Mikkael Sin
Member
- Μηνύματα
- 38
- Likes
- 386
- Επόμενο Ταξίδι
- Βαλκάνια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νορβηγικά φιορδ
Φύγαμε για την παραλία και ο δρόμος μας οδήγησε στο παλάτι του Διοκλητιανού κι όλο το θαυμαστό κόσμο που ξετυλίγεται μέσα του! Ότι μπήκαμε στο "κυρίως πιάτο" του Σπλίτ και ξεκίνησε να ψιχαλίζει, κάτι για το οποίο ο καιρός ολόκληρης της μέρας δεν προμήνυε. Η κίνηση αραίωσε και γενικά ξενερώσαμε. Ούτε λόγος φυσικά για ομπρέλα ή μπουφάν αν και στις αποσκευές μας είχαμε μακρυμάνικα για κάθε περίπτωση! Φτάσαμε ως την παραλία αλλά μπήκαμε γρήγορα ξανά εντός των τειχών για να βγούμε από αυτά και να περιηγηθούμε σε ένα πιο σύγχρονο κομμάτι πόλης. Είχε νυχτώσει από ώρα κι εξακολουθούσε να ψιχαλίζει...
Ανεβαίνοντας ψηλότερα και στις γειτονιές πέριξ του δωματίου, περπατήσαμε σε τυπικούς μη κεντρικούς δρόμους μιας μεγαλούπολης. Σταγόνες έπεφταν μια στο τόσο αλλά είχε δροσίσει κι επιπλέον μια καταχνιά είχε σκεπάσει την πόλη. Συνδυαστικά με τα κίτρινα, χλωμά φώτα των στενών δρόμων, τα 2-3 όλα κι όλα αυτοκίνητα στους υγρούς δρόμους και τις παλιές πολυκατοικίες (ούτε νεοκλασσικά, ούτε "σοσιαλιστικού τύπου" μπλοκ) ένιωσα οτι βρίσκομαι σε ένα ψυχροπολεμικό σκηνικό με κατασκόπους, "συνδέσμους" και ανελέητο κυνηγητό. Άρωμα Ανατολικής Ευρώπης άλλων εποχών. Το διασκεδάσαμε...
Γυρίσαμε στο δωμάτιο να βάλουμε μπουφάν και καθίσαμε σε ένα μαγαζί της γειτονιάς για φαγητό. Μείναμε έξω, όπως και μια παρέα ντόπιων δίπλα μας που έκανε όση φασαρία μπορούσε!
Η μέρα ξημέρωσε ηλιόλουστη και ζεστή στο Σπλίτ, αυτό το διαμάντι της Δαλματίας! Η πόλη του Κούκοτς, του Ράτζα και των άλλων αστέρων της Γιουγκοπλάστικα που μάγεψε την μπασκετική Ευρώπη! Η πλέον ταλαντούχα ομάδα που ανέδειξε η γηραιά ήπειρος είχε την έδρα της σ' αυτήν εδώ την πόλη και δεν μπορούσα παρά να νιώθω δέος και θαυμασμό! Ήμουν εξάλλου οπαδός της από την εποχή που όλη η Ελλάδα ξεροστάλιαζε στις τηλεοράσεις κάθε Πέμπτη βράδυ για να παρακολουθήσει τον Άρη στο κύπελο πρωταθλητριών Ευρώπης του μπάσκετ.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, σε ένα κατάστημα με λιπάσματα, φυτοφάρμακα κλπ απέναντι από το δωμάτιο, ρώτησα πού υπάρχει μπουτίκ της Γιουγκοπλάστικα και προς τα πού πέφτει το γήπεδο! Για την μπουτίκ δεν είχαν ιδέα αλλά μου έδειξαν το δρόμο για το γήπεδο. Αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε προς το παλάτι του Διοκλητιανού και να το περπατήσουμε με το φως του ήλιου κι αργότερα υπήρχε χρόνος για οτιδήποτε. Κλασσικό τουριστικό μέρος, ντόπιοι και ξένοι περπατούσαν στα στενά, πολλά καταστήματα, καφέ, ζαχαροπλαστεία, σουβενίρ... Βγήκαμε στην παραλία κι εκεί ένιωσα την πρώτη συγκίνηση, όταν είδα τη μικρή "παραλιακή βόλτα" με τους φοίνικες. Στο μυαλό μου την είχα μακρύτερη... Σαν εικόνα πάντως, την είχα αντικρίσει άπειρες φορές καθώς στο λήμμα Γιουγκοσλαβία της εγκυκλοπαίδειας Υδρία στην οποία ανατρέχαμε πριν το ίντερνετ και τις μηχανές αναζήτησης, υπήρχε μια φωτογραφία αυτού ακριβώς του δρόμου! Άπειρες φορές είχα διαβάσει το λήμμα κι είχα χαζέψει τις φωτογραφίες που το συνόδευαν. Περπατήσαμε πάνω κάτω το δρόμο, ξαναρωτήσαμε και πήραμε την ανηφόρα προς το γήπεδο.
Σε ένα λόφο, πάνω απ' την παραλιακή ζώνη, το παλιό και το καινούριο γήπεδο της ομάδας μπάσκετ (τότε Γιουγκοπλάστικα, τώρα ΚΚ Σπλίτ). Σε ένα τουριστικό περίπτερο, αγόρασα μια πετσέτα θαλάσσης με τη σημαία της χώρας. Για μπάνιο δεν πήγαμε, μου έμεινε η πετσέτα... Ρώτησα για το γήπεδο όπως και για την μπουτίκ. Ένας νεαρός Κροάτης, έπαιζε μπάσκετ σε ένα ανοιχτό γήπεδο, μου είπε σχετικά ντροπή μας αλλά δεν υπάρχει μπουτίκ (!) για να συνεχίσει οτι οι Κροάτες δε θέλουν να θυμούνται και πολύ το συνθετικό Yugo αν κι αυτά είναι πλέον ξεπερασμένα.
Παρά το γεγονός οτι με κοιτούσαν σαν εξωγήινο κάθε φορά που ρωτούσα γι' αυτά (ρώτησα κι άλλους πιο πριν, τα αγγλικά τους ήταν καλά) κατάφερα να μπω στο παλιό γήπεδο. Είναι δίπλα στο καινούριο αλλά γι' αυτό... who cares? Μπήκα στο παρκέ ενώ η φίλη μου ανέβηκε στην κερκίδα. Ήμουν πολύ συγκινημένος βλέποντας τις κερκίδες, τα ταμπλό, ακόμα και τον παλιομοδίτικο ηλεκτρονικό πίνακα. Έκανα δήθεν... lay up -χωρίς μπάλα φυσικά- κι έτρεχα απ' τη μια μπασκέτα στην άλλη. Το χάρηκα τόσο που... τι να λέμε! Έφυγα προς την πόρτα των αποδυτηρίων μιας και δεν έβλεπα άλλη διαθέσιμη εκεί γύρω και συνάντησα μια κυρία του συνεργείου καθαρισμού. Δε μιλούσε καθόλου αγγλικά και προσπαθούσα να τη ρωτήσω πού είναι τα γραφεία. Director? ρώτησε... Τέλος πάντων... Director απάντησα και μου έδειξε μια σκάλα. Ανέβηκα και βρέθηκα σε ένα γραφείο όπου μια κυρία πληκτρολογούσε κάτι σε έναν υπολογιστή. Οι τοίχοι γύρω της διακοσμημένοι με φωτογραφίες της μεγάλης ομάδας του παρελθόντος, λάβαρα κλπ. Τη ρώτησα για κατάστημα ειδών κι αν θα μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες του χώρου. Ψέλλισε κάτι σαν δεν ξέρω, κάνε οτι θες.
Κι έκανα.
Τράβηξα όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσα κι ύστερα... τράβηξα για ένα γραφείο παραδίπλα. Από μέσα άκουγα ομιλίες ενώ η πόρτα ήταν τύπου σαλούν, με τα φύλλα της να ανοίγουν και τα 2 αλλά και προς τις 2 μεριές. Σαν σαλούν η πόρτα, σαν σε σαλούν μπήκα... Γύρω απ' το τραπέζι κάθονταν 7-8 παράγοντες που απόμειναν να με κοιτάζουν σαν διαστημόπλοιο. Ρώτησα πού μπορώ να βρω είδη με το λογότυπο της Γιουγκοπλάστικα για να με ενημερώσουν οτι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα αλλά κάτι είχαν στα σκαριά και σύντομα θα μπορούσα να προμηθευτώ μπλούζες κλπ. Σύντομα;
Καλά κρασιά...
Επιστρέψαμε για ξεκούραση στο δωμάτιο και βγήκαμε νωρίς το απόγευμα για βόλτα. Στα γνωστά μέρη της παραλιακής επιδοθήκαμε σε μπυροποσία ενώ περάσαμε αρκετή ώρα παρακολουθώντας ένα live πάνω απ' την παραλία, σε ένα πολύ καλοστημένο σκηνικό, σε μια έτσι κι αλλιώς όμορφη τοποθεσία. Πλήθος κόσμου κι ανάμεσά τους πολλοί τουρίστες. Η βραδιά ήταν ζεστή, καμιά σχέση με την προηγούμενη.
Ήταν μια εξαιρετική μέρα, ένα όνειρο χρόνων πραγματοποιήθηκε και το μέρος άξιζε με το παραπάνω. Ένας ανοιχτός λογαριασμός κι εδώ παραμένει το γεγονός οτι δεν επισκέφθηκα τα απέναντι νησιά.
Για ύπνο πάλι και ξεκούραση, καθώς την επομένη έπρεπε να βγούμε ξανά στο δρόμο...
Ανεβαίνοντας ψηλότερα και στις γειτονιές πέριξ του δωματίου, περπατήσαμε σε τυπικούς μη κεντρικούς δρόμους μιας μεγαλούπολης. Σταγόνες έπεφταν μια στο τόσο αλλά είχε δροσίσει κι επιπλέον μια καταχνιά είχε σκεπάσει την πόλη. Συνδυαστικά με τα κίτρινα, χλωμά φώτα των στενών δρόμων, τα 2-3 όλα κι όλα αυτοκίνητα στους υγρούς δρόμους και τις παλιές πολυκατοικίες (ούτε νεοκλασσικά, ούτε "σοσιαλιστικού τύπου" μπλοκ) ένιωσα οτι βρίσκομαι σε ένα ψυχροπολεμικό σκηνικό με κατασκόπους, "συνδέσμους" και ανελέητο κυνηγητό. Άρωμα Ανατολικής Ευρώπης άλλων εποχών. Το διασκεδάσαμε...
Γυρίσαμε στο δωμάτιο να βάλουμε μπουφάν και καθίσαμε σε ένα μαγαζί της γειτονιάς για φαγητό. Μείναμε έξω, όπως και μια παρέα ντόπιων δίπλα μας που έκανε όση φασαρία μπορούσε!
Η μέρα ξημέρωσε ηλιόλουστη και ζεστή στο Σπλίτ, αυτό το διαμάντι της Δαλματίας! Η πόλη του Κούκοτς, του Ράτζα και των άλλων αστέρων της Γιουγκοπλάστικα που μάγεψε την μπασκετική Ευρώπη! Η πλέον ταλαντούχα ομάδα που ανέδειξε η γηραιά ήπειρος είχε την έδρα της σ' αυτήν εδώ την πόλη και δεν μπορούσα παρά να νιώθω δέος και θαυμασμό! Ήμουν εξάλλου οπαδός της από την εποχή που όλη η Ελλάδα ξεροστάλιαζε στις τηλεοράσεις κάθε Πέμπτη βράδυ για να παρακολουθήσει τον Άρη στο κύπελο πρωταθλητριών Ευρώπης του μπάσκετ.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, σε ένα κατάστημα με λιπάσματα, φυτοφάρμακα κλπ απέναντι από το δωμάτιο, ρώτησα πού υπάρχει μπουτίκ της Γιουγκοπλάστικα και προς τα πού πέφτει το γήπεδο! Για την μπουτίκ δεν είχαν ιδέα αλλά μου έδειξαν το δρόμο για το γήπεδο. Αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε προς το παλάτι του Διοκλητιανού και να το περπατήσουμε με το φως του ήλιου κι αργότερα υπήρχε χρόνος για οτιδήποτε. Κλασσικό τουριστικό μέρος, ντόπιοι και ξένοι περπατούσαν στα στενά, πολλά καταστήματα, καφέ, ζαχαροπλαστεία, σουβενίρ... Βγήκαμε στην παραλία κι εκεί ένιωσα την πρώτη συγκίνηση, όταν είδα τη μικρή "παραλιακή βόλτα" με τους φοίνικες. Στο μυαλό μου την είχα μακρύτερη... Σαν εικόνα πάντως, την είχα αντικρίσει άπειρες φορές καθώς στο λήμμα Γιουγκοσλαβία της εγκυκλοπαίδειας Υδρία στην οποία ανατρέχαμε πριν το ίντερνετ και τις μηχανές αναζήτησης, υπήρχε μια φωτογραφία αυτού ακριβώς του δρόμου! Άπειρες φορές είχα διαβάσει το λήμμα κι είχα χαζέψει τις φωτογραφίες που το συνόδευαν. Περπατήσαμε πάνω κάτω το δρόμο, ξαναρωτήσαμε και πήραμε την ανηφόρα προς το γήπεδο.
Σε ένα λόφο, πάνω απ' την παραλιακή ζώνη, το παλιό και το καινούριο γήπεδο της ομάδας μπάσκετ (τότε Γιουγκοπλάστικα, τώρα ΚΚ Σπλίτ). Σε ένα τουριστικό περίπτερο, αγόρασα μια πετσέτα θαλάσσης με τη σημαία της χώρας. Για μπάνιο δεν πήγαμε, μου έμεινε η πετσέτα... Ρώτησα για το γήπεδο όπως και για την μπουτίκ. Ένας νεαρός Κροάτης, έπαιζε μπάσκετ σε ένα ανοιχτό γήπεδο, μου είπε σχετικά ντροπή μας αλλά δεν υπάρχει μπουτίκ (!) για να συνεχίσει οτι οι Κροάτες δε θέλουν να θυμούνται και πολύ το συνθετικό Yugo αν κι αυτά είναι πλέον ξεπερασμένα.
Παρά το γεγονός οτι με κοιτούσαν σαν εξωγήινο κάθε φορά που ρωτούσα γι' αυτά (ρώτησα κι άλλους πιο πριν, τα αγγλικά τους ήταν καλά) κατάφερα να μπω στο παλιό γήπεδο. Είναι δίπλα στο καινούριο αλλά γι' αυτό... who cares? Μπήκα στο παρκέ ενώ η φίλη μου ανέβηκε στην κερκίδα. Ήμουν πολύ συγκινημένος βλέποντας τις κερκίδες, τα ταμπλό, ακόμα και τον παλιομοδίτικο ηλεκτρονικό πίνακα. Έκανα δήθεν... lay up -χωρίς μπάλα φυσικά- κι έτρεχα απ' τη μια μπασκέτα στην άλλη. Το χάρηκα τόσο που... τι να λέμε! Έφυγα προς την πόρτα των αποδυτηρίων μιας και δεν έβλεπα άλλη διαθέσιμη εκεί γύρω και συνάντησα μια κυρία του συνεργείου καθαρισμού. Δε μιλούσε καθόλου αγγλικά και προσπαθούσα να τη ρωτήσω πού είναι τα γραφεία. Director? ρώτησε... Τέλος πάντων... Director απάντησα και μου έδειξε μια σκάλα. Ανέβηκα και βρέθηκα σε ένα γραφείο όπου μια κυρία πληκτρολογούσε κάτι σε έναν υπολογιστή. Οι τοίχοι γύρω της διακοσμημένοι με φωτογραφίες της μεγάλης ομάδας του παρελθόντος, λάβαρα κλπ. Τη ρώτησα για κατάστημα ειδών κι αν θα μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες του χώρου. Ψέλλισε κάτι σαν δεν ξέρω, κάνε οτι θες.
Κι έκανα.
Τράβηξα όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσα κι ύστερα... τράβηξα για ένα γραφείο παραδίπλα. Από μέσα άκουγα ομιλίες ενώ η πόρτα ήταν τύπου σαλούν, με τα φύλλα της να ανοίγουν και τα 2 αλλά και προς τις 2 μεριές. Σαν σαλούν η πόρτα, σαν σε σαλούν μπήκα... Γύρω απ' το τραπέζι κάθονταν 7-8 παράγοντες που απόμειναν να με κοιτάζουν σαν διαστημόπλοιο. Ρώτησα πού μπορώ να βρω είδη με το λογότυπο της Γιουγκοπλάστικα για να με ενημερώσουν οτι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα αλλά κάτι είχαν στα σκαριά και σύντομα θα μπορούσα να προμηθευτώ μπλούζες κλπ. Σύντομα;
Καλά κρασιά...
Επιστρέψαμε για ξεκούραση στο δωμάτιο και βγήκαμε νωρίς το απόγευμα για βόλτα. Στα γνωστά μέρη της παραλιακής επιδοθήκαμε σε μπυροποσία ενώ περάσαμε αρκετή ώρα παρακολουθώντας ένα live πάνω απ' την παραλία, σε ένα πολύ καλοστημένο σκηνικό, σε μια έτσι κι αλλιώς όμορφη τοποθεσία. Πλήθος κόσμου κι ανάμεσά τους πολλοί τουρίστες. Η βραδιά ήταν ζεστή, καμιά σχέση με την προηγούμενη.
Ήταν μια εξαιρετική μέρα, ένα όνειρο χρόνων πραγματοποιήθηκε και το μέρος άξιζε με το παραπάνω. Ένας ανοιχτός λογαριασμός κι εδώ παραμένει το γεγονός οτι δεν επισκέφθηκα τα απέναντι νησιά.
Για ύπνο πάλι και ξεκούραση, καθώς την επομένη έπρεπε να βγούμε ξανά στο δρόμο...
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0