travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.768
- Likes
- 14.587
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Colon, Portobello και το Κανάλι
- Ποτάμια, λίμνες και ιθαγενείς
- Στην ύπαιθρο του Παναμά
- Πρώτη μέρα Γουατεμάλα: Τι μέρα κι αυτή!!!
- Rio Dulce, βόλτα στο ποτάμι
- Από το Rio Dulce στο Τικάλ
- Επίσκεψη στον τεράστιο Αρχαιολογικό Χώρο Τικάλ
- Μια δύσκολη μέρα. Coban
- Ο δρόμος για την Αντίγκουα
- Βόλτες γύρω από την Antigua: Ηφαίστεια και χωριά
- Στις Λαϊκές Αγορές των χωριών, Λίμνη Atitlan
- Βόλτες με πλοιάριο στη λίμνη Ατιτλάν
- Chichicastenango και πόλη της Γουατεμάλα
- Στο Σαν Χοσέ και ο κακός μας ο καιρός
- San Jose και Tortuguero
- Βαρκάδα και βόλτες στο Tortuguero
- Ο δρόμος για τη La Fortuna και τον καταρράκτη
- Λίμνη και Ηφαίστειο Αρεναλ, Κρεμαστές Γέφυρες
- Puntarenas και κροκόδειλοι στο δρόμο για Σαν Χοσέ
- Ηφαίστειο Πόας
- Επιστροφή και μικρή επίσκεψη στη Γενεύη (41 χρόνια μετά)
- Οικονομικός Επίλογος
- Γενικά συμπεράσματα
Λίμνη και Ηφαίστειο Αρεναλ, Κρεμαστές Γέφυρες
Έχοντας δει τα προγνωστικά για τον καιρό της σημερινής μέρας από χθες, δεν περιμέναμε να δούμε πολλά. Είχαμε κάνει βέβαια ένα πρόγραμμα αρκετά γεμάτο, λες και ο καιρός θα ήταν θαυμάσιος. Γιατί γενικά έτσι πρέπει να κάνουμε στα ταξίδια. Αν ο καιρός χαλάσει τότε αλλάζουν και τα σχέδια. Γίνεται μία μικρή σύσκεψη των δύο για να αποφασιστεί τι θα μείνει έξω και τι θα κάνουμε. Εμείς έτσι κι αλλιώς ξυπνάμε πολύ πρωί για να προλάβουμε τη μέρα.
Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 5:30 και λίγο μετά τις 6:00 ήμασταν στο αυτοκίνητο προχωρώντας προς την περιοχή του ηφαιστείου Αρενάλ. Όμως έχοντας ρωτήσει από την προηγούμενη μέρα, ξέραμε ότι ανοίγει στις 8:00 και γι’ αυτό δεν μπορούσαμε να πάμε τόσο νωρίς. Είχαμε προγραμματίσει λοιπόν να πάμε να δούμε κρεμαστές γέφυρες στο πάρκο Mistico Hanging Bridges. Θέλαμε να δούμε κρεμαστές γέφυρες γιατί δε θα είχαμε άλλη ευκαιρία. Η πιο διάσημη βρίσκεται στο Μοντεβέρντε, που όμως δεν έμπαινε στο πρόγραμμά μας. Ήταν λίγο μακριά από το δρόμο μας. Αυτό το πάρκο που πήγαμε άνοιγε από τις 6:00 το πρωί και εμείς περίπου στις 6:30 ήμασταν εκεί και παρκάραμε το αυτοκίνητο. Λίγο πριν τις 7:00 μπαίναμε μέσα βιαστικοί. Πληρώσαμε γύρω στα 50 ευρώ και οι δύο μαζί για την είσοδο. Δεν είναι και τόσο φθηνά γενικώς τα εισιτήρια σε αυτή τη χώρα.
Η κοπέλα στο ταμείο μου είπε ότι θα δούμε όλο το πάρκο σε μιάμιση έως δύο ώρες. Εμείς όμως είχαμε αποφασίσει να τρέχουμε γρήγορα για να προλάβουμε να το δούμε όσο γίνεται πιο σύντομα, ώστε να πάμε στο ηφαίστειο πιο νωρίς, πριν αρχίσουν οι βροχές. Όσο και να βιαζόμασταν ήταν τόσο όμορφα που μας πήρε σχεδόν δύο ώρες μέχρι να το τελειώσουμε. Είχα διαβάσει στο Google ότι έχει έξι γέφυρες και στην αρχή είχαμε περάσει τρεις με τέσσερις οι οποίες όμως ήταν σταθερές και καμία από αυτές δεν ήταν κρεμαστή.
Είχα απογοητευτεί γιατί νόμιζα ότι οι έξι γέφυρες θα ήταν από αυτό το είδος. Όμως ξαφνικά εμφανίστηκε η πρώτη γέφυρα που ήταν πραγματικά κρεμαστή. Δεν πρόσεξα το μήκος που έγραφε στην ταμπέλα, αλλά πρέπει να ήταν κοντά στα 100 μέτρα. Έτσι κι αλλιώς η μεγαλύτερη που περάσαμε και είδα το μήκος της ήταν 97 μέτρα. Τελικά πράγματι ήταν έξι κρεμαστές γέφυρες, σχεδόν όλες νομίζω πάνω από 50 μέτρα και μάλιστα οι τρεις ήτανε σίγουρα πάνω από 85. Μας άρεσε πάρα πολύ γιατί ήμασταν μέσα σε ένα παρθένο δάσος, αυτά τα οποία ονομάζονται Canopy Cloud forest. Παντού έβλεπες όμορφα δέντρα, όμορφα λουλούδια και υπήρχε και ένας συμπαθητικός μικρός καταρράκτης.
Η λίμνη Αρενάλ:
Επειδή ήταν πρωί το ευχαριστηθήκαμε γιατί δεν είχε πολύ κόσμο, αν και υπήρχαν ορισμένοι που είχαν πάει και λίγο πριν από μας. Όμως δεν υπήρχε πουθενά συνωστισμός. Τις μισές από τις κρεμαστές γέφυρες τις απολαύσαμε ακόμα και μόνοι μας, χωρίς να υπάρχει κάποιος άλλος πάνω σε αυτές. Αυτό έχει κάποια μικρή σημασία για την φωτογράφιση, αλλά όχι και τόσο μεγάλη. Πράγματι ήταν απολαυστική αυτή τη δραστηριότητα και φύγαμε μετά για να πάμε να δούμε το ηφαίστειο Αrenal. Να πω εδώ ότι στις κρεμαστές γέφυρες για λίγη ώρα έριχνε μία ψιλή βροχή, που μας ανάγκαζε να κρατάμε και μία ομπρέλα μαζί μας. Όμως γενικά δεν ήταν τόσο ενοχλητικό αυτό.
Πήγαμε λοιπόν στην είσοδο του πάρκου Αrenal λίγο μετά τις 9:00. Εκεί πληρώσαμε γύρω στα 15 ευρώ ο καθένας. Παρκάραμε το αυτοκίνητο και αρχίσαμε την πορεία, η οποία όμως δεν είναι ένας μονόδρομος. Θέλω να πω ότι έχει και κάποιες παρακάμψεις. Ο βασικός στόχος είναι να φτάσεις εκεί που έχει κάποια κομμάτια λάβας, τα οποία όμως δεν είναι κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αφού ανάμεσα στις πέτρες και τα βράχια έχουν ήδη αναπτυχθεί πολλά δέντρα και μάλιστα αρκετά μεγάλα. Όσο προχωρούσαμε βλέπαμε ανθρώπους άλλοι να προχωρούν στην ίδια κατεύθυνση και άλλοι να επιστρέφουν, μιας και εμείς πήγαμε σχετικά αργά. Να πω εδώ ότι από το πάρκινγκ μέχρι το τελευταίο σημείο που μπορούσες να πας, η απόσταση ήταν κάπου δύο χιλιόμετρα. Σε όλη αυτή τη διαδρομή δεν έβρεχε καθόλου, αλλά μόλις φτάσαμε στο τελευταίο σημείο άρχισε μια πολύ δυνατή καταιγίδα. Εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Ανοίξαμε τις ομπρέλες μας και αρχίσαμε να επιστρέφουμε πολύ γρήγορα. Η αλήθεια είναι ότι η επιστροφή ήταν μισή ώρα για να κάνουμε τα δυο χιλιόμετρα.
Λόγω του καιρού, οι φωτογραφίες είναι λίγες.
Φτάσαμε στο πάρκινγκ και η βροχή είχε σχεδόν σταματήσει. Δεν κάναμε όμως μόνο αυτά τα δύο χιλιόμετρα να πάμε κι άλλα τόσα να γυρίσουμε. Κάναμε και δύο παρακάμψεις, κάπου χίλια μέτρα η κάθε μια. Το θέμα είναι ότι πέρα από την ομορφιά του τοπίου δεν είχε κάτι άλλο αξιόλογο. Φταίει που δεν είχαμε θέα προς το ηφαίστειο λόγω της νέφωσης. Μάλιστα είπα ότι όταν θα το βλέπαμε άρχισε και αυτή η καταιγίδα. Δεν μπορείς να προβλέψεις εξαρχής αν κάτι θα έχει πολύ ενδιαφέρον ή λίγο.
Οι πιο πολλοί ταξιδιώτες έρχονται στην πόλη La Fortuna ακριβώς για να πάνε στο ηφαίστειο αυτό και να κάνουν αυτή τη διαδρομή. Βέβαια να πω ότι δεν μένουν μόνο σε αυτό, αφού εδώ η περιοχή προσφέρει πολλές δραστηριότητες όλων των ειδών. Δηλαδή από ιππασία μέχρι καγιάκ ή να κάνεις βόλτες με γουρούνες ή να κάνεις περπάτημα με έναν αρχηγό ο οποίος θα σου δείχνει κάποια πράγματα. Για παράδειγμα σε ένα φυλλάδιο διαβάζω: η ιππασία έχει 65 δολάρια, εκδρομή στις κρεμαστές γέφυρες 65 δολάρια, ένα τουρ όλη την ημέρα 115 δολάρια, μία άλλη βόλτα από 60 δολάρια με γουρούνες και διάφορες τιμές ανάλογα με το χρόνο, βόλτα σε παρθένο δάσος 50 δολάρια, περπάτημα 70 δολάρια, περπάτημα σε ηφαίστειο 50 δολάρια, για να δεις sloth 35 δολάρια) και διάφορα άλλα. Δεν είναι καθόλου φθηνά. Αρκεί να σκεφτούμε ότι για τις κρεμαστές γέφυρες που το κόστος ουσιαστικά ήτανε 25 ευρώ, το μόνο που σου προσφέρει είναι να σε πάει εκεί και ζητάει 40 δολάρια παραπάνω για αυτή τη διαδικασία. Είναι πολύ ακριβά γενικά τα πάντα εδώ σε αυτή τη χώρα. Ευτυχώς εμείς δεν πληρώνουμε και τα πρακτορεία για να μας δείξουν αυτά, αλλά προσπαθούμε μόνοι μας.
Όταν λοιπόν τελειώσαμε με το ηφαίστειο Αρενάλ συνεχίσαμε γιατί με το ίδιο εισιτήριο είχαμε και άλλη μία βόλτα διαθέσιμη σε ένα άλλο μέρος που απέχει 2-3 χιλιόμετρα από την είσοδο του Πάρκου και είναι για να πας να δεις την λίμνη Αrenal. Είναι αυτό το οποίο ονομάζουν αυτοί Ρeninsula Sector. Και εννοείται ότι πήγαμε και σε αυτό και πραγματικά το απολαύσαμε. Πρώτον για την ομορφιά του και δεύτερον γιατί δεν έβρεχε. Μάλιστα δεν έριχνε ούτε σταγόνα. Ήταν και αυτό μέσα σε ένα τροπικό δάσος αλλά το ωραίο ήταν ότι κάθε τόσο είχε ανοίγματα, mirador όπως λέγονται εδώ, για να βλέπεις στο βάθος τη λίμνη. Να πω εδώ ότι η λίμνη είναι τεχνητή γιατί υπάρχει και το φράγμα πάνω από το οποίο περνάει το αυτοκίνητο για να προχωρήσει. Μάλιστα στο Ρeninsula Sector δεν είχε πολύ κόσμο γιατί οι πιο πολλοί πιστεύω δεν το ξέρουν ότι μπορούν να πάνε και σε αυτό το κομμάτι με το ίδιο εισιτήριο. Εμείς ευτυχώς είχαμε ενημερωθεί στην είσοδο του Πάρκου.
Το ηφαίστειο Αρενάλ:
Το παρατηρητήριο:
Το ωραίο είναι ότι όταν τελειώσαμε και αυτό το κομμάτι, λίγο μετά τις δύο, δεν μας είχε βρέξει πολύ. Άρα τα προγνωστικά του καιρού και οι προβλέψεις δεν είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία. Δεν λέω, έβρεξε. Ε, μία καταιγίδα είχαμε και πολλές φορές έριξε βροχή, ελαφριά όμως, αλλά ευτυχώς τις πιο πολλές φορές ήμασταν στο αυτοκίνητο ή κρατούσαμε την ομπρέλα μας.
Επιστρέφοντας και από αυτό το μέρος προς το χωριό κάναμε αρκετές στάσεις για να δούμε διάφορα σημεία που μπορούσαμε να φωτογραφίσουμε το ηφαίστειο Αrenal. Εκείνη την ώρα η ορατότητα ήταν πολύ καλή προς το βουνό και ο κώνος φαινόταν θαυμάσιος. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις δεν είχε καθόλου σύννεφα. Είναι πολύ όμορφο. Όμως στις φωτογραφίες μας δεν φαίνεται τόσο καθαρό διότι υπήρχε γενικά μία θολούρα στην ατμόσφαιρα από τη συννεφιά. Έτσι δεν φαίνονται οι χαράδρες που έχει το βουνό και τις είχαμε δει κάποια στιγμή χθες.
Αφού δεν μας έκανε καιρό να το θαυμάσουμε από κοντά, το αποθεώνουμε από απόσταση:
Τέλος πάντων γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μετά τις 15:30 και πήγαμε αμέσως βόλτα στην πόλη, αφού δεν είχε καθόλου βροχή. Μάλιστα καθίσαμε και σε κάποιο μαγαζί να πιούμε μία μπύρα και να περάσει και λίγο η ώρα.
Η μέρα ήταν θαυμάσια, άσχετα αν έβρεξε και βραχήκαμε. Κι ας καθόμασταν να στεγνώσουμε παπούτσια και ρούχα, αν και τα ρούχα όχι τόσο πολύ, αλλά κυρίως τα παπούτσια και τις κάλτσες. Βάλαμε τον ανεμιστήρα, γιατί οι θερμοκρασίες δεν ήταν πολύ υψηλές. Ήταν γύρω στους 25 βαθμούς Κελσίου. Το δωμάτιο δεν είχε air-condition, πέρα από ένα ανεμιστήρα. Έτσι κι αλλιώς η τιμή του ήταν γύρω στα 33-34 ευρώ τη βραδιά το δίκλινο. Εμάς μας άρεσε πάντως που είχε ένα μεγάλο κοινόχρηστο χώρο. Όλο το ξενοδοχείο είχε έξι δωμάτια εκ των οποίων ήταν κατειλημμένα τα τέσσερα. Ο τύπος που το έχει, κάνει μία προσπάθεια. Δίνει και μπανάνες, δίνει και καφέ. Έχει και σκεύη για να μαγειρέψει όποιος θέλει και διάφορα τέτοια. Νομίζω ότι ήταν ένα καλό ξενοδοχείο, άσχετα αν εμάς δεν μας βόλευε πολύ το δωμάτιο.
Έχοντας δει τα προγνωστικά για τον καιρό της σημερινής μέρας από χθες, δεν περιμέναμε να δούμε πολλά. Είχαμε κάνει βέβαια ένα πρόγραμμα αρκετά γεμάτο, λες και ο καιρός θα ήταν θαυμάσιος. Γιατί γενικά έτσι πρέπει να κάνουμε στα ταξίδια. Αν ο καιρός χαλάσει τότε αλλάζουν και τα σχέδια. Γίνεται μία μικρή σύσκεψη των δύο για να αποφασιστεί τι θα μείνει έξω και τι θα κάνουμε. Εμείς έτσι κι αλλιώς ξυπνάμε πολύ πρωί για να προλάβουμε τη μέρα.
Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 5:30 και λίγο μετά τις 6:00 ήμασταν στο αυτοκίνητο προχωρώντας προς την περιοχή του ηφαιστείου Αρενάλ. Όμως έχοντας ρωτήσει από την προηγούμενη μέρα, ξέραμε ότι ανοίγει στις 8:00 και γι’ αυτό δεν μπορούσαμε να πάμε τόσο νωρίς. Είχαμε προγραμματίσει λοιπόν να πάμε να δούμε κρεμαστές γέφυρες στο πάρκο Mistico Hanging Bridges. Θέλαμε να δούμε κρεμαστές γέφυρες γιατί δε θα είχαμε άλλη ευκαιρία. Η πιο διάσημη βρίσκεται στο Μοντεβέρντε, που όμως δεν έμπαινε στο πρόγραμμά μας. Ήταν λίγο μακριά από το δρόμο μας. Αυτό το πάρκο που πήγαμε άνοιγε από τις 6:00 το πρωί και εμείς περίπου στις 6:30 ήμασταν εκεί και παρκάραμε το αυτοκίνητο. Λίγο πριν τις 7:00 μπαίναμε μέσα βιαστικοί. Πληρώσαμε γύρω στα 50 ευρώ και οι δύο μαζί για την είσοδο. Δεν είναι και τόσο φθηνά γενικώς τα εισιτήρια σε αυτή τη χώρα.
Η κοπέλα στο ταμείο μου είπε ότι θα δούμε όλο το πάρκο σε μιάμιση έως δύο ώρες. Εμείς όμως είχαμε αποφασίσει να τρέχουμε γρήγορα για να προλάβουμε να το δούμε όσο γίνεται πιο σύντομα, ώστε να πάμε στο ηφαίστειο πιο νωρίς, πριν αρχίσουν οι βροχές. Όσο και να βιαζόμασταν ήταν τόσο όμορφα που μας πήρε σχεδόν δύο ώρες μέχρι να το τελειώσουμε. Είχα διαβάσει στο Google ότι έχει έξι γέφυρες και στην αρχή είχαμε περάσει τρεις με τέσσερις οι οποίες όμως ήταν σταθερές και καμία από αυτές δεν ήταν κρεμαστή.
Είχα απογοητευτεί γιατί νόμιζα ότι οι έξι γέφυρες θα ήταν από αυτό το είδος. Όμως ξαφνικά εμφανίστηκε η πρώτη γέφυρα που ήταν πραγματικά κρεμαστή. Δεν πρόσεξα το μήκος που έγραφε στην ταμπέλα, αλλά πρέπει να ήταν κοντά στα 100 μέτρα. Έτσι κι αλλιώς η μεγαλύτερη που περάσαμε και είδα το μήκος της ήταν 97 μέτρα. Τελικά πράγματι ήταν έξι κρεμαστές γέφυρες, σχεδόν όλες νομίζω πάνω από 50 μέτρα και μάλιστα οι τρεις ήτανε σίγουρα πάνω από 85. Μας άρεσε πάρα πολύ γιατί ήμασταν μέσα σε ένα παρθένο δάσος, αυτά τα οποία ονομάζονται Canopy Cloud forest. Παντού έβλεπες όμορφα δέντρα, όμορφα λουλούδια και υπήρχε και ένας συμπαθητικός μικρός καταρράκτης.
Η λίμνη Αρενάλ:
Επειδή ήταν πρωί το ευχαριστηθήκαμε γιατί δεν είχε πολύ κόσμο, αν και υπήρχαν ορισμένοι που είχαν πάει και λίγο πριν από μας. Όμως δεν υπήρχε πουθενά συνωστισμός. Τις μισές από τις κρεμαστές γέφυρες τις απολαύσαμε ακόμα και μόνοι μας, χωρίς να υπάρχει κάποιος άλλος πάνω σε αυτές. Αυτό έχει κάποια μικρή σημασία για την φωτογράφιση, αλλά όχι και τόσο μεγάλη. Πράγματι ήταν απολαυστική αυτή τη δραστηριότητα και φύγαμε μετά για να πάμε να δούμε το ηφαίστειο Αrenal. Να πω εδώ ότι στις κρεμαστές γέφυρες για λίγη ώρα έριχνε μία ψιλή βροχή, που μας ανάγκαζε να κρατάμε και μία ομπρέλα μαζί μας. Όμως γενικά δεν ήταν τόσο ενοχλητικό αυτό.
Πήγαμε λοιπόν στην είσοδο του πάρκου Αrenal λίγο μετά τις 9:00. Εκεί πληρώσαμε γύρω στα 15 ευρώ ο καθένας. Παρκάραμε το αυτοκίνητο και αρχίσαμε την πορεία, η οποία όμως δεν είναι ένας μονόδρομος. Θέλω να πω ότι έχει και κάποιες παρακάμψεις. Ο βασικός στόχος είναι να φτάσεις εκεί που έχει κάποια κομμάτια λάβας, τα οποία όμως δεν είναι κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αφού ανάμεσα στις πέτρες και τα βράχια έχουν ήδη αναπτυχθεί πολλά δέντρα και μάλιστα αρκετά μεγάλα. Όσο προχωρούσαμε βλέπαμε ανθρώπους άλλοι να προχωρούν στην ίδια κατεύθυνση και άλλοι να επιστρέφουν, μιας και εμείς πήγαμε σχετικά αργά. Να πω εδώ ότι από το πάρκινγκ μέχρι το τελευταίο σημείο που μπορούσες να πας, η απόσταση ήταν κάπου δύο χιλιόμετρα. Σε όλη αυτή τη διαδρομή δεν έβρεχε καθόλου, αλλά μόλις φτάσαμε στο τελευταίο σημείο άρχισε μια πολύ δυνατή καταιγίδα. Εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Ανοίξαμε τις ομπρέλες μας και αρχίσαμε να επιστρέφουμε πολύ γρήγορα. Η αλήθεια είναι ότι η επιστροφή ήταν μισή ώρα για να κάνουμε τα δυο χιλιόμετρα.
Λόγω του καιρού, οι φωτογραφίες είναι λίγες.
Φτάσαμε στο πάρκινγκ και η βροχή είχε σχεδόν σταματήσει. Δεν κάναμε όμως μόνο αυτά τα δύο χιλιόμετρα να πάμε κι άλλα τόσα να γυρίσουμε. Κάναμε και δύο παρακάμψεις, κάπου χίλια μέτρα η κάθε μια. Το θέμα είναι ότι πέρα από την ομορφιά του τοπίου δεν είχε κάτι άλλο αξιόλογο. Φταίει που δεν είχαμε θέα προς το ηφαίστειο λόγω της νέφωσης. Μάλιστα είπα ότι όταν θα το βλέπαμε άρχισε και αυτή η καταιγίδα. Δεν μπορείς να προβλέψεις εξαρχής αν κάτι θα έχει πολύ ενδιαφέρον ή λίγο.
Οι πιο πολλοί ταξιδιώτες έρχονται στην πόλη La Fortuna ακριβώς για να πάνε στο ηφαίστειο αυτό και να κάνουν αυτή τη διαδρομή. Βέβαια να πω ότι δεν μένουν μόνο σε αυτό, αφού εδώ η περιοχή προσφέρει πολλές δραστηριότητες όλων των ειδών. Δηλαδή από ιππασία μέχρι καγιάκ ή να κάνεις βόλτες με γουρούνες ή να κάνεις περπάτημα με έναν αρχηγό ο οποίος θα σου δείχνει κάποια πράγματα. Για παράδειγμα σε ένα φυλλάδιο διαβάζω: η ιππασία έχει 65 δολάρια, εκδρομή στις κρεμαστές γέφυρες 65 δολάρια, ένα τουρ όλη την ημέρα 115 δολάρια, μία άλλη βόλτα από 60 δολάρια με γουρούνες και διάφορες τιμές ανάλογα με το χρόνο, βόλτα σε παρθένο δάσος 50 δολάρια, περπάτημα 70 δολάρια, περπάτημα σε ηφαίστειο 50 δολάρια, για να δεις sloth 35 δολάρια) και διάφορα άλλα. Δεν είναι καθόλου φθηνά. Αρκεί να σκεφτούμε ότι για τις κρεμαστές γέφυρες που το κόστος ουσιαστικά ήτανε 25 ευρώ, το μόνο που σου προσφέρει είναι να σε πάει εκεί και ζητάει 40 δολάρια παραπάνω για αυτή τη διαδικασία. Είναι πολύ ακριβά γενικά τα πάντα εδώ σε αυτή τη χώρα. Ευτυχώς εμείς δεν πληρώνουμε και τα πρακτορεία για να μας δείξουν αυτά, αλλά προσπαθούμε μόνοι μας.
Όταν λοιπόν τελειώσαμε με το ηφαίστειο Αρενάλ συνεχίσαμε γιατί με το ίδιο εισιτήριο είχαμε και άλλη μία βόλτα διαθέσιμη σε ένα άλλο μέρος που απέχει 2-3 χιλιόμετρα από την είσοδο του Πάρκου και είναι για να πας να δεις την λίμνη Αrenal. Είναι αυτό το οποίο ονομάζουν αυτοί Ρeninsula Sector. Και εννοείται ότι πήγαμε και σε αυτό και πραγματικά το απολαύσαμε. Πρώτον για την ομορφιά του και δεύτερον γιατί δεν έβρεχε. Μάλιστα δεν έριχνε ούτε σταγόνα. Ήταν και αυτό μέσα σε ένα τροπικό δάσος αλλά το ωραίο ήταν ότι κάθε τόσο είχε ανοίγματα, mirador όπως λέγονται εδώ, για να βλέπεις στο βάθος τη λίμνη. Να πω εδώ ότι η λίμνη είναι τεχνητή γιατί υπάρχει και το φράγμα πάνω από το οποίο περνάει το αυτοκίνητο για να προχωρήσει. Μάλιστα στο Ρeninsula Sector δεν είχε πολύ κόσμο γιατί οι πιο πολλοί πιστεύω δεν το ξέρουν ότι μπορούν να πάνε και σε αυτό το κομμάτι με το ίδιο εισιτήριο. Εμείς ευτυχώς είχαμε ενημερωθεί στην είσοδο του Πάρκου.
Το ηφαίστειο Αρενάλ:
Το παρατηρητήριο:
Το ωραίο είναι ότι όταν τελειώσαμε και αυτό το κομμάτι, λίγο μετά τις δύο, δεν μας είχε βρέξει πολύ. Άρα τα προγνωστικά του καιρού και οι προβλέψεις δεν είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία. Δεν λέω, έβρεξε. Ε, μία καταιγίδα είχαμε και πολλές φορές έριξε βροχή, ελαφριά όμως, αλλά ευτυχώς τις πιο πολλές φορές ήμασταν στο αυτοκίνητο ή κρατούσαμε την ομπρέλα μας.
Επιστρέφοντας και από αυτό το μέρος προς το χωριό κάναμε αρκετές στάσεις για να δούμε διάφορα σημεία που μπορούσαμε να φωτογραφίσουμε το ηφαίστειο Αrenal. Εκείνη την ώρα η ορατότητα ήταν πολύ καλή προς το βουνό και ο κώνος φαινόταν θαυμάσιος. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις δεν είχε καθόλου σύννεφα. Είναι πολύ όμορφο. Όμως στις φωτογραφίες μας δεν φαίνεται τόσο καθαρό διότι υπήρχε γενικά μία θολούρα στην ατμόσφαιρα από τη συννεφιά. Έτσι δεν φαίνονται οι χαράδρες που έχει το βουνό και τις είχαμε δει κάποια στιγμή χθες.
Αφού δεν μας έκανε καιρό να το θαυμάσουμε από κοντά, το αποθεώνουμε από απόσταση:
Τέλος πάντων γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μετά τις 15:30 και πήγαμε αμέσως βόλτα στην πόλη, αφού δεν είχε καθόλου βροχή. Μάλιστα καθίσαμε και σε κάποιο μαγαζί να πιούμε μία μπύρα και να περάσει και λίγο η ώρα.
Η μέρα ήταν θαυμάσια, άσχετα αν έβρεξε και βραχήκαμε. Κι ας καθόμασταν να στεγνώσουμε παπούτσια και ρούχα, αν και τα ρούχα όχι τόσο πολύ, αλλά κυρίως τα παπούτσια και τις κάλτσες. Βάλαμε τον ανεμιστήρα, γιατί οι θερμοκρασίες δεν ήταν πολύ υψηλές. Ήταν γύρω στους 25 βαθμούς Κελσίου. Το δωμάτιο δεν είχε air-condition, πέρα από ένα ανεμιστήρα. Έτσι κι αλλιώς η τιμή του ήταν γύρω στα 33-34 ευρώ τη βραδιά το δίκλινο. Εμάς μας άρεσε πάντως που είχε ένα μεγάλο κοινόχρηστο χώρο. Όλο το ξενοδοχείο είχε έξι δωμάτια εκ των οποίων ήταν κατειλημμένα τα τέσσερα. Ο τύπος που το έχει, κάνει μία προσπάθεια. Δίνει και μπανάνες, δίνει και καφέ. Έχει και σκεύη για να μαγειρέψει όποιος θέλει και διάφορα τέτοια. Νομίζω ότι ήταν ένα καλό ξενοδοχείο, άσχετα αν εμάς δεν μας βόλευε πολύ το δωμάτιο.
Πρώτα like, μετά διαβάζω 
