Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Μέρα Ένατη

Rabat και τώρα Πρωτευουσιάνοι!

Το νοικοκυρόπαιδο ο ξενοδόχος, μας ετοίμασε ένα απίστευτο πρωινό και τον αγάπησα λίγο περισσότερο όταν σέρβιρε τις πεντανόστιμες αράβικες πίτες και μου είπε ότι οι δικές του είναι από άλευρα ολικής και ιδιαίτερα υγιεινές, με τόσο υδατάνθρακα που είχα καταναλώσει όλες αυτές τις μέρες, ούτε παραγγελία να τις είχα κάνει.

'Αρχισα να τον ψαρεύω, τύπου τι τυχερή η γυναίκα σου που είσαι τόσο χρυσοχέρης και τέτοια σαλιάρικα, ελεύθερος είμαι, λέει, αμάν τι κρίμα να μην έχω καμιά ελεύθερη φίλη στην ηλικία σου, του είπα και... κορίτσια όποια ενδιαφέρεται έχω τηλεφωνάκι...το παλικάρι διαθέτει ακίνητο δίχως ΕΝΦΙΑ, τα κάνει όλα και συμφέρει, λίγο μουσουλμάνος είναι μόνο, αλλά ποιός δεν έχει ελαττώματα , αυτός τουλάχιστον έχει καλό σκοπό.

Συζητήσαμε για το τελετουργικό της νηστείας τους, μου είχε κάνει εντύπωση ότι ψωμολυσσάνε όλη μέρα χωρίς φαγητό και νερό, αλλά μετά τις 7 επιτρέπεται να περιδρομιάζουν τον αγλέορα! Τι εθιμοτυπικό κ αυτό.
Του εξήγησα πως στη δική μας θρησκεία, όποιος νηστεύει τρώει συγκεκριμένα πράγματα με την έννοια της εγκράτειας και της λιτότητας (περίπου) . Εσείς λέω όλη μέρα ξεροσφύρι και το βράδι είστε ικανοί να φάτε ολόκληρο βόδι 'Ετσι είναι είπε, αλλά δεν μου το εξήγησε περεταίρω...

Πήραμε ξανά το δρόμο τον μακρύ και ο Τάσος μας ενημέρωσε ότι το ρεζερβουάρ αδειουά, έπρεπε να βάλουμε βενζίνη.
Τα μετρητά, μας είχαν σχεδόν τελειώσει αλλά στα βενζινάδικα 9 στις 10 χρησιμοποιούσαμε τη Ρέβο.
Πριν βγούμε στον αυτοκινητόδρομο για τη Ραμπάτ ζήσαμε μια μικρή Οδύσσεια.

Βενζινάδικο Νο 1
-Δεν έπαιρνε κάρτα
Νο 2
-Δεν έπαιρνε κάρτα
Νο 3
-Έπαιρνε κάρτα αλλά δεν είχε βενζίνη!
Νο 4
-'Ηταν κλειστό
Νο 5
-'Ηταν κλειστό
Νο 6
-'Επαιρνε κάρτα, είχε και βενζίνη αλλά για κάποιο λόγο ο βενζινάς επέμενε ότι το αμάξι παίρνει σούπερ και όχι αμόλυβδη λες και ήταν κανένα Datsun μοντέλο του 88, μουλάρωσε και δεν τον πείθαμε με τίποτα. Δεν το ζούμε αυτό....
Νο 7
-Σταματήσαμε και λέει ο Τάσος, εδώ θα βάλουμε ακόμα κι αν έχουν τσίπουρο

Τα καταφέραμε όμως και σε λίγο μπήκαμε ξανά στον πολιτισμό

Η Ραμπάτ των 1,6 εκατ. κατοίκων βγάζει μια αρχοντιά που γίνεται αντιληπτή με το καλημέρα

Περνάμε έξω από το ανάκτορο του Βασιλιά.

Κάτι σαν το Τατόι

Κατευθυνόμαστε προς παραλία

Αυτός είναι ο ψηλότερος ουρανοξύστης όλης της Αφρικής ονομάζεται Mohammed VI Tower και έχει ύψος 250 μέτρα

Περνάμε τον ποταμό Bou Regreg

Προσεγμένες αθλητικές εγκαταστάσεις

και βγαίνουμε στην εντυπωσιακή παραλία

Σταματήσαμε να χαζέψουμε την απεραντοσύνη του Ατλαντικού

Και στον αντίποδα ένα μουσουλμανικό νεκροταφείο

Στο σημείο αυτό αποφασίσαμε να βρούμε το ριάντ μας και να φρεσκαριστούμε λίγο πριν ξαμολυθούμε στα αξιοθέατα.
Εγώ είχα κλείσει ριάντ με πάρκινγκ (όπως παντού) αλλά ο χάρτης μας έβγαζε σε σημείο που δεν έμπαινε αυτοκίνητο.

Το μππρρδδοοομμμ του google maps κάθε φορά που δεν βρίσκαμε το δρόμο πέρασε σε άλλο επίπεδο...Ψυχολογικά μας δημιούργησε και τρολάραμε ότι δεν υπάρχει Roadtrip που να σέβεται τον εαυτό του χωρίς να χρειαστεί να κάνεις αναστροφή και κατά προτίμηση σε κλειστό δρόμο με νησίδα (!) αφού ο οδηγός στον κυκλικό κόμβο πήρε την 3η αντί για την 4η έξοδο όταν έξοδος λογίζεται ακόμη και το βοηθητικό καλντερίμι! Πίκρα λέμε.

Από την άλλη ακόμα έχω μνήμες από τα οδικά της παιδικής μου ηλικίας όταν η μάνα είχε απλωμένο ολόκληρο τον έντυπο χάρτη των 3 τετραγωνικών μέτρων προσπαθώντας να τον συμμαζέψει δίνοντας οδηγίες στον πατέρα που οδηγούσε, με επικούς καβγάδες κάθε φορά που ο ένας από τους δύο επέμενε ότι είχαμε πάρει λάθος δρόμο αντί για κάποιον υποτιθέμενο καινούργιο που είχε ανοίξει μετά την ημερομηνία έκδοσης του χάρτη. Τρέχα γύρευε....


Τελικά το ριάντ ήταν μέσα στο Μεδίνα πιο μέσα δε γίνεται!
Και το πάρκινγκ;
Αναγκάστηκα να πάρω τηλέφωνο, παρκάρισμα λέει παραλία σε κάποιο χώρο!
Που φυσικά δεν το έγραφαν στην καταχώρηση. Τι τραβάμε...

Το βρήκαμε όμως κάποτε κ αισίως ξεκινήσαμε τη βόλτα μας.
Η Μεδίνα ήταν μπροστά από το ριάντ. Η οποία ήταν κλειστή,καθαρή και περιποιημένη, καμία σχέση με αυτές του Μαρακές και της Φες.

Κορώνα στα κεφάλια τους ο Βασιλεύς! (μακριά από μας)

Υπάρχει και εξωτερική Μεδίνα η οποία είναι πιο καθημερινή με αγορές τροφίμων

Και street food παντού

Πολύ τα λιμπίστηκα αυτά αλλά αναγκάστηκα να προσπεράσω αφού η μύγα έκανε πάρτι παντού....καλά τα είχαμε πάει μέχρι στιγμής δεν ήθελα να ρισκάρω το ταξίδι μου.

Πήραμε το δρόμο προς το τζαμί και τον Hassan Tower

O Μιναρές έχει ύψος 44 μέτρα και είναι ημιτελής, όταν ο κατασκευαστής του ο AlMansur αποδήμησε εις Κύριον- ή Αλλάχ- το 1199, η κατασκευή σταμάτησε. Αν είχε ολοκληρωθεί θα ήταν ο ψηλότερος μιναρές του Μουσουλμανικού κόσμου

Είναι λίγο σα κολοβός

Ωραίο ήταν και μετά κατευθυνθήκαμε προς την Kasbah de Udayas που wannabe παραλιακή κάσμπα με νησιώτικο χρώμα.

Από κει βγήκαμε στα μπαλκόνια με θέα προς τον ωκεανό που έκοβε την ανάσα.
Καθότι θαλασσόπληκτοι....

Βιντεάκι
Rabat

Περιμέναμε όπως όλοι το ηλιοβασίλεμα.

Ρεμβάζω

Από το πρωινό στο σούρουπο πέρα από κάτι μπισκοτάκια δεν είχαμε βάλει στο στόμα μας μπουκιά και το στομάχι είχε κολλήσει στην πλάτη.
Ο φίλος @Kyriakao, που έκανε παρόμοιο ταξίδι λίγους μήνες πριν, μου είχε προτείνει να φάω σε μαροκινό εστιατόριο που τρώνε οι ντόπιοι και πήραμε το δρόμο προς τα εκεί.
Μαζί με μας το δρόμο πήραν και εκατοντάδες μαροκινοί οι οποίοι διακτινίζονταν προς κάθε κατεύθυνση την ώρα που έληγε η νηστεία.
Μέχρι να φτάσουμε κατέβαζαν κεπέγκια από παντού και το μόνο διαθέσιμο φαγητό στο δρόμο ήταν αυτό που είχαν καθήσει επάνω του όλες οι βρωμόμυγες της μεδίνας κι έτσι εκείνη τη μέρα έφαγαν μέχρι κι οι πιστοί του Ραμαζανίου ενώ εμείς μείναμε νηστικοί και ταλαιπωρημένοι, οι απόκληροι της μοίρας . Και της μύγας.

Λίγο πριν την τελική απελπισία, μας χαμογέλασε ο Αλλάχ και πέσαμε πάνω σε τίμιο ντόπιο φαστφουντάδικο, ένας τρώει τρεις πεθαίνουν, είδαμε κάτι πιατάρες με μπέργκερ και κοτοπουλάρες και δεν το σκεφτήκαμε στιγμή.
Πραγγείλαμε αυτό το καλοθρεμμένο κοτόπουλο και δεν έμεινε ούτε κοκκαλάκι ενώ τα τέρατα οι συνταξιδιώτες μου μου έλεγαν ότι είναι το ίδιο πουλερικό που έβλεπα νωρίτερα κάτω από το σύννεφο με τις μύγες, όσο εγώ έπεφτα με τα μούτρα...

13 ευρώ μαζί με τα αναψυκτικά και χωρίς καμία παρενέργεια (όπως απεδείχθη αργότερα)

To ριάντ είχε μια πολύ συμπαθητική ταράτσα με θέα προς τον ωκεανό και την κάσμπα , αποφασίσαμε να τελειώσουμε τη βραδιά εκεί.

Εκεί συστηθήκαμε με νεαρό φέρελπη Γερμανό που έμενε στο ίδιο ριάντ, είχε απλώσει την κουβέρτα του κατάχαμα και αρμένιζε με βλέμμα στο άπειρο.
Πιάσαμε ψιλοκουβέντα και μας είπε ότι πέρασε ένα ολόκληρο τρίμηνο στη Ραμπάτ και δεν είχε δει τίποτε άλλο! Τον ρωτήσαμε την ηλικία του και είπε 25, ρώτησε κι αυτός και είπαμε ...γονείς σου! Δεν μας φαίνεται καθόλου είπε, δεν το πήραμε όμως τοις μετρητοίς γιατί κάπνιζε λέει κιφ όλη μέρα και χάζευε τη θάλασσα αλλά θυμήθηκε ότι είχε αφήσει τη σχέση του πίσω στη Γερμανία και είπε μάλλον ήρθε η ώρα να πάει να τη βρει.

Ο Τάσος που ζει για κάτι τέτοια τον ρώτησε από που είναι κι όταν απάντησε Στουτγάρδη του είπε μην ανησυχείς, είναι μικρή πόλη η Στουτγάρδη πόσοι να την παρηγόρησαν πια όσο λείπεις!
Δεν το έπιασε το χιούμορ μας ευτυχώς, και έτσι αποσυρθήκαμε και εμείς οι γερολαίοι που σε 10 μέρες κι έναν ημιΑΜΕΑ είχαμε οργώσει όλη τη χώρα και του λέγαμε κουράγιο μια τελευταία μέρα οδήγησης σου έμεινε και μετά μπορείς να πας σπίτι σου να ...πεθάνεις με την ησυχία σου, πόσο να σε αντέξει η δόλια η ισχιαλγία, χωρίς ίχνος ξεκούρασης!

Επόμενη μέρα, η τελευταία πια του οδικού, επιστροφή στο Μαρακές για τα αξιοθέατα που είχαν απομείνει και την πτήση της επιστροφής. Και ανάμεσα, στάση στην Καζαμπλάνκα που ήταν άλλωστε πάνω στο δρόμο μας.

Αυτό έλεγε το πλάνο.
Μόνο οι πλανήτες είχαν γυρίσει ανάδρομα και έμελλε να δοκιμάσουν το ταλαιπωρημένο μου νευρικό σύστημα όταν έτρωγα ανελέητο άκυρο από παντού, εξαντλήθηκε το χιούμορ μου, και χρειάστηκε να επαναφέρω την προσωπικότητά μου... στις εργοστασιακές ρυθμίσεις προκειμένου οι φουκαριάρηδες οι συνταξιδιώτες μου να γλυτώσουν από την ανόητη γκρίνια μου.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.