Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Μέρα Όγδοη

Chefchaouen και τα βλέπω όλα μπλέ!

Στο ωραίο μου πρόγραμμα και καθοδόν προς την γαλάζια πόλη. είχα συμπεριλάβει και μια σύντομη επίσκεψη στη Μεκνές..
Δεν τόλμησα καν να το ξεστομίσω και την διέγραψα με συνοπτικές διαδικασίες, αφού η καθημερινή χιλιομετρική οδύσσεια ήταν ήδη σε κρεσέντο και είχαμε τεντώσει, ήταν σοφότερο να χαρούμε λίγο περισσότερο την όμορφη Σεφ (για συντομία), ας χάναμε και κάτι, θα το ξεπερνούσαμε.

Ο δρόμος από τη Φες διαρκούσε κοντά στο 4ωρο και μας πρόσφερε ξεκάθαρα μεσογειακές εικόνες πια, η διαδρομή θα μπορούσε άνετα να είναι οπουδήποτε στη χώρα μας.
Η κίνηση μηδαμινή, οι μπάτσοι πλέον άφαντοι, το ίδιο όμως άφαντο απεδείχθη και το οδόστρωμα
Εκεί που πηγαίναμε άνετοι και ωραίοι, ξαφνικά η μισή άσφαλτος έλειπε!
Ο οδηγός μας-πιλότος της Formula1 Tάσος, με διαρκούς ελιγμούς απέφευγε τις λακούβες, τρύπες μέχρι κρατήρες, στολίζοντας πατόκορφα με κοσμητικά επίθετα τους κάθε λογής ιθύνοντες. Και μη.

Καθοδόν χαβαλεδιάζαμε διαβάζοντας πληροφορίες για την περιοχή και την καλλιέργεια του περίφημου Κιφ, ξέραμε ότι κινούμαστε κάπου στα Ζωνιανά του Μαρόκο διαβάζαμε πως οι ντόπιοι προμηθεύουν την Ευρώπη και καλύπτουν πάνω από το 75% της κατανάλωσης στη γηραιά-ξύπνιοι οι μαροκινοί, γεννοβολάνε αβέρτα κουτσούβελα οι ίδιοι, ενώ τα ευρώπουλα καίνε τα εγκεφαλικά τους κύτταρα καταναλώνοντας το εκλεκτό μαροκινό προιόν!

Εμείς πάλι ψάχναμε να εντοπίσουμε τις σχετικές φυτείες από το δρόμο να βγάλουμε καμιά ψαγμένη φωτογραφία και να διασκεδάσουμε- αλλά τζίφος.
Το μόνο που βλέπαμε ήταν τη συνήθη βλάστηση του δρόμου και τίποτε ενδιαφέρον. Μα που τα κρύβουν οι άτιμοι

Η κυβέρνηση λέει, που σαφώς κ ενδιαφέρεται για το ζεστό χρήμα που κινεί την περιοχή, βάφτισε τις καλλιέργειες ως κάνναβη- κατάλληλη για φαρμακευτική χρήση και έτσι γλύτωσαν από τους προστάτες και τη μαφία- άπαντες πλέον ευχαριστημένοι!

Ευχαριστημένος ήταν και ο Τάσος που ταλαιπωρήθηκε στη Φες και η Σεφσαουέν εμφανιζόταν μπροστά του ως Deux Ex Machina.

Η Σεφ μας έβαζε κι αυτή εμπόδια με το καλημέρα αφού είχαν κλείσει τον κεντρικό δρόμο που το google maps εμφάνιζε ως μία ωραιότατη ευθεία μέχρι τον ξενώνα μας και μας έστελνε από ύποπτα δρομάκια δεξιά, αριστερά και πάνω κάτω, ενόσω ο -μππρρδδοοομμμ- του google maps που ηχεί όταν πάρεις λάθος δρόμο πάρταρε τσακίζοντας τα νευράκια μας, τι να σου κάνει κι η εφαρμογή, να γεννήσει δρόμο; έναν τον έχουν κ αυτόν πήγαν και τον έκλεισαν μέρα μεσημέρι.

'Οταν κάποτε το βρήκαμε, συναντήσαμε αυτό το νοικοκυρόπαιδο που τα έκανε όλα μόνος του στον ξενώνα και μας πρόσφερε από ένα τσαγάκι και ωραιότατους χουρμάδες για να καλμάρουμε. (τώρα είχαν δεν είχαν τίποτα παράξενο μέσα, θα σας γελάσω!)

Στην όμορφη ταράτσα μας

Ξεκάθαρα από τη Μέση Ανατολή μετακομίσαμε στη Φολέγανδρο

Δεν χρειάζεται να μιλήσω πολύ. Οι εικόνες που ακολουθούν είναι από μόνες τους πιο φλύαρες και από μένα.

Η Σεφ σε αιχμαλωτίζει από την πρώτη στιγμή. Είσαι δικός της.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το μπλε-λουλακί των σπιτιών. Οι παραδόσεις λένε πως τα έβαφαν για να συμβολίσουν τον ουρανό και τον παράδεισο, για να ξεχωρίσουν τα σπίτια των Εβραίων από αυτά των Μουσουλμάνων και το πιο αδιάφορο σενάριο, επειδή το μπλε διώχνει τα ...κουνούπια!

Το σίγουρο είναι πως η παράδοση καλά κρατεί και κάθε σημείο συναγωνίζεται το προηγούμενο σε φωτογένεια.

Πουλάνε τα χρώματα τα οποία διαλύεις σε αναλογία και βάφεις τους τοίχους.
Με δυσκολία κρατήθηκα να μην αγοράσω όλες τις 50 αποχρώσεις του...μπλε και φέρω τη Μύκονο στη....Χαριλάου, σπίτι μου

Οι ενδυματολογικές μου επιλογές είχαν τρομερή επιτυχία σε αυτό το ταξίδι. Που πάω και τα σετάρω έτσι...Δε φοντάρω με τίποτα όμως!

Φαίνομαι;;;

Πάμε πάλι

Κάλυψη - απόκρυψη (δε λένε στο στρατό

κουκλάκια

Και πόρτες. Πολλές πόρτες!

Είδαμε όσο μπλε αντέξαμε, το θαυμάσαμε, το φωτογραφίσαμε οριζοντίως, καθέτως και πλαγίως και μετά το ρίξαμε σε κρυάδες τύπου, που είσαι παπαστρούμφ, εδώ δίπλα σου Στρουμφίτα και βγήκαμε μια βόλτα στην λιγότερο ενδιαφέρουσα πλατεία.

Είχε μια κάσμπα

Μέσα σε όλα αυτά επανήλθε και ο πολιτισμός, κανένας πια δεν σε φώναζε να ψωνίσεις να μπεις στο μαγαζί τους.
Εδώ ευδοκιμούσε ένα διαφορετικό είδος που το λένε βαποράκι απαγορευμένων ουσιών. Σε κάθε γωνία παραφυλούσαν και άρχιζαν το ψηστήρι.
Εδώ το καλό κιφ κυρία, πάρε και δε θα χάσεις μανδάμ και κάτι άλλες άγνωστες λέξεις που απουσίαζαν από το ρεπερτόριό μου και μόνο η συναλλαγή με ντραγκ ντίλερ έλειπε από το βιογραφικό μου, μέχρι που αναρωτήθηκα μήπως τα βλέπω όλα τόσο μπλε γιατί με έχουν ήδη μαστουρώσει μπαίνοντας στην πόλη;

Στο σούρουπο αποτύχαμε να θαυμάσουμε τα μαβιά χρώματα από το Ισπανικό τζαμί όταν ο ξενοδόχος μας έδειξε λάθος μονοπάτι και μέχρι να καταλάβουμε το λάθος είχε αρχίσει να πέφτει το σκοτάδι.
Πάει κι αυτό, αδιάβαστο.
Παρηγορηθήκαμε με μια ακόμη ζεστή σουπίτσα harira αφού εκεί στο βορρά το βραδάκι βγήκε μαζί με το ψωφόκρυο .

και άλλη μια παστίλια

Το τζαμί το βράδι

κ πήραμε το δρόμο προς το σπίτι

Αγοράσαμε κόκα κόλα και αράξαμε στην όμορφη ταράτσα μας που είχε κ φωτορυθμικά

Κλασσικά μετά τις 10 η ζωή στους δρόμους ζωντάνεψε κι ο Αντώνης πρότεινε να βγούμε μια μεγάλη ποδαράτη βόλτα έξω από τη Μεδίνα να κόψουμε κίνηση στη νέα πόλη.
Που να ντύνομαι τώρα είπα, μια χαρά είχα βολευτεί με τη πιτζάμα μου, αλλά ο Αντώνης επέμενε, Μαρόκο είσαι, βγες έτσι

Κοίταξα το εμπριμέ ντεσέν -αλά Πειραική Πατραική στα χρόνια των έιτις -στο παντελόνι της πιτζάμας μου και λέω δε βαριέσαι μήπως θα με ξαναδούν; φόρεσα παπούτσια και έξω από την πόρτα.

Το σουλάτσο έδινε κ έπαιρνε, μετά τη νηστεία δεν έλεγαν να βάλουν κώλο κάτω.

Περπατήσαμε κάμποσο και θυμήθηκα την κόρη μου όταν κάποιες φορές έτυχε να κατέβω να πετάξω τα σκουπίδια φορώντας αυτή την πιτζάμα, μου έλεγε "πως κυκλοφορείς έτσι σαν την βλάχα"
και της έστειλα αυτή τη φωτό...."βλάχα στην πόλη και κυρά στο Μαρόκο-τη μισή πόλη περπάτησα έτσι, δε με χάλασε"

Το ταξίδι μέσα στο Ραμαζάνι μπορεί να περιλαμβάνει κάποιες απρόσμενες προκλήσεις για τον τουρίστα.
Στον αντίποδα θα του χαρίσει ανεκτίμητες εμπειρίες, την παρατήρηση και κατανόηση από τις συνήθειες, τις παραδόσεις αλλά και τα παράδοξα έθιμα που συνοδεύουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
'Ενα από αυτά ήρθε να ταράξει τον ύπνο μας εκείνο το βράδυ, όταν κάπου ανάμεσα σε γερμανικό νούμερο μέσα στη νύχτα ακούστηκαν συνεχόμενοι ρυθμικοί ήχοι από νταούλι κάτω από τα παράθυρά μας!
Αρχικά περίμενα πως θα σταματήσει, ότι δεν μπορεί κάποιος έκαψε τον εγκέφαλό του από το πολύ κιφ και τριγυρίζει στους δρόμους για να ξυπνήσει και τους υπόλοιπους και όπου νάναι θα αρχίσει το μπινελίκωμα από τους ντόπιους- ας μην κάνω εγώ την αρχή.
Ούτε καν. Απλά κάποτε σταμάτησε και κοιμηθήκαμε και μεις οι Χριστιανοί.

Το πρωί ενημερωθήκαμε από το νοικοκύρη-ξενοδόχο μας ότι ο ντράμερ του Ραμαζανιού είναι το ξυπνητήρι τους, ώστε να προετοιμαστούν τα γεύματα του πρωινού για τις 04.30 περίπου που πρέπει να φάνε πριν ξεκινήσει η 14ωρη περίπου ημερήσια τους νηστεία.
Δηλαδή ξυπνάς από τις 02.30 για να φας στις 04.30. Εγώ γιατί ξυπνάω 07.10 για να φάω στις 07.15?
Τι τρώνε για πρωινό, μουσακά;
'Ετσι εξηγείται που δεν μπορούν να πάρουν τα ποδάρια τους το πρωί!

Ο πλουραλισμός των εικόνων που είχαμε αποκομίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ο κύριος λόγος που κόντευαν να εκραγούν τα δικά μας εγκεφαλικά κύτταρα.
Δεν προλάβαινε να απορροφηθεί όλη αυτή η πληροφορία, συνεχώς εμπλουτιζόταν από νέες προσθήκες, ωστόσο, από την επόμενη μέρα μπαίναμε πια στο τελευταίο μέρος του ταξιδιού μας και ξεκινούσε το σβήσιμο από την πλευρά του Ατλαντικού και την όμορφη Ραμπάτ.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13
• 15
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 11 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.