάσισαν να την αγοράσουν το 2004 και να την «αναστήσουν», μετατρέποντας τη σε έναν εξαιρετικό χώρο. Το ένα μέρος έγινε το “El Almacen” και ακριβώς δίπλα το άλλο έγινε κατάστημα ρούχων της γυναίκας του. Δούλεψαν εντατικά για 2 χρόνια, με μεράκι και σχολαστικότητα, για να καταφέρουν να ζωντανέψουν την ιστορία (από το 1906 υπήρχε η αποθήκη) που παρέμενε θαμμένη στη σκόνη τόσα χρόνια. Ότι μπορούσαν το επισκεύασαν και το άφησαν όπως ήταν. Κράτησαν τα καλύτερα αντικείμενα που βρήκαν εκεί για να διακοσμήσουν τον αναπαλαιωμένο χώρο. Το 2006 το έργο ολοκληρώθηκε και οι πόρτες του “El Almacen” άνοιξαν.
Με ρώτησε πως και μιλάω ισπανικά και από που είμαι. Μόλις του είπα ότι είμαι Έλληνας, άρχισε να μου μιλά για τον πρώτο Έλληνα που κατέφθασε στις αρχές του 20ου αιώνα στη περιοχή. Επρόκειτο για τον Στέλιο Λουισόν (Stelios Luizón) από την Τένεδο. Μου είπε πως τα παιδιά του ζουν ακόμα εδώ στην Ουσουάια και μου υπέδειξε μάλιστα που είναι το σπίτι τους. Τότε θυμήθηκα την ιστορία που είχα διαβάσει στο site του Δημήτρη για το μοναδικό Έλληνα κάτοικο που είχε συναντήσει εδώ. Ήταν η οικογένεια του Demetrio Luizón. Για να μου επιβεβαιώσει ο κ. Chasco πως πρόκειται για τον Stelios Luizón, μου παρουσίασε ένα μοναδικό ντοκουμέντο. Ανέσυρε ένα τεράστιο δερματόδετο παλαιό βιβλίο, ένα τεφτέρι όπου εκείνη την εποχή ο Mr. Salomón κρατούσε τα βερεσέ των πελατών του. Είχε μία ολόκληρη σελίδα με τους λογαριασμούς και τις αγορές που είχε πραγματοποιήσει ο Έλληνας μετανάστης.
Στο μαγαζί επέστρεψα την επόμενη μέρα το βράδυ, με τον φίλο αυτή τη φορά, για να απολαύσουμε την εξαίρετη ατμόσφαιρα πίνοντας μπίρα. Πραγματικά μπορώ να πω πως είναι ένα από τα πιο όμορφα μαγαζιά που έχω δει ποτέ. Καταπληκτική δουλειά. Στα must της πόλης.
Περισσότερα στο mikrocosmos
Attachments
Last edited by a moderator:
