alma
Member
- Μηνύματα
- 4.306
- Likes
- 18.500
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
Πρωί πρωί ξεκινήσαμε να μπαίνουμε στο πάρκο, ενώ επισκεφτήκαμε και το μαγαζάκι των καταρρακτών της Αργεντίνικης πλευράς (όπως είχαμε κάνει και στη Βραζιλιάνικη),τα οποία είχαν τα πάντα από μπλουζάκια με τουκάν ή κοατί, μέχρι κάθε είδους αναμνηστικό.
Στην Αργεντινή βρίσκεται περίπου το 80% των καταρρακτών και βέβαια η περίφημη Garganta del Diablo, μάλλον ο εντυπωσιακότερος από τους καταρράκτες. Προχωρήσαμε μέσα στη ζούγκλα κάνοντας διαδρομή 8 χιλιομέτρων με τα πόδια και άλλα 4 χιλιόμετρα με τρενάκι. Θα περίμενα κούραση ή εξάντληση αλλά πραγματικά ήταν τόση η έκσταση που προκαλούσε η μοναδικότητα του τοπίου που δεν νιώθαμε την κούραση.
Περπατούσαμε μαζί με ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη που φαίνονταν το ίδιο εκστασιασμένοι με εμάς, ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση και στα πολλά ομολογουμένως ζωάκια που είδαμε στο δρόμο μας. Στην Αργεντίνικη πλευρά συναντήσαμε περισσότερα ζώα από ότι στη βραζιλιάνικη. Επίσης μας ενημέρωσαν ότι οι πριβέ βόλτες με ελικόπτερο που προσφέρει η Βραζιλία σε όσους έχουν να πληρώσουν για μια ακόμα πιο πανοραμική θέα των καταρρακτών, τρομάζουν τα ζώα λόγω του θορύβου που προκαλεί το ελικόπτερο. Στην Αργεντινή για περιβαλλοντικούς λόγους μας είπαν ότι έχει απαγορευτεί και δεν υπάρχει αντίστοιχη βόλτα με ελικόπτερο. Στη διαδρομή παρουσιάστηκε αρχικά ένα κοατί, ενώ κάποιοι που είχαμε μαζί μας φαγητό ή σάντουιτς του δώσαμε φαγητό και μετά έγινε το έλα να δεις. Μαζεύτηκαν πάνω από 10 κοατί και άρχισαν να μαλώνουν. Είχα ακούσει πόσο πειναλέα είναι και πόσο μπορεί να μαλώσουν για το φαγητό αλλά άλλο να το βλέπεις. Έπεφτε ξύλο και φωνές μεταξύ τους. Με τους ανθρώπους πάντως συνέχισαν να είναι γλυκούλικα αν και λίγο απαιτητικά στον τρόπο που ζητούσαν φαγητό, σε σημείο να τραβούν τσάντες που τους μύριζε φαγητό μέσα.
Μετά από κάμποσο περπάτημα πήραμε το τρενάκι και φτάσαμε στην περίφημη Garganta del Diablo, τον ψηλότερο καταρράκτη. Τόσο το πλήθος του κόσμου, όσο και η μοναδικότητα του τοπίου καθιστούσαν δύσκολο να βγουν φωτογραφίες που θα απεικόνιζαν έστω και κατά το ήμισυ την ομορφιά που βλέπαμε. Συνεχίσαμε την διαδρομή περπατώντας στους διαδρόμους που έμοιαζαν σαν μεγάλα μπαλκόνια που πρόσφεραν στον επισκέπτη πανοραμική θέα.
Επιστρέφοντας, ξαφνικά ακούσαμε φωνές και τσιρίγματα από πολλές μεριές και δάχτυλα να δείχνουν κάτω από τη γέφυρα την οποία περνούσαμε. Είχε εμφανιστεί ένα yacaré, που είναι σαν ένα είδος κροκόδειλου,το οποίο μπορεί μεν να μην είναι καθόλου συμπαθητικό σαν το κοατί αλλά είμαστε χαρούμενοι που το βλέπαμε.
Στην Αργεντινή βρίσκεται περίπου το 80% των καταρρακτών και βέβαια η περίφημη Garganta del Diablo, μάλλον ο εντυπωσιακότερος από τους καταρράκτες. Προχωρήσαμε μέσα στη ζούγκλα κάνοντας διαδρομή 8 χιλιομέτρων με τα πόδια και άλλα 4 χιλιόμετρα με τρενάκι. Θα περίμενα κούραση ή εξάντληση αλλά πραγματικά ήταν τόση η έκσταση που προκαλούσε η μοναδικότητα του τοπίου που δεν νιώθαμε την κούραση.
Περπατούσαμε μαζί με ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη που φαίνονταν το ίδιο εκστασιασμένοι με εμάς, ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση και στα πολλά ομολογουμένως ζωάκια που είδαμε στο δρόμο μας. Στην Αργεντίνικη πλευρά συναντήσαμε περισσότερα ζώα από ότι στη βραζιλιάνικη. Επίσης μας ενημέρωσαν ότι οι πριβέ βόλτες με ελικόπτερο που προσφέρει η Βραζιλία σε όσους έχουν να πληρώσουν για μια ακόμα πιο πανοραμική θέα των καταρρακτών, τρομάζουν τα ζώα λόγω του θορύβου που προκαλεί το ελικόπτερο. Στην Αργεντινή για περιβαλλοντικούς λόγους μας είπαν ότι έχει απαγορευτεί και δεν υπάρχει αντίστοιχη βόλτα με ελικόπτερο. Στη διαδρομή παρουσιάστηκε αρχικά ένα κοατί, ενώ κάποιοι που είχαμε μαζί μας φαγητό ή σάντουιτς του δώσαμε φαγητό και μετά έγινε το έλα να δεις. Μαζεύτηκαν πάνω από 10 κοατί και άρχισαν να μαλώνουν. Είχα ακούσει πόσο πειναλέα είναι και πόσο μπορεί να μαλώσουν για το φαγητό αλλά άλλο να το βλέπεις. Έπεφτε ξύλο και φωνές μεταξύ τους. Με τους ανθρώπους πάντως συνέχισαν να είναι γλυκούλικα αν και λίγο απαιτητικά στον τρόπο που ζητούσαν φαγητό, σε σημείο να τραβούν τσάντες που τους μύριζε φαγητό μέσα.
Μετά από κάμποσο περπάτημα πήραμε το τρενάκι και φτάσαμε στην περίφημη Garganta del Diablo, τον ψηλότερο καταρράκτη. Τόσο το πλήθος του κόσμου, όσο και η μοναδικότητα του τοπίου καθιστούσαν δύσκολο να βγουν φωτογραφίες που θα απεικόνιζαν έστω και κατά το ήμισυ την ομορφιά που βλέπαμε. Συνεχίσαμε την διαδρομή περπατώντας στους διαδρόμους που έμοιαζαν σαν μεγάλα μπαλκόνια που πρόσφεραν στον επισκέπτη πανοραμική θέα.
Επιστρέφοντας, ξαφνικά ακούσαμε φωνές και τσιρίγματα από πολλές μεριές και δάχτυλα να δείχνουν κάτω από τη γέφυρα την οποία περνούσαμε. Είχε εμφανιστεί ένα yacaré, που είναι σαν ένα είδος κροκόδειλου,το οποίο μπορεί μεν να μην είναι καθόλου συμπαθητικό σαν το κοατί αλλά είμαστε χαρούμενοι που το βλέπαμε.
Attachments
Last edited by a moderator:
Άκουσαν και για την κρίση και έγιναν διπλά προσεκτικοί....(το σχόλιο των Αργεντινών συγγενών για το συγκεκριμένο θέμα στη συνέχεια της ιστορίας)
