Vrasidas Cub
Member
- Μηνύματα
- 74
- Likes
- 370
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
Θέλω να κλείσω τη ταξιδιωτική μου εμπειρία με κάποιες προσωπικές σκέψεις και συμπεράσματα ... Τί ουσιαστικά αποκόμισα μέσα σε αυτές τις 10 ημέρες ... αν άξιζε τον κόπο τον τρόπο και τον χρόνο ... Άξιζε άραγες ?
Επειδή το ταξιδιωτικό στόρυ είναι πολύπλευρο - παράπλευρο - ανισοσκελές και μάλιστα σε επικλινές έδαφος, άρα όταν το κοιτάς από ψηλά δεν έχει την ίδια οπτική από χαμηλά, ούτε από την μέση δυτικά ... δεν είναι και τόσο εύκολο να μπουν οι σκέψεις μου σε τάξη … αλλά έχουν περίπου ως εξής :
Ας ξεκινήσω από τα εύκολα.
Ημέρες … 10
Χιλιόμετρα … κάτι λιγότερο από 4.500 και πάντα βάση κοντέρ.
Μέσος Όρος … 450 χλμ / ημέρα περίπου
Καύσιμα … 150 ευρώ
Λοιπά έξοδα : κάμπινγκ και ένα ξενοδοχείο – ένα γεύμα την ημέρα – μπύρες – μπύρες - μπύρες (και πάντα στο τέλος της ημέρας …) - σπήλαιο και μουσείο – νερά, αναψυκτικά, καφέδες – μικροέξοδα : 300 ευρώ.
Διαδρομές … επαρχιακό δίκτυο με προτίμηση ορεινές διαδρομές και προορισμοί όσο το δυνατόν έξω από τα καθιερωμένα (εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις υποχρεωτικής χρήσης Εθνικής Οδού)
Είχα σκοπό από την αρχή χωρίς να μου λείψει κάτι, να ξοδέψω ελάχιστα χρήματα ανά ημέρα και προφανώς η πάπια βοήθησε σε αυτό τα μέγιστα . Με συνολικά 450 ευρώ περίπου, μπορείς να γνωρίσεις κυρίως καλοκαιρινούς μήνες, ένα τεράστιο κομμάτι της Ελλάδας με ασφάλεια και άνεση … όχι και άσχημα.
Μύθος 1ος : Χρειάζονται ένα σωρό χρήματα για να κάνεις διακοπές. Καταρρίπτεται …
Ο μίνι γύρος Ελλάδας έγινε για αποκλειστικούς δικούς μου προσωπικούς λόγους ευχαρίστησης και αναζήτησης.
Σκοπός και στόχος σε καμία περίπτωση δεν ήταν να αποδείξω απολύτως τίποτα και σε κανέναν ... Εδώ και χρόνια έχω πετύχει να μου είναι πλήρως αδιάφορη η γνώμη των άλλων για εμένα και πολύ περισσότερο ανθρώπων που ούτε γνωρίζω, ούτε έχω δει ποτέ στην ζωή μου. Το ίδιο σχεδόν ισχύει και για τους περισσότερους που έχω γύρω μου. Δεν το εννοώ σε καμία περίπτωση με κακία ή αλαζονεία, αλλά κατάλαβα επιτέλους, έστω και αρκετά αργά, ότι κάτι τέτοιο αποτελεί απίστευτη τροχοπέδη στην σταδιακή βελτίωση της ανθρώπινης υπόστασης και εξέλιξης ...
Με τις μεγάλες μηχανές την έχω ούτως ή άλλως γυρίσει σχεδόν όλη … Αυτό που έλειπε όταν η διαφορετική οπτική … το κάτι που θα συμπληρώσει … που θα σε πάει λίγο πιο κάτω. Λίγο η ωριμότητα – λίγο τα όσα έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια – λίγο η κάθε λογής και άνευ ουσίας παπαρολογία που ακούω καθημερινά σε ότι έχει να κάνει με τον πλανήτη μοτοσυκλέτα, πολλές φορές με έχουν βάλει σε περίεργες σκέψεις, λίγο έξω από τα καθιερωμένα … Κάπου είχα διαβάσει ότι ο λογικός άνθρωπος προσπαθεί να προσαρμοστεί με το περιβάλλον του … ενώ ο παράλογος προσπαθεί να προσαρμόσει το περιβάλλον σε αυτόν … γι’ αυτό και η εξέλιξη του ανθρώπου, εξαρτάται από τον παράλογο. Ισχύει …
Και το : "ρε Βρας κόψε τις μαλακίες ... αυτά που λες και σχεδιάζεις δεν γίνονται" ... έγινε καθημερινότητα … Πώς να εξηγήσεις τώρα στον άλλον, ότι ήδη εγώ ήμουν «εκεί» … ήδη έβλεπα τον κόσμο από ψηλά περάσματα και μονοπάτια αλλιώτικα …
Πριν χρόνια είμαι ανάσκελα στο στρώμα με τα πόδια ψηλά στον τοίχο - περίπου όπως άρεσε να κάθεται η Σούζη – και παρατηρούσα τον κρεμασμένο χάρτη της Ελλάδας που είχα πάνω από το κρεβάτι … Σε κάθε σημείο που είχα πάει από μικρός και που το είχα συνδέσει με κάθε λογής αναμνήσεις, το είχα σημαδέψει με χρωματιστές πινέζες … Σαν κι αυτές που χρησιμοποιούν για εκβιασμό κάθε είδους κομματόσκυλα ή κατέχοντες οποιουδήποτε είδους εξουσία, για να κάνουν συνήθως τη δουλειά τους … Σκέφτομαι πόσες οι χρήσεις μιας πινέζας και ανατριχιάζω …
Ξαφνικά σηκώνομαι και χωρίς να πω κουβέντα σε κανέναν στην οικογένεια, πάω την ίδια ημέρα και βγάζω εισιτήρια για Πάτρα – Ανγκώνα με ανοικτή ημερομηνία επιστροφής – πράσινη κάρτα – συνάλλαγμα … Την επόμενη ημέρα φορτώνω το Τενερέ και ετοιμάζομαι να φύγω …
- Πού πάς ? … ρωτά η μάνα μου …
- Ιταλία …
- Ναι, καλά … μου λέει … Αυτή η αιώνια αμφισβήτηση για οτιδήποτε του μυαλού φαίνεται μεγάλο …
Μετά από καμιά 10ριά ημέρες παίρνω τηλ στο σπίτι να ξέρουν ότι είμαι ζωντανός …
- Πού είσαι ? … ρωτά η μάνα μου …
- Ρίμινι …
- Και πού είναι αυτό το νησί παρακαλώ ? … ρωτά η μάνα μου …
- Δεν είναι νησί … πόλη Ιταλίας ….
… πάρε ένα ακόμα μίνι εγκεφαλικό … κατ’ επανάληψη και κατ’ εξακολούθηση και με πρόθεση να ξαναματαγίνει …(τελικά έφτασα τελείως απρογραμμάτιστα σύνορα Δανίας)
Περίεργα αυτά τα πλάσματα ... τα ανθρώπινα … Πάντα ήμουν υπέρ της αμφισβήτησης, ένα από τα ισχυρότατα όπλα, ο φόβος και ο τρόμος των λιμοκοντόρων καρεκλάκηδων υπαλληλίσκων, αλλά υπάρχουν και όρια και διακριτικές νοητές γραμμές … Γραμμές που ακόμα κανείς δεν μπόρεσε να οριοθετήσει με ακρίβεια και διακριτικότητα …
Ήδη μου έχει λείψει η ηρεμία μου … αυτήν που μόνο με μοναχικό διάβα μπορείς να απολαύσεις … Το ταπεινό μου δίτροχο, εκτός από μεγάλη αυτονομία χιλιομέτρων, μου εξασφάλισε μια σειρά από επιπλέον ευεργετήματα. Ρυθμούς που μπορείς να αφοσιωθείς στις σκέψεις σου – για το παρελθόν αλλά και για το μέλλον σου … Πόσες φορές στην μέση του ταξιδιού μου δεν σχεδίασα ήδη το επόμενο … Ρυθμούς που σου επιτρέπει να δεις πράγματα που είχες προσπεράσει – γωνιές που δεν είχες δώσει σημασία – λεπτομέρειες σε πρόσωπα ανθρώπων… από το βλέμμα που σε κοίταζαν μέχρι της χαρακιές τις ζωής στο πρόσωπο. Στάσεις χωρίς να βαρυγκωμώ … εύκολες και γρήγορες … Περάσματα χωρίς να με ενοχλούν ή να με δυσκολεύουν «άνθρωποι» …
Δεν είχα άγχος για ζημιά η οποία θα μου δημιουργούσε οικονομικό πρόβλημα … και η απλότητά του, σου δημιουργεί ένα αίσθημα ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις επί τόπου ότι συμβεί από μηχανική βλάβη.
Η θέση οδήγησης με συνδυασμό την ζώνης μέσης και δεμένα πίσω πράγματα να την στηρίζουν καλύτερα, δεν με κούρασε καθόλου … μα καθόλου όμως.
Σε μακρινά ταξίδια ένας βασικός παράγοντας που μετρά, είναι η διάρκεια και η συνέχεια … Οι 300σάρες τελικές μέσα στο βουνό είναι παντελώς άχρηστες … γιατί θα πρέπει να το εξηγήσουμε αυτό ? Το ότι καμιά 20αριά άλογα θα ήταν ευπρόσδεκτα για ανηφόρες και ευθειούλες δεν χωρά καμία συζήτηση … και οι ανηφόρες όμως τελειώνουν κάποτε, όπως και οι ευθείες. Έχουν και αυτές τη χάρη τους ... τη μαγεία τους …
Γιατί θα πρέπει όλα να είναι εύκολα – άνετα – ασφαλή ?? Πόσοι από όσους ασχολούνται με δραστηριότητες ή αθλήματα που παράγουν συναισθήματα πληρότητας, το κάνουν με συνθήκες ασφάλειας – άνεσης – ευκολίας ?
Κρατώντας ρυθμό με ήρεμη αλλά σβέλτη συνεχόμενη οδήγηση, το παπί σου εξασφαλίζει ξεκούραστη διάρκεια …
Δεν είναι τυχαίο που στο 36ωρο αρκετοί με μεγάλης ιπποδύναμης (και βάρους) μηχανές, πολύ σύντομα εγκαταλείπουν από κούραση … Είναι σαν να κρατάς ένα ποτήρι γεμάτο νερό με το χέρι τεντωμένο εμπρός … Παιχνιδάκι ! … για λίγο όμως … αν το κρατήσεις έτσι για κάποιες ώρες, τα χέρι σου αισθάνεται ότι κρατά την υπέρβαρη θειά της Σούζης , η οποία κουβαλά και δυό μεγάλα βάζα βυσσινάδα πάνω της. Απλοί νόμοι της Φυσικής ... όσο λιγότερο βάρος έχεις να διαχειριστείς , τόσο λιγότερη ενέργεια καταναλώνεις ή χρειάζεσαι …
Λόγω περιορισμένου χώρου φόρτωσης, σου επιβάλει να πάρεις μαζί σου μόνο τα απαραίτητα … και πάλι από αυτά τα μισά θα χρησιμοποιήσεις … Πόσες φορές γυρίζοντας πίσω δεν χαμογελάσαμε πικραμένα για την προίκα που κουβαλήσαμε τόσα χλμ άδικα ?
Συνήθως λέγεται ότι, τις ανέσεις που δεν σου προσφέρει η μικρή μοτοσυκλέτα, τις αντιμετωπίζεις με πολύ καλή φυσική κατάσταση ή μικρή ηλικία για να αντέχεις … Μύθος όλα … να είχαμε να λέγαμε … Είμαι σχεδόν 50άρης ο οποίος έχει να ανέβει περπατώντας 2 ορόφους από τις σκάλες, από τότε που η Σούζη έμενε σε 3όροφο με την κουτσομπόλα σπιτονοικοκυρά να μένει στο απέναντι διαμέρισμα … η οποία κάθε φορά που κάποιος πάταγε το κουμπί του ανσασέρ, έβγαινε στην είσοδο να δει ποιος είναι … Φύλακας και φρουρός μαζί, αξιοπρέπειας άγαμων καλλίγραμμων με γεμάτες υποσχέσεις καμπύλες, τίμιων κορασίδων …
Ο άλλος εκφράζει απόλυτα αρνητική άποψη για ταξίδι με παπί ή μικρής ιπποδύναμης μοτοσικλέτας, γιατί χωρίς πολλά κυβικά και άλογα ταξίδι δεν νοείται … και στο τέλος κλείνει με το “εγώ ούτως ή άλλος δεν μπορώ να ανέβω επάνω σε παπί και δεν το έχω κάνει ποτέ μου και ούτε θα το κάνω γιατί είμαι πάρα πολύ ψηλός και δεν βολεύομαι” …. Φφφφφςςςςςςτ μπόινγκ !! …. Κανονική Ελληνική ταινία γυρισμένη στην πραγματική ζωή …
Ο παραδίπλα, αυτός με την χειρότερη άποψη … έχει πάει μόνο μέχρι τους Γαργαλιάνους και αυτό με το ΚΤΕΛ …
Εκπροσωπώντας μόνο τον εαυτό μου - ο οποίος ήταν και είναι κάτοχος και χρήστης μεγάλου κυβισμού μοτ/των, η χρήση των οποίων ουδέποτε περιορίστηκε σε αποστάσεις καφετέριας - μιλώντας εκ του αποτελέσματος και όχι θεωρητικά … έμαθα ότι γίνονται φανταστικά και αξέχαστα (μικρά ή μεγάλα) ταξίδια με μικρές μηχανές ή παπιά …
Μύθος 2ος : Χρειάζονται κυβικά και μεγάλων δυνατοτήτων μοτοσυκλέτες για να κάνεις ταξίδι - διακοπές. Καταρρίπτεται …
Συνεχίζεται ...
Επειδή το ταξιδιωτικό στόρυ είναι πολύπλευρο - παράπλευρο - ανισοσκελές και μάλιστα σε επικλινές έδαφος, άρα όταν το κοιτάς από ψηλά δεν έχει την ίδια οπτική από χαμηλά, ούτε από την μέση δυτικά ... δεν είναι και τόσο εύκολο να μπουν οι σκέψεις μου σε τάξη … αλλά έχουν περίπου ως εξής :
Ας ξεκινήσω από τα εύκολα.
Ημέρες … 10
Χιλιόμετρα … κάτι λιγότερο από 4.500 και πάντα βάση κοντέρ.
Μέσος Όρος … 450 χλμ / ημέρα περίπου
Καύσιμα … 150 ευρώ
Λοιπά έξοδα : κάμπινγκ και ένα ξενοδοχείο – ένα γεύμα την ημέρα – μπύρες – μπύρες - μπύρες (και πάντα στο τέλος της ημέρας …) - σπήλαιο και μουσείο – νερά, αναψυκτικά, καφέδες – μικροέξοδα : 300 ευρώ.
Διαδρομές … επαρχιακό δίκτυο με προτίμηση ορεινές διαδρομές και προορισμοί όσο το δυνατόν έξω από τα καθιερωμένα (εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις υποχρεωτικής χρήσης Εθνικής Οδού)
Είχα σκοπό από την αρχή χωρίς να μου λείψει κάτι, να ξοδέψω ελάχιστα χρήματα ανά ημέρα και προφανώς η πάπια βοήθησε σε αυτό τα μέγιστα . Με συνολικά 450 ευρώ περίπου, μπορείς να γνωρίσεις κυρίως καλοκαιρινούς μήνες, ένα τεράστιο κομμάτι της Ελλάδας με ασφάλεια και άνεση … όχι και άσχημα.
Μύθος 1ος : Χρειάζονται ένα σωρό χρήματα για να κάνεις διακοπές. Καταρρίπτεται …
Ο μίνι γύρος Ελλάδας έγινε για αποκλειστικούς δικούς μου προσωπικούς λόγους ευχαρίστησης και αναζήτησης.
Σκοπός και στόχος σε καμία περίπτωση δεν ήταν να αποδείξω απολύτως τίποτα και σε κανέναν ... Εδώ και χρόνια έχω πετύχει να μου είναι πλήρως αδιάφορη η γνώμη των άλλων για εμένα και πολύ περισσότερο ανθρώπων που ούτε γνωρίζω, ούτε έχω δει ποτέ στην ζωή μου. Το ίδιο σχεδόν ισχύει και για τους περισσότερους που έχω γύρω μου. Δεν το εννοώ σε καμία περίπτωση με κακία ή αλαζονεία, αλλά κατάλαβα επιτέλους, έστω και αρκετά αργά, ότι κάτι τέτοιο αποτελεί απίστευτη τροχοπέδη στην σταδιακή βελτίωση της ανθρώπινης υπόστασης και εξέλιξης ...
Με τις μεγάλες μηχανές την έχω ούτως ή άλλως γυρίσει σχεδόν όλη … Αυτό που έλειπε όταν η διαφορετική οπτική … το κάτι που θα συμπληρώσει … που θα σε πάει λίγο πιο κάτω. Λίγο η ωριμότητα – λίγο τα όσα έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια – λίγο η κάθε λογής και άνευ ουσίας παπαρολογία που ακούω καθημερινά σε ότι έχει να κάνει με τον πλανήτη μοτοσυκλέτα, πολλές φορές με έχουν βάλει σε περίεργες σκέψεις, λίγο έξω από τα καθιερωμένα … Κάπου είχα διαβάσει ότι ο λογικός άνθρωπος προσπαθεί να προσαρμοστεί με το περιβάλλον του … ενώ ο παράλογος προσπαθεί να προσαρμόσει το περιβάλλον σε αυτόν … γι’ αυτό και η εξέλιξη του ανθρώπου, εξαρτάται από τον παράλογο. Ισχύει …
Και το : "ρε Βρας κόψε τις μαλακίες ... αυτά που λες και σχεδιάζεις δεν γίνονται" ... έγινε καθημερινότητα … Πώς να εξηγήσεις τώρα στον άλλον, ότι ήδη εγώ ήμουν «εκεί» … ήδη έβλεπα τον κόσμο από ψηλά περάσματα και μονοπάτια αλλιώτικα …
Πριν χρόνια είμαι ανάσκελα στο στρώμα με τα πόδια ψηλά στον τοίχο - περίπου όπως άρεσε να κάθεται η Σούζη – και παρατηρούσα τον κρεμασμένο χάρτη της Ελλάδας που είχα πάνω από το κρεβάτι … Σε κάθε σημείο που είχα πάει από μικρός και που το είχα συνδέσει με κάθε λογής αναμνήσεις, το είχα σημαδέψει με χρωματιστές πινέζες … Σαν κι αυτές που χρησιμοποιούν για εκβιασμό κάθε είδους κομματόσκυλα ή κατέχοντες οποιουδήποτε είδους εξουσία, για να κάνουν συνήθως τη δουλειά τους … Σκέφτομαι πόσες οι χρήσεις μιας πινέζας και ανατριχιάζω …
Ξαφνικά σηκώνομαι και χωρίς να πω κουβέντα σε κανέναν στην οικογένεια, πάω την ίδια ημέρα και βγάζω εισιτήρια για Πάτρα – Ανγκώνα με ανοικτή ημερομηνία επιστροφής – πράσινη κάρτα – συνάλλαγμα … Την επόμενη ημέρα φορτώνω το Τενερέ και ετοιμάζομαι να φύγω …
- Πού πάς ? … ρωτά η μάνα μου …
- Ιταλία …
- Ναι, καλά … μου λέει … Αυτή η αιώνια αμφισβήτηση για οτιδήποτε του μυαλού φαίνεται μεγάλο …
Μετά από καμιά 10ριά ημέρες παίρνω τηλ στο σπίτι να ξέρουν ότι είμαι ζωντανός …
- Πού είσαι ? … ρωτά η μάνα μου …
- Ρίμινι …
- Και πού είναι αυτό το νησί παρακαλώ ? … ρωτά η μάνα μου …
- Δεν είναι νησί … πόλη Ιταλίας ….
