alma
Member
- Μηνύματα
- 3.724
- Likes
- 15.092
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
Η ανεξάντλητη Cordoba έχει πολλά να προσφέρει και στο θέμα των τεχνών.
Την επόμενη μέρα θα επισκεπτόμασταν το μουσείο Provincial de Bellas Artes Emilio Caraffa κατασκευασμένο ένα αιώνα πριν. Η συλλογή των πινακων του είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.Φιλοξενεί και προσωρινές εκθέσεις φωτογραφίας οι οποίες δεν μας ενθουσίασαν. Σε κάποιες αίθουσες έπαιζαν βίντεο με θέματα καθημερινής ζωής στη χώρα, όπως το πάθος για το ποδόσφαιρο στις γειτονιές.
Περίμενα με ανυπομονησία το βράδυ. Άλλη μια συγκέντρωση σε θείους,ξαδέρφια και μικρά ανίψια θα λάμβανε χώρα. Αλλά αυτή τη φορά θα πηγαίναμε στο θείο Α. που τον ήξερα καλά από τις επισκέψεις του στην Ελλάδα. Ακόμα θυμόμουν το καλοσυνάτο γελαστό πρόσωπο του, την χαμογελαστή απάντηση ‘’ Sí ‘’ ακόμα κι όταν κάποιος Έλληνας του έκανε την παρατήρηση γιατί σταματούσε ώρες ολόκληρες στη μέση του πεζοδρομίου να φωτογραφήσει όλη την Αθήνα,τον Πειραιά,τη Γλυφάδα,το Σούνιο τα πάντα. Νόμιζε ότι του κάνουν κάποιο ευγενικό σχόλιο και όλοι είναι ευγενικοί όπως ο ίδιος και μια και δεν γνώριζε γρι ελληνικά δεν είχε παρά να συμφωνήσει. Στο μεταξύ είχε ταξιδέψει κι άλλο ανά τον κόσμο και είχε γυρίσει τις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης.
Ήρθε στο κέντρο να μας πάρει με το αυτοκίνητο για το σπίτι του. Όσο πλησιάζαμε και απομακρυνόμασταν από το κέντρο, οι γειτονιές γίνονταν όλο και πιο ωραίες, οι περιοχές πιο εξοχικές μέχρι που φτάσαμε στο σπίτι του θείου σε ένα απομακρυσμένο προάστιο.
Βάλθηκε να μας δείξει το σπίτι του πάνω κάτω,κάθε μικρό δωματιάκι, μέχρι και τη σοφίτα, τώρα που είμαστε ήσυχοι όπως είπε,πριν φτάσουν τα παιδιά με τα εγγόνια του.
Στον κήπο ετοίμαζε το περίφημο asado, το κλασσικό ψητό ενώ η γυναίκα του είχε φέρει τυριά και αλλαντικά από μικρές φάρμες της επαρχίας.
Σε λίγο η πόρτα χτύπησε και κατέφθασε η υπόλοιπη οικογένεια. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις τα μικρά ανιψάκια μας κοίταξαν με περιέργεια ρώτησαν από ποια χώρα ήρθαν η θείοι…. ’’από ποια;;;;;;;;;;;;’’ ‘’που είναι αυτή η χώρα;’’ . Ο ξάδερφος μας προέτρεψε να μην ανησυχούμε αφού αν τα παιδιά του πάρουν θάρρος «σε λίγο δεν θα τα ξεκολλάτε από πάνω σας», όπως –σωστά- προέβλεψε.
Ο 6χρονος ανιψιός με πλησίαζε όλο και πιο πολύ χαμογελώντας. Μετά ζήτησε χαρτί για να του δείξω να γράφει ελληνικά όπως είπε. Ομολογώ ότι ζωγράφιζε τα γράμματα με μεγάλη επιτυχία, θα μπορούσες να πεις ότι όντως έγραφε ελληνικά. Καθίσαμε για φαγητό και λίγο πριν σερβιρίσουν τις σαλάτες ,όλα κυλούσαν ήρεμα, μέχρι που ο μικρός ανιψιός (που είχε ζητήσει επιτακτικά να καθίσει δίπλα μου), χάθηκε κάτω από το τραπέζι παίρνοντας μαζί και μία από τις φωτογραφικές μηχανές που είχαμε για να απαθανατίσουμε τις οικογενειακές στιγμές.
Κάποια στιγμή ο πατέρας του άρχισε να φωνάζει που είναι και να τον ρωτάει τι κάνει κάτω από το τραπέζι. Για απάντηση ο μικρός βγήκε αναμαλλιασμένος και με θριαμβευτικό χαμόγελο απάντησε δείχνοντας με, με το βλέμμα. «Βγάζω φωτογραφία τα πόδια της μπαμπά, κοίτα ωραία δεν είναι;» Ο ξάδερφος κοκκίνισε και το μικρό διαβολάκι ανιψάκι ήρθε δίπλα μου και προσπάθησε να μου χαιδέψει τις μπούκλες,ενώ μάλλον είχα γίνει πιο κόκκινη από τον μπαμπά του που με διαβεβαίωνε ότι θα τις σβήσει όλες- ‘’να κοίτα τις σβήνω τώρα’’.Ηθικό δίδαγμα; Άλλη φορά παντελόνι στην οικογενειακή συγκέντρωση.
Επιστροφή στην ηρεμία.Ο θείος Α. γλυκύτατος όπως πάντα άρχιζε το σερβίρισμα από εμάς τους φιλοξενούμενους και εξηγούσε από πιο μέρος της αγελάδας, προέρχονταν κάθε κομμάτι του ψητού που έφερνε.Τρώνε ακόμα και μέρη όπως η ουρά ή τα εντόσθια,αλλά ευτυχώς προειδοποιούσε τι είναι κάθε κομμάτι ψητού.
Στη συνέχεια ο θείος Α. αφού επιτέλους τους σέρβιρε όλους κάθισε κι αυτός. Η συζήτηση περιελάμβανε ταξιδιωτικά θέματα σε μεγάλο μέρος, αφού ρωτούσαμε το θείο τις εμπειρίες του από τα ταξίδια του(είχε δει περίπου 25 χώρες της Ευρώπης και σχεδόν όλη τη Λατινική Αμερική).Η Κούβα για το θείο ήταν αν όχι το ωραιότερο ένα από τα ωραιότερα μέρη του κόσμου.Από Ευρώπη η Ελλάδα,η Ιταλία και η Ισπανία ήταν οι αγαπημένες του χώρες,ενώ τα ξαδέρφια που είχαν γυρίσει την Καραιβική και τη Λατινική Αμερική αλλά όχι την Ευρώπη,ρωτούσαν λεπτομέρειες για τα ελληνικά νησιά και την Πορτογαλία που ήταν όνειρο τους να επισκεφθούν.
Στη συνέχεια η συζήτηση πήγε στην καθημερινή ζωή και διαπίστωσα ότι ακόμα για κάποιο λόγο η Ευρώπη παρά τα προβλήματα της θεωρείται παράδεισος για πολλούς Λατίνους. Ωστόσο μόλις η συζήτηση πήγε στις ώρες δουλειάς άλλαξαν γνώμη.Πρώτον 9-10 ώρες δουλειά τη μέρα,τους φάνηκε κάτεργο. Εκεί εκτός από ότι εργάζονται λιγότερες ώρες η PresidentaΚριστίνα, δίνει έξτρα μέρες αργίας, ενώνοντας τις μέρες μεταξύ δύο αργιών ή προσθέτοντας νέες αργίες.Μάλιστα ο ξάδερφος απεφάνθη ότι παρά τα παράπονα αν είχαμε αύριο εκλογές,πάλι πρώτη θα ήταν όπως είπε.
Ένα άλλο θέμα που τους έκανε εντύπωση είναι γιατί στην Ευρώπη κάνουμε λέει τόσα λίγα παιδιά. Στην Αργεντινή και ειδικά στις μικρότερες πόλεις βλέπαμε στο δρόμο οικογένειες με 3-4-5 ακόμα και παραπάνω παιδιά, ενώ όταν μιλήσαμε με κόσμο από πιο απομακρυσμένες επαρχίες κάποιοι 30ρηδες σημερινοί, προέρχονταν από οικογένειες με 6 και 7 παιδιά. Σήμερα σαφώς και αυτή η τάση έχει μειωθεί αλλά όχι όσο στην Ελλάδα.Η μείωση πληθυσμού εκεί είναι άγνωστη. Απόρησαν όταν άκουσαν το κόστος που πληρώνουμε στην Ελλάδα για φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κλπ. Μετά άκουσαν και το κόστος για γυμναστήρια και τους αποτελειώσαμε.
Η συζήτηση μετά περιστράφηκε γύρω από συγγενείς που δεν θα μπορούσαμε να δούμε γιατί βρίσκονταν στη μακρινή Παταγονία με τις αντίξοες καιρικές συνθήκες,που όμως οι μισθοί είναι υψηλότεροι και πολλοί νέοι μεταναστεύουν εκεί για να εργαστούν. Αν δε, αποκτήσουν και οικογένεια εκεί, σπάνια επιστρέφουν στις μεγάλες πόλεις της Αργεντινής.
Η ώρα πέρασε και έπρεπε να φύγουμε. Τα ανιψάκια κοιμόντουσαν αλλά ξύπνησαν για να μας φιλήσουν. Αποχαιρετήσαμε τους συγγενείς και πήγαμε κουρασμένοι για ύπνο γιατί την άλλη μέρα μας περίμενε άλλη μια εκδρομή.
Την επόμενη μέρα θα επισκεπτόμασταν το μουσείο Provincial de Bellas Artes Emilio Caraffa κατασκευασμένο ένα αιώνα πριν. Η συλλογή των πινακων του είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.Φιλοξενεί και προσωρινές εκθέσεις φωτογραφίας οι οποίες δεν μας ενθουσίασαν. Σε κάποιες αίθουσες έπαιζαν βίντεο με θέματα καθημερινής ζωής στη χώρα, όπως το πάθος για το ποδόσφαιρο στις γειτονιές.
Περίμενα με ανυπομονησία το βράδυ. Άλλη μια συγκέντρωση σε θείους,ξαδέρφια και μικρά ανίψια θα λάμβανε χώρα. Αλλά αυτή τη φορά θα πηγαίναμε στο θείο Α. που τον ήξερα καλά από τις επισκέψεις του στην Ελλάδα. Ακόμα θυμόμουν το καλοσυνάτο γελαστό πρόσωπο του, την χαμογελαστή απάντηση ‘’ Sí ‘’ ακόμα κι όταν κάποιος Έλληνας του έκανε την παρατήρηση γιατί σταματούσε ώρες ολόκληρες στη μέση του πεζοδρομίου να φωτογραφήσει όλη την Αθήνα,τον Πειραιά,τη Γλυφάδα,το Σούνιο τα πάντα. Νόμιζε ότι του κάνουν κάποιο ευγενικό σχόλιο και όλοι είναι ευγενικοί όπως ο ίδιος και μια και δεν γνώριζε γρι ελληνικά δεν είχε παρά να συμφωνήσει. Στο μεταξύ είχε ταξιδέψει κι άλλο ανά τον κόσμο και είχε γυρίσει τις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης.
Ήρθε στο κέντρο να μας πάρει με το αυτοκίνητο για το σπίτι του. Όσο πλησιάζαμε και απομακρυνόμασταν από το κέντρο, οι γειτονιές γίνονταν όλο και πιο ωραίες, οι περιοχές πιο εξοχικές μέχρι που φτάσαμε στο σπίτι του θείου σε ένα απομακρυσμένο προάστιο.
Βάλθηκε να μας δείξει το σπίτι του πάνω κάτω,κάθε μικρό δωματιάκι, μέχρι και τη σοφίτα, τώρα που είμαστε ήσυχοι όπως είπε,πριν φτάσουν τα παιδιά με τα εγγόνια του.
Στον κήπο ετοίμαζε το περίφημο asado, το κλασσικό ψητό ενώ η γυναίκα του είχε φέρει τυριά και αλλαντικά από μικρές φάρμες της επαρχίας.
Σε λίγο η πόρτα χτύπησε και κατέφθασε η υπόλοιπη οικογένεια. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις τα μικρά ανιψάκια μας κοίταξαν με περιέργεια ρώτησαν από ποια χώρα ήρθαν η θείοι…. ’’από ποια;;;;;;;;;;;;’’ ‘’που είναι αυτή η χώρα;’’ . Ο ξάδερφος μας προέτρεψε να μην ανησυχούμε αφού αν τα παιδιά του πάρουν θάρρος «σε λίγο δεν θα τα ξεκολλάτε από πάνω σας», όπως –σωστά- προέβλεψε.
Ο 6χρονος ανιψιός με πλησίαζε όλο και πιο πολύ χαμογελώντας. Μετά ζήτησε χαρτί για να του δείξω να γράφει ελληνικά όπως είπε. Ομολογώ ότι ζωγράφιζε τα γράμματα με μεγάλη επιτυχία, θα μπορούσες να πεις ότι όντως έγραφε ελληνικά. Καθίσαμε για φαγητό και λίγο πριν σερβιρίσουν τις σαλάτες ,όλα κυλούσαν ήρεμα, μέχρι που ο μικρός ανιψιός (που είχε ζητήσει επιτακτικά να καθίσει δίπλα μου), χάθηκε κάτω από το τραπέζι παίρνοντας μαζί και μία από τις φωτογραφικές μηχανές που είχαμε για να απαθανατίσουμε τις οικογενειακές στιγμές.
Κάποια στιγμή ο πατέρας του άρχισε να φωνάζει που είναι και να τον ρωτάει τι κάνει κάτω από το τραπέζι. Για απάντηση ο μικρός βγήκε αναμαλλιασμένος και με θριαμβευτικό χαμόγελο απάντησε δείχνοντας με, με το βλέμμα. «Βγάζω φωτογραφία τα πόδια της μπαμπά, κοίτα ωραία δεν είναι;» Ο ξάδερφος κοκκίνισε και το μικρό διαβολάκι ανιψάκι ήρθε δίπλα μου και προσπάθησε να μου χαιδέψει τις μπούκλες,ενώ μάλλον είχα γίνει πιο κόκκινη από τον μπαμπά του που με διαβεβαίωνε ότι θα τις σβήσει όλες- ‘’να κοίτα τις σβήνω τώρα’’.Ηθικό δίδαγμα; Άλλη φορά παντελόνι στην οικογενειακή συγκέντρωση.
Επιστροφή στην ηρεμία.Ο θείος Α. γλυκύτατος όπως πάντα άρχιζε το σερβίρισμα από εμάς τους φιλοξενούμενους και εξηγούσε από πιο μέρος της αγελάδας, προέρχονταν κάθε κομμάτι του ψητού που έφερνε.Τρώνε ακόμα και μέρη όπως η ουρά ή τα εντόσθια,αλλά ευτυχώς προειδοποιούσε τι είναι κάθε κομμάτι ψητού.
Στη συνέχεια ο θείος Α. αφού επιτέλους τους σέρβιρε όλους κάθισε κι αυτός. Η συζήτηση περιελάμβανε ταξιδιωτικά θέματα σε μεγάλο μέρος, αφού ρωτούσαμε το θείο τις εμπειρίες του από τα ταξίδια του(είχε δει περίπου 25 χώρες της Ευρώπης και σχεδόν όλη τη Λατινική Αμερική).Η Κούβα για το θείο ήταν αν όχι το ωραιότερο ένα από τα ωραιότερα μέρη του κόσμου.Από Ευρώπη η Ελλάδα,η Ιταλία και η Ισπανία ήταν οι αγαπημένες του χώρες,ενώ τα ξαδέρφια που είχαν γυρίσει την Καραιβική και τη Λατινική Αμερική αλλά όχι την Ευρώπη,ρωτούσαν λεπτομέρειες για τα ελληνικά νησιά και την Πορτογαλία που ήταν όνειρο τους να επισκεφθούν.
Στη συνέχεια η συζήτηση πήγε στην καθημερινή ζωή και διαπίστωσα ότι ακόμα για κάποιο λόγο η Ευρώπη παρά τα προβλήματα της θεωρείται παράδεισος για πολλούς Λατίνους. Ωστόσο μόλις η συζήτηση πήγε στις ώρες δουλειάς άλλαξαν γνώμη.Πρώτον 9-10 ώρες δουλειά τη μέρα,τους φάνηκε κάτεργο. Εκεί εκτός από ότι εργάζονται λιγότερες ώρες η PresidentaΚριστίνα, δίνει έξτρα μέρες αργίας, ενώνοντας τις μέρες μεταξύ δύο αργιών ή προσθέτοντας νέες αργίες.Μάλιστα ο ξάδερφος απεφάνθη ότι παρά τα παράπονα αν είχαμε αύριο εκλογές,πάλι πρώτη θα ήταν όπως είπε.
Ένα άλλο θέμα που τους έκανε εντύπωση είναι γιατί στην Ευρώπη κάνουμε λέει τόσα λίγα παιδιά. Στην Αργεντινή και ειδικά στις μικρότερες πόλεις βλέπαμε στο δρόμο οικογένειες με 3-4-5 ακόμα και παραπάνω παιδιά, ενώ όταν μιλήσαμε με κόσμο από πιο απομακρυσμένες επαρχίες κάποιοι 30ρηδες σημερινοί, προέρχονταν από οικογένειες με 6 και 7 παιδιά. Σήμερα σαφώς και αυτή η τάση έχει μειωθεί αλλά όχι όσο στην Ελλάδα.Η μείωση πληθυσμού εκεί είναι άγνωστη. Απόρησαν όταν άκουσαν το κόστος που πληρώνουμε στην Ελλάδα για φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κλπ. Μετά άκουσαν και το κόστος για γυμναστήρια και τους αποτελειώσαμε.
Η συζήτηση μετά περιστράφηκε γύρω από συγγενείς που δεν θα μπορούσαμε να δούμε γιατί βρίσκονταν στη μακρινή Παταγονία με τις αντίξοες καιρικές συνθήκες,που όμως οι μισθοί είναι υψηλότεροι και πολλοί νέοι μεταναστεύουν εκεί για να εργαστούν. Αν δε, αποκτήσουν και οικογένεια εκεί, σπάνια επιστρέφουν στις μεγάλες πόλεις της Αργεντινής.
Η ώρα πέρασε και έπρεπε να φύγουμε. Τα ανιψάκια κοιμόντουσαν αλλά ξύπνησαν για να μας φιλήσουν. Αποχαιρετήσαμε τους συγγενείς και πήγαμε κουρασμένοι για ύπνο γιατί την άλλη μέρα μας περίμενε άλλη μια εκδρομή.
Attachments
Last edited by a moderator:
Άκουσαν και για την κρίση και έγιναν διπλά προσεκτικοί....(το σχόλιο των Αργεντινών συγγενών για το συγκεκριμένο θέμα στη συνέχεια της ιστορίας)
