go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Mae haad - koh Ma
Ωρα για εξερευνηση κοντινων παραλιων..
Βγαινοντας απο το χωματοδρομο που ενωνει το Cookies με τον κεντρικο δρομο στριβουμε αριστερα ακολουθωντας πορεια προς βορρα. Τις παραλιες Salad και Mae Haad χωριζουν μολις 5 λεπτα οδηγησης και το καταφυτο ακρωτηρι Chua.
Προσπερασαμε την πρωτη διασταυρωση και πηγαιναμε προς τη δευτερη που σε βγαζει κατευθειαν στην αμμουδερη λωριδα του koh Ma. Ο δρομος περναει πολυ κοντα απο το σημειο που κατεβαινεις για τον καταρρακτη Wangsai , ενα στενο χωματοδρομο που βγαινει καθετα στον κεντρικο δρομο. Καποιοι που μενουν στη Mae ερχονται με τα ποδια απο το μονοπατι που ανεβαινει απο την παραλια προς τον καταρρακτη , οπως ενα ζευγαρι που εκεινη τη μερα ειχε χαθει και μας σταματησε για βοηθεια. Το καψαλισμενο απο τον ηλιο ζευγαρι με υφος Τομ Χανκς ναυαγου λιγο πριν σωθει , εψαχνε το δρομο και καποια πινακιδα για τον καταρρακτη , αλλα στο Koh Phangan μολις εχουν αρχισει να ανακαλυπτονται τετοια πραγματα...Το ρολο πινακιδας παιζει ενα κουτσουρο με σκαλισμενο το ονομα Wangsai μεσα στους θαμνους οπου αν καποιος κοψει τα κλαδια θα καταφερεις να το δεις , ενω ο δρομος ειναι ενα κακοτραχαλο μονοπατι – επιεικης χαρακτηρισμος.. Το καλυτερο ειναι οτι την προηγουμενη μερα που κατεβηκαμε εμεις , ειδαμε αντι για καταρρακτη , ενα ρυακι που τσουλαγε με το ζορι. Το σκηνικο ηταν σιγουρα εντυπωσιακο , με μια σειρα απο πισινουλες (πισινουλες θα γινονται φανταζομαι μετα απο δυνατη βροχη) ,αναμεσα σε ασβεστολιθους κυκλωμενους απο πλουσια βλαστηση. Προτειναμε στο ζευγος να ανεβει στην καροτσα του τζιπ και να τους παμε πισω στην παραλια για μπιριτσα και βουτια και καταρρακτες υπηρχαν και αλλοι στο νησι , αλλα επεμεναν να συνεχισουν την καταβαση για να δουν το συγκεκριμενο ανυπαρκτο καταρρακτη.
Φτασαμε στην παραλια και αυτο που ειχε τραβηξει την προσοχη μου στο χαρτη , το νησακι koh Ma που φαινοταν να ενωνεται με μια λωριδα αμμου με το κυριως νησι , ηταν και στην πραγματικοτητα το πιο εντυπωσιακο σημειο της παραλιας. Η 800 μετρων παραλια ειναι απλη και δε διαθετει την κλασσικη εξωτικη ομορφια των αλλων παραλιων του νησιου. Τουλαχιστον κατα τη δικη μου αποψη υστερουσε των αλλων , και εννοω οτι δεν εχει πολλα φοινικοδεντρα και τη γνωστη πουδρενια αμμο.
Η αμμουδερη λωριδα χωριζει την παραλια σε δυο κομματια , με το δεξι να ειναι ενα κομματι παραλιας κλειστο σαν κολπισκος , με κιτρινωπη αμμο και πετρωδη μπαλωματα σε μια μερια , με ενα ξενοδοχειο , το Royal Orchid και μερικα μπανγκαλοουζ.
Εδω την παρασταση κλεβει ενα μικρο μπαρακι και μερικες longtails αραγμενες , αφου η θαλασσα ειναι ρηχη και το νερο θολο και γενικα δεν ειναι ιδιαιτερα ελκυστικο. Μαλλον λειτουργει περισσοτερο σαν παρκινγκ για τις βαρκες αφου δειχνει να ειναι το κομματι που επηρεαζεται περισσοτερο απο την παλιρροια.
Ισως γι’αυτο οι περισσοτεροι προτιμουν το αλλο κομματι της παραλιας , αριστερα του sand bar. Η παραλια φαρδαινει , η αμμος ειναι πιο μαλακη και συχνα τα απογευματα σαν το σημερινο η ντοπια νεολαια ανακατευεται με τους τουριστες σε ενα παιγνιδι beach volley. Περισσοτερα σε σχεση με τη βορεια παραλια μπανγκαλοουζ , σε απλο ταυλανδεζικο στυλ κρυβονται στα δεντρα και ξυλινα κιοσκια φυτεμενα στην αμμο προσκαλουν σε Ται μασαζ.
Για πολλους η Mae ειναι ενα απο τα ωραιοτερα σημεια του νησιου για διαμονη αλλα και για να περασουν τη μερα τους. Ειναι λιγοτερο ανεπτυγμενη τουριστικα και ιδανικη για οσους τους ενδιαφερει περισσοτερο το υποβρυχιο τοπιο παρα το εξω σκηνικο. Στα δικα μου ματια , ακομα και η ησυχη Σαλαντ εμοιαζε - εκτος απο πολυυυ πιο ωραια - , πιο χλιδατη και ζωντανη αν και η Mae ειναι το πιο δημοφιλες σημειο για σνορκελ και καταδυσεις. Ετσι εξηγουνται τα γραφεια που οργανωναν καταδυσεις αλλα και τα μαγαζακια στο δρομο που νοικιαζαν απο μασκες και βατραχοπεδιλα μεχρι κανό.
Ουσιαστικα δεν υπαρχει χωριο εδω , μονο καποια μινι-μαρκετ , μαγαζακια που πουλανε βασικα ειδη και οτι σχετιζεται με τη θαλασσα και μαγαζια-καλυβες με αλουμινενιες οροφες για κρυα αναψυκτικα και ντοπια σνακ. Στο δρομακι πισω απο την παραλια ειναι μαζεμενα μαγαζια και μικρα μπαρακια που κυριως μαζευονται ντοπιοι αφου περα απο καποιους day trippers , η κινηση απο τουριστες που ερχονται για διαμονη δεν ειναι μεγαλη...Η μεγαλη κινηση υπαρχει ολη μερα μεταξυ της παραλιας και του νησιου koh Ma , σε αυτα τα 100 μετρα που ποτε ειναι ενας αμμωδης δρομος και περνας περπατωντας , ποτε βυθιζεται απο την παλίρροια και απο το απογευμα και μετα επιστρεφεις κολυμπωντας σχεδον.
Το αρχικο σχεδιο ηταν να απλωσω μια πετσετα και να την αραξω περιμενοντας το ηλιοβασιλεμα πανω στο sand bar , οσο ειχε απομεινει εξω απο το νερο που ανεβαινε συνεχως , με θεα το νησακι στο οποιο ηδη περνουσαν καποιοι κρατωντας πανω απο τα κεφαλια τους σακιδια , καμερες , σακουλες με σνακ και μπιρες για βραδινο πικ-νικ στο κο Μα. Πανω στο κομματι αμμου που κρατιοταν με το ζορι πανω απο το νερο περιμενοντας την αυριανη μερα που θα ενωνοταν παλι με το απεναντι κομματι γης , γινοταν χαμος.. Αρκετα απο τα μπουκαλια μπιρας κειτονταν αδεια , μισοθαμμενα στην αμμο , θρυψαλα απο μπαζα ανακατευονταν με την αμμο και αρκετα σπασμενα κομματια μπουκαλιων εκαναν ακομα και επικινδυνο το να περπατησεις ξυπολητος. Στη φωτογραφια δε φαινεται , αλλα η αληθεια ειναι αυτη..οποτε τα σχεδια αλλαξαν και στριβειν δια του μπητς μπαρ και παλι...
Η παραλια μεχρι προσφατα απευθυνοταν αποκλειστικα σε backpackers και μπορει ακομα να βρισκεις δωματιο με ανεμιστηρα με 400 baht , ισως και λιγοτερα , ειδικα αν ψαξεις λιγο πιο πισω απο την παραλια και τα ξενοδοχεια της πρωτης σειρας , αλλα αλλαζει με γρηγορους ρυθμους , οπως και ολα στο νησι.
Απ’οτι εμαθα συζητωντας με το μπαρμαν του Royal Orchid που καθισαμε για φαγητο , δεν εχει πολλους μηνες που ο νεος δρομος εφτασε στην παραλια. Κατι η τοποθεσια της Mae στο βορειοδυτικο ακρο του νησιου , κατι ο κεντρικος δρομος που περνουσε αρκετα εξω απο τη Mae , και η προσβαση δεν ηταν ευκολη μεχρι πριν λιγο καιρο , που καλυψαν το χωματοδρομο με τσιμεντο.
Μαζι με το δρομο ηρθαν νεα ριζορτ που ακομα κατασκευαζονται – εξ ου και τα μπαζα – συν καποιους ανεγκεφαλους που πετανε μπουκαλια. Και ολα μαζι θαβονται στην παραλια με τις δυνατες βροχες και ξεθαβονται με τον αερα και πηγαινοερχονται με την παλιρροια..
Ευχομαι ολα αυτα που περιγραφω να εχουν αλλαξει σημερα..
Μεσα στο νερο τα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα..Δικαιως το κο Μα κατεχει τον τιτλο του καλυτερου σημειου για σνορκελ. Η Mae εχει κατα μηκος της εναν υφαλο που καπου στη μεση εχει ενα ‘καθαρο ‘ κομματι , τοσο φαρδυ οσο να χωραει να περασει μια longtail , οι δυτες και οι σνορκελερς για να βγουν στα ανοιχτα πιο βαθια νερα ανενοχλητοι. Αυτο ειναι και ενα θετικο της παραλιας , οτι μπορεις να πας για σνορκελ κατευθειαν απο την παραλια χωρις να χρειαστει να κλεισεις boat trip. Τα δε πρωινα πας περπατωντας οπως στη Σαλαντ. Ο υφαλος ειναι κοντα στην ακτη , το απογευμα κολυμπας απο το ‘καθαρο’ σημειο της μεγαλης παραλιας κατευθειαν πανω του , ο κοραλλιογενης βυθος ειναι πλουσιος και η ποικιλοχρωμια των ψαριων εντυπωσιαζει , αλλα και παλι η ορατοτητα δεν ηταν η αναμενομενη. Σε αυτο φταιει η εποχη που διαλεξα να ερθω – ας οψεται το σχολειο του τζουνιορ. Δεκεμβριο-Μαρτιο ειναι η ιδανικη και για κολυμπι απο θεμα παλιρροιας , αλλα και για διαυγεια νερου στον υφαλο. Κοντα στο νησακι Μα ,το νερο ειναι πιο βαθυ και υπηρχαν αμμουδερα μπαλωματα με πρασινα κοραλλια και σημεια που εβλεπες καθαρα την απιθανη ζωντανη ψαροσουπα , αλλα οταν κοιτουσες ακομα και σε μικρη αποσταση το τοπιο ηταν θολο...που σημαινει οτι αν κατι σε ετρωγε , μαλλον δε θα μαθαινες ποτε τι ηταν..
Προς το απογευμα δυτες και σνορκελερς επιστρεφουν γεματοι εικονες και μοιραζονται τις υποβρυχιες εμπειριες τους παρεα με μια κρυα μπιρα στα λιγοστα μαγαζακια της παραλιας με φοντο τα εντυπωσιακα ηλιοβασιλεματα της Mae haad.
Ωρα για εξερευνηση κοντινων παραλιων..
Βγαινοντας απο το χωματοδρομο που ενωνει το Cookies με τον κεντρικο δρομο στριβουμε αριστερα ακολουθωντας πορεια προς βορρα. Τις παραλιες Salad και Mae Haad χωριζουν μολις 5 λεπτα οδηγησης και το καταφυτο ακρωτηρι Chua.
Προσπερασαμε την πρωτη διασταυρωση και πηγαιναμε προς τη δευτερη που σε βγαζει κατευθειαν στην αμμουδερη λωριδα του koh Ma. Ο δρομος περναει πολυ κοντα απο το σημειο που κατεβαινεις για τον καταρρακτη Wangsai , ενα στενο χωματοδρομο που βγαινει καθετα στον κεντρικο δρομο. Καποιοι που μενουν στη Mae ερχονται με τα ποδια απο το μονοπατι που ανεβαινει απο την παραλια προς τον καταρρακτη , οπως ενα ζευγαρι που εκεινη τη μερα ειχε χαθει και μας σταματησε για βοηθεια. Το καψαλισμενο απο τον ηλιο ζευγαρι με υφος Τομ Χανκς ναυαγου λιγο πριν σωθει , εψαχνε το δρομο και καποια πινακιδα για τον καταρρακτη , αλλα στο Koh Phangan μολις εχουν αρχισει να ανακαλυπτονται τετοια πραγματα...Το ρολο πινακιδας παιζει ενα κουτσουρο με σκαλισμενο το ονομα Wangsai μεσα στους θαμνους οπου αν καποιος κοψει τα κλαδια θα καταφερεις να το δεις , ενω ο δρομος ειναι ενα κακοτραχαλο μονοπατι – επιεικης χαρακτηρισμος.. Το καλυτερο ειναι οτι την προηγουμενη μερα που κατεβηκαμε εμεις , ειδαμε αντι για καταρρακτη , ενα ρυακι που τσουλαγε με το ζορι. Το σκηνικο ηταν σιγουρα εντυπωσιακο , με μια σειρα απο πισινουλες (πισινουλες θα γινονται φανταζομαι μετα απο δυνατη βροχη) ,αναμεσα σε ασβεστολιθους κυκλωμενους απο πλουσια βλαστηση. Προτειναμε στο ζευγος να ανεβει στην καροτσα του τζιπ και να τους παμε πισω στην παραλια για μπιριτσα και βουτια και καταρρακτες υπηρχαν και αλλοι στο νησι , αλλα επεμεναν να συνεχισουν την καταβαση για να δουν το συγκεκριμενο ανυπαρκτο καταρρακτη.
Φτασαμε στην παραλια και αυτο που ειχε τραβηξει την προσοχη μου στο χαρτη , το νησακι koh Ma που φαινοταν να ενωνεται με μια λωριδα αμμου με το κυριως νησι , ηταν και στην πραγματικοτητα το πιο εντυπωσιακο σημειο της παραλιας. Η 800 μετρων παραλια ειναι απλη και δε διαθετει την κλασσικη εξωτικη ομορφια των αλλων παραλιων του νησιου. Τουλαχιστον κατα τη δικη μου αποψη υστερουσε των αλλων , και εννοω οτι δεν εχει πολλα φοινικοδεντρα και τη γνωστη πουδρενια αμμο.
Η αμμουδερη λωριδα χωριζει την παραλια σε δυο κομματια , με το δεξι να ειναι ενα κομματι παραλιας κλειστο σαν κολπισκος , με κιτρινωπη αμμο και πετρωδη μπαλωματα σε μια μερια , με ενα ξενοδοχειο , το Royal Orchid και μερικα μπανγκαλοουζ.
Εδω την παρασταση κλεβει ενα μικρο μπαρακι και μερικες longtails αραγμενες , αφου η θαλασσα ειναι ρηχη και το νερο θολο και γενικα δεν ειναι ιδιαιτερα ελκυστικο. Μαλλον λειτουργει περισσοτερο σαν παρκινγκ για τις βαρκες αφου δειχνει να ειναι το κομματι που επηρεαζεται περισσοτερο απο την παλιρροια.
Ισως γι’αυτο οι περισσοτεροι προτιμουν το αλλο κομματι της παραλιας , αριστερα του sand bar. Η παραλια φαρδαινει , η αμμος ειναι πιο μαλακη και συχνα τα απογευματα σαν το σημερινο η ντοπια νεολαια ανακατευεται με τους τουριστες σε ενα παιγνιδι beach volley. Περισσοτερα σε σχεση με τη βορεια παραλια μπανγκαλοουζ , σε απλο ταυλανδεζικο στυλ κρυβονται στα δεντρα και ξυλινα κιοσκια φυτεμενα στην αμμο προσκαλουν σε Ται μασαζ.
Για πολλους η Mae ειναι ενα απο τα ωραιοτερα σημεια του νησιου για διαμονη αλλα και για να περασουν τη μερα τους. Ειναι λιγοτερο ανεπτυγμενη τουριστικα και ιδανικη για οσους τους ενδιαφερει περισσοτερο το υποβρυχιο τοπιο παρα το εξω σκηνικο. Στα δικα μου ματια , ακομα και η ησυχη Σαλαντ εμοιαζε - εκτος απο πολυυυ πιο ωραια - , πιο χλιδατη και ζωντανη αν και η Mae ειναι το πιο δημοφιλες σημειο για σνορκελ και καταδυσεις. Ετσι εξηγουνται τα γραφεια που οργανωναν καταδυσεις αλλα και τα μαγαζακια στο δρομο που νοικιαζαν απο μασκες και βατραχοπεδιλα μεχρι κανό.
Ουσιαστικα δεν υπαρχει χωριο εδω , μονο καποια μινι-μαρκετ , μαγαζακια που πουλανε βασικα ειδη και οτι σχετιζεται με τη θαλασσα και μαγαζια-καλυβες με αλουμινενιες οροφες για κρυα αναψυκτικα και ντοπια σνακ. Στο δρομακι πισω απο την παραλια ειναι μαζεμενα μαγαζια και μικρα μπαρακια που κυριως μαζευονται ντοπιοι αφου περα απο καποιους day trippers , η κινηση απο τουριστες που ερχονται για διαμονη δεν ειναι μεγαλη...Η μεγαλη κινηση υπαρχει ολη μερα μεταξυ της παραλιας και του νησιου koh Ma , σε αυτα τα 100 μετρα που ποτε ειναι ενας αμμωδης δρομος και περνας περπατωντας , ποτε βυθιζεται απο την παλίρροια και απο το απογευμα και μετα επιστρεφεις κολυμπωντας σχεδον.
Το αρχικο σχεδιο ηταν να απλωσω μια πετσετα και να την αραξω περιμενοντας το ηλιοβασιλεμα πανω στο sand bar , οσο ειχε απομεινει εξω απο το νερο που ανεβαινε συνεχως , με θεα το νησακι στο οποιο ηδη περνουσαν καποιοι κρατωντας πανω απο τα κεφαλια τους σακιδια , καμερες , σακουλες με σνακ και μπιρες για βραδινο πικ-νικ στο κο Μα. Πανω στο κομματι αμμου που κρατιοταν με το ζορι πανω απο το νερο περιμενοντας την αυριανη μερα που θα ενωνοταν παλι με το απεναντι κομματι γης , γινοταν χαμος.. Αρκετα απο τα μπουκαλια μπιρας κειτονταν αδεια , μισοθαμμενα στην αμμο , θρυψαλα απο μπαζα ανακατευονταν με την αμμο και αρκετα σπασμενα κομματια μπουκαλιων εκαναν ακομα και επικινδυνο το να περπατησεις ξυπολητος. Στη φωτογραφια δε φαινεται , αλλα η αληθεια ειναι αυτη..οποτε τα σχεδια αλλαξαν και στριβειν δια του μπητς μπαρ και παλι...
Η παραλια μεχρι προσφατα απευθυνοταν αποκλειστικα σε backpackers και μπορει ακομα να βρισκεις δωματιο με ανεμιστηρα με 400 baht , ισως και λιγοτερα , ειδικα αν ψαξεις λιγο πιο πισω απο την παραλια και τα ξενοδοχεια της πρωτης σειρας , αλλα αλλαζει με γρηγορους ρυθμους , οπως και ολα στο νησι.
Απ’οτι εμαθα συζητωντας με το μπαρμαν του Royal Orchid που καθισαμε για φαγητο , δεν εχει πολλους μηνες που ο νεος δρομος εφτασε στην παραλια. Κατι η τοποθεσια της Mae στο βορειοδυτικο ακρο του νησιου , κατι ο κεντρικος δρομος που περνουσε αρκετα εξω απο τη Mae , και η προσβαση δεν ηταν ευκολη μεχρι πριν λιγο καιρο , που καλυψαν το χωματοδρομο με τσιμεντο.
Μαζι με το δρομο ηρθαν νεα ριζορτ που ακομα κατασκευαζονται – εξ ου και τα μπαζα – συν καποιους ανεγκεφαλους που πετανε μπουκαλια. Και ολα μαζι θαβονται στην παραλια με τις δυνατες βροχες και ξεθαβονται με τον αερα και πηγαινοερχονται με την παλιρροια..
Ευχομαι ολα αυτα που περιγραφω να εχουν αλλαξει σημερα..
Μεσα στο νερο τα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα..Δικαιως το κο Μα κατεχει τον τιτλο του καλυτερου σημειου για σνορκελ. Η Mae εχει κατα μηκος της εναν υφαλο που καπου στη μεση εχει ενα ‘καθαρο ‘ κομματι , τοσο φαρδυ οσο να χωραει να περασει μια longtail , οι δυτες και οι σνορκελερς για να βγουν στα ανοιχτα πιο βαθια νερα ανενοχλητοι. Αυτο ειναι και ενα θετικο της παραλιας , οτι μπορεις να πας για σνορκελ κατευθειαν απο την παραλια χωρις να χρειαστει να κλεισεις boat trip. Τα δε πρωινα πας περπατωντας οπως στη Σαλαντ. Ο υφαλος ειναι κοντα στην ακτη , το απογευμα κολυμπας απο το ‘καθαρο’ σημειο της μεγαλης παραλιας κατευθειαν πανω του , ο κοραλλιογενης βυθος ειναι πλουσιος και η ποικιλοχρωμια των ψαριων εντυπωσιαζει , αλλα και παλι η ορατοτητα δεν ηταν η αναμενομενη. Σε αυτο φταιει η εποχη που διαλεξα να ερθω – ας οψεται το σχολειο του τζουνιορ. Δεκεμβριο-Μαρτιο ειναι η ιδανικη και για κολυμπι απο θεμα παλιρροιας , αλλα και για διαυγεια νερου στον υφαλο. Κοντα στο νησακι Μα ,το νερο ειναι πιο βαθυ και υπηρχαν αμμουδερα μπαλωματα με πρασινα κοραλλια και σημεια που εβλεπες καθαρα την απιθανη ζωντανη ψαροσουπα , αλλα οταν κοιτουσες ακομα και σε μικρη αποσταση το τοπιο ηταν θολο...που σημαινει οτι αν κατι σε ετρωγε , μαλλον δε θα μαθαινες ποτε τι ηταν..
Προς το απογευμα δυτες και σνορκελερς επιστρεφουν γεματοι εικονες και μοιραζονται τις υποβρυχιες εμπειριες τους παρεα με μια κρυα μπιρα στα λιγοστα μαγαζακια της παραλιας με φοντο τα εντυπωσιακα ηλιοβασιλεματα της Mae haad.
Attachments
Last edited:
