GTS
Member
- Μηνύματα
- 6.793
- Likes
- 18.394
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο (Άγρια νύχτα Νο1)
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][media=youtube]-LBomVi5bn4[/media
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][media=youtube]hWBb52NSe_Y[/media
- Κεφάλαιο 16ο (Τη νύχτα που βγήκαν οι σκορπιοί)
- Κεφάλαιο 17ο][media=youtube]_Ca4-J1Riko[/media
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο][media=youtube]5nqjmy2BaTc[/media
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο][media=youtube]Ak1mT9NLvOU[/media
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο (Η επίθεση των ελεφάντων)
- Κεφάλαιο 29ο (Τη νύχτα που βρυχώνται τα λιοντάρια)
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
Ο Κάιζερ, αρχηγός του ποταμόπλοιου μας ετοιμάζει μία μικρή έκπληξη: θα μας πάρει να κάνουμε μία σύντομη βόλτα στην όχθη, κοντά πάντα στο ποταμόπλοιο. Ε και, θα ρωτήσει κάποιος...η βόλτα όμως δε θα γίνει στη παιδική χαρά, στο πάρκο, στο ζωολογικό κήπο της γειτονιάς....η βόλτα θα γίνει στη καρδιά της άγριας ζωής, πράγμα που είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ερχόμενος από την ασφάλεια της πόλης. Στις όχθες κυκλοφορούν ελέφαντες, ιπποπόταμοι, καραδοκούν κροκόδειλοι....ας αφήσουμε τα φίδια και τα λοιπά ζωντανά, αν πέσεις σε κάποιο από τα παραπάνω, ιδίως σε ιπποπόταμο, την έχεις βάψει...
Η βόλτα βέβαια γίνεται από άνθρωπο έμπειρο και είναι ασφαλής και λόγω ώρας: ο ήλιος ακόμα βαράει δυνατά, οι ιπποπόταμοι βρίσκονται στο δροσερό νεράκι του ποταμού, οι ελέφαντες κάπου αλλού απολαμβάνουν ένα σκιερό μέρος και οι κροκόδειλοι.....ε, εκεί θέλει λίγη προσοχή. Ακριβώς έξω από το ποταμόπλοιο, κείτεται μία σεβαστή ποσότητα κοπράνων ελέφαντα, λίγο παλαιάς παραγωγής. Οι ελέφαντες τρώνε μέχρι και 300 κιλά ημερησίως, τρώνε συνεχώς μέχρι και 20 ώρες την ημέρα και χωνεύουν το 40% περίπου της τροφής. Το αποτέλεσμα είναι τα κόπρανά τους να αποτελούνται σε μεγάλο ποσοστό από χορτάρι.
Hottip: αν ποτέ βρεθείτε στα όρια του θανάτου από τη δίψα σε σαβάνα της Αφρικής, μαζεύτε κόπρανα ελέφαντα και στύψτε τα....το νεράκι θα τρέξει άφθονο, ίσως λίγο άνοστο βέβαια, αλλά σωτήριο...
Η βόλτα γίνεται με προσεκτικά βήματα, με επεξήγηση από τον Κάιζερ των ιχνών διαφόρων ζώων, μεταξύ των οποίων τεράστιες πατημασιές ελεφάντων, ίχνη από φίδια και ένα ανατριχιαστικό ίχνος από ουρά κροκόδειλου πάνω στην όχθη μιας μικρής λιμνούλας...τα ίχνη φαίνονται καθαρά στη λευκή άμμο, ενώ το χορτάρι απλώνεται σε τεράστια έκταση ολόγυρα. Μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες, όλη αυτή η τεράστια έκταση ήταν καλυμμένη από νερό, με τις ετήσιες πλημμύρες του Οκαβάνγκο να καλύπτουν τα πάντα και το πλοίο να δένει 3-4 μέτρα ψηλότερα από τη σημερινή του στάθμη. Μεγάλη σημασία έχει και η τεταμένη προσοχή όλων των αισθήσεων, ιδίως της ακοής, αφού η ορατότητα λόγω της θαμνώδους βλάστησης δεν είναι πάντα ασφαλής οδηγός. Εμείς πάντως, απολαμβάνουμε τη μεγαλειώδη σιγαλιά της φύσης, το αεράκι που χαϊδεύει τα χόρτα, τα πουλιά....
Βλέπουμε πολλά πουλιά που δε γνωρίζω να απαριθμήσω εδώ, από μικρά και πολύχρωμα, μέχρι μεγάλους λευκούς γερανούς, πελεκάνους κτλ, θαυμάζουμε τις γιγαντιαίες τερμιτοφωλιές που σχηματίζουν πολυάριθμα νησάκια στον ποταμό και το δέλτα του...ξαποσταίνοντας, ο Κάιζερ με αφορμή μία ερώτηση, ξεκινά μία ανατριχιαστική αφήγηση που μας αφήνει όλους κάγκελο και είχε περίπου ως εξής...
«Ήταν σούρουπο και γυρνούσαμε με έναν φίλο με το τζιπ σε ένα καμπ...δυστυχώς, το τζιπ έμεινε στα 2 χιλ. από το καμπ και αποφασίσαμε να περπατήσουμε την απόσταση. Καθώς περπατούσαμε, κοιτάω πίσω και ο φίλος μου είχε μείνει παρά πίσω. Ξάφνου, σε μια στροφή πέφτω πάνω σε έναν ελέφαντα...»
Μα καλά, δεν τον είδες, ήταν βράδυ, ήταν στη στροφή του δρόμου, το μέρος ήταν θαμνώδες...δεν τον άκουσες?
«Οι ελέφαντες είναι εξαιρετικά αθόρυβοι, μπορεί να περάσει ολόκληρο κοπάδι δίπλα σου και να μη πάρεις χαμπάρι»
Έτσι όπως τα λέει είναι, από ιδία πείρα πλέον...
«Ο ελέφαντας, με το που με παίρνει χαμπάρι ορμάει κατά πάνω μου. Έμεινα ακίνητος, όπως πρέπει να κάνεις σε επίθεση ελέφαντα και προσπάθησα να τον αποφύγω στο πλάι. Ο ελέφαντας όμως είχε ήδη γυρίσει το κορμί του και προσπάθησε να με σουβλίσει με τους χαυλιόδοντες. Τους άρπαξα και προσπάθησα να τον αποφύγω...»
Και μας δείχνει τα σημάδια στα χέρια του, σκισίματα στις δυο του παλάμες...ο κουμπάρος μου ψιθυρίζει χαμηλόφωνα ότι ο τύπος λέει παραμύθια...
«Το ζώο με έριξε κάτω και κατάφερε να με τρυπήσει με τους χαυλιόδοντες στα πόδια...σύρθηκα δίπλα σε ένα βράχο και ευτυχώς ο ελέφαντας απομακρύνθηκε...καθόμουν εκεί, με τη πλάτη στο βράχο, σε μία λίμνη αίματος. Ευτυχώς, σε λίγη ώρα με βρήκαν οι δικοί μου πριν μυρίσουν το αίμα οι ύαινες και τα λιοντάρια....»
Και σηκώνει το σορτσάκι του, δείχνοντάς μας σημάδια από δύο τρύπες ψηλά στους τετρακέφαλούς του...έχουμε μείνει όλοι μ@λ@κες...μέσα μας έχει σβηστεί δια παντός η εικόνα του αγαθούς ελεφαντάκου....βρισκόμαστε στη καρδιά της άγριας ζωής κυρίες και κύριοι, εδώ είναι ο θάνατος σου η ζωή μου και όχι ταινία του Ντίσνεϋ....
Επιστρέφουμε στο ποταμόπλοιο και απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας από το κατάστρωμα, έως ότου ο ουρανός βαφτεί μωβ-πορτοκαλί από ένα μεγαλειώδες Αφρικανικό ηλιοβασίλεμα....δειπνούμε, χαλαρώνουμε με ένα ποτάκι και όταν η νύστα κάνει την εμφάνισή της αποσυρόμαστε στα δωμάτιά μας...
:: 
Η βόλτα βέβαια γίνεται από άνθρωπο έμπειρο και είναι ασφαλής και λόγω ώρας: ο ήλιος ακόμα βαράει δυνατά, οι ιπποπόταμοι βρίσκονται στο δροσερό νεράκι του ποταμού, οι ελέφαντες κάπου αλλού απολαμβάνουν ένα σκιερό μέρος και οι κροκόδειλοι.....ε, εκεί θέλει λίγη προσοχή. Ακριβώς έξω από το ποταμόπλοιο, κείτεται μία σεβαστή ποσότητα κοπράνων ελέφαντα, λίγο παλαιάς παραγωγής. Οι ελέφαντες τρώνε μέχρι και 300 κιλά ημερησίως, τρώνε συνεχώς μέχρι και 20 ώρες την ημέρα και χωνεύουν το 40% περίπου της τροφής. Το αποτέλεσμα είναι τα κόπρανά τους να αποτελούνται σε μεγάλο ποσοστό από χορτάρι.
Hottip: αν ποτέ βρεθείτε στα όρια του θανάτου από τη δίψα σε σαβάνα της Αφρικής, μαζεύτε κόπρανα ελέφαντα και στύψτε τα....το νεράκι θα τρέξει άφθονο, ίσως λίγο άνοστο βέβαια, αλλά σωτήριο...
Η βόλτα γίνεται με προσεκτικά βήματα, με επεξήγηση από τον Κάιζερ των ιχνών διαφόρων ζώων, μεταξύ των οποίων τεράστιες πατημασιές ελεφάντων, ίχνη από φίδια και ένα ανατριχιαστικό ίχνος από ουρά κροκόδειλου πάνω στην όχθη μιας μικρής λιμνούλας...τα ίχνη φαίνονται καθαρά στη λευκή άμμο, ενώ το χορτάρι απλώνεται σε τεράστια έκταση ολόγυρα. Μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες, όλη αυτή η τεράστια έκταση ήταν καλυμμένη από νερό, με τις ετήσιες πλημμύρες του Οκαβάνγκο να καλύπτουν τα πάντα και το πλοίο να δένει 3-4 μέτρα ψηλότερα από τη σημερινή του στάθμη. Μεγάλη σημασία έχει και η τεταμένη προσοχή όλων των αισθήσεων, ιδίως της ακοής, αφού η ορατότητα λόγω της θαμνώδους βλάστησης δεν είναι πάντα ασφαλής οδηγός. Εμείς πάντως, απολαμβάνουμε τη μεγαλειώδη σιγαλιά της φύσης, το αεράκι που χαϊδεύει τα χόρτα, τα πουλιά....
Βλέπουμε πολλά πουλιά που δε γνωρίζω να απαριθμήσω εδώ, από μικρά και πολύχρωμα, μέχρι μεγάλους λευκούς γερανούς, πελεκάνους κτλ, θαυμάζουμε τις γιγαντιαίες τερμιτοφωλιές που σχηματίζουν πολυάριθμα νησάκια στον ποταμό και το δέλτα του...ξαποσταίνοντας, ο Κάιζερ με αφορμή μία ερώτηση, ξεκινά μία ανατριχιαστική αφήγηση που μας αφήνει όλους κάγκελο και είχε περίπου ως εξής...
«Ήταν σούρουπο και γυρνούσαμε με έναν φίλο με το τζιπ σε ένα καμπ...δυστυχώς, το τζιπ έμεινε στα 2 χιλ. από το καμπ και αποφασίσαμε να περπατήσουμε την απόσταση. Καθώς περπατούσαμε, κοιτάω πίσω και ο φίλος μου είχε μείνει παρά πίσω. Ξάφνου, σε μια στροφή πέφτω πάνω σε έναν ελέφαντα...»
Μα καλά, δεν τον είδες, ήταν βράδυ, ήταν στη στροφή του δρόμου, το μέρος ήταν θαμνώδες...δεν τον άκουσες?
«Οι ελέφαντες είναι εξαιρετικά αθόρυβοι, μπορεί να περάσει ολόκληρο κοπάδι δίπλα σου και να μη πάρεις χαμπάρι»
Έτσι όπως τα λέει είναι, από ιδία πείρα πλέον...
«Ο ελέφαντας, με το που με παίρνει χαμπάρι ορμάει κατά πάνω μου. Έμεινα ακίνητος, όπως πρέπει να κάνεις σε επίθεση ελέφαντα και προσπάθησα να τον αποφύγω στο πλάι. Ο ελέφαντας όμως είχε ήδη γυρίσει το κορμί του και προσπάθησε να με σουβλίσει με τους χαυλιόδοντες. Τους άρπαξα και προσπάθησα να τον αποφύγω...»
Και μας δείχνει τα σημάδια στα χέρια του, σκισίματα στις δυο του παλάμες...ο κουμπάρος μου ψιθυρίζει χαμηλόφωνα ότι ο τύπος λέει παραμύθια...
«Το ζώο με έριξε κάτω και κατάφερε να με τρυπήσει με τους χαυλιόδοντες στα πόδια...σύρθηκα δίπλα σε ένα βράχο και ευτυχώς ο ελέφαντας απομακρύνθηκε...καθόμουν εκεί, με τη πλάτη στο βράχο, σε μία λίμνη αίματος. Ευτυχώς, σε λίγη ώρα με βρήκαν οι δικοί μου πριν μυρίσουν το αίμα οι ύαινες και τα λιοντάρια....»
Και σηκώνει το σορτσάκι του, δείχνοντάς μας σημάδια από δύο τρύπες ψηλά στους τετρακέφαλούς του...έχουμε μείνει όλοι μ@λ@κες...μέσα μας έχει σβηστεί δια παντός η εικόνα του αγαθούς ελεφαντάκου....βρισκόμαστε στη καρδιά της άγριας ζωής κυρίες και κύριοι, εδώ είναι ο θάνατος σου η ζωή μου και όχι ταινία του Ντίσνεϋ....
Επιστρέφουμε στο ποταμόπλοιο και απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας από το κατάστρωμα, έως ότου ο ουρανός βαφτεί μωβ-πορτοκαλί από ένα μεγαλειώδες Αφρικανικό ηλιοβασίλεμα....δειπνούμε, χαλαρώνουμε με ένα ποτάκι και όταν η νύστα κάνει την εμφάνισή της αποσυρόμαστε στα δωμάτιά μας...
:: 
Ανέβασα αδρεναλίνη και μόνο με τον πρόλογο!!!!!!
