go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Η Σαλαντ , απο τις πιο εντυπωσιακες παραλιες του νησιου και το Cookies Salad Resort μου προσφεραν αυτο που αναζητουσα για αυτες τις διακοπες μου. Ηρεμια , καλο φαγητο και σιεστες στην αιωρα μου. Βραδυ και πρωι:
Ο μοναδικος ηχος που θα ανεχομουν ηταν το σπασιμο των κυμματων στον υφαλο , το θροισμα των φοινικοφυλλων , τα τζιτζικια που τραγουδουσαν σα δαιμονισμενα μετα τις 9 το πρωι , η συγκρουση των θρυμματων του παγου με τα τοιχωματα του ποτηριου , αντε το πολυ καμια μηχανοκινητη longtail που πηγαινοφερνε day trippers σε κοντινους παραδεισους. Οτιδηποτε αλλο επιτρεποταν μονο αν ηταν σε ρυθμο ρεγγε. Ηρθα λοιπον εδω αναζητωντας οτιδηποτε αλλο , εκτος απο αυτο που εχει χαρισει στο νησι την παγκοσμια φημη του. Και το βρηκα!
Εδω , στην παραλια των πειρατων , γιατι αυτο σημαινει Haad (παραλια) Salad (πειρατης στη ντοπια διαλεκτο) - και οχι σαλατα απο τα θαλασσια αγγουρια
- αφου καποτε ηταν αγαπημενο καταφυγιο των πειρατων. Οι πειρατες εχουν φυγει πια , αλλα εχουν αφησει τους θησαυρους πισω τους. Μπορει να φανηκε σα να γκρινιαζα στο πρωτο μου αρθρο , αλλα ειλικρινα ο κολπισκος ειναι χαρμα οφθαλμων και τα θαλασσια αγγουρια καθε αλλο παρα προβλημα. Αν ενδιαφερεστε περισσοτερο για κολυμπι , οι συνθηκες (παλίρροια , διαυγεια νερου) ειναι πολυ καλυτερες Νοεμβριο-Απριλιο (εγω ηρθα Ιουλιο και παλι ευχαριστηθηκα).
Η παραλια συγκεντρωνε πολλα χαρακτηριστικα για να γινει αγαπημενη μου. Απο την πρωτη στιγμη που πατησα το ποδι μου στο Cookies , με γοητευσε η φιλικη ατμοσφαιρα, η διαχυτη ηρεμια, η απλοτητα, η οργιωδης βλαστηση, το μοναδικο καταπρασινο τοπιο να πνιγεται απο τα αμετρητα πανυψηλα φοινικοδεντρα.
Η παραλια φαινεται απομονωμενη απο τον υπολοιπο κοσμο ετσι οπως ειναι σφηνωμενη αναμεσα σε δυο αποτομους καταπρασινους λοφισκους με τους Backpackers και τους θαμωνες πιο ακριβων ριζορτ να συνυπαρχουν αρμονικα. Ριζορτ καλαισθητα κρυμενα στα γυρω υψωματα , με ξυλινα μπανγκαλοουζ κατω απο φοινικοδεντρα που εδεναν αρμονικα με το περιβαλλον μεσα σε φροντισμενους κηπους και οχι τσιμεντενια τερατουργηματα. Σχεδον ολα κατεληγαν σε ξυλινα μπαρακια στην παραλια και ξαπλωστρες που μπορουσε οποιος ηθελε (εμενε ή οχι στο ριζορτ) να καθισει για μπανιο , χυμο , ποτο ή φαγητο και ολα σε υπεροχες τιμες. Εδω δε βγαινουν παγκοι με μικροπωλητες , δεν εχει τζετ-σκι , banana ride και αλλα φασαριοζικα παιχνιδια. Την πετσετα σου , τη μασκα σου , μπανακι και ηλιοθεραπεια...κανενας δε θα σε ενοχλησει και το μονο που μπορει να διακοψει τη σιεστα σου ειναι η επιθυμια σου για ενα ακομα χαλαρωτικο μασαζ σε καποιο απο τα κιοσκια χαζευοντας τον υφαλο.
Η θέα απο τον κεντρικο δρομο:
Καποια μαγαζακια εχει στο δρομο πισω απο τα ριζορτ , οπου βρισκεις σουβενιρ , μινι-μαρκετ , ακομα και ενα μικρο παγκο με...κουβαδακια ειδα. Οργανωνονται σνορκελ τριπς απο τα ξενοδοχεια και βρισκεις μηχανακια για ενοικιαση. Το μοναδικο αυτοκινητο που βρηκαμε και πηραμε επι τοπου για δυο μερες , ηταν ενα τζιπακι απο το Reggae village , το πολυχρωμο resort , με το μπαρακι του σε ραστα ντεκορ , ποστερ του Μαρλευ και αναλογη μουσικη.
Ο Thai-ραστα που μας το νοικιασε επεμενε να κρατησει το διαβατηριο μου αφου ετσι εκαναν παντα. Τον απειλησα οτι αν το εχανε δε θα γυρνουσα στην Ελλαδα , αλλα θα του εμενα αμανατι για παντα στο Ρεγγε μπαρ εκει στη Σαλαντ μπητς. Τελικα ξαναπηγαμε και πληρωσαμε για αλλες δυο μερες αφου μας αρεσε η ιδεα της εξερευνησης με το τζιπ , παρα τους χαλια δρομους του νησιου. Ο Thai-ραστα ξεσπασε σε γελια οταν μου ειπε οτι θα κρατουσε το διαβατηριο του reggae-girl για αλλες δυο μερες και ειχε καταλαβει οτι μαλλον ευχομουν κρυφα να χαθει για να μεινω για παντα εκει..Που το καταλαβε ο ατιμος?
Το αστειο ηταν που οταν τον ρωτουσα για διαφορες παραλιες αν ο δρομος ειναι καλος και αν μπορουμε να παμε , μου ελεγε ΄perfect road΄ , ενω ειλικρινα απειχαν πολυ απο το περφεκτ!
Σε καποια παραλια στα ανατολικα του νησιου δε φτασαμε ποτε αφου ο δρομος κοβοταν στα δυο απο ενα τεραστιο χαντακι. Οπως ειπε ο Mr.go2 ολα ειναι περφεκτ...απλα παιρνεις φορα με το τζιπ και πηδας απεναντι! Αλλα αυτα ειναι για επομενο ποστ...
Με χαρα επιστρεψαμε στο καταφυγιο μας μετα απο ολοημερη κρουαζιερα στο Koh Nangyuan και την απογευματινη βολτα στη Haad Rin. Οι ετοιμασιες για ενα ακομα βραδυ στην παραλια εχουν αρχισει:
Το Cookies εχει αναψει τα φωτα του στο υψωμα σαν το βασιλια του κολπισκου , οι μαξιλαρες ειχαν απλωθει κατα μηκος της κουπαστης και τα παιδια μας υποδεχονται οπως παντα με χαμογελο. Ο σερβιτορος που οταν δεν τραγουδαει , σφυριζει , με ρωταει αν βρηκα το cd που εψαχνα και οταν του λεω ναι το χαμογελο του φτανει στα αυτια. Ειναι και δικο του αγαπημενο γκρουπ μου λεει και τρεχει να βαλει το cd να παιξει ξανα...Job2do - οπως λεμε go2dbeach- λεγεται η ρεγγε μπαντα που μας συντροφευε τα πρωινα μας μαζι με γευστικα γιγα-πανκεικς σοκολατας , οταν καταστρωναμε το προγραμμα της ημερας μας , ολοι μαζι.
Οταν λεω ολοι μαζι , εννοω εμεις , το ζευγαρι απο τη Γαλλια , η οικογενεια απο τη Σουηδια ή οποιος αλλος τυχαινε να καθεται μαζι μας για πρωινο. Το Cookies εχει μια τετοια ατμοσφαιρα του ΄ειμαστε ολοι μια παρεα΄. Το καταλαβαινες απο τα σκαλια στην εισοδο που ανακατευονταν οι σαγιοναρες μας αφου ολοι κυκλοφορουν ξυπολητοι.
Το μονο αρνητικο ηταν η αναβαση μεχρι το παρκινγ μετα το πρωινο. Στο κατεβασμα για εστιατοριο και παραλια ειναι καλα , αλλα η επιστροφη με την αποτομη ανηφορα ηταν ενα δραμα! Κι οταν μενεις και στο πιο πανω δωματιο , αστα! Αν το δεις θετικα , καις ότι εφαγες και κανεις πολλα διαλλειματα στις αιωρες του μπαλκονιου πριν φτασεις στο δωματιο.
Η ιδιαιτερη τοποθεσια του Cookies Salad μπορει να ειναι θεμα για ανθρωπους με κινητικα προβληματα ή μωρα , καροτσια κλπ..
Η φωτια ειχε αναψει , τα καλαμακια με κοτοπουλα-χοιρινα και ψαρικα ειχαν παραταχθει και περιμενουν να επιλεξουμε τι θελουμε να μας ψησουν – απο οταν πηγαμε εμεις ειχαν αυξησει αισθητα τις ποσοτητες!! –και ολα ηταν ετοιμα για ενα ακομα δειπνο στο μπαλκονι του Cookies Salad με θεα την παραλια. Κατω , στη λευκη αμμο εχουν βγει τραπεζακια και ψησταριες , οι φοινικες εχουν φωταγωγηθει σαν ετεροχρονισμενα Χριστουγεννα και οι παρεες βολταρουν για να επιλεξουν που θα καθισουν αποψε για φαγητο. Αν θελετε bar-hopping και μουσικες στη διαπασων , ηρθατε σε λαθος παραλια. Διαθετουμε μονο ξαπλα σε μαξιλαρες , ρηλαξ , κουβεντουλα , γαστριμαρικες κραιπαλες και βολτα στο φεγγαροφωτο.
Ελαχιστες φορες απαρνηθηκαμε το Cookies Salad restaurant με το καταπληκτικο φαγητο και την υπεροχη θέα του..
Και μπορει το σκηνικο μας να ειναι παντα το ιδιο , αλλα ο ηλιος ενω βασιλευε φροντιζε να μη βαρεθουμε ζωγραφιζοντας καθε μερα κι ενα διαφορετικο πινακα στον οριζοντα..
Ο μοναδικος ηχος που θα ανεχομουν ηταν το σπασιμο των κυμματων στον υφαλο , το θροισμα των φοινικοφυλλων , τα τζιτζικια που τραγουδουσαν σα δαιμονισμενα μετα τις 9 το πρωι , η συγκρουση των θρυμματων του παγου με τα τοιχωματα του ποτηριου , αντε το πολυ καμια μηχανοκινητη longtail που πηγαινοφερνε day trippers σε κοντινους παραδεισους. Οτιδηποτε αλλο επιτρεποταν μονο αν ηταν σε ρυθμο ρεγγε. Ηρθα λοιπον εδω αναζητωντας οτιδηποτε αλλο , εκτος απο αυτο που εχει χαρισει στο νησι την παγκοσμια φημη του. Και το βρηκα!
Εδω , στην παραλια των πειρατων , γιατι αυτο σημαινει Haad (παραλια) Salad (πειρατης στη ντοπια διαλεκτο) - και οχι σαλατα απο τα θαλασσια αγγουρια
- αφου καποτε ηταν αγαπημενο καταφυγιο των πειρατων. Οι πειρατες εχουν φυγει πια , αλλα εχουν αφησει τους θησαυρους πισω τους. Μπορει να φανηκε σα να γκρινιαζα στο πρωτο μου αρθρο , αλλα ειλικρινα ο κολπισκος ειναι χαρμα οφθαλμων και τα θαλασσια αγγουρια καθε αλλο παρα προβλημα. Αν ενδιαφερεστε περισσοτερο για κολυμπι , οι συνθηκες (παλίρροια , διαυγεια νερου) ειναι πολυ καλυτερες Νοεμβριο-Απριλιο (εγω ηρθα Ιουλιο και παλι ευχαριστηθηκα).Η παραλια συγκεντρωνε πολλα χαρακτηριστικα για να γινει αγαπημενη μου. Απο την πρωτη στιγμη που πατησα το ποδι μου στο Cookies , με γοητευσε η φιλικη ατμοσφαιρα, η διαχυτη ηρεμια, η απλοτητα, η οργιωδης βλαστηση, το μοναδικο καταπρασινο τοπιο να πνιγεται απο τα αμετρητα πανυψηλα φοινικοδεντρα.
Η παραλια φαινεται απομονωμενη απο τον υπολοιπο κοσμο ετσι οπως ειναι σφηνωμενη αναμεσα σε δυο αποτομους καταπρασινους λοφισκους με τους Backpackers και τους θαμωνες πιο ακριβων ριζορτ να συνυπαρχουν αρμονικα. Ριζορτ καλαισθητα κρυμενα στα γυρω υψωματα , με ξυλινα μπανγκαλοουζ κατω απο φοινικοδεντρα που εδεναν αρμονικα με το περιβαλλον μεσα σε φροντισμενους κηπους και οχι τσιμεντενια τερατουργηματα. Σχεδον ολα κατεληγαν σε ξυλινα μπαρακια στην παραλια και ξαπλωστρες που μπορουσε οποιος ηθελε (εμενε ή οχι στο ριζορτ) να καθισει για μπανιο , χυμο , ποτο ή φαγητο και ολα σε υπεροχες τιμες. Εδω δε βγαινουν παγκοι με μικροπωλητες , δεν εχει τζετ-σκι , banana ride και αλλα φασαριοζικα παιχνιδια. Την πετσετα σου , τη μασκα σου , μπανακι και ηλιοθεραπεια...κανενας δε θα σε ενοχλησει και το μονο που μπορει να διακοψει τη σιεστα σου ειναι η επιθυμια σου για ενα ακομα χαλαρωτικο μασαζ σε καποιο απο τα κιοσκια χαζευοντας τον υφαλο.
Η θέα απο τον κεντρικο δρομο:
Καποια μαγαζακια εχει στο δρομο πισω απο τα ριζορτ , οπου βρισκεις σουβενιρ , μινι-μαρκετ , ακομα και ενα μικρο παγκο με...κουβαδακια ειδα. Οργανωνονται σνορκελ τριπς απο τα ξενοδοχεια και βρισκεις μηχανακια για ενοικιαση. Το μοναδικο αυτοκινητο που βρηκαμε και πηραμε επι τοπου για δυο μερες , ηταν ενα τζιπακι απο το Reggae village , το πολυχρωμο resort , με το μπαρακι του σε ραστα ντεκορ , ποστερ του Μαρλευ και αναλογη μουσικη.
Ο Thai-ραστα που μας το νοικιασε επεμενε να κρατησει το διαβατηριο μου αφου ετσι εκαναν παντα. Τον απειλησα οτι αν το εχανε δε θα γυρνουσα στην Ελλαδα , αλλα θα του εμενα αμανατι για παντα στο Ρεγγε μπαρ εκει στη Σαλαντ μπητς. Τελικα ξαναπηγαμε και πληρωσαμε για αλλες δυο μερες αφου μας αρεσε η ιδεα της εξερευνησης με το τζιπ , παρα τους χαλια δρομους του νησιου. Ο Thai-ραστα ξεσπασε σε γελια οταν μου ειπε οτι θα κρατουσε το διαβατηριο του reggae-girl για αλλες δυο μερες και ειχε καταλαβει οτι μαλλον ευχομουν κρυφα να χαθει για να μεινω για παντα εκει..Που το καταλαβε ο ατιμος?
Το αστειο ηταν που οταν τον ρωτουσα για διαφορες παραλιες αν ο δρομος ειναι καλος και αν μπορουμε να παμε , μου ελεγε ΄perfect road΄ , ενω ειλικρινα απειχαν πολυ απο το περφεκτ!
Σε καποια παραλια στα ανατολικα του νησιου δε φτασαμε ποτε αφου ο δρομος κοβοταν στα δυο απο ενα τεραστιο χαντακι. Οπως ειπε ο Mr.go2 ολα ειναι περφεκτ...απλα παιρνεις φορα με το τζιπ και πηδας απεναντι! Αλλα αυτα ειναι για επομενο ποστ...
