alma
Member
- Μηνύματα
- 3.724
- Likes
- 15.086
Ανάμεσα στις άλλες ιδιαιτερότητες της χώρας, είναι πως «κατάφερε» κάτι που δεν συμβαίνει πολύ συχνά. Να έχει την εκκλησία Bagrati Cathedral στην λίστα της Ουνέσκο και να «πετύχει» να την αφαιρέσει από εκεί. Ευρισκόμενος κάποιος στο Κουτάισι πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτεί το Bagrati Cathedral. Ανεβαίνοντας το λόφο, θα περάσει από γειτονιές με φτωχά αλλά συμπαθητικά σπιτάκια, ενώ αδέσποτα, απόλυτα φιλικά και συχνά πεινασμένα σκυλάκια θα βρεθούν στον δρόμο του. Ο ναός έχει μακραίωνη ιστορία και έχει πέσει πολλάκις θύμα εισβολέων. Αποτέλεσμα σε κάποια από αυτές τις επιθέσεις, η καταστροφική μανία των Τούρκων να τον αφήσει χωρίς ταβάνι και τρούλο.
Ο ναός το 1994 μαζί με το μοναστήρι Gelati μπήκε στην λίστα της Ουνέσκο. Όλα έβαιναν καλώς, ώσπου ο πρώην πρόεδρος της χώρες αποφάσισε να κάνει κάποιες αλλαγές, οι οποίες αλλοίωναν αρκετά τον χώρο, με αποτέλεσμα η Ουνέσκο να τον αφαιρέσει από την λίστα. Στο μάτι του επισκέπτη αυτό πάντως που χτυπάει περίεργα είναι ένα μαύρο κατασκεύασμα-προσθήκη (πύργος ????) -ούτε ο ξεναγός που πήραμε δεν ήξερε σε τι ακριβώς χρησιμεύει- το οποίο είχε φουτουριστική όψη και δεν ταίριαζε στο ναό. Παρόλα αυτά, το Bagrati Cathedral, παραμένει όμορφο, η θέα από τον προαύλιο χώρο του είναι εκπληκτική και πανοραμική , ενώ δεν θεωρώ ότι κανείς πρέπει να το χάσει αν βρεθεί στην περιοχή.
Στα αριστερά η μοντέρνα μαύρη προσθήκη
Επόμενη στάση μας ήταν το μοναστήρι Motsameta. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συγκρότημα μοναστηριών, μερικά χλμ. απόσταση από το κέντρο του Κουτάισι. Μέχρι να φτάσουμε περάσαμε από επαρχιακά σπίτια, περιτριγυρισμένα από το πράσινο της γεωργιανής φύσης και κάπου εκεί είδα τον πιο αδύνατο αδέσποτο σκύλο που έχω δει ποτέ μιας και τα πλευρά του, που ήταν τόσο εμφανή που μπορούσες να τα μετρήσεις, σχεδόν ενώνονταν στις 2 πλευρές του σώματος του.
Πριν φτάσουμε στο μοναστήρι, περάσαμε από έναν καταπράσινο διάδρομο όπου τα διάφορα χρώματα του πράσινου, διακόπτονται μόνο από το γκριζωπό του ποταμού.
Το συγκεκριμένο μοναστήρι δεν είχε πολλούς επισκέπτες, ενώ όσοι υπήρχαν ήταν κυρίως Ρώσοι που είχαν έρθει να προσευχηθούν. Φόρεσα το μαντήλι στο κεφάλι μου, όπως είχα συνηθίσει από τις επισκέψεις μου στα ρώσικα μοναστήρια και εκκλησίες , αλλά και όπως έκανα και σε όλα τα γεωργιανά. Εκεί οι ορθόδοξες καλύπτονται και γενικά πάνε πολύ σεμνά ντυμένες στους χώρους λατρείας. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα ήταν διάχυτη ενώ το ίδιο το όνομα του μοναστηριού μεταφράζεται από τα γεωργιανά περίπου ως «ο τόπος των μαρτύρων». Είναι αφιερωμένο στα αδέρφια Δαβίδ και Κωνσταντίνο, οι οποίοι είναι από τους Αγίους που τιμούν πολύ οι Ορθόδοξοι Γεωργιανοί (και όχι μόνο). Αγωνιζόμενοι εναντίον των κατακτητών Αράβων οι δυο αδερφοί ηττήθηκαν. Όπως με περηφάνια μας είπε ο Γεωργιανός ξεναγός, ενώ τους προσφέρθηκε όχι μόνο συγχώρεση αλλά και υλικά αγαθά αν ασπάζονταν το Ισλάμ, αυτοί αρνήθηκαν περήφανα και έγιναν μάρτυρες. Ο τάφος τους βρίσκεται στην εκκλησία και ο θρύλος λέει πως αν καταφέρεις να συρθείς 3 φορές κάτω από τον τάφο τους , νομίζω χωρίς να αγγίξεις τα τοιχώματα, η προσευχή σου θα ακουστεί. Καθόμουν με τον άντρα μου δίπλα σε ένα ζευγάρι Ρώσων. Την στιγμή που του έλεγα πως θέλω να προσπαθήσω να συρθώ κάτω από τον τάφο των μαρτύρων, βλέπω την Ρωσίδα να σηκώνεται πρώτη και να κάνει το ίδιο. Όταν τα καταφέρνει μια φορά , γυρίζει προς τον άντρα της, ο οποίος της λέει πως πρέπει 3 φορές. Τον κοιτά με δυσπιστία.
- Да. Три раза надо. Της επιβεβαιώνω εγώ.
Με κοιτά και τότε πείθεται. Περνά άλλες 2 φορές κι ύστερα την περιμένω να τελειώσει και κάνω το ίδιο.…..
Είμαι σίγουρη πια πως θα νιώσω κάτι που ένιωσα και στη Ρωσία. Είμαστε σε γη πιστών Ορθόδοξων…
Συνεχίζουμε προς το Gelati. Οι Γεωργιανοί είναι πολύ περήφανοι για αυτό το μέρος. Παρεμπιπτόντως αυτό δεν βγήκε από την λίστα της Ουνέσκο. Συνεχίζει στην θέση του. Το εντυπωσιακό μοναστηριακό σύμπλεγμα δεν έχει μόνο θρησκευτική σημασία. Περιλάμβανε και Ακαδημία από όπου πέρασαν διακεκριμένοι επιστήμονες. Μάλιστα αποκαλούνταν ως «Νέα Αθήνα» ή «Δεύτερη Ιερουσαλήμ».
Μοιραζόμασταν τον ξεναγό με άλλα 2 άτομα. Την ώρα που μας μιλούσε με πάθος για γεωργιανούς βασιλείς και τα κατορθώματα τους, μας είπε:
« Λέγεται πως ο βασιλιάς μας ήταν τόσο ικανός στην μάχη που μπορούσε με μία κίνηση του σπαθιού να εξολοθρεύσει 2 άντρες αντιπάλους του κι ένα άλογο ταυτόχρονα. Οκ, καταλαβαίνετε πως αυτό είναι υπερβολή».
Ο βορειοευρωπαίος με τον οποίο μοιραζόμασταν τον ξεναγό, ο οποίος έμενε σιωπηλός, απορροφημένος και συνεπαρμένος από τα κατορθώματα των γεωργιανών βασιλιάδων ως εκείνη την ώρα, γύρισε κοίταξε τον ξεναγό και του είπε: «πώς είσαι τόσο σίγουρος πως είναι υπερβολή ; νομίζω πως γίνεται»….
Χαμογελάσαμε όλοι και συνεχίσαμε το ταξίδι στη γη των θρύλων.
Ο ναός το 1994 μαζί με το μοναστήρι Gelati μπήκε στην λίστα της Ουνέσκο. Όλα έβαιναν καλώς, ώσπου ο πρώην πρόεδρος της χώρες αποφάσισε να κάνει κάποιες αλλαγές, οι οποίες αλλοίωναν αρκετά τον χώρο, με αποτέλεσμα η Ουνέσκο να τον αφαιρέσει από την λίστα. Στο μάτι του επισκέπτη αυτό πάντως που χτυπάει περίεργα είναι ένα μαύρο κατασκεύασμα-προσθήκη (πύργος ????) -ούτε ο ξεναγός που πήραμε δεν ήξερε σε τι ακριβώς χρησιμεύει- το οποίο είχε φουτουριστική όψη και δεν ταίριαζε στο ναό. Παρόλα αυτά, το Bagrati Cathedral, παραμένει όμορφο, η θέα από τον προαύλιο χώρο του είναι εκπληκτική και πανοραμική , ενώ δεν θεωρώ ότι κανείς πρέπει να το χάσει αν βρεθεί στην περιοχή.
Στα αριστερά η μοντέρνα μαύρη προσθήκη
Επόμενη στάση μας ήταν το μοναστήρι Motsameta. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συγκρότημα μοναστηριών, μερικά χλμ. απόσταση από το κέντρο του Κουτάισι. Μέχρι να φτάσουμε περάσαμε από επαρχιακά σπίτια, περιτριγυρισμένα από το πράσινο της γεωργιανής φύσης και κάπου εκεί είδα τον πιο αδύνατο αδέσποτο σκύλο που έχω δει ποτέ μιας και τα πλευρά του, που ήταν τόσο εμφανή που μπορούσες να τα μετρήσεις, σχεδόν ενώνονταν στις 2 πλευρές του σώματος του.
Πριν φτάσουμε στο μοναστήρι, περάσαμε από έναν καταπράσινο διάδρομο όπου τα διάφορα χρώματα του πράσινου, διακόπτονται μόνο από το γκριζωπό του ποταμού.
Το συγκεκριμένο μοναστήρι δεν είχε πολλούς επισκέπτες, ενώ όσοι υπήρχαν ήταν κυρίως Ρώσοι που είχαν έρθει να προσευχηθούν. Φόρεσα το μαντήλι στο κεφάλι μου, όπως είχα συνηθίσει από τις επισκέψεις μου στα ρώσικα μοναστήρια και εκκλησίες , αλλά και όπως έκανα και σε όλα τα γεωργιανά. Εκεί οι ορθόδοξες καλύπτονται και γενικά πάνε πολύ σεμνά ντυμένες στους χώρους λατρείας. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα ήταν διάχυτη ενώ το ίδιο το όνομα του μοναστηριού μεταφράζεται από τα γεωργιανά περίπου ως «ο τόπος των μαρτύρων». Είναι αφιερωμένο στα αδέρφια Δαβίδ και Κωνσταντίνο, οι οποίοι είναι από τους Αγίους που τιμούν πολύ οι Ορθόδοξοι Γεωργιανοί (και όχι μόνο). Αγωνιζόμενοι εναντίον των κατακτητών Αράβων οι δυο αδερφοί ηττήθηκαν. Όπως με περηφάνια μας είπε ο Γεωργιανός ξεναγός, ενώ τους προσφέρθηκε όχι μόνο συγχώρεση αλλά και υλικά αγαθά αν ασπάζονταν το Ισλάμ, αυτοί αρνήθηκαν περήφανα και έγιναν μάρτυρες. Ο τάφος τους βρίσκεται στην εκκλησία και ο θρύλος λέει πως αν καταφέρεις να συρθείς 3 φορές κάτω από τον τάφο τους , νομίζω χωρίς να αγγίξεις τα τοιχώματα, η προσευχή σου θα ακουστεί. Καθόμουν με τον άντρα μου δίπλα σε ένα ζευγάρι Ρώσων. Την στιγμή που του έλεγα πως θέλω να προσπαθήσω να συρθώ κάτω από τον τάφο των μαρτύρων, βλέπω την Ρωσίδα να σηκώνεται πρώτη και να κάνει το ίδιο. Όταν τα καταφέρνει μια φορά , γυρίζει προς τον άντρα της, ο οποίος της λέει πως πρέπει 3 φορές. Τον κοιτά με δυσπιστία.
- Да. Три раза надо. Της επιβεβαιώνω εγώ.
Με κοιτά και τότε πείθεται. Περνά άλλες 2 φορές κι ύστερα την περιμένω να τελειώσει και κάνω το ίδιο.…..
Είμαι σίγουρη πια πως θα νιώσω κάτι που ένιωσα και στη Ρωσία. Είμαστε σε γη πιστών Ορθόδοξων…
Συνεχίζουμε προς το Gelati. Οι Γεωργιανοί είναι πολύ περήφανοι για αυτό το μέρος. Παρεμπιπτόντως αυτό δεν βγήκε από την λίστα της Ουνέσκο. Συνεχίζει στην θέση του. Το εντυπωσιακό μοναστηριακό σύμπλεγμα δεν έχει μόνο θρησκευτική σημασία. Περιλάμβανε και Ακαδημία από όπου πέρασαν διακεκριμένοι επιστήμονες. Μάλιστα αποκαλούνταν ως «Νέα Αθήνα» ή «Δεύτερη Ιερουσαλήμ».
Μοιραζόμασταν τον ξεναγό με άλλα 2 άτομα. Την ώρα που μας μιλούσε με πάθος για γεωργιανούς βασιλείς και τα κατορθώματα τους, μας είπε:
« Λέγεται πως ο βασιλιάς μας ήταν τόσο ικανός στην μάχη που μπορούσε με μία κίνηση του σπαθιού να εξολοθρεύσει 2 άντρες αντιπάλους του κι ένα άλογο ταυτόχρονα. Οκ, καταλαβαίνετε πως αυτό είναι υπερβολή».
Ο βορειοευρωπαίος με τον οποίο μοιραζόμασταν τον ξεναγό, ο οποίος έμενε σιωπηλός, απορροφημένος και συνεπαρμένος από τα κατορθώματα των γεωργιανών βασιλιάδων ως εκείνη την ώρα, γύρισε κοίταξε τον ξεναγό και του είπε: «πώς είσαι τόσο σίγουρος πως είναι υπερβολή ; νομίζω πως γίνεται»….
Χαμογελάσαμε όλοι και συνεχίσαμε το ταξίδι στη γη των θρύλων.
Last edited by a moderator:
