GTS
Member
- Μηνύματα
- 6.791
- Likes
- 18.355
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο (Άγρια νύχτα Νο1)
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][media=youtube]-LBomVi5bn4[/media
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][media=youtube]hWBb52NSe_Y[/media
- Κεφάλαιο 16ο (Τη νύχτα που βγήκαν οι σκορπιοί)
- Κεφάλαιο 17ο][media=youtube]_Ca4-J1Riko[/media
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο][media=youtube]5nqjmy2BaTc[/media
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο][media=youtube]Ak1mT9NLvOU[/media
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο (Η επίθεση των ελεφάντων)
- Κεφάλαιο 29ο (Τη νύχτα που βρυχώνται τα λιοντάρια)
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
Πουρνό-πουρνό ξεκινάμε για το μακρινό ταξίδι στη Ζάμπια....επιβάλλεται αφού θα περάσουμε από 4 συνοριακά φυλάκια (Μποτσουάνα-> Ναμίμπια και Ναμίμπια->Ζάμπια) και θα διασχίσουμε τις τεράστιες ευθείες του Caprivi Strip. Με την είσοδο στη Ναμίμπια, μπαίνουμε σε χώρο πάρκου, με αντιλόπες και ζέβρες να μας υποδέχονται στη σαβάνα στις άκρες του δρόμου. Οι ευθείες ατελείωτες στο Caprivi Strip αλλά η ώρα περνάει ευχάριστα με κουβεντούλα, υπνάκο, χάζι στα χωριά και στην ατελείωτη σαβάνα, με πινακίδες να προειδοποιούν τους οδηγούς για ελέφαντες...τέτοιους δεν είδαμε δυστυχώς (ή ευτυχώς), αλλά μας περίμενε μια τεράστια έκπληξη, όμοια της οποίας δεν είχε ξανατύχει στον οδηγό μας τόσα και τόσα χρόνια:
Μόλις στην άκρη του δρόμου, βρισκόταν το φρέσκο πτώμα ενός βούβαλου....ο θηρευτής ήταν ένα πανέμορφο αρσενικό λιοντάρι, που μόλις πλησιάσαμε, αποσύρθηκε διακριτικά στους θάμνους λίγο παραπέρα, περιμένοντας υπομονετικά να ξεκουμπιστούμε, με το υπέροχο μουσούδι του να διακρίνεται στις φυλλωσιές. Πραγματικά σπάνιο και υπέροχο θέαμα....
Στα σύνορα με τη Ζάμπια, τα πράγματα γίνονται λίγο περίεργα....είναι εμφανής η διαφορετική κατάσταση που συναντάμε, σε σχέση με τη Μποτσουάνα και τη Ναμίμπια: δεκάδες νέοι άνθρωποι, φτωχικά ντυμένοι, πολλοί με «περίεργες» φάτσες, να περιφέρονται γύρω από το συνοριακό φυλάκιο χωρίς σκοπό και αιτία. Ο Bibi μας προειδοποιεί να έχουμε υπομονή, καθώς πρέπει να περάσει από 4 γραφεία για να δωροδοκήσει υπαλλήλους και ίσως να υποστεί και κάποιο καψώνι, όπως να τον κλείσουν σε κάποιο κελί για μερικές ώρες αν τους καπνίσει! Όλα κύλησαν ευτυχώς ομαλά, με τις αφίσες για μηδενική ανοχή στη διαφθορά να προκαλούν τον γέλωτα (από μέσα μας φυσικά) και τους συνοριακούς υπαλλήλους να μας κοιτούν βαριεστημένα, σφραγίζοντας τα διαβατήριά μας. Πάει και αυτό...
Μετά από πολλές ώρες, φτάνουμε στον προορισμό μας για τις επόμενες δυο μέρες, το Livingstone στη Ζάμπια, πόλη είσοδο στους περίφημους καταρράκτες της Βικτώρια. Το ξενοδοχείο μας αξιοπρεπές, με τεράστιους κήπους με μαϊμουδάκια να περιφέρονται ελεύθερα και έναν διόλου ευκαταφρόνητο κροκόδειλο να λιάζεται έξω από τη λιμνούλα που βρισκόταν ακριβώς έξω από τα δωμάτιά μας...ήταν ήδη απόγευμα και αφού πήραμε δυνάμεις με ένα καλό γεύμα αποσυρθήκαμε στα δωμάτιά μας (κλειστά και εδώ τα παράθυρα!) για ξεκούραση. Η αυριανή μέρα προβλεπόταν μεγαλειώδης...
Μόλις στην άκρη του δρόμου, βρισκόταν το φρέσκο πτώμα ενός βούβαλου....ο θηρευτής ήταν ένα πανέμορφο αρσενικό λιοντάρι, που μόλις πλησιάσαμε, αποσύρθηκε διακριτικά στους θάμνους λίγο παραπέρα, περιμένοντας υπομονετικά να ξεκουμπιστούμε, με το υπέροχο μουσούδι του να διακρίνεται στις φυλλωσιές. Πραγματικά σπάνιο και υπέροχο θέαμα....
Στα σύνορα με τη Ζάμπια, τα πράγματα γίνονται λίγο περίεργα....είναι εμφανής η διαφορετική κατάσταση που συναντάμε, σε σχέση με τη Μποτσουάνα και τη Ναμίμπια: δεκάδες νέοι άνθρωποι, φτωχικά ντυμένοι, πολλοί με «περίεργες» φάτσες, να περιφέρονται γύρω από το συνοριακό φυλάκιο χωρίς σκοπό και αιτία. Ο Bibi μας προειδοποιεί να έχουμε υπομονή, καθώς πρέπει να περάσει από 4 γραφεία για να δωροδοκήσει υπαλλήλους και ίσως να υποστεί και κάποιο καψώνι, όπως να τον κλείσουν σε κάποιο κελί για μερικές ώρες αν τους καπνίσει! Όλα κύλησαν ευτυχώς ομαλά, με τις αφίσες για μηδενική ανοχή στη διαφθορά να προκαλούν τον γέλωτα (από μέσα μας φυσικά) και τους συνοριακούς υπαλλήλους να μας κοιτούν βαριεστημένα, σφραγίζοντας τα διαβατήριά μας. Πάει και αυτό...
Μετά από πολλές ώρες, φτάνουμε στον προορισμό μας για τις επόμενες δυο μέρες, το Livingstone στη Ζάμπια, πόλη είσοδο στους περίφημους καταρράκτες της Βικτώρια. Το ξενοδοχείο μας αξιοπρεπές, με τεράστιους κήπους με μαϊμουδάκια να περιφέρονται ελεύθερα και έναν διόλου ευκαταφρόνητο κροκόδειλο να λιάζεται έξω από τη λιμνούλα που βρισκόταν ακριβώς έξω από τα δωμάτιά μας...ήταν ήδη απόγευμα και αφού πήραμε δυνάμεις με ένα καλό γεύμα αποσυρθήκαμε στα δωμάτιά μας (κλειστά και εδώ τα παράθυρα!) για ξεκούραση. Η αυριανή μέρα προβλεπόταν μεγαλειώδης...
Ανέβασα αδρεναλίνη και μόνο με τον πρόλογο!!!!!!