Με χαρα επιστρεψαμε στο καταφυγιο μας μετα απο ολοημερη κρουαζιερα στο Koh Nangyuan και την απογευματινη βολτα στη Haad Rin. Οι ετοιμασιες για ενα ακομα βραδυ στην παραλια εχουν αρχισει:
Το Cookies εχει αναψει τα φωτα του στο υψωμα σαν το βασιλια του κολπισκου , οι μαξιλαρες ειχαν απλωθει κατα μηκος της κουπαστης και τα παιδια μας υποδεχονται οπως παντα με χαμογελο. Ο σερβιτορος που οταν δεν τραγουδαει , σφυριζει , με ρωταει αν βρηκα το cd που εψαχνα και οταν του λεω ναι το χαμογελο του φτανει στα αυτια. Ειναι και δικο του αγαπημενο γκρουπ μου λεει και τρεχει να βαλει το cd να παιξει ξανα...Job2do - οπως λεμε go2dbeach- λεγεται η ρεγγε μπαντα που μας συντροφευε τα πρωινα μας μαζι με γευστικα γιγα-πανκεικς σοκολατας , οταν καταστρωναμε το προγραμμα της ημερας μας , ολοι μαζι.
Οταν λεω ολοι μαζι , εννοω εμεις , το ζευγαρι απο τη Γαλλια , η οικογενεια απο τη Σουηδια ή οποιος αλλος τυχαινε να καθεται μαζι μας για πρωινο. Το Cookies εχει μια τετοια ατμοσφαιρα του ΄ειμαστε ολοι μια παρεα΄. Το καταλαβαινες απο τα σκαλια στην εισοδο που ανακατευονταν οι σαγιοναρες μας αφου ολοι κυκλοφορουν ξυπολητοι.
Το μονο αρνητικο ηταν η αναβαση μεχρι το παρκινγ μετα το πρωινο. Στο κατεβασμα για εστιατοριο και παραλια ειναι καλα , αλλα η επιστροφη με την αποτομη ανηφορα ηταν ενα δραμα! Κι οταν μενεις και στο πιο πανω δωματιο , αστα! Αν το δεις θετικα , καις ότι εφαγες και κανεις πολλα διαλλειματα στις αιωρες του μπαλκονιου πριν φτασεις στο δωματιο.
Η ιδιαιτερη τοποθεσια του Cookies Salad μπορει να ειναι θεμα για ανθρωπους με κινητικα προβληματα ή μωρα , καροτσια κλπ..
Η φωτια ειχε αναψει , τα καλαμακια με κοτοπουλα-χοιρινα και ψαρικα ειχαν παραταχθει και περιμενουν να επιλεξουμε τι θελουμε να μας ψησουν – απο οταν πηγαμε εμεις ειχαν αυξησει αισθητα τις ποσοτητες!! –και ολα ηταν ετοιμα για ενα ακομα δειπνο στο μπαλκονι του Cookies Salad με θεα την παραλια. Κατω , στη λευκη αμμο εχουν βγει τραπεζακια και ψησταριες , οι φοινικες εχουν φωταγωγηθει σαν ετεροχρονισμενα Χριστουγεννα και οι παρεες βολταρουν για να επιλεξουν που θα καθισουν αποψε για φαγητο. Αν θελετε bar-hopping και μουσικες στη διαπασων , ηρθατε σε λαθος παραλια. Διαθετουμε μονο ξαπλα σε μαξιλαρες , ρηλαξ , κουβεντουλα , γαστριμαρικες κραιπαλες και βολτα στο φεγγαροφωτο.
Ελαχιστες φορες απαρνηθηκαμε το Cookies Salad restaurant με το καταπληκτικο φαγητο και την υπεροχη θέα του..
Και μπορει το σκηνικο μας να ειναι παντα το ιδιο , αλλα ο ηλιος ενω βασιλευε φροντιζε να μη βαρεθουμε ζωγραφιζοντας καθε μερα κι ενα διαφορετικο πινακα στον οριζοντα..
Attachments
Last edited:
