Ανεβαίνοντας για κάστρο της Τίγρης παζάρεψα ένα ροζ μικρό αετό και έμεινα λίγο πιο πίσω με τον Tommy συζητώντας.
Έβλεπα το δρόμο και μερικές φορές σκεφτόμουν μήπως ήταν υπερβολή να πάμε βιαστικά λίγο πριν τη δύση του ηλίου.
Στην πορεία άλλαξα γνώμη .
Πιάσαμε τις φιλοσοφιές με τον Oscar κοντοσταθήκαμε στα μισά να ξαποστάσουμε και να πετάξουμε τον αετό ενός πιτσιρικά , του έμαθα να σηκώνει τον αετό και προχωρήσαμε προς την κορυφή όπου βρισκόταν το κάστρο.
Εξερευνήσαμε για λίγο ,χαζέψαμε αγελάδες λες και βλέπαμε πρώτη φορά, βγάλαμε ως συνήθως τις φωτογραφίες μας και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε πάλι μιας και είχε αρχίσει να νυχτώνει και ήταν ώρα φαγητού.
Μόνο την δύση του ηλίου δεν παρατηρήσαμε τελικά ,στο κάστρο νιώθαμε ελεύθεροι και ήρεμοι.
Κατεβαίνοντας χάρισα τον αετό μου σε ένα πιτσιρικά με μισή καρδιά αλλά και χαρά ξέροντας ότι είναι το σωστό.
Φτάνοντας στο τέλος του δρόμου αφιέρωσα όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα παρατηρώντας τα πάντα γύρω μου και καθυστερώντας το αυτοκίνητο.
Το κάστρο μπορεί να ήταν όμορφο αλλά η πραγματική ομορφία βρισκόταν χαμηλά στις αρχές της διαδρομής..την οποία δεν είχα παρατηρήσει ανεβαίνοντας γιατί είχα κοντοσταθεί στους αετούς και διάλεγα χρώμα παρέα με τον Tommy.
Μερικά μεγάλα γουρούνια ήταν ξαπλωμένα κολλητά το ένα με το άλλο πάνω στα σκουπίδια προσπαθώντας να κοιμηθούν .Λίγο πιο κάτω στα πρώτα σπίτια οι φασαρίες στις αυλές είχαν τελειώσει και οι μανάδες ετοίμαζαν φαγητό.Μια κυρία σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε ενω εστίαζε πάνω από το τσουκάλι ανακατεύοντας .
Στο σιδεράδικο ,ο σιδεράς και κανα δυο βοηθοί δούλευαν πυρετωδώς ,μπορούσα να δω μόνο τα πόδια τους να πηγαινοέρχονται.
Το κουρείο είχε φως ,κάποιος μέσα ξυριζόταν και δυο παιδάκια τριγύρω με σκισμένα ρούχα κοιτούσαν με περιέργεια την φωτογραφική μηχανή.Είχε αρχίσει να κάνει κρύο ήταν ξυπόλυτα και άλουστα ,ενώθηκαν για να τα φωτογραφίσω και ενώ ήταν όλο χαρά που θα συμμετείχαν σε κάτι τέτοιο, η φωτογραφία ήταν θλιμμένη.Ίσως να ξεχάστηκαν για λίγο αλλά η φωτογραφική τα πρόλαβε .
Τα γουρουνάκια έτρεχαν ανάμεσα στο κόσμο και τα riksaw.
Τα φώτα μέσα στα μαγαζάκια τα έκανα υπέροχα .Ο κόσμος στη δύση του ηλίου για ένα περίεργο λόγο ζωήρευε και ύστερα ερχόταν η παύση .Όλοι κλείνονταν στα σπίτια τους και μόνο λίγοι πια περιφέρονταν στους δρόμους.Εκείνες τις μέρες έμαθα, αργότερα ,ήταν πολύ κρύες για τη Τζαιπούρ και υπήρχε κόσμος που είχε πεθάνει από το κρύο.
Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου εκείνη την ώρα ,διψούσα να κάτσω ανάμεσά τους να επεξεργαστώ τα πάντα γύρω μου.Χρώματα και ζωή σε γκρι φόντο.Άνθρωποι και καθημερινότητα δοσμένα διαφορετικά αλλά τόσο οικεία.
O Oscar με περίμενε γελώντας και απειλώντας ότι θα πει στους άλλους δυο πως καθυστερώ το αυτοκίνητο για να βγάλω φωτογραφίες.
Φτάσαμε σε ένα εστιατόριο να φάμε.
Δεν είχα καμία όρεξη για ινδικό δεν θυμόμουν που είχα διαβάσει ότι η κουζίνα τους δεν είναι καλή και μάλιστα είχα διαφωνήσει θεωρώντας το υπερβολή.
Δεν άντεχα με τίποτα το αχνιστό ρύζι με τις καυτερές παραλλαγές του κοτόπουλου.Έτσι παρήγγειλα δύο πιάτα μήπως και πετύχω καμία νόστιμή μπουκιά και τελικά έφαγα μόνο 2 πίτες.
Ο Samiir διστακτικός κάθισε στο τραπέζι λέγοντας ότι έχει ετοιμάσει φαγητό η μητέρα του και θα φωνάζει αν δεν το φάει...
Μην ανησυχείς,όλες οι μανάδες ίδιες είναι .
'Οσο έτρωγαν οι άλλοι φόρτισα το κινητό μου και άρχισα να παρατηρώ το εστιατόριο.
Σερβιτόροι το πολύ 20 ετών,ένα ζευγάρι Ινδών σε ρομαντικό τετ α τετ,μανάδες που κατέβαιναν τις σκάλες μαζί με τα ζωηρά παιδιά τους που κρατούσαν μπαλόνια.
Είχε παιδικό πάρτυ στον πάνω όροφο και κάτω έτρωγε μια παρέα χαζοτουριστών που είχε εισβάλει στη ζωή τους.
Τι έγινε με την Ισπανίδα ?
Ισπανίδα?Ποιά Ισπανίδα ?Πες τα ΟΛΑ
Είχε έρθει για τουρισμό ....
Έλα μην ντρέπεσαι πες μου ...έχω τόσους φίλους στην Ελλάδα ...τα συζητάμε αυτά μεταξύ μας (όλα κι όλα η κατινιά δεν φεύγει στην Ινδία)
Θα την ξαναδείς?(δίψαγα για ισπανο-ινδικό ρομάντζο)
Δεν ξέρω .Ίσως ξανάρθει.
Είσαι ερωτευμένος?(Χαμογελά θλιμμένα,μάλλον ήταν.)
Έλαααα θα βρεις άλλη
Οι γυναίκες εδώ συμπεριφέρονται λίγο περίεργα δεν μου πολυδίνουν σημασία ,έχω προσπαθήσει μερικές φορές αλλά είναι κλεισμένες στα σπίτια και δεν με παίρνουν τηλέφωνο ...εγώ πάλι δεν επιμένω.Δεν ξέρω τι ζητούν.
Θα πρέπει να είσαι λίγο πιο δυναμικός και σίγουρος για τον εαυτό σου.Με λόγια και κυρίως με πράξεις .
Μερικές φορές απογοητεύομαι .Προσπαθώ πολύ για κάποια πράγματα και στο τέλος αποτυγχάνω. Αποτυγχάνω...και χάνω την αυτοπεποίθησή μου.
Α μην ανησυχείς συμβαίνει σε όλους.Όταν θα νίωθεις έτσι ...να σκέφτεσαι ότι σε κάποια γωνιά του πλανήτη υπάρχει κόσμος που νιώθει ακριβως όπως εσύ.Δεν είσαι μόνος.
Τουλάχιστον τον έκανα να χαμογελάσει.Ο χαρακτήρας του θύμιζε Slummdog ...!
Εκείνο το βράδυ είχα χάσει την πιο ωραία φωτογραφία και συνάμα την πιο ωραία εικόνα.
Ανάμεσα στα μαγαζάκια της αγοράς ήταν ένας μικρός χώρος με καμιά ντουζίνα πιτσιρίκια ,θαρρώ όλα τους κορίτσια ,καθισμένα κάτω...με ανοιχτά τετράδια και βιβλία,φορώντας καθαρά και σιδερωμένα ρούχα, κοιτάζοντας τη δασκάλα τους με σηκωμένα κεφαλάκια σε φόντο μπλε και λουσμένα με άσπρο φως.
Ήταν ένα από τα χαστούκια της χώρας αυτής που έδινε ενθουσιασμό.
Ήθελα να γυρίζω πίσω να περπατήσω ,να το βρω και να το χαζεύω για ώρα...δεν είχα όμως κατάλυμμα για το βράδυ και έπρεπε να αφιερωθώ σε αυτό.Έτσι λίγο πριν σηκωθούμε από το τραπέζι άρχισα τα τηλεφωνήματα στα ξενοδοχεία.
Συννενοήθηκα με τον Oscar σε περίπτωση που δεν έβρισκα ξενοδοχείο να κοιμηθώ στο δικό τους και μπήκα στο αυτοκίνητο πηγένοντας πρώτα στο ξενοδοχείο που είχε προτείνει ο Samiir στον Αμερικάνο.
Ήταν καινούριο ,άνηκε σε έναν αδερφό του οδηγού μας και μας διαβεβαίωνε ότι ήταν πολύ καλό.Και ήταν ....!Αρνήθηκα να κατέβω από το αυτοκίνητο ,αφήσαμε τον Αμέρικάνο και φύγαμε.
Στο δρόμο σταματήσαμε στο Anuraag Villa!Εκεί δούλευε ένας άλλος αδερφός του Samiir και είχε τύχει να τηλεφωνήσω αλλά η τιμή ήταν λίγο τσιμπημένη.
Παρόλα αυτά κατέβηκα και ρώτησα .Φεύγοντας προς την έξοδο με σταμάτησε ένας κύριος γύρω στα πενήντα με ζιβάγκο και γυαλιά.
Τι έγινε?Ρώτησε το Samiir
Το ξενοδοχείο σας είναι πολύ όμορφο αλλά λίγο ακριβό για μένα ,σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον, καλό βράδυ.
Μισό λεπτό ,ελάτε μαζί μου.
Γύρισα χοροπηδώντας στους Φινλανδούς, πήρα τους σάκους από το αμάξι ,παρακάλεσα το Samiir να έρθει σε 40 λέπτα μήπως και προλάβω να κάνω ένα μπάνιο και ανέβηκα στο δωμάτιο όλο χαρά.
Ομολογώ ένιωσα λίγο άνθρωπος και παρόλο που δεν βρήκα τον τρόπο για το ζεστό νερό ..το 2λεπτο κρύο ντους δεν με πείραξε καθόλου.
Είχα βρει την όασή μου .Αφετηρία για να ζήσω ,για λίγο ,τον παλμό της πόλης.
Κατέβηκα με την ίδια χαρά τις σκάλες και έτρεξα στο αυτοκίνητο.Είχαμε ανασυγκροτηθεί και ήμαστε έτοιμοι για το αποχαιρετιστήριο ποτό.
Αφού γυρίσαμε κανά δυο μπαρ ρεστοραν ,που δεν άρεσαν στα αγόρια ,φτάσαμε στο υπόγειο μπαρ ενός ξενοδοχείου.
Θεοσκότεινο με μια παρέα Ινδών σε ένα τραπέζι και έναν υπάλληλο πίσω από το μπαρ.
Πραγματικό καταγώγιο το οποίο μάλιστα είχε και επιπλέον σκάλες που οδηγούσαν σε μια κλειστή πόρτα.
Bye Tommy nice to meet you!
Η περιέργεια τον είχε οδηγήσει να κατέβει τα σκαλιά αλλά μόλις με είδε χαμογελαστή στα σκοτάδια να τον αποχαιρετώ ,συνετίστηκε και ανέβηκε πάλι .
Ήθελα να το διακωμωδήσω δεν άντεχα .
Το μπαρ δεν τους άρεσε καθόλου ,εγώ πάλι ήμουν μες την τρελή χαρά, όπου και να πηγέναμε δεν με ένοιαζε .
Θέλοντας να μην προσβάλουν τον Samiir έψαχναν τραπεζάκι .
Πήρε το μάτι μου ένα ενυδρείο με θαμπά τζάμια και ένα τραπέζι ,κάτσαμε ,ξεκίνησαν οι παραγγελίες και το φιλικό δούλεμα στο Samiir.
Έλα πιες μια μπύρα δεν θα το πούμε πουθενά ,μόνο εμείς θα το ξέρουμε.
Εισβάλαμε με τον Tommy πίσω από το μπαρ είδαμε όλα τα μπουκάλια ένα προς ένα μιας και δεν θέλαμε μπύρα,ψάξαμε και τα ανοιχτά ντουλάπια όπου έλειπαν οι πόρτες,τα στρώσαμε όλα πάνω στον πάγκο και τα χαζεύαμε σχολιάζοντας και γελώντας.
Τελικά καταλήξαμε στη βότκα.Όχι ότι θα έπινα ουίσκι ...!
Έκανα και μια απόπειρα να βγω στο δρόμο να βρω χυμό πορτοκάλι αλλά γύρισα πίσω βιαστικά.Δεν είχα ξεθαρρέψει τόσο ώστε να γυρίζω νυχτιάτικα γύρω γύρω .
Η συζήτηση αρχικά ήταν γύρω από διάφορα θέματα.
Με αφορμή τη μητέρα του Samiir που προσεύχεται όλη μέρα και δεν τον αφήνει να ακούσει τηλεόραση ή μουσική, ο Αμερικάνος ήθελε να τον ρωτήσει πως είναι να ζεις σε μια τόσο θρησκευόμενη κοινωνία ...Συγκεκριμένα τον ρώτησε πως και δεν έχουν τρελαθεί ακόμα καθώς στην Αμερική αν κάποιος ,για παράδειγμα, έβγαινε κάθε μέρα και καλούσε το λαό από ένα μεγάφωνο να προσευχηθεί...όλοι θα τρελαίνονταν.
Του απάντησα πριν προλάβει ο Ινδός.
Όταν ένας άνθρωπος γεννιέται με αυτές τις συνθήκες μπορεί να ζήσει φυσιολογικά.Αν του έρθει ξαφνικά...ναι μπορεί να τρελαθεί.
Πάρε παράδειγμα το φαγητό .Δεν μου αρέσει το ινδικό καθόλου...θα υποστήριζα το ίδιο αν είχα γεννηθεί στην Ινδία?
Συμφώνησε και δεν ξανασχολίασε τον θρησκευτικό παραλογισμό σε ένα νέο άνθρωπο που δεν συμμετείχε και απλά τον παρατηρούσε καθώς ήταν αναγκασμένος μέσα από το ίδιο του το σπίτι αλλά και την ίδια την κοινωνία, στην οποία ζούσε.
Η συζήτηση συνεχίστηκε γύρω από την ινδική οδήγηση.
Ο Samiir ήταν πολύ καλός όδηγός ,άριστος θα έλεγα .
Αφού πήρε τα εύσημα αρχίσαμε τα σχόλια για τους υπόλοιπους οδηγούς.
Του εξήγησα ότι η Ελλάδα έχει ίσως τους χειρότερους οδηγούς στην Ευρώπη ..αλλά μπροστά στους Ινδούς οι 'Ελληνες είναι Γερμανοί!
Έπειτα πήρε το λόγο ο Oscar συμφώνησε μαζί μου και τον προσκάλεσε στην Φινλανδία να δει οδήγηση ....!
Αλήθεια έχετε πολλά θανατηφόρα δυστυχήματα ή καταφέρνετε πάντα την τελευταία στιγμή να ξεφύγετε?
Έχουμε και μάλιστα σκοτώνεται αρκετός κόσμος...θα θελα πολύ να ταξιδέψω στην Ευρώπη να δω όλα αυτά που μου λέτε ...έχω ακούσει διάφορα αλλά δυστυχώς για μένα δεν είναι εύκολο.
Δεν ξέρω να διαβάζω και φοβάμαι μήπως χαθώ....
Θυμάμαι ότι εκείνη την ώρα κοίταζα τους υπόλοιπους και είδα τα χαμόγελα να παγώνουν.Τα χείλη όλων έμειναν σφραγισμένα .
Προσπάθησα σπάσω τη σιωπή και να μας βγάλω από τη δύσκολη θέση,εμάς και κυρίως το Samiir.
Είναι σημαντικό που κατάφερες να φτάσεις ως εδώ.
Στις δικές μας χώρες δεν θα είχες τη δυνατότητα να ασχοληθείς με τον τουρισμό ,δεν θα μπορούσες να οδηγήσεις, θα έβγαζες δύσκολα χρήματα και θα ήταν πολύ δύσκολο να επιβιώσεις έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα.
Τελειώνουμε πανεπιστήμια ,μιλάμε κανα δυο γλώσσες και ευχαριστημένοι δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ούτε με τη δουλειά μας αλλά ούτε με την ίδια τη ζωή.
Οι γονείς μου μιας και δεν πήγα σχολείο με έγραψαν στις πολεμικές τέχνες.Πήγα σε αγώνες στο Πακιστάν έφερα μετάλλια ,τουλάχιστον έκανα αυτό.
Έπρεπε να παντρέψουμε τις 6 αδερφές μας και μετά παντρεύτηκαν τα αδέρφια μου.Ο πατέρας μας πέθανε και ζω μόνος με την μητέρα μου.Μόνο εμένα έχει τώρα ,γιαυτό και με πιέζει τόσο πολύ.
Είμαι ευχαριστημένος με τη δουλειά μου ,βγάζω αρκετά χρήματα αλλά λυπάμαι που δεν υπήρχαν τα χρήματα να πάω και γω στο σχολείο.
Τα χαστούκια στην Ινδία έχουν τον εξής ρυθμό.Εκεί που πάνε όλα καλά ή και χάλια ,έρχεται ξαφνικά ένα ...και αλλάζουν όλα.
Μου είχε συμβεί τόσες φορές μέσα σε λίγες μέρες.Έπρεπε να το περιμένω.
Μιλήσαμε αρκετή ώρα με τον Samiir.
Είχαμε κοινά σημεία σαν άνθρωποι και συμφωνούσαμε σε πολλά.
Δεν είχε ξεπεράσει το θάνατο του πατέρα του ...αλλά πως μπορεί να ξεπεραστεί κάτι τέτοιο?
Αφού κλείσαμε το μπαρ με το ζόρι καθώς μας σήκωναν τα ποτήρια και τα πιάτα με την καυτερή αχνιστή πατάτα, φύγαμε για το ξενοδοχείο του Αμερικάνου.
Τον αποχαιρετήσαμε, πληρώσαμε το Samiir με τα διπλά χρήματα από ότι είχαμε συμφωνήσει σαν να το είχαμε συννενοηθεί όλοι μεταξύ μας ,ενώ δεν το είχαμε... και φύγαμε για τα ξενοδοχεία μας.
Καθίσαμε καμιά ώρα με τον Oscar στο ξενοδοχείο μου συζητώντας και ανταλλάσοντας φωτογραφίες ,αποχαιρετιστήκαμε βιαστικά γιατί είχε ζαλιστεί από τα χάπια της μαλάριας και είχε στήσει τον οδηγό του για κανά μισάωρο και έπεσα για ύπνο.
Την επόμενη μέρα σηκώθηκα σχεδόν μεσημέρι.
Έβλεπα το δρόμο και μερικές φορές σκεφτόμουν μήπως ήταν υπερβολή να πάμε βιαστικά λίγο πριν τη δύση του ηλίου.
Στην πορεία άλλαξα γνώμη .
Πιάσαμε τις φιλοσοφιές με τον Oscar κοντοσταθήκαμε στα μισά να ξαποστάσουμε και να πετάξουμε τον αετό ενός πιτσιρικά , του έμαθα να σηκώνει τον αετό και προχωρήσαμε προς την κορυφή όπου βρισκόταν το κάστρο.
Εξερευνήσαμε για λίγο ,χαζέψαμε αγελάδες λες και βλέπαμε πρώτη φορά, βγάλαμε ως συνήθως τις φωτογραφίες μας και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε πάλι μιας και είχε αρχίσει να νυχτώνει και ήταν ώρα φαγητού.
Μόνο την δύση του ηλίου δεν παρατηρήσαμε τελικά ,στο κάστρο νιώθαμε ελεύθεροι και ήρεμοι.
Κατεβαίνοντας χάρισα τον αετό μου σε ένα πιτσιρικά με μισή καρδιά αλλά και χαρά ξέροντας ότι είναι το σωστό.
Φτάνοντας στο τέλος του δρόμου αφιέρωσα όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα παρατηρώντας τα πάντα γύρω μου και καθυστερώντας το αυτοκίνητο.
Το κάστρο μπορεί να ήταν όμορφο αλλά η πραγματική ομορφία βρισκόταν χαμηλά στις αρχές της διαδρομής..την οποία δεν είχα παρατηρήσει ανεβαίνοντας γιατί είχα κοντοσταθεί στους αετούς και διάλεγα χρώμα παρέα με τον Tommy.
Μερικά μεγάλα γουρούνια ήταν ξαπλωμένα κολλητά το ένα με το άλλο πάνω στα σκουπίδια προσπαθώντας να κοιμηθούν .Λίγο πιο κάτω στα πρώτα σπίτια οι φασαρίες στις αυλές είχαν τελειώσει και οι μανάδες ετοίμαζαν φαγητό.Μια κυρία σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε ενω εστίαζε πάνω από το τσουκάλι ανακατεύοντας .
Στο σιδεράδικο ,ο σιδεράς και κανα δυο βοηθοί δούλευαν πυρετωδώς ,μπορούσα να δω μόνο τα πόδια τους να πηγαινοέρχονται.
Το κουρείο είχε φως ,κάποιος μέσα ξυριζόταν και δυο παιδάκια τριγύρω με σκισμένα ρούχα κοιτούσαν με περιέργεια την φωτογραφική μηχανή.Είχε αρχίσει να κάνει κρύο ήταν ξυπόλυτα και άλουστα ,ενώθηκαν για να τα φωτογραφίσω και ενώ ήταν όλο χαρά που θα συμμετείχαν σε κάτι τέτοιο, η φωτογραφία ήταν θλιμμένη.Ίσως να ξεχάστηκαν για λίγο αλλά η φωτογραφική τα πρόλαβε .
Τα γουρουνάκια έτρεχαν ανάμεσα στο κόσμο και τα riksaw.
Τα φώτα μέσα στα μαγαζάκια τα έκανα υπέροχα .Ο κόσμος στη δύση του ηλίου για ένα περίεργο λόγο ζωήρευε και ύστερα ερχόταν η παύση .Όλοι κλείνονταν στα σπίτια τους και μόνο λίγοι πια περιφέρονταν στους δρόμους.Εκείνες τις μέρες έμαθα, αργότερα ,ήταν πολύ κρύες για τη Τζαιπούρ και υπήρχε κόσμος που είχε πεθάνει από το κρύο.
Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου εκείνη την ώρα ,διψούσα να κάτσω ανάμεσά τους να επεξεργαστώ τα πάντα γύρω μου.Χρώματα και ζωή σε γκρι φόντο.Άνθρωποι και καθημερινότητα δοσμένα διαφορετικά αλλά τόσο οικεία.
O Oscar με περίμενε γελώντας και απειλώντας ότι θα πει στους άλλους δυο πως καθυστερώ το αυτοκίνητο για να βγάλω φωτογραφίες.
Φτάσαμε σε ένα εστιατόριο να φάμε.
Δεν είχα καμία όρεξη για ινδικό δεν θυμόμουν που είχα διαβάσει ότι η κουζίνα τους δεν είναι καλή και μάλιστα είχα διαφωνήσει θεωρώντας το υπερβολή.
Δεν άντεχα με τίποτα το αχνιστό ρύζι με τις καυτερές παραλλαγές του κοτόπουλου.Έτσι παρήγγειλα δύο πιάτα μήπως και πετύχω καμία νόστιμή μπουκιά και τελικά έφαγα μόνο 2 πίτες.
Ο Samiir διστακτικός κάθισε στο τραπέζι λέγοντας ότι έχει ετοιμάσει φαγητό η μητέρα του και θα φωνάζει αν δεν το φάει...
Μην ανησυχείς,όλες οι μανάδες ίδιες είναι .
'Οσο έτρωγαν οι άλλοι φόρτισα το κινητό μου και άρχισα να παρατηρώ το εστιατόριο.
Σερβιτόροι το πολύ 20 ετών,ένα ζευγάρι Ινδών σε ρομαντικό τετ α τετ,μανάδες που κατέβαιναν τις σκάλες μαζί με τα ζωηρά παιδιά τους που κρατούσαν μπαλόνια.
Είχε παιδικό πάρτυ στον πάνω όροφο και κάτω έτρωγε μια παρέα χαζοτουριστών που είχε εισβάλει στη ζωή τους.
Τι έγινε με την Ισπανίδα ?
Ισπανίδα?Ποιά Ισπανίδα ?Πες τα ΟΛΑ
Είχε έρθει για τουρισμό ....
Έλα μην ντρέπεσαι πες μου ...έχω τόσους φίλους στην Ελλάδα ...τα συζητάμε αυτά μεταξύ μας (όλα κι όλα η κατινιά δεν φεύγει στην Ινδία)
Θα την ξαναδείς?(δίψαγα για ισπανο-ινδικό ρομάντζο)
Δεν ξέρω .Ίσως ξανάρθει.
Είσαι ερωτευμένος?(Χαμογελά θλιμμένα,μάλλον ήταν.)
Έλαααα θα βρεις άλλη
Οι γυναίκες εδώ συμπεριφέρονται λίγο περίεργα δεν μου πολυδίνουν σημασία ,έχω προσπαθήσει μερικές φορές αλλά είναι κλεισμένες στα σπίτια και δεν με παίρνουν τηλέφωνο ...εγώ πάλι δεν επιμένω.Δεν ξέρω τι ζητούν.
Θα πρέπει να είσαι λίγο πιο δυναμικός και σίγουρος για τον εαυτό σου.Με λόγια και κυρίως με πράξεις .
Μερικές φορές απογοητεύομαι .Προσπαθώ πολύ για κάποια πράγματα και στο τέλος αποτυγχάνω. Αποτυγχάνω...και χάνω την αυτοπεποίθησή μου.
Α μην ανησυχείς συμβαίνει σε όλους.Όταν θα νίωθεις έτσι ...να σκέφτεσαι ότι σε κάποια γωνιά του πλανήτη υπάρχει κόσμος που νιώθει ακριβως όπως εσύ.Δεν είσαι μόνος.
Τουλάχιστον τον έκανα να χαμογελάσει.Ο χαρακτήρας του θύμιζε Slummdog ...!
Εκείνο το βράδυ είχα χάσει την πιο ωραία φωτογραφία και συνάμα την πιο ωραία εικόνα.
Ανάμεσα στα μαγαζάκια της αγοράς ήταν ένας μικρός χώρος με καμιά ντουζίνα πιτσιρίκια ,θαρρώ όλα τους κορίτσια ,καθισμένα κάτω...με ανοιχτά τετράδια και βιβλία,φορώντας καθαρά και σιδερωμένα ρούχα, κοιτάζοντας τη δασκάλα τους με σηκωμένα κεφαλάκια σε φόντο μπλε και λουσμένα με άσπρο φως.
Ήταν ένα από τα χαστούκια της χώρας αυτής που έδινε ενθουσιασμό.
Ήθελα να γυρίζω πίσω να περπατήσω ,να το βρω και να το χαζεύω για ώρα...δεν είχα όμως κατάλυμμα για το βράδυ και έπρεπε να αφιερωθώ σε αυτό.Έτσι λίγο πριν σηκωθούμε από το τραπέζι άρχισα τα τηλεφωνήματα στα ξενοδοχεία.
Συννενοήθηκα με τον Oscar σε περίπτωση που δεν έβρισκα ξενοδοχείο να κοιμηθώ στο δικό τους και μπήκα στο αυτοκίνητο πηγένοντας πρώτα στο ξενοδοχείο που είχε προτείνει ο Samiir στον Αμερικάνο.
Ήταν καινούριο ,άνηκε σε έναν αδερφό του οδηγού μας και μας διαβεβαίωνε ότι ήταν πολύ καλό.Και ήταν ....!Αρνήθηκα να κατέβω από το αυτοκίνητο ,αφήσαμε τον Αμέρικάνο και φύγαμε.
Στο δρόμο σταματήσαμε στο Anuraag Villa!Εκεί δούλευε ένας άλλος αδερφός του Samiir και είχε τύχει να τηλεφωνήσω αλλά η τιμή ήταν λίγο τσιμπημένη.
Παρόλα αυτά κατέβηκα και ρώτησα .Φεύγοντας προς την έξοδο με σταμάτησε ένας κύριος γύρω στα πενήντα με ζιβάγκο και γυαλιά.
Τι έγινε?Ρώτησε το Samiir
Το ξενοδοχείο σας είναι πολύ όμορφο αλλά λίγο ακριβό για μένα ,σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον, καλό βράδυ.
Μισό λεπτό ,ελάτε μαζί μου.
Γύρισα χοροπηδώντας στους Φινλανδούς, πήρα τους σάκους από το αμάξι ,παρακάλεσα το Samiir να έρθει σε 40 λέπτα μήπως και προλάβω να κάνω ένα μπάνιο και ανέβηκα στο δωμάτιο όλο χαρά.
Ομολογώ ένιωσα λίγο άνθρωπος και παρόλο που δεν βρήκα τον τρόπο για το ζεστό νερό ..το 2λεπτο κρύο ντους δεν με πείραξε καθόλου.
Είχα βρει την όασή μου .Αφετηρία για να ζήσω ,για λίγο ,τον παλμό της πόλης.
Κατέβηκα με την ίδια χαρά τις σκάλες και έτρεξα στο αυτοκίνητο.Είχαμε ανασυγκροτηθεί και ήμαστε έτοιμοι για το αποχαιρετιστήριο ποτό.
Αφού γυρίσαμε κανά δυο μπαρ ρεστοραν ,που δεν άρεσαν στα αγόρια ,φτάσαμε στο υπόγειο μπαρ ενός ξενοδοχείου.
Θεοσκότεινο με μια παρέα Ινδών σε ένα τραπέζι και έναν υπάλληλο πίσω από το μπαρ.
Πραγματικό καταγώγιο το οποίο μάλιστα είχε και επιπλέον σκάλες που οδηγούσαν σε μια κλειστή πόρτα.
Bye Tommy nice to meet you!
Η περιέργεια τον είχε οδηγήσει να κατέβει τα σκαλιά αλλά μόλις με είδε χαμογελαστή στα σκοτάδια να τον αποχαιρετώ ,συνετίστηκε και ανέβηκε πάλι .
Ήθελα να το διακωμωδήσω δεν άντεχα .
Το μπαρ δεν τους άρεσε καθόλου ,εγώ πάλι ήμουν μες την τρελή χαρά, όπου και να πηγέναμε δεν με ένοιαζε .
Θέλοντας να μην προσβάλουν τον Samiir έψαχναν τραπεζάκι .
Πήρε το μάτι μου ένα ενυδρείο με θαμπά τζάμια και ένα τραπέζι ,κάτσαμε ,ξεκίνησαν οι παραγγελίες και το φιλικό δούλεμα στο Samiir.
Έλα πιες μια μπύρα δεν θα το πούμε πουθενά ,μόνο εμείς θα το ξέρουμε.
Εισβάλαμε με τον Tommy πίσω από το μπαρ είδαμε όλα τα μπουκάλια ένα προς ένα μιας και δεν θέλαμε μπύρα,ψάξαμε και τα ανοιχτά ντουλάπια όπου έλειπαν οι πόρτες,τα στρώσαμε όλα πάνω στον πάγκο και τα χαζεύαμε σχολιάζοντας και γελώντας.
Τελικά καταλήξαμε στη βότκα.Όχι ότι θα έπινα ουίσκι ...!
Έκανα και μια απόπειρα να βγω στο δρόμο να βρω χυμό πορτοκάλι αλλά γύρισα πίσω βιαστικά.Δεν είχα ξεθαρρέψει τόσο ώστε να γυρίζω νυχτιάτικα γύρω γύρω .
Η συζήτηση αρχικά ήταν γύρω από διάφορα θέματα.
Με αφορμή τη μητέρα του Samiir που προσεύχεται όλη μέρα και δεν τον αφήνει να ακούσει τηλεόραση ή μουσική, ο Αμερικάνος ήθελε να τον ρωτήσει πως είναι να ζεις σε μια τόσο θρησκευόμενη κοινωνία ...Συγκεκριμένα τον ρώτησε πως και δεν έχουν τρελαθεί ακόμα καθώς στην Αμερική αν κάποιος ,για παράδειγμα, έβγαινε κάθε μέρα και καλούσε το λαό από ένα μεγάφωνο να προσευχηθεί...όλοι θα τρελαίνονταν.
Του απάντησα πριν προλάβει ο Ινδός.
Όταν ένας άνθρωπος γεννιέται με αυτές τις συνθήκες μπορεί να ζήσει φυσιολογικά.Αν του έρθει ξαφνικά...ναι μπορεί να τρελαθεί.
Πάρε παράδειγμα το φαγητό .Δεν μου αρέσει το ινδικό καθόλου...θα υποστήριζα το ίδιο αν είχα γεννηθεί στην Ινδία?
Συμφώνησε και δεν ξανασχολίασε τον θρησκευτικό παραλογισμό σε ένα νέο άνθρωπο που δεν συμμετείχε και απλά τον παρατηρούσε καθώς ήταν αναγκασμένος μέσα από το ίδιο του το σπίτι αλλά και την ίδια την κοινωνία, στην οποία ζούσε.
Η συζήτηση συνεχίστηκε γύρω από την ινδική οδήγηση.
Ο Samiir ήταν πολύ καλός όδηγός ,άριστος θα έλεγα .
Αφού πήρε τα εύσημα αρχίσαμε τα σχόλια για τους υπόλοιπους οδηγούς.
Του εξήγησα ότι η Ελλάδα έχει ίσως τους χειρότερους οδηγούς στην Ευρώπη ..αλλά μπροστά στους Ινδούς οι 'Ελληνες είναι Γερμανοί!
Έπειτα πήρε το λόγο ο Oscar συμφώνησε μαζί μου και τον προσκάλεσε στην Φινλανδία να δει οδήγηση ....!
Αλήθεια έχετε πολλά θανατηφόρα δυστυχήματα ή καταφέρνετε πάντα την τελευταία στιγμή να ξεφύγετε?
Έχουμε και μάλιστα σκοτώνεται αρκετός κόσμος...θα θελα πολύ να ταξιδέψω στην Ευρώπη να δω όλα αυτά που μου λέτε ...έχω ακούσει διάφορα αλλά δυστυχώς για μένα δεν είναι εύκολο.
Δεν ξέρω να διαβάζω και φοβάμαι μήπως χαθώ....
Θυμάμαι ότι εκείνη την ώρα κοίταζα τους υπόλοιπους και είδα τα χαμόγελα να παγώνουν.Τα χείλη όλων έμειναν σφραγισμένα .
Προσπάθησα σπάσω τη σιωπή και να μας βγάλω από τη δύσκολη θέση,εμάς και κυρίως το Samiir.
Είναι σημαντικό που κατάφερες να φτάσεις ως εδώ.
Στις δικές μας χώρες δεν θα είχες τη δυνατότητα να ασχοληθείς με τον τουρισμό ,δεν θα μπορούσες να οδηγήσεις, θα έβγαζες δύσκολα χρήματα και θα ήταν πολύ δύσκολο να επιβιώσεις έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα.
Τελειώνουμε πανεπιστήμια ,μιλάμε κανα δυο γλώσσες και ευχαριστημένοι δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ούτε με τη δουλειά μας αλλά ούτε με την ίδια τη ζωή.
Οι γονείς μου μιας και δεν πήγα σχολείο με έγραψαν στις πολεμικές τέχνες.Πήγα σε αγώνες στο Πακιστάν έφερα μετάλλια ,τουλάχιστον έκανα αυτό.
Έπρεπε να παντρέψουμε τις 6 αδερφές μας και μετά παντρεύτηκαν τα αδέρφια μου.Ο πατέρας μας πέθανε και ζω μόνος με την μητέρα μου.Μόνο εμένα έχει τώρα ,γιαυτό και με πιέζει τόσο πολύ.
Είμαι ευχαριστημένος με τη δουλειά μου ,βγάζω αρκετά χρήματα αλλά λυπάμαι που δεν υπήρχαν τα χρήματα να πάω και γω στο σχολείο.
Τα χαστούκια στην Ινδία έχουν τον εξής ρυθμό.Εκεί που πάνε όλα καλά ή και χάλια ,έρχεται ξαφνικά ένα ...και αλλάζουν όλα.
Μου είχε συμβεί τόσες φορές μέσα σε λίγες μέρες.Έπρεπε να το περιμένω.
Μιλήσαμε αρκετή ώρα με τον Samiir.
Είχαμε κοινά σημεία σαν άνθρωποι και συμφωνούσαμε σε πολλά.
Δεν είχε ξεπεράσει το θάνατο του πατέρα του ...αλλά πως μπορεί να ξεπεραστεί κάτι τέτοιο?
Αφού κλείσαμε το μπαρ με το ζόρι καθώς μας σήκωναν τα ποτήρια και τα πιάτα με την καυτερή αχνιστή πατάτα, φύγαμε για το ξενοδοχείο του Αμερικάνου.
Τον αποχαιρετήσαμε, πληρώσαμε το Samiir με τα διπλά χρήματα από ότι είχαμε συμφωνήσει σαν να το είχαμε συννενοηθεί όλοι μεταξύ μας ,ενώ δεν το είχαμε... και φύγαμε για τα ξενοδοχεία μας.
Καθίσαμε καμιά ώρα με τον Oscar στο ξενοδοχείο μου συζητώντας και ανταλλάσοντας φωτογραφίες ,αποχαιρετιστήκαμε βιαστικά γιατί είχε ζαλιστεί από τα χάπια της μαλάριας και είχε στήσει τον οδηγό του για κανά μισάωρο και έπεσα για ύπνο.
Την επόμενη μέρα σηκώθηκα σχεδόν μεσημέρι.