… πάρε ένα ακόμα μίνι εγκεφαλικό … κατ’ επανάληψη και κατ’ εξακολούθηση και με πρόθεση να ξαναματαγίνει …(τελικά έφτασα τελείως απρογραμμάτιστα σύνορα Δανίας)
Περίεργα αυτά τα πλάσματα ... τα ανθρώπινα … Πάντα ήμουν υπέρ της αμφισβήτησης, ένα από τα ισχυρότατα όπλα, ο φόβος και ο τρόμος των λιμοκοντόρων καρεκλάκηδων υπαλληλίσκων, αλλά υπάρχουν και όρια και διακριτικές νοητές γραμμές … Γραμμές που ακόμα κανείς δεν μπόρεσε να οριοθετήσει με ακρίβεια και διακριτικότητα …
Ήδη μου έχει λείψει η ηρεμία μου … αυτήν που μόνο με μοναχικό διάβα μπορείς να απολαύσεις … Το ταπεινό μου δίτροχο, εκτός από μεγάλη αυτονομία χιλιομέτρων, μου εξασφάλισε μια σειρά από επιπλέον ευεργετήματα. Ρυθμούς που μπορείς να αφοσιωθείς στις σκέψεις σου – για το παρελθόν αλλά και για το μέλλον σου … Πόσες φορές στην μέση του ταξιδιού μου δεν σχεδίασα ήδη το επόμενο … Ρυθμούς που σου επιτρέπει να δεις πράγματα που είχες προσπεράσει – γωνιές που δεν είχες δώσει σημασία – λεπτομέρειες σε πρόσωπα ανθρώπων… από το βλέμμα που σε κοίταζαν μέχρι της χαρακιές τις ζωής στο πρόσωπο. Στάσεις χωρίς να βαρυγκωμώ … εύκολες και γρήγορες … Περάσματα χωρίς να με ενοχλούν ή να με δυσκολεύουν «άνθρωποι» …
Δεν είχα άγχος για ζημιά η οποία θα μου δημιουργούσε οικονομικό πρόβλημα … και η απλότητά του, σου δημιουργεί ένα αίσθημα ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις επί τόπου ότι συμβεί από μηχανική βλάβη.
Η θέση οδήγησης με συνδυασμό την ζώνης μέσης και δεμένα πίσω πράγματα να την στηρίζουν καλύτερα, δεν με κούρασε καθόλου … μα καθόλου όμως.
Σε μακρινά ταξίδια ένας βασικός παράγοντας που μετρά, είναι η διάρκεια και η συνέχεια … Οι 300σάρες τελικές μέσα στο βουνό είναι παντελώς άχρηστες … γιατί θα πρέπει να το εξηγήσουμε αυτό ? Το ότι καμιά 20αριά άλογα θα ήταν ευπρόσδεκτα για ανηφόρες και ευθειούλες δεν χωρά καμία συζήτηση … και οι ανηφόρες όμως τελειώνουν κάποτε, όπως και οι ευθείες. Έχουν και αυτές τη χάρη τους ... τη μαγεία τους …
Γιατί θα πρέπει όλα να είναι εύκολα – άνετα – ασφαλή ?? Πόσοι από όσους ασχολούνται με δραστηριότητες ή αθλήματα που παράγουν συναισθήματα πληρότητας, το κάνουν με συνθήκες ασφάλειας – άνεσης – ευκολίας ?
Κρατώντας ρυθμό με ήρεμη αλλά σβέλτη συνεχόμενη οδήγηση, το παπί σου εξασφαλίζει ξεκούραστη διάρκεια …
Δεν είναι τυχαίο που στο 36ωρο αρκετοί με μεγάλης ιπποδύναμης (και βάρους) μηχανές, πολύ σύντομα εγκαταλείπουν από κούραση … Είναι σαν να κρατάς ένα ποτήρι γεμάτο νερό με το χέρι τεντωμένο εμπρός … Παιχνιδάκι ! … για λίγο όμως … αν το κρατήσεις έτσι για κάποιες ώρες, τα χέρι σου αισθάνεται ότι κρατά την υπέρβαρη θειά της Σούζης , η οποία κουβαλά και δυό μεγάλα βάζα βυσσινάδα πάνω της. Απλοί νόμοι της Φυσικής ... όσο λιγότερο βάρος έχεις να διαχειριστείς , τόσο λιγότερη ενέργεια καταναλώνεις ή χρειάζεσαι …
Λόγω περιορισμένου χώρου φόρτωσης, σου επιβάλει να πάρεις μαζί σου μόνο τα απαραίτητα … και πάλι από αυτά τα μισά θα χρησιμοποιήσεις … Πόσες φορές γυρίζοντας πίσω δεν χαμογελάσαμε πικραμένα για την προίκα που κουβαλήσαμε τόσα χλμ άδικα ?
Συνήθως λέγεται ότι, τις ανέσεις που δεν σου προσφέρει η μικρή μοτοσυκλέτα, τις αντιμετωπίζεις με πολύ καλή φυσική κατάσταση ή μικρή ηλικία για να αντέχεις … Μύθος όλα … να είχαμε να λέγαμε … Είμαι σχεδόν 50άρης ο οποίος έχει να ανέβει περπατώντας 2 ορόφους από τις σκάλες, από τότε που η Σούζη έμενε σε 3όροφο με την κουτσομπόλα σπιτονοικοκυρά να μένει στο απέναντι διαμέρισμα … η οποία κάθε φορά που κάποιος πάταγε το κουμπί του ανσασέρ, έβγαινε στην είσοδο να δει ποιος είναι … Φύλακας και φρουρός μαζί, αξιοπρέπειας άγαμων καλλίγραμμων με γεμάτες υποσχέσεις καμπύλες, τίμιων κορασίδων …
Ο άλλος εκφράζει απόλυτα αρνητική άποψη για ταξίδι με παπί ή μικρής ιπποδύναμης μοτοσικλέτας, γιατί χωρίς πολλά κυβικά και άλογα ταξίδι δεν νοείται … και στο τέλος κλείνει με το “εγώ ούτως ή άλλος δεν μπορώ να ανέβω επάνω σε παπί και δεν το έχω κάνει ποτέ μου και ούτε θα το κάνω γιατί είμαι πάρα πολύ ψηλός και δεν βολεύομαι” …. Φφφφφςςςςςςτ μπόινγκ !! …. Κανονική Ελληνική ταινία γυρισμένη στην πραγματική ζωή …
Ο παραδίπλα, αυτός με την χειρότερη άποψη … έχει πάει μόνο μέχρι τους Γαργαλιάνους και αυτό με το ΚΤΕΛ …
Εκπροσωπώντας μόνο τον εαυτό μου - ο οποίος ήταν και είναι κάτοχος και χρήστης μεγάλου κυβισμού μοτ/των, η χρήση των οποίων ουδέποτε περιορίστηκε σε αποστάσεις καφετέριας - μιλώντας εκ του αποτελέσματος και όχι θεωρητικά … έμαθα ότι γίνονται φανταστικά και αξέχαστα (μικρά ή μεγάλα) ταξίδια με μικρές μηχανές ή παπιά …
Μύθος 2ος : Χρειάζονται κυβικά και μεγάλων δυνατοτήτων μοτοσυκλέτες για να κάνεις ταξίδι - διακοπές. Καταρρίπτεται …
Συνεχίζεται ...