Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Μέρα Έβδομη β

Magnificent Fès !

Είπαμε....αυτή είναι ταξιδιωτική ιστορία μιούζικαλ!

Οnly love can leave such a mark....

A ρε Bono...Τι κομματάρα

Ευχαριστώ το φίλο μου τον Θ που διαβάζοντας την ιστορία και γνωρίζοντας πόσο αθεράπευτο ροκάκι είμαι μου θύμισε το βιντεάκι που γυρίστηκε στη Φες και στολίζει τώρα την ιστορία μου.

Το άκουσα για άλλη μια φορά (μέτρησα καμιά 20ριά μέσα στο σκ), ζεστάθηκαν οι μνήμες και συνεχίζω.

Το απόγευμα πριν το σούρουπο πήραμε πάλι το δρόμο για να βρούμε ένα view point από όπου φαίνεται ολόκληρη η Φες, ο ξενοδόχος μας πρότεινε να πάρουμε ταξί και γέλασε πολύ όταν είπαμε ότι θέλουμε να το πάρουμε με το πόδι.
'Εχει πολύ ανηφόρα λέει, θα κλατάρετε.

Περάσαμε άλλη μια φορά μέσα από τη Μεδίνα και βγήκαμε έξω από τα τείχη μέσω της Μπλε-Πράσινης Πύλης.

Μόνο εμείς ανεβαίναμε με το πόδι και αυτός ο Μαροκινός-Ρομά (για να το πω ευγενικά)

Η τελευταία στροφή είχε 10% κλίση και μας βγήκε η γλώσσα έξω, αλλά ναι τα καταφέραμε.
Η παλιά πόλη μπροστά από τα...κουρασμένα μας πόδια

Κάτι καίγεται ρε παιδιά!

Είχε και ένα αρχαίο

Σουρούπωνε όταν συνεχίσαμε για τα ανάκτορα, το Royal Palace of Fes.
O Tάσος μάλλον είχε βάλει στόχο να αποτελειώσει το πόδι του (το οποίο τελικά κατάφερε με μεγάλη μάλιστα επιτυχία)
Τον ρωτούσαμε συνεχώς πως νιώθει, αν θέλει να σταματήσουμε, να πάρουμε ταξί κλπ και επέμενε ότι ήθελε να συνεχίσει.

Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη

Και οι δρόμοι ερήπωναν όσο πλησίαζε η ώρα της τελευταίας προσευχής πριν το τέλος της νηστείας.
'Εβλεπες διαρκώς μηχανάκια με δικάβαλα και τρικάβαλα να τρέχουν βιαστικά, ενώ όλοι κρατούσαν τσάντες με ψώνια και τις μπαγκέτες ψωμιού που προεξέχουν.

Πριν το Παλάτι περάσαμε μέσα από τη Mellah δηλαδή τον Εβραικό τομέα της πόλης.

Οι πόρτες εδώ ήταν κυρίως άσπρο μπεζ και όχι καφετιές

Φαρμακείο. Ημισέληνος αντί για σταυρός.

Η κόρνα για τη διακοπή της νηστείας ήχησε, κι όλοι έτρεχαν δεξιά αριστερά όπως οι κατσαρίδες μετά το Baygon-όπως εύστοχα παρατήρησε ο ατακαδόρος Τάσος.
Κάπου διάβασα ότι πρέπει να μελετηθούν ως παράδειγμα εκκένωσης κατοικημένων ζωνών μετά από ισχυρό σεισμό

Αρκετοί έστρωναν τη μασαμπούκα πάνω στο δρόμο

Αλλού μας χαιρετούσαν κ αλλού μας κοίταζαν αγριεμένα.
Πάντως άλλος τουρίστας προς τα εκεί δεν υπήρχε ούτε για δείγμα.

Μέχρι να φτάσουμε στο Παλάτι, περπατούσαμε πια σε έρημη πόλη. Σκεφτόμασταν τι θα γινόταν αν μας την έπεφτε κανείς από πουθενά να μας κλέψει, ελπίζοντας μόνο πως ίσως τις άγιες (γι αυτούς) μέρες απέχουν από βίαιες πράξεις μπας και σώσουν την ψυχή τους-ότι σώζεται.
Από την άλλη δεν μου έχει τύχει ποτέ να βρεθώ ολομόναχη σε εμβληματικό αξιοθέατο!

Οι στρατιώτες που έκαναν σκοπιά στο κτίριο μας επέτρεψαν να πλησιάσουμε για να βγάλουμε φωτογραφίες.

Κ αφού απολαύσαμε το προνόμιο της ταξιδιωτικής μοναξιάς, επανήλθαμε στον "πολιτισμό" της πόλης.
Νέκρααααα

Αυτό σημαίνει Stop!

'Εχει και φωτάκια, πολύ μου άρεσε

Τα παλικάρια έφαγαν , καρδάμωσαν και βγήκαν τσάρκα στον καφενέ!
Οι γυναίκες δεν ζουν εδώ, είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού, τους επιτρέπονται μόνο τσάρκες στις πλατείες και στα παγκάκια μαζί με τα παιδιά τους ενώ οι άντρακλες απολαμβάνουν ανενόχλητοι τα προνόμια της πατριαρχίας (@fenia42 @underwater ήρθε η ώρα τους!)

Αυτοί έριχναν το γεμάτο υποτίμηση βλέμμα τους πάνω στους συνοδούς μου που δεν έδειχναν ενοχλημένοι από την παρουσία μου στην παρέα τους και επιπλέον μου επέτρεπαν να προπορεύομαι
Εγώ αντίστοιχα πήρα το ύφος....μην ανοίξω το στόμα μου τώρα και συγχίζομαι, χαρείτε όσο έχετε καιρό, που θα πάει θα έρθει και η ώρα σας μια μέρα...

Η Μεδίνα έδειχνε ακόμη "ζωντανή" εκείνη τη βραδιά και προς απογοήτευση του Τάσου που τη σιχάθηκε και τη μίσησε, μπήκαμε μέσα για άλλη μια φορά.
Νομίζω ήταν και το μόνο σημείο που διαφώνησα με τον συνταξιδιώτη μου.
Για μένα αποτιμήθηκε στα πρωταρχικά χαιλάιτς του ταξιδιού, άλλωστε φαίνεται από το πάθος με το οποίο περιγράφω το κεφάλαιο αυτό (πιστεύω).

'Ηθελα οπωσδήποτε μια τελευταία, νυχτερινή δόση πριν το τελικό αντίο...

Καθίσαμε να δοκιμάσουμε το παραδοσιακό πιάτο του βορρά την Παστίλια.
Μέσες άκρες, είναι λεπτοκομμένο κοτόπουλο σιγοκαβουρντισμένο σε ένα πολυμείγμα μπαχαρικών και ψήσιμο σε πολύ λεπτό φύλλο ζαχαροπλαστικής.

Πολύ ιδιαίτερη η γεύση, μοιάζει σα να περιέχει σιτάρι και σταφίδα -που όμως δεν υπάρχουν, είναι απλά το effect που της προσδίδει ένα πολυμπαχαρικό -μας άρεσε πολύ και τους έταξα να το ψάξω και να τη φτιάξω όταν επιστρέψουμε. Σηκώνω αρκετές φορές συνταγές από τα ταξίδια μου και δοκιμάζω να τις "εκτελέσω" στο σπίτι μου.
Μερικές τις ...εκτελώ κυριολεκτικά , αλλά κάπου κάπου τις πετυχαίνω.
Για το συγκεκριμένο θα προτιμήσω να κάνω την Κινέζα...αφού όταν είδα τη συνταγή και χρόνο προετοιμασίας 2,5 ώρες! Αποφάσισα ότι έχω καλύτερα πράγματα να κάνω. Που να τρέχω να ψάχνω και πολυμπαχαρικά στην Ελλάδα....

Και ω τι έκπληξη! μαζί με την παστίλια ο μαγαζάτορας μας έκλεισε συνωμοτικά το μάτι.
'Εχω λέει και αλκοόλ αν θέλετε!
Νομίζω ότι έως κι ο αλλεργικός στη χαρά Αντώνης ζητοκραύγασε
Ο - καλή, είναι η θρησκεία, αλλά σαν το χρήμα δεν έχει- εστιάτορας, έδωσε το παρασύνθημα και μας σέρβιρε ζεστές (!) μπύρες και ένα κρασάκι για μένα, με καμουφλάζ χαρτοπετσέτα, ώστε σε τυχόν έλεγχο να τα βαφτίσουμε τσάγια

Τα οποία με το ζόρι πίνονταν αλλά, τέτοια ώρα τέτοια λόγια.
Το μπουγαδόνερο που ήπια το χρέωσε σαν κοκτέηλ σε 5στερο και σημείωσα στο Splitwise.
Μπύρες στην ποτοαπαγόρευση της Φες. Ευρώ 27 !!!

Οι τελευταίες εικόνες της παλιάς πόλης έμειναν ανεξίτηλες μέσα μου.

Γιατί ένας τόπος, μια εικόνα, ένα κάδρο, γράφει ιστορία μέσα μας ή αλλιώς περνάει και χάνεται είναι κάπως ανεξιχνίαστο.
Κάτι σαν τον έρωτα. Προκύπτει αψυχολόγητα πέρα από αντικειμενικούς ορισμούς και λογικές εξηγήσεις, ενάντια σε αντιλήψεις, κοινωνικές επιταγές ή ακόμα την ίδια μας τη θέληση.
Απλά συμβαίνει!

Αυτό έπαθα και γω με τη Φες. Με γοήτευσε. Δεν φοράει τα "καλά" της 'οπως το Μαρακές, Η Μεδίνα είναι μια παλιατζούρα, απεριποίητη και βρώμικη,με τριτοκοσμικές εικόνες και στον αντίποδα ένα στολίδι, επενδεδυμένη άκρη σε άκρη από ξύλο, ατμοσφαιρική, ανεπανάληπτη. Είναι ο εαυτός της. Αυθεντική χωρίς ίχνος δηθενιάς.

Οι άνθρωποι πάλι, είναι οι χειρότεροι που συναντήσαμε σ ολόκληρη τη χώρα, έλα όμως που κάπως κουμπώνουν κι αυτοί στην αύρα της. Δεν είναι πολιτισμένοι και το δείχνουν. Θέλουν τον τουρισμό, κι ας τον τρομάζουν.

Η αντίφαση με συνεπαίρνει. Δεν θέλω να ξαναγυρίσω εκεί, όμως τώρα που γύρισα σπίτι, τη σκέφτομαι. Σαν απαγορευμένη σχέση. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το συναίσθημα. Ευτυχώς!

Αυτός είναι ο λόγος που επιστρέφω στα λόγια του λατρεμένου μου Bono στην αρχή της σελίδας και το ρεφραίν της Μεγαλοπρεπούς Φες...

Only love can heal such a scar...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.