alma
Member
- Μηνύματα
- 4.304
- Likes
- 18.481
Αρμενία
Ξεκινήσαμε αξημέρωτα σχεδόν για να πάμε Αρμενία. Μας είχαν προειδοποιήσει πως το οδικό μας ταξίδι θα ήταν κουραστικό, όμως ανυπομονούσαμε τόσο να επισκεφτούμε την Αρμενία κι έτσι δεν μας πείραξε καθόλου. Μπήκαμε στο βανάκι μαζί με 3 Αμερικάνους κι ένα Γερμανό που είχαν επιλέξει το ίδιο ταξίδι και ξεκινήσαμε. Μαζί είχαμε από ένα τοστ που μας ετοίμασαν το πρωί στο ξενοδοχείο, αφού θα χάναμε το πρωινό. Πιάσαμε την κουβέντα με τους συνταξιδιώτες μας κι ο ένας εκ των Αμερικάνων μας είπε πως είχε μείνει για μήνες σε Κουτάισι και διάφορα γύρω χωριά, μένοντας πότε σε hostel και πότε σε σπίτια ντόπιων. Ταξίδευε χαλαρά αφού μάλλον είχε άπλετο χρόνο. Είχε ταξιδέψει πολύ γενικά και είχε δει και μεγάλο μέρος της Ελλάδας.
Φτάσαμε πολύ νωρίς στην Αρμενία και ο έλεγχος στα σύνορα ήταν εξονυχιστικός. Έκαναν αρκετές ερωτήσεις και δεν έλεγχαν απλώς διαβατήρια. Ωστόσο από την πρώτη στιγμή οι ντόπιοι στην Αρμενία μου φάνηκαν συμπαθείς. Αν και ποτέ δεν είχαμε πάει Αρμενία έχω γνωρίσει πολλούς Αρμένιους κι εγώ και ο άντρας μου. Αρμένικης καταγωγής συμφοιτητές, γνωστοί, γείτονες , παντού…Ένας λαός που υπέστη γενοκτονία μαζί με τους Έλληνες του Πόντου και τους Ασσύριους, ένας λαός περήφανος, ένας λαός με έντονο πατριωτικό και θρησκευτικό αίσθημα…Ένας λαός-αδελφός! Αυτή ήταν η εντύπωση που είχα για αυτούς και την επιβεβαίωσα στην Αρμενία. Ευρισκόμενη ανάμεσα σε χώρες με κάποιες από τις οποίες έχει κάκιστες σχέσεις(Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν) , η Αρμενία μοιάζει να βρίσκεται συνεχώς σε επιφυλακή. Στους δρόμους βλέπαμε στρατό. Πολύ στρατό. Στρατιωτικά οχήματα αρκετά ειδικά σε περιοχές κοντά στα σύνορα.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην άφιξη μας στην χώρα. Δίπλα στο σημείο ελέγχου, από τα πρώτα που αντίκρυσα φτάνοντας στην χώρα, ήταν 2 πεινασμένα σκυλάκια. Στην αρχή τους έδωσα το σαλάμι από το τοστ. Μετά το μισό ψωμί που το έκαναν μια χαψιά! Μου έπεσε κι ένα κομμάτι μαρούλι.Το έφαγαν λαίμαργα! Δεν μου είχε ξανατύχει κάτι τέτοιο, τόσο πεινασμένα ζωάκια δεν συναντάς εύκολα. Έτσι έδωσα και το υπόλοιπο τοστ μου και προς μεγάλη έκπληξη των υπόλοιπων του γκρουπ(ο άντρας μου έχει συνηθίσει σε παρόμοια περιστατικά από μέρους μου) και το τοστ του άντρα μου.
«Θα φάμε κάτι εδώ στην Αρμενία. Τα ζώα πεινούν περισσότερο από εμάς», του είπα και ταυτόχρονα χαμογέλασα στην ιδέα να ήταν από ένα μέρος ο υπάλληλος της εταιρίας κινητής και να με βλέπει να φτάνω γεμάτη χαρά σε μια χώρα, όπου το πρώτο που συνάντησα μετά τον έλεγχο ήταν πεινασμένα σκυλάκια. Βρε, δεν πάει να λέει καθένας ότι θέλει. Αγαπάμε και Αρμενία!!!!!!!!
Σταματήσαμε σε διάφορα σημεία να θαυμάσουμε την φύση. Γαλήνη κι ησυχία κυριαρχούσαν και μπορεί για κάμποση ώρα να μην περνούσε άλλο αυτοκίνητο! Εμείς και τα αρμένικα τοπία μόνο!
Ξεκινήσαμε αξημέρωτα σχεδόν για να πάμε Αρμενία. Μας είχαν προειδοποιήσει πως το οδικό μας ταξίδι θα ήταν κουραστικό, όμως ανυπομονούσαμε τόσο να επισκεφτούμε την Αρμενία κι έτσι δεν μας πείραξε καθόλου. Μπήκαμε στο βανάκι μαζί με 3 Αμερικάνους κι ένα Γερμανό που είχαν επιλέξει το ίδιο ταξίδι και ξεκινήσαμε. Μαζί είχαμε από ένα τοστ που μας ετοίμασαν το πρωί στο ξενοδοχείο, αφού θα χάναμε το πρωινό. Πιάσαμε την κουβέντα με τους συνταξιδιώτες μας κι ο ένας εκ των Αμερικάνων μας είπε πως είχε μείνει για μήνες σε Κουτάισι και διάφορα γύρω χωριά, μένοντας πότε σε hostel και πότε σε σπίτια ντόπιων. Ταξίδευε χαλαρά αφού μάλλον είχε άπλετο χρόνο. Είχε ταξιδέψει πολύ γενικά και είχε δει και μεγάλο μέρος της Ελλάδας.
Φτάσαμε πολύ νωρίς στην Αρμενία και ο έλεγχος στα σύνορα ήταν εξονυχιστικός. Έκαναν αρκετές ερωτήσεις και δεν έλεγχαν απλώς διαβατήρια. Ωστόσο από την πρώτη στιγμή οι ντόπιοι στην Αρμενία μου φάνηκαν συμπαθείς. Αν και ποτέ δεν είχαμε πάει Αρμενία έχω γνωρίσει πολλούς Αρμένιους κι εγώ και ο άντρας μου. Αρμένικης καταγωγής συμφοιτητές, γνωστοί, γείτονες , παντού…Ένας λαός που υπέστη γενοκτονία μαζί με τους Έλληνες του Πόντου και τους Ασσύριους, ένας λαός περήφανος, ένας λαός με έντονο πατριωτικό και θρησκευτικό αίσθημα…Ένας λαός-αδελφός! Αυτή ήταν η εντύπωση που είχα για αυτούς και την επιβεβαίωσα στην Αρμενία. Ευρισκόμενη ανάμεσα σε χώρες με κάποιες από τις οποίες έχει κάκιστες σχέσεις(Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν) , η Αρμενία μοιάζει να βρίσκεται συνεχώς σε επιφυλακή. Στους δρόμους βλέπαμε στρατό. Πολύ στρατό. Στρατιωτικά οχήματα αρκετά ειδικά σε περιοχές κοντά στα σύνορα.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην άφιξη μας στην χώρα. Δίπλα στο σημείο ελέγχου, από τα πρώτα που αντίκρυσα φτάνοντας στην χώρα, ήταν 2 πεινασμένα σκυλάκια. Στην αρχή τους έδωσα το σαλάμι από το τοστ. Μετά το μισό ψωμί που το έκαναν μια χαψιά! Μου έπεσε κι ένα κομμάτι μαρούλι.Το έφαγαν λαίμαργα! Δεν μου είχε ξανατύχει κάτι τέτοιο, τόσο πεινασμένα ζωάκια δεν συναντάς εύκολα. Έτσι έδωσα και το υπόλοιπο τοστ μου και προς μεγάλη έκπληξη των υπόλοιπων του γκρουπ(ο άντρας μου έχει συνηθίσει σε παρόμοια περιστατικά από μέρους μου) και το τοστ του άντρα μου.
«Θα φάμε κάτι εδώ στην Αρμενία. Τα ζώα πεινούν περισσότερο από εμάς», του είπα και ταυτόχρονα χαμογέλασα στην ιδέα να ήταν από ένα μέρος ο υπάλληλος της εταιρίας κινητής και να με βλέπει να φτάνω γεμάτη χαρά σε μια χώρα, όπου το πρώτο που συνάντησα μετά τον έλεγχο ήταν πεινασμένα σκυλάκια. Βρε, δεν πάει να λέει καθένας ότι θέλει. Αγαπάμε και Αρμενία!!!!!!!!
Σταματήσαμε σε διάφορα σημεία να θαυμάσουμε την φύση. Γαλήνη κι ησυχία κυριαρχούσαν και μπορεί για κάμποση ώρα να μην περνούσε άλλο αυτοκίνητο! Εμείς και τα αρμένικα τοπία μόνο!
Last edited by a moderator:
