Γαλλία Bouillabaisse στη Μασσαλία!

[taver]

Ώρα 14:20 είμαι στο ξενοδοχείο και παραλαμβάνω τις αποσκευές μου. Περπατάω το παλιό λιμάνι, μπαίνω στο μετρό, κατεβαίνω στο σταθμό Saint-Charles, ακολουθώ τις πινακίδες για το Gare Routiere, και βρίσκω το λεωφορείο για το αεροδρόμιο έτοιμο να αναχωρήσει. " Έχετε εισιτήριο?", με ρωτάει ο εισπράκτορας. "Όχι, πόσο κάνει?" "Α, πρέπει να το βγάλετε στο γκισέ. Ευθεία και δεξιά". Μέχρι να πάω και να γυρίσω στο γκισέ, το λεωφορείο των 14:50 είχε φύγει. Το επόμενο σε 20 λεπτά.

Πράγματι, το λεωφορείο αναχωρεί στην ώρα μας και επίσης στην ώρα μας φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Πρώτη στάση, το terminal "mp2" (Marseille – Provence 2), ένα καινούργιο μικρό terminal για τη Ryanair και τις άλλες low cost εταιρίες που χρησιμοποιούν το αεροδρόμιο. Δεν κατεβαίνω και το λεωφορείο συνεχίζει για το τέρμα, ανάμεσα στα terminals 1 και 3. Το terminal 1 είναι το μεγάλο terminal του αεροδρομίου, απ' όπου πετάει και η Lufthansa. Αποφασίζω να παραδώσω τη μεγάλη χειραποσκευή για να μην την κουβαλάω, έτσι κι αλλιώς δεν είχα μέσα κάτι που να χρειάζομαι άμεσα στην Αθήνα. Κάνω μια ανασύνταξη, βγάζοντας από μέσα το netbook και βάζοντας στη θέση του το μπουφάν που τζάμπα κουβάλησα τόσες μέρες, και κατευθύνομαι στο check-in της Lufthansa.

Η ουρά στο economy class είναι μακρυά, και δε φτάνει αυτό, είναι και όλοι Έλληνες. Ευτυχώς στο γκισέ της Business/First Class η ουρά είναι μηδενική. Η υπάλληλος στο γκισέ αυτό λοιπόν είχε αρχίσει να εξυπηρετεί κάποιους επιβάτες από την άλλη ουρά. Όταν εμφανίζομαι εγώ, αυτόματα πήρα προτεραιότητα, αλλά κάποιος Ελληνάρας από δίπλα με τσαμπουκά προσπαθεί να μου πάρει τη σειρά. Δε στέκεται στην κίτρινη γραμμή, έχει προχωρήσει και σχεδόν αγκαλιάσει το γκισέ. Μέχρι να δώσω στην κοπέλα διαβατήριο & Miles & More, είχε ανεβάσει τη βαλίτσα του στον Ιμάντα… Σε σπαστά – επίτηδες – Αγγλικά του λέω να κατεβάσει τη βαλίτσα του κι αυτός αρχίζει να τσαμπουκαλεύεται ότι είναι η σειρά του, μέχρι που η γαλλίδα τσεκινατζού τον στέλνει πίσω στην ουρά.

Αφού στέλνει πίσω τον Ελληνάρα, η κοπέλα παίρνει λοιπόν τα χαρτιά μου, και με ρωτάει:
- "to Athens?"
- "Σσςςς" της απαντώ, "μη φωνάζετε".
Παίρνει γραμμή η κοπελιά, που έχει καταλάβει ότι δίπλα είναι όλοι Έλληνες και συνεχίζει χαμηλόφωνα.
- "Ναι, στην Αθήνα πηγαίνω. Έχω κι ένα κομμάτι" κι ανεβάζω την αποσκευή στον ιμάντα. "Προσέξτε πως θα βάλετε την ταινία".
- "Μην ανησυχείτε", μου απαντά, και τοποθετεί την ταινία & το priority tag με τρόπο ώστε ο προορισμός να φαίνεται μόνο από την πλευρά της. Παίρνω τις κάρτες επιβίβασης, με τη θέση 5Α και στις 2 πτήσεις όπως είχα κλείσει.
- "Υπάρχει lounge σ' αυτό το αεροδρόμιο?"
- "Sorry, μόνο για HON", μου απαντάει.

Έχω κάμποση ώρα μέχρι να έρθει η ώρα της επιβίβασης, και τον αξιοποιώ με παγωτάκι από τα Häagen Dazs του αεροδρομίου και ένα τελευταίο café au lait. Παράλληλα, προχωράει το backup των φωτογραφιών στο netbook. Όταν το backup φτάνει σε σημείο που μπορώ να το διακόψω, κλείνω το netbook και περνάω από τον έλεγχο, για να το ανοίξω πάλι ενώ περιμένω σε μια καρέκλα δίπλα στο gate 027 απ' όπου αναχωρούμε. To backup τελειώνει δύο λεπτά ακριβώς μετά την εκκίνηση του boarding, και πηγαίνω για επιβίβαση (με τους Ελληνάρες στην ουρά να απορούν "γιατί αυτός μπαίνει πριν από μας που περιμένουμε τόση ώρα"). Το αεροπλάνο είναι ένα A319, που εκτελεί την πτήση LH4365 για Μόναχο.

Απογείωση και πάλι από τον 14L με 20 λεπτά καθυστέρηση (θα καταφέρει ποτέ η Lufthansa να εκτελέσει πτήση προς Μόναχο ακριβώς στην ώρα της? Είναι πλέον ζαριά το αν θα προλάβει κανείς connection κάτω από 45 λεπτά στο MUC!), και πτήση πάνω από τα ορεινά της Cote d' Azur, πάνω από τη Θάλασσα για λίγο, και πάνω από τη Γένοβα. Μετά, στροφή προς τα ΒΑ, και πετώντας πάνω από Ιταλία – Αυστρία φτάνουμε για προσγείωση στο Μόναχο. Σε όλο αυτό το χρόνο, έχει προσφερθεί ένα σάντουιτς με ζαμπόν, και το κλασσικό service με τα ποτά.

Στο Μόναχο, προσγειωνόμαστε στον 8R, και το Α319 σταματάει σε remote position και μας περιμένει λεωφορειάκι για τη μεταφορά στο Terminal 2. Εκεί, η πτήση μας θα αναχωρήσει από την πύλη G06, στην άκρη του terminal. Κατευθύνομαι στο Senator Lounge. Είναι το πιο καινούργιο και μοντέρνο lounge της Lufthansa, και ότι πρέπει αυτή την ώρα. Εκεί τελειώνω το backup των φωτογραφιών μου, ταράζω και το μπουφέ με το Leberkäse και τα λουκάνικα, τη δόση μου από Γερμανικό Riesling, και πριν προλάβει να πάει κάτω η μπουκιά είναι ώρα για το boarding στην επόμενη πτήση. Trekking μέχρι την G06, boarding δεύτερος, και γραμμή για το 05Α. Το αεροσκάφος για την LH3392 για Αθήνα είναι ένα Α321, και ευτυχώς οι 2 θέσεις δίπλα μου είναι κενές (σε μια κατά τα άλλα αρκετά γεμάτη πτήση).

Απογείωση και πάλι από τον 08R, ζυμαρικά για φαγητό, ποτά (ένα κρασί και 2 νερά παρακαλώ), με την αεροσυνοδό να με χαιρετάει πάντα ονομαστικά. Πτήση πάνω από Ljubljana, Κροατία, και ξυστά δίπλα από τα όρια του FIR Βελιγραδίου στο οποίο δε μπήκαμε. Συνέχεια πάνω από τα Τίρανα, Δυτική Μακεδονία, Θεσσαλία, Λαμία, Θήβα, και στροφή για πτήση πάνω από το Σαρωνικό και προσγείωση στον 03R.

Άφιξη με λεωφορειάκι στη μεσαία πύλη του Ελ. Βενιζέλος (ανάμεσα στους ιμάντες 5 και 6) και παραλαβή αποσκευών ως συνήθως από τον ιμάντα 11. Το γιατί δεν μας πήγε το λεωφορείο στην πύλη δίπλα στον ιμάντα μας, παραμένει μυστήριο. Παραλαμβάνω την αποσκευή από τους πρώτους, και βγαίνω από το αεροδρόμιο γρήγορα.

Η μικρή καθυστέρηση στην άφιξη της πτήσης, με κάνει να χάσω, για 4 λεπτά το τελευταίο δρομολόγιο του μετρό για το κέντρο (23:35). Έτσι, είτε θα μπω στη διαδικασία των αλλαγών λεωφορείου, είτε θα πάρω ταξί. Επιλέγω τη δεύτερη λύση: ευτυχώς είναι ακόμα μονή ταρίφα, και θα είναι για μεγάλο μέρος της διαδρομής. Η ουρά στα ταξί είναι μηδενική, οπότε φεύγω αμέσως. Στο τέλος φτάνω σπίτι μου ?40.00 φτωχότερος…
Το επόμενο πρωί πρέπει να πάω στη δουλειά.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10

First Προηγούμενη 10 of 10

Go to chapter

Go

[Dorotija]

Επιτέλους, Μασσαλία!

Κάτι μου χρωστάτε, αλήθεια, κύριε taver... δεν το ξέχασα και το περιμένω...

πρώτη σειρά της economy class, το οποίο είχα κλείσει όταν αγόρασα το εισιτήριο…

 

[taver]

Επιτέλους, Μασσαλία!
Κάτι μου χρωστάτε, αλήθεια, κύριε taver... δεν το ξέχασα και το περιμένω...

Θα έρθει, θα έρθει! Λίγη υπομονή μόνο! Οι λοιπές φωτογραφίες δεν είναι έτοιμες...

Ναι, πρώτη σειρά economy class. Είχα κλείσει στη δεύτερη, αλλά πήγανε προς τα πίσω την κουρτινίτσα. Αλλά με ?165.00 που πλήρωσα, και πάλι καλά να λέω που με αφήσανε και διάλεξα...

 

[pattyyy]

Ανοιξιάτικη Μασσαλία! Πολύ ωραία! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[renata]

Taver ειλικρινά πρίν μπείς στο ζουμί του ταξιδιού,έχω κάνει όλα όσα είπες..
chek in,κατάθεση στην τράπεζα,ανάληψη,φυσούνα έφαγα και το ξαναζεσταμένο,διάβασα και τους f times,;αλλαξα gate και είμαι έτοιμη για το δεύτερο μέρος...
έχομε ένα κενό-εγώ δεν θα έκοβα εισιτήριο στον προαστιακό αφού δεν είχε υπάλληλο! εσύ ειμαι σίγουρη οτι δεν θα το ρίσκαρες!!

 

[taver]

Έχω 50 λεπτά μέχρι την αναχώρηση, και γι αυτό κατευθύνομαι στο Senator lounge στην Α26. Γρήγορα σε ένα τραπέζι, σερβίρισμα λουκάνικα (ντόπια, Φρανκφούρτης) με πατατοσαλάτα σ' ένα πιάτο, τοματόσουπα σε μια κούπα και Γερμανικό λευκό Riesling σε ένα ποτήρι, γεύμα, δεύτερο πιάτο από τα λουκάνικα, και είναι ώρα για αναχώρηση.

Trecking το μισό terminal για να φτάσω στην Α42, την τελευταία πύλη όλου του terminal από τη δεξιά πλευρά, και επιβίβαση στο 737-500 με προορισμό τη Μασσαλία. Η θέση μου έχει αλλάξει από το 5F που είχα κλείσει, και τώρα έχω το 20Α. Συνήθως για αυτές τις αλλαγές ευθύνεται το check-in robot της Lufthansa. Υποθέτω ότι διέγνωσε ότι κάποιος έχει κάνει check-in στη μεσαία θέση δίπλα μου, και αυτομάτως με άλλαξε .

Ευτυχώς, παρότι η πτήση είναι σχεδόν γεμάτη κι εγώ μπαίνω από τους τελευταίους, υπάρχει αρκετός χώρος πάνω από το κάθισμα για τα πράγματά μου. Έτσι, κάθομαι στη θέση μου, με ένα Γερμανό να κάθεται στη θέση στο διάδρομο, και το αεροπλάνο τροχοδρομεί. Απογείωση ως συνήθως από τον 18, και πτήση Νότια-Νοτιοδυτικά. Κάπου πάνω από το Freiburg το service ξεκινάει και.. τελειώνει, καθώς αποτελείται από ένα σάντουιτς που διανέμεται σε σακουλάκι μόνο. Γευστικό, αλλά λίγο, πάλι καλά που έφαγα στο lounge…

Έρχεται και ο δίσκος με τα ποτά, λευκό κρασάκι και νερό για συνοδεία, και μ' αυτά κι αυτά φτάσαμε πάνω από το Fribourg της Ελβετίας. Συνέχεια πάνω από Evian, Annecy, και όταν πια βρισκόμαστε πάνω από την κοιλάδα του Ροδανού, πάνω από το Valence, στρίβουμε νότια. Η τελευταία στροφή στην πορεία του αεροπλάνου είναι πάνω από την Avignon, με πανοραμική θέα της νυκτερινής παλιάς πόλης.

Πλησιάζοντας για προσγείωση στη νυκτερινή Μασσαλία, ο ουρανός φωτίζεται. Ένα διυλιστήριο κοντά στο αεροδρόμιο, στο χωριό Berre l'Etang έχει μια φλόγα στην κορυφή της καμινάδας του, που κυριολεκτικά φωτίζει ολόκληρη την περιοχή, χιλιόμετρα μακριά. Απορώ πως οι Γάλλοι ανέχονται τόση φωτορρύπανση. Τελικά προσγειωνόμαστε στον 14L του αεροδρομίου, ένα διάδρομο χτισμένο πάνω στη λιμνοθάλασσα κυριολεκτικά (επιχωματώσεις), και κατευθυνόμαστε σε μια φυσούνα του terminal 1.

Μετά από λίγο έχω αποβιβαστεί, και κινούμαι στο επίπεδο των αφίξεων το οποίο βρίσκεται… πάνω (!) από τις αναχωρήσεις. Κατευθύνομαι στην έξοδο, όπου πρέπει να πάρω μια απόφαση. Πως πάνε τώρα στην πόλη? Η προφανής απάντηση είναι με το λεωφορείο… το οποίο όμως είναι ιδιωτικό υπεραστικό (όχι αστικό), που σημαίνει ότι θα με πάει μέχρι τον κεντρικό σταθμό της πόλης, που βρίσκεται μάλιστα σε ελαφρώς κακόφημη συνοικία, και θα πρέπει από κει να βρω άλλο μέσο για να πάω στο ξενοδοχείο, με το μετρό να έχει σταματήσει. Βαριέμαι την ταλαιπωρία, και επιλέγω το ταξί. Οτέλ Ραντισόν λέω στον Ταρίφα, ελπίζω ότι κατάλαβα, και ξεκινάμε.

Λίγη ώρα και 25 και κάτι χιλιόμετρα μετά, έχουμε περάσει από την υποθαλάσσια αρτηρία κάτω από το παλιό λιμάνι, και βρισκόμαστε μπροστά στο ξενοδοχείο μου, που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά. 56 ευρώ ο λογαριασμός… Πληρώνω και κατεβαίνω. Check-in στο ξενοδοχείο σε δωμάτιο στον 4ο από τους 5 ορόφους με θέα στον πλαϊνό δρόμο (η θέα στο λιμάνι ήταν πολύ πιο ακριβή)..

Είναι ήδη περασμένες 12, οπότε η σκέψη να βγω για νυκτερινές φωτογραφίες στην πόλη φεύγει γρήγορα από το μυαλό μου. Ανοίγω το netbook, συνδέομαι στο free wireless, και κοιτάω e-mail, πρόγνωση καιρού, travelstories κλπ. Και μελέτη των οδηγών για να καταστρώσω σχέδιο για την επόμενη μέρα. Ο ύπνος έρχεται γλυκά, αλλά όχι και το ξύπνημα, με μια ώρα καθυστέρηση (snooze) από την προγραμματισμένη ώρα 7:30 που είχα βάλει στο ξυπνητήρι. Πρωινό 4 αστέρων στο Radisson, και έξοδος στην πόλη.

 

[Soctama]

Τέλεια τα λες..Περιμένουμε την επόμενη μέρα με αγωνία...!

 

[renata]

φοβερό !! το ταξί μου πήρε όσο και το αεροπλάνο να παω στην Μασσαλία!!

το ξερό σαντουιτσάκι κατάρα!!

δεν είχα και το τρίποδο να βγάλω νυχτερινές φωτο την πόλη...

το ξυπνητήρι μου δεν το ξαναβάζω στο snooze γιατί συνέχεια την πατάω!!

για να δούμε και τον πρωινό μπουφέ στο τετράστερο..θα στανιάρω?

 

[taver]

Το γεωγραφικό κέντρο της Μασσαλίας είναι το παλιό λιμάνι. Η πόλη, και κυρίως τα μέρη με ενδιαφέρον για ένα επισκέπτη, είναι γύρω από το λιμάνι. Το νευραλγικό κέντρο της πόλης, αντίθετα είναι πιο πέρα, πέριξ της λεωφόρου Canebière. Είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Γαλλίας (αν και αν μετρήσουμε μητροπολιτικές περιοχές, η κατάταξη αλλάζει), και η οικονομία της στηρίζεται κυρίως στο λιμάνι της.

Το παλιό λιμάνι είναι ο τόπος που ξεκίνησε η Ελληνική αποικία πριν από 2600 χρόνια. Ένας φυσικός κόλπος, καλά προστατευμένος από τη θάλασσα και από την ξηρά, ήταν το προνομιούχο σημείο που οι Έλληνες διάλεξαν για να ιδρύσουν την αποικία τους. Το σχήμα του κόλπου είναι μακρόστενο, με μήκος 1000 και κάτι μέτρα και πλάτος 200-250 και κατεύθυνση ανατολής-δύσης. Η είσοδος του κόλπου, στη δυτική του (στενή) πλευρά, προστατεύεται από ένα σχηματισμό σαν ακρωτήρι που λειτουργεί ως φυσικός λιμενοβραχίονας. Η βόρεια πλευρά του κόλπου, στην άκρη ενός λόφου, ήταν αρκούντως απόκρημνη ώστε τα πλοία να μπορούν να δένουν χωρίς να βρίσκουν στο βυθό, κι εδώ ξεκίνησε η αρχαία Ελληνική αποικία.

Το λιμάνι εξελίχθηκε στην πορεία των ετών, και η πλευστότητα του Ροδανού, του ποταμού που χύνεται λίγο πιο πέρα, βοηθούσε την ανάπτυξη της πόλης ως μεγάλο εμπορικό κέντρο μεταξύ της μεσογείου και των πεδιάδων της Βορειοδυτικής Ευρώπης. Το λιμάνι διαμορφώθηκε, με προσχώσεις & εκβαθύνσεις, και έφτασε να είναι από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα στον κόσμο. Σήμερα, η εμπορική δραστηριότητα έχει μετακομίσει στο νέο λιμάνι της πόλης, στο παραλιακό μέτωπο βορείως του κέντρου, και το παλιό λιμάνι έχει μετατραπεί σε μια τεράστια μαρίνα σκαφών αναψυχής. Και το τεράστια, είναι μικρή λέξη. Χιλιόμετρα επί εκατοντάδων μέτρων γεμάτα ασφυκτικά από σκάφη.

Η Βόρεια πλευρά του λιμανιού, η παλιότερη γειτονιά της πόλης, κατεδαφίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τους Ναζί το 1943. Ότι απέμεινε, μαζί με ότι ξαναφτιάχτηκε, είναι η σημερινή εικόνα της γειτονιάς Le Panier, ένα από τα ενδιαφέροντα σημεία της πόλης – περισσότερα παρακάτω. Η ανατολική πλευρά, η Quai de Belges, είναι ένας ενδιαφέρον ανοικτός χώρος πλάτος ενός τετραγώνου στο κέντρο της πόλης, απ' όπου όλοι περνάνε, και εδώ γίνονται διάφορες εκδηλώσεις. Από δω αναχωρούν και τα τουριστικά καραβάκια - περισσότερα παρακάτω. Η Νότια πλευρά, είναι γεμάτη καφέ κι εστιατόρια με τραπεζάκια έξω, ένα-δυο θέατρα, και στην άκρη της βρίσκεται το ξενοδοχείο μου. Δυτικά από το τελευταίο, ένα τούνελ μόνο για αυτοκίνητα συνδέει τη νότια πλευρά με τη βόρεια και το νέο λιμάνι, ενώ πιο πέρα, δύο φρούρια, το Fort Saint Nicolas και το Fort Ganteaume, στην κορυφή ενός λόφου και δίπλα στη θάλασσα αντίστοιχα, φυλάνε την είσοδο του λιμανιού (από τη νότια πλευρά). Από την απέναντι πλευρά ένα ακόμη φρούριο, το Fort Saint Jean, χωρίζει το παλιό λιμάνι από το νέο.

Κι αφού σας περιέγραψα λίγο το χάρτη της περιοχής, ας επιστρέψω στην αφήγηση… Πρώτη μου κίνηση, είναι η επίσκεψη στο tourist information. Αυτό βρίσκεται στην άκρη του παλιού λιμανιού, έξω από το σταθμό του μετρό και στη γωνία με την κεντρικότερη λεωφόρο της πόλης (Canebière). Από εδώ προμηθεύομαι ένα χάρτη της πόλης, και ένα σκασμό από φυλλάδια. Και την κάρτα "City Pass", που για 2 ημέρες στοιχίζει 27.00 ευρώ, και περιλαμβάνει μια σειρά μουσεία και tours, και δωρεάν όλες τις δημόσιες συγκοινωνίες. Το tourist information με ενημερώνει και για το ποια μουσεία είναι κλειστά: Σχεδόν όλα. Η τουλάχιστον όλα όσα θα μπορούσαν να είχαν το παραμικρό ενδιαφέρον. Η πόλη θα είναι πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2013, και οι προετοιμασίες είναι πυρετώδεις – έτσι τα κλείσανε όλα ταυτόχρονα για ανακαίνιση…

 

[renata]

Το παλιό λιμάνι μοιάζει να είναι πολύ όμορφο...
Πρέπει να έχει πολύ χρώμα αυτό το κομμάτι..
Αντε να δούμε τι θα προλάβομε να δούμε τώρα...πηρες και ένα σωρό φυλάδια απο το γραφείο τουρισμού..αμάν αυτή η μανία σου...
Παγωτό θα μου πάρεις πρίν ξεκινήσομε την ξενάγηση??

 

[fitziano]

Έχω 50 λεπτά μέχρι την αναχώρηση, και γι αυτό κατευθύνομαι στο Senator lounge στην Α26.

Πότε θα γίνεις HON;

 

[taver]

Πότε θα γίνεις HON;

Έχω πάααααρα πολύ δρόμο μέχρις εκεί ....