hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.152
- Likes
- 14.443
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 2: Σαλπάροντας με τον Καπετάν-Κουκ]Με το πρόσωπο τσίτα από τον πολύωρο ύπνο από το παράθυρο του δωματίου διαπιστώσαμε περιχαρείς ότι εδέησε ο καιρός να μας δείξει το καλοκαιρινό του πρόσωπο. Ένας περίλαμπρος ήλιος με φόντο καταπράσινα νησάκια διάσπαρτα στον κόλπο [B]Bay of Ιslands[/B
- Ημέρα 3: Σαν βγεις στο πηγαιμό για τον καταρράκτη είναι μακρύς ο δρόμος…]Πρωί πρωί με την αυγούλα αποφασίσαμε ότι πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία στο Auckland να ξεδιπλώσει κάποιες γοητευτικές γωνιές του. Γι’αυτό και οδεύσαμε οδικώς προς το Cornwall Park και το λόφο One Tree Hill. Το πάρκο Cornwall είναι πραγματικά μια όαση με μεγάλα δένδρα, άφθονο πράσινο και λουλούδια όπου αξίζει να κάτσεις στη παλιομοδίτικη καφετέρια και να παρατηρείς τους Ωκλανδιανούς που έρχονται εδώ να φέρουν βόλτα τα τετράποδά τους ή να κάνουν τζόκινγκ. Το [B]One Tree Hill [/B
- Ημέρα 4: Στις πύλες της κολάσεως – «Κία Όρα»]Με ένα βαρύ ουρανό και ψιλόβροχο μας υποδέχθηκε η επόμενη μέρα. Η ΕΜΥ Νέας Ζηλανδίας ομολογώ ότι έχει πολλή δουλειά έτσι που αλλάζει απρόβλεπτα ο καιρός έστω κι εν μέσω καλοκαιριού. Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε το πρώτο γεωθερμικό πάρκο της περιοχής με τον ευφάνταστο τίτλο [B]Hell’s Gate[/B
- Ημέρες 5&6: Αυτή η Μόρντορ…πού είναι;;]To πρόγραμμα της μέρας περιελάμβανε επίσκεψη στο [B]γεωθερμικό πάρκο Waiotapu[/B]. Ομολογουμένως είναι το πιο ενδιαφέρον και πολύχρωμο γεωθερμικό πάρκο, που περιβάλλεται από πυκνό δάσος. Το highlight του πάρκου θεωρείται το γκέιζερ Lady Knox το οποίο εκρήγνυται καθημερινά στις 10:15, μόνο που η εκτόνωση προκαλείται με τη χρήση…σαπουνάδας. Εντούτοις αυτό δεν πτοεί τους επισκέπτες να τρέχουν άρον άρον για να παρακολουθήσουν την επίδειξη. Εμείς αντίθετα προς το πλήθος αγνοήσαμε επιδεικτικά το digital γκέιζερ (άμα έχεις πάει [URL='http://www.travelstories.gr/glossary.php?do=item&id=78']Ισλανδία[/URL
- Ημέρες 7&8: Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ’ όνομά μας…
- Ημέρες 9&10: Τα βαμπίρ ζουν Φραγκοσυριανή μου γλυκιά!
- Ημέρα 11: Στις Άλπεις των μύθων
- Ημέρες 12&13: Από τις Άλπεις στη λίμνη Wanaka
- Ημέρες 14&15: Τα παιδία παίζει στο Queenstown!]Πρώτη μας μέριμνα να ξεχυθούμε και να ανακαλύψουμε τις ομορφιές που υπάρχουν γύρω από το Queenstown. Αρχικά κάναμε τη παραλίμνια διαδρομή προς το Glenorchy (θυμόμουν ότι η συμφορουμίτισα getxowoman την είχε χαρακτηρίσει εκπληκτική). Και όντως οδηγώντας μετά το κέρας της λίμνης Wakatipu απλώνεται στο βάθος μέσα από τα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης το μαγευτικό ορεινό τοπίο του [B]πάρκου Mount Aspiring[/B
- Ημέρες 16-18: Το φιόρδ κι η κλήση
- Περί πτωμάτων
Τα 330 χλμ που χωρίζουν το Christchurch από τον οικισμό στο Εθνικό Πάρκο Aoraki/Mount Cook κύλισαν μέσα σε ψιλόβροχο και βαριά συννεφιά. Στον κάλαθο των αχρήστων έπεσαν τα μεγαλόπνοα σχέδια για ιππασία με φόντο τις αλπικές λίμνες και για πανάκριβη πτήση πάνω από τις κορυφές των Άλπεων και τους παγετώνες. 
Αντ’ αυτού αρκεστήκαμε αρχικά σε μια στάση στο φωτογενές πέτρινο εκκλησάκι του Καλού Ποιμένα με φόντο τα αδιάφανα τυρκουαζολουλακί νερά της λίμνης Tekapo. Η φωτογράφηση όμως ήταν σχεδόν αδύνατη, μέσα από τις ορδές τουριστών που έκαναν στάση εκεί για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
H λίμνη Tekapo αλλά χωρίς το εκκλησάκι…
Υπό χαμηλή νέφωση ήταν αδύνατο να σχηματίσουμε εικόνα του περιβάλλοντος τοπίου. Σύμφωνα με το χάρτη πλησιάζαμε τους ορεινούς όγκους των Άλπεων, εντούτοις εμείς αυτό που βλέπαμε ήταν ένα επίπεδο ξερό οροπέδιο! Ακολουθήσαμε πορεία γύρω από τις όχθες της άλλης αλπικής λίμνης Pukaki (με υπέροχες παραλίες αλλά θολά νερά) για να καταλήξουμε στον οικισμό Aoraki στη καρδιά του Εθνικού Πάρκου Aoraki/Mount Cook που πρακτικά αποτελείται μόνο από τουριστικά καταλύματα προεξάρχοντος του επιβλητικού ξενοδοχείου Hermitage (όπου βέβαια καταλύουν οι ιάπωνες κι όχι οι πληβείοι ξέμπαρκοι έλληνες που αναζήτησαν καταφύγιο στο youth hostel).
Εδώ πολυαγαπημένε μου αναγνώστη θα καταγράψω την "πικάντικη" εκδοχή του μύθου των Μαορί για το πώς σχηματίστηκαν οι Άλπεις (της ΝΖ βεβαίως βεβαίως), κάτι που μου θύμισε πολύ την δική μας μυθολογία:
Εν αρχή ην το έρεβος. Aπό κεί προέκυψε ο Maku που παντρεύτηκε τη Mahoranuiatea κι απέκτησαν ένα γιο τον Rakinui (Πατέρα Ουρανό). Ο Rakinui με τη σειρά του παντρεύτηκε την Pokoharua-te-po κι απέκτησε τον Aoraki κι άλλους 3 γιούς (κάτι σαν ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ κλπ κλπ).
Όλοι περνούσαν ζωή και κότα στον ουρανό, ώσπου ο Rakinui που φαίνεται έπαιζε το μάτι του, υπέκυψε στη γοητεία της Papatuanuku (Μητέρα Γή). Τους παράτησε λοιπόν σύξυλους όλους, εγκαταλείποντας τον ουρανό για να ζήσει τον αχαλίνωτο έρωτά του στη γη. Η σύζυγος όμως το πήρε επί πόνου δακρυρροούσα νυχθημερόν κι έτσι τα 4 τέκνα αποφάσισαν να πάνε να λογαριαστούν με την πλανεύτρα Γη.
Από τον ουρανό με το κανό τους διέσχισαν στη γη τον Μέγα Ωκεανό της Takaroa όπου συνάντησαν το παράνομο ζεύγος όλο μέλια κι αγάπες. Συνειδητοποιώντας ότι οι προσπάθειες να μεταπείσουν τον άτακτο πατέρα τους θα έπεφταν στα μαύρα νερά του ωκεανού, πήραν το δρόμο επιστροφής στον ουρανό να παρηγορήσουν την ατυχήσασα μητέρα τους.
Μόνο που από λάθος στη μαγική επωδό karakia που θα τους απογείωνε στον ουρανό, έμειναν καθηλωμένοι στον ωκεανό. Αργότερα ξέσπασε δυνατή καταιγίδα κι οι θυελλώδεις άνεμοι έριξαν σε ξέρα το κανό τους που αναποδύρισε. Περιμένοντας ατέρμονα κι ανέλπιδα για βοήθεια πάνω στο αναποδογυρισμένο κανό, ο παγωμένος νοτιάς μετέτρεψε τα κορμιά τους σε πέτρα και τα μαλλιά τους σε χιόνια.
Έτσι το αναποδογυρισμένο κανό σχημάτισε το νότιο νησί, τα 4 αδέλφια τον ορεινό όγκο των Άλπεων, με τον Aoraki, πρεσβύτερο όλων, να είναι η ψηλότερη κορφή του.
Πίσω στα δικά μας. Aφού τακτοποιηθήκαμε, ξεκινήσαμε για trekking στη διαδρομή Hooker valley, η οποία σε περνά πάνω από κρεμαστές γέφυρες που υπερίπτανται του ομώνυμου ποταμού, δίπλα από αλπικές λίμνες με λασπώδη δυστυχώς νερά για να σε οδηγήσει μετά από 1:30-2 ώρες κοντά στους πρόποδες του βουνού Cook/Αoraki που είναι και η ψηλότερη κορυφή των Άλπεων (3754 μέτρα).
Η διαδρομή στο Hooker valley
Ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχος (μη χάσουμε και το δείπνο των 7) κι ο καιρός ακόμα χειρότερος εχθρός κι έτσι περιοριστήκαμε στο ήμισυ της διαδρομής απολαμβάνοντας με το ραχάτι μας τη θέα προς τα βουνά και τις λίμνες αφουγκραζόμενοι τους παγετώνες να λιώνουν με έναν υπόκωφο θόρυβο.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το αλπικό κέντρο στο ξενοδοχείο Hermitage, όπου απολαύσαμε 3D βιντεοπροβολές για την ιστορία του βουνού Cook, που για τους ΝΖ είναι μοναδικό στο κόσμο. Με ενδιαφέρον είδαμε τα εκθέματα των πιονιέρων του αλπινισμού στην περιοχή αυτή, με σημαντική την παρουσία γυναικών αναρριχητών από τις αρχές του 20ου αιώνα.
Ακολούθησε λουκούλειο δείπνο μπουφέ στο Hermitage (μαζί με τους γιαπωνέζους) και με την προοπτική μιας ηλιόλουστης επόμενης μέρας, ακολούθησε αυτό που ξέραμε καλά: Ύπνος.
Καληνύχτα και πάλι!
Αντ’ αυτού αρκεστήκαμε αρχικά σε μια στάση στο φωτογενές πέτρινο εκκλησάκι του Καλού Ποιμένα με φόντο τα αδιάφανα τυρκουαζολουλακί νερά της λίμνης Tekapo. Η φωτογράφηση όμως ήταν σχεδόν αδύνατη, μέσα από τις ορδές τουριστών που έκαναν στάση εκεί για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
H λίμνη Tekapo αλλά χωρίς το εκκλησάκι…
Υπό χαμηλή νέφωση ήταν αδύνατο να σχηματίσουμε εικόνα του περιβάλλοντος τοπίου. Σύμφωνα με το χάρτη πλησιάζαμε τους ορεινούς όγκους των Άλπεων, εντούτοις εμείς αυτό που βλέπαμε ήταν ένα επίπεδο ξερό οροπέδιο! Ακολουθήσαμε πορεία γύρω από τις όχθες της άλλης αλπικής λίμνης Pukaki (με υπέροχες παραλίες αλλά θολά νερά) για να καταλήξουμε στον οικισμό Aoraki στη καρδιά του Εθνικού Πάρκου Aoraki/Mount Cook που πρακτικά αποτελείται μόνο από τουριστικά καταλύματα προεξάρχοντος του επιβλητικού ξενοδοχείου Hermitage (όπου βέβαια καταλύουν οι ιάπωνες κι όχι οι πληβείοι ξέμπαρκοι έλληνες που αναζήτησαν καταφύγιο στο youth hostel).
Εδώ πολυαγαπημένε μου αναγνώστη
θα καταγράψω την "πικάντικη" εκδοχή του μύθου των Μαορί για το πώς σχηματίστηκαν οι Άλπεις (της ΝΖ βεβαίως βεβαίως), κάτι που μου θύμισε πολύ την δική μας μυθολογία:Εν αρχή ην το έρεβος. Aπό κεί προέκυψε ο Maku που παντρεύτηκε τη Mahoranuiatea κι απέκτησαν ένα γιο τον Rakinui (Πατέρα Ουρανό). Ο Rakinui με τη σειρά του παντρεύτηκε την Pokoharua-te-po κι απέκτησε τον Aoraki κι άλλους 3 γιούς (κάτι σαν ο Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ κλπ κλπ).
