Αργεντινή Βραζιλία Ουρουγουάη Παραγουάη Argentina (y Brazil, Uruguay, Paraguay). Bienvenidos a la casa

[alma]

Επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο.Η εταιρία μας προσέφερε βραδυνό σε ένα από τα εστιατόρια του αεροδρομίου για να μας αποζημιώσει κατά κάποια έννοια για την πολύωρη καθυστέρηση και επιτέλους ήρθε η ώρα της εσωτερικής πτήσης για Κόρδοβα.Εκεί δεν υπήρχε πια κανένας Ευρωπαίος συνταξιδιώτης.Ήταν όλοι Αργεντινοι και ελάχιστοι Βραζιλιάνοι. Επίσης εντύπωση μας έκαναν οι αρκετές κενές θέσεις στο αεροπλάνο.

Και το ωραίο μετά από τόση καθυστέρηση;Ο πιλότος από τα μεγάφωνα μας ειδοποίησε ότι ξεκινάει η πτήση για....Mendoza.

Μετά τις φωνές "Cordoba,Cordoba" των κουρασμένων από την πολύωρη καθυστέρηση Αργεντινών,το διόρθωσε σε Cordoba και η πτήση ξεκίνησε.Ο χαρωπός Βραζιλιάνος δίπλα μας,ήθελε κουβέντα.Ενθουσιάστηκε όταν έμαθε ότι είμαστε Έλληνες (και ότι ο σύζυγος είναι κατά το ήμισυ Αργεντίνος),άρχισε να μας εξιστορεί τις εντυπώσεις του από την Αθήνα,την Πάρο και τη Μύκονο που είχε επισκεφτεί πολλά χρόνια πριν,αλλά και τις εντυπώσεις του από την Αργεντινή.Ο γιός του ήταν πρωταθλητής στα εφηβικά πρωταθλήματα (του τένις αν θυμάμαι καλά)της Βραζιλίας και τώρα πήγαινε να τον δει να παίζει και στην Αργεντινή με εφήβους από εκεί.

Στο μεταξύ το μυαλό μου έτρεχε.Ανυπομονούσα να φτάσουμε. Το ταξίδι αυτό δεν θα έμοιαζε με κανένα άλλο.Θα μέναμε σε συγγενείς σε μια μακρινή χώρα και θα ζούσαμε την καθημερινότητα τους.Ελάχιστους από αυτούς τους γνώριζα από τις επισκέψεις τους στην Ελλάδα και κάποιους δεν τους γνώριζα καθόλου. Ακόμα και ο σύζυγος μου είχε χρόνια να δει πολλούς από αυτούς,πρέπει να είχαν περάσει γύρω στα 8 χρόνια από την τελευταία φορά που ήταν στην Αργεντινή.Μου είχε πει πολλά,όπως ότι οι οικογένειες εκεί είναι μεγάλες με πολλά παιδιά,ειδικά στις επαρχιακές πολεις που θα πηγαίναμε .Θυμόταν ότι κάθε φορά που πήγαινε στους συγγενείς για το περίφημο asado μαζεύονταν ένα σωρό ξαδέρφια,θείοι ακόμα και γείτονες. Ότι είναι πολύ κοινωνικοί και ομιλητικοί . Ότι είναι χαλαροί και δεν έχουν τόσο στρες όσο εμείς. Ήμουν σίγουρη ότι αυτό το ταξίδι θα ήταν τόσο διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο,γιατί θα είμαστε πιο κοντά από ποτέ στους ντόπιους.Σαν συγγενείς και όχι σαν τουρίστες.....τα μάτια μου τελικά έκλεισαν από την κούραση και την αυπνία ενός σχεδόν 24ωρου.Όταν ξύπνησα είχαμε φτάσει στην Cordoba.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 31

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 31

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[alma]

