PtK
Member
- Μηνύματα
- 231
- Likes
- 1.619
- Επόμενο Ταξίδι
- τα παντα ρει
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 (Προετοιμασία)
- Κεφάλαιο 3 (Βραζιλία)
- Κεφάλαιο 4 (Βραζιλία)
- Κεφάλαιο 5 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 6 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 7 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 8 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 9 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 10 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 11 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 12 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 13 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 14 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 15 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 16 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 17 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 18 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 19 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 20 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 21 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 22 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 23 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 24 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 25 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 26 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 27 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 28 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 29 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 30 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 31 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 32 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 33 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 34 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 35 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 36 (Περού)
- Κεφάλαιο 37 (Περού)
- Κεφάλαιο 38 (Περού)
- Κεφάλαιο 39 (Περού)
- Κεφάλαιο 40 (Περού)
- Κεφάλαιο 41 (Περού)
- Κεφάλαιο 42 (Περού)
- Κεφάλαιο 43 (Περού)
- Κεφάλαιο 44 (Περού)
- Κεφάλαιο 45 (Περού)
- Κεφάλαιο 46 (Περού)
- Κεφάλαιο 47 (Περού)
- Κεφάλαιο 48 (Περού)
- Κεφάλαιο 49 (Περού)
- Κεφάλαιο 50 (Περού)
- Κεφάλαιο 51 (Περού)
- Κεφάλαιο 52 (Περού)
- Κεφάλαιο 53 (Περού)
- Κεφάλαιο 54 (Χιλή)
- Κεφάλαιο 55 (Περού)
- Κεφάλαιο 56 (Περού)
- Κεφάλαιο 57 (Περού)
- Κεφάλαιο 58 (Περού)
- Κεφάλαιο 59 (Περού)
- Κεφάλαιο 60 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 61 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 62 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 63 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 64 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 65 (Βολιβία)
- Κεφάλαιο 66 (Αργεντινή)
- Κεφάλαιο 67 (Αργεντινή)
- Κεφάλαιο 68 (Επίλογος)
- Κεφάλαιο 69 (Επίλογος)
- Κεφάλαιο 70 (Περού)
- Κεφάλαιο 71 (Βραζιλία)
Laguna Cοipasa πια..
και ξαφνικα χανεται το εδαφος και βουλιαζουμε αργα..εχουμε πεσει σε μαλακο κομματι αλατος
ολες οι ερημοι αποτελουνται απο 11 στρωματα
φαινεται οι χτεσινες αστραποβροχες που βλεπαμε απο μακρυα χτες απο το uyuni χτυπησαν εδω..
τα πραγματα φαινομενικα ειναι πιο ευκολα απο την προηγουμενη φορα στο ηφαιστειο uturuncu στα 5800 αλλα τελικα ειναι πιο δυσκολα..εδω δεν εχεις να αντιμετωπισεις το κρυο,την κομμενη ανασα,το θειαφι στα πνευμονια σου,
εχεις ενα υπουλο εχθρο .τη λασπη-πηλο..η οποια σε κοροιδευει με τη μεθοδο των συγκοινωνουντων δοχειων...
αν στο βουνο καναμε ωρες για τον απεγκλωβισμο εδω χρειαστηκαν 2 διανυκτερευσεις και 23 ωρες καθαρου χρονου σκαψιματος..
κολλησαμε 12.00 το μεσημερι..και μεχρι τις 18.30 που νυχτωνει απλα καναμε μια τρυπα στο νερο.
ξεκινησαμε με νεες δυναμεις το πρωι στις 05.30 με το πρωτο χαραμα..
εχει παει 14.30 δεν εχουμε πιει νερο ακομη αλλα ο πισω αριστερος τροχος δεν λεει να ανεβει ουτε ποντο.
για καθε ποντο ανοδου του γρυλου που βουλιαζει στον πηλο εχουμε 15 ποντους καθοδου στο βουρκο.
αν στο βουνο ειχαμε περισσεια πετρων εδω δεν υπαρχει ουτε χαλικι.
ακομη και το σκαψιμο ειναι πολυ χειροτερο.αν στο βουνο απλα σπρωχναμε την ρευστη αμμο θαλασσης μεχρι να βρουμε στερεο εδαφος και να το γεμισουμε με πετρες...εδω τα κατωτερα στρωματα πηλου κρυβουν κρυσταλλους που κοβουν σα γυαλι.στα πρωτα 5 λεπτα εχουν βγει off ολα τα δαχτυλα καταματωμενα..
ανοιγουμε το φαρμακειο και τα μπανταρουμε με ταινια αυτοκολλητη .
τωρα μπορουμε να σκαψουμε..αλλα η καθε κιλο λασπης που τραβαμε με τις χουφτες δεν θελει να αποχωριστει απο τις παλαμες μας ακομη κι αν τις τιναζουμε με βια..
ηδη εχουν περασει 24 ωρες και δεν εχουμε κανει καμια προοδο.
αν η salar de uyuni ειναι κοσμοπολιτικη λογω των νησιων Και υπαρχει κινηση αυτοκινητων..η salar de coipasa ειναι το αγιον ορος της.
δεν παταει ψυχη.δεν υπαρχουν ιχνη και δεν φαινονται αυτοκινητα πουθενα στον οριζοντα.
και κει που κοιταω τον οριζοντα ερχεται η λυση..
θα χρησιμοποιησω την ιδια την ερημο..σε αλλα σημεια ειναι τσιμεντο δεν ηταν δυνατον ουτε τα πασαλακια της north face Να μπηξω την προηγουμενη μερα .εδω ομως οπως οι λιθοσφαιρικες πλακες συγκρουονται ετσι η επιφανεια ξεφλουδιζει..αρχιζω και βγαζω πλακες αλατιου που βρισκονται 50 μετρα πιο μπροστα μου....
πρεπει να σηκωσα 100 τετραγωνικα παχους 1-2 ποντων..το αλατι θα ρουφηξει την υγρασια της λασπης και ταυτοχρονα ως πιο στερεο θα κανει την δουλεια των κλαδιων και των πετρων που δεν υπαρχουν..
εχω υλικο να βαλω κατω απο τα λαστιχα αρκει να βρω τροπο να σηκωσω τα λαστιχα.
παιρνω τα κατσαρολικα και τις καραβανες που ειχαμε ψωνιζει για να αυξησω την επιφανεια βασης του γρυλου.
ο γρυλος τα διαλυει ολα και τα βυθιζει βαθυτερα..
οσο πιο πολυ σκαβω στο εσωτερικο των ελαστικων για να βρω στερεο εδαφος τοσο η λασπη γινεται πιο νερουλη..κατεβαινω 40 ποντους βαθος αφου πρωτα πρεπει να ανοιξω προσβαση κατω απο τη ρεζερβα .το αμαξι εχει κατσει ολο με την κοιλια..σκαβω ενα τετραγωνικο επιφανεια μεχρι να φτασω το διαφορικο και τα μπρατσα για 40 ποντους βαθος.
αρχιζω και το στρωνω με πλακες αλατιου και αποφασιζω να καταστρεψω ενα πλαστικο με μοκετα που εχει στο πορτ μπαγκαζ και καλυπτει την προσβαση στη βιδα απελευθερωσης της ρεζερβας.εχει διαστασεις 30 επι 60 .το τυλιγω με ενα πλαστικο μπας και το σωσω στο τελος..
πανω απο τις πλακες αλατιου βαζω ενα αλουμινιο πιατο και κατοπιν το πλαστικο και παλι ενα αλουμινιο πιατο και μετα το γρυλο..αλλα η ολη πατεντα συνεχιζει και βυθιζεται καπου στους 20 ποντους στη λασπη. ειναι αδυνατον να συμβαινει. καποια στιγμη αρχιζει να ανεβαινει ο γρυλος..
ομως ο τροχος δεν κουνιεται ακομη..η λασπη των βεντουζαρει κατω.καθαριζω τον τροχο πολυ καλα τριγυρω..
βλεπω 3 ποντους κενο και χωνω πλακες απο αλατι.μολις συμπιεστουν οι 3 ποντοι γινονται ενας..
υπαρχει προοδος αλλα ειναι πολυ αργη..
φερνω τον πισω αριστερο τροχο τελικα μετα απο 14 ωρες επανω απο το επιπεδο του δρομου.και δεν βουλιαζει πια..
ειναι απιστευτο να βλεπεις τη λασπη να πηγαινοερχεται .μολις την συμπιεζει ο τροχος να "περναει υπογειως" κατω απο την ταβλα και να σηκωνει τη ταβλα με το γρυλο και το αντιθετο..
ο αριστερος μπροστα τροχος ειναι πιο δυσκολος.σκαβω μια τρυπα 20χ20 για να βαλω τον γρυλο στο ψαλιδι..
αποφασιζω να θυσιασω τον ταξιδιωτικο οδηγο της βολιβιας.ενα τακο 500 σελιδων..τον κανω βαση ..αλλα τον καταπιε η μανα γης..συνεχιζω και προσθετω κομματια αλατιου..συμπιεζονται..πρεπει να βυθιστικε ο γρυλος 3 φορες το υψος του.μεχρι να αρχισει να σηκωνει τελικα..
ομως οι πλακες εχουν αντοχη περισσοτερη αποση φανταζομαστε.και τα μικρα πλακακια τα κανω τακους για να μου κρατανε το σασι ψηλα και να περνει ανασες ο γρυλος..το γρυλοχερο ειναι για τα σκουπιδια σαν κατασκευη απο ταιλανδη..
ολη την δουλεια την εκανε το gerber ο σουγιας ..στο πρεσαρισμα στο ξεπρεσαρισμα του γρυλου..δουλευε σαν σφυρι,σαν φτυαρι,εκανε τα παντα..
ο μπροστινος δεξιος τροχος σε 1 ωρα ειναι στον αφρο..σαυτο βοηθησε οτι σηκωθηκε το αμαξι ολο απο αριστερα και δε χρειαστηκε να σκαψω.
νυχτωσε..
την αλλη μερα το πρωι στις 5.00 κουβαλαμε πλακες αλατιου διπλα στον πισω δεξιο τροχο ωστε με το χαραμα να αρχισει η δουλεια..
ευτυχως δεν εβρεξε καθολου.οι βροχες ξεκιναμε απο 15 οκτωβρη και γινεται παντου πλημμυρα.σταματανε οι συγκοινωνιες σε ολη τη νοτιο βολιβια.
στις 0930 ειμαστε ετοιμοι.εχουμε στρωσει ολα τα πλαστικα πατακια κατω απο τις ροδες ,και τα 2 υποστρωματα μας ,ενα απο καθε μερια και πισω απο τους πισω τροχους τους μουσαμαδες τις σκηνης..
περπαταω τις ροδιες και βουλιαζουν..θελουν και αυτες ενα στρωσιμο απο αλατι για τα πρωτα 100 μετρα..
τα πιατικα θυμιζουν καραβανες απο ανασκαφες στο ρουπελ το 1940
τελικα τα μπισκοτα αλατιου σαν αλλη σοκολατα κραντς κρατησαν ολο το βαρος του αυτοκινητου σε καθε εναλλαγη του γρυλου.. η φυση ειναι εκει να μας προσφερει απλοχερα τη βοηθεια της αρκει να τη σεβαστουμε και να τη γνωρισουμε..
και στις 10.30 ειμαστε ελευθεροι και παλι στο δρομο.
και ξαφνικα χανεται το εδαφος και βουλιαζουμε αργα..εχουμε πεσει σε μαλακο κομματι αλατος
ολες οι ερημοι αποτελουνται απο 11 στρωματα
φαινεται οι χτεσινες αστραποβροχες που βλεπαμε απο μακρυα χτες απο το uyuni χτυπησαν εδω..
τα πραγματα φαινομενικα ειναι πιο ευκολα απο την προηγουμενη φορα στο ηφαιστειο uturuncu στα 5800 αλλα τελικα ειναι πιο δυσκολα..εδω δεν εχεις να αντιμετωπισεις το κρυο,την κομμενη ανασα,το θειαφι στα πνευμονια σου,
εχεις ενα υπουλο εχθρο .τη λασπη-πηλο..η οποια σε κοροιδευει με τη μεθοδο των συγκοινωνουντων δοχειων...
αν στο βουνο καναμε ωρες για τον απεγκλωβισμο εδω χρειαστηκαν 2 διανυκτερευσεις και 23 ωρες καθαρου χρονου σκαψιματος..
κολλησαμε 12.00 το μεσημερι..και μεχρι τις 18.30 που νυχτωνει απλα καναμε μια τρυπα στο νερο.
ξεκινησαμε με νεες δυναμεις το πρωι στις 05.30 με το πρωτο χαραμα..
εχει παει 14.30 δεν εχουμε πιει νερο ακομη αλλα ο πισω αριστερος τροχος δεν λεει να ανεβει ουτε ποντο.
για καθε ποντο ανοδου του γρυλου που βουλιαζει στον πηλο εχουμε 15 ποντους καθοδου στο βουρκο.
αν στο βουνο ειχαμε περισσεια πετρων εδω δεν υπαρχει ουτε χαλικι.
ακομη και το σκαψιμο ειναι πολυ χειροτερο.αν στο βουνο απλα σπρωχναμε την ρευστη αμμο θαλασσης μεχρι να βρουμε στερεο εδαφος και να το γεμισουμε με πετρες...εδω τα κατωτερα στρωματα πηλου κρυβουν κρυσταλλους που κοβουν σα γυαλι.στα πρωτα 5 λεπτα εχουν βγει off ολα τα δαχτυλα καταματωμενα..
ανοιγουμε το φαρμακειο και τα μπανταρουμε με ταινια αυτοκολλητη .
τωρα μπορουμε να σκαψουμε..αλλα η καθε κιλο λασπης που τραβαμε με τις χουφτες δεν θελει να αποχωριστει απο τις παλαμες μας ακομη κι αν τις τιναζουμε με βια..
ηδη εχουν περασει 24 ωρες και δεν εχουμε κανει καμια προοδο.
αν η salar de uyuni ειναι κοσμοπολιτικη λογω των νησιων Και υπαρχει κινηση αυτοκινητων..η salar de coipasa ειναι το αγιον ορος της.
δεν παταει ψυχη.δεν υπαρχουν ιχνη και δεν φαινονται αυτοκινητα πουθενα στον οριζοντα.
και κει που κοιταω τον οριζοντα ερχεται η λυση..
θα χρησιμοποιησω την ιδια την ερημο..σε αλλα σημεια ειναι τσιμεντο δεν ηταν δυνατον ουτε τα πασαλακια της north face Να μπηξω την προηγουμενη μερα .εδω ομως οπως οι λιθοσφαιρικες πλακες συγκρουονται ετσι η επιφανεια ξεφλουδιζει..αρχιζω και βγαζω πλακες αλατιου που βρισκονται 50 μετρα πιο μπροστα μου....
πρεπει να σηκωσα 100 τετραγωνικα παχους 1-2 ποντων..το αλατι θα ρουφηξει την υγρασια της λασπης και ταυτοχρονα ως πιο στερεο θα κανει την δουλεια των κλαδιων και των πετρων που δεν υπαρχουν..
εχω υλικο να βαλω κατω απο τα λαστιχα αρκει να βρω τροπο να σηκωσω τα λαστιχα.
παιρνω τα κατσαρολικα και τις καραβανες που ειχαμε ψωνιζει για να αυξησω την επιφανεια βασης του γρυλου.
ο γρυλος τα διαλυει ολα και τα βυθιζει βαθυτερα..
οσο πιο πολυ σκαβω στο εσωτερικο των ελαστικων για να βρω στερεο εδαφος τοσο η λασπη γινεται πιο νερουλη..κατεβαινω 40 ποντους βαθος αφου πρωτα πρεπει να ανοιξω προσβαση κατω απο τη ρεζερβα .το αμαξι εχει κατσει ολο με την κοιλια..σκαβω ενα τετραγωνικο επιφανεια μεχρι να φτασω το διαφορικο και τα μπρατσα για 40 ποντους βαθος.
αρχιζω και το στρωνω με πλακες αλατιου και αποφασιζω να καταστρεψω ενα πλαστικο με μοκετα που εχει στο πορτ μπαγκαζ και καλυπτει την προσβαση στη βιδα απελευθερωσης της ρεζερβας.εχει διαστασεις 30 επι 60 .το τυλιγω με ενα πλαστικο μπας και το σωσω στο τελος..
πανω απο τις πλακες αλατιου βαζω ενα αλουμινιο πιατο και κατοπιν το πλαστικο και παλι ενα αλουμινιο πιατο και μετα το γρυλο..αλλα η ολη πατεντα συνεχιζει και βυθιζεται καπου στους 20 ποντους στη λασπη. ειναι αδυνατον να συμβαινει. καποια στιγμη αρχιζει να ανεβαινει ο γρυλος..
ομως ο τροχος δεν κουνιεται ακομη..η λασπη των βεντουζαρει κατω.καθαριζω τον τροχο πολυ καλα τριγυρω..
βλεπω 3 ποντους κενο και χωνω πλακες απο αλατι.μολις συμπιεστουν οι 3 ποντοι γινονται ενας..
υπαρχει προοδος αλλα ειναι πολυ αργη..
φερνω τον πισω αριστερο τροχο τελικα μετα απο 14 ωρες επανω απο το επιπεδο του δρομου.και δεν βουλιαζει πια..
ειναι απιστευτο να βλεπεις τη λασπη να πηγαινοερχεται .μολις την συμπιεζει ο τροχος να "περναει υπογειως" κατω απο την ταβλα και να σηκωνει τη ταβλα με το γρυλο και το αντιθετο..
ο αριστερος μπροστα τροχος ειναι πιο δυσκολος.σκαβω μια τρυπα 20χ20 για να βαλω τον γρυλο στο ψαλιδι..
αποφασιζω να θυσιασω τον ταξιδιωτικο οδηγο της βολιβιας.ενα τακο 500 σελιδων..τον κανω βαση ..αλλα τον καταπιε η μανα γης..συνεχιζω και προσθετω κομματια αλατιου..συμπιεζονται..πρεπει να βυθιστικε ο γρυλος 3 φορες το υψος του.μεχρι να αρχισει να σηκωνει τελικα..
ομως οι πλακες εχουν αντοχη περισσοτερη αποση φανταζομαστε.και τα μικρα πλακακια τα κανω τακους για να μου κρατανε το σασι ψηλα και να περνει ανασες ο γρυλος..το γρυλοχερο ειναι για τα σκουπιδια σαν κατασκευη απο ταιλανδη..
ολη την δουλεια την εκανε το gerber ο σουγιας ..στο πρεσαρισμα στο ξεπρεσαρισμα του γρυλου..δουλευε σαν σφυρι,σαν φτυαρι,εκανε τα παντα..
ο μπροστινος δεξιος τροχος σε 1 ωρα ειναι στον αφρο..σαυτο βοηθησε οτι σηκωθηκε το αμαξι ολο απο αριστερα και δε χρειαστηκε να σκαψω.
νυχτωσε..
την αλλη μερα το πρωι στις 5.00 κουβαλαμε πλακες αλατιου διπλα στον πισω δεξιο τροχο ωστε με το χαραμα να αρχισει η δουλεια..
ευτυχως δεν εβρεξε καθολου.οι βροχες ξεκιναμε απο 15 οκτωβρη και γινεται παντου πλημμυρα.σταματανε οι συγκοινωνιες σε ολη τη νοτιο βολιβια.
στις 0930 ειμαστε ετοιμοι.εχουμε στρωσει ολα τα πλαστικα πατακια κατω απο τις ροδες ,και τα 2 υποστρωματα μας ,ενα απο καθε μερια και πισω απο τους πισω τροχους τους μουσαμαδες τις σκηνης..
περπαταω τις ροδιες και βουλιαζουν..θελουν και αυτες ενα στρωσιμο απο αλατι για τα πρωτα 100 μετρα..
τα πιατικα θυμιζουν καραβανες απο ανασκαφες στο ρουπελ το 1940
τελικα τα μπισκοτα αλατιου σαν αλλη σοκολατα κραντς κρατησαν ολο το βαρος του αυτοκινητου σε καθε εναλλαγη του γρυλου.. η φυση ειναι εκει να μας προσφερει απλοχερα τη βοηθεια της αρκει να τη σεβαστουμε και να τη γνωρισουμε..
και στις 10.30 ειμαστε ελευθεροι και παλι στο δρομο.


























