GTS
Member
- Μηνύματα
- 6.791
- Likes
- 18.350
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο (Άγρια νύχτα Νο1)
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][media=youtube]-LBomVi5bn4[/media
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][media=youtube]hWBb52NSe_Y[/media
- Κεφάλαιο 16ο (Τη νύχτα που βγήκαν οι σκορπιοί)
- Κεφάλαιο 17ο][media=youtube]_Ca4-J1Riko[/media
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο][media=youtube]5nqjmy2BaTc[/media
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο][media=youtube]Ak1mT9NLvOU[/media
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο (Η επίθεση των ελεφάντων)
- Κεφάλαιο 29ο (Τη νύχτα που βρυχώνται τα λιοντάρια)
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
Κανόνας Νο1: δεν απομακρυνόμαστε έξω από την περίμετρο του καμπ, μέρα και νύχτα.
Κανόνας Νο2: η σκηνή πρέπει να παραμένει κλειστή συνεχώς, αλλιώς θα κοιμηθείτε παρέα με φίδια και σκορπιούς.
Κανόνας Νο3: το βράδυ, αν θέλουμε να πάμε προς νερού μας, βγαίνουμε προσεκτικά από τη σκηνή με το φακό μας. Αν δούμε κάποιο ζώο, μπαίνουμε ξανά μέσα όπου και είμαστε ασφαλείς.
Κανόνας Νο4: μην φυλάτε φαγητό (κρέας κυρίως) μέσα στις σκηνές το βράδυ, εκτός αν θέλετε επίσκεψη από ύαινες.
Ο Bibi μας εξηγούσε τους κανόνες που έπρεπε να τηρούμε για την επόμενη εβδομάδα αν θέλαμε να παραμείνουμε ζωντανοί και αρτιμελείς. Μόλις είχαμε απολαύσει ένα υπέροχο γεύμα στο νεοσύστατο καμπ, το οποίο θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες δύο νύχτες. Αν πιστεύαμε ότι το καμπ θα ήταν στημένο σε χώρο περιφραγμένο, σε κάποιο ειδικά χωροθετημένο σημείο του πάρκου, κάναμε απλά λάθος: είχαμε κατασκηνώσει στην απόλυτη ερημιά, στην απόλυτα άγρια φύση, κυριολεκτικά ανάμεσα στα άγρια θηρία....τίποτε απολύτως δε χώριζε τα άγρια ζώα από τις σκηνές μας, από εμάς τους ίδιους...αυτή είναι η πραγματική άγρια Μποτσουάνα.
Οι σκηνές μας ήταν μεγάλες, άνετες, σχεδόν χωρούσες όρθιος μέσα, με κρεβάτια παρακαλώ...για ντουζ είχαν στηθεί σε δύο σημεία παραβάν με ένα κουβά να κρέμεται από πάνω με μια βρύση στο κάτω μέρος του...άψογα. Για τουαλέτα, παραβάν, τρύπα στο έδαφος και μια πλαστική τουαλέτα από πάνω. Back to the basics….ομολογώ ότι προσωπικά το κάμπινγκ δεν μου αρέσει και ότι το διαλέξαμε στην εκδρομή αυτή για λόγους κόστους....αλλά κατά τη διάρκεια και μετά, ζώντας την εμπειρία αυτή, έχω να πω απερίφραστα ότι χωρίς το ελεύθερο κάμπινγκ το ταξίδι θα ήταν το μισό απ’ότι ήταν, πολύ λιγότερο απολαυστικό....όταν θα ξαναπάω Αφρική, θα επιστρέψω με αυτές τις συνθήκες, σε ένα άνετο καμπ μέσα στην άγρια φύση, το lodge δεν αποτελεί πλέον επιλογή. Άλλη εμπειρία...αρκετά όμως με τη ξεκούραση, έχουμε και το απογευματινό σαφάρι....
:: 
Οι ελέφαντες είχαν περιέργως εξαφανιστεί, σαν να άνοιξε η γη και να τους κατάπιε....εκεί στη πεδιάδα που βρίσκονταν πριν 3-4 ώρες αμέτρητα κοπάδια, βασίλευε η ησυχία...ήταν μία ισχυρή υπενθύμιση ότι στο σαφάρι τίποτε δεν είναι εγγυημένο.....εκτός αν αντί της άγριας φύσης, βρίσκεσαι σε κάποιο «πάρκο» βλέπε ζωολογικό κήπο, όπου είναι σίγουρο ότι θα βλέπεις τα ζώα.....αυτό όμως είναι κοινή απάτη, είναι συμβιβασμός, δεν έχει σχέση με την άγρια φύση, όπου τα ζώα είναι ελεύθερα να μετακινούνται σε τεράστιες εκτάσεις, μη περιφραγμένες, εντελώς ανεξέλεγκτα....
Αντί των ελεφάντων, είχαμε τη χαρά και την άνεση να απολαύσουμε πολλές αντιλόπες να μασουλάνε γρασίδι και θάμνους, πουλιά, μπαμπουίνους...να όμως και ένας μόνος ελέφαντας, στέκεται στη μέση του δρόμου μας αμέριμνος, ήσυχος.....πιο κάτω βλέπουμε και τις πρώτες μας καμηλοπαρδάλεις, είναι τόσο όμορφες, αλλά λίγο μακριά.....στη Μποτσουάνα υπάρχουν αυστηροί κανόνες στο σαφάρι: τα οχήματα μένουν αυστηρά μέσα στους χωμάτινους δρόμους (απαγορεύεται δηλαδή να κινούνται εκτός και ανεξέλεγκτα) και σταματάνε με τη δύση του ηλίου. Ο σεβασμός της φύσης σε όλο του το μεγαλείο...γι’αυτό η Μποτσουάνα είναι η Μποτσουάνα, κορυφαίος προορισμός σαφάρι...
:: 
:: 
Ενώ ο ήλιος έπεφτε σιγά σιγά, καθώς χαμήλωνε προς τον ορίζοντα, συναντάμε τους πρώτους θηρευτές....δύο υπέροχες λιονταρίνες κάθονται τεμπέλικα με το βλέμμα στη μεγάλη πεδιάδα, όπου βόσκουν μερικοί ελέφαντες και πολλές αντιλόπες. Άλλο ένα θηλυκό λιοντάρι βρίσκεται πιο πέρα, όλη η αγέλη είναι συγκεντρωμένη κάπου εδώ γύρω...αφού παρατηρήσαμε τα λιοντάρια, ο Bibi κάνει έναν ελιγμό και μας πάει πίσω στη σαβάνα, πίσω στη θαμνώδη βλάστηση....βγαίνει λίγο από το δρόμο, βρίσκεται εκτός των νομίμων...μα γιατί....και ιδού: ένας υπέροχος, πανέμορφος αρσενικός λέοντας ξεκουράζεται κάτω από κάτι θάμνους. Το λιοντάρι βρίσκεται σε απόσταση 4-5 μέτρων από μένα, είμαι τυχερός και κάθομαι στη πλευρά του τζιπ που είναι κοντά του. Η συγκίνηση είναι τεράστια, αλλά μόνο από τη πλευρά μας: ενοχλημένος, ο βασιλιάς της ζούγκλας, γυμνώνει τα δόντια του και γρυλίζει ελαφρά, είναι φανερό ότι δε μας θέλει κοντά του....ο οδηγός μας, με άμεσα αντανακλαστικά και βλέποντας τον κίνδυνο, βάζει μπρος τη μηχανή και απομακρύνεται....ο λέων μοιάζει νικητής, μας ξεφορτώθηκε για τα καλά.....τι εμπειρία κι αυτή.
:: 
:: 
Πάμε πίσω να παρατηρήσουμε τις λέαινες, φαίνονται πιο δεκτικές, πιο αδιάφορες στα βλέμματα μας. Κάθονται και παρατηρούν τη κίνηση στη πεδιάδα, ίσως είναι η ώρα για κυνήγι...ο ήλιος όμως δύει, βάφοντας πορτοκαλί τη σαβάνα, είναι ώρα να επιστρέψουμε στη βάση μας....στο δρόμο συναντάμε και πάλι ελέφαντες και μερικούς γύπες σε ένα δέντρο...αν αυτή ήταν η πρώτη μέρα μας, το ταξίδι ήδη εξελίσσεται παραπάνω από ιδανικά....
Κανόνας Νο2: η σκηνή πρέπει να παραμένει κλειστή συνεχώς, αλλιώς θα κοιμηθείτε παρέα με φίδια και σκορπιούς.
Κανόνας Νο3: το βράδυ, αν θέλουμε να πάμε προς νερού μας, βγαίνουμε προσεκτικά από τη σκηνή με το φακό μας. Αν δούμε κάποιο ζώο, μπαίνουμε ξανά μέσα όπου και είμαστε ασφαλείς.
Κανόνας Νο4: μην φυλάτε φαγητό (κρέας κυρίως) μέσα στις σκηνές το βράδυ, εκτός αν θέλετε επίσκεψη από ύαινες.
Ο Bibi μας εξηγούσε τους κανόνες που έπρεπε να τηρούμε για την επόμενη εβδομάδα αν θέλαμε να παραμείνουμε ζωντανοί και αρτιμελείς. Μόλις είχαμε απολαύσει ένα υπέροχο γεύμα στο νεοσύστατο καμπ, το οποίο θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες δύο νύχτες. Αν πιστεύαμε ότι το καμπ θα ήταν στημένο σε χώρο περιφραγμένο, σε κάποιο ειδικά χωροθετημένο σημείο του πάρκου, κάναμε απλά λάθος: είχαμε κατασκηνώσει στην απόλυτη ερημιά, στην απόλυτα άγρια φύση, κυριολεκτικά ανάμεσα στα άγρια θηρία....τίποτε απολύτως δε χώριζε τα άγρια ζώα από τις σκηνές μας, από εμάς τους ίδιους...αυτή είναι η πραγματική άγρια Μποτσουάνα.
Οι σκηνές μας ήταν μεγάλες, άνετες, σχεδόν χωρούσες όρθιος μέσα, με κρεβάτια παρακαλώ...για ντουζ είχαν στηθεί σε δύο σημεία παραβάν με ένα κουβά να κρέμεται από πάνω με μια βρύση στο κάτω μέρος του...άψογα. Για τουαλέτα, παραβάν, τρύπα στο έδαφος και μια πλαστική τουαλέτα από πάνω. Back to the basics….ομολογώ ότι προσωπικά το κάμπινγκ δεν μου αρέσει και ότι το διαλέξαμε στην εκδρομή αυτή για λόγους κόστους....αλλά κατά τη διάρκεια και μετά, ζώντας την εμπειρία αυτή, έχω να πω απερίφραστα ότι χωρίς το ελεύθερο κάμπινγκ το ταξίδι θα ήταν το μισό απ’ότι ήταν, πολύ λιγότερο απολαυστικό....όταν θα ξαναπάω Αφρική, θα επιστρέψω με αυτές τις συνθήκες, σε ένα άνετο καμπ μέσα στην άγρια φύση, το lodge δεν αποτελεί πλέον επιλογή. Άλλη εμπειρία...αρκετά όμως με τη ξεκούραση, έχουμε και το απογευματινό σαφάρι....
:: Οι ελέφαντες είχαν περιέργως εξαφανιστεί, σαν να άνοιξε η γη και να τους κατάπιε....εκεί στη πεδιάδα που βρίσκονταν πριν 3-4 ώρες αμέτρητα κοπάδια, βασίλευε η ησυχία...ήταν μία ισχυρή υπενθύμιση ότι στο σαφάρι τίποτε δεν είναι εγγυημένο.....εκτός αν αντί της άγριας φύσης, βρίσκεσαι σε κάποιο «πάρκο» βλέπε ζωολογικό κήπο, όπου είναι σίγουρο ότι θα βλέπεις τα ζώα.....αυτό όμως είναι κοινή απάτη, είναι συμβιβασμός, δεν έχει σχέση με την άγρια φύση, όπου τα ζώα είναι ελεύθερα να μετακινούνται σε τεράστιες εκτάσεις, μη περιφραγμένες, εντελώς ανεξέλεγκτα....
Αντί των ελεφάντων, είχαμε τη χαρά και την άνεση να απολαύσουμε πολλές αντιλόπες να μασουλάνε γρασίδι και θάμνους, πουλιά, μπαμπουίνους...να όμως και ένας μόνος ελέφαντας, στέκεται στη μέση του δρόμου μας αμέριμνος, ήσυχος.....πιο κάτω βλέπουμε και τις πρώτες μας καμηλοπαρδάλεις, είναι τόσο όμορφες, αλλά λίγο μακριά.....στη Μποτσουάνα υπάρχουν αυστηροί κανόνες στο σαφάρι: τα οχήματα μένουν αυστηρά μέσα στους χωμάτινους δρόμους (απαγορεύεται δηλαδή να κινούνται εκτός και ανεξέλεγκτα) και σταματάνε με τη δύση του ηλίου. Ο σεβασμός της φύσης σε όλο του το μεγαλείο...γι’αυτό η Μποτσουάνα είναι η Μποτσουάνα, κορυφαίος προορισμός σαφάρι...
:: :: Ενώ ο ήλιος έπεφτε σιγά σιγά, καθώς χαμήλωνε προς τον ορίζοντα, συναντάμε τους πρώτους θηρευτές....δύο υπέροχες λιονταρίνες κάθονται τεμπέλικα με το βλέμμα στη μεγάλη πεδιάδα, όπου βόσκουν μερικοί ελέφαντες και πολλές αντιλόπες. Άλλο ένα θηλυκό λιοντάρι βρίσκεται πιο πέρα, όλη η αγέλη είναι συγκεντρωμένη κάπου εδώ γύρω...αφού παρατηρήσαμε τα λιοντάρια, ο Bibi κάνει έναν ελιγμό και μας πάει πίσω στη σαβάνα, πίσω στη θαμνώδη βλάστηση....βγαίνει λίγο από το δρόμο, βρίσκεται εκτός των νομίμων...μα γιατί....και ιδού: ένας υπέροχος, πανέμορφος αρσενικός λέοντας ξεκουράζεται κάτω από κάτι θάμνους. Το λιοντάρι βρίσκεται σε απόσταση 4-5 μέτρων από μένα, είμαι τυχερός και κάθομαι στη πλευρά του τζιπ που είναι κοντά του. Η συγκίνηση είναι τεράστια, αλλά μόνο από τη πλευρά μας: ενοχλημένος, ο βασιλιάς της ζούγκλας, γυμνώνει τα δόντια του και γρυλίζει ελαφρά, είναι φανερό ότι δε μας θέλει κοντά του....ο οδηγός μας, με άμεσα αντανακλαστικά και βλέποντας τον κίνδυνο, βάζει μπρος τη μηχανή και απομακρύνεται....ο λέων μοιάζει νικητής, μας ξεφορτώθηκε για τα καλά.....τι εμπειρία κι αυτή.
:: :: Πάμε πίσω να παρατηρήσουμε τις λέαινες, φαίνονται πιο δεκτικές, πιο αδιάφορες στα βλέμματα μας. Κάθονται και παρατηρούν τη κίνηση στη πεδιάδα, ίσως είναι η ώρα για κυνήγι...ο ήλιος όμως δύει, βάφοντας πορτοκαλί τη σαβάνα, είναι ώρα να επιστρέψουμε στη βάση μας....στο δρόμο συναντάμε και πάλι ελέφαντες και μερικούς γύπες σε ένα δέντρο...αν αυτή ήταν η πρώτη μέρα μας, το ταξίδι ήδη εξελίσσεται παραπάνω από ιδανικά....
Ανέβασα αδρεναλίνη και μόνο με τον πρόλογο!!!!!!
