Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Μέρα Τρίτη

Ait Ben Haddou - Ψάνοντας (απεγνωσμένα) τον Brad Pitt

Aυτός είναι ο χάρτης των διαδρομών της ημέρας εκείνης.
225 χιλιόμετρα σε 5 ώρες και, κάντε τα μαθηματικά....
Το ενδιαφέρον σημείο του χάρτη όμως, ομολογώ πως προέκυψε εντελώς τυχαία βάσει των διαδρομών μας και εξέπληξε και εμένα την ίδια τώρα που τον ανέβασα. Ούτε επίτηδες να το έκανα δηλαδή
'Οπως στο Ράδιο Αρβύλα που λένε καμιά φορά ότι δεν το βάλαμε εμείς τον τάδε ήχο/διάλογο αλλά είναι αυτούσιος; 'Ετσι και σε μάς.
Με αυτά και κείνα το σκέφτομαι σοβαρά να θέσω υποψηφιότητα για να αναλάβω εκπομπή ταξιδιωτικής σάτιρας!

Πριν ξεκινήσουμε αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε το μαροκινό πρωινό. Στρωθήκαμε στην τραπεζαρία αλλά τα 5 λεπτά που μας έλεγε η νυσταγμένη νηστική μας σερβιτόρα έγιναν 10 και τα 10 ,15 μέχρι που καταλάβαμε ότι πρωινό δεν θα φάμε, ο ρεσεψιονίστας μας ενημέρωσε ότι λόγω ραμαζανιού δεν άνοιξαν τα μαγαζιά στην ώρα τους για να ψωνίσει αυτά που του έλειπαν. Καλά ξεκινήσαμε.
Τα αγόρια έφιαξαν ένα φραπέ στο χέρι, τσιμπήσαμε κάτι από τα δικά μας και πήραμε το δρόμο. Εγώ κακομούτσουνη, δεν είχα πιεί καφέ και αδυνατούσα να συντονίσω.

Αλλά άρχισα να φωτογραφίζω το δρόμο...Εικόνες αρχικά από το νέο Μαρακές όπως αποχωρούσαμε...

Σε λίγο όμως το σκηνικό άλλαξε

Είχε συνεχώς έργα στο δρόμο, διαπλατύνσεις και ασφαλτοστρώσεις αλλά ευτυχώς η κίνηση ήταν ανύπαρκτη.

Και μερικά κομμάτια φρεσκαδούρες

Δρόμο πήραμε και δρόμο αφήσαμε και σιγά σιγά μας υποδεχόταν ο Μεγάλος Άτλαντας με τις ομορφιές του.
Κάναμε μια στάση σ ένα καφενείο του δρόμου και ρωτήσαμε αν μπορούν να μας σερβίρουν (Ραμαζάνι γαρ).
Είπαν ναι για τους τουρίστες όλα κανονικά και ήπιαμε ένα ζεστό τσάι μέντας.
Ο καφές τους δεν μου άρεσε καθόλου εξαρχάς. Κάτι ανάμεσα από φίλτρου και ελληνικό-δεν μου αρέσει κανένας από τους δύο

Με αυτή τη θέα!

Το τοπίο ήταν αφιλόξενο γενικά

Περάσαμε και χωριά

και κάτι τέτοια περίεργα....

και μια εισαγωγή στις κάσμπες....

Προσπεράσαμε τη στροφή για 'Αιτ Μπεν Χαντού που ήταν ο τελικός μας προορισμός για σήμερα και συνεχίσαμε προς την Ουρζουαζάτ για να μην την έχουμε για την επόμενη μέρα που το πρόγραμμα ήταν ιδιαίτερα σφιχτό.

Μας υποδέχθηκε με τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο τα οποία δεν επισκεφτήκαμε

Η πόλη ξεχώριζε κυρίως για την εντυπωσιακή κάσμπα Taourirt του 17ου αιώνα

Είναι κόμπλεξ από κάσμπες και κατοικίες.
Πληρώσαμε εισιτήριο και μπήκαμε αλλά μας φάνηκε περισσότερο ανακαινισμένη παρά συντηρημένη - από την πολύ περιποίηση δηλαδή έχασε το αυθεντικό παλιακό της λουκ (άποψή μου πάντα)

'Εξω από την κάσμπα είχε 2-3 μικρά καφέ. Μας ετοίμασαν κάτι πρόχειρο για φαγητό, ομελέτες και σάντουιτς που όμως ήταν από τα πιο εύγευστα του ταξιδιού. Εγώ μάλιστα ζήτησα φρέσκο χυμό πορτοκάλι και τον ήπια μετά φόβου ψυχής μην τυχόν και με βρει καμιά γαστρεντερίτιδα, ακόμα θυμάμαι τη γεύση από το πορτοκάλι με άρωμα από τα παιδικά μου χρόνια.

Περιχαρής βρήκα ένα Carrefour και μπήκα για να ανανεώσω τα ποτά μου. Το άλλο με τον Τοτό;
Κάβα closed λέει, μετά το Ραμαζάνι ξανά
Με κόκα κόλα θα τη βγάλουμε!

Στη συνέχεια το τουρ μας πήρε φωτιά
Το ένα δραματικό τοπίο διαδεχόταν το άλλο, η εναλλαγή των εικόνων διαρκής, αντιθέσεις επί αντιθέσεων. Παρακολουθούσαμε το σκηνικό με κρεμασμένα σαγόνια, η μία έκπληξη να ακολουθεί την επόμενη και να αδυνατούμε να τα αφομoιώσουμε όλα...η σωματική καταπόνηση του χρόνου στο δρόμο περνούσε απαρατήρητη.

Τι εννοώ;
Κάσμπες με οάσεις

Κάσμπες γκρέμνια

Χωριά; στο δρόμο...

Εκείνο το κάθετο παλούκι να το πω, αυθαίρετη προέκταση να το πω, πως να το πω δεν ξέρω...που βλέπετε στο χάρτη μου, είναι ένα μπρος πίσω που κάναμε προκειμένου να δούμε την Κοιλάδα Ounila όσο είχε ακόμη φως.
Αυτός είναι ο δρόμος προς τα εκεί με κακοτράχαλο οδόστρωμα και συνεχείς στροφές, το λες και κυριολεκτικό λοιπόν το σχήμα, μ αυτά που τραβήξαμε για να φτάσουμε ως εκεί

Τα ξεχάσαμε όμως όλα όταν είδαμε το τοπίο. Κρυμένα χωριά και κάσμπες, οάσεις με φοινικόδεντρα από πουθενά και γύρω γύρω το απόκοσμο κόκκινο βουνό. Ουάου!

Μόνο που έπρεπε να φυλάξουμε και μερικά ουάου γιατί το κυρίως πιάτο μόλις που ξεκινούσε με το μεγαλοπρεπές Αιτ Μπεν Χαντού να έρχεται ολοταχώς για να μας αποτελειώσει.
To ksar (οχυρωμένη πόλη) είναι και αυτό βέβαια μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco και είναι δείγμα εξαιρετικής τεχνοτροπίας κάσμπας με μόλις 10 οικογένειες να κατοικούν εντός του οικισμού. Σε μία από αυτές που διαθέτουν ένα από τους δύο ξενώνες θα μέναμε και μεις.

Ήμουν προετοιμασμένη γι αυτό που θα δω αλλά-χαλαρά- η πραγματικότητα με ξεπέρασε.
Άλλο να το βλέπεις άλλο να το ζεις. Διαφορετικά, απλά θα βλέπαμε τηλεόραση και δεν θα ταξιδεύαμε.
Επιπλέον χώμα στο χώμα δε φοντάρει στο φακό και έτσι μόνο το μάτι (έστω και ημιγκαβό) μπορεί να γλεντήσει όλη αυτή την ομορφιά. 'Αντε και κανάς hi tech πανάκριβος γιαπωνέζικος ζουμ...

Προκαταρκτικά....

Δώσεεεε!!!!

Τι λέμε ντε!

Πετάξαμε τα πράγματα στον ξενώνα και τρέξαμε στο πιο ψηλό σημείο για να προλάβουμε φως

Αναζητώντας τον Μπραντ στα σοκάκια του Μπεν Χαντού

Ο Μπραντ πουθενά αλλά στην ανάβαση βρήκαμε κάτι Αργεντίνες που μας ζήτησαν να τις βγάλουμε φωτό και μόλις ακούσαμε ότι είναι από Αργεντινή πιάσαμε όλοι μαζί το Muchachos... δώσαμε και τα συγχαρητήριά μας στους Campeones!

Πιάσαμε κορυφή και...κορυφώσαμε και μεις

Και τώρα που τις ξαναβλέπω τα θυμάμαι και με πιάνει ταχυπαλμία από την έξαψη!

Η ταράτσα μας

Εδώ όλο το υπερθέαμα σε βιντεάκι

Aït Ben Haddou

Ταινίες όπως ο Μονομάχος, η Ιησούς από τη Ναζαρέτ και το Βαβέλ βεβαίως βεβαίως το οποίο το ξαναείδα προχθές και έκλαψα (και για το Αιτ Μπεν Χαντού και για τον Μπραντ) γυρίστηκαν εδώ, λέγαμε με τα αγόρια ότι Πάσχα κοντοζυγώνει και αυτή τη φορά θα παρακολουθήσουμε στάνταρντ κομμάτια από τον Ιησού της Ναζαρέτ, για να αναπολήσουμε. Σε κάθε γωνιά νόμιζες ότι θα δεις τίποτα περίεργους τύπους με χιτώνες. Σκηνικό από ταινία κανονικότατα.

Ενώ ο ξενώνας ήταν κι αυτός μια εμπειρία από μόνος του

Υπόσκαφος οντάς!

Μόλις έπεσε το σκοτάδι μας σέρβιραν το πρώτο μας αμιγώς μαροκινό γεύμα.
Φάγαμε την παραδιοσιακή τους σούπα Harira που περιέχει φακές, ρεβύθια , σάλτσα, σαφράν και τρώγεται ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ραμαζανιού για να τους στρώνει το στομάχι μετά την ολοήμερη νηστεία. Μια χαρούλα μας έστρωσε και μας από την λιγούρα.
Μετά μας σέρβιραν Ταζίν στο ιδιαίτερο πήλινο σκεύος, κοτοπουλάκι με λαχανικά που το εμπεδώσαμε πλήρως στη συνέχεια, αφού το φάγαμε ξανά και ξανά μέχρι που κοντέψαμε να βγάλουμε και μεις πούπουλα.

Μετά το φαγητό δεν είχες πολλά να κάνεις. Ο ξενώνας έπαιρνε ενέργεια από ηλιακούς ταμιευτήρες (αφού εντός του οικισμού ρεύμα δεν υπάρχει ). Περίμενα κεριά και ατμόσφαιρα μεσαιωνική αλλά είχε φώτα και πολιτισμό, καθίσαμε για λίγο στο υπόσκαφο σαλονάκι αποστραγγίζοντας τα τελευταία αλκοόλια που μας είχαν απομείνει και ξεραθήκαμε κατάκοποι αλλά τρισευτυχισμένοι κάτω από τις διπλές λόγω του τσουχτερού βραδινού κρύου-παρδαλές κουβέρτες.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.