Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Μέρα Πέμπτη

Κερνάμε φοντάν στη Σαχάρα

Ανέκαθεν αντιπαθούσα το μπακαλιάρο (όπως και τα περισσότερα ψάρια). Το ότι από μικρό παιδί λοιπόν ανεχόμουν το συνδυασμό μπακαλιάρο-σκορδαλιά ανήμερα της ονομαστικής μου γιορτής, μου έχει αφήσει ψυχικά τραύματα.

Διπλή ήταν λοιπόν η χαρά μου που φέτος όχι μόνο απέδρασα από τον μπακαλιάρο, αλλά ήρθε κι έκατσε λουκούμι στο σχεδιασμό, η 25η Μαρτίου να πέφτει στο πιο πολυπόθητο σημείο ολόκληρου του ταξιδιού.
Ονειρευόμουν μέχρι να έρθει η ώρα της ερήμου, να περάσω τη μέρα σε απόλυτη απραξία, να σέρνομαι μεταξύ πισίνας και ξαπλώστρας απαντώντας στις ευχές των φίλων μου που με ζήλευαν για όσα ζούσα και καλά έκαναν αφού ακόμη και γω η ίδια δεν πίστευα καλά καλά σε ότι έβλεπαν τα μάτια μου.

Ο Αλή Μπαμπάς ήρθε για πρωινό με αυτά

Αυτές οι αράβικες πίτες ήταν το κάτι άλλο!

Και μετά έπεσε η σχετική ρέκλα στην δροσερή πισίνα

Ανέβηκα στην ταράτσα του ξενοδοχείου για να δω που βρίσκομαι με το φως της ημέρας

Κι αποφασίσαμε να βγούμε μια βόλτα στο κατσικοχώρι ή καλύτερα καμηλοχώρι, πριν πιάσει η αφόρητη ζέστη-που είχε ήδη πιάσει.

Ως γνωστόν η έρημος Σαχάρα κατά κύριο λόγο αποτελείται από μαύρη-απόκοσμη, σεληνιακή πέτρα και βραχώδεις εκτάσεις, όμως οι κλιματικές συνθήκες διαμόρφωσαν κάποιες περιοχές με τους γοητευτικούς αμμόλοφους κι έτσι η Μερζούγκα βρέθηκε ακριβώς στο σημείο υποδοχής της ερήμου - το Erg Chebbi με τα μεγάλα καραβάνια να τη χρησιμοποιούν τότε ως πύλη εισόδου για την έρημο και σήμερα τα σύγχρονα καραβάνια των τουριστών την έχουν πια αναδείξει και αυτή σε τουριστικό ρηζόρτ με κάποια τμήματα της ερήμου να έχουν μετατραπεί σε πολυτελή Lodge προκειμένου να παίρνουν οι ταξιδιώτες λίγο από το άρωμα της ερήμου. Αλλά αυτά θα τα πούμε στη συνέχεια.

Το μικρό χωριό με τους 400 περίπου κατοίκους είχε ένα ενδιαφέρον

Στο πουθενά είμαστε!

Μπόμπιρας

Αν κρεμάσεις μια λάμπα γίνεται και φως για τη νύχτα

Ενώ πιο πέρα είχε και μια όαση!

Που καλλιεργούσαν φρέσκα κρεμμυδάκια!

Κέντρο καμηλών

Πλάκωσαν οι άγριοι

Το ραντεβού μας για την καμηλοδρομία στην έρημο ήταν μετά τις 4 το απόγευμα. Τις ώρες ανάμεσα τις περάσαμε λιώνοντας στις ξαπλώστρες, ενώ εγώ ένιωθα κάπως άβολα με το μαγιό μου-οι άντρες-αλί μπαμπάδες του ξενοδοχείου ήταν εξαφανισμένοι, όμως μια καθαρίστρια-καμαριέρα είχε μπαστακωθεί όλο το πρωί και τάχα συμμάζευε-τα ζώα μου αργά.
Ο Αντώνης μου είπε πως κάθε φορά που δεν κοίταζα εκείνη μου έριχνε δολοφονικές ματιές και πολύ θα ήθελε να με πλακώσει στα μπουνίδια εμένα την ξεδιάντροπη-άπιστη, ενώ θα έπρεπε να κάνω τι ακριβώς; Να λιάζομαι με σκάφανδρο-στολή δύτη; τι όχι;;

Τάχα σκούπιζε καμιά ώρα στο ίδιο σημείο και όποτε δεν κοιτούσα με καταριόταν (ούτε ψύλλος στον κόρφο μου!)

Απογευματάκι μας έβαλαν σε ένα τζιπ και μας μετέφεραν εκεί που μας περίμεναν οι γκαμήλες μας.
Στο γκρουπ είμασταν εμείς οι τρείς και δύο πολύ συμπαθητικές Αμερικάνες από το Σηάτλ, τις οποίες σιγά σιγά τις προσηλυτίσαμε στην παρέα με τα καλαμπούρια μας και γίναμε όλοι μαζί μια ωραία παρέα γίναμε.

Ο ενθουσιασμός διάχυτος. Εγώ μέχρι τότε από έρημο είχα εμπειρία μόνο στις...Αμμοθίνες της Λήμνου.
Από τα 10 τετραγωνικά ερήμου ξαφνικά αναβαθμίστηκα στα 9.200.000 τμ. της Σαχάρας!
Πάλι λίγο από αυτά θα έβλεπα δηλαδή, αλλά όσο να πεις η ιδέα του άπειρου είχε άλλο κύρος!

'Ετοιμος ο Τάσος! Πως είσαι έτσι;

Εδώ η "απάτητη" έρημος γεμάτη ροδιές, πατημασιές και δε συμμαζεύεται...

Η παρέα

Η καμηλοδρομία ήταν ιδιαίτερα άνετη, το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν όταν έπρεπε να κατέβεις και "έφευγες" απότομα μπροστά όπως χαμήλωνε το ζωντανό, κατά τ άλλα ένιωθα σα να κάθομαι στον καναπέ μου, πολύ πιο εύκολο από το άλογο στην Κούβα πέρισυ.

Το διασκεδάζαμε με την ψυχή μας, τ αστεία έδιναν κ έπαιρναν, καζούρα, "εξυπνάδες" της στιγμής, βάλαμε και τις Αμερικάνες στο πνεύμα και το απολαμβάναμε φουλ.

Μέχρι σανίδα sandboard δοκιμάσαμε με δυσκολότερο κομμάτι αυτό της ανάβασης πίσω του αμμόλοφου (πακέτο λέμε)

dessert sliding

Εγώ κι η "γκαμήλα" μου

Γλυκούλες

Το αποτύπωμά μου στην άμμο. Παγκοσμιοποίηση στην έρημο

Είχε και πιο απάτητα

Ο δε Τάσος καβαλούσε το ζώο ως 'Αγγλος ασθενής" που περιφερόταν στην έρημο ψάχνοντας σωτηρία...παραδίπλα στην Τυνησία ήταν γυρισμένο εκείνο, ωστόσο δε γινόταν να μην κάνω το συνειρμό.

Η αλήθεια είναι πως η καμήλα μέχρι που τον ανακούφιζε από το λουμπάγκο (άλλο περίεργο)

Εδώ τα δυό μας στο σούρουπο.
Εκείνος θα ήθελε να μοιάζει με τον Ρέιφ Φάινς και γω με την Κρίστιν Σκοτ Τόμας αλλά η πραγματικότητα είναι πως εκείνος έμοιαζε με το Χρόνη Εξαρχάκο και γω με την Ρένα Βλαχοπούλου στην ταινία μια Ελληνίδα στο Χαρέμι, εδώ θ αφήσουμε τα κοκκαλάκια μας

Στο απόγειο της βόλτας τα χρώματα του δειλινού ζωγράφιζαν το τοπίο με όλες τις αποχρώσεις της γης να γλεντάνε το σούρουπο χαρίζοντας απίθανες εικόνες για τα μάτια μας.

Το δε σήμα στο κινητό 'καμπάνα'!
Μ αρέσει που είχα ειδοποιήσει κιόλας τους δικούς μου ότι θα χαθώ για λίγο μέσα στη Σαχάρα να μην ανησυχήσουν. Αυτό όσο προχωρούσαμε στα ενδότερα αντί να χάνεται, καμπάνιαζε. Δεν υπάρχει σωτηρία πουθενά...

Κι αφού το είχαμε που το είχαμε το ρημάδι λοιπόν, όσο προχωρούσαμε με τις καμήλες αναρωτηθήκαμε τι τραγούδια ξέρουμε με έρημο.
Θυμηθήκαμε ΤΟ τραγούδι της ερήμου (τα ήσυχα βράδια) με τον Γιάννη Κότσιρα , το βάλαμε Playback και σιγοτραγουδούσαμε όλοι μαζί τα λόγια με την τρίχα κάγκελο από τη μαγεία της στιγμής.

Μετέφραζα τα λόγια στις ξένες της παρέας τις οποίες είχε επίσης συνεπάρει το όμορφο τέμπο του τραγουδιού.

Μετά από αυτό πιάσαμε και ένα αγγλικό να κάνουμε κέφι όλοι μαζί.

A horse with no name από τους America (σας το είπα νωρίτερα θα είναι ΚΑΙ ιστορία και μουσική αυτό το οδοιπορικό)

Και λίγο ξυπολυταρία για να νιώσουμε γυφτάκια στην άμμο

Που πας; Στάσου, μύγδαλα!

Σχεδόν 2,5 ώρες μας πήρε η όλη δραστηριότητα. Ανέβα κατέβα από τις καμήλες για ξεμούδιασμα και φωτογραφίες, χαβαλές και ρομαντσάδα ήταν αδιαμφισβήτητα το χάιλαιτ του ταξιδιού, έστω και κατασκευασμένο.

Παντελώς χαλαρωμένοι κ ευδιάθετοι φτάσαμε στο lodge.
..Που όμως έμοιαζε με συμμαχικό νεκροταφείο

Ενώ οι σκηνές στην πραγματικότητα ήταν γυψοσανίδες καλυμμένες με τεντόπανο για να μη τους τα σηκώσει όλα ο ...Βαρδάρης. Και ντεκόρ που μου έφερε γέλια...

Ο Αντώνης με έκραξε που δεν έκλεισα κάτι πιο ταπεινό και αυθεντικό.
Και ομολογώ δημοσίως ότι είχε απόλυτο δίκιο.
Μου κλώτσησε πολύ και μένα μόλις είδα όλη αυτή την υπερπαραγωγή στη μέση του πουθενά.
Του ταίριαζε μια απλή σκηνή με κουρελούδες και σληπιγκ μπανκ, φωτιά απέξω και μια γαβάθα σούπα στην πετρογκάζ.

Μόνο που όλα εδώ είναι φτιαγμένα κατά παραγγελία. Η τιμή που είχα κλείσει για όλα αυτά (μαζί με φαγητό και γλέντι) ήταν 60 ευρώ το άτομο....καμήλες, διαμονή, φαγητό βράδι και πρωί κ επιστροφή με τζιπ, ούτε λόγος!
Δίπλα από την υπερπαραγωγή είχε υποτίθεται πιο λιτές εγκαταστάσεις, όταν μπήκα μέσα είδα επίσης πόρτες, κρεβάτια και κανονικό μπάνιο.

Πιάνοντας αργότερα την κουβέντα με τον πιτσιρικά γενικό κουμανταδόρο, μάγειρα, οδηγό και οργανοπαίχτη! των μόλις 20 (!) ετών, μου είπε ότι θέλετε σας το κανονίζουμε. Αν θέλετε αυθεντικό θα κανονίσουμε να πάτε σε άλλο σημείο όπου θα σας φτιάξουν την ατμόσφαιρα που θέλετε. Τόσο αυθεντικό...
Τελευταία μου ερώτηση. Εσύ που κοιμάσαι; Στο luxury λέει όπως και εσείς
Οκ πήρα τις απαντήσεις που ήθελα...

Αφού μας τάισαν το γνωστό μενού με τα ψητά λαχανικά και τα ταζίνια, είχαν ήδη ανάψει τη φωτιά στο πίσω μέρος της εγκατάστασης όπου μας περίμεναν για το γλέντι.
'Οπου γλέντι τελικά ήταν το πριβέ πάρτι για μας τους 5 που είμασταν και οι μόνοι ένοικοι εκείνο το βράδι. Ραμαζάνι=low τουριστικά season.

Ο ρεσεψιονίστ-μάγειρας-γενικών καθηκόντων έπιασε μαζί με δύο ακόμη πιτσιρικάδες τα τουμπερλέκια τους και ξεκίνησε το ρεπερτόριο.
Αφού έπαιξαν τα δικά τους, άρχισαν να πέφτουν οι παραγγελιές.
Χοροπηδήσαμε με κάτι ξενέρωτες γιάνγκες, τραγουδήσαμε κάτι αμερικανιές και μετά ζήτησαν να πούμε και κάτι παραδοσιακό ελληνικό. 'Ολα αυτά άπιωτοι.

Sahara dessert party

Ο Βεδουίνος με τη φωτιά του.

Εμείς από κλαρίνα και τσάμικα έχουμε μαύρα μεσάνυχτα, αλλά ευτυχώς τα ίδια μαύρα μεσάνυχτα είχαν κ αυτοί από ελληνική μουσική, έτσι έπιασε ο Αντώνης το νταούλι που κάτι κατέχει, ο Τάσος τραγουδάει καλούτσικα και γω σαν τη μαιμού στο τσιφτετέλι και μάλιστα ξεσούρωτη.
Είναι σκοτεινό δυστυχώς το βιντεάκι, εγώ φαίνομαι μόνο ως σκιά αλλά μια ιδέα από το κέφι θα την πάρετε...

Ότι θα χόρευα το πότε Βούδας πότε Κούδας καταμεσής της ερήμου ομολογώ δεν το φανταζόμουν!

Που να ξεραν οι μουσουλμάνοι ότι οι στίχοι λένε για Ιησού και Ιούδα....ωστόσο το ευχαριστηθήκαμε πολύ άπαντες.

Η βραδιά τελείωσε με την απαραίτητη βόλτα για να θαυμάσουμε το διάσημο έναστρο ουρανό της ερήμου με τ αστέρια να κάνουν το δικό τους πάρτυ αιώνες πριν.
Εντυπωσιακό, πράγματι το θέαμα και από κάπου κοντά ή μακριά ακούγονταν τύμπανα και ιαχές.
Ο Αντώνης πρότεινε να περπατήσουμε προς την κατεύθυνση του ήχου.
Η βραδιά ήταν όμως εντελώς σκοτεινή, δεν έβλεπες την τύφλα σου και ο φακός του κινητού που φώτιζε δε φώτιζε στα 2 μέτρα, αν τυχόν έπαιρνες λάθος δρόμο παίζει να την έβγαζες όλη νύχτα σε πιο -αυθεντικές-δεν γίνεται-συνθήκες- ερήμου πάνω στην άμμο, με παγωνιά και χωρίς καν σλήπιγκ μπαγκ ευτυχώς αρνήθηκα και πήγα για ύπνο στο ζεστό μου κρεβατάκι διαφορετικά υπήρχε αρκετά καλή πιθανότητα ο Αντώνης να ζούσε το αληθινό λιτό σκηνικό της ερήμου ακριβώς όπως το φαντάστηκε.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.