Mikkael Sin
Member
- Μηνύματα
- 38
- Likes
- 386
- Επόμενο Ταξίδι
- Βαλκάνια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νορβηγικά φιορδ
Το σημερινό πρόγραμμα είχε Ντουμπρόβνικ και ξεκινήσαμε νωρίς. Μπήκαμε στην Μπούντβα, η οποία είχε πολλή κίνηση αλλά καταφέραμε να παρκάρουμε κοντά στην παλιά πόλη. Όπως είδαμε το μέρος, δε μετανιώσαμε καθόλου που ξοδέψαμε το προηγούμενο βράδυ μας μακριά απ' τη φασαρία. Έξω απ' την παλιά πόλη, το σκηνικό είναι αρκετά μοντέρνο αν κι έχει αλλοιώσει το χαρακτήρα της περιοχής. Είναι όμορφα πάντως και η παλιά πόλη υπέροχη. Απ' το επόμενο ταξίδι μου εκεί, τονίζω οτι αξίζει να βγεις βράδυ στην παλιά πόλη της Μπούντβα. Έχει άλλη χάρη! Με αυτά που προηγήθηκαν την προηγούμενη φορά με τη βενζίνη, αποφάσισα να βάλω πριν φτάσει πάλι στον πάτο το ντεπόζιτο. Την πλήρωσα 1,78€ και με "πονούσε" μέχρι που κόστισε κι εδώ τόσο...
Συνεχίσαμε βορειότερα και πέσαμε στο μαγευτικό Κότορ! Στην είσοδο της πόλης επισκεφθήκαμε ένα νεκροταφείο (!) ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό. Μιας και δε θυμάμαι γιατί μπήκαμε εκεί, υποθέτω σταματήσαμε εκεί κοντά για να δούμε το μυχό του κόλπου και τη θέα προς την πόλη και το κάστρο και μας έκανε εντύπωση. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο... Λίγο πιο κάτω δέσποζε η ίδια γιγαντοαφίσα (μιλάμε για αρκετά μέτρα φωτογραφία) με την εθνική ομάδα πόλο του Μαυροβουνίου που είχαμε δει και στο Τίτογκραντ. Παρκάραμε έξω απ' το κάστρο, ενώ μπροστά στο λιμάνι είχε αράξει ένα κρουαζιερόπλοιο. Σταμάτησα για τσιγάρα σε ένα απ' τα περίπτερα έξω απ' την πύλη, την οποία κοσμούσε το εθνόσημο της Γιουγκοσλαβίας! Οι τιμές των τσιγάρων (στη χώρα επίσημο νόμισμα ήταν και παραμένει το ευρώ) ήταν στα 1,30€. Σαν τα παλιά ελληνικά περίπτερα, τα πακέτα φαίνονταν από την τζαμαρία και μπροστά τους αναγράφανε την τιμή τους. Το μάτι μου έπεσε σε μια κίτρινη κασετίνα Καρέλια η οποία κοστολογούνταν στα 2,10€. Δίπλα ακριβώς, μια μπλε κασετίνα με χρυσά γράμματα και τιμή 4,10€! Με έκπληξη είδα οτι κι αυτό ήταν του Καρέλια, δεν το είχα ξαναδεί εδώ και το πήρα να το δοκιμάσω. Για την ιστορία, στην Ελλάδα κόστιζε 5€ εκείνη την εποχή (το έψαξα όταν επιστρέψαμε).
Μπήκαμε στην παλιά πόλη και την περπατήσαμε αρκετά. Μαγευτικές γωνιές και πολύς κόσμος πηγαινοέρχονταν. Γεμάτη συμπαθητικά καφέ και εστιατόρια, όπως και τουριστικά καταστήματα για σουβενίρ. Το σκεφτήκαμε αρκετά πριν αποφασίσουμε να συνεχίσουμε βόρεια χωρίς να διανυκτερεύσουμε στο Κότορ. Δεν προλαβαίναμε να ανέβουμε στο κάστρο αλλά μπήκαμε σε αρκετά μαγαζιά για σουβενίρ. Έφυγα με ένα ωραιότατο μπουκάλι τσίπουρο (Rakja το λένε εκεί, μικρή σημασία έχει). Μια "ανοιχτή επιταγή" παρέμεινε το Κότορ για μένα επί πέντε χρόνια, μέχρι να έρθω για 2 βράδια εδώ και φυσικά να φτάσω στην κορυφή του κάστρου! Παρόλα αυτά, ακολουθήσαμε το δρόμο δυτικά, στις νέες συνοικίες της πόλης, έξω από το κάστρο και στην απέναντι μεριά του φιόρδ. Το τοπίο μαγευτικό αλλά μάλλον δεν προσφέρεται για μπάνιο. Δεν είδαμε και πολλούς να κάνουν, παρά το γεγονός οτι είχαν μικρές παραλίες, φυσικές ή τεχνητές με τσιμέντο και σκαλάκια ως τη θάλασσα, μπροστά στα σπίτια τους! Κατά την επιστροφή μας και πριν συνεχίσουμε βόρεια, κάναμε ένα πέρασμα από το Πέραστ, ένα χωριό με το τοπικό παραδοσιακό χρώμα, εντός του φιόρδ, λίγο
μετά το Κότορ. Στα 5 χρόνια μετά που ξαναπήγα, έτυχε να υποδέχεται εκεί ο πρωθυπουργός Τζουγκάνοβιτς τον Σλοβένο ομόλογό του. Εν συνεχεία δρόμος και όμορφο τοπίο μέχρι το Herceg Novi, λίγο πριν περάσουμε τα σύνορα με την Κροατία.
Το Herceg Novi είναι μια όμορφη και γραφική πόλη πάνω στη θάλασσα. Δε μου κάνει εντύπωση που εκεί επέλεξε να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της η μητέρα του Κουστουρίτσα...
Χωρίς ιδιαίτερες διατυπώσεις περάσαμε στην Κροατία και συνεχίσαμε για Ντουμπρόβνικ που έστεκε αγέρωχο μπροστά στη θάλασσα. Αρκεί να δεις από μακριά την πόλη για να καταλάβεις οτι έχει κάτι ξεχωριστό. Βρήκαμε σχετικά εύκολα ένα κατάλυμα έξω απ' το κάστρο αλλά κοντά για να μετακινούμαστε με τα πόδια. Γύρω στα 65€ αν θυμάμαι καλά και χωρίς να είναι κάτι σπουδαίο αλλά... χαλάλι! Αφήσαμε πράγματα και βουρ για μπάνιο! Μπρρρρ... Πολύ κρύα αλλά συμπαθητικά νερά κι από την παραλία έχεις θέα στα τείχη και την πόλη. Αρκετός κόσμος και κλασσική συμπεριφορά παραλίας με ηλιοθεραπεία, ρακέτες και φασαρία.
Βγήκαμε απ' το δωμάτιο ενόσω ήταν μέρα ακόμα κι απολαύσαμε μια βόλτα στο εκπληκτικό Ντουμπρόβνικ. Είχε πολύ κόσμο αλλά δεν ήταν καθόλου ενοχλητικό. Γυρίσαμε πολλά απ' τα στενά που θυμίζουν κάτι από κερκυραϊκά καντούνια ή τις γειτονιές της Φλωρεντίας και της Βαρκελώνης. Παιδάκια παίζουν κανονικά στα στενά, οι νοικοκυρές απλώνουν ρούχα κι όλα κυλούν φυσιολογικά όπως παντού στον κόσμο, μακριά από το τεράστιο τουριστικό ρεύμα που κυλάει δίπλα τους. Φάγαμε μεζέδες συνοδεία εξαιρετικού τοπικού κρασιού σε ένα απ' τα πολλά εστιατόρια που θα βρεις στα στενά κι ότι είχε αρχίσει να νυχτώνει. Μετά καθίσαμε για παγωτό στην κλασσική πλατεία που αν δε γνωρίζεις πού βρίσκεσαι, εύκολα ποντάρεις στην Ιταλία! Οι τουρίστες έχουν επίπεδο και το σκηνικό πολιτισμένο. Τόσο πολιτισμένο μάλιστα που γύρω στις 12 το βράδυ ξεκίνησαν να κυκλοφορούν φαντάσματα... Αποφασίσαμε οτι δε νυστάζουμε ακόμα και ψαχτήκαμε για κάποιο μπαράκι. Στα στενά της πόλης, ανεβήκαμε κάτι σκαλιά που θύμιζαν έντονα ελληνικούς νησιωτικούς προορισμούς (κι εδώ θα ξαναμνημονεύσω την Πάργα) με αρκετό νεαρόκοσμο, μουσικές και νεαρές κορασίδες που μοίραζαν φυλλάδια για ενοικιαζόμενα δωμάτια, δραστηριότητες και γραφεία ενοικίασης σκαφών ή εκδρομικά για τα απέναντι νησιά. Νομίζω οτι ήταν και η πλέον "κλασσική" μας βραδιά καλοκαιριών διακοπών σ' εκείνο το ταξίδι. Στο τέλος, μπήκαμε σε ένα κλασσικό ροκάδικο, ωραίες μουσικές, δε θυμάμαι τι μπύρες ήπιαμε, νομίζω guinness και... ύπνο!
Συνεχίσαμε βορειότερα και πέσαμε στο μαγευτικό Κότορ! Στην είσοδο της πόλης επισκεφθήκαμε ένα νεκροταφείο (!) ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό. Μιας και δε θυμάμαι γιατί μπήκαμε εκεί, υποθέτω σταματήσαμε εκεί κοντά για να δούμε το μυχό του κόλπου και τη θέα προς την πόλη και το κάστρο και μας έκανε εντύπωση. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο... Λίγο πιο κάτω δέσποζε η ίδια γιγαντοαφίσα (μιλάμε για αρκετά μέτρα φωτογραφία) με την εθνική ομάδα πόλο του Μαυροβουνίου που είχαμε δει και στο Τίτογκραντ. Παρκάραμε έξω απ' το κάστρο, ενώ μπροστά στο λιμάνι είχε αράξει ένα κρουαζιερόπλοιο. Σταμάτησα για τσιγάρα σε ένα απ' τα περίπτερα έξω απ' την πύλη, την οποία κοσμούσε το εθνόσημο της Γιουγκοσλαβίας! Οι τιμές των τσιγάρων (στη χώρα επίσημο νόμισμα ήταν και παραμένει το ευρώ) ήταν στα 1,30€. Σαν τα παλιά ελληνικά περίπτερα, τα πακέτα φαίνονταν από την τζαμαρία και μπροστά τους αναγράφανε την τιμή τους. Το μάτι μου έπεσε σε μια κίτρινη κασετίνα Καρέλια η οποία κοστολογούνταν στα 2,10€. Δίπλα ακριβώς, μια μπλε κασετίνα με χρυσά γράμματα και τιμή 4,10€! Με έκπληξη είδα οτι κι αυτό ήταν του Καρέλια, δεν το είχα ξαναδεί εδώ και το πήρα να το δοκιμάσω. Για την ιστορία, στην Ελλάδα κόστιζε 5€ εκείνη την εποχή (το έψαξα όταν επιστρέψαμε).
Μπήκαμε στην παλιά πόλη και την περπατήσαμε αρκετά. Μαγευτικές γωνιές και πολύς κόσμος πηγαινοέρχονταν. Γεμάτη συμπαθητικά καφέ και εστιατόρια, όπως και τουριστικά καταστήματα για σουβενίρ. Το σκεφτήκαμε αρκετά πριν αποφασίσουμε να συνεχίσουμε βόρεια χωρίς να διανυκτερεύσουμε στο Κότορ. Δεν προλαβαίναμε να ανέβουμε στο κάστρο αλλά μπήκαμε σε αρκετά μαγαζιά για σουβενίρ. Έφυγα με ένα ωραιότατο μπουκάλι τσίπουρο (Rakja το λένε εκεί, μικρή σημασία έχει). Μια "ανοιχτή επιταγή" παρέμεινε το Κότορ για μένα επί πέντε χρόνια, μέχρι να έρθω για 2 βράδια εδώ και φυσικά να φτάσω στην κορυφή του κάστρου! Παρόλα αυτά, ακολουθήσαμε το δρόμο δυτικά, στις νέες συνοικίες της πόλης, έξω από το κάστρο και στην απέναντι μεριά του φιόρδ. Το τοπίο μαγευτικό αλλά μάλλον δεν προσφέρεται για μπάνιο. Δεν είδαμε και πολλούς να κάνουν, παρά το γεγονός οτι είχαν μικρές παραλίες, φυσικές ή τεχνητές με τσιμέντο και σκαλάκια ως τη θάλασσα, μπροστά στα σπίτια τους! Κατά την επιστροφή μας και πριν συνεχίσουμε βόρεια, κάναμε ένα πέρασμα από το Πέραστ, ένα χωριό με το τοπικό παραδοσιακό χρώμα, εντός του φιόρδ, λίγο
μετά το Κότορ. Στα 5 χρόνια μετά που ξαναπήγα, έτυχε να υποδέχεται εκεί ο πρωθυπουργός Τζουγκάνοβιτς τον Σλοβένο ομόλογό του. Εν συνεχεία δρόμος και όμορφο τοπίο μέχρι το Herceg Novi, λίγο πριν περάσουμε τα σύνορα με την Κροατία.
Το Herceg Novi είναι μια όμορφη και γραφική πόλη πάνω στη θάλασσα. Δε μου κάνει εντύπωση που εκεί επέλεξε να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της η μητέρα του Κουστουρίτσα...
Χωρίς ιδιαίτερες διατυπώσεις περάσαμε στην Κροατία και συνεχίσαμε για Ντουμπρόβνικ που έστεκε αγέρωχο μπροστά στη θάλασσα. Αρκεί να δεις από μακριά την πόλη για να καταλάβεις οτι έχει κάτι ξεχωριστό. Βρήκαμε σχετικά εύκολα ένα κατάλυμα έξω απ' το κάστρο αλλά κοντά για να μετακινούμαστε με τα πόδια. Γύρω στα 65€ αν θυμάμαι καλά και χωρίς να είναι κάτι σπουδαίο αλλά... χαλάλι! Αφήσαμε πράγματα και βουρ για μπάνιο! Μπρρρρ... Πολύ κρύα αλλά συμπαθητικά νερά κι από την παραλία έχεις θέα στα τείχη και την πόλη. Αρκετός κόσμος και κλασσική συμπεριφορά παραλίας με ηλιοθεραπεία, ρακέτες και φασαρία.
Βγήκαμε απ' το δωμάτιο ενόσω ήταν μέρα ακόμα κι απολαύσαμε μια βόλτα στο εκπληκτικό Ντουμπρόβνικ. Είχε πολύ κόσμο αλλά δεν ήταν καθόλου ενοχλητικό. Γυρίσαμε πολλά απ' τα στενά που θυμίζουν κάτι από κερκυραϊκά καντούνια ή τις γειτονιές της Φλωρεντίας και της Βαρκελώνης. Παιδάκια παίζουν κανονικά στα στενά, οι νοικοκυρές απλώνουν ρούχα κι όλα κυλούν φυσιολογικά όπως παντού στον κόσμο, μακριά από το τεράστιο τουριστικό ρεύμα που κυλάει δίπλα τους. Φάγαμε μεζέδες συνοδεία εξαιρετικού τοπικού κρασιού σε ένα απ' τα πολλά εστιατόρια που θα βρεις στα στενά κι ότι είχε αρχίσει να νυχτώνει. Μετά καθίσαμε για παγωτό στην κλασσική πλατεία που αν δε γνωρίζεις πού βρίσκεσαι, εύκολα ποντάρεις στην Ιταλία! Οι τουρίστες έχουν επίπεδο και το σκηνικό πολιτισμένο. Τόσο πολιτισμένο μάλιστα που γύρω στις 12 το βράδυ ξεκίνησαν να κυκλοφορούν φαντάσματα... Αποφασίσαμε οτι δε νυστάζουμε ακόμα και ψαχτήκαμε για κάποιο μπαράκι. Στα στενά της πόλης, ανεβήκαμε κάτι σκαλιά που θύμιζαν έντονα ελληνικούς νησιωτικούς προορισμούς (κι εδώ θα ξαναμνημονεύσω την Πάργα) με αρκετό νεαρόκοσμο, μουσικές και νεαρές κορασίδες που μοίραζαν φυλλάδια για ενοικιαζόμενα δωμάτια, δραστηριότητες και γραφεία ενοικίασης σκαφών ή εκδρομικά για τα απέναντι νησιά. Νομίζω οτι ήταν και η πλέον "κλασσική" μας βραδιά καλοκαιριών διακοπών σ' εκείνο το ταξίδι. Στο τέλος, μπήκαμε σε ένα κλασσικό ροκάδικο, ωραίες μουσικές, δε θυμάμαι τι μπύρες ήπιαμε, νομίζω guinness και... ύπνο!
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0