Όλοι περνούσαν ζωή και κότα στον ουρανό, ώσπου ο Rakinui που φαίνεται έπαιζε το μάτι του, υπέκυψε στη γοητεία της Papatuanuku (Μητέρα Γή). Τους παράτησε λοιπόν σύξυλους όλους, εγκαταλείποντας τον ουρανό για να ζήσει τον αχαλίνωτο έρωτά του στη γη. Η σύζυγος όμως το πήρε επί πόνου δακρυρροούσα νυχθημερόν κι έτσι τα 4 τέκνα αποφάσισαν να πάνε να λογαριαστούν με την πλανεύτρα Γη.
Από τον ουρανό με το κανό τους διέσχισαν στη γη τον Μέγα Ωκεανό της Takaroa όπου συνάντησαν το παράνομο ζεύγος όλο μέλια κι αγάπες. Συνειδητοποιώντας ότι οι προσπάθειες να μεταπείσουν τον άτακτο πατέρα τους θα έπεφταν στα μαύρα νερά του ωκεανού, πήραν το δρόμο επιστροφής στον ουρανό να παρηγορήσουν την ατυχήσασα μητέρα τους.
Μόνο που από λάθος στη μαγική επωδό karakia που θα τους απογείωνε στον ουρανό, έμειναν καθηλωμένοι στον ωκεανό. Αργότερα ξέσπασε δυνατή καταιγίδα κι οι θυελλώδεις άνεμοι έριξαν σε ξέρα το κανό τους που αναποδύρισε. Περιμένοντας ατέρμονα κι ανέλπιδα για βοήθεια πάνω στο αναποδογυρισμένο κανό, ο παγωμένος νοτιάς μετέτρεψε τα κορμιά τους σε πέτρα και τα μαλλιά τους σε χιόνια.
Έτσι το αναποδογυρισμένο κανό σχημάτισε το νότιο νησί, τα 4 αδέλφια τον ορεινό όγκο των Άλπεων, με τον Aoraki, πρεσβύτερο όλων, να είναι η ψηλότερη κορφή του.
Πίσω στα δικά μας. Aφού τακτοποιηθήκαμε, ξεκινήσαμε για trekking στη διαδρομή Hooker valley, η οποία σε περνά πάνω από κρεμαστές γέφυρες που υπερίπτανται του ομώνυμου ποταμού, δίπλα από αλπικές λίμνες με λασπώδη δυστυχώς νερά για να σε οδηγήσει μετά από 1:30-2 ώρες κοντά στους πρόποδες του βουνού Cook/Αoraki που είναι και η ψηλότερη κορυφή των Άλπεων (3754 μέτρα).
Η διαδρομή στο Hooker valley
Ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχος (μη χάσουμε και το δείπνο των 7) κι ο καιρός ακόμα χειρότερος εχθρός κι έτσι περιοριστήκαμε στο ήμισυ της διαδρομής απολαμβάνοντας με το ραχάτι μας τη θέα προς τα βουνά και τις λίμνες αφουγκραζόμενοι τους παγετώνες να λιώνουν με έναν υπόκωφο θόρυβο.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το αλπικό κέντρο στο ξενοδοχείο Hermitage, όπου απολαύσαμε 3D βιντεοπροβολές για την ιστορία του βουνού Cook, που για τους ΝΖ είναι μοναδικό στο κόσμο. Με ενδιαφέρον είδαμε τα εκθέματα των πιονιέρων του αλπινισμού στην περιοχή αυτή, με σημαντική την παρουσία γυναικών αναρριχητών από τις αρχές του 20ου αιώνα.
Ακολούθησε λουκούλειο δείπνο μπουφέ στο Hermitage (μαζί με τους γιαπωνέζους) και με την προοπτική μιας ηλιόλουστης επόμενης μέρας, ακολούθησε αυτό που ξέραμε καλά: Ύπνος.
Καληνύχτα και πάλι!
Attachments
Last edited:
(ξέρεις ποιον...εκείνον που 'sat on a wall', κλπ...)
