alma
Member
- Μηνύματα
- 4.306
- Likes
- 18.500
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
Να πάμε στην Ουρουγουάη ή όχι; Ιδού το ερώτημα. Σε κάποια αγγλόφωνα σάιτ κάποιοι έλεγαν ότι η Colonia del Sacramento είναι μεν μια πολύ ωραία πόλη, αλλά το Buenos Aires, δεν το αφήνεις για εκδρομές αν δεν έχεις μια βδομάδα τουλάχιστον εκεί. Άλλοι έλεγαν ότι αξίζει. Εμείς που είχαμε περίπου 6 μέρες στο Buenos Aires, αποφασίσαμε να δώσουμε μία μέρα στην Colonia del Sacramento.
Η Ουρουγουάη θεωρείται η «Ελβετία της Λατινικής Αμερικής». Έχει καλό βιοτικό επίπεδο και είναι και αισθητά ακριβότερη από γειτονικές λατινοαμερικάνικες χώρες. Πολλοί λατίνοι παρόλα αυτά θεωρούν την Ουρουγουάη, βαρετή παρά την ομορφιά της και πιο «γεροντίστικη» σε σχέση με τη διασκέδαση και την πληθώρα επιλογών που έχεις σε άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες.
Μόνο το Río de la Plata μας χώριζε λοιπόν από τη γειτονική Ουρουγουάη. Μπήκαμε στο ferry και ξεκινήσαμε να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι, όσα είχαμε διαβάσει και ακούσει. Το ferry ξεκίνησε να ξεμακραίνει από την Αργεντινή και ήταν γεμάτο Αργεντίνους που φαίνονταν να είχαν κάνει αυτή τη διαδρομή πολλές φορές και όχι μόνο για εκδρομή. Σε λίγο θα διαπιστώναμε το γιατί.
Μόλις φτάσαμε στην Colonia del Sacramento και περάσαμε τις τυπικές διαδικασίες, εκτός από κάποιους που είχαν κλείσει οργανωμένη εκδρομή και τους περίμενε λεωφορείο για να τους πάει στο κέντρο της πόλης, οι υπόλοιποι ξεκινήσαμε με τα πόδια. Πραγματικά η απόσταση είναι ελάχιστη μας πήρε μόνο κανένα δεκάλεπτο με τέταρτο να φτάσουμε στο κέντρο της πόλης, το λεωφορείο δεν χρειάζεται.
Φτάσαμε λοιπόν και μπήκαμε στην τράπεζα να αλλάξουμε νόμισμα και να πάρουμε Ουρουγουανά πέσος. Τελειώσαμε πολύ γρήγορα, ενώ οι υπόλοιποι Αργεντίνοι σχημάτιζαν ουρές μέσα, προφανώς για κατάθεση χρημάτων.
Με το που μπαίνεις η πόλη αποπνέει μια ηρεμία. Απόλυτη. Από τα πάρκα μέχρι τους δρόμους, όλα φαίνονται να κυλούν ήρεμα και χαλαρά. Και ακριβά όπως θα διαπιστώναμε σύντομα. Η πόλη έχει υπέροχα αποικιακά κτίρια με έντονα χρώματα, προσεγμένα πάρκα και καθαρούς δρόμους. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της, είναι το ιστορικό της κέντρο και προστατεύεται από την Ουνέσκο ως σημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Με ένα ενιαίο εισιτήριο που κοστίζει μόλις 50 ουρουγουανά πέσος (από τα λίγα πράγματα που θεωρήσαμε οικονομικά στην πόλη), μπορείς να δεις όλα τα μουσεία που είναι ανοικτά τη συγκεκριμένη μέρα. Κάποια ανοίγουν εναλλάξ. Η πόλη πέρασε από τα χέρια των Πορτογάλων στους Ισπανούς και αντιστρόφως πολλές φορές στο παρελθόν. Έτσι υπάρχουν μουσεία εκείνης της περιόδου όπως το Μουσείο της Πορτογαλικής Περιόδου με αντικείμενα όπως όπλα, έπιπλα αλλά και χάρτες…Τα περισσότερα μουσεία είναι μικρά γύρω στα 2 δωμάτια το καθένα και τα γυρίζεις σε λίγα λεπτά. Είναι αρκετά συμπαθητικά αλλά δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες σε κανένα από αυτά. Προσωπικά περισσότερο από όλα μας άρεσε το Μουσείο Παλαιοντολογίας της περιοχής με απολιθώματα προϊστορικών ζώων όπως ο Glyptodon, που είναι συγγενής του σημερινού armadillo, ενώ εκτός από τα απολιθώματα προβάλλουν και ντοκιμαντέρ που σε κατατοπίζουν για τα είδη που έζησαν στην περιοχή.
Τα τηλέφωνα προς Ευρώπη κόστιζαν αισθητά ακριβότερα από ότι στα TeleCentros της Αργεντινής, ενώ ακριβότερο ήταν και το σούπερ μάρκετ. Ωστόσο είναι μια πόλη που χαίρεσαι να την περπατάς με ωραία σπίτια, ήρεμους κατοίκους και αύρα μιας άλλης εποχής. Ειδικά κάποιες μονοκατοικίες με κήπους δίπλα στις όχθες του ποταμού, τις ζήλεψα. Μου θύμισαν ελληνικό νησί, σε περίοδο άνοιξης ή φθινοπώρου που έχει την ηρεμία πριν γεμίσει από τουρίστες.
Καθίσαμε για φαγητό σε ένα από τα εστιατόρια που δεν φαινόταν πολύ τουριστικό σαν άλλα και ήταν κάπως μακριά από τα μουσεία. Δύο πιάτα ζυμαρικών με μία σαλάτα, κόστισαν μια τιμή που αντιστοιχούσε περίπου σε 70 ευρώ!!! Εκτός από τα τηλέφωνα και το σούπερ-μάρκετ και τα εστιατόρια ήταν ακριβότερα από την Αργεντινή. Το ίδιο ίσχυε και στα μαγαζιά που ρίξαμε μια ματιά για σουβενίρ.
Κάναμε άλλη μια βόλτα στις όχθες του ποταμού, χαζεύοντας τη θέα για λίγο ακόμα και πήραμε το δρόμο προς το ferry, για να επιστρέψουμε στο Buenos Aires. Όταν επιστρέψαμε είχε νυχτώσει και το «Παρίσιτης Λατινικής Αμερικής», αυτή τη φορά θα μας έδειχνε την επικίνδυνη πλευρά του……
Η Ουρουγουάη θεωρείται η «Ελβετία της Λατινικής Αμερικής». Έχει καλό βιοτικό επίπεδο και είναι και αισθητά ακριβότερη από γειτονικές λατινοαμερικάνικες χώρες. Πολλοί λατίνοι παρόλα αυτά θεωρούν την Ουρουγουάη, βαρετή παρά την ομορφιά της και πιο «γεροντίστικη» σε σχέση με τη διασκέδαση και την πληθώρα επιλογών που έχεις σε άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες.
Μόνο το Río de la Plata μας χώριζε λοιπόν από τη γειτονική Ουρουγουάη. Μπήκαμε στο ferry και ξεκινήσαμε να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι, όσα είχαμε διαβάσει και ακούσει. Το ferry ξεκίνησε να ξεμακραίνει από την Αργεντινή και ήταν γεμάτο Αργεντίνους που φαίνονταν να είχαν κάνει αυτή τη διαδρομή πολλές φορές και όχι μόνο για εκδρομή. Σε λίγο θα διαπιστώναμε το γιατί.
Μόλις φτάσαμε στην Colonia del Sacramento και περάσαμε τις τυπικές διαδικασίες, εκτός από κάποιους που είχαν κλείσει οργανωμένη εκδρομή και τους περίμενε λεωφορείο για να τους πάει στο κέντρο της πόλης, οι υπόλοιποι ξεκινήσαμε με τα πόδια. Πραγματικά η απόσταση είναι ελάχιστη μας πήρε μόνο κανένα δεκάλεπτο με τέταρτο να φτάσουμε στο κέντρο της πόλης, το λεωφορείο δεν χρειάζεται.
Φτάσαμε λοιπόν και μπήκαμε στην τράπεζα να αλλάξουμε νόμισμα και να πάρουμε Ουρουγουανά πέσος. Τελειώσαμε πολύ γρήγορα, ενώ οι υπόλοιποι Αργεντίνοι σχημάτιζαν ουρές μέσα, προφανώς για κατάθεση χρημάτων.
