GTS
Member
- Μηνύματα
- 6.793
- Likes
- 18.394
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο (Άγρια νύχτα Νο1)
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][media=youtube]-LBomVi5bn4[/media
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][media=youtube]hWBb52NSe_Y[/media
- Κεφάλαιο 16ο (Τη νύχτα που βγήκαν οι σκορπιοί)
- Κεφάλαιο 17ο][media=youtube]_Ca4-J1Riko[/media
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο][media=youtube]5nqjmy2BaTc[/media
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο][media=youtube]Ak1mT9NLvOU[/media
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο (Η επίθεση των ελεφάντων)
- Κεφάλαιο 29ο (Τη νύχτα που βρυχώνται τα λιοντάρια)
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
Το τουρμποελικοφόρο Okavango μας περίμενε με τις πόρτες διάπλατες στη πίστα του διεθνούς αεροδρομίου Or Tambo. Ο καιρός άψογος, ο κόσμος χαμογελαστός, το ηθικό ψηλά, τα λάστιχα λίγο ξεφούσκωτα, αλλά ο προορισμός εδώ είναι σημαντικότερος από το ταξίδι. Σε 2 ώρες, από τους 23οCτου Johannesburg προσγειωνόμαστε στους 36οC του Maun….
Maun, Botswana…..μία μικρή, άσημη κωμόπολη στην είσοδο του Δέλτα του Οκαβάνγκο μετατράπηκε σε πόλη-τουριστικό υποδοχέα της ευρύτερης περιοχής. Μη φαντάζεστε βέβαια πόλη με τα δυτικά δεδομένα: μερικά μαγαζιά γύρω από το λιλιπούτειο αεροδρόμιο, άμμος παντού, η έρημος Καλαχάρι απλώνει τη σκιά της μέχρι εδώ, φτωχικά σπιτάκια, κτισμένα με τσιμεντότουβλα, πλίνθους, λαμαρίνα. Από ένα παράπηγμα με λαμαρίνα αγοράζουμε κάρτες κινητής τηλεφωνίας ντόπιας εταιρείας, τα κινητά μας αρνούνται να κάνουν το προβλεπόμενο roaming. Πληρώνουμε σε Pula, το ντόπιο νόμισμα, που μόλις έχουμε βγάλει από ΑΤΜ τράπεζας. Pula σημαίνει βροχή και αναρωτιέμαι από πότε έχει να βρέξει στο μέρος αυτό, που μοιάζει με κλασσικό χωριουδάκι του φαρ-ουέστ στη μέση της ερήμου...ήδη είναι καταμεσήμερο και κάνει ζέστη, πολύ ζέστη.
Σε λίγο φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, λίγο έξω από το Maun και έχουμε μια πρώτη γρήγορη γνωριμία με τον αρχηγό της εκδρομής μας, που μας συστήνεται ως Bibi. Μας καθίζει σε ένα τραπέζι, συμπληρώνουμε στα γρήγορα την απαραίτητη χαρτούρα και καταλύουμε στο δωμάτιό μας. Μια γρήγορη βόλτα στα πέριξ του ξενοδοχείου, χάζι στις νέγρες καλλονές...το βραδάκι μας πλησιάζει μια κοπέλα, η Ελίζαμπεθ και μας συστήνει τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ. Από τις κλασσικές συστάσεις όπου ακούς 10 ονόματα το ένα μετά το άλλο, γνέφεις θετικά αλλά δε θυμάσαι τίποτα. Καλύτερα, διότι έτσι κολλήσαμε σε όλους παρατσούκλια, έχοντας το μοναδικό προνόμιο να μιλάμε και να σχολιάζουμε όποιον θέλουμε, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς...
Το πρωϊ πήραμε πρωϊνό σε λάθος σημείο, με τον κουμπάρο να σχολιάζει αρνητικά έναν τουρίστα που βούτηξε όλο το ψωμί από τον πάγκο...πώς να μη το βουτήξει ο άνθρωπος, τους τρώγαμε το φτωχικό πρωϊνό τους, καθώς ο δικός μας πλουσιοπάροχος μπουφές ήταν στην αίθουσα απέναντι. Το ραντεβού στην είσοδο του ξενοδοχείου ήταν ακριβώς στις 8, εμείς την ώρα εκείνη βγαίναμε από το δωμάτιο, ο Bibi ήδη ερχόταν να μας μαζέψει...με 5 λεπτά καθυστέρηση (άντε ρε κουμπάρε...) φτάνουμε στο προαύλιο και αντικρίζουμε το ηρωϊκό μας όχημα, που θα είναι ο αχώριστος και πολύτιμός μας σύντροφος για τις επόμενες 2 εβδομάδες...οι βαλίτσες στο τρέηλερ από πίσω, σάλτο στις 2 άδειες θέσεις μπροστά-μπροστά και ξεκίνημα....έχουμε 5 ώρες δρόμο για το Shakawe, ένα χωριό στις όχθες του ποταμού Οκαβάνγκο, κοντά στα σύνορα με τη Ναμίμπια, όπου μας περιμένει το ποταμόπλοιό μας...5 ώρες μέχρι να ξεκινήσει το όνειρο...Ή μήπως είχε ήδη αρχίσει?
:: 
Maun, Botswana…..μία μικρή, άσημη κωμόπολη στην είσοδο του Δέλτα του Οκαβάνγκο μετατράπηκε σε πόλη-τουριστικό υποδοχέα της ευρύτερης περιοχής. Μη φαντάζεστε βέβαια πόλη με τα δυτικά δεδομένα: μερικά μαγαζιά γύρω από το λιλιπούτειο αεροδρόμιο, άμμος παντού, η έρημος Καλαχάρι απλώνει τη σκιά της μέχρι εδώ, φτωχικά σπιτάκια, κτισμένα με τσιμεντότουβλα, πλίνθους, λαμαρίνα. Από ένα παράπηγμα με λαμαρίνα αγοράζουμε κάρτες κινητής τηλεφωνίας ντόπιας εταιρείας, τα κινητά μας αρνούνται να κάνουν το προβλεπόμενο roaming. Πληρώνουμε σε Pula, το ντόπιο νόμισμα, που μόλις έχουμε βγάλει από ΑΤΜ τράπεζας. Pula σημαίνει βροχή και αναρωτιέμαι από πότε έχει να βρέξει στο μέρος αυτό, που μοιάζει με κλασσικό χωριουδάκι του φαρ-ουέστ στη μέση της ερήμου...ήδη είναι καταμεσήμερο και κάνει ζέστη, πολύ ζέστη.
Σε λίγο φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, λίγο έξω από το Maun και έχουμε μια πρώτη γρήγορη γνωριμία με τον αρχηγό της εκδρομής μας, που μας συστήνεται ως Bibi. Μας καθίζει σε ένα τραπέζι, συμπληρώνουμε στα γρήγορα την απαραίτητη χαρτούρα και καταλύουμε στο δωμάτιό μας. Μια γρήγορη βόλτα στα πέριξ του ξενοδοχείου, χάζι στις νέγρες καλλονές...το βραδάκι μας πλησιάζει μια κοπέλα, η Ελίζαμπεθ και μας συστήνει τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ. Από τις κλασσικές συστάσεις όπου ακούς 10 ονόματα το ένα μετά το άλλο, γνέφεις θετικά αλλά δε θυμάσαι τίποτα. Καλύτερα, διότι έτσι κολλήσαμε σε όλους παρατσούκλια, έχοντας το μοναδικό προνόμιο να μιλάμε και να σχολιάζουμε όποιον θέλουμε, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς...
Το πρωϊ πήραμε πρωϊνό σε λάθος σημείο, με τον κουμπάρο να σχολιάζει αρνητικά έναν τουρίστα που βούτηξε όλο το ψωμί από τον πάγκο...πώς να μη το βουτήξει ο άνθρωπος, τους τρώγαμε το φτωχικό πρωϊνό τους, καθώς ο δικός μας πλουσιοπάροχος μπουφές ήταν στην αίθουσα απέναντι. Το ραντεβού στην είσοδο του ξενοδοχείου ήταν ακριβώς στις 8, εμείς την ώρα εκείνη βγαίναμε από το δωμάτιο, ο Bibi ήδη ερχόταν να μας μαζέψει...με 5 λεπτά καθυστέρηση (άντε ρε κουμπάρε...) φτάνουμε στο προαύλιο και αντικρίζουμε το ηρωϊκό μας όχημα, που θα είναι ο αχώριστος και πολύτιμός μας σύντροφος για τις επόμενες 2 εβδομάδες...οι βαλίτσες στο τρέηλερ από πίσω, σάλτο στις 2 άδειες θέσεις μπροστά-μπροστά και ξεκίνημα....έχουμε 5 ώρες δρόμο για το Shakawe, ένα χωριό στις όχθες του ποταμού Οκαβάνγκο, κοντά στα σύνορα με τη Ναμίμπια, όπου μας περιμένει το ποταμόπλοιό μας...5 ώρες μέχρι να ξεκινήσει το όνειρο...Ή μήπως είχε ήδη αρχίσει?
:: 
Ανέβασα αδρεναλίνη και μόνο με τον πρόλογο!!!!!!
