Mikkael Sin
Member
- Μηνύματα
- 38
- Likes
- 386
- Επόμενο Ταξίδι
- Βαλκάνια
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Νορβηγικά φιορδ
Ξυπνήσαμε στη Χειμάρρα νωρίς το πρωί και η θάλασσα φαινόταν εξαιρετική. Όλα ήσυχα και ειδυλλιακά, αν και οι προσδοκίες μας οτι θα βλέπαμε την "Πάργα της Αλβανίας", όπως μας είχε ενημερώσει την προηγουμένη ο περιπτεράς στους Αγ. Σαράντα, διαψεύστηκαν. Όχι οτι είναι άσχημα, κάθε άλλο, απλώς η Πάργα... δεν παίζεται (προσωπικά τη θεωρώ τον ομορφότερο παραθαλάσσιο οικισμό της ηπειρωτικής -τουλάχιστον- Ελλάδας)! Περπατήσαμε πάνω απ' την παραλία, στην οποία υπήρχε μόνο μια ομπρέλα και 2 παραθεριστές. Ήταν βέβαια γύρω στις 09:00 το πρωί αλλά ήταν μια υπέροχη καλοκαιρινή μέρα, στα τέλη του Ιουνίου! Στην επιστροφή μας από την άλλη άκρη της παραλίας, στην οποία ευδοκιμούν κάτι ψωραλέοι φοίνικες και κάτι πιο... ψωραλέα πολυβολεία, συναντήσαμε μια παρέα ηλικιωμένων αντρών που έκαναν την πρωινή τους κουβέντα. Στα ελληνικά φυσικά! Ήταν σαν να είμαι στα χωριά μου, στο Ζαγόρι, μόνο που αντί για πλάτανο, οι παππούδες (περιποιημένοι, με μακρύ παντελόνι, πουκάμισο και καπέλο) κάθονταν κάτω απ' τον ήλιο και μπροστά τους είχαν το Βόρειο Ιόνιο κι απέναντί τους τα ελληνικά νησιά... Εκείνη την ώρα "μνημόνευσα" το Λορέντζο Μαβίλη ενθυμούμενος το "πατρίδα σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δε λάμπει" και πόσο δίκιο μπορούσε να έχει! Και η αλήθεια είναι οτι μέχρι εδώ, ο ήλιος έλαμπε σαν τον ελληνικό. Περνώντας από το Ιόνιο στην Αδριατική όλα αλλάζουν και νιώθεις οτι το φως θαμπώνει, όσο όμορφα κι αν είναι τα μέρη.
Ακολουθήσαμε ένα δρομάκι για τη γειτονιά πάνω απ' τη θάλασσα, προκειμένου να βρεθούμε στο σπίτι του παππού Αριστείδη και της γιαγιάς Μαρίας. Και οι 2 σε προχωρημένη ηλικία, τα παιδιά τους φευγάτα στην Ελλάδα. Εξήγησα με λίγα λόγια το λόγο της επίσκεψής μας. Δεν κατάλαβαν για ποιον τους ρωτούσα, πιθανόν μακρινός συγγενής για τον οποίον πάντως αγνοούσαν την τύχη του. Η γιαγιά μας εξιστόρησε μια τρομερή ιστορία ενώ μου είχαν ήδη κάνει εντύπωση τα υπέροχα και χωρίς ίχνος προφοράς ελληνικά της. Ο πατέρας της λοιπόν, έμπορος, είχε πάρει και την οικογένειά του στην Αλβανία προπολεμικά, έκλεισαν τα σύνορα και βρέθηκαν εκεί. Παντρεύτηκε το "βασιλιά" όπως αποκάλεσε τον παππού και έμειναν εκεί, στο χωριό του. Μας κέρασαν καφέ, γλυκό του κουταλιού και χυμό, ενώ καθίσαμε στη φτωχική αλλά τακτοποιημένη και νοικοκυρεμένη -τυπική ηπειρώτικη- αυλή τους, με την κληματαριά και τα πέτρινα πεζούλια της. Εξέφρασα τον ενθουσιασμό μου για την ελληνικότητα της περιοχής και μας ενημέρωσαν οτι το καθεστώς έκανε πολλές προσπάθειες αλλοίωσης του πληθυσμού, μέσω μικτών γάμων και εποικισμό της περιοχής από Αλβανούς του Βορρά. Κι όπως είπε ο παππούς, προσπάθησαν να μας αλλάξουν αλλά αυτοί που ήρθαν εδώ έγιναν σαν κι εμάς. Ο τόπος έκανε τη δουλειά του. Παππούς και γιαγιά κόντευαν τότε τα 90 τους χρόνια.
Κλείσαμε πίσω μας τη σιδερένια αυλόπορτα και φύγαμε για το δωμάτιο, να μαζέψουμε πράγματα και να συνεχίσουμε βόρεια. Η θάλασσα ήταν λαχταριστή αλλά έπρεπε να φτάσουμε στα Τίρανα όσο ήταν μέρα...
Ακολουθήσαμε ένα δρομάκι για τη γειτονιά πάνω απ' τη θάλασσα, προκειμένου να βρεθούμε στο σπίτι του παππού Αριστείδη και της γιαγιάς Μαρίας. Και οι 2 σε προχωρημένη ηλικία, τα παιδιά τους φευγάτα στην Ελλάδα. Εξήγησα με λίγα λόγια το λόγο της επίσκεψής μας. Δεν κατάλαβαν για ποιον τους ρωτούσα, πιθανόν μακρινός συγγενής για τον οποίον πάντως αγνοούσαν την τύχη του. Η γιαγιά μας εξιστόρησε μια τρομερή ιστορία ενώ μου είχαν ήδη κάνει εντύπωση τα υπέροχα και χωρίς ίχνος προφοράς ελληνικά της. Ο πατέρας της λοιπόν, έμπορος, είχε πάρει και την οικογένειά του στην Αλβανία προπολεμικά, έκλεισαν τα σύνορα και βρέθηκαν εκεί. Παντρεύτηκε το "βασιλιά" όπως αποκάλεσε τον παππού και έμειναν εκεί, στο χωριό του. Μας κέρασαν καφέ, γλυκό του κουταλιού και χυμό, ενώ καθίσαμε στη φτωχική αλλά τακτοποιημένη και νοικοκυρεμένη -τυπική ηπειρώτικη- αυλή τους, με την κληματαριά και τα πέτρινα πεζούλια της. Εξέφρασα τον ενθουσιασμό μου για την ελληνικότητα της περιοχής και μας ενημέρωσαν οτι το καθεστώς έκανε πολλές προσπάθειες αλλοίωσης του πληθυσμού, μέσω μικτών γάμων και εποικισμό της περιοχής από Αλβανούς του Βορρά. Κι όπως είπε ο παππούς, προσπάθησαν να μας αλλάξουν αλλά αυτοί που ήρθαν εδώ έγιναν σαν κι εμάς. Ο τόπος έκανε τη δουλειά του. Παππούς και γιαγιά κόντευαν τότε τα 90 τους χρόνια.
Κλείσαμε πίσω μας τη σιδερένια αυλόπορτα και φύγαμε για το δωμάτιο, να μαζέψουμε πράγματα και να συνεχίσουμε βόρεια. Η θάλασσα ήταν λαχταριστή αλλά έπρεπε να φτάσουμε στα Τίρανα όσο ήταν μέρα...
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0