taver
Member
- Μηνύματα
- 12.488
- Likes
- 28.973
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Επόμενος σταθμός για την ημέρα, η Notre Dame de la Garde, η εκκλησία στην κορυφή του λόφου. Δύο τρόποι υπάρχουν για να φτάσει κανείς εκεί. Ο κλασσικός είναι το αστικό λεωφορείο 60, που κάνει κανονικά τη διαδρομή. Ο τουριστικός, είναι με το τουριστικό "τρενάκι" που κάνει μια κυκλική διαδρομή με μοναδική στάση εκεί. Και για τα 2 το city pass με καλύπτει. Μελετώντας το χάρτη, βλέπω ότι το τραινάκι ανεβαίνει στην εκκλησία περνώντας πρώτα από μεγάλο μέρος από το παραλιακό μέτωπο της πόλης, όπου θα έχω δυσκολία να πάω με άλλο τρόπο, οπότε κάνω την επιλογή που ποτέ άλλοτε δε θα έκανα: Θα πάω με το τραινάκι.
Εκδοτήρια εισιτηρίων, ανταλλαγή του κουπονιού της city pass με δωρεάν εισιτήριο για το τρενάκι, βρίσκω μια θέση κοντά στη δεξιά πλευρά (από την αριστερή πλευρά είχε τζάμι – καταστροφή για τις φωτογραφίες…), και μόλις κάθομαι, το τρένο αναχωρεί. Οι συνεπιβάτες μου είναι κατά κύριο λόγο Γάλλοι – εσωτερικός τουρισμός, υποθέτω. Η διαδρομή μας ακολουθεί τη Rive Neuve, περνάει μπροστά από το Abbaye St Victor, και συνεχίζει ως τη θάλασσα, στη γειτονιά Catalans, και την ομώνυμη παραλία. Από αυτή την παραλία ξεκινάει η μεγάλη παραλιακή λεωφόρος "Cornice du Présidente John Fitzgerald Kennedy", μια λεωφόρος πολλών χιλιομέτρων ακριβώς πάνω από τα βράχια στην άκρη της θάλασσας, στηρίζεται άλλοτε στο έδαφος και άλλοτε σε πυλώνες που πατάνε στο βυθό.
Λίγο πιο κάτω, απέναντι ακριβώς από το Ile d' If, ένα μνημείο ξεχωρίζει στη δεξιά πλευρά του δρόμου, διακόπτοντας το σερί του γκρεμού πάνω από τη θάλασσα. Είναι το Monument aux Morts des Orients, ένα μνημείο για τα θύματα του Α Παγκοσμίου πολέμου. Το τρενάκι, κινούμενο με τη ροή της κίνησης της παραλιακής λεωφόρου, προσπερνά στα γρήγορα στα αριστερά το λιμανάκι του Vallon d' Aufes, και συνεχίζει τη διαδρομή. Κρίμα, ήθελα να το δω αυτό. Η διαδρομή και στη συνέχεια είναι όμορφη. Μέσα από μια γειτονιά με μικρά σπιτάκια, βγαίνουμε και πάλι δίπλα στη θάλλασα περνώντας από τη Γέφυρα των "παραχαρακτών", και συνεχίζουμε παραλιακά. Ένα παλιό αρχοντικό δίπλα μας έχει μετατραπεί σήμερα σε κέντρο "Θαλασσοθεραπείας" (μεταξύ άλλων και πλαστικής χειρουργικής, όπως αναφέρει η επιγραφή στην είσοδο). Από δω και κάτω τα σπίτια γίνονται σχεδόν αποκλειστικά μονοκατοικίες με κήπο και πισίνες…
Κάπου εκεί το τρενάκι στρίβει προς το εσωτερικό της πόλης και πάλι. Έχοντας κυκλώσει τον νότιο τομέα της πόλης, η Notre Dame de la Garde είναι πλέον στο βορά. Συνεχίζει ευθεία, ανεβαίνει στο λόφο/πάρκο όπου βρίσκεται η εκκλησία, και μας αφήνει στο πάρκο.
- "Καθίστε όσο θέλετε, κάθε 20 λεπτά έχουμε αναχωρήσεις" μας ενημερώνει σε 4 γλώσσες η φωνή στο μεγάφωνο του οχήματος.
Η Εκκλησία Notre Dame de La Garde είναι κτισμένη στην κορυφή ενός λόφου, του ψηλότερου μέσα στην πόλη, που από τα μισά και πάνω είναι πάρκο. Η ίδια η εκκλησία είναι ψηλή, σε 2 επίπεδα (του ναού και της Κρύπτης), και έχει ένα ψηλό πύργο στο πλάι της, σαν καμπαναριό. Στην κορυφή του, πάνω σε ένα ψηλό βάθρο, βρίσκεται ένα ψηλό χρυσό άγαλμα της Παναγίας με το βρέφος.
Η προνομιακή θέση του ναού προσφέρει όμορφη, πανοραμική θέα στην πόλη, από πολλαπλά σημεία σε όλες τις πλευρές του. Σε νέο-βυζαντινό στυλ, η εξωτερική του εικόνα κυριαρχείται από ρίγες λευκού και πράσινου Μαρμάρου, όπως στη Φλωρεντία. Το εσωτερικό, θα ήταν όπως οποιουδήποτε ναού, με μια σημαντική ιδιαιτερότητα: Μοντέλα από βάρκες, καΐκια και μικρά καράβια κρεμασμένα από το ταβάνι, και πίνακες που τα απεικονίζουν κρεμασμένοι σε όλους τους τοίχους χωρίς σπιθαμή ελεύθερη. Όλα αφιερώσεις των ντόπιων ψαράδων προς την παναγία για να τους προσέχει.
Επιστροφή στο τρενάκι, και μετά από λίγο αναχώρηση. Επιστροφή στο παλιό λιμάνι από μια μάλλον αδιάφορη διαδρομή. Οι ψαράδες πλέον έχουν ξεπουλήσει κι έχουν φύγει, ένας τελευταίος μόνο ξεπλένει ακόμα τις λεκάνες του. Καλές οι τουριστικές ατραξιόν, τα καραβάκια και τα τρενάκια, αλλά ας δω και λίγο την πόλη.
Εκδοτήρια εισιτηρίων, ανταλλαγή του κουπονιού της city pass με δωρεάν εισιτήριο για το τρενάκι, βρίσκω μια θέση κοντά στη δεξιά πλευρά (από την αριστερή πλευρά είχε τζάμι – καταστροφή για τις φωτογραφίες…), και μόλις κάθομαι, το τρένο αναχωρεί. Οι συνεπιβάτες μου είναι κατά κύριο λόγο Γάλλοι – εσωτερικός τουρισμός, υποθέτω. Η διαδρομή μας ακολουθεί τη Rive Neuve, περνάει μπροστά από το Abbaye St Victor, και συνεχίζει ως τη θάλασσα, στη γειτονιά Catalans, και την ομώνυμη παραλία. Από αυτή την παραλία ξεκινάει η μεγάλη παραλιακή λεωφόρος "Cornice du Présidente John Fitzgerald Kennedy", μια λεωφόρος πολλών χιλιομέτρων ακριβώς πάνω από τα βράχια στην άκρη της θάλασσας, στηρίζεται άλλοτε στο έδαφος και άλλοτε σε πυλώνες που πατάνε στο βυθό.
Λίγο πιο κάτω, απέναντι ακριβώς από το Ile d' If, ένα μνημείο ξεχωρίζει στη δεξιά πλευρά του δρόμου, διακόπτοντας το σερί του γκρεμού πάνω από τη θάλασσα. Είναι το Monument aux Morts des Orients, ένα μνημείο για τα θύματα του Α Παγκοσμίου πολέμου. Το τρενάκι, κινούμενο με τη ροή της κίνησης της παραλιακής λεωφόρου, προσπερνά στα γρήγορα στα αριστερά το λιμανάκι του Vallon d' Aufes, και συνεχίζει τη διαδρομή. Κρίμα, ήθελα να το δω αυτό. Η διαδρομή και στη συνέχεια είναι όμορφη. Μέσα από μια γειτονιά με μικρά σπιτάκια, βγαίνουμε και πάλι δίπλα στη θάλλασα περνώντας από τη Γέφυρα των "παραχαρακτών", και συνεχίζουμε παραλιακά. Ένα παλιό αρχοντικό δίπλα μας έχει μετατραπεί σήμερα σε κέντρο "Θαλασσοθεραπείας" (μεταξύ άλλων και πλαστικής χειρουργικής, όπως αναφέρει η επιγραφή στην είσοδο). Από δω και κάτω τα σπίτια γίνονται σχεδόν αποκλειστικά μονοκατοικίες με κήπο και πισίνες…
Κάπου εκεί το τρενάκι στρίβει προς το εσωτερικό της πόλης και πάλι. Έχοντας κυκλώσει τον νότιο τομέα της πόλης, η Notre Dame de la Garde είναι πλέον στο βορά. Συνεχίζει ευθεία, ανεβαίνει στο λόφο/πάρκο όπου βρίσκεται η εκκλησία, και μας αφήνει στο πάρκο.
- "Καθίστε όσο θέλετε, κάθε 20 λεπτά έχουμε αναχωρήσεις" μας ενημερώνει σε 4 γλώσσες η φωνή στο μεγάφωνο του οχήματος.
Η Εκκλησία Notre Dame de La Garde είναι κτισμένη στην κορυφή ενός λόφου, του ψηλότερου μέσα στην πόλη, που από τα μισά και πάνω είναι πάρκο. Η ίδια η εκκλησία είναι ψηλή, σε 2 επίπεδα (του ναού και της Κρύπτης), και έχει ένα ψηλό πύργο στο πλάι της, σαν καμπαναριό. Στην κορυφή του, πάνω σε ένα ψηλό βάθρο, βρίσκεται ένα ψηλό χρυσό άγαλμα της Παναγίας με το βρέφος.
Η προνομιακή θέση του ναού προσφέρει όμορφη, πανοραμική θέα στην πόλη, από πολλαπλά σημεία σε όλες τις πλευρές του. Σε νέο-βυζαντινό στυλ, η εξωτερική του εικόνα κυριαρχείται από ρίγες λευκού και πράσινου Μαρμάρου, όπως στη Φλωρεντία. Το εσωτερικό, θα ήταν όπως οποιουδήποτε ναού, με μια σημαντική ιδιαιτερότητα: Μοντέλα από βάρκες, καΐκια και μικρά καράβια κρεμασμένα από το ταβάνι, και πίνακες που τα απεικονίζουν κρεμασμένοι σε όλους τους τοίχους χωρίς σπιθαμή ελεύθερη. Όλα αφιερώσεις των ντόπιων ψαράδων προς την παναγία για να τους προσέχει.
Επιστροφή στο τρενάκι, και μετά από λίγο αναχώρηση. Επιστροφή στο παλιό λιμάνι από μια μάλλον αδιάφορη διαδρομή. Οι ψαράδες πλέον έχουν ξεπουλήσει κι έχουν φύγει, ένας τελευταίος μόνο ξεπλένει ακόμα τις λεκάνες του. Καλές οι τουριστικές ατραξιόν, τα καραβάκια και τα τρενάκια, αλλά ας δω και λίγο την πόλη.
