Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[travelbreak]

Ποτάμια, λίμνες και ιθαγενείς

Και αυτή τη μέρα ξεκινήσαμε πολύ νωρίς. Κατά τις 6:00 φύγαμε να πάμε στην περιοχή Gauseway της πρωτεύουσας, που έχει τρία μικρά νησιά, τα οποία συνδέονται με ένα πολύ όμορφο δρόμο. Η συνολική απόσταση από την κυρίως ξηρά είναι περίπου 3-4 χιλιόμετρα και ο δρόμος είναι ωραίος με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση. Τον κάναμε όλον με το αυτοκίνητο. Νομίζεις ότι είσαι σε ένα πολύ προηγμένο κράτος, σαν να λέμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Μαϊάμι για παράδειγμα.

Είναι μία περιοχή που είναι πολύ προσεγμένη. Και βέβαια έχει πολλά απαγορευτικά, ώστε να προστατεύονται οι υψηλά ιστάμενοι που βγαίνουν για φαγητό ή για διαμονή. Αυτά βέβαια είναι σε πλήρη αντίθεση με άλλες περιοχές, είτε της πρωτεύουσας είτε της υπαίθρου, οι οποίες περιοχές είναι πολύ υποβαθμισμένες. Κυρίως όμως αναφέρομαι σε περιοχές λίγο μακρύτερα από την πρωτεύουσα, αλλά και μέσα σε αυτήν.

Το καλό σε εκείνη την περιοχή με τα τρία νησάκια, είναι ότι υπάρχει χώρος στάθμευσης και μάλιστα δωρεάν, σε μερικά σημεία. Kαι εμείς το κάναμε για να περπατήσουμε λίγο και να τραβήξουμε μερικές ωραίες φωτογραφίες. Στο βάθος βέβαια φαινόταν η πόλη του Παναμά και ξεχώριζαν οι συστάδες των ουρανοξυστών λες και είσαι στο Ντουμπάι.

Υπήρχαν περιορισμοί στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων, γιατί δόθηκαν λωρίδες σε ποδηλάτες, αλλά και ανθρώπους που ήθελαν να τρέξουν. Εμείς παρότι φτάσαμε εκεί περίπου πολύ νωρίς, στις 6:30, συναντήσαμε πάρα πολύ κόσμο να κάνει αυτές τις δύο δραστηριότητες. Και φυσικά η αστυνομία πρόσεχε και είχε τον έλεγχο της διοργάνωσης.

Αφού κάναμε τις στάσεις μας για τις φωτογραφίσεις στην περιοχή αυτή, φύγαμε για να πάμε πάλι προς την περιοχή του καναλιού και συγκεκριμένα στην πόλη Gamboa. Είχαμε διαβάσει ότι εκεί υπάρχει ένας χώρος όπου μπορούμε να δούμε τα περίφημα θηλαστικά βραδύποδες (sloth). Θέλαμε λοιπόν να τα δούμε και κυρίως γι αυτό πήγαμε στην πόλη αυτή. Ακριβώς πριν φτάσουμε σε αυτήν είδαμε κόσμο μαζεμένο σε μία παραλία, οπότε κάναμε μία στάση και ήρθε ένας ντόπιος και μας πρότεινε να πάμε βόλτα με βάρκα στο νησί των πιθήκων για να δούμε μαϊμούδες, πουλιά αλλά ίσως και κροκόδειλος και άλλα ζώα. Επειδή μας φάνηκε ακριβή η τιμή προχωρήσαμε παρακάτω και διαπραγματευτήκαμε με έναν άλλον ο οποίος επίσης θα μας πήγαινε να δούμε και ένα χωριό ιθαγενών της φυλής των Εμπέρα.

Αυτή τη φυλή είχαμε σκοπό να την βλέπαμε αργότερα την ίδια μέρα στην Λίμνη Alajuela. Σκεφτήκαμε όμως ότι εάν μπορούσαμε να τους βλέπαμε στην Gamboa θα γλιτώναμε και τον πηγαιμό στη λίμνη Αλλαχουέλα. Τελικά συμφωνήσαμε με τον βαρκάρη για μία βαρκάδα δύο ωρών να του δώσουμε και οι δύο μαζί 70 δολάρια, τα οποία θεωρώ ότι ήταν πάρα πολλά για να μας πάει στο νησί των πιθήκων και στο χωριό των ιθαγενών. Αλλά τι να κάνεις;

Περάσαμε δύο πολύ όμορφες ώρες γιατί η βαρκάδα στη λίμνη αυτή του Παναμά σε πάει σε ένα άλλο κόσμο. Βλέπεις νησάκια και παραλίες, τα οποία είναι τελείως τροπικά. Ταυτόχρονα όμως από τη δυτική πλευρά της λίμνης περνάνε τα πλοία τα οποία προέρχονται ή θα κατευθύνονται στο κανάλι για να περάσουν από τον ένα ωκεανό στον άλλο. Τελικά ζώα πολλά δεν είδαμε, πέρα από δύο πιθήκους, αλλά η βαρκάδα άξιζε.

Πάντως γι αυτό που κάναμε στη συγκεκριμένη περιοχή μάλλον η τιμή που πήραμε ήταν πολύ καλή. Το χωριό των ιθαγενών δεν μας άρεσε ιδιαίτερα, παρότι δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι αυθεντικό με τις καλύβες του και με τους ανθρώπους να κάνουν διάφορες δουλειές εκείνη την ώρα. Δεν ήταν καθόλου στημένο, αλλά δεν είχε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όταν φτάσαμε εκεί κάποιος δικός τους απλά μας ζήτησε πέντε δολάρια από καθένα, τα οποία και δώσαμε. Αυτό άλλωστε μας το είχε πει από την αρχή ο βαρκάρης, ότι θα γίνει έτσι.

Πήγαμε στο χωριό Gamboa για να δούμε τους βραδύποδες. Η τιμή βέβαια για το εισιτήριο ήταν υπερβολική, αφού ήταν 24 δολάρια το άτομο. Τα δώσαμε όμως γιατί δεν θα είχαμε ευκαιρία (και όμως είχαμε) να τους δούμε άλλη φορά. Εκτός από βραδύποδες, που είχε 5-6 όχι παραπάνω, είχε ένα μέρος όπου φυλάσσονταν πεταλούδες. Όχι πολλές αλλά μερικές ήταν ιδιαίτερου κάλλους. Ήταν σε ένα χώρο με πολλά φυτά και γύρω-γύρω και πάνω είχε το λεγόμενο κοτετσόσυρμα, για να μη φύγουν οι πεταλούδες.

Φύγαμε και από εκεί και αποφασίσαμε να δούμε δύο σημεία στην πόλη του Παναμά και λίγο έξω από αυτήν, τα οποία όμως βρίσκονταν πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Το ένα ήταν το Mirador. Δεν ξέρω γιατί το google μας πήγε σε μία περιοχή που μόνο ενδιαφέρον δεν είχε. Μεγάλη ταλαιπωρία με κακούς δρόμους και κίνηση για το απόλυτο τίποτα. Όμως το άλλο ήταν στην κορφή ενός Λόφου και επρόκειτο για ένα Ναό μιας θρησκείας με καταγωγή την Περσία. Φαινόταν ανατολίτικη. Αυτοί εκεί μας είπαν ότι έχουν εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Δεν τους ενόχλησε που πήγαμε για τη θέα. Από εκεί πράγματι ήταν πολύ καλή.

Φεύγοντας και επειδή η ώρα έχει προχωρήσει και έκανε ζέστη, αποφασίσαμε να πάμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε περίπου μία με δύο ώρες. Το απόγευμα βγήκαμε βόλτα με το αυτοκίνητο, για να πάμε στην Παλιά Πόλη του Παναμά. Ευτυχώς και εκεί είχε εύκολο και δωρεάν παρκινγκ και αμέσως πήγαμε για να περπατήσουμε περίπου δύο ώρες στην παλιά πόλη που είχε ενδιαφέρον. Μας άρεσε πολύ και ήταν από τις λίγες περιπτώσεις που νιώσαμε εδώ στον Παναμά ότι βρισκόμαστε σε λατινοαμερικάνικη χώρα. Είχε πολλούς ντόπιους αλλά και τουρίστες οι οποίοι πήγαιναν για φαγητό ή για βόλτα.

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και πήγαμε στη γειτονιά μας σε ένα εστιατόριο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 24

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 24

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[go2dbeach]

Ώπα, εδώ είμαστε! Πρώτα like, μετά διαβάζω

 

[vasiliss]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

 

[travelbreak]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

6 με 28 Μαΐου 2022. Φρέσκο.

 

[go2dbeach]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

 

[travelbreak]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

Γενικά το ξέρετε ότι είμαι γρήγορος στην εξέλιξη κάθε ιστορίας μου. Πιστεύω ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα έχω τελειώσει όλη την ιστορία. Μετά έχουμε και τις μάχες με τις τσούχτρες, συγνώμη τα θαλάσσια μπάνια ήθελα να πω.

 

[travelbreak]

Colon, Portobello και το Κανάλι

Το ταξίδι σχεδιάστηκε για κυκλοφορία με νοικιασμένο αυτοκίνητο και δυο οδηγούς. Όμως πλέον ήμουν μόνος. Έτσι το πήραμε απόφαση πως όπου ζοριζόμουν δε θα κυνηγούσαμε τον κάθε προορισμό του προγράμματός μου με το στανιό. Ό, τι προλάβουμε. Το καλό ήταν πως λόγω του τζετ λαγκ ξυπνούσαμε νωρίς και η μέρα ξεκινούσε λίγο μετά το ξημέρωμα.
Πρώτη μέρα λοιπόν. Στις 6:30, ίσως και λίγο νωρίτερα, πήραμε το αυτοκίνητο από το κλειστό παρκινγκ του ξενοδοχείου μας και ξεκινήσαμε το πρόγραμμα, όπως το είχαμε διαμορφώσει.

Εκείνο το πρωί δεν κάναμε ιδιαίτερες αλλαγές και ξεκινήσαμε για να πάμε να δούμε το κανάλι του Παναμά στο πιο κοντινό σημείο, το οποίο είναι πολύ κοντά στην πρωτεύουσα και ονομάζεται Miraflores. Φτάσαμε στις 06:45, αλλά μας έδιωξαν για λόγους ασφαλείας και μας ενημέρωσαν ότι ανοίγει στις 8:00 το πρωί. Δεν μας άφησαν ούτε μία φωτογραφία να βγάλουμε. Γενικά στον Παναμά έχει πολύ ασφάλεια και ελέγχους.

Αφού λοιπόν φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο επόμενο σημείο για να δούμε το κανάλι, το Πέδρο Μιγκέλ, αλλά και εκεί μας έδιωξαν, γιατί μας είπαν ότι το μέρος αυτό δεν είναι καθόλου για τουρίστες.

Γι αυτό λοιπόν συνεχίσαμε προς την πλευρά του Ατλαντικού να πάμε στην πόλη Κολόν. Ο δρόμος είχε αρκετή κίνηση. Ίσως έφταιγε που ήταν Σάββατο και ο κόσμος έβγαινε για το ΣΚ. Όταν φτάσαμε εκεί είδαμε μία κατάσταση τραγική. Δεν περιμέναμε να δούμε μία τέτοια πόλη και μάλιστα στον Παναμά. Είχα διαβάσει στο Lonely Planet, ότι έχει πλέον παρακμάσει, αλλά τόσο πολύ! Σε μερικά σημεία νόμιζες ότι ήσουν σε βομβαρδισμένη περιοχή. Είχε πάρα πολλά μεγάλα και ωραία κτίρια εγκαταλειμμένα και στη φθορά του χρόνου αλλά και από ανθρώπους. Εγώ ήθελα να σταματήσουμε για καμιά φωτογραφία, αλλά η Ντίνα φοβόταν γιατί πίστευε ότι είναι επικίνδυνα.

Αφού περάσαμε διάφορα στενά, στην ίδια κατάσταση σχεδόν παντού, είδαμε ένα κεντρικό δρόμο ο οποίος προφανώς πριν από 100 τόσα χρόνια θα ήταν στις δόξες του. Γενικά έβλεπες παλιά όμορφα κτίρια αλλά ήταν μισογκρεμισμένα. Επίσης έβλεπες φτωχούς ανθρώπους να πηγαίνουν από δω και από κει ή να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού τους. Τελικά κάναμε δύο στάσεις για να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες. Μάλιστα στη μία από αυτές μας ακολουθούσε συνέχεια ένα περιπολικό μέχρι που γυρίσαμε στο αυτοκίνητό μας για να το πάρουμε και να φύγουμε.

Η μια στάση ήταν κοντά στη θάλασσα αλλά δεν άξιζε και κάτι ιδιαίτερο, ενώ η άλλη ήταν στον κεντρικό δρόμο που προανέφερα για να βγάλουμε φωτογραφία μία εκκλησία και μερικά άλλα κτήρια. Εκ των υστέρων διάβασα ότι θεωρείται μία πολύ επικίνδυνη πόλη. Έτσι καλά κάναμε και φύγαμε.

Μετά προσπαθήσαμε να πάμε στη ζώνη Duty Free που προτείνει το Lonely Planet, αλλά καταλάβαμε ότι μάλλον πρόκειται για περιοχή που πάνε έμποροι. Έτσι δεν πήγαμε αλλά αποφασίσαμε να βάλουμε στο GPS την πόλη Πορτομπέλο, που βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από την Κολόν. Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος, αν και λίγο στενός, αλλά ήταν συνέχεια κοντά στη θάλασσα. Μιλάμε βέβαια για τον Ατλαντικό ωκεανό και την Καραϊβική.

Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό Portobello σταματήσαμε να δούμε ένα φρούριο (Ruinas de Portobelo, Fuerte Santiago) λίγο εγκαταλειμμένο, αλλά είχε ωραία θέα προς τη θάλασσα και κάποια νησιά. Από κει έφευγαν βάρκες για να πάνε όποιοι ήθελαν να κολυμπήσουν σε άλλα σημεία. Εμείς το σκεφτήκαμε αλλά αποφασίσαμε να μην σπαταλήσουμε το χρόνο μας σε μπάνιο.

Προχωρήσαμε και στο χωριό Portobello, όπου και εκεί είχε άλλο φρούριο. Το χωριό μας άρεσε αρκετά γιατί είχε το κλασικό λατινοαμερικάνικο χρώμα. Μείναμε σχεδόν μία ώρα κάνοντας βόλτες, αλλά δεν καθίσαμε κάπου.

Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής, από τον ίδιο δρόμο. Είχε λίγη κίνηση σε κάποιο σημείο αλλά δεν ήταν κάτι τρομερό. Από την πόλη Κολόν προς την πόλη Παναμά μπαίνεις στον Εθνικό δρόμο και πληρώνεις διόδια 2,30 δολάρια. Στα διόδια δε σταματάμε, αλλά μας χρεώνει το αυτοκίνητο και τα κρατά η εταιρία ενοικίασης.

Εμείς βγήκαμε πολύ νωρίς από την εθνική οδό για να πάμε πάλι στο κανάλι και το σημείο Miraflores Locks. Με εισιτήριο 10 δολαρίων το άτομο μπήκαμε και είδαμε ένα τεράστιο πλοίο να περνά από τις δεξαμενές που γέμιζαν και άδειαζαν νερό. Πήγαμε στην καλύτερη στιγμή, χωρίς να περιμένουμε, αλλά και χωρίς να χάσουμε τίποτα. Στο σημείο εκείνο το πλοίο κατέβαινε από την τελευταία λίμνη 2-3 δεξαμενές για να μπει στον Ειρηνικό ωκεανό. Πολύς κόσμος, όπως κι εμείς, είχε ανέβει σε μία μεγάλη εξέδρα αρκετά ψηλά για να βλέπει και ένας υπάλληλος ανέλυε το τι γινόταν.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία του περάσματος του πλοίου το ωραίο ήταν ότι υπήρχαν άλλα δύο κανάλια πίσω από αυτό που βλέπαμε εμείς μπροστά μας. Ήταν και σε μεγαλύτερο υψόμετρο και βλέπαμε άλλα δυο πλοία να περνούν και αυτά προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή τον Ειρηνικό ωκεανό.

Έτσι ολοκληρώσαμε την πρώτη μέρα στην ύπαιθρο του Παναμά. Όμως δεν ήταν να μείνουμε στο ξενοδοχείο γιατί είχε ακόμα φως και κατεβήκαμε στον παραλιακό δρόμο, την malecon, που είναι πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, για βόλτα.

 

[evaT]

Εσύ και γω μόνο με το που επιστρέφουμε πιάνουμε πληκτρολόγιο
Πολύ ωραίο ταξίδι αδημονούμε για τα παρακάτω!

 

[Delmem38110]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

 

[travelbreak]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

 

[Delmem38110]

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

 

[travelbreak]

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

Σίγουρα δε θυμάμαι με ακρίβεια. Όμως ήταν πολύ κοντά στη μισή ώρα γιατί στην Κόστα Ρίκα που ήταν μια ώρα το θυμάμαι πολύ καλά. Αλλά και πάλι σου λέω: αν πέσεις σε μεγάλη ουρά θα αργήσεις. Αν όχι, σε 15 λεπτά θα τελειώσεις. Βάλε και άλλα 5 λεπτά για τη βαλίτσα.
Στην αναχώρηση πιστεύω είναι πιο σύντομα.