Vrasidas Cub
Member
- Μηνύματα
- 74
- Likes
- 370
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
22-08-2016
Η διαδρομή
https://www.google.gr/maps/dir/%CE%A3%CE%AD%CF%81%CF%81%CE%B5%CF%82/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89+%CE%9D%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B9/%CE%9B%CE%B5%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82,+%CE%9E%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7/@41.0935458,24.1990113,8.62z/data=!4m78!4m77!1m5!1m1!1s0x14a9718b6729e5d5:0x9dd7c70595ce357!2m2!1d23.5413198!2d41.090923!1m10!1m1!1s0x14abe42501eb39b5:0x651db0900949d4ea!2m2!1d23.8682585!2d41.3422528!3m4!1m2!1d24.1528446!2d41.144196!3s0x14aeaad12a9a8749:0x6ac4d3dac6230404!1m5!1m1!1s0x14ac1794d07109c5:0x8a024afb2deddea8!2m2!1d24.5008777!2d41.267032!1m25!1m1!1s0x14ac399fbab77dfb:0x3dd3f9b28ed2a132!2m2!1d24.6690904!2d41.3057598!3m4!1m2!1d25.1542121!2d40.9534304!3s0x14add883ddc123ff:0x69660c04bf0045a4!3m4!1m2!1d25.1954716!2d40.9438203!3s0x14addf569905c729:0x1e139b8836d9e8ee!3m4!1m2!1d25.2370343!2d40.9699144!3s0x14adde558127aa8b:0xdca57be648714309!3m4!1m2!1d25.4226725!2d40.9046055!3s0x14ade260b605764d:0xf5a80bedced12a34!1m20!1m1!1s0x14ade4c807d42315:0x400bd2ce2b9b090!2m2!1d25.5171698!2d40.9044618!3m4!1m2!1d25.666336!2d40.9334965!3s0x14b2077d012590bb:0xc2c5285800211059!3m4!1m2!1d25.8253306!2d40.8521611!3s0x14b2036b94ec7909:0xfe4c3a1b1fe5f6b0!3m4!1m2!1d25.8253306!2d40.8521611!3s0x14b2036b94ec7909:0xfe4c3a1b1fe5f6b0!1m5!1m1!1s0x14b21c9f5c02c8d5:0xbab0f92b441e41e3!2m2!1d25.873962!2d40.8457193!3e0?hl=el
Πριν ανατείλει ο ήλιος, το ξύπνημα έρχεται γλυκά … ούτε ξυπνητήρια, ούτε άγχος … Ντουζάκι και λιτό πρωινό … Αν και Δευτέρα ο πεζόδρομος από κάτω άδειος … Φόρτωμα και αναχώρηση για Κάτω Βροντού οδηγώντας βόρεια της πόλης ενώ ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει να κυκλοφορεί … Ένα χαρακτηριστικό υπάρχει τριγύρω, απουσία στρες – πίεσης – άγχους … όλοι είναι χαλαροί … Δεν ακούω κόρνες και ενοχλητικούς θορύβους … απίστευτη ηρεμία για Δευτέρα.
Κάποια στιγμή έχω την αίσθηση ότι μάλλον δεν πάω σωστά και ρωτάω έναν τύπο που έδειχνε να κάνει την πρωινή του βόλτα …
- Για Α. Βροντού καλά πάω ?
- Είσ’ ωραίος μου λέει … μόνο ευθεία …
- Σε ευχαριστώ πατρίδα …. Και συνεχίζω …
Κάτι όμως δεν κόλλαγε. Πήγαινα ανατολικά ενώ η Βροντού είναι καρα-βόρεια. Ρωτάω δεύτερον και μου λέει ότι είμαι τελείως λάθος … πρέπει να πάω πίσω και δεξιά. Γυρίζω και πετυχαίνω τον λεμέ που έκανε πλάκα με τις οδηγίες ..
- Φιλαράκο να σου πω λίγο ? … του λέω
Ο λεμές κατεβάζει το κεφάλι κάτω, περνά γρήγορα τον δρόμο απέναντι και διακτινίζεται … Ο μαλάκας της Δευτέρας έπεσε επάνω μου … αυτό όμως δεν αλλάζει την γνώμη μου για τις Σέρρες …
Αριστερά μου ο Λαϊλάς και ο δρόμος καταπληκτικός ανηφορίζει σαν φίδι μέσα στα δέντρα … Η άσφαλτος στρωμένη καλά, η κίνηση ανύπαρκτη … Έχω φύγει από την πόλη αρκετά νωρίς και η δροσιά κάνει το ταξίδι ακόμα καλύτερο.
Μια από τις διαδρομές που πραγματικά χαίρεται κανείς … Οι μπαγάσηδες οι Σερραίοι τυχεροί … πίστα μέσα στην πόλη … ο Λαϊλάς με τις διαδρομάρες του δίπλα και όπου δίπλα να κοιτάξεις παντού απίθανοι προορισμοί … Θεσσαλονίκη – Χαλκιδική – Δράμα – Νότια Βουλγαρία με την βόρεια οροσειρά της Ροδόπης … Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πώς κατάφερα να σπαταλώ κάθε δευτερόλεπτο της ζωής στο μάντρινο παρακράτος της πρωτεύουσας … Το τοπίο όμως είναι υπεράνω των μίζερων σκέψεων και επανέρχομαι στις μαγικές στιγμές – εικόνες και μυρωδιές που προσφέρει η φύση γύρω μου … Μυρωδιές, αυτό είναι που ήδη μου έχει λείψει από την στιγμή που γύρισα …
Πριν 10 χρόνια είχα κάνει την διαδρομή από Κ. Νευροκόπι προς Σέρρες μέσω Ορεινής και Χρυσοπηγής … τώρα τα έβλεπα από ψηλά αριστερά μου. Θυμάμαι και εκείνη την διαδρομή και το πόσο απίθανη ήταν.
Μπαίνοντας πιο βαθιά στην φύση να και τα πρώτα αγριογουρουνάκια !! … Δύο μαζί και μικρούλια, διασχίζουν τον δρόμο σβέλτα και χάνονται αριστερά στο δάσος. Ελπίζω να ζήσουν αρκετά από τις άγριες διαθέσεις κάποιων.
Πριν το Περιθώριο παλιό στρατιωτικό φυλάκιο θυμίζει άλλες εποχές, πιο σκληρές για τον τόπο τούτο … αν και σκέφτομαι ότι αυτές που έρχονται θα είναι ασύλληπτα σκληρότερες.
Σε όλη την διαδρομή από το τέλος του Λαϊλά μέχρι και Νευροκόπι ο ευλογημένος κάμπος με τις καταπληκτικές καλλιέργειες ντόπιας πατάτας είναι γεμάτος κόσμο που παλεύει με τα χώματα και το μεροκάματο … Αλλά οι καρεκλάκηδες λιμοκοντόροι των Αθηνών έχουν αποφασίσει ότι οι Αιγυπτιακές ή της Ζιλουάνδης είναι προτιμώμενες του Νευροκοπίου … η ίδια αντιμετώπιση όπως και της Νάξου. Είναι απίστευτο ότι το Υπουργείο Γεωργίας είναι στην Αχαρνών … Αναρωτιέμαι εάν οι περισσότεροι από αυτούς γνωρίζουν ότι η πατατιά δεν είναι δέντρο με καρπούς που κρέμονται ή εάν έχουν περπατήσει ποτέ ξυπόλητοι σε χώμα …
Μπαίνω Νευροκόπι και στην δυτική του είσοδο υπάρχει ένα μακάβριο μνημείο τριών παιδιών που στο άνθος της ηλικίας τους έχασαν την ζωή τους εκεί. Είναι το πρώτο αντίστοιχο σημείο που σταμάτησα σε όλο μου το ταξίδι … σημείο που σκύβεις το κεφάλι …
Στον μέχρι τώρα δρόμο μου σπάνια είδα χωριό που στην είσοδό του ή στην έξοδό του – συνήθως πάνω σε στροφή – δεν υπάρχει τουλάχιστον ένα εκκλησάκι στην μνήμη νεκρών από τροχαία. Κανονική εθνική τραγωδία … μιλάμε για εκατοντάδες ή χιλιάδες εκκλησάκια … Σε πολλά χωριά είδα στο ίδιο σημείο 3 και 4 μαζί … Απίστευτος ο πόνος και η απώλεια μαζί … και όλα αυτά γιατί ? … επειδή κάποια τσογλάνια που καθορίζουν πράγματα και καταστάσεις δεν σκύβουν το κεφάλι με πραγματικό ενδιαφέρον σε τόσο σοβαρό θέμα. Είτε από άγνοια, είτε από παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος, είτε από ολοκληρωτική ανικανότητα … είτε από τέλεια απουσία καθαρής ψυχής και συνείδησης ...
Ανεφοδιασμός στο βενζινάδικο του κεντρικού δρόμου και επίσκεψη στα Οχυρά Λίσσε …
Τόπος που ανατριχιάζεις … Δεν μπορείς να μην φέρεις με την φαντασία σου σκηνές από όσα διαδραματίστηκαν σε αυτό το ύψωμα ... δεν μπορείς να μην υποκλιθείς στο μεγαλείο λίγων απλών ανδρών που πέρασαν από αυτήν την γη ... Ήρθαν και κατάφεραν επειδή έτσι το επέλεξε η μοίρα, αλλά και το μεγαλείο της ψυχής τους, να παραμείνουν αθάνατοι για λόγους μόνο ΤΙΜΗΤΙΚΟΥΣ και τίποτα άλλο ...
Η θέα με όλο τον κάμπο στα πόδια κάνει την φαντασία να οργιάζει … Φωτογραφία στο ίδιο σημείο με πριν 10 χρόνια … Είμαι περίεργος να δω συγκριτικά τις διαφορές .. Το άρμα είναι ακριβώς το ίδιο ... για τον Βρασίδα δεν ξέρω …
Δαβίδ και Γολιάθ ...
... μιλάμε ότι στην αυτονομία του ρίχνω στα αυτιά ... Αν μπορούσα να προσαρμόσω και το ντεπόζιτό του, θα γύρναγα πίσω συνταξιούχος ...
Από Νευροκόπι έως Προσοτσάνη ο κατηφορικός δρόμος είναι κανονικό λούνα παρκ … Ανοικτές παρατεταμένες - καλή άσφαλτος – ωραία χάραξη … Το χίλια εδώ θα οργίαζε ... Και μια Βουλγάρα με ένα PASSAT που την προσπερνώ σε κάθε στροφή … Πατάει συνεχώς φρένο 50 μέτρα πριν την κάθε παρατεταμένη αλλά όλο αυτό το σκηνικό έχει τα καλά του … Έχει ένα απίστευτο πρόσωπο με μια απίστευτη Γαλλική μυτούλα και ξανθό μαλλί … Βλέπω ένα εκκλησάκι σε στροφή και επανερχόμενος στην πραγματικότητα προσπερνώ για τελευταία φορά και φεύγω μακριά …. Με τον σατανά πίσω μου … (στη δημοτική) …
Φτάνοντας διασταύρωση Προσοτσάνης από δεξιά ένα άλογο έρχεται καλπάζοντας από τα χωράφια … ένας αλλόφρων το ακολουθεί τρέχοντας – μην έχοντας τόσα «άλογα» για να το προφτάσει – φωνάζοντας … Αμάξι έρχεται από απέναντι και το άλογο διασχίζει κάθετα στον δρόμο μπροστά του … Το αμάξι (το μοναδικό που υπήρχε σε ακτίνα χιλιομέτρου … αν η πουτ@ν@ η τύχη είναι με το μέρος σου) πέφτει στα φρένα και το άλογο την γλυτώνει … το κακόμοιρο όμως μπαίνει σε άπλωμα με κοπάδι πρόβατα – αγελάδες και 7 – 8 σκυλιά του ορμούν από όλες τις κατευθύνσεις. Τα πόδια του έχουν μπερδευτεί από την σέλα που έχει λυθεί και κρέμεται αριστερά του και τριποδίζει περίεργα … Έχω σταματήσει και λέω κοίτα να δεις που θα γίνει η ζημιά … Τσοπαναρέοι φωνάζουν στα σκυλιά, τους πετούν πέτρες και τα απειλούν με τις μαγκούρες … Σουρεαλισμός on real time … Ευτυχώς το άλογο σταματά και ηρεμεί. Πάει και αυτό … ο δρόμος περιμένει …
Ίσως σε άλλη μελλοντική ευκαιρία ...
Η ευθεία μέχρι την Δράμα ανιαρή … η πόλη όμορφη με επαρχιακή ατμόσφαιρα … ένα συναίσθημα που δεν νομίζω να είναι πλήρες αντιληπτό από τους μόνιμους κατοίκους τέτοιων περιοχών.
Αν ήμουν με περισσότερα κυβικά (όχι απαραίτητα πάνω από 500) ή αν είχα περισσότερες ημέρες στην διάθεσή μου, θα πήγαινα Παρανέστι όχι μέσω Δράμας αλλά από Νευροκόπι δεξιά, μέσω Μικροκλεισούρας – Σιδηρόνερου – Σκαλωτής , ακολουθώντας τον Νέστο παράλληλα από την βόρεια του πλευρά. Μόνο η θέα του χάρτη σε παρακινεί να μπεις σε αυτά τα δάση χωρίς δεύτερη σκέψη. Στα υπ’ όψιν και αυτό …
Ανηφορίζω προς Παρανέστι μέσα από Νικηφόρο. Ο δρόμος όμορφος εύκολος με στροφούλες και αρκετό πράσινο σε κάποια σημεία. Μέσα στον Νικηφόρο και πάνω στον κεντρικό του δρόμο με λύπη βλέπω εγκαταλειμμένα παλιά κτίρια άλλων εποχών … Πολύ κρίμα να τα ισοπεδώνει ο χρόνος χωρίς καμία φροντίδα …
Η διαδρομή
https://www.google.gr/maps/dir/%CE%A3%CE%AD%CF%81%CF%81%CE%B5%CF%82/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89+%CE%9D%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B9/%CE%9B%CE%B5%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82,+%CE%9E%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7/@41.0935458,24.1990113,8.62z/data=!4m78!4m77!1m5!1m1!1s0x14a9718b6729e5d5:0x9dd7c70595ce357!2m2!1d23.5413198!2d41.090923!1m10!1m1!1s0x14abe42501eb39b5:0x651db0900949d4ea!2m2!1d23.8682585!2d41.3422528!3m4!1m2!1d24.1528446!2d41.144196!3s0x14aeaad12a9a8749:0x6ac4d3dac6230404!1m5!1m1!1s0x14ac1794d07109c5:0x8a024afb2deddea8!2m2!1d24.5008777!2d41.267032!1m25!1m1!1s0x14ac399fbab77dfb:0x3dd3f9b28ed2a132!2m2!1d24.6690904!2d41.3057598!3m4!1m2!1d25.1542121!2d40.9534304!3s0x14add883ddc123ff:0x69660c04bf0045a4!3m4!1m2!1d25.1954716!2d40.9438203!3s0x14addf569905c729:0x1e139b8836d9e8ee!3m4!1m2!1d25.2370343!2d40.9699144!3s0x14adde558127aa8b:0xdca57be648714309!3m4!1m2!1d25.4226725!2d40.9046055!3s0x14ade260b605764d:0xf5a80bedced12a34!1m20!1m1!1s0x14ade4c807d42315:0x400bd2ce2b9b090!2m2!1d25.5171698!2d40.9044618!3m4!1m2!1d25.666336!2d40.9334965!3s0x14b2077d012590bb:0xc2c5285800211059!3m4!1m2!1d25.8253306!2d40.8521611!3s0x14b2036b94ec7909:0xfe4c3a1b1fe5f6b0!3m4!1m2!1d25.8253306!2d40.8521611!3s0x14b2036b94ec7909:0xfe4c3a1b1fe5f6b0!1m5!1m1!1s0x14b21c9f5c02c8d5:0xbab0f92b441e41e3!2m2!1d25.873962!2d40.8457193!3e0?hl=el
Πριν ανατείλει ο ήλιος, το ξύπνημα έρχεται γλυκά … ούτε ξυπνητήρια, ούτε άγχος … Ντουζάκι και λιτό πρωινό … Αν και Δευτέρα ο πεζόδρομος από κάτω άδειος … Φόρτωμα και αναχώρηση για Κάτω Βροντού οδηγώντας βόρεια της πόλης ενώ ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει να κυκλοφορεί … Ένα χαρακτηριστικό υπάρχει τριγύρω, απουσία στρες – πίεσης – άγχους … όλοι είναι χαλαροί … Δεν ακούω κόρνες και ενοχλητικούς θορύβους … απίστευτη ηρεμία για Δευτέρα.
Κάποια στιγμή έχω την αίσθηση ότι μάλλον δεν πάω σωστά και ρωτάω έναν τύπο που έδειχνε να κάνει την πρωινή του βόλτα …
- Για Α. Βροντού καλά πάω ?
- Είσ’ ωραίος μου λέει … μόνο ευθεία …
- Σε ευχαριστώ πατρίδα …. Και συνεχίζω …
Κάτι όμως δεν κόλλαγε. Πήγαινα ανατολικά ενώ η Βροντού είναι καρα-βόρεια. Ρωτάω δεύτερον και μου λέει ότι είμαι τελείως λάθος … πρέπει να πάω πίσω και δεξιά. Γυρίζω και πετυχαίνω τον λεμέ που έκανε πλάκα με τις οδηγίες ..
- Φιλαράκο να σου πω λίγο ? … του λέω
Ο λεμές κατεβάζει το κεφάλι κάτω, περνά γρήγορα τον δρόμο απέναντι και διακτινίζεται … Ο μαλάκας της Δευτέρας έπεσε επάνω μου … αυτό όμως δεν αλλάζει την γνώμη μου για τις Σέρρες …
Αριστερά μου ο Λαϊλάς και ο δρόμος καταπληκτικός ανηφορίζει σαν φίδι μέσα στα δέντρα … Η άσφαλτος στρωμένη καλά, η κίνηση ανύπαρκτη … Έχω φύγει από την πόλη αρκετά νωρίς και η δροσιά κάνει το ταξίδι ακόμα καλύτερο.
Μια από τις διαδρομές που πραγματικά χαίρεται κανείς … Οι μπαγάσηδες οι Σερραίοι τυχεροί … πίστα μέσα στην πόλη … ο Λαϊλάς με τις διαδρομάρες του δίπλα και όπου δίπλα να κοιτάξεις παντού απίθανοι προορισμοί … Θεσσαλονίκη – Χαλκιδική – Δράμα – Νότια Βουλγαρία με την βόρεια οροσειρά της Ροδόπης … Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πώς κατάφερα να σπαταλώ κάθε δευτερόλεπτο της ζωής στο μάντρινο παρακράτος της πρωτεύουσας … Το τοπίο όμως είναι υπεράνω των μίζερων σκέψεων και επανέρχομαι στις μαγικές στιγμές – εικόνες και μυρωδιές που προσφέρει η φύση γύρω μου … Μυρωδιές, αυτό είναι που ήδη μου έχει λείψει από την στιγμή που γύρισα …
Πριν 10 χρόνια είχα κάνει την διαδρομή από Κ. Νευροκόπι προς Σέρρες μέσω Ορεινής και Χρυσοπηγής … τώρα τα έβλεπα από ψηλά αριστερά μου. Θυμάμαι και εκείνη την διαδρομή και το πόσο απίθανη ήταν.
Μπαίνοντας πιο βαθιά στην φύση να και τα πρώτα αγριογουρουνάκια !! … Δύο μαζί και μικρούλια, διασχίζουν τον δρόμο σβέλτα και χάνονται αριστερά στο δάσος. Ελπίζω να ζήσουν αρκετά από τις άγριες διαθέσεις κάποιων.
Πριν το Περιθώριο παλιό στρατιωτικό φυλάκιο θυμίζει άλλες εποχές, πιο σκληρές για τον τόπο τούτο … αν και σκέφτομαι ότι αυτές που έρχονται θα είναι ασύλληπτα σκληρότερες.
Σε όλη την διαδρομή από το τέλος του Λαϊλά μέχρι και Νευροκόπι ο ευλογημένος κάμπος με τις καταπληκτικές καλλιέργειες ντόπιας πατάτας είναι γεμάτος κόσμο που παλεύει με τα χώματα και το μεροκάματο … Αλλά οι καρεκλάκηδες λιμοκοντόροι των Αθηνών έχουν αποφασίσει ότι οι Αιγυπτιακές ή της Ζιλουάνδης είναι προτιμώμενες του Νευροκοπίου … η ίδια αντιμετώπιση όπως και της Νάξου. Είναι απίστευτο ότι το Υπουργείο Γεωργίας είναι στην Αχαρνών … Αναρωτιέμαι εάν οι περισσότεροι από αυτούς γνωρίζουν ότι η πατατιά δεν είναι δέντρο με καρπούς που κρέμονται ή εάν έχουν περπατήσει ποτέ ξυπόλητοι σε χώμα …
Μπαίνω Νευροκόπι και στην δυτική του είσοδο υπάρχει ένα μακάβριο μνημείο τριών παιδιών που στο άνθος της ηλικίας τους έχασαν την ζωή τους εκεί. Είναι το πρώτο αντίστοιχο σημείο που σταμάτησα σε όλο μου το ταξίδι … σημείο που σκύβεις το κεφάλι …
Στον μέχρι τώρα δρόμο μου σπάνια είδα χωριό που στην είσοδό του ή στην έξοδό του – συνήθως πάνω σε στροφή – δεν υπάρχει τουλάχιστον ένα εκκλησάκι στην μνήμη νεκρών από τροχαία. Κανονική εθνική τραγωδία … μιλάμε για εκατοντάδες ή χιλιάδες εκκλησάκια … Σε πολλά χωριά είδα στο ίδιο σημείο 3 και 4 μαζί … Απίστευτος ο πόνος και η απώλεια μαζί … και όλα αυτά γιατί ? … επειδή κάποια τσογλάνια που καθορίζουν πράγματα και καταστάσεις δεν σκύβουν το κεφάλι με πραγματικό ενδιαφέρον σε τόσο σοβαρό θέμα. Είτε από άγνοια, είτε από παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος, είτε από ολοκληρωτική ανικανότητα … είτε από τέλεια απουσία καθαρής ψυχής και συνείδησης ...
Ανεφοδιασμός στο βενζινάδικο του κεντρικού δρόμου και επίσκεψη στα Οχυρά Λίσσε …
Τόπος που ανατριχιάζεις … Δεν μπορείς να μην φέρεις με την φαντασία σου σκηνές από όσα διαδραματίστηκαν σε αυτό το ύψωμα ... δεν μπορείς να μην υποκλιθείς στο μεγαλείο λίγων απλών ανδρών που πέρασαν από αυτήν την γη ... Ήρθαν και κατάφεραν επειδή έτσι το επέλεξε η μοίρα, αλλά και το μεγαλείο της ψυχής τους, να παραμείνουν αθάνατοι για λόγους μόνο ΤΙΜΗΤΙΚΟΥΣ και τίποτα άλλο ...
Η θέα με όλο τον κάμπο στα πόδια κάνει την φαντασία να οργιάζει … Φωτογραφία στο ίδιο σημείο με πριν 10 χρόνια … Είμαι περίεργος να δω συγκριτικά τις διαφορές .. Το άρμα είναι ακριβώς το ίδιο ... για τον Βρασίδα δεν ξέρω …
Δαβίδ και Γολιάθ ...
... μιλάμε ότι στην αυτονομία του ρίχνω στα αυτιά ... Αν μπορούσα να προσαρμόσω και το ντεπόζιτό του, θα γύρναγα πίσω συνταξιούχος ...
Από Νευροκόπι έως Προσοτσάνη ο κατηφορικός δρόμος είναι κανονικό λούνα παρκ … Ανοικτές παρατεταμένες - καλή άσφαλτος – ωραία χάραξη … Το χίλια εδώ θα οργίαζε ... Και μια Βουλγάρα με ένα PASSAT που την προσπερνώ σε κάθε στροφή … Πατάει συνεχώς φρένο 50 μέτρα πριν την κάθε παρατεταμένη αλλά όλο αυτό το σκηνικό έχει τα καλά του … Έχει ένα απίστευτο πρόσωπο με μια απίστευτη Γαλλική μυτούλα και ξανθό μαλλί … Βλέπω ένα εκκλησάκι σε στροφή και επανερχόμενος στην πραγματικότητα προσπερνώ για τελευταία φορά και φεύγω μακριά …. Με τον σατανά πίσω μου … (στη δημοτική) …
Φτάνοντας διασταύρωση Προσοτσάνης από δεξιά ένα άλογο έρχεται καλπάζοντας από τα χωράφια … ένας αλλόφρων το ακολουθεί τρέχοντας – μην έχοντας τόσα «άλογα» για να το προφτάσει – φωνάζοντας … Αμάξι έρχεται από απέναντι και το άλογο διασχίζει κάθετα στον δρόμο μπροστά του … Το αμάξι (το μοναδικό που υπήρχε σε ακτίνα χιλιομέτρου … αν η πουτ@ν@ η τύχη είναι με το μέρος σου) πέφτει στα φρένα και το άλογο την γλυτώνει … το κακόμοιρο όμως μπαίνει σε άπλωμα με κοπάδι πρόβατα – αγελάδες και 7 – 8 σκυλιά του ορμούν από όλες τις κατευθύνσεις. Τα πόδια του έχουν μπερδευτεί από την σέλα που έχει λυθεί και κρέμεται αριστερά του και τριποδίζει περίεργα … Έχω σταματήσει και λέω κοίτα να δεις που θα γίνει η ζημιά … Τσοπαναρέοι φωνάζουν στα σκυλιά, τους πετούν πέτρες και τα απειλούν με τις μαγκούρες … Σουρεαλισμός on real time … Ευτυχώς το άλογο σταματά και ηρεμεί. Πάει και αυτό … ο δρόμος περιμένει …
Ίσως σε άλλη μελλοντική ευκαιρία ...
Η ευθεία μέχρι την Δράμα ανιαρή … η πόλη όμορφη με επαρχιακή ατμόσφαιρα … ένα συναίσθημα που δεν νομίζω να είναι πλήρες αντιληπτό από τους μόνιμους κατοίκους τέτοιων περιοχών.
Αν ήμουν με περισσότερα κυβικά (όχι απαραίτητα πάνω από 500) ή αν είχα περισσότερες ημέρες στην διάθεσή μου, θα πήγαινα Παρανέστι όχι μέσω Δράμας αλλά από Νευροκόπι δεξιά, μέσω Μικροκλεισούρας – Σιδηρόνερου – Σκαλωτής , ακολουθώντας τον Νέστο παράλληλα από την βόρεια του πλευρά. Μόνο η θέα του χάρτη σε παρακινεί να μπεις σε αυτά τα δάση χωρίς δεύτερη σκέψη. Στα υπ’ όψιν και αυτό …
Ανηφορίζω προς Παρανέστι μέσα από Νικηφόρο. Ο δρόμος όμορφος εύκολος με στροφούλες και αρκετό πράσινο σε κάποια σημεία. Μέσα στον Νικηφόρο και πάνω στον κεντρικό του δρόμο με λύπη βλέπω εγκαταλειμμένα παλιά κτίρια άλλων εποχών … Πολύ κρίμα να τα ισοπεδώνει ο χρόνος χωρίς καμία φροντίδα …