Με το που μπαίνεις η πόλη αποπνέει μια ηρεμία. Απόλυτη. Από τα πάρκα μέχρι τους δρόμους, όλα φαίνονται να κυλούν ήρεμα και χαλαρά. Και ακριβά όπως θα διαπιστώναμε σύντομα. Η πόλη έχει υπέροχα αποικιακά κτίρια με έντονα χρώματα, προσεγμένα πάρκα και καθαρούς δρόμους. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της, είναι το ιστορικό της κέντρο και προστατεύεται από την Ουνέσκο ως σημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Με ένα ενιαίο εισιτήριο που κοστίζει μόλις 50 ουρουγουανά πέσος (από τα λίγα πράγματα που θεωρήσαμε οικονομικά στην πόλη), μπορείς να δεις όλα τα μουσεία που είναι ανοικτά τη συγκεκριμένη μέρα. Κάποια ανοίγουν εναλλάξ. Η πόλη πέρασε από τα χέρια των Πορτογάλων στους Ισπανούς και αντιστρόφως πολλές φορές στο παρελθόν. Έτσι υπάρχουν μουσεία εκείνης της περιόδου όπως το Μουσείο της Πορτογαλικής Περιόδου με αντικείμενα όπως όπλα, έπιπλα αλλά και χάρτες…Τα περισσότερα μουσεία είναι μικρά γύρω στα 2 δωμάτια το καθένα και τα γυρίζεις σε λίγα λεπτά. Είναι αρκετά συμπαθητικά αλλά δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες σε κανένα από αυτά. Προσωπικά περισσότερο από όλα μας άρεσε το Μουσείο Παλαιοντολογίας της περιοχής με απολιθώματα προϊστορικών ζώων όπως ο Glyptodon, που είναι συγγενής του σημερινού armadillo, ενώ εκτός από τα απολιθώματα προβάλλουν και ντοκιμαντέρ που σε κατατοπίζουν για τα είδη που έζησαν στην περιοχή.
Τα τηλέφωνα προς Ευρώπη κόστιζαν αισθητά ακριβότερα από ότι στα TeleCentros της Αργεντινής, ενώ ακριβότερο ήταν και το σούπερ μάρκετ. Ωστόσο είναι μια πόλη που χαίρεσαι να την περπατάς με ωραία σπίτια, ήρεμους κατοίκους και αύρα μιας άλλης εποχής. Ειδικά κάποιες μονοκατοικίες με κήπους δίπλα στις όχθες του ποταμού, τις ζήλεψα. Μου θύμισαν ελληνικό νησί, σε περίοδο άνοιξης ή φθινοπώρου που έχει την ηρεμία πριν γεμίσει από τουρίστες.
Καθίσαμε για φαγητό σε ένα από τα εστιατόρια που δεν φαινόταν πολύ τουριστικό σαν άλλα και ήταν κάπως μακριά από τα μουσεία. Δύο πιάτα ζυμαρικών με μία σαλάτα, κόστισαν μια τιμή που αντιστοιχούσε περίπου σε 70 ευρώ!!! Εκτός από τα τηλέφωνα και το σούπερ-μάρκετ και τα εστιατόρια ήταν ακριβότερα από την Αργεντινή. Το ίδιο ίσχυε και στα μαγαζιά που ρίξαμε μια ματιά για σουβενίρ.
Κάναμε άλλη μια βόλτα στις όχθες του ποταμού, χαζεύοντας τη θέα για λίγο ακόμα και πήραμε το δρόμο προς το ferry, για να επιστρέψουμε στο Buenos Aires. Όταν επιστρέψαμε είχε νυχτώσει και το «Παρίσιτης Λατινικής Αμερικής», αυτή τη φορά θα μας έδειχνε την επικίνδυνη πλευρά του……
Attachments
Last edited by a moderator:
Άκουσαν και για την κρίση και έγιναν διπλά προσεκτικοί....(το σχόλιο των Αργεντινών συγγενών για το συγκεκριμένο θέμα στη συνέχεια της ιστορίας)