Μια τεράστια αχανής χώρα, με εναλλαγές τοπίου μας περίμενε. Καιρό τώρα. Στην άλλη άκρη της γης υπήρχαν συγγενείς, φίλοι, μέρη γνωστά για τον άντρα μου,αλλά άγνωστα για μένα και κάποια άγνωστα και για τους δύο.
-Εσείς πότε θα έρθετε στην Αργεντινή; ρωτούσαν στα ισπανικά όσοι Αργεντίνοι συγγενείς μας είχαν επισκεφτεί στην Ελλάδα.
-Ε, λίγο δύσκολο, θέλει οργάνωση, πολλές μέρες άδεια .
Όταν έχεις μια τόσο μεγάλη χώρα τι να επιλέξεις; Τι να πρωτοδείς και τι να αφήσεις; Το εντυπωσιακό αρχοντικό Buenos Aires ,όπου κάθε γειτονιά είναι και μια διαφορετική ιστορία; Την provincia της Cordoba με την καλύτερα διατηρημένη αποικιακή αρχιτεκτονική στη χώρα, την Manzana Jesuítica,την ιστορία της και το πρώτο Πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε στην χώρα και ταυτόχρονα ένα από τα πρώτα όλης της Αμερικής και τις περίφημες Sierras de Cordoba,που πολλοί οδηγοί τοποθετούν στο τοπ 20 των αξιοθέατων της χώρας,με τα δάση,το πράσινο και τα ρυάκια,όπου ο Che Guevara πήγε για να θεραπεύσει το άσθμα του; Τους περίφημους καταρράκτες του Ιγκουασού με την ζούγκλα και το τοπίο που κόβει την ανάσα; Τον βορρά με το Jujuy και τη Salta με τα περίφημα χρώματα της φύσης που μοιάζουν με ζωγραφικό πίνακα;Ή την άγρια και παγωμένη Παταγονία στο νότο;
Η επιλογή έγινε και εκτός από το Buenos Aires αλλά και τους εντυπωσιακούς καταρράκτες που περιλαμβάνουν και το κομμάτι της Βραζιλίας αλλά και επίσκεψη στην Παραγουάη με την "κακόφημη" για πολλούς Ciudad del Este , η Cordoba και τα διπλανά χωριά,στις Sierras,αλλά και η όμορφη και ήρεμη Colonia del Sacramento στην γειτονική Ουρουγουάη μας υποδέχτηκαν. View attachment 60499 View attachment 60500

Η πτήση έγινε μέσω Παρισιου. Βρεθήκαμε λοιπόν στο Charles de Gaulle για άλλη μια φορά,όχι για να δούμε το Παρίσι όπως τις άλλες,αλλά ως ενδιάμεσο σταθμό για το ταξίδι στο "Παρίσι της Λατινικής Αμερικής" αυτή τη φορά. Οι ώρες αναμονής αρκετές αλλά το αεροδρόμιο με πολλά να κάνεις και έτσι πέρασαν σχετικά εύκολα.

Η μεγάλη πτήση ήταν νυχτερινή και αυτό με έκανε ακόμα λίγο πιο ανήσυχη,καθώς στις μικρές πτήσεις όλα μια χαρά,στη μεγάλη είχα ανησυχία από πριν ξεκινήσει.
-3 ταινίες θα δεις,θα φας,θα κοιμηθείς κι όλα μια χαρά.Τόσες φορές την έχω κάνει αυτή την πτήση γιατί δεν με πιστεύεις; επέμενε ο σύζυγος.
Τελικά μετά από ελάχιστο ύπνο όχι μόνο λόγω ανησυχίας αλλά και από αγωνία και ανυπομονησία για όσα μας περίμεναν στην Αργεντινή και στις άλλες 3 χώρες που θα επισκεπτόμαστε. Το πρωί μας βρήκε στο Μπουένος Άιρες.

 

[alma]

Φτάσαμε στο διεθνές αεροδρόμιο γεμάτοι προσμονή.Μαζί μας ταξίδευαν Ασιάτες, ένα γκρουπ Ελβετών,μερικοί Γερμανοί και Γάλλοι και οι υπόλοιποι Λατινοαμερικάνοι. Ένας Ελβετός παππούλης με ελαφρά καμπουρίτσα έλεγε σε μια αργεντίνα γύρω στα 25 που περίμενε δίπλα του στην ουρά για τον έλεγχο αν θέλει να τον συνοδεύσει στο γύρο της Λατινικής Αμερικής με δικά του έξοδα.Στην αρχή αυτή γελούσε κοροϊδευτικά,μετά από λίγη επιμονή,του έδωσε έναν αριθμό τηλεφώνου.....Τον αληθινό αριθμό,έναν ψεύτικο.....θα σας γελάσω. Έφτασε λοιπόν και η σειρά μας και αφού μας έβγαλαν φωτογραφίες,μας πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και μας ρώτησαν πόσο καιρό θα μείνουμε στη χώρα...σου λέει μην αρχίσουν και μας έρχονται παράνομοι μετανάστες εδώ. Άκουσαν και για την κρίση και έγιναν διπλά προσεκτικοί....(το σχόλιο των Αργεντινών συγγενών για το συγκεκριμένο θέμα στη συνέχεια της ιστορίας)
Φτάνουμε λοιπόν στην παραλαβή των αποσκευών και περιμένουμε να αρχίσουν να βγαίνουν. Κάποια στιγμή βλέπω έναν νεαρό να έρχεται και να ρωτάει όσους περίμεναν αν αυτή η πτήση έρχεται "de Europa"(=από την Ευρώπη). Όχι αν έρχεται από συγκεκριμένη χώρα, που θα μπορούσε να περιμένει κάποιον για παράδειγμα αλλά μόνο επέμενε αν εδώ έρχεστε (εσείς και οι βαλίτσες που περιμένετε) από την Ευρώπη. Με έκπληξη βλέπω τον άντρα μου να του απαντάει "de Paraguay" (=απο την Παραγουάη)και o νεαρός απογοητευμένος από την απάντηση να φεύγει, κάνοντας μάλιστα νόημα σε έναν εξίσου περίεργο νεαρό άντρα να πάνε στην επόμενη παραλαβή αποσκευών.
Η κλοπή βαλιτσών είναι ένα όχι ιδιαίτερα σπάνιο φαινόμενο και ο νεαρός απογοητεύτηκε ακούγοντας ότι έρχονται από την Παραγουάη. Πήγε και στην επόμενη παραλαβή ρωτώντας πάλι αν έρχονται βαλίτσες από την Ευρώπη...
Μετά την παραλαβή των αποσκευών και αφού περιμέναμε καμιά ώρα στον έλεγχο των αποσκευών(ενώ μερικοί έτρεχαν για ψώνια στα Duty Free στο ενδιάμεσο,όπου όλες οι τιμές αναγράφονταν σε δολάρια ΗΠΑ) τελικά φτάσαμε στην εξοδο. Eισητήρια με την εταιρία λεωφορείων Manuel Tienda Leon και αναχώρηση για το αεροδρόμιο Jorge Newberry για την εσωτερική πτήση,προς την γραφική και ιστορική πόλη της Cordoba.......

 

[alma]

Στο λεωφορείο κάτσαμε στις πρώτες θέσεις. Αφενός για να μπορούμε να συζητάμε με τον οδηγό και το συνοδηγό και αφετέρου για να έχουμε απεριόριστη και ανεμπόδιστη θέα στους δρόμους και τις γειτονιές του Buenos Aires. Πολλές εικόνες αντίθετες μεταξύ τους ανάλογα με την γειτονιά που περνούσαμε. Το Buenos Aires με τις μεγάλες λεωφόρους και τα εντυπωσιακά επιβλητικά κτίρια μαρτυρούσε την περίοδο ακμής και πλούτου που πέρασε κάποτε. Περάσαμε από διάφορα αξιοθέατα που θα γνωρίζαμε καλύτερα κατά τη διαμονή μας στην πρωτεύουσα στο τέλος του ταξιδιού,όπως η CasaRosada.

Περάσαμε και έξω από φτωχές παραγκουπόλεις με κτίρια μισοτελειωμένα με τα τούβλα να φαίνονται, ξυπόλητα γελαστά παιδάκια να τρέχουν στα χώματα και τους τοίχους γεμάτους συνθήματα με έντονα χρώματα. Τα περισσότερα από αυτά έγραφαν ‘’Cuidemos los precios’’ ….. ‘’precios cuidados’’ και άλλα παρόμοια. Ήταν κάτι που έμελλε να το ακούμε ως το τέλος τους ταξιδιού μας. Ρωτήσαμε τον οδηγό γιατί το έγραφαν παντού. Επρόκειτο για σειρά διαφημίσεων της κυβέρνησης όπου δείχνει οικογένειες,ηλικιωμένους κλπ,γενικά διάφορες κατηγορίες πληθυσμού να ψωνίζουν στο σουπερ μάρκετ και τους προτρέπει να έχουν το νου τους στις τιμές.Μια σειρά αγαθών (τα περισσότερα από τα οποία είναι χαμηλής ποιότητας όπως μας πληροφόρησαν αργότερα οι αργεντίνοι συγγενείς) έχουν μπει σε χαμηλές τιμές ελεγχόμενες από το κράτος σε μία προσπάθεια να συγκρατηθεί ο αυξανόμενος πληθωρισμός και να τα αποκτά ο λαός εύκολα,μια και στα υπόλοιπα αγαθά οι τιμές αυξάνονται συνεχώς. Κάποια από αυτά είναι τα νερά με γεύσεις….ω ναι…Το νερό με γεύση ανανά,φράουλας και διάφορων φρούτων είναι μια μόδα που έπιασε στην χώρα.

