travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.768
- Likes
- 14.587
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Colon, Portobello και το Κανάλι
- Ποτάμια, λίμνες και ιθαγενείς
- Στην ύπαιθρο του Παναμά
- Πρώτη μέρα Γουατεμάλα: Τι μέρα κι αυτή!!!
- Rio Dulce, βόλτα στο ποτάμι
- Από το Rio Dulce στο Τικάλ
- Επίσκεψη στον τεράστιο Αρχαιολογικό Χώρο Τικάλ
- Μια δύσκολη μέρα. Coban
- Ο δρόμος για την Αντίγκουα
- Βόλτες γύρω από την Antigua: Ηφαίστεια και χωριά
- Στις Λαϊκές Αγορές των χωριών, Λίμνη Atitlan
- Βόλτες με πλοιάριο στη λίμνη Ατιτλάν
- Chichicastenango και πόλη της Γουατεμάλα
- Στο Σαν Χοσέ και ο κακός μας ο καιρός
- San Jose και Tortuguero
- Βαρκάδα και βόλτες στο Tortuguero
- Ο δρόμος για τη La Fortuna και τον καταρράκτη
- Λίμνη και Ηφαίστειο Αρεναλ, Κρεμαστές Γέφυρες
- Puntarenas και κροκόδειλοι στο δρόμο για Σαν Χοσέ
- Ηφαίστειο Πόας
- Επιστροφή και μικρή επίσκεψη στη Γενεύη (41 χρόνια μετά)
- Οικονομικός Επίλογος
- Γενικά συμπεράσματα
Ο δρόμος για την Αντίγκουα
Το ξενοδοχείο στο Κομπάν κόστισε κάτι λιγότερο από $30 για τη βραδιά (το Booking το έδινε λίγο ακριβότερα). Φυσικά δεν είχε πρωινό. Η απόσταση από το Κομπάν μέχρι το Semuc Champey είναι περίπου δύο ώρες. Δεν είχαμε το χρόνο να πάμε, αλλά πάλι θα μας έβγαζε από τον ίδιο χωματόδρομο. Το λάθος ήταν ότι οι χάρτες δεν σου δείχνουν αν ο δρόμος είναι κακός ή όχι. Ούτε για πόσα χιλιόμετρα. Αν το ήξερα ίσως δεν θα το είχα βάλει καθόλου στο πρόγραμμα.
Μένοντας μόνο μία μέρα στο Coban εμείς, ήμασταν μια χαρά, και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Περιμέναμε να δούμε στο Coban ανθρώπους με παραδοσιακές στολές, όπως τους είχαμε δει στον Ισημερινό πριν από τρία χρόνια. Φοράνε κάποιες φορεσιές, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα όμορφες. Πιστεύω ότι εδώ λόγω ζέστης δεν μπορούν να φορέσουν κάτι επίσημο στην καθημερινότητα. Στον Ισημερινό λόγω υψομέτρου δεν έκανε ζέστη και οι άνθρωποι φορούσαν τις παραδοσιακές φορεσιές τους. Η διαφορά βέβαια της Γουατεμάλα με τον Παναμά είναι μεγάλη. Στον Παναμά δεν φορούσαν παραδοσιακές φορεσιές, ούτε καν οι ιθαγενείς. Επίσης εκεί (άσχετο) τα αυτοκίνητα ήταν όλα πολύ καλά. Τα χειρότερα ήταν τα ταξί και γενικώς τα επαγγελματικά αυτοκίνητα. Όμως τα ιδιωτικά ήταν όλα μεγάλα.
Η οδήγηση από το ξενοδοχείο που μείναμε μέχρι την Αντίγκουα πήγε μία χαρά. Ο δρόμος ήταν αρκετά καλός και σταματήσαμε μερικές φορές για να πάρουμε καφέ ή να τραβήξουμε κάποια φωτογραφία. Φτάσαμε στις 13:00 το μεσημέρι, χωρίς να κάνουμε παρακάμψεις. Ο δρόμος περνούσε σχεδόν μέσα από την πόλη της Γουατεμάλα. Έτσι ένα τμήμα του δρόμου το είχαμε κάνει την πρώτη μέρα. Περάσαμε πάντως μέσα από μερικούς κεντρικούς δρόμους της Γουατεμάλα, και εκεί είχε αρκετή κίνηση. Όταν κυκλοφορείς σε αυτήν τη χώρα πρέπει να υπολογίζεις 40 με 50 km το πολύ σε μια ώρα. Πιο πολλά γίνονται δύσκολα ή εάν οδηγείς επικίνδυνα. Επίσης η ατμόσφαιρα ήταν λίγο θαμπή κοντά στην πρωτεύουσα. Πιστεύω ότι έφταιγε και η σκόνη που υπήρχε στην ατμόσφαιρα και λίγο κάποια σύννεφα. Γενικά γύρω από την πόλη της Γουατεμάλα έχει πάρα πολλά νταμάρια, με αποτέλεσμα να σηκώνουν πολλή σκόνη. Επίσης σίγουρα υπάρχει και πολύ καυσαέριο, κυρίως από τα αυτοκίνητα.
Από τη διαδρομή μέχρι την Αντίγκουα:
Το Κομπάν είναι χτισμένο πάνω σε μερικούς λόφους, οι οποίοι γενικώς είναι καταπράσινοι. Κυρίως έξω από την πόλη. Έτσι περίπου είναι και η φύση αρκετά χιλιόμετρα πριν από αυτήν την πόλη αλλά και μετά. Όμως όταν πλησιάζουμε στην πόλη Γουατεμάλα το τοπίο αλλάζει άρδην. Δηλαδή τα δέντρα μοιάζουν πιο πολύ με δέντρα της Σαβάνας. Ίσως οι περιοχές κοντά στη Γουατεμάλα να μην δέχονται πολλές βροχοπτώσεις. Μέχρι και κάκτους είδαμε σε πολλά σημεία. Τα δέντρα μοιάζουν με φυλλοβόλα, αν και δεν είναι. Απλώς το φύλλωμά τους είναι πολύ φτωχό. Στην Αντίγκουα το τοπίο είναι καλύτερο όσον αφορά στα δέντρα.
Εμείς πριν τις 7:00 πήραμε το αυτοκίνητο και πριν φύγουμε από το Κομπάν ανεβήκαμε σε μία εκκλησία, που για να φτάσεις ανεβαίνεις αρκετά σκαλιά. Ήταν και Κυριακή και κάποιοι άνθρωποι είχαν ήδη ανέβει εκεί, όμως η λειτουργία δεν είχε ξεκινήσει ακόμα. Ήταν σχετικά όμορφα από εκεί επάνω. Όμως σε όλη την πόλη υπήρχε αρκετή βρωμιά.
Και εδώ μια καταχνιά:
Όταν φτάσαμε στην Αντίγκουα, επειδή το check-in στο ξενοδοχείο ήταν μετά τις 15:00, και ήρθαμε στις 13:00, παρκάραμε στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου και κάναμε βόλτες στην πόλη μέχρι τις 16:00. Σε τρεις ώρες είχαμε επισκεφτεί τα περισσότερα από τα σημαντικά μνημεία της πόλης. Πολύ λίγα μας είχαν μείνει στα οποία πήγαμε αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε και να ανεβάσουμε τα πράγματα στο δωμάτιο.
Convent of La Merced:
Plaza Mayor:
Το κίτρινο κτήριο με τις καμάρες σε πρώτο πλάνο στην προηγούμενη φωτογραφία είναι δημόσιο πλυντήριο ρούχων, και φαίνεται στην επόμενη:
Να και το ηφαίστειο στο βάθος:
Η θέα από το ξενοδοχείο μας:
Στις 5:30 βγήκαμε πάλι για βόλτα και ουσιαστικά κάναμε επανάληψη αυτών που είχαμε δει νωρίτερα, συν κάποια άλλα, που τα είδαμε όμως με λιγοστό φως.
Για φαγητό είχα εντοπίσει ένα εστιατόριο στη μεσημεριανή βόλτα μας. Ασφαλώς ψάξαμε και για κάτι καλύτερο αλλά τελικά δεν βρήκαμε. Έτσι πήγαμε σε αυτό και ήταν αξιοπρεπέστατο. Η Ντίνα έφαγε μία μικρή μοσχαρίσια μπριζόλα, η οποία συνοδευόταν από διάφορα. Εγώ πήρα ένα πιάτο με τορτελίνια, δηλαδή ένα πράγμα σαν πάστα με τυριά μέσα και άσπρες σάλτσες, το οποίο ήταν πολύ χορταστικό βέβαια. Εγώ έφαγα και όλα τα συνοδευτικά που δεν έφαγε η Ντίνα. Ήπιαμε και δύο μικρές μπύρες και για όλα αυτά πληρώσαμε 170 τσεκέλες, δηλαδή 21 ευρώ περίπου. Όταν τρώμε έξω (στο εξωτερικό) τσιγκουνευόμαστε στο πιοτό, που είναι σχετικά ακριβό. Στην Ελλάδα, για αυτά τα πιάτα θα πληρώναμε λίγο λιγότερα.
Η μόνη φωτογραφία που τράβηξα. Δυστυχώς σπάνια σκέφτομαι να τραβώ το φαγητό μας (Μόλις έρχεται πέφτουμε με τα μούτρα και ξεχνάμε τις υποχρεώσεις μας.):
Το βράδυ είχε λίγο φασαρία από τα μπαράκια της περιοχής, αλλά λόγω της κούρασης κοιμηθήκαμε μια χαρά. Μένουμε δίπλα στην κεντρική Πλατεία της πόλης. Είναι καταπληκτική και λόγω των κτηρίων αλλά και για τις ντόπιες γυναίκες οι οποίες πουλάνε στους τουρίστες διάφορα χειροτεχνήματα. Όλη η πόλη βέβαια προστατεύεται από την UNESCO και το αξίζει γιατί όλα τα σπίτια είναι παραδοσιακά και παλιά. Πρέπει να έχει έκταση περίπου ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο. Επιτρέπεται η κυκλοφορία των αυτοκινήτων σε όλους τους δρόμους, και σε πάρα πολλούς επιτρέπεται το παρκάρισμα. Όμως η κίνηση γίνεται πάρα πολύ αργά λόγω κυρίως του οδοστρώματος, αλλά και του κόσμου που κυκλοφορεί στους δρόμους.
Νομίζω ότι οι τουρίστες δεν ήταν και τόσο πολλοί. Είχε πολλούς ντόπιους λόγω του ότι ήταν Κυριακή. Έχει αρκετές εκκλησίες και μεγάλα κτίρια που φαίνονται ότι έχουν το αποικιακό στυλ. Πολλά από αυτά δεν έχουν αποκατασταθεί πλήρως.
Το ξενοδοχείο στο Κομπάν κόστισε κάτι λιγότερο από $30 για τη βραδιά (το Booking το έδινε λίγο ακριβότερα). Φυσικά δεν είχε πρωινό. Η απόσταση από το Κομπάν μέχρι το Semuc Champey είναι περίπου δύο ώρες. Δεν είχαμε το χρόνο να πάμε, αλλά πάλι θα μας έβγαζε από τον ίδιο χωματόδρομο. Το λάθος ήταν ότι οι χάρτες δεν σου δείχνουν αν ο δρόμος είναι κακός ή όχι. Ούτε για πόσα χιλιόμετρα. Αν το ήξερα ίσως δεν θα το είχα βάλει καθόλου στο πρόγραμμα.
Μένοντας μόνο μία μέρα στο Coban εμείς, ήμασταν μια χαρά, και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Περιμέναμε να δούμε στο Coban ανθρώπους με παραδοσιακές στολές, όπως τους είχαμε δει στον Ισημερινό πριν από τρία χρόνια. Φοράνε κάποιες φορεσιές, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα όμορφες. Πιστεύω ότι εδώ λόγω ζέστης δεν μπορούν να φορέσουν κάτι επίσημο στην καθημερινότητα. Στον Ισημερινό λόγω υψομέτρου δεν έκανε ζέστη και οι άνθρωποι φορούσαν τις παραδοσιακές φορεσιές τους. Η διαφορά βέβαια της Γουατεμάλα με τον Παναμά είναι μεγάλη. Στον Παναμά δεν φορούσαν παραδοσιακές φορεσιές, ούτε καν οι ιθαγενείς. Επίσης εκεί (άσχετο) τα αυτοκίνητα ήταν όλα πολύ καλά. Τα χειρότερα ήταν τα ταξί και γενικώς τα επαγγελματικά αυτοκίνητα. Όμως τα ιδιωτικά ήταν όλα μεγάλα.
Η οδήγηση από το ξενοδοχείο που μείναμε μέχρι την Αντίγκουα πήγε μία χαρά. Ο δρόμος ήταν αρκετά καλός και σταματήσαμε μερικές φορές για να πάρουμε καφέ ή να τραβήξουμε κάποια φωτογραφία. Φτάσαμε στις 13:00 το μεσημέρι, χωρίς να κάνουμε παρακάμψεις. Ο δρόμος περνούσε σχεδόν μέσα από την πόλη της Γουατεμάλα. Έτσι ένα τμήμα του δρόμου το είχαμε κάνει την πρώτη μέρα. Περάσαμε πάντως μέσα από μερικούς κεντρικούς δρόμους της Γουατεμάλα, και εκεί είχε αρκετή κίνηση. Όταν κυκλοφορείς σε αυτήν τη χώρα πρέπει να υπολογίζεις 40 με 50 km το πολύ σε μια ώρα. Πιο πολλά γίνονται δύσκολα ή εάν οδηγείς επικίνδυνα. Επίσης η ατμόσφαιρα ήταν λίγο θαμπή κοντά στην πρωτεύουσα. Πιστεύω ότι έφταιγε και η σκόνη που υπήρχε στην ατμόσφαιρα και λίγο κάποια σύννεφα. Γενικά γύρω από την πόλη της Γουατεμάλα έχει πάρα πολλά νταμάρια, με αποτέλεσμα να σηκώνουν πολλή σκόνη. Επίσης σίγουρα υπάρχει και πολύ καυσαέριο, κυρίως από τα αυτοκίνητα.
Από τη διαδρομή μέχρι την Αντίγκουα:
Το Κομπάν είναι χτισμένο πάνω σε μερικούς λόφους, οι οποίοι γενικώς είναι καταπράσινοι. Κυρίως έξω από την πόλη. Έτσι περίπου είναι και η φύση αρκετά χιλιόμετρα πριν από αυτήν την πόλη αλλά και μετά. Όμως όταν πλησιάζουμε στην πόλη Γουατεμάλα το τοπίο αλλάζει άρδην. Δηλαδή τα δέντρα μοιάζουν πιο πολύ με δέντρα της Σαβάνας. Ίσως οι περιοχές κοντά στη Γουατεμάλα να μην δέχονται πολλές βροχοπτώσεις. Μέχρι και κάκτους είδαμε σε πολλά σημεία. Τα δέντρα μοιάζουν με φυλλοβόλα, αν και δεν είναι. Απλώς το φύλλωμά τους είναι πολύ φτωχό. Στην Αντίγκουα το τοπίο είναι καλύτερο όσον αφορά στα δέντρα.
Εμείς πριν τις 7:00 πήραμε το αυτοκίνητο και πριν φύγουμε από το Κομπάν ανεβήκαμε σε μία εκκλησία, που για να φτάσεις ανεβαίνεις αρκετά σκαλιά. Ήταν και Κυριακή και κάποιοι άνθρωποι είχαν ήδη ανέβει εκεί, όμως η λειτουργία δεν είχε ξεκινήσει ακόμα. Ήταν σχετικά όμορφα από εκεί επάνω. Όμως σε όλη την πόλη υπήρχε αρκετή βρωμιά.
Και εδώ μια καταχνιά:
Όταν φτάσαμε στην Αντίγκουα, επειδή το check-in στο ξενοδοχείο ήταν μετά τις 15:00, και ήρθαμε στις 13:00, παρκάραμε στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου και κάναμε βόλτες στην πόλη μέχρι τις 16:00. Σε τρεις ώρες είχαμε επισκεφτεί τα περισσότερα από τα σημαντικά μνημεία της πόλης. Πολύ λίγα μας είχαν μείνει στα οποία πήγαμε αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε και να ανεβάσουμε τα πράγματα στο δωμάτιο.
Convent of La Merced:
Plaza Mayor:
Το κίτρινο κτήριο με τις καμάρες σε πρώτο πλάνο στην προηγούμενη φωτογραφία είναι δημόσιο πλυντήριο ρούχων, και φαίνεται στην επόμενη:
Να και το ηφαίστειο στο βάθος:
Η θέα από το ξενοδοχείο μας:
Στις 5:30 βγήκαμε πάλι για βόλτα και ουσιαστικά κάναμε επανάληψη αυτών που είχαμε δει νωρίτερα, συν κάποια άλλα, που τα είδαμε όμως με λιγοστό φως.
Για φαγητό είχα εντοπίσει ένα εστιατόριο στη μεσημεριανή βόλτα μας. Ασφαλώς ψάξαμε και για κάτι καλύτερο αλλά τελικά δεν βρήκαμε. Έτσι πήγαμε σε αυτό και ήταν αξιοπρεπέστατο. Η Ντίνα έφαγε μία μικρή μοσχαρίσια μπριζόλα, η οποία συνοδευόταν από διάφορα. Εγώ πήρα ένα πιάτο με τορτελίνια, δηλαδή ένα πράγμα σαν πάστα με τυριά μέσα και άσπρες σάλτσες, το οποίο ήταν πολύ χορταστικό βέβαια. Εγώ έφαγα και όλα τα συνοδευτικά που δεν έφαγε η Ντίνα. Ήπιαμε και δύο μικρές μπύρες και για όλα αυτά πληρώσαμε 170 τσεκέλες, δηλαδή 21 ευρώ περίπου. Όταν τρώμε έξω (στο εξωτερικό) τσιγκουνευόμαστε στο πιοτό, που είναι σχετικά ακριβό. Στην Ελλάδα, για αυτά τα πιάτα θα πληρώναμε λίγο λιγότερα.
Η μόνη φωτογραφία που τράβηξα. Δυστυχώς σπάνια σκέφτομαι να τραβώ το φαγητό μας (Μόλις έρχεται πέφτουμε με τα μούτρα και ξεχνάμε τις υποχρεώσεις μας.):
Το βράδυ είχε λίγο φασαρία από τα μπαράκια της περιοχής, αλλά λόγω της κούρασης κοιμηθήκαμε μια χαρά. Μένουμε δίπλα στην κεντρική Πλατεία της πόλης. Είναι καταπληκτική και λόγω των κτηρίων αλλά και για τις ντόπιες γυναίκες οι οποίες πουλάνε στους τουρίστες διάφορα χειροτεχνήματα. Όλη η πόλη βέβαια προστατεύεται από την UNESCO και το αξίζει γιατί όλα τα σπίτια είναι παραδοσιακά και παλιά. Πρέπει να έχει έκταση περίπου ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο. Επιτρέπεται η κυκλοφορία των αυτοκινήτων σε όλους τους δρόμους, και σε πάρα πολλούς επιτρέπεται το παρκάρισμα. Όμως η κίνηση γίνεται πάρα πολύ αργά λόγω κυρίως του οδοστρώματος, αλλά και του κόσμου που κυκλοφορεί στους δρόμους.
Νομίζω ότι οι τουρίστες δεν ήταν και τόσο πολλοί. Είχε πολλούς ντόπιους λόγω του ότι ήταν Κυριακή. Έχει αρκετές εκκλησίες και μεγάλα κτίρια που φαίνονται ότι έχουν το αποικιακό στυλ. Πολλά από αυτά δεν έχουν αποκατασταθεί πλήρως.
Πρώτα like, μετά διαβάζω 
