Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[travelbreak]

Δεν κρατιέμαι και θέλω να σας δείξω τον ενθουσιασμό μου με την επίσκεψη που κάναμε στο Τικάλ. Έτσι στο καπάκι συνεχίζω την ιστορία μου με μνημεία και πυραμίδες. Λίγα λόγια και πολλές εικόνες.

Επίσκεψη στον τεράστιο Αρχαιολογικό Χώρο Τικάλ

Από τις 6:00 το πρωί πήγαμε στον αρχαιολογικό χώρο του Τικάλ. Μέχρι τις 9:00 που κάναμε βόλτες, υπήρχαν ελάχιστοι άνθρωποι που τριγυρνούσαν στις πυραμίδες. Μετά τις 9:00 έρχονται τα πλήθη με τουριστικά λεωφορεία και ΙΧ. Και πάλι όμως δεν είναι και τόσο πολλοί οι άνθρωποι αυτή την εποχή. Έκανε ζέστη και σπανίως εμφανιζόταν κανένα σύννεφο για να μας χαρίσει λίγη δροσιά. Βέβαια έχει τόσο πολλά δένδρα εκεί, που μπορείς να είσαι πολύ χρόνο κάτω από τη σκιά τους. Όμως όταν έχεις και ένα σύννεφο μπροστά από τον ήλιο έχεις και λίγη δροσιά.
Στο χώρο έχει πολλές πυραμίδες που δεν τις έχουν σκάψει ακόμα. Μου άρεσαν πολύ για το μυστήριο που κρύβουν:

Στην αρχή εμένα ο χώρος δεν με είχε ενθουσιάσει. Ίσως οφείλεται στο ότι αποφασίσαμε να τρέξουμε στο πιο μακρινό τέμπλο και συγκεκριμένα το IV, για να ανέβουμε και να δούμε το χώρο από ψηλά. Είναι το υψηλότερο, αλλά όχι και με μεγάλη διαφορά από μερικά άλλα. Εμείς είπαμε να πάμε εκεί όταν θα ήμασταν ξεκούραστοι. Ήταν όμως και το πιο μακρινό από την είσοδο. Ήταν ωραία αλλά από εκεί επάνω δεν φαινόταν και τόσο καλά όλες οι πυραμίδες και η ποικιλία τους. Συν το ότι μέχρι να φτάσουμε εκεί δεν είχαμε δει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.

Νάτο:

Προχωρώντας όμως αργότερα με τη χρήση ενός χάρτη, καταλάβαμε πόσο υπέροχος και τεράστιος είναι αυτός ο χώρος. Γυρνούσαμε σε σημαντικές αλλά και λιγότερο σημαντικές πυραμίδες και χώρους μέχρι τις 12:30 που γυρίσαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε λίγο.

Στην Gran Plaza:

Στις δύο φύγαμε από το δωμάτιο με σκοπό να πάμε να δούμε τα δύο μουσεία. Όμως έπρεπε να έχουμε αγοράσει στην είσοδο του πάρκου την προηγούμενη μέρα τα εισιτήρια ακόμα και για αυτά. Αυτό εκεί δεν μου το είχαν πει, αλλά δεν μας πείραξε γιατί μπήκαμε κατευθείαν πάλι στον αρχαιολογικό χώρο να δούμε μερικά μνημεία που δεν τα είχαμε δει το πρωί, επειδή αυτά τα μνημεία βρίσκονταν λίγο απομακρυσμένα. Ήταν τόσο πολλά που παραλίγο να μην τα δούμε και όλα. Ο χώρος είναι ανοιχτός από τις 6:00 το πρωί μέχρι τις 6:00 το απόγευμα. Εμείς ήμασταν μέσα τις 10 από αυτές τις 12 ώρες και πάλι δεν προλάβαμε να τα δούμε αναλυτικά. Ήταν μία απόλαυση γιατί είδαμε τα πιο πολλά μνημεία. Ανεβήκαμε σε όποιο σημείο και να βρήκαμε σκαλιά, με ελάχιστες εξαιρέσεις λόγω της ζέστης. Βέβαια κουραστήκαμε πάρα πολύ και πιστεύω ότι ήπιαμε πέντε με έξι λίτρα νερό ο καθένας μας αυτή τη μέρα.

Μετά τις 18:00 πήγαμε πάλι στο ξενοδοχείο χαλαρά αφού δεν είχαμε και πολλά να κάνουμε. Δηλαδή τα ίδια με την προηγούμενη μέρα. Σε όλες αυτές τις βόλτες που κάναμε στον αρχαιολογικό χώρο μιλήσαμε με μερικούς ανθρώπους, ντόπιους και ξένους. Με κάποιους νεαρούς ντόπιους μιλήσαμε για να μας πούνε στο τέλος που άξιζε να πάμε αφού μάλλον δεν τα προλαβαίναμε όλα. Οι συμβουλές τους αποδείχτηκαν πολύτιμες. Πάνω σε μία πυραμίδα πιάσαμε την κουβέντα με έναν Εγγλέζο και δύο Αμερικανούς. Γενικά οι ντόπιοι είναι πολύ φιλικοί και συνήθως σε χαιρετάνε, αρκεί να τους κοιτάξεις. Και ο χαιρετισμός είναι αυτός που λέμε και στην Ελλάδα στους αγνώστους.

Στην περιοχή αυτή, όταν έκανα το πρόγραμμα, είχα βάλει 2 διανυκτερεύσεις στο Τικάλ, (ενώ τα πρακτορεία από την Ελλάδα δεν βάζουν καμία, ή το πολύ μία) γιατί φοβόμουν μήπως κάποια από τις μέρες είναι βροχερή και δεν θα είχα την ευκαιρία με την παρέα μας να δούμε το χώρο όπως του αξίζει. Αν κάποιος είναι πιο αργός από εμάς δεν τον φτάνει και μια μέρα. Το εισιτήριο που αγοράζεις έχει διάρκεια μιας ημερολογιακής ημέρας και όχι ας πούμε ενός 24ώρου. Αυτό δεν το ήξερα από πριν και ούτε ήξερα ότι το εισιτήριο το αγοράζεις κατά την είσοδο σου στο πάρκο. Στο πάρκο έχει πολύ περίεργες μαϊμούδες οι οποίες κάθε τόσο μουγκρίζουν λες και είναι ελέφαντες. Άλλα ζώα τα οποία είδαμε είναι οι μυρμηγκοφάγοι, οι οποίοι κυκλοφορούν χωρίς να δίνουν και μεγάλη σημασία στους επισκέπτες.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 24

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 24

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[go2dbeach]

Ώπα, εδώ είμαστε! Πρώτα like, μετά διαβάζω

 

[vasiliss]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

 

[travelbreak]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

6 με 28 Μαΐου 2022. Φρέσκο.

 

[go2dbeach]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

 

[travelbreak]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

Γενικά το ξέρετε ότι είμαι γρήγορος στην εξέλιξη κάθε ιστορίας μου. Πιστεύω ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα έχω τελειώσει όλη την ιστορία. Μετά έχουμε και τις μάχες με τις τσούχτρες, συγνώμη τα θαλάσσια μπάνια ήθελα να πω.

 

[travelbreak]

Colon, Portobello και το Κανάλι

Το ταξίδι σχεδιάστηκε για κυκλοφορία με νοικιασμένο αυτοκίνητο και δυο οδηγούς. Όμως πλέον ήμουν μόνος. Έτσι το πήραμε απόφαση πως όπου ζοριζόμουν δε θα κυνηγούσαμε τον κάθε προορισμό του προγράμματός μου με το στανιό. Ό, τι προλάβουμε. Το καλό ήταν πως λόγω του τζετ λαγκ ξυπνούσαμε νωρίς και η μέρα ξεκινούσε λίγο μετά το ξημέρωμα.
Πρώτη μέρα λοιπόν. Στις 6:30, ίσως και λίγο νωρίτερα, πήραμε το αυτοκίνητο από το κλειστό παρκινγκ του ξενοδοχείου μας και ξεκινήσαμε το πρόγραμμα, όπως το είχαμε διαμορφώσει.

Εκείνο το πρωί δεν κάναμε ιδιαίτερες αλλαγές και ξεκινήσαμε για να πάμε να δούμε το κανάλι του Παναμά στο πιο κοντινό σημείο, το οποίο είναι πολύ κοντά στην πρωτεύουσα και ονομάζεται Miraflores. Φτάσαμε στις 06:45, αλλά μας έδιωξαν για λόγους ασφαλείας και μας ενημέρωσαν ότι ανοίγει στις 8:00 το πρωί. Δεν μας άφησαν ούτε μία φωτογραφία να βγάλουμε. Γενικά στον Παναμά έχει πολύ ασφάλεια και ελέγχους.

Αφού λοιπόν φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο επόμενο σημείο για να δούμε το κανάλι, το Πέδρο Μιγκέλ, αλλά και εκεί μας έδιωξαν, γιατί μας είπαν ότι το μέρος αυτό δεν είναι καθόλου για τουρίστες.

Γι αυτό λοιπόν συνεχίσαμε προς την πλευρά του Ατλαντικού να πάμε στην πόλη Κολόν. Ο δρόμος είχε αρκετή κίνηση. Ίσως έφταιγε που ήταν Σάββατο και ο κόσμος έβγαινε για το ΣΚ. Όταν φτάσαμε εκεί είδαμε μία κατάσταση τραγική. Δεν περιμέναμε να δούμε μία τέτοια πόλη και μάλιστα στον Παναμά. Είχα διαβάσει στο Lonely Planet, ότι έχει πλέον παρακμάσει, αλλά τόσο πολύ! Σε μερικά σημεία νόμιζες ότι ήσουν σε βομβαρδισμένη περιοχή. Είχε πάρα πολλά μεγάλα και ωραία κτίρια εγκαταλειμμένα και στη φθορά του χρόνου αλλά και από ανθρώπους. Εγώ ήθελα να σταματήσουμε για καμιά φωτογραφία, αλλά η Ντίνα φοβόταν γιατί πίστευε ότι είναι επικίνδυνα.

Αφού περάσαμε διάφορα στενά, στην ίδια κατάσταση σχεδόν παντού, είδαμε ένα κεντρικό δρόμο ο οποίος προφανώς πριν από 100 τόσα χρόνια θα ήταν στις δόξες του. Γενικά έβλεπες παλιά όμορφα κτίρια αλλά ήταν μισογκρεμισμένα. Επίσης έβλεπες φτωχούς ανθρώπους να πηγαίνουν από δω και από κει ή να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού τους. Τελικά κάναμε δύο στάσεις για να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες. Μάλιστα στη μία από αυτές μας ακολουθούσε συνέχεια ένα περιπολικό μέχρι που γυρίσαμε στο αυτοκίνητό μας για να το πάρουμε και να φύγουμε.

Η μια στάση ήταν κοντά στη θάλασσα αλλά δεν άξιζε και κάτι ιδιαίτερο, ενώ η άλλη ήταν στον κεντρικό δρόμο που προανέφερα για να βγάλουμε φωτογραφία μία εκκλησία και μερικά άλλα κτήρια. Εκ των υστέρων διάβασα ότι θεωρείται μία πολύ επικίνδυνη πόλη. Έτσι καλά κάναμε και φύγαμε.

Μετά προσπαθήσαμε να πάμε στη ζώνη Duty Free που προτείνει το Lonely Planet, αλλά καταλάβαμε ότι μάλλον πρόκειται για περιοχή που πάνε έμποροι. Έτσι δεν πήγαμε αλλά αποφασίσαμε να βάλουμε στο GPS την πόλη Πορτομπέλο, που βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από την Κολόν. Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος, αν και λίγο στενός, αλλά ήταν συνέχεια κοντά στη θάλασσα. Μιλάμε βέβαια για τον Ατλαντικό ωκεανό και την Καραϊβική.

Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό Portobello σταματήσαμε να δούμε ένα φρούριο (Ruinas de Portobelo, Fuerte Santiago) λίγο εγκαταλειμμένο, αλλά είχε ωραία θέα προς τη θάλασσα και κάποια νησιά. Από κει έφευγαν βάρκες για να πάνε όποιοι ήθελαν να κολυμπήσουν σε άλλα σημεία. Εμείς το σκεφτήκαμε αλλά αποφασίσαμε να μην σπαταλήσουμε το χρόνο μας σε μπάνιο.

Προχωρήσαμε και στο χωριό Portobello, όπου και εκεί είχε άλλο φρούριο. Το χωριό μας άρεσε αρκετά γιατί είχε το κλασικό λατινοαμερικάνικο χρώμα. Μείναμε σχεδόν μία ώρα κάνοντας βόλτες, αλλά δεν καθίσαμε κάπου.

Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής, από τον ίδιο δρόμο. Είχε λίγη κίνηση σε κάποιο σημείο αλλά δεν ήταν κάτι τρομερό. Από την πόλη Κολόν προς την πόλη Παναμά μπαίνεις στον Εθνικό δρόμο και πληρώνεις διόδια 2,30 δολάρια. Στα διόδια δε σταματάμε, αλλά μας χρεώνει το αυτοκίνητο και τα κρατά η εταιρία ενοικίασης.

Εμείς βγήκαμε πολύ νωρίς από την εθνική οδό για να πάμε πάλι στο κανάλι και το σημείο Miraflores Locks. Με εισιτήριο 10 δολαρίων το άτομο μπήκαμε και είδαμε ένα τεράστιο πλοίο να περνά από τις δεξαμενές που γέμιζαν και άδειαζαν νερό. Πήγαμε στην καλύτερη στιγμή, χωρίς να περιμένουμε, αλλά και χωρίς να χάσουμε τίποτα. Στο σημείο εκείνο το πλοίο κατέβαινε από την τελευταία λίμνη 2-3 δεξαμενές για να μπει στον Ειρηνικό ωκεανό. Πολύς κόσμος, όπως κι εμείς, είχε ανέβει σε μία μεγάλη εξέδρα αρκετά ψηλά για να βλέπει και ένας υπάλληλος ανέλυε το τι γινόταν.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία του περάσματος του πλοίου το ωραίο ήταν ότι υπήρχαν άλλα δύο κανάλια πίσω από αυτό που βλέπαμε εμείς μπροστά μας. Ήταν και σε μεγαλύτερο υψόμετρο και βλέπαμε άλλα δυο πλοία να περνούν και αυτά προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή τον Ειρηνικό ωκεανό.

Έτσι ολοκληρώσαμε την πρώτη μέρα στην ύπαιθρο του Παναμά. Όμως δεν ήταν να μείνουμε στο ξενοδοχείο γιατί είχε ακόμα φως και κατεβήκαμε στον παραλιακό δρόμο, την malecon, που είναι πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, για βόλτα.

 

[evaT]

Εσύ και γω μόνο με το που επιστρέφουμε πιάνουμε πληκτρολόγιο
Πολύ ωραίο ταξίδι αδημονούμε για τα παρακάτω!

 

[Delmem38110]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

 

[travelbreak]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

 

[Delmem38110]

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

 

[travelbreak]

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

Σίγουρα δε θυμάμαι με ακρίβεια. Όμως ήταν πολύ κοντά στη μισή ώρα γιατί στην Κόστα Ρίκα που ήταν μια ώρα το θυμάμαι πολύ καλά. Αλλά και πάλι σου λέω: αν πέσεις σε μεγάλη ουρά θα αργήσεις. Αν όχι, σε 15 λεπτά θα τελειώσεις. Βάλε και άλλα 5 λεπτά για τη βαλίτσα.
Στην αναχώρηση πιστεύω είναι πιο σύντομα.