go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.968
- Likes
- 9.383
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Οι καλαμαρόβαρκες που λικνίζονται στο λιμάνι, τα ψάρια που λιάζονται ανοιγμένα στα δύο σε καλαμωτές κατά μήκος της παραλίας και η ψαρίλα που πλανάται στον αέρα όλο και πιο δυνατή καθώς πλησιάζουμε τη θάλασσα, μας καλωσορίζουν στο Chaloklum.
Το χωριό είναι μια δραστήρια κοινότητα ψαράδων, με ένα βουδιστικό ναό στο κέντρο ακριβώς και τη ζωή να κινείται μεταξύ του σχολείου και της τσιμεντένιας αποβάθρας, η οποία χωρίζει στα δύο τον κόλπο του Chaloklum με την 2,5 χιλιομέτρων παραλία του.
Δεν είναι ιδιαίτερα τουριστικό μέρος, μάλλον από τα λιγότερο ανεπτυγμένα του νησιού. Έχει βέβαια τα μαγαζάκια του, Thai style στην πλειοψηφία τους, μικρά εστιατόρια που φιάχνουν ψαρομεζέδες, καφε-μπαρ και κάποια γραφεία που οργανώνουν καταδύσεις. Ήδη εκτός από τα πολύ οικονομικά μπανγκαλόουζ άρχισαν να ξεφυτρώνουν πιο αναβαθμισμένα δωμάτια μέχρι χλιδάτα ριζόρτ ακριβώς πάνω στο κύμα τέρμα δεξιά ή αριστερά της παραλίας και σε απόσταση από την προβλήτα.
Η ψαρίλα πάντως παραμένει, και όσο πιο κοντά στο κέντρο του κόλπου βρίσκεσαι τόσο πιο έντονη γίνεται. Η θάλασσα είναι θολή και όχι κατάλληλη για μπάνιο, αλλά έτσι κι αλλιώς εδώ κυριαρχούν τα ψαράδικα σκάφη και κάθε τόσο στήνεται και μικρή ψαραγορά.
Το ένα κομμάτι της παραλίας που βρίσκεται στα αριστερά της προβλήτας λέγεται Μαλιμπού, προφανώς από τα ομώνυμα μπανγκαλόουζ που βρίσκονται στην παραλία δίπλα στο ποτάμι που περνάει από το χωριό και εκβάλει στην παραλία. Περνώντας πάνω από την τσιμεντένια γέφυρα του ποταμού βγαίνεις στο εστιατόριο μπαράκι του Μαλιμπού με τη χορταρένια οροφή και την όμορφη θέα στον υπόλοιπο κολπίσκο του Chaloklum.
Το σημείο αυτό του νησιού είναι ιδανικό για kite surf και wakeboard λόγω του αέρα που πιάνει ιδίως την εποχή των μουσώνων. Η άμμος είναι εκρού, τα νερά πολύ ρηχά και έχει αρκετά δέντρα για σκιά, πικνικ και απομόνωση. Η θάλασσα γενικά δεν ήταν πολύ ελκυστική- για τα γούστα μου τουλάχιστον.
Το κομμάτι στα δεξιά της προβλήτας έχει πιο πολλά ξενοδοχεία στη σειρά κρυμμένα στα φοινικόδεντρα. Η παραλία διακόπτεται από ένα λοφίσκο πάνω στον οποίο βρίσκεται το Coral bay και αμέσως μετά υπάρχει ένα παραλιάκι, το Haad Khom. Η παραλία και η θάλασσα είναι κάπως καλύτερες εδώ, προφανώς γι’αυτό και είναι μαζεμένα περισσότερα καταλύματα. Με το αυτοκίνητο φτάσαμε μέχρι το Coconut beach, το τελευταίο ξενοδοχειο της Khom και εδώ ο δρόμος τελειώνει. Όποιος θέλει συνεχίζει με τα πόδια και μετά από μιάμιση ώρα πεζοπορίας, φτάνει στη Bottle beach.
Θα έλεγα οτι το πιό δυνατό σημείο του Chaloklum δεν είναι η παραλία του, παρόλο που η Khom με την κάπως πιο λευκή αμμουδιά της το παλεύει, αλλά αυτό που κερδίζει είναι το βουνό που το περιβάλλει και που προσφέρει πολύ καλά μονοπάτια για πεζοπορία. Κάποια προς το εσωτερικό του νησιού και μέχρι τους καταρράχτες Paradise και το μονοπάτι μέχρι τη διπλανή Bottle beach.
Στην τσιμεντένια αποβάθρα του Chaloklum εκτός από ψαρόβαρκες, τώρα πια αράζουν και longtails που περιμένουν επιβάτες για τις διπλανές παραλίες. Πάνε μέχρι και τις Thong nai pan, πιθανόν και στη Χατριν- αν και δεν το ρώτησα.
Για την Bottle beach ήθελαν 1000 baht το πήγαινε-έλα ανεξαρτήτως ατόμων.γι’αυτό και κάποιοι τουρίστες πάνε το πρωί και περιμένουν στα καφε μπαρ του χωριού να φανεί ο επόμενος επιβάτης. Δεν προλάβαμε να παρκάρουμε και ένα ζευγάρι αμερικανών μας πρότεινε να μοιραστούμε το κόστος για την Bottle. Ταξίδευαν αρκετούς μήνες στην Ταυλάνδη και αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να εξοικονομείς χρήματα, μας είπαν. Φύγαμε λοιπόν για την Haad Khuat όπως λένε οι ντόπιοι την Bottle beach.
Το όνομα ΄μπουκάλι΄ δόθηκε λόγω του σχήματος που έχει ο όρμος όταν τον βλέπεις από ψηλά..
Μετά από ένα εικοσάλεπτο στη longtail και αφού πλεύσαμε περιμετρικά ενός πυκνόφυτου κομματιού του νησιού, φάνηκε ο λαιμός του μπουκαλιού. Στα 500 περίπου μέτρα αμμουδιάς υπήρχαν ελάχιστοι άνθρωποι.
Κάποιος διάβαζε στην αιώρα του και ένα ζευγάρι χαλάρωνε σε μια μπαμπουδένια κατασκευή πάνω στην άμμο.
Κούνιες σκόρπιες στα δέντρα λικνίζονταν από τον ελαφρύ αέρα και αιώρες σε κόκκινα και τυρκουάζ χρώματα περίμεναν τους κουρασμένους ταξιδιώτες.
Λιγοστά μπανγκαλόουζ κρυμένα στα δέντρα και 2-3 εστιατόρια και αυτό είναι όλο το σκηνικό.
Χωρισμένη από το υπόλοιπο νησί με πυκνή ζούγκλα, κακοτράχαλα μονοπάτια και κάποιες δεκαετίες, κάνουν την Bottle beach το σημείο του Phangan που η λέξη απόλυτη απομόνωση παίρνει σάρκα και οστά.
Απολαύσαμε το μπανάκι μας και στην επιστροφή το ζευγάρι από τις ΗΠΑ ήταν εκστασιασμένο με την υπέροχη παραλία.
Εγώ επέστρεψα περιχαρής στην Salad beach για το απογευματινό μου μπανάκι τώρα που θα είχε ανέβει η θάλασσα. Ναι πάντα στα ρηχά. Ναι στο καθαρό κομμάτι, με δεκάδες θαλάσσια αγγούρια σε απόσταση ασφαλείας.
Ενώ κολυμπούσα σκεφτόμουν οτι δεν είχα βρει ακόμα την παραλία που θα χτυπούσε στα ίσα τη ‘σαλάτα’ μου..
Το χωριό είναι μια δραστήρια κοινότητα ψαράδων, με ένα βουδιστικό ναό στο κέντρο ακριβώς και τη ζωή να κινείται μεταξύ του σχολείου και της τσιμεντένιας αποβάθρας, η οποία χωρίζει στα δύο τον κόλπο του Chaloklum με την 2,5 χιλιομέτρων παραλία του.
Δεν είναι ιδιαίτερα τουριστικό μέρος, μάλλον από τα λιγότερο ανεπτυγμένα του νησιού. Έχει βέβαια τα μαγαζάκια του, Thai style στην πλειοψηφία τους, μικρά εστιατόρια που φιάχνουν ψαρομεζέδες, καφε-μπαρ και κάποια γραφεία που οργανώνουν καταδύσεις. Ήδη εκτός από τα πολύ οικονομικά μπανγκαλόουζ άρχισαν να ξεφυτρώνουν πιο αναβαθμισμένα δωμάτια μέχρι χλιδάτα ριζόρτ ακριβώς πάνω στο κύμα τέρμα δεξιά ή αριστερά της παραλίας και σε απόσταση από την προβλήτα.
Η ψαρίλα πάντως παραμένει, και όσο πιο κοντά στο κέντρο του κόλπου βρίσκεσαι τόσο πιο έντονη γίνεται. Η θάλασσα είναι θολή και όχι κατάλληλη για μπάνιο, αλλά έτσι κι αλλιώς εδώ κυριαρχούν τα ψαράδικα σκάφη και κάθε τόσο στήνεται και μικρή ψαραγορά.
Το ένα κομμάτι της παραλίας που βρίσκεται στα αριστερά της προβλήτας λέγεται Μαλιμπού, προφανώς από τα ομώνυμα μπανγκαλόουζ που βρίσκονται στην παραλία δίπλα στο ποτάμι που περνάει από το χωριό και εκβάλει στην παραλία. Περνώντας πάνω από την τσιμεντένια γέφυρα του ποταμού βγαίνεις στο εστιατόριο μπαράκι του Μαλιμπού με τη χορταρένια οροφή και την όμορφη θέα στον υπόλοιπο κολπίσκο του Chaloklum.
Το σημείο αυτό του νησιού είναι ιδανικό για kite surf και wakeboard λόγω του αέρα που πιάνει ιδίως την εποχή των μουσώνων. Η άμμος είναι εκρού, τα νερά πολύ ρηχά και έχει αρκετά δέντρα για σκιά, πικνικ και απομόνωση. Η θάλασσα γενικά δεν ήταν πολύ ελκυστική- για τα γούστα μου τουλάχιστον.
Το κομμάτι στα δεξιά της προβλήτας έχει πιο πολλά ξενοδοχεία στη σειρά κρυμμένα στα φοινικόδεντρα. Η παραλία διακόπτεται από ένα λοφίσκο πάνω στον οποίο βρίσκεται το Coral bay και αμέσως μετά υπάρχει ένα παραλιάκι, το Haad Khom. Η παραλία και η θάλασσα είναι κάπως καλύτερες εδώ, προφανώς γι’αυτό και είναι μαζεμένα περισσότερα καταλύματα. Με το αυτοκίνητο φτάσαμε μέχρι το Coconut beach, το τελευταίο ξενοδοχειο της Khom και εδώ ο δρόμος τελειώνει. Όποιος θέλει συνεχίζει με τα πόδια και μετά από μιάμιση ώρα πεζοπορίας, φτάνει στη Bottle beach.
Θα έλεγα οτι το πιό δυνατό σημείο του Chaloklum δεν είναι η παραλία του, παρόλο που η Khom με την κάπως πιο λευκή αμμουδιά της το παλεύει, αλλά αυτό που κερδίζει είναι το βουνό που το περιβάλλει και που προσφέρει πολύ καλά μονοπάτια για πεζοπορία. Κάποια προς το εσωτερικό του νησιού και μέχρι τους καταρράχτες Paradise και το μονοπάτι μέχρι τη διπλανή Bottle beach.
Στην τσιμεντένια αποβάθρα του Chaloklum εκτός από ψαρόβαρκες, τώρα πια αράζουν και longtails που περιμένουν επιβάτες για τις διπλανές παραλίες. Πάνε μέχρι και τις Thong nai pan, πιθανόν και στη Χατριν- αν και δεν το ρώτησα.
Για την Bottle beach ήθελαν 1000 baht το πήγαινε-έλα ανεξαρτήτως ατόμων.γι’αυτό και κάποιοι τουρίστες πάνε το πρωί και περιμένουν στα καφε μπαρ του χωριού να φανεί ο επόμενος επιβάτης. Δεν προλάβαμε να παρκάρουμε και ένα ζευγάρι αμερικανών μας πρότεινε να μοιραστούμε το κόστος για την Bottle. Ταξίδευαν αρκετούς μήνες στην Ταυλάνδη και αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να εξοικονομείς χρήματα, μας είπαν. Φύγαμε λοιπόν για την Haad Khuat όπως λένε οι ντόπιοι την Bottle beach.
Το όνομα ΄μπουκάλι΄ δόθηκε λόγω του σχήματος που έχει ο όρμος όταν τον βλέπεις από ψηλά..
Μετά από ένα εικοσάλεπτο στη longtail και αφού πλεύσαμε περιμετρικά ενός πυκνόφυτου κομματιού του νησιού, φάνηκε ο λαιμός του μπουκαλιού. Στα 500 περίπου μέτρα αμμουδιάς υπήρχαν ελάχιστοι άνθρωποι.
Κάποιος διάβαζε στην αιώρα του και ένα ζευγάρι χαλάρωνε σε μια μπαμπουδένια κατασκευή πάνω στην άμμο.
Κούνιες σκόρπιες στα δέντρα λικνίζονταν από τον ελαφρύ αέρα και αιώρες σε κόκκινα και τυρκουάζ χρώματα περίμεναν τους κουρασμένους ταξιδιώτες.
Λιγοστά μπανγκαλόουζ κρυμένα στα δέντρα και 2-3 εστιατόρια και αυτό είναι όλο το σκηνικό.
Χωρισμένη από το υπόλοιπο νησί με πυκνή ζούγκλα, κακοτράχαλα μονοπάτια και κάποιες δεκαετίες, κάνουν την Bottle beach το σημείο του Phangan που η λέξη απόλυτη απομόνωση παίρνει σάρκα και οστά.
Απολαύσαμε το μπανάκι μας και στην επιστροφή το ζευγάρι από τις ΗΠΑ ήταν εκστασιασμένο με την υπέροχη παραλία.
Εγώ επέστρεψα περιχαρής στην Salad beach για το απογευματινό μου μπανάκι τώρα που θα είχε ανέβει η θάλασσα. Ναι πάντα στα ρηχά. Ναι στο καθαρό κομμάτι, με δεκάδες θαλάσσια αγγούρια σε απόσταση ασφαλείας.
Ενώ κολυμπούσα σκεφτόμουν οτι δεν είχα βρει ακόμα την παραλία που θα χτυπούσε στα ίσα τη ‘σαλάτα’ μου..
Attachments
Last edited:
