travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.768
- Likes
- 14.587
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Colon, Portobello και το Κανάλι
- Ποτάμια, λίμνες και ιθαγενείς
- Στην ύπαιθρο του Παναμά
- Πρώτη μέρα Γουατεμάλα: Τι μέρα κι αυτή!!!
- Rio Dulce, βόλτα στο ποτάμι
- Από το Rio Dulce στο Τικάλ
- Επίσκεψη στον τεράστιο Αρχαιολογικό Χώρο Τικάλ
- Μια δύσκολη μέρα. Coban
- Ο δρόμος για την Αντίγκουα
- Βόλτες γύρω από την Antigua: Ηφαίστεια και χωριά
- Στις Λαϊκές Αγορές των χωριών, Λίμνη Atitlan
- Βόλτες με πλοιάριο στη λίμνη Ατιτλάν
- Chichicastenango και πόλη της Γουατεμάλα
- Στο Σαν Χοσέ και ο κακός μας ο καιρός
- San Jose και Tortuguero
- Βαρκάδα και βόλτες στο Tortuguero
- Ο δρόμος για τη La Fortuna και τον καταρράκτη
- Λίμνη και Ηφαίστειο Αρεναλ, Κρεμαστές Γέφυρες
- Puntarenas και κροκόδειλοι στο δρόμο για Σαν Χοσέ
- Ηφαίστειο Πόας
- Επιστροφή και μικρή επίσκεψη στη Γενεύη (41 χρόνια μετά)
- Οικονομικός Επίλογος
- Γενικά συμπεράσματα
Puntarenas και κροκόδειλοι στο δρόμο για Σαν Χοσέ
Το πρωί στην πόλη Λα Φορτούνα ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς, αφού είχαμε χορτάσει ύπνο. Έτσι στις 06:00 ήμασταν έτοιμοι για να φύγουμε για το ταξίδι μας προς το Σαν Χοσέ, την πρωτεύουσα της Κόστα Ρίκα. Μετά από διάφορες σκέψεις για το πού να πάμε, αποφασίσαμε να πάμε στην πόλη Puntarenas, πού βρισκόταν τρεις ώρες δρόμο σχεδόν από τη Λα Φορτούνα.
Τελευταίες πρωινές φωτογραφίες από το Αρενάλ:
Φτάσαμε στο Puntarenas λίγο πριν τις 10:00 γιατί κάναμε αρκετές στάσεις σε μία καταπληκτική διαδρομή. Το κακό στην Κόστα Ρίκα, όπως και στον Παναμά αλλά και στην Γουατεμάλα, είναι ότι δεν έχουν χώρο στους δρόμους, όχι μόνο για να σταματήσεις και να δεις κάποια ωραία σημεία της φύσης, αλλά ούτε για να σταματήσεις σε μία έκτακτη ανάγκη. Ή τέλος πάντων είναι πολύ δύσκολο. Και εμείς όπου βρίσκαμε χώρο σταματούσαμε για να δούμε λίγο ένα γεφύρι ή ένα ωραίο βουνό. Τα βουνά είναι καταπράσινα και γενικά η φύση της Κόστα Ρίκα είναι απίθανη.
Η Puntarenas βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό και είναι λίγο περίεργη, γιατί βρίσκεται πάνω σε μία γλώσσα γης που έχει μήκος 10-20 χιλιόμετρα και πλάτος το οποίο κυμαίνεται από 200 μέχρι 500 μέτρα. Έχει μία γραφικότητα, όμως τα πιο πολλά της σημεία ήταν λίγο τριτοκοσμικά, δηλαδή δεν είχαν σχέση με την καλή Κόστα Ρίκα. Και ζητιάνους είδαμε και χαμόσπιτα και ακάθαρτα μέρη. Όμως υπήρχαν και περιοχές που είχαν ωραία ξενοδοχεία και καθαρούς δρόμους. Βέβαια σε όλη τη χώρα, όπως και στις άλλες δύο που πήγαμε σε τούτο το ταξίδι, τα μπαλκόνια, οι πόρτες και τα παράθυρα είναι καλυμμένα με σιδεριές για τον φόβο των διαρρήξεων. Εμείς πάντως κυκλοφορούμε πολύ άνετα. Χωρίς να έχουμε κάποιον φόβο για εγκληματικότητα στην περιοχή. Νιώθαμε πολύ άνετα και στην πρωτεύουσα και στις άλλες πόλεις που κυκλοφορήσαμε. Η παρουσία βέβαια των αστυνομικών είναι πολύ έντονη όπως έχω ξαναπεί.
Στην Puntarenas μείναμε λίγο πάνω από μία ώρα και κάναμε βόλτα σε δύο διαφορετικά σημεία-περιοχές. Και πάλι ξαναλέω ότι αν έλειπε η βρωμιά από κάποια μέρη και η φτωχολογιά που ζητιανεύει, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Δε μας ενθουσίασε και έτσι φύγαμε για τον επόμενο προορισμό που είχαμε στο πρόγραμμα πριν το Σαν Χοσέ. Ήταν η γέφυρα των κροκοδείλων. Βρίσκεται στο δρόμο προς το Σαν Χοσέ με μία παράκαμψη 10 περίπου χιλιομέτρων. Παρκάρεις πριν τη γέφυρα και μετά περπατάς και βλέπεις κάτω που είναι ένα ποτάμι. Εκεί που υπάρχει αμμουδιά, σε κάποια νησάκια, βλέπεις κροκόδειλους να κοιμούνται κυρίως ή να περιμένουν κάποιο θήραμα. Είναι πολύ μικρό το ενδιαφέρον, αλλά είχε αρκετούς επισκέπτες. Και πολύ περισσότερους ντόπιους με μαγαζιά εκεί κοντά για να πουλήσουν τα σουβενίρ ή το φαγητό-ποτό.
Φεύγοντας από κει πήγαμε στο Σαν Χοσέ στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει καιρό τώρα, αλλά το είχαμε επισκεφθεί όπως είχα αναφέρει και την ημέρα που αφιχθήκαμε στη χώρα πριν πέντε μέρες, αλλά ήταν γεμάτο και μείναμε σε ένα άλλο γειτονικό. Τώρα όμως είχαμε το δωμάτιό μας και έτσι μείναμε σε αυτό το πολύ όμορφο ξενοδοχείο, που γύρω-γύρω έχει δωμάτια και στη μέση μία πολύ όμορφη αυλή. Έχει υπέροχη διακόσμηση και είναι αρκετά καθαρό. Εμείς είχαμε ένα δωμάτιο με 2 διπλά και ένα μονό κρεβάτι. Θα προτιμούσαμε ένα τραπέζι και δύο καρέκλες, αλλά δυστυχώς σε τούτη τη χώρα γεμίζουν το χώρο με κρεβάτια και όχι με έπιπλα, που θα χρειαζόταν.
Στο ξενοδοχείο φτάσαμε στις 15:00 και κατευθείαν ρωτήσαμε που μπορούμε να κάνουμε Rapid test για τον κορονοϊό, διότι χρειαζόμασταν να έχουμε κάνει λόγω του ότι πηγαίνουμε Ελλάδα μέσω Νέας Υόρκης. Τα γνωστά μας δηλαδή πράγματα. Έτσι αφού εξασφαλίσαμε ότι μπορούμε να το κάνουμε την επομένη το απόγευμα, πήγαμε μία βόλτα και είπαμε να πάμε προς τη μεριά ενός μικρού ποταμού που έχει η πόλη. Όμως μας απογοήτευσε γιατί εάν ήταν καλή η διαμόρφωση θα ήταν υπέροχο το μέρος και η περιοχή. Όμως είναι εγκαταλελειμμένο και τριγυρνούν διάφοροι ύποπτοι τύποι. Τελικά καταλήξαμε στο κέντρο.
Η μέρα δεν είχε το μεγάλο ενδιαφέρον που θα μπορούσε, όμως δεν θέλαμε να κάνουμε πάρα πολλά χιλιόμετρα και να καθυστερήσουμε την άφιξή μας. Αυτό γιατί θέλαμε να σιγουρέψουμε ότι μπορούμε να κάνουμε το Rapid test μια μέρα πριν την αναχώρηση. Το πρωί μία σκέψη ήταν από την Λα Φορτούνα να πάμε προς το ηφαίστειο Tenorio, που ήταν σχετικά κοντά. Όμως σκεφτήκαμε ότι έχουμε δει διάφορα ηφαίστεια σε τούτο το ταξίδι και είπαμε ότι θα είναι και αυτό κάτι παρόμοιο. Μας είχε πει κάποιος ότι έχει έναν ωραίο καταρράκτη. Εντάξει δεν πας για τον καταρράκτη, για το ηφαίστειο πας. Οπότε αποφασίσαμε να μην το κάνουμε.
Μία άλλη εκδοχή ήταν να πάμε στην περιοχή Σάντα Έλενα και Μonteverde. Όμως και εκεί είχε αρκετά χιλιόμετρα και βασικά στο Μonteverde πας για να δεις μία μεγάλη κρεμαστή γέφυρα. Επειδή είχαμε δει ήδη πάρα πολλές, αποφασίσαμε να μην το κάνουμε και αυτό, αν και γνωρίζαμε ότι η γύρω περιοχή εκεί είναι πολύ όμορφη. Έτσι λοιπόν κάναμε το πρόγραμμα που περιέγραψα. Ήμασταν στην γειτονιά που είχαμε μείνει και την πρώτη μέρα στο Σαν Χοσέ. Στη γειτονιά δηλαδή με τα μπαρ και τα εστιατόρια. Όλη μέρα δεν έβρεξε σχεδόν καθόλου, πουθενά, όπου και να πήγαμε. Μάλιστα το πρωί που φεύγαμε από την La Fortuna είχε ένα πολύ δυνατό ήλιο και το ηφαίστειο Αrenal ήταν πολύ όμορφο εκείνη την ώρα. Όμως στην Κόστα Ρίκα ποτέ δεν ξέρεις πότε θα αρχίσει να βρέχει, άσχετα από το αν έχει ένα δυνατό ήλιο κάποια ώρα.
Το πρωί στην πόλη Λα Φορτούνα ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς, αφού είχαμε χορτάσει ύπνο. Έτσι στις 06:00 ήμασταν έτοιμοι για να φύγουμε για το ταξίδι μας προς το Σαν Χοσέ, την πρωτεύουσα της Κόστα Ρίκα. Μετά από διάφορες σκέψεις για το πού να πάμε, αποφασίσαμε να πάμε στην πόλη Puntarenas, πού βρισκόταν τρεις ώρες δρόμο σχεδόν από τη Λα Φορτούνα.
Τελευταίες πρωινές φωτογραφίες από το Αρενάλ:
Φτάσαμε στο Puntarenas λίγο πριν τις 10:00 γιατί κάναμε αρκετές στάσεις σε μία καταπληκτική διαδρομή. Το κακό στην Κόστα Ρίκα, όπως και στον Παναμά αλλά και στην Γουατεμάλα, είναι ότι δεν έχουν χώρο στους δρόμους, όχι μόνο για να σταματήσεις και να δεις κάποια ωραία σημεία της φύσης, αλλά ούτε για να σταματήσεις σε μία έκτακτη ανάγκη. Ή τέλος πάντων είναι πολύ δύσκολο. Και εμείς όπου βρίσκαμε χώρο σταματούσαμε για να δούμε λίγο ένα γεφύρι ή ένα ωραίο βουνό. Τα βουνά είναι καταπράσινα και γενικά η φύση της Κόστα Ρίκα είναι απίθανη.
Η Puntarenas βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό και είναι λίγο περίεργη, γιατί βρίσκεται πάνω σε μία γλώσσα γης που έχει μήκος 10-20 χιλιόμετρα και πλάτος το οποίο κυμαίνεται από 200 μέχρι 500 μέτρα. Έχει μία γραφικότητα, όμως τα πιο πολλά της σημεία ήταν λίγο τριτοκοσμικά, δηλαδή δεν είχαν σχέση με την καλή Κόστα Ρίκα. Και ζητιάνους είδαμε και χαμόσπιτα και ακάθαρτα μέρη. Όμως υπήρχαν και περιοχές που είχαν ωραία ξενοδοχεία και καθαρούς δρόμους. Βέβαια σε όλη τη χώρα, όπως και στις άλλες δύο που πήγαμε σε τούτο το ταξίδι, τα μπαλκόνια, οι πόρτες και τα παράθυρα είναι καλυμμένα με σιδεριές για τον φόβο των διαρρήξεων. Εμείς πάντως κυκλοφορούμε πολύ άνετα. Χωρίς να έχουμε κάποιον φόβο για εγκληματικότητα στην περιοχή. Νιώθαμε πολύ άνετα και στην πρωτεύουσα και στις άλλες πόλεις που κυκλοφορήσαμε. Η παρουσία βέβαια των αστυνομικών είναι πολύ έντονη όπως έχω ξαναπεί.
Στην Puntarenas μείναμε λίγο πάνω από μία ώρα και κάναμε βόλτα σε δύο διαφορετικά σημεία-περιοχές. Και πάλι ξαναλέω ότι αν έλειπε η βρωμιά από κάποια μέρη και η φτωχολογιά που ζητιανεύει, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Δε μας ενθουσίασε και έτσι φύγαμε για τον επόμενο προορισμό που είχαμε στο πρόγραμμα πριν το Σαν Χοσέ. Ήταν η γέφυρα των κροκοδείλων. Βρίσκεται στο δρόμο προς το Σαν Χοσέ με μία παράκαμψη 10 περίπου χιλιομέτρων. Παρκάρεις πριν τη γέφυρα και μετά περπατάς και βλέπεις κάτω που είναι ένα ποτάμι. Εκεί που υπάρχει αμμουδιά, σε κάποια νησάκια, βλέπεις κροκόδειλους να κοιμούνται κυρίως ή να περιμένουν κάποιο θήραμα. Είναι πολύ μικρό το ενδιαφέρον, αλλά είχε αρκετούς επισκέπτες. Και πολύ περισσότερους ντόπιους με μαγαζιά εκεί κοντά για να πουλήσουν τα σουβενίρ ή το φαγητό-ποτό.
Φεύγοντας από κει πήγαμε στο Σαν Χοσέ στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει καιρό τώρα, αλλά το είχαμε επισκεφθεί όπως είχα αναφέρει και την ημέρα που αφιχθήκαμε στη χώρα πριν πέντε μέρες, αλλά ήταν γεμάτο και μείναμε σε ένα άλλο γειτονικό. Τώρα όμως είχαμε το δωμάτιό μας και έτσι μείναμε σε αυτό το πολύ όμορφο ξενοδοχείο, που γύρω-γύρω έχει δωμάτια και στη μέση μία πολύ όμορφη αυλή. Έχει υπέροχη διακόσμηση και είναι αρκετά καθαρό. Εμείς είχαμε ένα δωμάτιο με 2 διπλά και ένα μονό κρεβάτι. Θα προτιμούσαμε ένα τραπέζι και δύο καρέκλες, αλλά δυστυχώς σε τούτη τη χώρα γεμίζουν το χώρο με κρεβάτια και όχι με έπιπλα, που θα χρειαζόταν.
Στο ξενοδοχείο φτάσαμε στις 15:00 και κατευθείαν ρωτήσαμε που μπορούμε να κάνουμε Rapid test για τον κορονοϊό, διότι χρειαζόμασταν να έχουμε κάνει λόγω του ότι πηγαίνουμε Ελλάδα μέσω Νέας Υόρκης. Τα γνωστά μας δηλαδή πράγματα. Έτσι αφού εξασφαλίσαμε ότι μπορούμε να το κάνουμε την επομένη το απόγευμα, πήγαμε μία βόλτα και είπαμε να πάμε προς τη μεριά ενός μικρού ποταμού που έχει η πόλη. Όμως μας απογοήτευσε γιατί εάν ήταν καλή η διαμόρφωση θα ήταν υπέροχο το μέρος και η περιοχή. Όμως είναι εγκαταλελειμμένο και τριγυρνούν διάφοροι ύποπτοι τύποι. Τελικά καταλήξαμε στο κέντρο.
Η μέρα δεν είχε το μεγάλο ενδιαφέρον που θα μπορούσε, όμως δεν θέλαμε να κάνουμε πάρα πολλά χιλιόμετρα και να καθυστερήσουμε την άφιξή μας. Αυτό γιατί θέλαμε να σιγουρέψουμε ότι μπορούμε να κάνουμε το Rapid test μια μέρα πριν την αναχώρηση. Το πρωί μία σκέψη ήταν από την Λα Φορτούνα να πάμε προς το ηφαίστειο Tenorio, που ήταν σχετικά κοντά. Όμως σκεφτήκαμε ότι έχουμε δει διάφορα ηφαίστεια σε τούτο το ταξίδι και είπαμε ότι θα είναι και αυτό κάτι παρόμοιο. Μας είχε πει κάποιος ότι έχει έναν ωραίο καταρράκτη. Εντάξει δεν πας για τον καταρράκτη, για το ηφαίστειο πας. Οπότε αποφασίσαμε να μην το κάνουμε.
Μία άλλη εκδοχή ήταν να πάμε στην περιοχή Σάντα Έλενα και Μonteverde. Όμως και εκεί είχε αρκετά χιλιόμετρα και βασικά στο Μonteverde πας για να δεις μία μεγάλη κρεμαστή γέφυρα. Επειδή είχαμε δει ήδη πάρα πολλές, αποφασίσαμε να μην το κάνουμε και αυτό, αν και γνωρίζαμε ότι η γύρω περιοχή εκεί είναι πολύ όμορφη. Έτσι λοιπόν κάναμε το πρόγραμμα που περιέγραψα. Ήμασταν στην γειτονιά που είχαμε μείνει και την πρώτη μέρα στο Σαν Χοσέ. Στη γειτονιά δηλαδή με τα μπαρ και τα εστιατόρια. Όλη μέρα δεν έβρεξε σχεδόν καθόλου, πουθενά, όπου και να πήγαμε. Μάλιστα το πρωί που φεύγαμε από την La Fortuna είχε ένα πολύ δυνατό ήλιο και το ηφαίστειο Αrenal ήταν πολύ όμορφο εκείνη την ώρα. Όμως στην Κόστα Ρίκα ποτέ δεν ξέρεις πότε θα αρχίσει να βρέχει, άσχετα από το αν έχει ένα δυνατό ήλιο κάποια ώρα.