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο για την εσωτερική πτήση αλλά η καθυστέρηση ήταν μεγάλη.Πάνω από 4 ώρες. Βαρεθήκαμε μέσα και είπαμε να βγούμε έξω να εξερευνήσουμε λίγο γύρω από την περιοχή του το αεροδρομιου Jorge Newberry. Αφού ρωτήσαμε τους υπαλλήλους αν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον να δούμε γύρω και μετά την ανήσυχη ματιά μιας υπαλλήλου που μας πληροφόρησε ότι μόνο μια βόλτα στις όχθες του ποταμού θα μπορούσαμε να κάνουμε και να προσέχουμε και να μην απομακρυνθούμε κλπ βγήκαμε να περπατήσουμε.

Στις όχθες του Río de la Plata ηλιωκαμένοι ψαράδες άντρες και γυναίκες,οικογένειες με παιδάκια ψάρευαν μετα μανίας.Τι κι αν οι πινακίδες συμβούλευαν ότι ο ποταμός είναι μολυσμένος και τα ψάρια του δεν πρέπει να καταναλώνονται. Πολλοί τα έψηναν κιόλας επιτόπου με εξοπλισμό που είχαν στα παρκαρισμένα δίπλα αυτοκίνητα τους και έδιναν και στα παιδιά τους.
Στο διπλανό παρκάκι άνθρωποι ξαπλωμένοι νωχελικά συζητούσαν, ενώ κάποιοι πωλούσαν μεταχειρισμένα ρούχα ή χειροποίητα αντικείμενα που έφτιαχναν επι τόπου. Πλανόδιοι φώναζαν τον κόσμο για να αγοράσει παγωτά ή empanadas. Φτωχές αλλά χαρούμενες οικογένειες με τα παιδάκια να τρέχουν γύρω σου, σου χαμογελούσαν και περίμεναν να ανταλλάξετε μερικές κουβέντες.

Στην χαρούμενη ατμόσφαιρα είχαν προστεθεί και πράσινα παπαγαλάκια τα οποία είτε έκλεβαν ψάρια από τους ψαράδες είτε έτρωγαν από τα σκουπίδια.

Η διαφορά με τις αρχοντικές και κομψές γειτονιές του Β.Α. ήταν μεγάλη αλλά αυτή η καθυστέρηση στην πτήση πραγματικά αποδείχτηκε πολύ χρήσιμη γιατί βοήθησε να αντιληφθεί κανείς τα πολλά διαφορετικά πρόσωπα μιας μεγαλούπολης που θα εξερευνούσαμε καλύτερα μερικές βδομάδες αργότερα.

 

[alma]

Επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο.Η εταιρία μας προσέφερε βραδυνό σε ένα από τα εστιατόρια του αεροδρομίου για να μας αποζημιώσει κατά κάποια έννοια για την πολύωρη καθυστέρηση και επιτέλους ήρθε η ώρα της εσωτερικής πτήσης για Κόρδοβα.Εκεί δεν υπήρχε πια κανένας Ευρωπαίος συνταξιδιώτης.Ήταν όλοι Αργεντινοι και ελάχιστοι Βραζιλιάνοι. Επίσης εντύπωση μας έκαναν οι αρκετές κενές θέσεις στο αεροπλάνο.

Και το ωραίο μετά από τόση καθυστέρηση;Ο πιλότος από τα μεγάφωνα μας ειδοποίησε ότι ξεκινάει η πτήση για....Mendoza.

Μετά τις φωνές "Cordoba,Cordoba" των κουρασμένων από την πολύωρη καθυστέρηση Αργεντινών,το διόρθωσε σε Cordoba και η πτήση ξεκίνησε.Ο χαρωπός Βραζιλιάνος δίπλα μας,ήθελε κουβέντα.Ενθουσιάστηκε όταν έμαθε ότι είμαστε Έλληνες (και ότι ο σύζυγος είναι κατά το ήμισυ Αργεντίνος),άρχισε να μας εξιστορεί τις εντυπώσεις του από την Αθήνα,την Πάρο και τη Μύκονο που είχε επισκεφτεί πολλά χρόνια πριν,αλλά και τις εντυπώσεις του από την Αργεντινή.Ο γιός του ήταν πρωταθλητής στα εφηβικά πρωταθλήματα (του τένις αν θυμάμαι καλά)της Βραζιλίας και τώρα πήγαινε να τον δει να παίζει και στην Αργεντινή με εφήβους από εκεί.

Στο μεταξύ το μυαλό μου έτρεχε.Ανυπομονούσα να φτάσουμε. Το ταξίδι αυτό δεν θα έμοιαζε με κανένα άλλο.Θα μέναμε σε συγγενείς σε μια μακρινή χώρα και θα ζούσαμε την καθημερινότητα τους.Ελάχιστους από αυτούς τους γνώριζα από τις επισκέψεις τους στην Ελλάδα και κάποιους δεν τους γνώριζα καθόλου. Ακόμα και ο σύζυγος μου είχε χρόνια να δει πολλούς από αυτούς,πρέπει να είχαν περάσει γύρω στα 8 χρόνια από την τελευταία φορά που ήταν στην Αργεντινή.Μου είχε πει πολλά,όπως ότι οι οικογένειες εκεί είναι μεγάλες με πολλά παιδιά,ειδικά στις επαρχιακές πολεις που θα πηγαίναμε .Θυμόταν ότι κάθε φορά που πήγαινε στους συγγενείς για το περίφημο asado μαζεύονταν ένα σωρό ξαδέρφια,θείοι ακόμα και γείτονες. Ότι είναι πολύ κοινωνικοί και ομιλητικοί . Ότι είναι χαλαροί και δεν έχουν τόσο στρες όσο εμείς. Ήμουν σίγουρη ότι αυτό το ταξίδι θα ήταν τόσο διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο,γιατί θα είμαστε πιο κοντά από ποτέ στους ντόπιους.Σαν συγγενείς και όχι σαν τουρίστες.....τα μάτια μου τελικά έκλεισαν από την κούραση και την αυπνία ενός σχεδόν 24ωρου.Όταν ξύπνησα είχαμε φτάσει στην Cordoba.

 

[mariath]

Πολύ καλό που σε μια τόσο μακρινή χώρα μείνατε με ντόπιους και ζήσατε την καθημερινότητά τους. Περιμένω τις εντυπώσεις σου!

 

[alma]

Πολύ καλό που σε μια τόσο μακρινή χώρα μείνατε με ντόπιους και ζήσατε την καθημερινότητά τους. Περιμένω τις εντυπώσεις σου!

Βλέπω ότι έχεις ταξίδι όνειρο Νότια Αμερική οπότε πιστεύω να πάρεις μερικές ιδέες.

 

[mariath]

Μα γι' αυτό σε διαβάζω

 

[go2dbeach]

Πολύ όμορφα όσα μας γράφεις και φαντάζομαι η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα Ευχαριστούμε και για τις φωτο!

 

[alma]

Τα ξαδέρφια μας παρέλαβαν από το αεροδρόμιο λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Με τη συζήτηση η ώρα πέρασε γρήγορα και φτάσαμε στο διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης. Κοιμηθήκαμε εκεί και το πρωί μετά από μια πρώτη βόλτα γνωριμίας με την πόλη θα πηγαίναμε στους θείους για φαγητό.

Το πρωί βγήκαμε ορεξάτοι για εξερεύνηση. Η Cordoba με την αποικιακή αρχιτεκτονική της, τις φαρδιές λεωφόρους , τα τεράστια μεγαλοπρεπή κτίρια σε έκανε να μην τη χορταίνεις. Περάσαμε από τα δικαστήρια, τον τεράστιο καθεδρικό ναό, το απίστευτο κτίριο της loteria, την plaza Italia,
plaza San Martin…..Τι μας άλλο μας έκανε εντύπωση; Οι επιγραφές για τα νησιά Μαλβίνας (ή Φόκλαντ για τους Άγγλους) που σε προέτρεπαν να μην ξεχάσεις και ταυτόχρονια ήταν μια προσπάθεια να αποτίσουν φόρο τιμής στους πεσόντες. Παρόμοιες επιγραφές θα συναντούσαμε και σε πολλά άλλα μέρη της χώρας και φυσικά και στην πρωτεύουσα. Επίσης στο κέντρο της πλατείας υπήρχε το άγαλμα του ιδρυτή της πόλης Jerónimo Luis de Cabrera.

Εκτός από τα όμορφα πολύχρωμα και αποικιακού στυλ κτίρια η πόλη δεν γλύτωσε φυσικά από τις τεράστιες πολυκατοικίες και τους ουρανοξύστες των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Τουλάχιστον στο κέντρο γιατί στα προάστια η εικόνα είναι διαφορετική και θυμίζει εξοχή.

 

[alma]

Πολύ όμορφα όσα μας γράφεις και φαντάζομαι η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα Ευχαριστούμε και για τις φωτο!

θα είναι πιστεύω. Στο μόνο που δεν θα σε ικανοποιήσω είναι οι παραλίες που τόσο αγαπάς.Για μπάνιο στην Αργεντινή δεν.....αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

 

[go2dbeach]

Δεν πειράζει, και μόνο η τζούρα απο την περιοχή μου αρέσει