go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
"Αν δεν καταδυθείς , χάνεις το μισό νησί!"
Το είδα γραμμένο σε μία πινακίδα πάνω σε κατάλευκη αμμουδιά του Koh Phangan ως διαφήμιση ενός καταδυτικού κέντρου.
Το είδα και με τα μάτια μου λίγες μέρες πριν κατά τη διάρκεια εκείνης της πρώτης βουτιάς με μάσκα , τη δεύτερη μέρα μου στα νησιά. Το έχω διαπιστώσει γενικά σε διάφορα μέρη (τα λιγοστά που έχω καταφέρει να βρεθώ μέχρι στιγμής) , οτι δε χάνεις απλά τη μισή ομορφιά.. Αν δεν ανακαλύψεις τι κρύβεται κάτω απο τα ζεστά τροπικά νερά των νησιών , χάνεις το καλύτερο μισό!
Καθισμένη στο βράχο του νοτιου νησιου που αποτελεί και το view point των Nanyuan , δε μπορούσα να αποφασίσω τελικά για το ποιό είναι το καλύτερο μισό. Αυτό που αντίκρυζα αυτή τη στιγμή? Ή αυτό που είχα δει πριν λίγη ώρα μέσα από το τζάμι της μάσκας μου?
Το view point βρίσκεται στο αριστερό νησάκι από την ξύλινη εξέδρα αποβίβασης και για να ανέβεις τα σκαλιά μέσα στη ζέστη , κάτω από τον καυτό ήλιο , σου φεύγει η μισή ψυχή. Δεν παραπονιέμαι , οι συνθήκες ήταν τέλειες για αυτή την ημερήσια εκδρομή από το Koh Phangan. Και αν και είχα ξαναβρεθεί εδώ λίγα χρόνια πριν , είχα βγάλει φωτογραφίες , είχα δει το βυθό , γενικά τα είχα ξαναδει όλα , ήθελα να ξαναζήσω εκείνη τη μέρα που μου είχε τυπωθεί ως το highlight του ταξιδιού μου στο Κο Σαμούι - τότε..
Τότε που δεν υπήρχαν καν τα σκαλιά και ανέβαινες απο μπροστά περνώντας σχεδόν μέσα από τα ενοικιαζόμενα μπανγκαλόουζ.Και σκαρφάλωμα στις κοτρώνες και ξανά σκαρφάλωμα! Τώρα η ξύλινη εξέδρα αγκαλιάζει το νησί και σε περνάει στην πίσω μεριά με θέα στο Κο Τάο και από κει αρχίζει η ανάβαση στα πέτρινα στενά σκαλιά.
Παρόλα τα σκαλιά και τις διευκολύνσεις που παρέχονται τώρα για τους (περιέργως αν σκεφτείς τα πλήθη που συρρέουν στα νησιά) λίγους που αποτολμούν την ανάβαση , η μισή ψυχή σου βγαίνει στο ανέβασμα , ακριβώς όπως και τότε.
Η υπόλοιπη σου βγαίνει όταν αντικρύζεις τη θέα , ακριβώς όπως και τότε!
Τι έχει αλλάξει? Ο κόσμος! Τότε είχαμε φτάσει με μικρό ταχύπλοο από το Σαμούι με 5-6 ατομα ακόμα (και ήταν και χάι σίζον) και αράξαμε πάνω στη λωρίδα άμμου σχεδόν πηδώντας στο νερό. Τώρα φτάνεις με καταμαράν στην εξέδρα αποβίβασης με τουλάχιστον 100 άτομα παρέα. Βαβούρα και αλαλούμ ειδικά την ώρα του φαγητού είναι δεδομένα..Ακόμα και ζιπ λάιν υπάρχει τώρα πιά που ενώνει τα νησιά και οι ζιπλάινερς περνούν ο ένας μετά τον άλλο πάνω από λουόμενους και λιαζόμενους στις λευκές λωρίδες άμμου..
Από το διπλανό Κο Τάο ερχεσαι και με longtail και ίσως είναι η καλύτερη λύση να έρθεις νωρίς το πρωί πριν φτάσουν τα καταμαράν με τους εκδρομείς για να έχεις τα νησιά για λίγο δικά σου. Η διαμονή σε κάποιο από τα μπανγκαλόουζ φαίνεται εξαιρετική για 2-3 μέρες! Βέβαια δεν ξέρω πως θα είναι να έχεις πληρώσει για να έχεις την ησυχία σου και να καταφθάνουν καθημερινά τα μπουλούκια.
Το να ξυπνάς όμως το πρωί με τέτοια θέα! Τα ν ησάκια να υψώνουν τις κορυφές τους στον ουρανό και τις κατάλευκες βάσεις τους να βουλιάζουν στα πιό διάφανα τυρκουάζ νερά που συνάντησα σε αυτό το ταξίδι μου! Τι άλλο να ζητήσει κανείς? Ίσως μια ακόμα βουτιά!
Το είδα γραμμένο σε μία πινακίδα πάνω σε κατάλευκη αμμουδιά του Koh Phangan ως διαφήμιση ενός καταδυτικού κέντρου.
Το είδα και με τα μάτια μου λίγες μέρες πριν κατά τη διάρκεια εκείνης της πρώτης βουτιάς με μάσκα , τη δεύτερη μέρα μου στα νησιά. Το έχω διαπιστώσει γενικά σε διάφορα μέρη (τα λιγοστά που έχω καταφέρει να βρεθώ μέχρι στιγμής) , οτι δε χάνεις απλά τη μισή ομορφιά.. Αν δεν ανακαλύψεις τι κρύβεται κάτω απο τα ζεστά τροπικά νερά των νησιών , χάνεις το καλύτερο μισό!
Καθισμένη στο βράχο του νοτιου νησιου που αποτελεί και το view point των Nanyuan , δε μπορούσα να αποφασίσω τελικά για το ποιό είναι το καλύτερο μισό. Αυτό που αντίκρυζα αυτή τη στιγμή? Ή αυτό που είχα δει πριν λίγη ώρα μέσα από το τζάμι της μάσκας μου?
Το view point βρίσκεται στο αριστερό νησάκι από την ξύλινη εξέδρα αποβίβασης και για να ανέβεις τα σκαλιά μέσα στη ζέστη , κάτω από τον καυτό ήλιο , σου φεύγει η μισή ψυχή. Δεν παραπονιέμαι , οι συνθήκες ήταν τέλειες για αυτή την ημερήσια εκδρομή από το Koh Phangan. Και αν και είχα ξαναβρεθεί εδώ λίγα χρόνια πριν , είχα βγάλει φωτογραφίες , είχα δει το βυθό , γενικά τα είχα ξαναδει όλα , ήθελα να ξαναζήσω εκείνη τη μέρα που μου είχε τυπωθεί ως το highlight του ταξιδιού μου στο Κο Σαμούι - τότε..
Τότε που δεν υπήρχαν καν τα σκαλιά και ανέβαινες απο μπροστά περνώντας σχεδόν μέσα από τα ενοικιαζόμενα μπανγκαλόουζ.Και σκαρφάλωμα στις κοτρώνες και ξανά σκαρφάλωμα! Τώρα η ξύλινη εξέδρα αγκαλιάζει το νησί και σε περνάει στην πίσω μεριά με θέα στο Κο Τάο και από κει αρχίζει η ανάβαση στα πέτρινα στενά σκαλιά.
Παρόλα τα σκαλιά και τις διευκολύνσεις που παρέχονται τώρα για τους (περιέργως αν σκεφτείς τα πλήθη που συρρέουν στα νησιά) λίγους που αποτολμούν την ανάβαση , η μισή ψυχή σου βγαίνει στο ανέβασμα , ακριβώς όπως και τότε.
Η υπόλοιπη σου βγαίνει όταν αντικρύζεις τη θέα , ακριβώς όπως και τότε!
Τι έχει αλλάξει? Ο κόσμος! Τότε είχαμε φτάσει με μικρό ταχύπλοο από το Σαμούι με 5-6 ατομα ακόμα (και ήταν και χάι σίζον) και αράξαμε πάνω στη λωρίδα άμμου σχεδόν πηδώντας στο νερό. Τώρα φτάνεις με καταμαράν στην εξέδρα αποβίβασης με τουλάχιστον 100 άτομα παρέα. Βαβούρα και αλαλούμ ειδικά την ώρα του φαγητού είναι δεδομένα..Ακόμα και ζιπ λάιν υπάρχει τώρα πιά που ενώνει τα νησιά και οι ζιπλάινερς περνούν ο ένας μετά τον άλλο πάνω από λουόμενους και λιαζόμενους στις λευκές λωρίδες άμμου..
Από το διπλανό Κο Τάο ερχεσαι και με longtail και ίσως είναι η καλύτερη λύση να έρθεις νωρίς το πρωί πριν φτάσουν τα καταμαράν με τους εκδρομείς για να έχεις τα νησιά για λίγο δικά σου. Η διαμονή σε κάποιο από τα μπανγκαλόουζ φαίνεται εξαιρετική για 2-3 μέρες! Βέβαια δεν ξέρω πως θα είναι να έχεις πληρώσει για να έχεις την ησυχία σου και να καταφθάνουν καθημερινά τα μπουλούκια.
Το να ξυπνάς όμως το πρωί με τέτοια θέα! Τα ν ησάκια να υψώνουν τις κορυφές τους στον ουρανό και τις κατάλευκες βάσεις τους να βουλιάζουν στα πιό διάφανα τυρκουάζ νερά που συνάντησα σε αυτό το ταξίδι μου! Τι άλλο να ζητήσει κανείς? Ίσως μια ακόμα βουτιά!
Attachments
Last edited:
