panta45
Member
- Μηνύματα
- 75
- Likes
- 24
- Επόμενο Ταξίδι
- Ταυλανδη
Το πρωι της επομενης ημερας το ταξι μας μετεφερε στο αεροδρομιο εσωτερικων πτησεων ,που απεχει 10 λεπτα από το κεντρο του ΒΑ.
Η πτηση για Iguazu και τους περιφημους καταρρακτες του,που τοσο μου τους ειχαν εκθειασει,αρχιζε με συνθηκες εξαιρετικες.
Πολύ καλος καιρος και οι πληροφοριες ελεγαν ότι η θερμοκρασια εκει είναι 35 βαθμοι.
Η πτηση κρατησε 1 ½ ωρα. Και ω του θαυματος,στο αεροδρομιο μας περιμενε ενας κυριος, κρατωντας μια πινακιδα με τα ονοματα μας.Το συστημα των τουριστικων πρακτορων και υποπρακτορων ,λειτουργουσε τελεια!
Αφου συγκεντρωσε 6 ακομη τουριστες του ιδιου πρακτορειου,μας επιβιβασε σε ένα πουλμανακι και ξεκινησαμε για την πολη.
Η ατμοσφαιρα υγρη και ζεστη,σχεδον πνιγηρη!
Αρχισε να μας αποβιβαζει στα διαφορα ξενοδοχεια μας,αφου μας τονισε ότι την επομενη το πρωι 07.45 θα περνουσε να μας παραλαβει,για να ξεκινησουμε την ξεναγηση στους καταρρακτες, από την πλευρα της Αργεντινης. Στη συνεχεια, θα ακολουθουσε την άλλη ημερα ξεναγηση στους καταρρακτες από την πλευρα της Βραζιλιας.
Το ξενοδοχειο ισογειο,με ολες του τις εγκαταστασεις σε ένα επιπεδο,με πολύ πρασινο και κηπους αναμεσα.
Μετα μια γρηγορη διερευνητικη βολτα στο ξενοδοχειο και τα περιξ του,ξεκινησαμε να γνωρισουμε την κωμοπολη του Iguazu.
Η πολη είναι αναπτυγμενη κυριως κατά μηκος της κεντρικης λεωφορου,με μικρο βαθος οικισμου δεξια και αριστερα.Ειναι κτισμενη στην συμβολη του ποταμου Iguazu, με τον κυριο ποταμο, τον Parana.
Τα δυο αυτά ποταμια αποτελουν τα συνορα τριων χωρων! Ο Parana χωριζει την Παραγουαη, από την Αργεντινη και την Βραζιλια,ενώ ο Iguazu χωριζει την Αργεντινη από την Βραζιλια.
Στο σημειο που βρισκομασταν,στην συμβολη των δυο ποταμων,ηταν το τριεθνες σημειο. Ειχαμε διπλα μας την σημαια της Αργεντινης,στην απεναντι οχθη του Parana, την σημαια της Παραγουαης και στην απεναντι οχθη του Iguazu,την σημαια της Βραζιλιας.
Πολύ εντυπωσιακο και σαν αισθηση και σαν φυσικο περιβαλλον.
Το φαγητο πολύ καλο, με κυριαρχα πιατα τα ψητα κρεατα,για τα οποια φημιζεται η Αργεντινικη κουζινα.(η χαρα της χοληστερινης).
Ακριβης στο ραντεβου του ο οδηγος, το πρωι,κατεφθασε μαζι με την ξεναγο και αφου περιηγηθηκαμε σε διαφορα αλλα ξενοδοχεια και η ομαδα αυξηθηκε στα 20 ατομα,ξεκινησαμε για τους καταρρακτες.
Από το σημειο εισοδου στο Εθνικο παρκο,ξεκιναει μονοπατι τσιμεντοστρωμενο,πολύ ανετο και η πεζοπορια γινεται μεσα σε πυκνη βλαστηση και πανεμορφο φυσικο περιβαλλον.
Μετα 2 χλμ περπατημα φτασαμε σε έναν σιδηροδρομικο σταθμο,οπου ένα τοπικο τραινακι μας μετεφερε κοντα στα νερα του ποταμου.
Μην φανταστειτε ορμητικα νερα που κυλουν με βουητο!,Το ποταμι στο σημειο εκεινο είναι πολύ απλωμενο σαν μια πλημμυρισμενη εκταση και το νερο κυλαει ηρεμα σε μικρο βαθος.
Επανω από την επιφανεια του νερου εχουν φτειαξει μονοπατια σιδερενια με κουπαστη δεξια και αριστερα,μηκους περι τα 2 χλμ τα οποια σε οδηγουν στο σημειο των καταρρακτων.
Πλησιαζοντας τους καταρρακτες δυναμωνει συνεχως το βουητο και η ανταρα των νερων.Το μονοπατι καταληγει σε μια μεγαλη εξεδρα που χωραει ανετα 100 ατομα από οπου οι τουριστες απολαμβανουν το μοναδικο θεαμα.
Χιλιαδες τονοι νερου ορμουν και κατακρημνιζονται με αγρια ορμη και βουητο θυμωμενου θηριου.
Πριν από την εξεδρα υπαρχει μια κλιση του βυθου του ποταμου και μια αποτομη καταβυθιση των βραχων,ώστε τα νερα του μεχρι τοτε ησυχου ποταμου,επιταχυνονται και χυνονται με ορμη σε αυτό το αποτομο βαραθρο.(Garganta del Diablo=Λαιμος του διαβολου) το ονομαζουν.
Η εξεδρα βρισκεται 2-3 μετρα πανω από τα νερα και ο καταρρακτης ξεκιναει κατω από τα ποδια μας.Τα νερα κατακρημνιζονται σε βαθος 70 μετρων με έναν εκκωφαντικο θορυβο.Τετοιες τεραστιες ποσοτητες νερου δεν εχω ξαναδει!!..
Εκτος από τον λαιμο του διαβολου,οι υδατοπτωσεις σε αυτό το επιπεδο συνεχιζονται σε πλατος εκατονταδων μετρων.
Αυτή ηταν η ανω εξεδρα.Υπαρχουν αντιστοιχα η μεση ,και η κατω εξεδρα που σε οδηγουν τα μονοπατια στην συνεχεια.Η μεση εξεδρα είναι περιπου στη μεση του υψους της υδατοπτωσης και η κατω ,στην βαση της.
Η μετακινηση μεταξυ των εξεδρων γινεται μεσα σε μια πανεμορφη φυση και περνωντας πανω από αλλους μικροτερους καταρρακτες.
Η αποσταση από εξεδρα σε εξεδρα είναι γυρω στα 2 χλμ.
Μετξυ μεσου και κατω επιπεδου,η ξεναγος μας οδηγησε σε ένα ξεφωτο για λιγη ξεκουραση και ελαφρο μεσημεριανο φαγητο.Ημασταν ιδρωμενοι και ταλαιπωρημενοι κυριως από την ζεστη και την υγρασια.
Πλησιαζοντας στο ξεφωτο,μια θεσπεσια μελωδια από αρπα μας υποδεχτηκε.
Κατω από την σκια ενός μεγαλου δεντρου ενας ντοπιος Ινδιανος επαιζε λατινοαμερικανικους σκοπους με μοναδικη δεξιοτεχνια.Ηταν ότι καλυτερο για εκεινη την ωρα της αναπαυλας.Τα δακτυλα του κυλουσαν αναμεσα στις χορδες και γεμιζε ο χωρος γλυκια μελωδια.
Δεν ηξερε λεξη αγγλικα.Με παντομιμα καταφερα να σθνεννοηθω και να προμηθευτω 2 CD με την εξαιρετικη ερμηνεια της μουσικης του.
Μετα το διαλειμμα συνεχισαμε για το κατω επιπεδο.Εκει απολαμβανει κανεις από καποια αποσταση την πτωση των νερων,το αγριο βουητο τους και τα συννεφα των σταγονιδιων που εκτινασσονται σε μεγαλη αποσταση γυρω.
Πολύ ενδιαφερουσα και την συνιστω ενθερμα ,είναι μια προαιρετικη βολτα με ταχυπλοα,στο σημειο που σκανε τα νερα του καταρρακτη.
Αφου φορεσαμε σωσιβια γιλεκα και ασφαλισαμε όλα μας τα πραγματα και καμερες, σε πλαστικες τσαντες,ξεκινησαμε.
Το ταχυπλοο με δυο θηριωδεις μηχανες,πλησιαζει κοντα στο σημειο του χαλασμου και ξαφνικα κανει γιουρουσι προς την κουρτινα του νερου που πεφτει με ορμη.
Μια ξαφνικη και βιαιη ψυχρολουσια,ευεργετικη εκεινη την ωρα,ουρλιαχτα και επιφωνηματα χαρας που πνιγονταν από το βουητο του νερου.
Αυτό επαναληφθηκε 4 φορες και στη συνεχεια ακολουθησε μια βολτα με αποτομους ελιγμους (επιδειξη) στα νερα του ποταμου,και μας αποβιβασε στην Αργεντινικη ακτη.
Ολοι σταζαμε σαν να ειχαμε βγει από μπουγαδα χωρις στυψιμο.Με προσωπα όμως ξεχωρα ικανοποιημενα από την δυνατη εμπειρια!
Στην ακτη μας περιμεναν ξεσκεπα καμιονια με παγκους,που μας μετεφεραν στο σημειο οπου περιμεναν τα πουλμαν της επιστροφης.
Η ωρα ειχε φτασει 5 το απογευμα.
Επιστροφη στο ξενοδοχειο για ένα μπανιο και ξεκουραση γιατι την επομενη θα ακολουθουσε κατι αναλογο από την πλευρα της Βραζιλιας!!!....
Argentina…….. ole………
. Συνεχιζεται…….
Η πτηση για Iguazu και τους περιφημους καταρρακτες του,που τοσο μου τους ειχαν εκθειασει,αρχιζε με συνθηκες εξαιρετικες.
Πολύ καλος καιρος και οι πληροφοριες ελεγαν ότι η θερμοκρασια εκει είναι 35 βαθμοι.
Η πτηση κρατησε 1 ½ ωρα. Και ω του θαυματος,στο αεροδρομιο μας περιμενε ενας κυριος, κρατωντας μια πινακιδα με τα ονοματα μας.Το συστημα των τουριστικων πρακτορων και υποπρακτορων ,λειτουργουσε τελεια!
Αφου συγκεντρωσε 6 ακομη τουριστες του ιδιου πρακτορειου,μας επιβιβασε σε ένα πουλμανακι και ξεκινησαμε για την πολη.
Η ατμοσφαιρα υγρη και ζεστη,σχεδον πνιγηρη!
Αρχισε να μας αποβιβαζει στα διαφορα ξενοδοχεια μας,αφου μας τονισε ότι την επομενη το πρωι 07.45 θα περνουσε να μας παραλαβει,για να ξεκινησουμε την ξεναγηση στους καταρρακτες, από την πλευρα της Αργεντινης. Στη συνεχεια, θα ακολουθουσε την άλλη ημερα ξεναγηση στους καταρρακτες από την πλευρα της Βραζιλιας.
Το ξενοδοχειο ισογειο,με ολες του τις εγκαταστασεις σε ένα επιπεδο,με πολύ πρασινο και κηπους αναμεσα.
Μετα μια γρηγορη διερευνητικη βολτα στο ξενοδοχειο και τα περιξ του,ξεκινησαμε να γνωρισουμε την κωμοπολη του Iguazu.
Η πολη είναι αναπτυγμενη κυριως κατά μηκος της κεντρικης λεωφορου,με μικρο βαθος οικισμου δεξια και αριστερα.Ειναι κτισμενη στην συμβολη του ποταμου Iguazu, με τον κυριο ποταμο, τον Parana.
Τα δυο αυτά ποταμια αποτελουν τα συνορα τριων χωρων! Ο Parana χωριζει την Παραγουαη, από την Αργεντινη και την Βραζιλια,ενώ ο Iguazu χωριζει την Αργεντινη από την Βραζιλια.
Στο σημειο που βρισκομασταν,στην συμβολη των δυο ποταμων,ηταν το τριεθνες σημειο. Ειχαμε διπλα μας την σημαια της Αργεντινης,στην απεναντι οχθη του Parana, την σημαια της Παραγουαης και στην απεναντι οχθη του Iguazu,την σημαια της Βραζιλιας.
Πολύ εντυπωσιακο και σαν αισθηση και σαν φυσικο περιβαλλον.
Το φαγητο πολύ καλο, με κυριαρχα πιατα τα ψητα κρεατα,για τα οποια φημιζεται η Αργεντινικη κουζινα.(η χαρα της χοληστερινης).
Ακριβης στο ραντεβου του ο οδηγος, το πρωι,κατεφθασε μαζι με την ξεναγο και αφου περιηγηθηκαμε σε διαφορα αλλα ξενοδοχεια και η ομαδα αυξηθηκε στα 20 ατομα,ξεκινησαμε για τους καταρρακτες.
Από το σημειο εισοδου στο Εθνικο παρκο,ξεκιναει μονοπατι τσιμεντοστρωμενο,πολύ ανετο και η πεζοπορια γινεται μεσα σε πυκνη βλαστηση και πανεμορφο φυσικο περιβαλλον.
Μετα 2 χλμ περπατημα φτασαμε σε έναν σιδηροδρομικο σταθμο,οπου ένα τοπικο τραινακι μας μετεφερε κοντα στα νερα του ποταμου.
Μην φανταστειτε ορμητικα νερα που κυλουν με βουητο!,Το ποταμι στο σημειο εκεινο είναι πολύ απλωμενο σαν μια πλημμυρισμενη εκταση και το νερο κυλαει ηρεμα σε μικρο βαθος.
Επανω από την επιφανεια του νερου εχουν φτειαξει μονοπατια σιδερενια με κουπαστη δεξια και αριστερα,μηκους περι τα 2 χλμ τα οποια σε οδηγουν στο σημειο των καταρρακτων.
Πλησιαζοντας τους καταρρακτες δυναμωνει συνεχως το βουητο και η ανταρα των νερων.Το μονοπατι καταληγει σε μια μεγαλη εξεδρα που χωραει ανετα 100 ατομα από οπου οι τουριστες απολαμβανουν το μοναδικο θεαμα.
Χιλιαδες τονοι νερου ορμουν και κατακρημνιζονται με αγρια ορμη και βουητο θυμωμενου θηριου.
Πριν από την εξεδρα υπαρχει μια κλιση του βυθου του ποταμου και μια αποτομη καταβυθιση των βραχων,ώστε τα νερα του μεχρι τοτε ησυχου ποταμου,επιταχυνονται και χυνονται με ορμη σε αυτό το αποτομο βαραθρο.(Garganta del Diablo=Λαιμος του διαβολου) το ονομαζουν.
Η εξεδρα βρισκεται 2-3 μετρα πανω από τα νερα και ο καταρρακτης ξεκιναει κατω από τα ποδια μας.Τα νερα κατακρημνιζονται σε βαθος 70 μετρων με έναν εκκωφαντικο θορυβο.Τετοιες τεραστιες ποσοτητες νερου δεν εχω ξαναδει!!..
Εκτος από τον λαιμο του διαβολου,οι υδατοπτωσεις σε αυτό το επιπεδο συνεχιζονται σε πλατος εκατονταδων μετρων.
Αυτή ηταν η ανω εξεδρα.Υπαρχουν αντιστοιχα η μεση ,και η κατω εξεδρα που σε οδηγουν τα μονοπατια στην συνεχεια.Η μεση εξεδρα είναι περιπου στη μεση του υψους της υδατοπτωσης και η κατω ,στην βαση της.
Η μετακινηση μεταξυ των εξεδρων γινεται μεσα σε μια πανεμορφη φυση και περνωντας πανω από αλλους μικροτερους καταρρακτες.
Η αποσταση από εξεδρα σε εξεδρα είναι γυρω στα 2 χλμ.
Μετξυ μεσου και κατω επιπεδου,η ξεναγος μας οδηγησε σε ένα ξεφωτο για λιγη ξεκουραση και ελαφρο μεσημεριανο φαγητο.Ημασταν ιδρωμενοι και ταλαιπωρημενοι κυριως από την ζεστη και την υγρασια.
Πλησιαζοντας στο ξεφωτο,μια θεσπεσια μελωδια από αρπα μας υποδεχτηκε.
Κατω από την σκια ενός μεγαλου δεντρου ενας ντοπιος Ινδιανος επαιζε λατινοαμερικανικους σκοπους με μοναδικη δεξιοτεχνια.Ηταν ότι καλυτερο για εκεινη την ωρα της αναπαυλας.Τα δακτυλα του κυλουσαν αναμεσα στις χορδες και γεμιζε ο χωρος γλυκια μελωδια.
Δεν ηξερε λεξη αγγλικα.Με παντομιμα καταφερα να σθνεννοηθω και να προμηθευτω 2 CD με την εξαιρετικη ερμηνεια της μουσικης του.
Μετα το διαλειμμα συνεχισαμε για το κατω επιπεδο.Εκει απολαμβανει κανεις από καποια αποσταση την πτωση των νερων,το αγριο βουητο τους και τα συννεφα των σταγονιδιων που εκτινασσονται σε μεγαλη αποσταση γυρω.
Πολύ ενδιαφερουσα και την συνιστω ενθερμα ,είναι μια προαιρετικη βολτα με ταχυπλοα,στο σημειο που σκανε τα νερα του καταρρακτη.
Αφου φορεσαμε σωσιβια γιλεκα και ασφαλισαμε όλα μας τα πραγματα και καμερες, σε πλαστικες τσαντες,ξεκινησαμε.
Το ταχυπλοο με δυο θηριωδεις μηχανες,πλησιαζει κοντα στο σημειο του χαλασμου και ξαφνικα κανει γιουρουσι προς την κουρτινα του νερου που πεφτει με ορμη.
Μια ξαφνικη και βιαιη ψυχρολουσια,ευεργετικη εκεινη την ωρα,ουρλιαχτα και επιφωνηματα χαρας που πνιγονταν από το βουητο του νερου.
Αυτό επαναληφθηκε 4 φορες και στη συνεχεια ακολουθησε μια βολτα με αποτομους ελιγμους (επιδειξη) στα νερα του ποταμου,και μας αποβιβασε στην Αργεντινικη ακτη.
Ολοι σταζαμε σαν να ειχαμε βγει από μπουγαδα χωρις στυψιμο.Με προσωπα όμως ξεχωρα ικανοποιημενα από την δυνατη εμπειρια!
Στην ακτη μας περιμεναν ξεσκεπα καμιονια με παγκους,που μας μετεφεραν στο σημειο οπου περιμεναν τα πουλμαν της επιστροφης.
Η ωρα ειχε φτασει 5 το απογευμα.
Επιστροφη στο ξενοδοχειο για ένα μπανιο και ξεκουραση γιατι την επομενη θα ακολουθουσε κατι αναλογο από την πλευρα της Βραζιλιας!!!....
Argentina…….. ole………
. Συνεχιζεται…….Attachments
Last edited by a moderator:
